ZMIENIONE RAMY KONSULTACJI W ZAKRESIE PROJEKTU WYPŁACALNOŚĆ II

Transkrypt

1 KOMISJA EUROPEJSKA DG ds. Rynku Wewnętrznego i Usług INSTYTUCJE FINANSOWE Ubezpieczenia i fundusze emerytalne Kwiecień 2006 r. MARKT/2515/06 ZMIENIONE RAMY KONSULTACJI W ZAKRESIE PROJEKTU WYPŁACALNOŚĆ II Cel niniejszego dokumentu W niniejszym opracowaniu przedstawiono zmodyfikowane Ramy Konsultacji, które adresowane są do Komitetu Europejskich Nadzorów Ubezpieczeń i Pracowniczych Funduszy Emerytalnych (CEIOPS) oraz innych zainteresowanych podmiotów w związku z prowadzonymi pracami nad nowym systemem regulującym kwestie wypłacalności zakładów ubezpieczeń na życie, zakładów ubezpieczeń nie na życie oraz zakładów reasekuracji (Wypłacalność II). Ramy Konsultacji obejmują całość projektu Wypłacalność II. Określają ogólne zasady i wytyczne, którymi CEIOPS powinien kierować się opracowując swoje opinie dotyczące projektu Wypłacalność II. Oprócz niniejszych Ram Konsultacji, CEIOPS został poproszony o przedstawienie opinii na temat szczegółowych aspektów nowego systemu wypłacalności poprzez Zapytania Szczegółowe, które zostały załączone do przedmiotowego dokumentu. Niniejsze Ramy Konsultacji mogą być w przyszłości modyfikowane i aktualizowane po konsultacji z EIOPC.

2 RAMY KONSULTACJI W ZAKRESIE PROJEKTU WYPŁACALNOŚĆ II W porozumieniu z Europejskim Komitetem Ubezpieczeń i Pracowniczych Funduszy Emerytalnych (EIOPC), Komisja Europejska zwraca się do CEIOPS i innych zainteresowanych podmiotów z prośbą o opinie dotyczące tworzenia nowego systemu wypłacalności, który miałby dotyczyć zakładów ubezpieczeń na życie, zakładów ubezpieczeń nie na życie i zakładów reasekuracji, oraz który państwa członkowskie i nadzorowane instytucje byłyby w stanie stosować w sposób pewny, spójny i zharmonizowany. Celem systemu wypłacalności jest ochrona interesu osób ubezpieczonych i uposażonych. System taki powinien także przyczyniać się do zwiększenia konkurencyjności zakładów ubezpieczeń z Unii Europejskiej i zapewniać lepszą alokację zasobów kapitałowych, nie powodując przy tym znaczących zakłóceń w funkcjonowaniu rynku, ani nie utrudniając innowacji w branży ubezpieczeniowej. ZASTOSOWANIE MAJĄ następujące warunki: Charakterystyka ogólna 1. Nowy system wypłacalności powinien zapewniać organom nadzoru odpowiednie narzędzia i uprawnienia do kompleksowej oceny wypłacalności wszystkich instytucji 1 na bazie podejścia prospektywnego i opartego na ocenie ryzyka. Oprócz czynników ilościowych system powinien uwzględniać także aspekty jakościowe mające wpływ na poziom ryzyka, na które jest narażony zakład (jakość zarządzania, wewnętrzne procedury kontroli ryzyka i procesy jego monitorowania itp.). Wprowadzenie nowego systemu wypłacalności doprowadzi prawdopodobnie do zmiany większości obecnie obowiązujących dyrektyw ubezpieczeniowych. 2. Tak szeroko pojęty system wypłacalności powinien być oparty na strukturze trzech filarów, zaczerpniętej z Bazylei II i CRD (dyrektywa w sprawie wymogów kapitałowych): wymagania ilościowe (filar 1), działania nadzorcze (filar 2) oraz sprawozdawczość na potrzeby organów nadzoru i podawanie informacji do wiadomości publicznej (filar 3). Wiąże się to ze szczególnym uwzględnieniem zależności pomiędzy nadzorem ilościowym i jakościowym, a także roli ujawniania informacji. Należy podkreślić znaczenie procedur nadzoru w filarze 2. Należy też pamiętać, że zakres i znaczenie poszczególnych filarów niekoniecznie muszą pokrywać się z wytycznymi Bazylei II. 3. Filar 1 nowego systemu wypłacalności obejmuje dwa wymogi kapitałowe, które różnią się pod względem celu i sposobu wyliczania: kapitałowy wymóg wypłacalności SCR (Solvency Capital Requirement) oraz minimalny wymóg kapitałowy MCR (Minimum Capital Requirement). Kapitał SCR nie może być niższy niż MCR. 1 Zakładów ubezpieczeń na życie, zakładów ubezpieczeń nie na życie i zakładów reasekuracji, zgodnie z ich definicjami w odpowiednich dyrektywach.

