Transkrypt

1 URZĘDU LOTNICTWA CYWILNĘGO Załącznik do nru 3. poz. 19 z dnia 4 czerwca 2004 r. Załącznik 12 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym POSZUKIWANIĘ I RATOWNICTWO URZĄD LOTNICTWA CYWILNĘGO

2 Międzynarodowe Normy i Zalecane Praktyki Poszukiwanie i ratownictwo Warszawa 2004

3 Międzynarodowe Normy i Zalecane Praktyki Załącznik 12 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym t Poszukiwanie i ratownictwo Niniejsze wydanie obejmuje wszystkie zmiany przyjęte przez Radę 13 marca 2001 roku i z dniem 1 listopada 2001 roku zastępuje wszystkie poprzednie wydania Załącznika 12. Informacje w sprawie stosowania Norm i Zalecanych Praktyk postępowania ujęto w przedmowie. Wydanie siódme Lipiec 2001 r. Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO) ZMIANY Wydanie poprawek ogłaszane jest w Dzienniku ICAO oraz w comiesięcznych uzupełnieniach do Katalogu wydawnictw i środków audiowizualnych ICAO, którymi powinni posługiwać się po-

4 siadacze niniejszej publikacji. Miejsce poniżej przeznaczone jest do prowadzenia rejestru wprowadzanych zmian i poprawek. EWIDENCJA ZMIAN I POPRAWEK DO ZAŁĄCZNIKA 12 ZMIANY POPRAWKI Numer Data, od której należy stosować poprawkę Data wpisu Wpisana przez Numer Data, od której należy stosować poprawkę Data wpisu Wpisana przez 1-15 Włączone do niniejszego wydania

5 SPIS TRĘŚCI Strona PRZĘDMOWA...4 ROZDZIAŁ 1.-Definicje... 8 ROZDZIAŁ 2.-Organizacja Ustanawianie i zapewnianie służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Ustanawianie rejonów poszukiwania i ratownictwa lotniczego Ustanawianie i wyznaczanie organów służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Łączność dla organów służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Strona Procedury dla ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego pod czas faz zagrożenia Procedury dla przypadków, w których odpowiedzialność za działania poszukiwawczo-ratownicze rozciąga się na dwa lub więcej Umawiających się Państw Procedury dla władz terenowych Wyznaczanie jednostek poszukiwawczoratowniczych Wyposażanie jednostek poszukiwawczoratowniczych ROZDZIAŁ 3.-Współdziałanie Współdziałanie między Państwami Współdziałanie z innymi służbami Rozpowszechnianie informacji ROZDZIAŁ 4.-Postępowanie przygotowawcze Potrzeby w zakresie informacji Plan działania Procedury przygotowawcze dla jednostek poszukiwawczo-ratowniczych Szkolenie Usuwanie wraków ROZDZIAŁ 5. - Procedury organizacyjne Informacje dotyczące zagrożenia Procedury dla ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego - zakończenie i zawieszenie działań poszukiwawczo-ratowniczych Procedury dla jednostek poszukiwawczoratowniczych Procedury dla osoby kierującej działaniem jednostki poszukiwawczo-ratowniczej w miejscu wypadku Procedury dla dowódców statków powietrznych w miejscu wypadku Procedury dla dowódców statków powietrznych, którzy przejęli (usłyszeli) korespondencję dotyczącą niebezpieczeń stwa Sygnały dla poszukiwania i ratownictwa lotniczego Prowadzenie zapisów DODATĘK - Sygnały dla poszukiwania i ratownic twa lotniczego Sygnały dla porozumiewania się z pojazdami/ statkami na powierzchni ziemi lub wody Kod sygnałów wzrokowych do porozumiewania się w kierunku ziemia-powietrze" Sygnały dla porozumiewania się w kierunku powietrze-ziemia"...20

6 PRZEDMOWA Zarys historyczny W grudniu 1946 r. Dział poszukiwania i ratownictwa lotniczego, na drugiej sesji, opracował zalecenia w sprawie Norm i Zalecanych Praktyk dla poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Propozycje zostały opracowane przez Sekretariat i ówczesny Komitet żeglugi powietrznej, a następnie przedstawione Radzie. Propozycje nie zostały przyjęte przez Radę w postaci, w jakiej zostały przedstawione i 20 kwietnia 1948 r. zostały skierowane do ponownego rozpatrzenia przez Komitet żeglugi powietrznej. W 1948 r. został opracowany kolejny projekt Załącznika, w świetle doświadczeń uzyskanych przez regionalne konferencje żeglugi powietrznej, który został zaaprobowany przez Komisję żeglugi powietrznej i rozesłany Państwom Członkowskim, w celu uzyskania ich opinii na ten temat. Dalsze opracowanie projektu zostało dokonane przez Komisję żeglugi powietrznej w oparciu o uwagi nadesłane przez Państwa Członkowskie. W rezultacie projekt został przyjęty przez Radę 25 maja 1950 r. i oznaczony jako Załącznik 12 do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym. Załącznik 12 obowiązuje od 1 grudnia 1950 r., z datą stosowania od 1 marca 1951 r. Tabela A przedstawia genezę dalszych poprawek, wykaz tematów głównych oraz daty przyjęcia poprawek przez Radę, wejścia ich w życie oraz określenie, od kiedy mają być stosowane. STOSOWANIE Normy i Zalecane Praktyki, zawarte w niniejszym dokumencie, ustalają zasady stosowania procedur opracowanych w "Regionalnych procedurach dodatkowych poszukiwania i ratownictwa", zawartych w dokumencie ICAO 7030, w którym można znaleźć uzupełniające procedury do zastosowania regionalnego. Załącznik 12 stosuje się w przypadku ustanawiania oraz utrzymywania służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego na terytoriach Umawiających się Państw i nad morzami oraz koordynacji działań tych służb ze służbami Państw sąsiadujących. POSTĘPOWANIE UMAWIAJĄCYCH SIĘ PAŃSTW Zgłaszanie różnic. Zwraca się uwagę Umawiających się Państw na obowiązek, wynikający z Artykułu 38 Konwencji, zgłaszania do Organizacji jakichkolwiek różnic istniejących między ich krajowymi przepisami i metodami postępowania, a Międzynarodowymi Normami zawartymi w niniejszym Załączniku i w ewentualnych zmianach do niego. Uprasza się również Umawiające się Państwa o zgłaszanie różnic istniejących między Zalecanymi Praktykami, zawartymi w niniejszym Załączniku i w zmianach do niego, a krajowymi przepisami i metodami postępowania, jeśli ma to istotne znaczenie dla bezpieczeństwa żeglugi powietrznej. Ponadto uprasza się Umawiające się Państwa o bieżące informowanie Organizacji o różnicach, jakie mogą zaistnieć w przyszłości, jak również o anulowaniu różnic, które zostały uprzednio zgłoszone do Organizacji. Bezpośrednio po przyjęciu każdej zmiany do niniejszego Załącznika, zostanie przesłana do Umawiających się Państw specjalna prośba o zgłaszanie różnic. Zwraca się również uwagę Państw na postanowienia Załącznika 15 dotyczącego publikowania różnic istniejących między ich krajowymi przepisami i metodami postępowania, a odpowiednimi Normami i Zalecanymi Praktykami Organizacji Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, przez służbę informacji lotniczej, dodatkowo, poza obowiązkiem Państw wynikającym z Artykułu 38 Konwencji. Ogłaszanie informacji. Informacje odnoszące się do ustanawiania, wycofywania i zmian urządzeń, służb i procedur mające wpływ na eksploatację statków powietrznych i dostarczane zgodnie z Normami i Zalecanymi Praktykami, zawartymi w niniejszym Załączniku, należy ogłaszać i wprowadzać w życie zgodnie z Załącznikiem 15. Stosowanie treści Załącznika w przepisach krajowych. Rada ICAO, w dniu 13 kwietnia 1948 r., przyjęła rezolucję zachęcającą Umawiające się Państwa do stosowania we własnych przepisach krajowych, tak dalece jak jest to możliwe, sformułowań zgodnych z Normami ICAO, które mają charakter przepisów regulujących. Uchwała zachęca także do wykazywania różnic ICAO w stosunku do Norm ICAO oraz do podawania wszelkich dodatkowych i istotnych, z punktu widzenia bezpieczeństwa i regularności żeglugi powietrznej, przepisów krajowych. W miarę możliwości, przepisy niniejszego Załącznika zostały zredagowane w taki sposób, aby ułatwić ich włączenie, bez większych zmian, do prawodawstwa krajowego. STATUS POSZCZEGÓLNYCH CZĘŚCI ZAŁĄCZNIKA Niniejszy Załącznik składa się z następujących części, z których jednak nie wszystkie muszą znajdować się w innych Załącznikach. Charakter tych części jest następujący: I. Materiały stanowiące Załącznik właściwy: a) Normy i Zalecane Praktyki przyjęte przez Radę zgodnie z postanowieniami Konwencji. Zostały one zdefiniowane w następujący sposób: Norma. Specyfikacja charakterystyk fizycznych, ukształtowania, urządzeń, osiągów, perso

