3. REGULACJA NAPIĘCIA TRANSFORMATORÓW

Transkrypt

1 3. REGULACJA NAPIĘCIA TRANSFORMATORÓW 3.1 Podstawy teoretyczne Regulacja napięcia w sieciach Zagadnienie regulacji napięcia we współczesnych systemach elektroenergetycznych wiąże się z regulacją rozpływu mocy biernej. Celem tej regulacji jest utrzymywanie odpowiednich wartości napięcia u odbiorców oraz zapewnienie maksymalnej niezawodności pracy systemu przy minimalizacji strat przesyłu energii elektrycznej. Występujące w sieciach spadki napięć w ustalonej pracy systemu powodują odchylenia napięcia od wartości znamionowych. Dopuszcza się odchylenia wynoszące ±5%, a niekiedy do ±10%. Odchylenia napięcia zmieniają się stosunkowo wolno i mogą być długotrwałe. W sieciach występują też większe zmiany wartości napięcia zwane wahaniami napięcia. Są one spowodowane pracą niektórych odbiorników energii elektrycznej (silniki, piece łukowe) oraz zakłóceniami w pracy systemu, zwłaszcza zwarciami. Amplitudy wahań napięcia są znaczne, przekraczają wartości znamionowe nawet kilkakrotnie (np. przepięcia) ale są krótkotrwałe (kilka sekund). System elektroenergetyczny ma wielopoziomową, hierarchiczną strukturę. Struktury układu regulacji napięcia i mocy biernej powinna być dostosowane do struktury systemu. W krajowym systemie elektroenergetycznym przyjmuje się 3 lub 4 poziomy tej struktury. Poziom 1 (najniższy) - układy regulacji elementów systemu: generatorów, transformatorów, baterii kondensatorów statycznych, dławików oraz wprowadzanie kompensatorów synchronicznych. Dopuszcza się odchylenia napięcia nie przekraczające ±5%. Poziom 2 - układy regulacji zespołów elementów w węzłach wytwórczych systemu lub w małych (autonomicznych) obszarach systemu (np. GPZ, linie 30kV). Regulacja napięcia odbywa się poprzez zmianę przekładni transformatorów, zastosowanie transformatorów dodawczych, zmianę konfiguracji sieci, wytwarzanie odpowiedniego rozpływu mocy biernych w liniach. Niektórzy autorzy publikacji włączają do tego poziomu sieć 110 kv, inni wprowadzają ją do poziomu trzeciego. Poziom 3 - stanowi układ regulacji sekcji systemu 110 kv z pętlami regulacji zamkniętymi poprzez ODM (Okręgowa Dyspozycja Mocy). Dla poziomu 2 i 3 dopuszczalne odchylenia napięcia wynoszą ±3%. Poziom 4 - (najwyższy), to linie 400 i 220 kv pod zarządem KDM (Krajowej Dyspozycji Mocy). Dla tego poziomu przewiduje się następujące metody i układy regulacji: - zmiana mocy biernej generowanej przez generatory synchroniczne w dużych elektrowniach, - wytwarzanie odpowiedniego rozpływu mocy biernych w liniach, - stosowanie urządzeń automatycznej regulacji napięcia i mocy biernej typu ARNQ czy ARNE, - instalowanie urządzeń kompleksowej regulacji napięcia i mocy biernej typu KRNQ. Układy ARNQ i KRNQ oddziałują na prąd wzbudzenia generatorów i położenie przełącznika zaczepów autotransformatorów sprzęgłowych. Dla tego poziomu dopuszczalne odchylenia napięcia wynoszą ±1%.