3 4. System wypłacalności powinien być skonstruowany w taki sposób, by zachęcać nadzorowane instytucje do pomiaru ryzyka i odpowiedniego nim zarządzania. W tym zakresie należy opracować wspólne, unijne zasady dotyczące zarządzania ryzykiem i procedur nadzorczych. Ponadto kapitałowy wymóg wypłacalności SCR (Solvency Capital Requirement) powinien pokrywać mierzalne ryzyka, na które narażona jest nadzorowana instytucja. Takie podejście, oparte na ocenie ryzyka, wiąże się z uznaniem modeli wewnętrznych (częściowych bądź pełnych), pod warunkiem, że przyczyniają się one do lepszego zarządzania ryzykiem przez daną instytucję, lepiej niż formuła standardowa odzwierciedlają jej faktyczny profil ryzyka oraz mogą być odpowiednio weryfikowane. 5. Następstwem przyjęcia modelu wewnętrznego może być wyższa lub niższa wartość wskaźnika SCR, niż wartość tego wskaźnika w przypadku zastosowania formuły standardowej, z zastrzeżeniem minimum wynikającego z wartości MCR. W przypadku, gdy działalności zakładu znacząco odbiega od założeń przyjętych dla formuły standardowej, organ nadzoru może wymagać opracowania modelu wewnętrznego. 6. Projekt Wypłacalność II skupia się przede wszystkim na wymogach kapitałowych i analizie nadzorczej na poziomie pojedynczego podmiotu. Konieczne jest jednak rozważenie także kwestii związanych z grupami ubezpieczeniowymi i konglomeratami finansowymi, w tym następstw dla obecnie obowiązujących przepisów (np. dyrektywy o grupach ubezpieczeniowych (98/78/WE) i dyrektywy o konglomeratach finansowych (2002/87/WE)) W tym względzie kluczową kwestię stanowi zastosowane modeli wewnętrznych dla grupy lub konglomeratu, jak również korzyści/koszty wynikające z ewentualnej dywersyfikacji oraz sposób ich alokacji Należy zdać sobie sprawę z faktu, że decyzje dotyczące zarządzania są coraz częściej podejmowane przez spółkę dominującą. W związku z tym stosowne zasady muszą być ustalane na odpowiednim poziomie. Obejmuje to odpowiedni podział kompetencji pomiędzy poszczególnymi organami nadzoru, które uczestniczą w ramach nadzoru uzupełniającego nad grupami finansowymi, w szczególności w zakresie weryfikacji modeli wewnętrznych Nadzór indywidualny (solo) pozostaje w kompetencjach i zadaniach krajowego organu nadzoru. Konieczne jest wzmocnienie regulacji dotyczących odpowiedniej alokacji kapitału, tak aby zagwarantować, że wysokość kapitału na poziomie pojedynczego podmiotu jest wystarczająca. Nie wyklucza to jednak usprawniania działań nadzorczych w zakresie nadzoru nad grupami podlegającymi nadzorowi w kilku państwach członkowskich.

