Opole, 28 października 2013 r. Wojewódzki Inspektorat Farmaceutyczny ul. Plebiscytowa Opole tel. 77/ tel.

Transkrypt

1 Wojewódzki Inspektorat Farmaceutyczny ul. Plebiscytowa Opole tel. 77/ tel./fax 77/ Opole, 28 października 2013 r. OWIF Kierownicy aptek Kierownicy punktów aptecznych W związku z najnowszym orzecznictwem sądów administracyjnych w przedmiocie zakazu prowadzenia reklamy aptek i działalności aptek wynikającego z art. 94a ust. 1 Ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne ( Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.) a także po uwzględnieniu szczegółowej analizy przepisów ustawy o działalności leczniczej, mając na uwadze zaobserwowany wzrost praktyk w zakresie niewłaściwego stosowania art. 44 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (Dz. U. z 2011 r., Nr 122, poz. 696 z późn. zm.) - dalej ustawa o refundacji leków, informuję, że zmianie uległo stanowisko Inspekcji Farmaceutycznej prezentowane dotychczas w publikacjach prasowych, odnośnie stosowania informacji dotyczących tańszych zamienników leków. Opolski Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w Opolu zaobserwował w ostatnim czasie wzrost stosowania niedozwolonych praktyk reklamowych przez przedsiębiorców prowadzących apteki ogólnodostępne oraz punkty apteczne prowadzonych pod pozorem wykonywania obowiązku wynikającego z brzmienia art. 44 ustawy o refundacji leków dotyczącego konieczności informowania klientów o istnieniu tańszych zamienników leków. W związku z powyższym przypomina treść wspomnianego już przepisu art. 44 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o refundacji leków : 1. Osoba wydająca leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby medyczne objęte refundacją ma obowiązek poinformować świadczeniobiorcę o możliwości nabycia leku objętego refundacją, innego niż lek przepisany na recepcie, o tej samej nazwie międzynarodowej, dawce, postaci farmaceutycznej, która nie powoduje powstania różnic terapeutycznych, i o tym samym wskazaniu terapeutycznym, którego cena detaliczna nie przekracza limitu finansowania ze środków publicznych oraz ceny detalicznej leku przepisanego na recepcie. Apteka ma obowiązek zapewnić dostępność tego leku. 2. Osoba wydająca leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyroby medyczne objęte refundacją ma obowiązek, na żądanie świadczeniobiorcy, wydać lek, o którym mowa w ust. 1, którego cena detaliczna jest niższa niż cena leku przepisanego na recepcie. Nie dotyczy to sytuacji, w której osoba uprawniona dokonała odpowiedniej adnotacji na druku recepty, wskazując na niemożność dokonania zamiany przepisanego leku.