2 Zaczepowa regulacja napięcia transformatorów Regulacja napięcia transformatora poprzez zamianę jego przekładni polega na zmianie liczby zwojów czynnych w obu uzwojeniach lub tylko w jednym z nich. Pierwsze rozwiązanie, choć lepsze, jest bardzo kosztowne, dlatego najczęściej stosuje się regulację tylko po jednej stronie. Istotną sprawą jest tu także wysokość napięcia, gdyż przy niższym napięciu przełączniki zaczepów musiałyby być dostosowane do przypływu większych prądów. W Polsce transformatory o mocach do ok. 70 MV A i napięciach do 110 kv mają przełączniki zaczepów po stronie GN. Zmiana przekładni może się odbywać w stanie beznapięciowym albo pod obciążeniem. Zmiana przekładni w stanie beznapięciowym jest stosowana głównie w transformatorach ze średnich napięć na niskie. Zakresy regulacji są następujące: transformatory 1600 kv A, +5% -10%, co 5%, transformatory 1000 kv A, +5% -2x2,5%, co 5%, transformatory kv A, +5% -10%, co 5%, transformatory 40 kv A, +2,5% -7,5%, co 2,5%. Zaczepy przestawiane są sezonowo, na wiosnę i w jesieni. Transformatory z regulacją napięcia pod obciążeniem noszą nazwę transformatorów regulacyjnych. Opłaca się ją stosować dopiero w stacjach 110/SN, przełączniki zaczepów są bowiem drogie. Przy mocy znamionowej transformatora 1 MV A koszt przełącznika zaczepów jest prawie równy kosztowi transformatora. Dopiero przy ok. 18 MV A koszt przełącznika wynosi ok. 20% kosztów transformatora. Przykładowe zakresy regulacji transformatorów WN/SN wynoszą: dla mocy 25 i 40 MV A, ±16%, co 1,33%, dla mocy 6,3-20 MV A, ±10%, co 1% ±9 stopni, dla mocz 32,4-63 MV A, 3-uywojeniowe, ±10%, co 1,66% ±6 stopni. Warto zauważyć, że skokowa regulacja napięcia transformatorów jest przyczyną wahań napięcia w sieci i dąży się do tego, aby skok regulacji był możliwie mały. Stosowane są różne schematy (układy) regulacji. O wyborze schematu decyduje wiele czynników, w tym między innymi charakter i rozmiar zmian reaktancji zwarciowej, wartość napięcia przy próbie udarowej, a także wielkość strat mocy w uzwojeniu regulacyjnym. Przenoszenie stałej mocy przy napięciu niższym niż znamionowe pociąga za sobą wzrost strat proporcjonalnie do zakresu regulacji. Zdarza się zatem, że transformatory regulacyjne są tak wykonywane, iż do pewnego poziomu napięcia (poniżej znamionowego) obowiązuje regulacja przy stałej mocy a poniżej tej granicy - przy stałym prądzie. Układy przełączników zaczepów pod obciążeniem muszą być tak wykonane, aby nie powodowały zwierania zwojów lub przerw w uzwojeniach. W tym celu między przełączane styki włączone są odpowiednie rezystancje lub reaktancje. Podczas przerywania prądu łuk mógłby powodować zanieczyszczenie oleju. Stosuje się więc odpowiednie konstrukcje zabezpieczające przed kontaktem oleju transformatora z olejem przełącznika