7 nelu lub procedur, których jednolite stosowanie uznane jest za konieczne dla bezpieczeństwa lub regularności żeglugi powietrznej, i do której Umawiające się Państwa będą się stosowały zgodnie z Konwencją - w przypadku niemożności stosowania się do Norm, obowiązuje zawiadomienie o tym Rady, zgodnie z Artykułem 38 Konwencji. Zalecana Praktyka. Specyfikacja charakterystyk fizycznych, ukształtowania, urządzeń, osiągów, personelu i procedur, których jednolite stosowanie uznane jest za pożądane dla bezpieczeństwa, regularności lub sprawności międzynarodowej żeglugi powietrznej, i do której Umawiające się Państwa będą starały stosować się zgodnie z Konwencją. b) Dodatki. Zawierające materiał pogrupowany dla wygody osobno, lecz stanowiący część Norm i Zalecanych Praktyk przyjętych przez Radę. c) Definicje. Wyjaśniające znaczenia wyrażeń używanych w Normach i Zalecanych Praktykach, które nie są same przez się dostatecznie zrozumiałe, gdyż nie mają ustalonych znaczeń słownikowych. Definicja nie ma niezależnego znaczenia, lecz stanowi istotną część każdej Normy i Zalecanej Praktyki, w których dane wyrażenie zostało użyte, ponieważ zmiana znaczenia wyrażenia zmieniłaby specyfikację. 2. Materiały przyjęte przez Radą do publikacji wraz z Normami i Zalecanymi Praktykami: a) Przedmowa - zawiera materiał historyczny i objaśniający, oparty o działalność Rady, włącznie z objaśnieniami obowiązków Państw odnośnie stosowania Norm i Zalecanych Praktyk wynikających z Konwencji i z Rezolucji o przyjęciu. b) Wstęp - zawiera materiał objaśniający, zamieszczany na początku części, rozdziałów lub działów Załącznika, pomocny w zrozumieniu i w wykorzystaniu tekstu. c) Uwagi - zawarte w tekście, tam gdzie jest to właściwe, podają rzeczowe informacje lub wskazówki w odniesieniu do danej Normy lub Zalecanej Praktyki, lecz nie stanowią części Normy lub Zalecanej Praktyki. d) Załączniki - zawierają materiał uzupełniający Normy i Zalecane Praktyki. Wybór języka Niniejszy Załącznik został przyjęty w pięciu językach - angielskim, arabskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim. Każde z Umawiających się Państw uprasza się o wybranie jednego z tych tekstów w celu wprowadzenia go do stosowania w kraju i dla innych celów przewidzianych w Konwencji, przyjmując tekst w brzmieniu oryginalnym lub w tłumaczeniu na własny język i zawiadamiając o wyborze Organizację. Uwagi wydawnicze W celu zorientowania się, co do charakteru każdego z ustaleń zastosowano następujące rodzaje druku: - Normy - drukowane są antykw ą; - Zalecane Praktyki - drukowane są kursywą i poprzedzone tytułem Zalecenie, - uwagi - drukowane są kursywą i poprzedzone tytułem Uwaga. Przy formułowaniu przepisów zastosowano następującą metodę: w Normach operuje się czasownikiem użytym w czasie teraźniejszym, w trybie orzekającym, a w Zaleceniach - czasownikiem powinien". W niniejszym dokumencie miary podane są zgodnie z tabelą jednostek miar przyjętych przez 1CAO, a tam gdzie jest to konieczne, również określone odpowiadającym im jednostkom miar systemu stopa-funt. Każde powołanie się na dowolną część niniejszego dokumentu, która jest oznaczona numerem, odnosi się do wszystkich poddziałów tej części.

8 tabela A - Zmiany w Załączniku 12 Zmiana Źródło Treść 1 wydanie Zatwierdzenie Wejście w życie Stosowanie Dział poszukiwania i ratownictwa lotniczego, Międzynarodowe Normy i Zalecane Praktyki 2 sesja (1946 -służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego. r.)-komisja żeglugi powietrznej. 1 /2 wydanie/ 2 /3 wydanie/ 3 4 /4 wydanie/ /5 wydanie/ 10 Dział poszukiwań i ratownictwa, trzecia sesja (1951 r.). 2 Konferencja żeglugi powietrznej (1955 r.). 3 Konferencja żeglugi powietrznej (1956 r.). Zmiana 140 do Załącznika 6, rozdział 6. Dział przepisów ruchu lotniczego oraz poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Zmiana 13 do Załącznika 11. Zmiana 4 do Załącznika 9. Zmiana 14 do Załącznika 11, rozdział 5. Międzynarodowa konwencja o ratowaniu życia ludzi na morzu. Zmiana 15 do Załącznika 11. Przegląd dodatkowych regionalnych procedur, dokonany przez Komisję żeglugi powietrznej. Komisja żeglugi powietrznej. Organizacja poszukiwań i ratownictwa, łączność, ocena działań poszukiwawczoratowniczych, procedury stosowane w poszukiwaniu i ratownictwie, sygnały powietrze ziemia". Podośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, obsługa i zaopatrywanie w paliwo jednostek poszukiwawczoratowniczych innych zainteresowanych Państw. Oznaczenie na kadłubie płatowca miejsc służących do awaryjnego wejścia do wnętrza. Współpraca pomiędzy Państwami, informacja dotycząca niebezpieczeństwa, zasady działania ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Zawiadamianie ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego - przez organy 25 maja 1950 r. 01 grudnia 1950 r. 01 marca 1951 r. 31 marca 1952 r. 01 września 1952 r. 01 stycznia 1953 r. 08 maja 1956 r. 01 września 1956 r. 01 grudnia 1956 r. 13 czerwca 1957 r. 1 października 1957 r. 1 grudnia 1957 r. 08 grudnia 1959 r. 01 maja 1960 r. 01 sierpnia 1960 r. 13 kwietnia 1962 r. służb ruchu lotniczego. 01 listopada 1962 r. Czasowe wejście na terytorium Umawiającego się Państwa jednostek poszukiwawczoratowniczych z innych Umawiających się Państw. 01 lipca 1964 r. Alarmowanie statków nawodnych i powietrznych będących na kursie/drodze w celu udzielenia pomocy statkowi powietrznemu będącemu w niebezpieczeństwie. Uaktualnienie kompetencji służby alarmowania. Współpraca pomiędzy Umawiającymi się Państwami, obsługa i zaopatrywanie w paliwo jednostek poszukiwawczo-ratowniczych innych Państw Członkowskich, sprawdzanie środków łączności do poszukiwania i ratownictwa lotniczego, pomoc dodatkowych jednostek lub służb w działaniach poszukiwawczo-ratowniczych. Posiadanie na pokładzie statku powietrznego międzynarodowych kodów sygnałów do poszukiwania i ratownictwa, wyposażenie poszukiwawczo-ratowniczych statków powietrznych w urządzenia łączności o częstotliwości 2182 khz, informacja o położeniu okrętów handlowych. 19 czerwca 1964 r. 01 listopada 1964 r. 01 lutego 1965 r. 10 grudnia 1965 r. 25 sierpnia 1966 r. 25 maja 1970 r. 25 wrześnial970r. 04 lutego 1971 r. 11 grudnia 1972 r. 11 kwietnia 1973 r. 16 sierpnia 1973 r.