4 7. System Wypłacalność II będzie obejmował standardy dotyczące ostrożnościowej wyceny aktywów i pasywów zakładów ubezpieczeń, a także zasady dotyczące sprawozdawczości na potrzeby organów nadzoru i podawania informacji do wiadomości publicznej. W celu zapewnienia zbieżności zasad wyceny, sprawozdawczości na potrzeby organów nadzoru i podawania informacji do wiadomości publicznej, a także ograniczenia obciążeń administracyjnych dla nadzorowanych instytucji, zasady systemu Wypłacalność II powinny być zgodne z zasadami rachunkowości opracowanymi przez Radę ds. Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB). Podejście to można doprecyzować następująco: 7.1. Rada ds. Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (IASB) prowadzi obecnie prace nad II fazą projektu umowy ubezpieczenia. Upłynie jednak jeszcze sporo czasu zanim przedstawiona zostanie ostateczna wersja standardu. W związku z tym zasady systemu Wypłacalność II dotyczące wyceny, sprawozdawczości na potrzeby organów nadzoru i podawania informacji do wiadomości publicznej zostaną prawdopodobnie opracowane zanim wejdzie w życie odpowiedni międzynarodowy standard sprawozdawczości finansowej. Należy jednak uwzględnić prawdopodobny wynik prac IASB (por. podpunkt 7.2). Można zaproponować pewne modyfikacje zasad rachunkowości IASB, pod warunkiem odpowiedniego ich uzasadnienia. Po zakończeniu przez IASB prac nad II fazą projektu umowy ubezpieczenia zasady systemu Wypłacalność II będą mogły być odpowiednio dostosowane Nowy międzynarodowy standard sprawozdawczości finansowej dotyczący umowy ubezpieczenia obejmować będzie prawdopodobnie następujące elementy: zastosowanie prospektywnej metody wyceny aktywów i pasywów; metoda wyceny powinna w optymalnym stopniu wykorzystywać informacje pochodzące z rynków finansowych; przepływy pieniężne związane z aktywami i pasywami powinny być dyskontowane; dla rezerw techniczno-ubezpieczeniowych należy przedstawiać najlepsze oszacowanie 2 oraz narzut bezpieczeństwa. 2 Na forum międzynarodowym używa się również pojęć oszacowania bieżącego i centralnego, jednak ich znaczenie może nie zawsze być takie samo.

5 7.3. Obowiązek przedstawiania skonsolidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z zatwierdzonymi MSR/MSSF dotyczy obecnie tylko tych unijnych zakładów ubezpieczeń, które notowane są na giełdzie, aczkolwiek państwa członkowskie mogą rozszerzyć zakres jego stosowania. System Wypłacalność II nie będzie wymagał stosowania MSR/MSSF w pełnym zakresie przez wszystkie zakłady ubezpieczeń. Niektóre zasady wyceny ostrożnościowej, sprawozdawczości na potrzeby organów nadzoru i podawania informacji do wiadomości publicznej mogą jednak być zbliżone do zasad MSR/MSSF i w tych przypadkach nie można wykluczyć szerszego stosowania metod zbliżonych do MSR/MSSF przez zakłady ubezpieczeń. Niektóre typy zakładów ubezpieczeń mogą korzystać z pewnych uproszczeń, jednak zasady ogólne powinny mieć zastosowanie do wszystkich zakładów ubezpieczeń. 8. Cel, jakim jest osiągnięcie harmonizacji na odpowiednim, wyższym od obecnego poziomie, powinien znaleźć odzwierciedlenie w regułach dotyczących wypłacalności, dla których nie będzie potrzebne określanie dodatkowych wymagań. Nowy system wypłacalności powinien gwarantować jednolitość stosowania i odpowiednią ochronę konsumentów, wspierając jednocześnie uczciwą konkurencję. 9. System wypłacalności określa jednolity poziom ostrożnościowy zarówno dla rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, jak i dla Kapitałowego Wymogu Wypłacalności. 10. W celu zapewnienia spójności rozwiązań w całym sektorze finansowym, ogólna konstrukcja systemu wypłacalności powinna być w miarę konieczności i możliwości spójna z podejściem i regułami przyjętymi w sektorze bankowym. Produkty, z którymi wiąże się podobne ryzyko, co do zasady powinny być nadzorowane w taki sam sposób i podlegać takim samym wymogom w zakresie adekwatności kapitałowej bądź wypłacalności. Nowy system wypłacalności powinien być skonstruowany w sposób ułatwiający skuteczny nadzór nad ubezpieczeniowymi grupami kapitałowymi i konglomeratami finansowymi oraz w sposób, który pozwoli uniknąć arbitrażu regulacyjnego wewnątrz sektorów finansowych i pomiędzy nimi. Jednakże należy zachęcać do stosowania bardziej precyzyjnej i adekwatnej metody pomiaru ryzyka. 11. Zgodność nowego systemu wypłacalności z pracami Międzynarodowego Stowarzyszenia Nadzorów Ubezpieczeniowych (IAIS) oraz Grupy Konsultacyjnej Europejskich Aktuariuszy (Groupe Consultatif Actuariel Européen) / Międzynarodowego Stowarzyszenia Aktuariuszy (IAA) przyczynia się do dalszego zwiększenia zbieżności uregulowań międzynarodowych. Opracowane przez IAIS Ramy nadzoru ubezpieczeniowego oraz Podstawowe zasady formułowania finansowych wymagań regulacyjnych stanowią cenną podstawę prac nad nowym systemem.