3 zaczepów. Najczęściej przełączniki zaczepów umieszczone są w specjalnym zbiorniku z olejem. Zbiornik ten może być umieszczony wewnątrz kadzi transformatora lub na zewnątrz. Umieszczenie przełącznika zaczepów na zewnątrz daje następujące korzyści: możliwość przeglądów i napraw przełącznika bez opróżnienia transformatora w oleju, możliwość zastosowania oddzielnych zabezpieczeń przełącznika zaczepów, brak kontaktu oleju przełącznika i transformatora oraz możliwość analizy chromatograficznej oleju przełącznika. Wymienione cechy dodatnie okupione są wyższymi kosztami i kłopotami z izolacją. Poszukuje się zatem nowych rozwiązań przełączników zaczepów. Znane są rozwiązania, w których przerywanie prądu odbywa się w powietrzu (prądy przerywane do 1000 A) lub w próżni (prądy przerywane do 2000 A, napięcie stopnia do 2 kv). Podejmowane są w świecie również próby wykorzystania tyrystorów jako elementów komutacyjnych. Tyrystorowe układy regulacji są prostsze w eksploatacji ale wrażliwe na przepięcia. Nadal jednak najszersze zastosowanie mają przełączniki mechaniczne, olejowe, rezystancyjne, pracujące w tzw. układzie Jansena. Czas przełączania wynosi 2 okresy (0,04 s). Maksymalnie prądy przełączania wynoszą 3000 A, maksymalne napięcie stopnia 5 kv a maksymalna moc stopnia - 7 MV A. W niektórych krajach stosowane są przełączniki dławikowe (reaktancyjne). Mają one pewne zalety w stosunku do rezystancyjnych, jak większa pewność pracy układów stykowych, większa liczba stopni. Mają jednak także wady: mniejszą prędkość przełączeń, większe rozmiary, dłuższy czas palenia się łuku. Uzwojenia z regulowaną liczbą zwojów są zazwyczaj połączone w gwiazdę i umieszczone przy punkcie zerowym uzwojeń transformatora. Gdy transformatory mają obniżoną izolację punktu gwiazdowego i punkt ten może być uziemiony, przełącznik gwiazdowy może być wykonany na napięcie znacznie niższe od napięcia znamionowego transformatora. Przełączniki zaczepów wymagają odpowiednich zabezpieczeń. Niektóre zakłócenia są obejmowane działaniem zabezpieczeń transformatora. Stosuje się także dodatkowa układy, są to zabezpieczenia: od przepięć; odgromniki, nieliniowe rezystory, od zakłóceń w kadzi przełącznika; dodatkowe zabezpieczenie gazowo-przepływowe, układy blokujące działanie przełącznika przy zbyt wysokich lub zbyt niskich napięciach, przy przeciążeniach prądowych uzwojeń, przy zbyt niskiej temperaturze otroczenia, blokady i zabezpieczenia mechaniczne. Większość zabezpieczeń przełącznika zaczepów powoduje wyłączenie transformatora Automatyczna regulacja napięcia transformatora Automatyczna regulacja napięcia transformatora polega na zmianie położenia przełącznika zaczepów o "n" stopni tak, aby napięcie regulowane (np. strony dolnego napięcia mieściło się w dopuszczalnym zakresie zmian). Realizowane jest to przez specjalne układy automatyki regulacyjnej. Transformator jest obiektem regulacji o działaniu nieciągłym, a częstość przełączeń przełącznika