9 11 /6 wydanie/ Pełny przegląd Załącznika przez Komisję żeglugi powietrznej. Nowe sygnały dla statków nawodnych, zapewnienie całodobowej służby poszukiwawczo-ratowniczej, rozpowszechnianie informacji o miejscu znajdowania się (położeniu) statków handlowych, ocena działań poszukiwawczo-ratowniczych, poprawa współpracy Państw sąsiednich, wyposażenie jednostek poszukiwaw-czo-ratowniczych, dostępność informacji o służbach ruchu lotniczego, miejsce znajdowania się wyposażenia ratowniczego przeznaczonego do zrzutu, metody udzielania pomocy statkom powietrznym będących w niebezpieczeństwie i zmuszonym do wodowania w rejonie rozmieszczenia statków nawodnych, metody naprowadzenia poszukiwawczo-ratowniczych lub innych statków powietrznych na statek powietrzny będący w niebezpieczeństwie. 25 listopada 1974 r. 25 marca 1975 r. 9 października 1975 r Zmiana 60 do Załącznika 3. Komisja żeglugi powietrznej. Komisja żeglugi powietrznej. Komisja żeglugi powietrznej. Dodatkowe pomoce łączności pomiędzy służbami meteorologicznymi i jednostkami poszu-kiwawczo-ratowniczymi. Kod sygnałów wizualnych ziemia-powietrze" dla użycia przez rozbitków. Odpowiedzialność RCC, z uwzględnieniem posiadanych środków, w stosunku do statku powietrznego będącego w niebezpieczeństwie. Definicja statku SAR, wyposażenie w środki łączności RCC statków powietrznych SAR, punkty kontaktowe (SPOC). 08 grudnia 1975 r. 08 kwietnia 1976 r. 12 sierpnia 1976 r. 15 grudnia 1980 r. 15 kwietnia 1981 r. 26 listopada 1981 r. 12 marca 1990 r. 30 lipca 1990 r. 15 września 1990r. 12 marca 1993 r. 26 lipca 1993 r. 11 września 1993 r. 16 Zmiana 25, 20 i 7 do Załącznika 6, odpowiednio część I, II i III. Komisja żeglugi powietrznej. Poprawiona definicja dowódca statku powietrznego", zmiana redakcyjna. 12 marca 2001 r. 16 lipca 2001 r. 01 listopada 2001 r.

10 MIĘDZYNARODOWĘ NORMY I ZALĘCANĘ PRAKTYKI Uwaga. - Konwencja o międzynarodowym lotnictwie cywilnym przydziela Państwu rejestracji pewne funkcje, które to Państwo uprawnione jest wykonywać lub obowiązane jest do wykonywania. Zależnie od przypadku. Zgromadzenie uznało w Rezolucji A że Państwo rejestracji może nie być zdolne do należytego wywiązywania się ze swych obowiązków w przypadkach, gdy statki powietrzne są pożyczane, dzierżawione lub wzajemnie zamieniane -zwłaszcza bez załogi - przez użytkownika innego Państwa, i ze Konwencja może, w takich przypadkach, w niewystarczający sposób określać prawa i obowiązki Państwa, któremu podlega użytkownik. Wobec tego Rada - bez uszczerbku dla kwestii, czy zamiana może wymagać zmiany w odniesieniu do funkcji przydzielonych Państwom -poradziła, aby Państwo rejestracji, przeniosło na Państwo użytkownika - pod warunkiem wyrażenia przez nie zgody - te funkcje Państwa rejestracji, które mogłyby być właściwiej realizowane przez Państwo użytkownika, jeżeli Państwo rejestracji stwierdzi, że w ww. przypadkach nie jest zdolne do należytego wywiązywania się z funkcji przydzielonych mu Konwencją. Rozumie się, że powyższe postępowanie będzie tylko sprawą praktycznej wygody i nie będzie miało wpływu na przepisy Konwencji Chicagowskiej ustalającej obowiązki Państwa rejestracji ani na prawa i obowiązki Państw trzecich. ROZDZIAŁ 1 - DEFINICJE Jeśli podane niżej wyrażenia są użyte w Normach i Zalecanych Praktykach dotyczących poszukiwania i ratownictwa lotniczego, mają następujące znaczenie: Przypis - Oznaczenie (RR) w tych określeniach wskazuje definicje, które zostały zaczerpnięte z regulaminu Międzynarodowej organizacji telekomunikacji (patrz Podręcznik zakresu częstotliwości radiowych wymaganych w lotnictwie cywilnym, zawierający postanowienia 1CAO 9718). Punkt alarmowania. Organ wyznaczony do przyjmowania podawanych publicznie informacji o zagrożeniu statku powietrznego i do przekazania ich do współpracującego z nim ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Faza niepewności. Sytuacja, w której istnieje stan niepewności, co do bezpieczeństwa statku powietrznego i znajdujących się na nim osób. Faza alarmu. Sytuacja, w której istnieje uzasadniona obawa o bezpieczeństwo statku powietrznego i znajdujących się na nim osób. Faza niebezpieczeństwa. Sytuacja, w której istnieje uzasadnione przypuszczenie, że statek powietrzny i znajdujące się na nim osoby są bezpośrednio zagrożone poważnym niebezpieczeństwem lub wymagają natychmiastowej pomocy. Faza zagrożenia. Wyrażenie ogólne, oznaczające -stosownie do przypadku - fazę niepewności, fazę alarmu lub fazę niebezpieczeństwa. Przymusowe wodowanie. Przymusowe lądowanie statku powietrznego na wodzie. Operator. Osoba lub organizacja zaangażowana w procedury obsługowe lub zajmująca się eksploatacją statku powietrznego. Dowódca statku powietrznego. Pilot wyznaczony przez operatora lub w przypadku ogólnym - właściciel, upoważniony do podejmowania decyzji i wydawania poleceń, odpowiedzialny za bezpieczne prowadzenie lotu. Radionamiernik (RR S1.91). Radiostacja określająca tylko kierunek innej radiostacji na podstawie odebranej z niej transmisji. Ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Organ sprzyjający sprawnej organizacji służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego odpowiedzialny za koordynację działań poszukiwawczo-ratowniczych w rejonie poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Podośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Organ podporządkowany ośrodkowi koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego ustanowiony w celu uzupełnienia go w określonej części rejonu poszukiwania i ratownictwa lotniczego.