6 12. Aby ocenić wpływ nowego systemu wypłacalności na zakłady ubezpieczeń konieczne będzie przeprowadzenie jednego lub więcej ilościowych badań wpływu nowych rozwiązań (tzw. quantitative impact studies QIS). Spójne dane są fundamentalnym warunkiwm przeprowadzenia takich badań. Niezbędna jest analiza wymagań dotyczących zbierania danych na potrzeby badań QIS, a także ich metodologii oraz momentu przeprowadzenia i czasu trwania. O przeprowadzenie ilościowych badań wpływu przy współudziale sektora ubezpieczeniowego zwrócono się do CEIOPS. Służby Komisji przedstawią Ocenę Wpływu, która dołączona zostanie do projektu dyrektywy. Ocena ta będzie miała szerszy zakres niż QIS, ale jednocześnie będzie od tego badania mniej szczegółowa. 13. Ostatnim środkiem umożliwiającym ubezpieczonym i uposażonym uzyskanie odszkodowania są programy gwarancyjne. Kształt nowego systemu wypłacalności nie powinien uwzględniać istnienia programu gwarancyjnego. Nowy system powinien zapewniać wystarczające bezpieczeństwo i wiarygodność sektora ubezpieczeniowego, bez potrzeby polegania na programach gwarancyjnych. 14. System Wypłacalność II nie powinien wiązać się z nadmiernymi kosztami dla małych zakładów, ale nie przewiduje się też ich specjalnego traktowania. Małe zakłady powinny stosować się do tych samych podstawowych zasad, co wszystkie inne instytucje. Jednak w określonych dziedzinach konieczne może okazać się opracowanie dla nich regulacji szczególnych. 15. System Wypłacalność II powinien odpowiednio uwzględniać specyficzny charakter zakładów reasekuracji. Wymagania ilościowe (filar 1) 16. Podstawę nowego systemu wypłacalności stanowi większa harmonizacja w zakresie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych. Rezerwy takie muszą być tworzone w celu wywiązania się ze zobowiązań wynikających z działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej wobec ubezpieczonych i uposażonych, z uwzględnieniem kosztów. Zgodnie z Podstawowymi zasadami opracowanymi przez IAIS oraz z przewidywanymi wynikami prac IASB rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe muszą być tworzone z zachowaniem ostrożności, wiarygodne i obiektywne oraz muszą zapewnić porównywalność pomiędzy zakładami ubezpieczeń/zakładami reasekuracji. Przy tworzeniu rezerw należy w optymalnym stopniu wykorzystać informacje pochodzące z rynków finansowych oraz ogólnodostępne dane na temat ryzyka technicznoubezpieczeniowego; rezerwy powinny być zgodne z tymi informacjami. Poziom rezerw techniczno-ubezpieczeniowych stanowi sumę najlepszego oszacowania 3 oraz narzutu bezpieczeństwa. 3 Na forum międzynarodowym używa się również pojęć oszacowania bieżącego i centralnego, jednak ich znaczenie może nie zawsze być takie samo.