4 zaczepów transformatora jest ograniczona. Czynniki te decydują o pewnych specyficznych cechach układu automatycznej regulacji napięcia transformatora. Są to regulatory: wolnodziałające, krok po kroku, nieciągłe, nieliniowe z opóźnieniem. Własności regulacyjne transformatorów są tym lepsze im większa jest dopuszczalna częstość przełączania. Producenci transformatorów dopuszczają średnią częstość przełączeń poniżej 60 na dobę. W praktyce czas między przełączeniami zmienia się w ciągu doby od kilku (5-10) minut do kilku godzin (3-5). Wymagania stawiane układom automatycznej regulacji napięcia transformatora Punkt wyjścia, podczas określania nastawień zaczepów, stanowią wymagania stawiane napięciom odbiorników. Im większe odchylenia napięć na odbiornikach zostaną dopuszczone, tym łatwiej będzie regulować napięcie. W czasie pracy transformatora nie mogą być trwale przekraczane dopuszczalne maksymalne wartości prądów i napięć obu uzwojeń. Na podstawie tak sformułowanych wymagań ogólnych układom automatycznej regulacji napięcia transformatorów stawia się następujące wymagania szczegółowe: 1. Dokładność regulacji. Strefa nieczułości, nie może być mniejsza niż wynosi napięcie między sąsiednimi zaczepami (napięcie stopniowe). Gdyby tak było, układ byłby niestabilny, powodowałby nieustanną zmianę zaczepów. 2. Opóźnienie działania. Regulator nie powinien reagować na chwilowe, krótkotrwałe wahania napięcia, dlatego powinien działać z odpowiednim opóźnieniem. Wynika to także z troski o właściwą eksploatację przełącznika zaczepów. 3. Jakość regulacji. Dobrą jakość regulacji uzyskuje się dzięki uzależnieniu opóźnienia działania od wartości odchyłki napięcia poza strefą niedziałania, całkowaniu uchybu regulacji poza strefą niedziałania oraz wysyłaniu impulsu przełączającego wtedy, gdy całka osiągnie nastawioną wartość. 4. Odpowiednie blokady. Układ musi być wyposażony w wiele elementów dodatkowych uniemożliwiających jego działanie przy zbyt wysokich lub zbyt niskich napięciach i dużych przetężeniach (np. przy zwarciach, gdy działanie układu regulacji może być szkodliwe). Warto tu jednak zauważyć, że od lat istnieją projekty forsowania napięcia transformatora w pewnych stanach ruchowych sieci. Gdyby je zrealizowano, wówczas rola i sposób nastawiania pewnych członów blokujących uległaby zmianie. 5. Uniwersalność. Powinna istnieć możliwość zastosowania układu regulatora od różnych transformatorów zainstalowanych w różnych punktach sieci, przy różnej jej konfiguracji. Regulator powinien nadawać się do wykorzystania w kompleksowych układach regulacji napięcia i mocy biernej. Powinien umożliwiać programowane, zdalne nastawienie wielkości zadanej z wykorzystaniem systemów cyfrowych włącznie. Regulatory powinny zatem umożliwiać: nastawienie ręczne, programowe i zdalne wartości zadanej, nastawienie strefy niedziałania, kształtowanie odpowiedniej charakterystyki czasowej,

5 Rys Blokowy schemat strukturalny układu automatycznej regulacji napięcia transformatora nastawienie kompensacji prądowej, nastawienie członów blokujących. Model matematyczny układu regulacji napięcia transformatora Schemat zastępczy transformatora regulacyjnego przedstawiono na rys. 3.1, natomiast na rys.3.2 blokowy schema, strukturalny układu automatycznej regulacji napięcia transformatora. Rys Schemat zastępczy transformatora regulacyjnego

6 Ogólny algorytm regulacji Jeżeli transformator znajduje się w dopuszczalnym obszarze pracy, to regulator utrzymuje zadaną wartość wielkości regulowanej, w opisywanym przypadku jest to napięcie strony wtórnej U 2. Jeżeli przekroczona jest którakolwiek z dopuszczalnych wartości ograniczających zakres pracy transformatora, to regulator jest blokowany (możliwy jest inny algorytm, np. utrzymuje się daną graniczną wartość odpowiedniej wielkości). Jeżeli uchyb regulacji (odchyłka napięcia od wartości zadanej) jest mniejszy niż wynosi strefa nieczułości (może być połowa strefy nieczułości), to przełącznik zaczepów nie jest przełączany. Jeżeli uchyb regulacji jest większy niż wynosi strefa nieczułości (lub połowa strefy nieczułości), to przełącznik zaczepów jest przełączany po nastawionym opóźnieniu. Opóźnienie działania regulatora może być stałe lub zmienne, zależne od wartości uchybu regulacji. Jeżeli zakres zmian napięcia przekracza zakres regulacji zaczepowej, to utrzymywana jest przekładnia transformatora odpowiadająca końcowym zaczepom regulacyjnym. Struktura układu regulacji i algorytm szczegółowy Uproszczony schemat układu regulacji napięcia transformatora przedstawiono na rys Człon pomiarowy (1) Członem mierzącym może być przekaźnik z nastawialną strefą nieczułości DB (c). DO członu podawane jest napięcie (uchyb regulacji) gdzie: U 2r - U 2k - DU = U 2r U 2k wartość zadana napięcia regulowanego, która może być stała; może się zmieniać według określonego programu, może być ustawiona ręcznie lub zadawana zdalnie; napięcie mierzone z uwzględnieniem kompensacji spadku napięcia w linii (liniach) zasilanej przez transformator. U 2k = U 2 I P R k I Q X k gdzie: R k (X k ) - nastawiane wartości rezystancji (reaktancji) w układzie kompensacji. Na wyjściu członu pomiarowego pojawia się sygnał "e" o wartościach e = 0 gdy DB DU DB, e= + 1 gdy DU>DB, e= - 1 gdy DU<-DB,