11 Jednostka poszukiwawczo-ratownicza. Jednostka organizacyjna złożona z wyszkolonego personelu i wyposażona w sprzęt odpowiedni do szybkiego przeprowadzenia działań poszukiwawczo-ratowniczych. Poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny- Statek powietrzny wyposażany w specjalistyczny sprzęt umożliwiający efektywne prowadzenie działań poszukiwawczo-ratowniczych. Rejon poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Obszar o określonych wymiarach, w którym zapewniona jest służba poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Organ służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Wyrażenie ogólne oznaczające - stosownie do przypadku - ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, podośrodek lub punkt alarmowania. Państwo rejestracji. Państwo, w którym statek powietrzny został zarejestrowany.

12 ROZDZIAŁ 2 - ORGANIZACJA 2.1 Ustanawianie i zapewnianie służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Umawiające się Państwa zarządzają ustanowienie i zapewnienie służb poszukiwania i ratownictwa lot niczego na swych terytoriach. Zapewnia się całodo bową działalność takich służb Części otwartych mórz lub obszarów o nieokreślonej suwerenności, dla których będzie ustanowiona służba poszukiwania i ratownictwa lotniczego, określa się na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej. Umawiające się Państwo, które przyjęło odpowiedzialność za zapewnienie służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego w takich obszarach, zarządza, aby służba została ustanowiona i zapewniana zgodnie z postanowieniami niniejszego Załącznika.. Uwaga. - Wyrażenie regionalne porozumienia żeglugi powietrznej" odnosi się do porozumień zatwierdzonych na podstawie propozycji regionalnych konferencji żeglugi powietrznej przez Radą ICAO Umawiające się Państwa udzielają pomocy stat kom powietrznym znajdującym się w niebezpieczeń stwie i rozbitkom lotniczym, bez względu na przy należność państwową statków powietrznych i rozbit ków. 2.2 Ustanawianie rejonów poszukiwania i ratow nictwa lotniczego Umawiające się Państwa określają rejony poszukiwania i ratownictwa lotniczego, w których zapewniają służbę poszukiwania i ratownictwa lotniczego. Rejony takie nie zachodzą na siebie Zalecenie. Zaleca się. aby granice rejonów poszukiwania i ratownictwa lotniczego pokrywały się z granicami odpowiadających im rejonów informacji powietrznej. 2.3 Ustanawianie i wyznaczanie organów służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Umawiające się Państwa ustanawiają ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego w każdym rejonie poszukiwania i ratownictwa lotniczego Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa ustanowiły podośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, jeżeli podniosłoby to sprawność służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Zalecenie. Zaleca się, aby w obszarach, w których publiczne środki telekomunikacyjne nie pozwoliłyby osobom, które zauważyły statek powietrzny w stanie zagrożenia, zawiadomić zainteresowany ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego bezpośrednio i natychmiast, Umawiające się Państwa wyznaczyły odpowiednie organy służb publicznych lub prywatnych - jako punkty alarmowe. 2.4 Łączność dla organów służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego posiada środki umożliwiające natychmiastowe nawiązanie łączności z: a) organem służb ruchu lotniczego, z którym współpracuje, b) podośrodkiem koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, z którym współpracuje, c) właściwym radionamiernikiem lub stacją ustalającą pozycję znajdującymi się w rejonie, d) gdzie jest to właściwe - z radiostacjami brzegowymi mającymi możność zaalarmowania statków wodnych znajdujących się w rejonie i nawiązania z nimi łączności. Uwaga. Za środki umożliwiające natychmiastowe nawiązanie łączności" uważa się bezpośrednie łącze telefoniczne lub dalekopisowe, -bezpośrednie łącze radiotelegraficzne, a jeśli nie mogą być one udostępnione, połączenie telefoniczne lub dalekopisowe za pośrednictwem łącznicy Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego posiada środki szybkiej i niezawodnej łączności z: a) kierownictwami jednostek poszukiwawczo-ratowniczych znajdujących się w rejonie, b) ośrodkami koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego w sąsiednich rejonach, c) właściwym biurem meteorologicznym lub meteorologicznym biurem nadzoru, d) jednostkami poszukiwawczo-ratowniczymi, gdy biorą udział w poszukiwaniu i ratownictwie lotniczym, e) punktami alarmowymi.

13 f) Centrum Kontroli Misji Cospas-Sarsat 1, które obsługuje rejon SAR, gdy RCC zostaje wyznaczone jako punkt kontaktowy (SPOC). Uwaga. Za,, środki szybkiej i niezawodnej łączności" uważa się telefon, dalekopis, radiotelefon bezpośredni lub pośredni albo - gdy niniejsze środki nie mogą być udostępnione - radiotelegraf Poza wymaganiami, o których mowa w b), każdy podośrodek poszukiwania i ratownictwa lotni czego posiada środki szybkiej i niezawodnej łączno ści z: a) przyległymi podośrodkami koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, b) właściwym biurem meteorologicznym lub meteorologicznym biurem nadzoru, c) jednostkami poszukiwawczo-ratowniczymi. gdy biorą udział w poszukiwaniu i ratownictwie, d) punktami alarmowymi. Uwaga. Patrz uwaga następująca po Zalecenie. Środki łączności zapewnione zgodnie z c) i b) powinny być uzupełnione, jeżeli to będzie konieczne, przez inne środki łączności wi zualnej lub fonicznej, np. zamknięty obwód telewizji. 2.5 Wyznaczanie jednostek poszukiwawczo-ra-towniczych Umawiające się Państwa wyznaczają, w każdym rejonie poszukiwania i ratownictwa, jako jednostki poszukiwawczo-ratownicze jednostki służb publicz nych lub prywatnych, rozmieszczone i wyposażone dogodnie do poszukiwań i ratownictwa, określają ich funkcje oraz wskazują ośrodek koordynacji poszuki wania i ratownictwa lotniczego, z którym będą one współpracować Umawiające się Państwa ustanawiają dodatkowe jednostki poszukiwawczo-ratownicze, jeżeli jednostki wyznaczone zgodnie z są niewystarczające. Uwaga. Jednostki i urządzenia niezbędne dla zapewnienia poszukiwań i ratownictwa w rejonie poszukiwań i ratownictwa, określane są na podstawie regionalnych porozumień żeglugi powietrznej i są wyszczególnione we właściwych publikacjach planów żeglugi powietrznej (Air Navigation Plan) Zalecenie. Umawiające się Państwa powinny uj mować, w operacyjnym planie poszukiwania i ratow nictwa lotniczego, podmioty występujące w obrębie służb publicznych i organizacji niepublicznych, które nie kwalifikują się jako jednostki ratownicze, mimo to są zdolne do udziału w działaniach poszukiwawczo-ratowniczych. Dla tych podmiotów określa się funkcje oraz ośrodki koordynacji poszukiwania t ratownictwa lotniczego, z którymi będą współdziałać. 2.6 Wyposażenie jednostek poszukiwawczo-ra-towniczych Jednostki poszukiwawczo-ratownicze posiadają urządzenia i wyposażenie umożliwiające natychmia stowe zlokalizowanie miejsca wypadku lub rozbitka lotniczego oraz na udzielenie odpowiedniej pomocy na miejscu.. Uwaga. Przy wyborze wyposażenia dla jednostek poszukiwawczo-ratowniczych ważne jest uwzględnienie rozmiarów i zdolności przewozowej pasażerów współczesnych statków powietrznych Zalecenie. Poza łącznością wymaganą w Normach d) i c), każda jednostka poszukiwawczoratownicza powinna posiadać środki umożliwiające szybką i niezawodną łączność z innymi jednostkami lub podmiotami biorącymi udział w działaniach. Uwaga. Patrz uwaga następująca po Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny wyposaża się tak, aby mógł nawiązać łączność na lotniczych częstotliwościach niebezpieczeństwa, na częstotliwościach w miejscu wypadku oraz na innych częstotliwościach, jakie mogą być określone Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny wyposaża się w urządzenia naprowadzające na radiolatarnię awaryjną znajdującą się w miejscu wypadku i pracującą na częstotliwości 121,5 MHz, których posiadanie na pokładzie statków powietrznych jest wymagane zgodnie z postanowieniami zawartymi w Załączniku 6, części I, II i III. Uwaga. Specyfikacje dla radiolatarni awaryjnej (ELT) podane są w Załączniku 10, tom III Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny, który jest wykorzystywany do poszukiwania i ratownictwa nad obszarami morskimi i może spotkać się z koniecznością nawiązania łączności ze statkami handlowymi, wyposaża się w sprzęt umożliwiający nawiązanie z nimi łączności na częstotliwości 2182kHz Każdy poszukiwawczo-ratowniczy statek powietrzny, który jest wykorzystywany do poszukiwania i ratownictwa nad obszarami morskimi i może spotkać się z koniecznością nawiązania łączności ze statkami handlowymi, posiada na pokładzie kopię Międzynarodowego kodu sygnałów w celu przezwyciężenia trudności językowych, które mogą powstać podczas utrzymywania z nimi łączności. 1 Cospas-Sarsat - satelitarny system poszukiwania i ratownictwa stat-ków znajdujących się w niebezpieczeństwie