7 16.1. Najlepsze oszacowanie odpowiada wartości oczekiwanej obecnej wartości przyszłych przepływów pieniężnych, określonej przy użyciu odpowiedniej krzywej dochodowości wolnej od ryzyka na podstawie aktualnych i wiarygodnych informacji oraz realistycznych założeń. Zastosowanie realistycznych założeń oznacza, że przy obliczaniu poziomu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych nie należy stosować minimalnych kwot gwarantowanych przy wykupie ubezpieczenia Narzut bezpieczeństwa obejmuje ryzyko związane z przepływami pieniężnymi dotyczącymi przyszłych zobowiązań w całym ich horyzoncie czasowym. Powinien być określony w sposób umożliwiający przeniesienie lub utrzymanie do czasu wygaśnięcia zobowiązań ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych. Podejście takie zapewnia ochronę interesu osoby ubezpieczonej oraz uwzględnia niepewność dotyczącą wartości wyznaczonej metodą najlepszego oszacowania. Jako hipotezy robocze należy rozważyć dwa możliwe sposoby obliczania narzutu bezpieczeństwa. Można go obliczać jako różnicę pomiędzy 75 percentylem w rozkładzie odpowiedniej (przy założeniu zaprzestania działalności) zmiennej losowej, a najlepszym oszacowaniem. Jednak dla uwzględnienia silnie asymetrycznych rozkładów wartość narzutu bezpieczeństwa powinna odpowiadać co najmniej połowie odchylenia standardowego. Alternatywnie narzut bezpieczeństwa można obliczać na podstawie kosztu kapitału w wysokości SCR niezbędnego do kontynuowania bieżącej działalności do czasu wygaśnięcia zobowiązań. Ocena zalet obu metod wymaga zebrania dalszych informacji o skutkach ilościowych. Wskazane byłoby zastosowanie tej samej metody do wszystkich zakładów/podmiotów, niezależnie od ich wielkości, złożoności i charakteru prowadzonej działalności. Może być jednak konieczne uwzględnienie specyfiki ubezpieczeń na życie i ubezpieczeń innych niż ubezpieczenia na życie. Małym zakładom należy pozwolić na stosowanie uproszczonej wersji przyjętej metody. Jeżeli w pewnych okolicznościach okazałoby się, że do celu wyznaczenia narzutu bezpieczeństwa należy posłużyć się inną metodą, decyzja taka powinna zostać podjęta na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie według uznania państw członkowskich.

8 17. Kapitałowy wymóg wypłacalności (SCR) odpowiada wielkości kapitału, która umożliwia instytucji pokrycie znacznych, nieprzewidzianych strat oraz zapewnia dostateczną ochronę osób ubezpieczonych i uposażonych. W przypadku, gdy zakład nie spełnia wymogu SCR, powinien w należytym czasie zgromadzić odpowiedni kapitał na pokrycie SCR, w oparciu o konkretny i realistyczny plan przedstawiony do zatwierdzenia organowi nadzoru. Parametry SCR powinny zostać skalibrowane z uwzględnieniem mierzalnych rodzajów ryzyka, na które narażona jest instytucja posiadająca zdywersyfikowany portfel ryzyka oraz na podstawie wysokości kapitału ekonomicznego odpowiadającej prawdopodobieństwu ruiny wynoszącemu 0,5 % (value at risk 99,5 %) w horyzoncie czasowym jednego roku. Procent ten odpowiada hipotezie roboczej. Ruina ma miejsce w chwili, gdy poziom dopuszczalnych aktywów jest mniejszy od poziomu rezerw techniczno-ubezpieczeniowych zgodnie z ich definicją w punkcie 16. Konieczne jest określenie metod weryfikacji adekwatności tego poziomu. Wymóg SCR powinien być oparty na założeniu ciągłości działalności. Zasady te mają zastosowanie niezależnie od tego, czy stosowana jest formuła standardowa, czy model wewnętrzny. 18. Formuła standardowa służąca do wyznaczania wymogu SCR może być oparta na szeregu metod, np. na formule czynnikowej, na rozkładzie prawdopodobieństwa, na scenariuszach lub na ich kombinacji. Konieczna jest analiza mająca na celu wskazanie najbardziej odpowiedniej formuły standardowej, uwzględniającej specyfikę działania zakładów ubezpieczeń na życie, zakładów ubezpieczeń nie na życie oraz zakładów reasekuracji. 