2 Z analizy cytowanych przepisów wynika wprost, że magister farmacji, technik farmaceutyczny zatrudniony w aptece, punkcie aptecznym, wydający leki, środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyroby medyczne objęte refundacją ma obowiązek poinformować pacjenta o możliwości nabycia innego leku niż przepisany na recepcie, o tej samej nazwie międzynarodowej, dawce, postaci farmaceutycznej, która nie powoduje powstania różnic terapeutycznych, i o tym samym wskazaniu terapeutycznym, którego cena detaliczna jest niższa niż cena leku przepisanego na recepcie. W związku z powyższym wszelkie banery, potykacze, plakaty i inne druki zawierające zmodyfikowany, przeredagowany i odpowiednio wyeksponowany graficznie zapis tego artykułu umieszczane przez przedsiębiorców prowadzących apteki lub punkty apteczne w ich lokalach lub okolicy naruszają zakaz reklamy aptek, punktów aptecznych i ich działalności zawarty w art. 94a ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne. W chwili obecnej, mając na uwadze wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (także już prawomocne) odnoszące się do różnych form działalności reklamowej związanej z aptekami należy uznać, że nazwy zachęcające do dokonywania zakupu w danej aptece z uwagi na sugerowane niskie ceny lub możliwe oszczędności stanowią formę zakazanej reklamy aptek i ich działalności. Z analizy wspomnianego orzecznictwa wynika, że:...za reklamę działalności apteki należy uznać każde działanie, skierowane do publicznej wiadomości, którego celem jest zainteresowanie klientów do zakupów leków w danej aptece.(...) Według oceny Sądu, reklama nie musi zawierać w sobie wyraźnych elementów ocennych ani zachęcających do zakupu. Wystarczy, że wywoła u odbiorców zainteresowanie produktem i chęć jego nabycia. Takie wyjaśnienia znalazły się m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 maja 2013 r., sygn. akt VI SA/Wa 453/13. Swoje stanowisko sąd oparł na definicjach reklamy powszechnie już uznawanych w orzecznictwie (nie tylko sądów administracyjnych), zgodnie z którym reklama to nie tylko czysta informacja, ale również zachęty i eksponowanie walorów produktu. W wyroku WSA o sygn. akt VI SA/Wa 838/10 za reklamę apteki uznano wszelkie działania polegające na informowaniu i zachęcaniu do zakupu produktu leczniczego lub wyrobu medycznego w danej aptece lub punkcie aptecznym mającą na celu zwiększenie ich sprzedaży. Sąd Najwyższy w sprawie II CSK 289/07, opierając się na definicji zawartej w art. 52 Prawo farmaceutyczne oraz na podstawie art. 16 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U r., Nr 153, poz z późn. zm.) uznał, że reklama oznacza każde przedstawienie (wypowiedź) w jakiejkolwiek formie w ramach działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub wykonywania wolnych zawodów, dokonane w celu wspierania zbytu towarów lub usług. Powszechnie przyjmuje się, że reklamą są wszelkie formy przekazu, w tym także takie, które nie zawierając w sobie elementów ocennych ani zachęcających do zakupu, mogą jednak zostać przyjęte przez ich odbiorców jako zachęta do kupna. Wskazuje na to m.in. także art. 16 ust. 1 pkt 4 ZNKU, uznający za czyn nieuczciwej konkurencji wypowiedź, która zachęcając w istocie do nabycia towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji. Podobnie Sąd Najwyższy w sprawie II CSK 289/07 doprecyzował, iż przy rozróżnieniu informacji od reklamy trzeba mieć na względzie, że podstawowym wyznacznikiem przekazu reklamowego jest nie tylko mniej lub bardziej wyraźna zachęta do kupna towaru, ale i faktyczne intencje podmiotu dokonującego przekazu oraz odbiór przekazu przez podmioty, do których jest kierowany. Wypowiedź jest reklamą, gdy nad

3 warstwą informacyjną przeważa zachęta do nabycia towaru - taki cel przyświeca nadawcy wypowiedzi i tak odbiera ją przeciętny odbiorca, do którego została skierowana. Obecnie sądownictwo administracyjne orzeka zatem w kierunku szerokiego rozumienia definicji reklamy, w ramach którego, zdaniem Głównego Inspektora Farmaceutycznego oraz Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, mieści się także zachęta do zakupów w danej aptece formułowana poprzez zastosowanie sugerujących taniość leków znajdujących się w danej aptece informacji o tańszych zamiennikach leków, stosowanej zresztą wbrew autentycznemu brzmieniu przepisu, z którego wywodzi się ten obowiązek. W związku z powyższym Opolski Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny w Opolu Wzywa do usunięcia wszystkich przedmiotowych reklam w nieprzekraczalnym terminie : do 15 listopada 2013 r. Niezastosowanie się do niniejszego wezwania skutkować będzie wydaniem decyzji administracyjnej zakazującej upubliczniania tej reklamy oraz nałożeniem kary w rygorze art. 129b ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne w wysokości 50 PLN za dzień przekroczenia wyznaczonego terminu, nie więcej jednak niż PLN. Z poważaniem