14 2.6.7 Zalecenie. Dopóki nie będzie wiadomo, że nie ma potrzeby dostarczenia rozbitkom zaopatrzenia drogą lotniczą, co najmniej jeden statek powietrzny, biorący udział w działaniach poszukiwawczo-ratowniczych, powinien mieć na pokładzie wyposażenie nadające się do zrzutu Zalecenie. Państwa powinny zapewnić, aby na lotniskach, na których nie są utrzymywane poszuki-wawczo-ralownicze statki powietrzne, wyposażenie, przeznaczone do zrzucania dla rozbitków, było zapakowane tak, aby mogło być zrzucane przez statki powietrzne, które nie są statkami poszukiwawczo-ratowniczymi Zalecenie. Zaleca się, aby pojemniki lub paczki zawierające wyposażenie dla przetrwania, przeznaczone do zrzucenia rozbitkom, miały ogólnie przyjętą zawartość, oznakowaną kolorami oraz za pomocą napisów i samoobjaśniających symboli Zalecenie. Zaleca się, aby oznaczenie kolorami zawartości przeznaczonych do zrzutu pojemników i paczek, zawierających wyposażenie do przetrwania, miało postać kolorowych pasków i było zgodne z następującym kodem: - czerwony -zaopatrzenie medyczne i wyposa- - niebieski -żywność i wodę, żenie pierwszej pomocy lekarskiej. - żółty -koce i odzież ochronną, - czarny -różne wyposażenie, np. piecyki, siekiery, busole, naczynia kuchen Zalecenie. Zaleca się. aby w przypadku zrzucania zaopatrzenia o charakterze mieszanym w jednym pojemniku lub pakunku, stosowana była kombinacja kolorów kodów odpowiadających ich zawartości Zalecenie. Zaleca się. aby instrukcje wykorzystania wyposażenia dla przetrwania były zawarte w każdym pojemniku lub pakunku przeznaczonym do zrzucenia. Instrukcje powinny być drukowane w co najmniej trzech językach, z których co najmniej jeden powinien być językiem roboczym ICAO. ROZDZIAŁ 3 - WSPÓŁDZIAŁANIĘ 3.1. Współdziałanie miedzy Państwami Umawiające się Państwa koordynują działania poszukiwania i ratownictwa lotniczego z odpowiednimi organizacjami Państw sąsiednich Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa koordynowały działania poszukiwania i ratownictwa lotniczego, kiedykolwiek jest to konieczne. z działaniami Państw sąsiednich Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa opracowały, w miarę możliwości, wspólne procedury poszukiwania i ratownictwa lotniczego, w celu ułatwienia koordynacji działań poszukiwawczo-ratowniczych z działaniami Państw sąsiednich Z zastrzeżeniem warunków, jakie mogą być ustalone przez własne władze. Umawiające się Państwo zezwala na natychmiastowy wlot na swoje terytorium jednostek poszukiwawczo-ratowniczych innych Państw, w celu odszukania miejsc wypadków lotniczych i ratowania rozbitków Władze Umawiającego się Państwa, które wyraża życzenie, aby jego jednostki poszukiwawczo-ratownicze weszły w celach poszukiwania i ratownictwa lotniczego na terytorium innego Umawiającego się Państwa, przesyła prośbę do ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zainte- resowanego Państwa lub do innych władz, które zostały wyznaczone przez to Państwo, podającą pełną informację o zamierzonych działaniach i ich konieczności Po otrzymaniu takiej prośby, władze Umawiających się Państw: a) natychmiast potwierdzają odbiór prośby, i b) możliwie jak najwcześniej podają warunki, jeśli takie są ustalone, na jakich zamierzone działania mogą być podjęte Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa zawarły porozumienia z sąsiadującymi Państwami w celu ustalenia warunków wlotu jednostek poszukiwawczo-ratowniczych drugiego Państwa na swoje terytorium. Zaleca się także, aby porozumienia, przez zredukowanie formalności do minimum, pozwalały na jak najwcześniejszy wlot takich jednostek Zalecenie. Zaleca się, aby każde Umawiające się Państwo upoważniło swoje ośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego do: a) zwracania się do innych ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o potrzebną pomoc (łącznie ze statkami powietrznymi, statkami wodnymi, personelem lub wyposażeniem).

15 b) udzielania ewentualnego niezbędnego zezwolenia na wejście statków powietrznych, statków wodnych, personelu lub wyposażenia, na swoje terytorium. c) uzgadniania sposobu wejścia na swoje terytorium z władzami celnymi, migracyjnymi lub innymi, w celu jego przyspieszenia Zalecenie. Zaleca się. aby każde Umawiające się Państwo upoważniło swoje ośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego do udzielania pomocy innym takim ośrodkom, gdy zostaną o to poproszone (łącznie z pomocą w postaci statków powietrznych, statków wodnych, personelu lub wyposażenia) Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa organizowały wspólne ćwiczenia szkoleniowe z udziałem własnych jednostek poszukiwawczo-ratowniczych, jednostek innych Państw i użytkowników, w celu podniesienia poziomu sprawności służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa organizowały okresowe wizyty łącznikowe personelu swych ośrodków i podośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, do takich ośrodków sąsiednich Państw. 3.2 Współdziałanie z innymi służbami Umawiające się Państwa wydają zarządzenia, aby wszystkie statki powietrzne, statki wodne, lokalne służby i urządzenia, które nie wchodzą w skład systemu poszukiwania i ratownictwa lotniczego, współdziałały z nim w poszukiwaniu i ratownictwie w celu okazania wszelkiej możliwej pomocy rozbitkom lotniczym Umawiające się Państwa, zapewniają, aby służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego współpracowały ze służbami odpowiedzialnymi za przeprowadzenie badań wypadków i ze służbami odpowiedzial- nymi za opiekę nad tymi, którzy ucierpieli z powodu wypadku Zalecenie. W celu ułatwienia badania wypadku zaleca się aby, gdy jest to możliwe, jednostkom po-szukiwawczo-ratowniczym towarzyszyły osoby posiadające kwalifikacje upoważniające do prowadzenia badań wypadków statków powietrznych Państwa wyznaczają poszukiwawczo-ratownicze punkty kontaktowe (SPOC), celem odbioru danych Cospas-Sarsat informujących o zagrożeniu. 3.3 Rozpowszechnianie informacji Każde Umawiające się Państwo publikuje i roz powszechnia wszystkie informacje niezbędne dla wejścia jednostek poszukiwawczo-ratowniczych in nych Państw na jego terytorium. Uwaga. Patrz Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa, gdy zostaną o to poproszone, udostępniły za pośrednictwem ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego lub innych organów, informacje dotyczące operacyjnych planów poszukiwania i ratownictwa lotniczego Zalecenie. Zaleca się, aby każde Umawiające się Państwo, które rejestruje informacje o pozycji statków na morzu, rozpowszechniało takie informacje -jeśli jest to możliwe - do innych zainteresowanych Umawiających się Państw, które się o to zwrócą Zalecenie. Zaleca się, aby Umawiające się Państwa podawały do wiadomości publicznej, tak dalece jak jest to jest pożądane i możliwe, dyrektywy w sprawie postępowania, jakie należy podjąć, gdy jest powód do przypuszczenia, że jakiś statek powietrzny znajduje się w stanie zagrożenia, lub gdy wydarzył się wypadek lotniczy. ROZDZIAŁ 4 - POSTĘPOWANIE PRZYGOTOWAWCZE 4.1 Potrzeby w zakresie informacji Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zawsze posiada aktualne informacje dotyczące następujących danych odnoszących się do jego rejonu poszukiwania i ratownictwa lotniczego: a) jednostek poszukiwawczo-ratowniczych, podośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego oraz punktów alarmowych, b) organów służb ruchu lotniczego. c) środków łączności, które mogą być wykorzystane w działaniach poszukiwawczo-ratowniczych, d) adresów telegraficznych i numerów telefonów wszystkich użytkowników lub ich wyznaczonych przedstawicieli biorących udział w działaniach przeprowadzanych w rejonie, e) ewentualnych innych, publicznych lub prywatnych źródeł pomocy, łącznie ze środkami medycznymi i transportowymi, które mogą być pożyteczne w poszukiwaniu i ratownictwie.

