Kierowana do Wykonawców ubiegających się o udzielenia zamówienia publicznego

Transkrypt

1 MUZEUM POMORZA ŚRODKOWEGO W SŁUPSKU MUZEUM REJESTROWANE Słupsk ul. Dominikańska 5-9 tel./059/ ; fax muzeum@muzeum.slupsk.pl MPŚ.III.23.23/16/1/2010 Słupsk, Kierowana do Wykonawców ubiegających się o udzielenia zamówienia publicznego Dotyczy: Postępowanie prowadzone jest w trybie konkursu na Opracowanie koncepcji aranżacji wystaw oraz sali kinowo teatralnej w trzech zabytkowych budynkach w Swołowie, rewitalizowanych w ramach Projektu pn. Wzmocnienie potencjału Pomorskiej "Krainy w Kratę" - ETAP II - Rozbudowa filii MPŚ w Swołowie objęty wsparciem w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Pomorskiego na lata Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu samorządu województwa pomorskiego dla potrzeb Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku. opublikowanego w BZP na portalu UZP pod nr w dniu 16 sierpnia 2010r oraz zmiany w ogłoszeniu o numerach i zamieszczone dnia r. Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, jako Zamawiający w przedmiotowym postępowaniu działając na podstawie art. 38 ust 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004r. Prawo zamówień publicznych Dz. U z 2007r. Nr 223 poz z póź. zm. zwanej dalej ustawą, zawiadamia, iż wpłynęły pytania dotyczące przygotowania pracy konkursowej. Pytania i odpowiedzi zamieszczamy poniżej: Projekt nr WND-RPPM /08 Wzmocnienie potencjału Pomorskiej Krainy w Kratę etap II rozbudowa filii MPŚ w Swołowie objęty wsparciem w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Pomorskiego na lata Oś Priorytetowa 6, działanie 6.3. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz z budżetu samorządu województwa pomorskiego

2 Pytanie 1: Czy możemy otrzymać zdjęcia materiałów zamieszczonych w scenariuszu w wersji cyfrowej? Odpowiedź na pytanie 1: Nie ma możliwości otrzymania materiałów w formie cyfrowej. Można ewentualnie po uprzednim umówieniu zapoznać się eksponatami i materiałami. Pytanie 2: Czy możemy otrzymać wymiary eksponatów o dużych gabarytach w szczególności: B2 - orientacyjna rozpiętość sieci B6 - fragment zabytkowej bramy z Machowinka - dwie znakowane belki ze stodół - kobyłki drewniane szt.3 - warsztat stolarski - warsztat do wyrobu drewniaków - 3 skrzynie drewniane - 3 kufry - tokarka do drewna - 3 szafy wiejskie B5 - narzędzia m.in. dzierzgoń szt.4 - międlica i cierlica szt.2 - trzepak szt.1 - szczotka do czesania włókien lnu - kołowrotki do wicia powrozów - warsztat tkacki - motowidło - wijadło - kołowrotek do zwijania nici na szpule - szpulownik - szpulacz - snowadło - rama do haftowania serwet - magiel Odpowiedź na pytanie 2: Poniżej podajemy wymiary wskazanych eksponatów: B2 Sieci szer. 1,5 m - dług. 3-4 m - wys. 1,5 m; B 6 szafy wys. 200 cm,

3 - szer. 120 cm, -dług cm; stół stolarski wys. 80 cm, -dług. 180 cm, -szer. 90 cm; skrzynie i kufry wys. 80 cm, - szer cm, -dług. 60 cm; kobyłki drewniane -wys cm, -szer. 80 cm, -dług. 50 cm; tokarka do drewna - wys. 100 cm, -dług. 16 cm, -szer. 90 cm; belki - 20x20x 250 cm, brama wys. 288 cm, belki 20x35 cm, szer. około 300 cm B5 dzierzgoń największy: dł. 50 szer. 25 cm, najmniejszy: szer. 35 cm/ dł. 20 cm cierlica dł. 110 cm/ szer.15 cm/ wys. 80 cm trzepak wys. 120 cm/ szer.30 cm trzepaczka wys. 50/ szer. 15 cm szczotka do czesania włókien lnu szer. 15/dł. 60/ wys. 90 cm kołowrotek do wicia powrozów 25/25 cm motowidło - największe szer.120/wys. 100 cm, najmniejsze wys. 40/ szer.. 70 cm (szerokość oznacza rozpiętość skrzydeł) wijadło wys. 80/ szer. 120 cm kołowrotek do zwijania nici na szpule wys. 110 cm/ średnica koła 50 cm szpulownik wys. 170/ szer.60 cm snowadło wys. 200 rama krzyżaka wys. 160/ szer. 140 cm rama do haftowania nici wys. 150/ szer. 80 cm magiel wys. 40/ szer. 110 cm, sam stół dł. 100/ szer. warsztat tkacki wys. 1,85/dł. 1,57/szer. 1,19 Szpulacz wys. 1,78/szer. 0,46 Są to wymiary przybliżone, może być odstępstwo o około 2 cm Istnieje możliwość obejrzenia wszystkich eksponatów i ich zwymiarowania, jeśli zachodzi taka potrzeba, po uprzednim umówieniu. Pytanie nr 3 Czy któreś z przedmiotów są szczególnie cenne i wymagają gablot, jeśli tak to które? Odpowiedź na pytanie 3: Szczególnie cenne eksponaty to: 2 księgi podatkowe Voelknera; dziad żniwny; bęben; skrzypce; trąbka,; fujara pasterska; akordeon; diabelskie skrzypce. Zabezpieczone powinny być wszystkie drobne narzędzia np. nożyce do strzyżenia owiec