19. Minimalny wymóg kapitałowy (MCR) odpowiada wielkości kapitału, naruszenie którego powoduje najdalej idącą interwencję organu nadzoru. Poziom MCR zostanie ustalony po przeprowadzeniu ilościowych badań wpływu. Sposób jego kalkulacji musi być prostszy i bardziej odporny niż w przypadku SCR, ponieważ tego rodzaju interwencja może wymagać zgody krajowych sądów. Dla ułatwienia i usprawnienia przejścia na nowy system wypłacalności MCR powinien posiadać prostą konstrukcję, podobnie jak w obowiązujących dyrektywach Wypłacalność I, zapewniając jednocześnie odpowiedni poziom bezpieczeństwa. Określona zostanie bezwzględna wartość minimalna MCR. 20. Rodzaje ryzyka uwzględniane w wymogach kapitałowych powinny być oparte na klasyfikacji IAA i obejmować: ryzyko underwritingu, ryzyko kredytowe, ryzyko rynkowe, ryzyko operacyjne i ryzyko płynności. Możliwe są modyfikacje opracowanej przez IAA klasyfikacji rodzajów ryzyka, pod warunkiem odpowiedniego uzasadnienia. Ryzyka niemierzalne uwzględnia się w filarze Zamiast formuły standardowej, do wyliczania wymogu SCR zastosować można modele wewnętrzne, pod warunkiem, że model taki został zatwierdzony do tego celu. Należy opracować i zharmonizować kryteria i procedurę weryfikacji modeli wewnętrznych. Możliwe jest dopuszczenie stosowania modeli częściowych, o ile spełniają one warunki weryfikacji, w tym warunek zgodności z formułą standardową.

9 Działania nadzorcze (filar 2) 22. Działania nadzorcze powinny mieć na celu zidentyfikowanie instytucji, których cechy finansowe, organizacyjne lub inne stwarzają podwyższone ryzyko. Instytucjom takim można nakazać utrzymywanie wyższego kapitału wypłacalności niż wymóg SCR i/lub podjęcie środków mających doprowadzić do obniżenia poziomu ponoszonego ryzyka. Ponadto działania takie powinny prowadzić do zwiększenia harmonizacji metod nadzorczych, narzędzi i uprawnień nadzoru poprzez opracowywanie wspólnych standardów i metod, np. na potrzeby procesu weryfikacji modeli wewnętrznych. Zakres działań nadzorczych wykracza zatem poza ramy nadzoru ostrożnościowego określonego w wytycznych Bazylei II. Działania w zakresie nadzoru obejmują także ściślejszą współpracę pomiędzy organami nadzoru w połączeniu z mechanizmem wzajemnej oceny (peer reviews). Sprawozdawczość na potrzeby organów nadzoru i podawanie informacji do wiadomości publicznej (filar 3) 23. Ujednolicone zasady sprawozdawczości na potrzeby organów nadzoru przez zakłady ubezpieczeń stanowić będzie istotny element przyszłej architektury regulacyjnej w UE. Sprawozdawczość na potrzeby organów nadzoru wykracza poza pojęcie zasad sprawozdawczości finansowej i obejmuje różne rodzaje informacji, jakich nadzór potrzebuje do pełnienia swoich funkcji. Informacje takie zwykle nie są ogólnie dostępne. Ponadto przejrzystość i podawanie informacji do wiadomości publicznej przez ubezpieczycieli służyć będą wzmocnieniu mechanizmów rynkowych i dyscypliny. 24. W ramach wytycznych Bazylei II wymagania 3 filara dotyczą tylko podawania informacji do wiadomości publicznej, natomiast sprawozdawczość na potrzeby organów nadzoru jest zharmonizowana jedynie w ograniczonym zakresie. Dla zapewnienia zgodności z Bazyleą II, uważa się, iż konieczne jest uwzględnienie obu tych obszarów w projekcie Wypłacalność II. 25. W celu ograniczenia obciążeń administracyjnych nadzorowanych instytucji wymogi w zakresie sprawozdawczości na potrzeby organów nadzoru i podawania informacji do wiadomości publicznej powinny być zgodne z wymaganiami opracowanymi przez IAIS oraz IASB. Powinny być także zgodne z obowiązkami informacyjnymi jakie obowiązują w sektorze bankowym. Można zaproponować pewne modyfikacje pod warunkiem odpowiedniego ich uzasadnienia. Starannego rozważenia wymagają aspekty poufności związane z obowiązkami informacyjnymi.