16 4.1.2 Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koordy nacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego posiada! także wszystkie informacje potrzebne dla poszukiwa nia i ratownictwa, łącznie z informacjami dotyczący mi: a) miejscowości, znaków wywoławczych, godzin pra cy i częstotliwości wszystkich radiostacji, które mogłyby być wykorzystane w poszukiwaniu i ra townictwie, b) miejscowości i godzin pracy służb utrzymujących nasłuch radiowy i częstotliwości, na których utrzymywany jest nasłuch, c) obiektów, o których wiadomo, że mogą być mylnie wzięte za niezlokalizowany lub niemeldowany wrak, zwłaszcza gdy jest oglądany z powietrza, d) miejscowości, w których składowane są zapasy wyposażenia awaryjnego i dla przetrwania, nada jące się do zrzucenia Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koordy nacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, którego rejon poszukiwań i ratownictwa obejmuje obszary morskie, miał łatwy dostęp do informacji dotyczących pozycji, kursu, prędkości i znaków wywoławczych statków, w takich obszarach, które mogą udzielić pomocy statkom powietrznym znajdującym się w nie bezpieczeństwie. Uwaga. Informacje mogą znajdować się w ośrodkach koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego albo mogą być łatwo osiągalne, jeżeli i gdy są potrzebne Dla celów zobrazowania i nanoszenia informacji użytecznych dla poszukiwania i ratownictwa, w każ dym ośrodku koordynacji poszukiwania i ratownic twa lotniczego jest dostępna mapa rejonu o dużej skali. 4.2 Plan działania Każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego przygotowuje szczegółowy plan prowadzenia działań poszukiwawczo-ratowniczych w obrębie własnego rejonu odpowiedzialności Plan działania określa sposób zapewnienia, w miarę możliwości, obsługi i zaopatrywania w paliwo statków powietrznych, statków wodnych i pojazdów wykorzystywanych w poszukiwaniach i ratownictwie, łącznie z tymi, które zostały udostępnione przez inne Państwa Zalecenia. Zaleca się. aby plan działania zawierał szczegóły dotyczące wszystkich działań, jakie powinny być podjęte przez biorących udział w poszukiwaniu i ratownictwie, łącznie z: a) sposobem, w jaki powinny być dokonywane poszu kiwanie i ratownictwo w rejonie poszukiwań i ra townictwa lotniczego, b) wykorzystaniem dostępnych systemów i urządzeń łączności, c) działaniami, które powinny być podjęte wspólnie z przyległymi ośrodkami koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego. d) metodami alarmowania statków powietrznych znajdujących się na trasie i statków na morzu, e) obowiązkami i przywilejami personelu wyznaczonego do poszukiwania i ratownictwa lotniczego, f) ewentualnymi zmianami w rozmieszczeniu sprzętu, które mogą być konieczne z powodu warunków meteorologicznych lub innych, g) sposobami uzyskania istotnych informacji odno szących się do działań poszukiwawczoratowniczych (np. komunikaty i prognozy pogody, odpowiednie NOTAM). h) sposobami otrzymywania od innych ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego takiej pomocy, jaka może być konieczna (łącznie ze statkami powietrznymi, statkami wodnymi, personelem lub wyposażeniem), i) sposobami udzielania pomocy statkom powietrznym znajdującym się w niebezpieczeństwie, zmuszonym do wodowania w celu spotkania się ze statkiem wodnym, j) sposobami udzielania pomocy poszukiwawczo-ratowniczym statkom powietrznym lub innym, mającym spotkać się ze statkami powietrznymi znajdującymi się w niebezpieczeństwie, k) wstępną pomocą udzielaną statkowi powietrznemu traktowanemu jako przedmiot bezprawnej interwencji. 4.3 Procedury przygotowawcze dla jednostek poszukiwawczo-ratowniczych Każda jednostka poszukiwawczo-ratownicza: a) zapoznaje się ze wszystkimi częściami operacyjnego planu działania określonego w 4.2, które są konieczne do skutecznego wykonywania jej zadań, b) utrzymuje w gotowości wymaganą liczbę statków powietrznych i pojazdów ratowniczych, c) utrzymuje rezerwy racji żywnościowych, środków medycznych, urządzeń sygnalizacyjnych i innego wyposażenia ratowniczego oraz wyposażenia umożliwiającego przetrwanie rozbitków.