7 Rys.3.3. Uproszczony schemat układu regulacji transformatora Opóźnienie działania układu regulacji wynika z chęci uniknięcia przełączania zaczepów podczas krótkotrwałych zmian napięcia. Na wyjściu członu czasowego (2) pojawi się sygnał "b" w zależności od relacji czasu trwania odchylenia napięcia, od wartości zadanej w stosunku do czasu nastawionego oraz w zależności od wartości sygnału "e", tzn. b = 0 gdy t T d, przy dowolnym e, b= + 1 gdy t > T d i e = 1, b= - 1 gdy t > T d i e = +1. Opóźnienie może być stałe T d = T do, lub zmienne, zależne od wartości odchyłki napięcia

8 T d = T do DU. DB Przełącznik zaczepów Zmiana pozycji przełącznika zaczepów zależy od wartości sygnału "b", tzn. n i = n i 1 + b, gdzie: n i 1 (no) początkowy numer (pozycja) przełącznika zaczepów. Przekładnia transformatora dla i-tego kroku wynosi przy czym a 1 = 1 + n i Da W związku z ograniczeniem zakresu regulacji realizowanymi w członie (3) otrzymuje się a = a 1 dla a M1 a i < +a M2, a = a M1 dla a i > a M1, a = a M2 dla a i < a M2, a M1 = 1 + n M1 Da, a M2 = 1 n M2 Da, gdzie: n M1 największy numer odczepu w kierunku zwiększania przekładni, n M2 największy numer odczepu w kierunku zwiększania przekładni; często n M1 = n M Przegląd konstrukcji regulatorów napięcia transformatora. Układy automatycznej regulacji napięcia transformatora były dawniej regulatorami elektromechanicznymi. Potem do budowy tych regulatorów wykorzystywano elementy magnetycznetransduktory. Obecnie produkowane są regulatory elektroniczne, cyfrowe. Chętnie stosowanym regulatorem, produkowanym w Zakładzie Remontowym Energetyki w Gdańsku jest regulator typu RNTH-3, przeznaczony do utrzymywania stałego poziomu napięcia w sieci za pomocą transformatora regulacyjnego z przełącznikiem zaczepów pod obciążeniem. Regulator zawiera następujące elementy: przełącznik rodzaju pracy (ręczna, wewnętrzne programowanie, zdalne programowanie), nastawnik poziomu napięcia, układ pomiarowy, układ kompensacji prądowej, nastawnik strefy niedziałania, układ opóźnienia działania, układ blokad napięciowych, układ zasilający. Schemat ideowy regulatora przedstawiono na rys Nastawnik poziomu napięcia składa się z transformatora (3), dwóch par przełączników: (1), (2) dla poziomu dziennego i (18),(27) dla poziomu nocnego oraz przekaźnika (36) przełączającego regulator na poziom dzienny lub nocny. Zmiany nastawionego poziomu napięcia dokonuje się

