Czy i dlaczego ważna jest współpraca? Przykłady działania klastrów. Kraków Maciej Szostak

Transkrypt

1 Czy i dlaczego ważna jest współpraca? Przykłady działania klastrów. Kraków Maciej Szostak Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie. Prezentacja opracowana przez Forum Aktywizacji Obszarów Wiejskich Prezentacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Pomocy Technicznej Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi

2 Jednym z nielicznych przypadków, który został opisany, są cztery sąsiadujące ze sobą klastry turystyczne zlokalizowane wzdłuż rzeki Murray w południowo-wschodniej Australii. Wnioski płynące z ich analizy wskazują na znaczenie przywództwa w klastrach. W trzech spośród nich, funkcję tą pełnią lokalne stowarzyszenia branżowe, zrzeszające podmioty turystyczne funkcjonujące na danym obszarze.

3 Okazuje sie, ze jest to czynnik pożądany przez uczestników klastrów, gdyż silne przywództwo postrzegane jest jako warunek nawiązywania współpracy. Co więcej, w jednym z klastrów brak silnego przywództwa postrzegany jest jako główna bariera rozwoju tego klastra. Uczestnicy klastrów twierdza, że rozwój współpracy pomiędzy podmiotami turystycznymi wymaga wsparcia, a wsparcie to powinno być udzielane raczej przez instytucje lokalne niż rządowe.

4 W regionie Åre w północnej Szwecji, dzięki współpracy w ramach klastra turystycznego udało sie przekształcić kurort narciarski w jedno z najatrakcyjniejszych miejsc całorocznego wypoczynku w kraju. Kluczowa role w jego rozwoju odegrała współpraca sektora publicznego i prywatnego. Lokalne władze przekazały wiele swoich dotychczasowych kompetencji w zakresie turystyki lokalnemu stowarzyszeniu przedsiębiorców, a same skupiły sie na budowie centrum konferencyjnego i pozyskaniu środków na jej sfinansowanie.

5 Pomogło to w zwiększeniu ruchu turystycznego w sezonie letnim, co spowodowało wzrost wpływów z podatków. Ponadto przyczyniło się to do zwiększenia liczby mieszkańców (w odróżnieniu do większości regionów północnej Szwecji, gdzie zaludnienie maleje). Opracowany w regionie model współpracy prywatno-publicznej jest rozwijany w ramach grupy Wizja 2020, która opracowuje strategie dalszego rozwoju turystyki w regionie i do której przystępuje coraz więcej podmiotów.

6 Amerykańska Dolina Krzemowa to najsłynniejszy klaster na świecie. Na przestrzeni 300 mil kwadratowych między Palo Alto i San José w Kalifornii ulokowanych jest obecnie ponad sześć tysięcy firm wysokotechnologicznych, w których pracuje ponad milion osób. Większość z tych przedsiębiorstw zajmuje się rozwojem mikroelektroniki i komputerów. Początki Doliny sięgają 1912 roku i związane są z wynalezieniem wzmacniaczy przez Lee de Foresta w Palo Alto, co umożliwiło rozwój technologii komunikacyjnych.

7 W 1938 roku w Palo Alto zaczęła działalność firma Hewlett-Packard, założona przez studentów Williama Hewletta i Davida Packarda wspartych pożyczką przez osobę odpowiedzialną za rozwój miasta profesora uniwersytetu w Stanford, Frederica Tremana. W 1955 roku w Palo Alto powstało Laboratorium Półprzewodników. Przyciągnęło ono wielu wyśmienitych inżynierów, którzy po pewnym czasie opuścili je, by założyć własne firmy. Rozwój firm w Dolinie Krzemowej stymulowany był w latach 50. i 60. przez ogromny popyt przemysłu zbrojeniowego i kosmicznego na elektronikę.

8 Dolina Krzemowa to wspólnota technologiczna cechująca się bardzo wysoką mobilnością personelu (średni czas pracy pracowników w firmie to dwa, trzy lata, przy czym zdarza się, że wracają oni do tego samego przedsiębiorstwa ponownie). Mobilność oraz wspólne korzenie wielu przedsiębiorców stały się źródłem społecznych i profesjonalnych sieci umożliwiających sprawny przepływ informacji i wiedzy, i ich szybką dyfuzję. Sieci te tworzą w regionie rodzaj superorganizacji, w ramach której jednostki organizują zdecentralizowany proces eksperymentów i przedsiębiorczości.

9 Ludzie przemieszczają się między firmami i projektami bez alienacji, jakiej można by się spodziewać przy takim stopniu mobilności, gdyż ich społeczne i profesjonalne relacje pozostają niezmienione. Źródłem postępu technologicznego w Dolinie Krzemowej jest region i sieci, a nie pojedyncze firmy. Na początku lat 80. siła klastra Dolina Krzemowa obniżyła się m.in. ze względu na konkurencję ze strony Japonii i państw wschodnioazjatyckich.

10 Strategia, którą obrali miejscowi liderzy, by przezwyciężyć ten regres, to założenie po rocznym społecznym dialogu organizacji non profit Joint Venture: Sillicon Valley Network, która prowadzi działania w 13 obszarach na rzecz zlikwidowania pogłębiającego się rozdźwięku między przemysłem, rządem i lokalną społecznością. Podtrzymanie rozwoju w Dolinie Krzemowej opiera się więc o współpracę w ramach klastra.

11 Dziękuję za uwagę!