17 d) informuje na bieżąco ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o stanie i gotowości swego wyposażenia Zalecenie. Każda jednostka poszukiwawczo-ratownicza powinna podjąć działania w celu zapewnienia uzupełnienia statków lub pojazdów w miejsce statków lub pojazdów aktualnie używanych w działaniach poszukiwawczo-ratowniczych. 4.4 Szkolenie Zalecenie. W celu osiągnięcia i utrzymania najwyższej sprawności w poszukiwaniu i ratownictwie lotniczym. Umawiające się Państwa powinny zapewnić systematyczne szkolenie personelu systemu poszukiwania i ratownictwa lotniczego oraz organizować odpowiednie ćwiczenia w tym zakresie. 4.5 Usuwanie wraków Każde Umawiające się Państwo zapewnia, aby wraki, które pozostają po wypadkach lotniczych na jego terytorium lub w przypadku nieszczęśliwych wypadków na pełnym morzu albo na obszarach o nieokreślonej suwerenności w obrębie rejonów poszukiwań i ratownictwa, za które Państwo jest odpowiedzialne, zostały usunięte lub zlikwidowane po zakończeniu badań wypadku lub naniesione na mapę tak, aby zapobiec ewentualnym późniejszym nieporozumieniom Zalecenie. W celu ułatwienia stosowania się do zaleca się, aby każde Umawiające się Państwo wymagało od każdej osoby, która znajdzie wrak statku powietrznego, aby jak najwcześniej zawiadomiła o tym właściwe władze. ROZDZIAŁ 5 - PROCĘDURY OPĘRACYJNĘ 5.1 Informacje dotyczące zagrożenia Zalecenie. Zaleca się. aby Umawiające się Państwa zachęca/y każdą osobę, która zauważy wypadek lotniczy lub ma podstawę by przypuszczać, że jakiś statek powietrzny znajduje się w stanie zagrożenia, do niezwłocznego powiadomienia o tym właściwego punktu alarmowania lub ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, podając wszelkie dostępne informacje Każda władza lub komórka służby poszukiwania i ratownictwa lotniczego, posiadająca podstawy do przypuszczenia, że jakiś statek powietrzny znajduje się w stanie zagrożenia, natychmiast przekazuje wszelkie dostępne informacje właściwemu ośrodkowi koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego Ośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, natychmiast po otrzymaniu informacji o statku powietrznym znajdującym się w stanie zagrożenia, oceniają tę informacje i określają zakres niezbędnych działań Jeśli informacje o statku powietrznym znajdującym się w stanie zagrożenia zostaną odebrane z innych źródeł niż organy służb ruchu lotniczego, ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego ustala, jakiej fazie zagrożenia odpowiada sytuacja i stosuje procedury, które są dla tej fazy właściwe. 5.2 Procedury dla ośrodków koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego podczas faz zagrożenia Faza niepewności Podczas fazy niepewności ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego wykorzystuje wszelkie możliwości współdziałania z organami służb ruchu lotniczego, innymi odpowiedzialnymi agencjami i służbami, aby wpływające meldunki mogły być bezzwłocznie oceniane Faza alarmu. Z chwilą zaistnienia fazy alarmu ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego natychmiast alarmuje odpowiednie organy służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego oraz jednostki poszukiwawczo-ratownicze jak również rozpoczyna niezbędne działania Faza niebezpieczeństwa Jeśli przypuszcza się, że statek powietrzny znajduje się w niebezpieczeństwie, lub gdy zaistniała faza niebezpieczeństwa, ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego: a) inicjuje podjęcie działań przez odpowiednie organa służb poszukiwania i ratownictwa lotniczego oraz przez jednostki poszukiwawczo-ratownicze, zgodnie ze szczegółowym planem działania,

18 b) ustala pozycję statku powietrznego, ocenia stopień niepewności tej pozycji i, na podstawie tych informacji, określa obszar, który ma być objęty poszukiwaniem, c) zawiadamia użytkownika, jeśli jest to możliwe, i na bieżąco informuje go o rozwoju sytuacji, d) zawiadamia przyległe ośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, których pomoc wydaje się konieczna, lub które mogą być zainteresowane działaniami. e) zawiadamia organ służby ruchu lotniczego, z którym współpracuje, gdy informacja o zagrożeniu została odebrana z innego źródła. 0 wzywa, we wcześniejszej fazie, statki powietrzne, statki wodne, radiostacje brzegowe lub inne służby nie objęte planem w a), które są w stanie to realizować, do: Oprowadzenia nasłuchu korespondencji nadawanej przez statek powietrzny znajdujący się w niebezpieczeństwie, emisji generowanej przez wyposażenie radiowe rozbitków lub radiolatanię awaryjną oznaczającą miejsce wypadku. Uwaga. Częstotliwościami pracy radiolatarni awaryjnej oznaczającej miejsce wypadku (ELT), podanymi w Załączniku 10, tom 111, są częstotliwości MHz i 406 MHz. 2) udzielania pomocy statkowi powietrznemu znajdującemu się w niebezpieczeństwie, odpowiednio do posiadanych możliwości, 3) informowania ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o rozwoju sytuacji. g) na podstawie posiadanych informacji opracowuje plan dla przeprowadzenia koniecznych działań po-szukiwawczo-ratowniczych i przekazuje go, jako wytyczne, władzom bezpośrednio kierującym takimi działaniami, h) stosownie do okoliczności zmienia uprzednio udzielone w g) wytyczne, i) zawiadamia Państwo rejestracji statku powietrznego. j) zawiadamia właściwe władze badające wypadki. Przestrzega się kolejności podejmowanych działań chyba, że okoliczności narzucają inny sposób postępowania Wszczęcie działań poszukiwania i ratownictwa lotniczego w odniesieniu do statku powietrznego, którego pozycja nie jest znana W przypadku ogłoszenia fazy zagrożenia w odniesieniu do statku powietrznego, którego pozycja nie jest znana, a który może znajdować się w jednym z dwu lub więcej rejonów poszukiwania i ratownictwa lotniczego, stosuje się następujące ustalenia: a) jeśli ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zostanie powiadomiony o ogłoszeniu fazy zagrożenia i nie jest pewne czy inne ośrodki podjęły odpowiednie działania, przyjmuje odpowiedzialność za rozpoczęcie odpowiednich działań (zgodnie z 5.2) i, wspólnie z sąsiednimi ośrodkami koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, wyznacza jeden z ośrodków do natychmiastowego przyjęcia odpowiedzialności. b)o ile zainteresowane ośrodki koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego nie uzgodnią inaczej, to ośrodkiem koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, który koordynuje działania, jest ośrodek odpowiedzialny za: - rejon, w którym znajdował się statek powietrzny zgodnie z ostatnio podaną pozycją, lub - rejon, do którego statek powietrzny leciał, gdy ostatnia pozycja została podana na granicy dwóch rejonów poszukiwania i ratownictwa lotniczego, lub - rejon, który był rejonem docelowym statku powietrznego, jeżeli statek nie był wyposażony w odpowiednie środki dwustronnej łączności radiowej lub nie był obowiązany do utrzymywania łączności radiowej, c) po ogłoszeniu fazy niebezpieczeństwa ośrodek ko ordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego koordynujący działania poszukiwawczo-ratownicze informuje wszystkie ośrodki koordynacji poszuki wania i ratownictwa lotniczego, które mają być za angażowane w działania, o wszystkich okoliczno ściach stanu zagrożenia i o dalszym rozwoju akcji. Podobnie wszystkie ośrodki koordynacji ratow nictwa, które otrzymają jakiekolwiek informacje odnoszące się do danego wypadku, zawiadamiają o tym ośrodek koordynacji poszukiwania i ratow nictwa lotniczego, który koordynuje działania po szukiwawczo-ratownicze Przekazywanie informacji statkom powietrznym, w odniesieniu do których została ogłoszona faza zagrożenia Kiedykolwiek będzie to właściwe, ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego odpowiedzialny za działania poszukiwawczo-ratownicze przesyła organowi służby ruchu lotniczego obsługującemu rejon informacji powietrznej, w którym statek powietrzny wykonuje lot, informację o inicjowanych działaniach, aby informacja mogła być przekazana statkowi.