4 Wyrok WSA w Warszawie z Sygnatura: VI SA/Wa 453/13 Status: nieprawomocne, kończące Treść wyniku: Oddalono skargę Sędziowie: Ewa Frąckiewicz (sprawozdawca) Grażyna Śliwińska Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz (przewodniczący) Symbole: 6203 Prowadzenie aptek i hurtowni farmaceutycznych Hasła: Inne Skarżony: Inspektor Farmaceutyczny Powołane przepisy: Dz.U nr 45 poz 271 art. 94a ust. 1 Ustawa z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne - tekst jednolity. Sentencja Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz (spr.) Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2013 r. sprawy ze skargi "P" Sp. j. z siedzibą w B. na decyzję Głównego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania i nałożenia kary pieniężnej oddala skargę Uzasadnienie Główny Inspektor Farmaceutyczny decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego z dnia [...] października 2012 r. znak [...] w przedmiocie: 1) umorzenia postępowania w sprawie naruszenia art. 94a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo Farmaceutyczne, przez "P." Spółka Jawna z siedzibą w B., które polegało na prowadzeniu zabronionej reklamy apteki ogólnodostępnej "[...]" zlokalizowanej w B. przy ul. [...], poprzez kolportaż ulotek reklamowych zawierających wyciąg z listy cenowej obowiązujący od 14 czerwca 2012 r., 2) nałożenia na "P." Spółka Jawna z siedzibą w B. prowadzącej aptekę ogólnodostępną "[...]" zlokalizowaną w B. przy ul. [...] kary pieniężnej w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych) za prowadzenie ww. reklamy. Do wydania niniejszych decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym: Dnia [...] lipca 2012 r. do Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego w [...] wpłynął od Okręgowej Izby Aptekarskiej w [...] z informacją, iż w przychodni całodobowej przy ul. [...] oraz w P. przy ul. [...] w B. znajdowały się ulotki z ofertą cenową sieci aptek "[...]". Z jednej strony ulotki wymienione były adresy i godziny otwarcia 10 aptek działających pod nazwą "[...]", a na drugiej stronie wyciąg z listy cenowej.

5 Pismem z dnia [...] lipca 2012r. Wojewódzki Inspektor Farmaceutyczny powiadomił stronę o wszczęciu z urzędu postępowania administracyjnego w sprawie naruszenia art. 94a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. - Prawo farmaceutyczne (t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 z późn. zm.) polegającego na prowadzeniu zabronionej reklamy apteki ogólnodostępnej "[...]" zlokalizowanej w B. przy ul. [...] poprzez kolportaż ulotek reklamowych zawierających wyciąg z listy cenowej obowiązujący od dnia 14 czerwca 2012 r. W toku postępowania przed organem I instancji skarżąca stanęła na stanowisku zgodnie z którym w jej ocenie kolportaż list cenowych nie stanowi reklamy apteki i tym samym nie narusza zapisów art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne. Poinformowała również, że ulotki zostały umieszczone jedynie w aptece. Jednocześnie wskazała, iż przedmiotowe listy cenowe są informacją handlową i stanowią wyraz dbałości o pacjenta, który nie musi się trudzić przy porównywaniu cen leków oferowanych w innych aptekach. Skarżąca wyjaśniła również, że apteki, w których znajdowały się ulotki są prowadzone przez podmioty, które łączy obowiązująca umowa konsorcjum, w ramach której podejmowane są przedsięwzięcia gospodarcze w tym druk oferty cenowej zawierającej listę aptek prowadzonych przez te firmy pod wspólną marką. Z tego powodu ulotki znajdowały się w lokalach aptek prowadzonych przez te podmioty. Ponadto wskazała, iż nie kolportowała ulotek poza lokalami apteki w szczególności nie umieszczała ich w przychodniach na terenie B. Na potwierdzenie załączyła stosowne oświadczenie Pana A. N., osoby odpowiedzialnej za działania wizerunkowe aptek. Po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego organ I instancji decyzją z dnia [...] października 2012 r. zakończył postępowanie wydając decyzję znak [...], którą umorzył postępowanie oraz nałożył na skarżącą karę pieniężną w wysokości 200 zł. Organ uzasadniając swoją decyzję wskazał, że w toku postępowania ustalono, iż ulotka zawierająca listę cenową obowiązującą od 14 czerwca 2012 r. w której wymieniona była przedmiotowa apteka była kolportowana w lokalach dziesięciu aptek. Ponadto organ stwierdził, iż skarżąca zaprzeczyła jakoby zleciła dystrybuowanie ulotek w innych miejscach, w szczególności w przychodniach zlokalizowanych w B., a organ po dacie wszczęcia postępowania nie stwierdził obecności ulotek w przychodniach wskazanych w zawiadomieniu Okręgowej Izby Aptekarskiej w [...]. Organ pierwszej instancji stwierdził, iż ulotka zawierająca ofertę cenową apteki miała charakter reklamowy, gdyż jej celem było zachęcenie potencjalnych klientów do dokonywania zakupów w konkretnych aptekach należących do sieci "[...]". Ponadto organ pierwszej instancji stwierdził, iż strona zaprzestała prowadzenia działalności reklamowej, o czym poinformowała w swym piśmie, dlatego zasadne było umorzenie postępowania gdyż stało się ono bezprzedmiotowe. Jednakże zgodnie z art. 129b ust. 1 ustawy - Prawo farmaceutyczne, organ był obowiązany nałożyć na stronę karę pieniężną w sytuacji stwierdzenia prowadzenia przez stronę reklamy apteki i tym samym naruszenia dyspozycji art. 94a ust. 1 ww. ustawy. Od powyższej decyzji skarżąca złożyła odwołanie do Głównego Inspektora Farmaceutycznego. W odwołaniu wniosła o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i umorzenie postępowania. Skarżąca uzasadniając swoje odwołanie wskazała, że nie zgadza się ze stanowiskiem organu co do oceny kwestionowanych ulotek, jako reklamy apteki prowadzonej przez nią. W jej ocenie ulotki stanowiły informację o cenach obowiązujących w aptekach oraz dawały wyraz dbałości o klienta, który ma możliwość porównania cen. Na poparcie swojego odwołania wskazała na orzecznictwo sądów administracyjnych.