4 kołowrotki do sznurów czółenka wrzeciona szpule deseczki tkackie Pytanie nr 4: Czy jest dostęp do materiałów archiwalnych (filmowych), np. film dokumentalny o bogatych chłopskich gospodarstwach? Odpowiedź na pytanie 4: Materiały archiwalne są w posiadaniu Muzeum Pomorza Środkowego i nie są ogólnodostępne ( istnieje możliwość ich obejrzenia w MPŚ po wcześniejszym zgłoszeniu). Filmy dokumentalne są w chwili obecnej wykonywane na potrzeby ekspozycji. Pytanie nr 5: Które materiały filmowe są własnością Muzeum, a które należy uwzględnić w kosztorysie jako nowe projekty? Odpowiedź na pytanie 5: Wszystkie materiały są lub będą ( po ich wykonaniu na potrzeby projektu) własnością Muzeum Pomorza Środkowego. Nie ma potrzeby uwzględniania filmów w kosztorysie. Pytanie nr 6: Jakie jest przeznaczenie antresoli w budynku nr 5? Czy ewentualnie można przejąć ją na potrzeby ekspozycyjne? Odpowiedź na pytanie 6: Antresola w budynku nr 5 przeznaczona tylko na potrzeby warsztatów edukacyjnych, nie można przejąć ją na potrzeby ekspozycyjne. Pytanie nr 7: Proces bielenia ukazany w inscenizacji ma zostać sfilmowany czy jest to rodzaj warsztatów na żywo? Jeśli ma to być film ujęty w kosztorysie czy możemy poznać treść "opowiadania w załączniku" (str.140 scenariusza)? Odpowiedź na pytanie 7: Poniżej zamieszczamy opowiadanie, które pierwotnie nie było dołączone do scenariusza. OPIS DOTYCZĄCY BIELENIA LNU

5 Młoda matka wyjęła z kołyski dziecko, które stale płakało i krzyczało i przeniosła je na chłodne poddasze. Tutaj położyła je w dużym łóżku dębowym, w którym poukładane były w stos pierzyny, których nie używano latem. Tego przedpołudnia stos ten był niski, bo cześć łóżek znajdowała się w szopach, gdzie parobcy spali podczas bielenia lnu. Szopy te stały za gospodarstwami na łąkach i miały wygląd czegoś pomiędzy altanami i drewnianymi budami. Były one jednak tak naprawdę stróżówkami, ponieważ parobcy, którzy w nich latem spali i mieszkali, pilnowali najcenniejszego skarbu pomorskich chłopek: lnianego materiału.zimą, w gospodarstwach pracowite kobiece ręce tkały wiele metrów płótna lnianego. Wiosną bale niesiono nad rzekę, gdzie prano materiał. W Swołowie rzeka ta nazywała się Moszczeniczka i była dopływem Wieprzy, uchodzącej do Bałtyku w okolicy Darłowa. W miejscu, gdzie rów biegnący od młyna w Gacu wpływał do Moszczeniczki, znajdował się bród utworzony z płaskich polnych kamieni. Na nich stawiano ciężki stół dębowy, który był niełatwy do przewrócenia. Jeden koniec płótna przywiązywano do stołu a belę rozwijano do rzeki. Płynąca woda porywała białą wstęgę i unosiła daleko w dół rzeki. Ambicją każdej z dziewcząt było posiadanie do wiana jak najdłuższej wstęgi płótna, dlatego też biegły wzdłuż rzeki, by zobaczyć ile metrów wynosiła ich wstęga. Była to najczęściej bardzo wesoła konkurencja. Gdy płótno dostatecznie długo płukało się w wodzie, wciągano je z powrotem po stole. Na nim też myto płótno rękoma i szczotką i do wypłukania ponownie spuszczano do rzeki. Następnie wyciągano je ostatecznie z wody, zwijano na mokro w bale i niesiono na łąki za gospodarstwami. Na mokrej trawie naciągano wstęgi. Miały one na bokach ucha z nici, przez które przekładano drewniane kijki i wbijano je w ziemię. Tak naciągnięte płótno się prasowało i szybko wysychało. Deszcz zraszał je ponownie a słońce sprawiało, że stawało się białe i jasne. Utkane własnoręcznie płótno z tradycyjnymi pięknymi wzorami miało dla chłopów wielką wartość. Było nie tylko przeznaczone do wiana, lecz również wożono je na targ do Gdańska i sprzedawano. Dlatego ów skarb ochraniano i budowano szałasy, w których na zmianę spali i czuwali parobcy. Jednak jak tylko kończył się czas bielenia, parobcy wracali do domów, ponieważ musieli na czas żniw być w gospodarstwach. W szałasach pozostawiali pierzyny, ponieważ w sierpniu spali jedynie pod lżejszym nakryciem. Chodzi o to, aby na podstawie tekstu zobrazować ten proces w formie aranżacji Wyjaśnienie wprowadzone niniejszym pismem zostało opublikowane na stronie internetowej w dniu r. i jest wiążące dla wszystkich uczestników konkursu. Otrzymują: Z poważaniem mgr Mieczysław Jaroszewicz Dyrektor Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku 1. Adresat 2. a/a