10 ASPEKTY DODATKOWE: Modyfikacja ram konsultacji 26. Niniejsze Ramy Konsultacji mogą zostać zmodyfikowane przez Komisję po konsultacji z Europejskim Komitetem Ubezpieczeń i Pracowniczych Funduszy Emerytalnych (EIOPC). Ramy te stanowić będą zatem dynamicznie zmieniający się dokument odniesienia dla opracowywania kryteriów nowego systemu wypłacalności. 27. CEIOPS odgrywa szczególnie istotną rolę w pracach nad nowym systemem wypłacalności. Jeżeli CEIOPS uzna, że określone w niniejszych Ramach Konsultacji zasady wymagają weryfikacji bądź, że należy dokonać wyboru jednej z kilku wskazanych możliwości, poinformuje o tym Komisję, przedstawiając analizę zalet i wad poszczególnych możliwości. Instytucje pracowniczych programów emerytalnych 28. Na mocy art. 17 dyrektywy 2003/41/WE wymagania dotyczące wypłacalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych są powiązane z odpowiednimi wymaganiami dla zakładów ubezpieczeń na życie. Wymagania dotyczące wypłacalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych stanowią jednak ważną i odrębną kwestię, która będzie rozpatrywana ponownie przy okazji przeglądu, o którym mowa w dyrektywie w sprawie działalności instytucji pracowniczych programów emerytalnych oraz nadzoru nad takimi instytucjami. Zapytania Szczegółowe 29. Uzupełnienie niniejszych Ram Konsultacji stanowią sformułowane przez CEIOPS Zapytania Szczegółowe dotyczące zagadnień o szczególnym znaczeniu dla pomyślnego wyniku prac nad nowym systemem wypłacalności. Przed zwróceniem się do CEIOPS o sformułowanie Zapytań Szczegółowych Komisja porozumie się z EIOPC. 30. Zapytanie Szczegółowe uważane będzie za integralną część niniejszych Ram Konsultacji i zostanie do nich załączone. 31. Zapytanie Szczegółowe może zostać zmodyfikowany w taki sam sposób, jak Ramy Konsultacji. Sprawozdawczość 32. CEIOPS powinien przedstawiać Komisji okresowe, czteromiesięczne sprawozdania dotyczące opinii w sprawie nowego systemu wypłacalności. W uzasadnionych przypadkach, np. w razie konieczności podjęcia decyzji politycznych, sprawozdania powinny być przedstawiane częściej.

11 33. Po przygotowaniu dyrektywy ramowej konieczne będzie opracowanie bardziej szczegółowych zasad i wytycznych, przy wykorzystaniu, stosownie do potrzeb, zarówno szczegółowych środków wykonawczych, jak i zaleceń organów nadzoru,. W związku z tym CEIOPS powinien w sposób ciągły rozwijać i pogłębiać swoje analizy. Aby pomóc Komisji w przygotowaniu ewentualnych mandatów do wydania takich środków wykonawczych oraz na bieżąco informować EIOPC o prowadzonych pracach, CEIOPS powinien nadal przedstawiać okresowe, czteromiesięczne sprawozdania. O ile cele Zapytań Szczegółowych zostaną osiągnięte, CEIOPS może redagować swoje czteromiesięczne sprawozdania według własnego uznania chyba, że otrzyma inne instrukcje. Publikacja 34. Dla zapewnienia przejrzystości, po konsultacji z EIOPC, Komisja opublikuje niniejsze Ramy Konsultacji oraz Zapytania Szczegółowe na swojej stronie internetowej w części poświęconej ubezpieczeniom.