19 5.3 Procedury dla przypadków, w których odpo wiedzialność za działania poszukiwawczo-ratownicze rozciąga się na dwa lub więcej Umawiają cych się Państw Jeśli odpowiedzialność za prowadzenie działań nad całym rejonem poszukiwania i ratownictwa lotniczego spoczywa na więcej niż jednym Umawiającym się Państwie, każde z takich Państw podejmuje działania zgodnie z planem, jeżeli zostanie o to poproszone przez ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego tego rejonu. 5.4 Procedury dla władz terenowych Władze bezpośrednio kierujące prowadzeniem działań lub ich części: a) wydają instrukcje podległym jednostkom i zawia damiają ośrodek koordynacji poszukiwania i ra townictwa o takich instrukcjach, b) informują na bieżąco ośrodek koordynacji poszu kiwania i ratownictwa lotniczego o rozwoju sytu acji. 5.5 Procedury dla ośrodków koordynacji po szukiwania i ratownictwa lotniczego - zakoń czenie i zawieszenie działań poszukiwawczoratowniczych Faza niepewności i faza alarmu Jeśli podczas fazy niepewności lub fazy alarmu ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zostanie poinformowany, że stan zagrożenia już nie istnieje, podejmuje niezbędne kroki w celu zakończenia działań i informuje o tym władze, organ lub służbę, które uaktywnił lub zawiadomił Faza niebezpieczeństwa Jeśli podczas fazy niebezpieczeństwa ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zostanie poinformowany, że stan zagrożenia już nie istnieje, podejmuje niezbędne kroki w celu zakończenia działań i informuje o tym władze, organ lub służbę, które uaktywnił lub zawiadomił Jeżeli podczas fazy niebezpieczeństwa zostanie podjęta decyzja, że poszukiwania powinny być przerwane, ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zawiesza działania i zawiadamia o tym władze, organ lub służbę, które zostały uaktywnione. Otrzymane później informacje dotyczące zagrożenia, ocenia się, a działania się wznawia wznawia, jeżeli dane informacje uzasadniają takie postępowanie Jeżeli podczas fazy niebezpieczeństwa zostanie podjęta decyzja, że dalsze poszukiwania byłyby daremne, ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego zakańcza działania i zawiadamia o tym władze, organ lub służbę, które zostały uaktywnione. 5.6 Procedury dla jednostek poszukiwawczo-ratowniczych Jeżeli jednostka poszukiwawczo-ratownicza zostanie wezwana przez ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, realizuje następujące działania: a) postępuje tak, jak tego wymaga wezwanie, b) na bieżąco informuje ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o stanie i gotowości swego wyposażenia dla poszukiwania i ratownictwa lotniczego, c) na bieżąco informuje ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego o swych działaniach. 5.7 Procedury dla osoby kierującej działaniem jednostki poszukiwawczo-ratowniczej w miejscu wypadku Osoba wyznaczona do kierowania jednostką poszukiwawczo-ratownicza na miejscu wypadku postępuje tak, jak tego wymaga ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego, oraz: a) zabezpiecza statek powietrzny przed niebezpie czeństwem pożaru, jaki mógłby powstać na skutek posługiwania się niewłaściwymi rodzajami świateł lub sprzętem mogącym wywołać iskry elektryczne albo spowodowane tarciem, b) udziela pomocy rozbitkom, c) z wyjątkiem przypadku, gdy jest to konieczne w związku z b), lub gdy otrzymała inne polecenia, zapewnia, aby wrak statku powietrznego lub ślady pozostawione przez statek przy lądowaniu nie zo stały naruszone aż do chwili, kiedy zostaną zebrane wszystkie informacje niezbędne do zbadania przy czyn wypadku. 5.8 Procedury dla dowódców statków powietrznych w miejscu wypadku Jeśli dowódca statku powietrznego zauważy, że inny statek powietrzny albo statek wodny znajduje się w niebezpieczeństwie, chyba że nie jest w stanie tego uczynić, albo biorąc pod uwagę okoliczności wypadku, uważa to za nierozsądne lub zbędne: a) utrzymuje w polu widzenia statek powietrzny znajdujący się w niebezpieczeństwie tak długo, jak tylko jest to konieczne, b) jeżeli jego pozycja nie jest znana, podejmuje czynności, które ułatwią jej określenie.

20 c) podaje ośrodkom koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego lub organowi służb ruchu lotniczego możliwie jak najwięcej informacji, takich jak: typ statku powietrznego znajdującego się w niebezpieczeństwie, jego znak rozpoznawczy i stan. jego pozycję wyrażoną współrzędnymi geograficznymi lub namiarem geograficznym od wyróżniającego się punktu orientacyjnego albo od pomocy radionawigacyjnej, czas obserwacji w godzinach i minutach GMT, liczbę spostrzeżonych osób, czy widziano osoby opuszczające statek znajdujący się w niebezpieczeństwie, liczbę osób zauważonych na powierzchni wody, widoczny stan fizyczny rozbitków, d) postępuje zgodnie z poleceniami ośrodka koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego lub organu służb ruchu lotniczego Jeżeli pierwszy statek powietrzny, jaki znajdzie się na miejscu wypadku, nie jest statkiem poszukiwaw-czo-ratowniczym, obejmuje on kierownictwo nad działaniami wszystkich innych statków powietrznych znajdujących się na miejscu wypadku - do czasu przybycia pierwszego statku poszukiwawczo-ratowniczego. Jeżeli statek kierujący działaniami nie jest w stanie nawiązać łączności, w sposób wzajemnie uzgodniony, z właściwym ośrodkiem koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego lub z organem służb ruchu lotniczego, przekazuje kierownictwo statkowi powietrznemu, który jest w stanie nawiązać i utrzymywać łączność aż do przybycia pierwszego poszukiwawczo-ratowniczego statku powietrznego Jeśli zaistnieje konieczność, aby statek powietrzny skierował statek wodny na miejsce, w którym inny statek powietrzny lub statek wodny znajduje się w niebezpieczeństwie, wykonuje to nadając dokładne instrukcje za pomocą środków, którymi dysponuje. Jeżeli łączność radiowa nie może być nawiązana, statek powietrzny powinien zastosować właściwy sygnał podany w dodatku Jeśli zaistnieje konieczność, aby statek powietrzny przekazał informacje rozbitkom lub wodnym jednostkom ratowniczym, a dwustronnej łączności nie ma, to, jeśli jest to możliwe, zrzuca sprzęt łączności, który umożliwiłby nawiązanie bezpośredniego kontaktu lub zrzuca pisemną informację W przypadku, gdy na ziemi został wyłożony znak sygnałowy, statek powietrzny sygnalizuje, że został on zrozumiany w sposób podany w lub. gdy nie jest to możliwe, wykorzystuje właściwy sygnał podany w dodatku. 5.9 Procedury dla dowódców statków powietrznych, którzy przejęli (usłyszeli) korespondencję dotyczącą niebezpieczeństwa Kiedykolwiek dowódca statku powietrznego przejmie sygnał niebezpieczeństwa i/lub depeszę (korespondencję) dotyczącą niebezpieczeństwa albo emisję równoważną, nadawane radiotelegrafią lub radiotelefonem: a) zapisuje pozycję statku znajdującego się w niebezpieczeństwie, jeżeli została podana, b) namierza źródło transmisji, jeżeli jest to możliwe, c) zawiadamia właściwy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego lub organ służb ruchu lotniczego o emisji (korespondencji) dotyczącej niebezpieczeństwa, podając wszystkie posiadane informacje, d) czekając na instrukcje, udaje się, według własnej decyzji, na pozycję podaną w korespondencji Sygnały dla poszukiwania i ratownictwa lot niczego Sygnały dodatku, jeśli są użyte, mają znaczenia podane w niniejszym dodatku. Używa się ich tylko dla podanego celu i nie używa się żadnych innych sygnałów, które mogłyby być z nimi pomylone Po zaobserwowaniu jakiegokolwiek sygnału zawartego' w dodatku, załoga samolotu podejmuje działanie zgodne z jego znaczeniem Prowadzenie zapisów Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego prowadził zapisy dokumentujące działania organów, służb i jednostek poszukiwawczo-ratowniczych w swoim rejonie Zalecenie. Zaleca się, aby każdy ośrodek koordynacji poszukiwania i ratownictwa lotniczego opracowywał oceny działań poszukiwawczo-ratowniczych prowadzonych w swoim rejonie. Oceny powinny zawierać wszelkie uwagi odnoszące się do procedur stosowanych przez pilota oraz do wyposażenia ratowniczego i wyposażenia dla przetrwania rozbitków, jak również ewentualne propozycje mające na celu udoskonalenie owych procedur i wyposażenia. Oceny, które mogą zainteresować inne Państwa, zaleca się przedstawić do wiadomości ICAO i do rozpowszechnienia stosownie do ich charakteru.