9 pokrętłami wymienionych przełączników. Napięcie wyjściowe z nastawnika doprowadzone jest do układu pomiarowego, który składa się z mostka prostowniczego i mostka pomiarowego. W skład mostka pomiarowego wchodzą dwie Diody Zenera oraz dwa rezystory. Wytworzona w układzie pomiarowym odchyłka napięcia jest wzmacniana we wzmacniaczu wstępnym (1OS1) o wzmocnieniu nastawianym dzielnikiem napięcia. Zmieniając przełącznikiem (19) odczepy na rezystorze dzielnika napięcia zmienia się nastawienie strefy niedziałania regulatora (DB). Wzrost odchyłki napięcia do wartości, przy której następuje nasycenie wzmacniacza wstępnego, oznacza osiągnięcie granicy strefy niedziałania. Przy napięciu nasycenia tego wzmacniacza następuje zmiana charakteru pracy układu opóźnienia działania z inercyjnego na całkujący. Zasadniczym elementem układu opóźniającego jest wzmacniacz końcowy (2OS2). Wspomniana zamiana charakteru pracy układu dokonuje się za pomocą styku kontaktronu Z2, który powoduje wyłączenie odpowiedniego rezystora (R5) z pętli sprzężenia zwrotnego wzmacniacza. W pętli tej pozostaje kondensator, toteż przy odchyłce napięcia większej niż strefa niedziałania wzmacniacz końcowy (2OS2) pracuje jako integrator. Gdy jego napięcie wyjściowe osiąga wartość progową, określoną układami (40) i (41), wówczas następuje wygenerowanie impulsu powodującego zadziałanie przekaźników wyjściowych podwyższania napięcia (23) lub obniżania napięcia (24), równocześnie zapala się jedna z żarówek "wyżej" lub "niżej" na płycie czołowej regulatora. Zależność czasu opóźnienia działania regulatora od wielkości odchyłki napięcia poza strefę niedziałania podano na rys Na rysunku Ԑ oznacza strefę niedziałania (DB). Czas opóźnienia podawany jest dla odchyłki napięcia 0,25% poza strefą niedziałania.

10 Rys Schemat ideowy regulatora RNTH-3

11 Rys Charakterystyki czasowe regulatora RNTH-3 Impuls sterujący przełącznikiem zaczepów trwa tak długo, aż nastąpi zadziałanie przełącznika zaczepów. W chwili zadziałania następuje zwarcie zestyku pomocniczego w mechanizmie napędu, co powoduje zadziałanie przekaźnika (29) i rozładowanie jego stykiem (2OZ1) kondensatora w układzie opóźnienia działania. Zadziałanie układu wyjściowego powtarza się aż do momentu, gdy odchyłka napięcia zostanie wprowadzona do strefy niedziałania. W skład regulatora wchodzi układ kompensacji prądowej. Jest on stosowany w celu uzależnienia wartości napięcia regulowanego od obciążenia biernego i czynnego. W skład układu wchodzi przekładnik prądowy (11), dławik kompensacji (15) i rezystor kompensacji (14). Podczas przepływu prądu o wartości 0,25 A (5 A w uzwojeniu wtórnym przekładnika (11)) przez uzwojenie pierwotne dławika, występuje na nim spadek napięcia o wartości 11 V. Zaczepy dławika i rezystora oraz przełączniki segmentowe umożliwiają nastawienie poziomu kompensacji na reaktancji i na rezystancji od zera do ±11 % co 1%. Regulator zawiera także układy blokad napięciowych, blokujących jego działanie przy zbyt niskich lub zbyt wysokich napięciach. Układ zawiera transformator (4), układ diod, potencjometry nastawcze progów działania (8 U<) i (9 U>) oraz układ przerzutników (42). Ważniejsze dane techniczne regulatora są następujące: Zakres nastawy poziomu napięcia ±15%, co 1%, Zakres nastawy strefy niedziałania 1-6%, co 0,5%, Zakres nastawy opóźnienia 1-4 min., co 1 min dla odchyłki 0,25% poza strefą niedziałania, Zakres nastawy blokady nadnapięciowej 1,05-1,20 U n,

12 Zakres nastawy blokady podnapięciowej 0,80-0,95 U n, Kompensacja prądowa ±X k = 0 11%, ± R k = 0 11%, co 1%, Dokładność regulacji 1% Badanie regulatora RNTH-3 Rys.3.6. Uproszczony schemat powiazan elementów układu regulacji napiecia transformatora i schemat układu pomiarowego do badania regulatora.

13 Rys Widok płyty w nadstawce stołu laboratoryjnego (regulacja napiecia transformatora) Program ćwiczenia: 1. Sprawdzenie zgodności połączeń układu pomiarowego ze schematem, 2. Sprawdzenie poprawności działania regulatora a) Sprawdzenie zachowania się regulatora po podaniu napięcia znamionowego na wejście pomiarowe: - Nastawić za pomocą autotransformatora At1 wartość napięcia U1=100 V, - Za pomocą autotransformatora At2 nastawić napięcie U2=100 V, - Nastawić minimalne opóźnienie działania regulatora i minimalną strefę niedziałania, - Nastawić zerową wartość kompensacji prądowej (dla R i X wcisnięte klawisze 1 i 7 zgodnie z tabelką zamieszczoną na płycie regulatora), - Załączyć regulator do pracy, - Ocenić zachowanie się regulatora porównując z oczekiwanym jego zachowaniem w takich warunkach, b) Jak w p. a), ale bezpośrednio po załączeniu regulatora doregulować wartości napięć: U1=100V i U2=100 V przy zerowej pozycji przełącznika zaczepów. Ocenić zachowanie się regulatora porównując z oczekiwanym jego zachowaniem w takich warunkach, c) Nastawić warunki jak w p. a), załączyć regulator do pracy po czym obniżyć napięcie U1 do wartości 90V. Ocenić zachowanie się regulatora porównując z oczekiwanym jego zachowaniem w takich warunkach,

14 d) Powtórzyć badania wg punktu c) przy ustawieniu strefy niedziałania regulatora na maksimum. Porównać zachowanie się regulatora w tym przypadku z jego zachowaniem się przy strefie niedziałania ustawionej na minimum, e) Nastawić warunki jak w p. a) (strefę niedziałania ponownie ustawić na minimum), po czym napięcie U2 obniżyć do 0 V a napięcie U1=90 V. Następnie podnosić powoli napięcie U2 od 0 aż do wartości maksymalnej (150V) obserwując zachowanie się regulatora. Powtórzyć ten punkt przy napięciu U2 zmienianym od wartości maksymalnej do 0V. Zinterpretować wyniki badań i wyjaśnić rolę obwodów regulatora zasilanych z AT2. f) Ocenić zakres działania blokady napięciowej regulatora (podnapięciowej i nadnapięciowej), g) Sprawdzić kierunek działania regulatora i ocenić strefę niedziałania. W tym celu nastawić strefę niedziałania na wartość 6%, na AT1 i AT2 nastawić 100 V a następnie powoli podwyższać napięcie obwodu pomiarowego, a później obniżać. Ocenić kierunek działania regulatora i oszacować wartość strefy niedziałania. h) Sprawdzenie układu kompensacji prądowej. Nastawić strefę niedziałania na 1.5%. Za pomocą autotransformatorów odtworzyć znamionowe warunki pracy transformatora (U1,U2 = 100 V; I=3 A), pamiętając na początku próby o sprowadzeniu regulatora do równowagi. Nastawić maksymalną kompensację prądową (dla R i X wciśnięte klawisze 1 i 12). Ocenić wpływ układu kompensacji prądowej na efekt działania regulatora i ocenić poprawność działania tego układu. i) Powtórzyć p. h) dla kompensacji ustawionej przez wciśnięcie klawiszy 6 i 7. Ocenić wyniki. j) Powtórzyć p. i) przy biegu jałowym transformatora. Ocenić wyniki. Uwagi: - Podczas każdej próby zwracać uwagę na to, aby początkowa wartość napięcia (przed działaniem regulatora) nastawionego w obwodzie pomiarowym regulatora (autotransformator AT1) odpowiadała zerowemu położeniu przełącznika zaczepów, - Dla każdej próby należy w sprawozdaniu zamieścić opis sposobu działania regulatora z uwzglednieniem wyników odpowiednich pomiarów i stanów przełącznika zaczepów. Tabela pomiarowa L.p. 1 Nastawy na regulatorze Oczekiwana reakcja regulatora Zachowanie regulatora (stan przełącznika zaczepów, wartości napięć) Ocena działania regulatora 2