6 Główny Inspektor Farmaceutyczny po zapoznaniu się z aktami sprawy oraz po rozpatrzeniu odwołania utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie w sprawie wskazał na brzmienie art. 94a ust. 1 ustawy Prawo farmaceutyczne, zgodnie z którym zabroniona jest reklama aptek i punktów aptecznych oraz ich działalności. Nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego. Organ wyjaśnił, że przepis ten nie zawiera zatem, podobnej do zawartej w art. 52 ust. 1 ww. ustawy, definicji reklamy produktu leczniczego. Zawiera tylko zamknięty katalog czynności, które reklamy nie stanowią poprzez wskazanie, że nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego. Organ uzasadniając swoje stanowisko w sprawie niniejszej wskazał na orzecznictwo, które zawiera próby doprecyzowania tego pojęcia. W oparciu o powyższe organ stwierdził, że "Lista Cenowa Apteki" [...] spełnia kryteria definicji reklamy aptek, gdyż ma na celu zachęcenie do zakupu konkretnych towarów (wymienionych w cenniku) po określonych cenach i w konkretnych aptekach (wymienionych na ulotce). Organ odwoławczy ustosunkowując się do stanowiska skarżącej wskazał, że podziela jej stanowisko odnośnie uznania, że reklamy nie można utożsamiać z ofertą w rozumieniu art Kodeksu cywilnego. Jednakże organ stwierdził, że w sprawie niniejszej oceniając kwestionowaną listę cenową trudno ją zakwalifikować jako ofertę w rozumieniu art. 66 Kodeksu Cywilnego ale raczej jako zaproszenie do zawarcia umowy. Organ przychylił się do stanowiska zawartego w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 października 2007 r. (sygn. akt II CSK 289/07), który stanął na stanowisku, że reklama oznacza każde przedstawienie (wypowiedź) w jakiejkolwiek formie w ramach działalności handlowej, gospodarczej, rzemieślniczej lub wykonywania wolnych zawodów, dokonane w celu wspierania zbytu towarów lub usług. Powszechnie przyjmuje się, że reklamą są wszelkie formy przekazu, w tym takie, które nie zawierając w sobie elementów ocennych ani zachęcających do zakupu, mogą jednak zostać przyjęte przez ich odbiorców jako zachęta do kupna". Organ odwoławczy podkreślił równocześnie, że nie kwestionuje dopuszczalności informowania pacjenta o obowiązujących cenach, ale musi to być realizowane w formie neutralnego przekazu. Zdaniem organu, lista cenowa umieszczona na ulotce na której znajduje się jednocześnie nazwa i logo apteki- zielona koniczyna z podaniem listy aptek działających pod tą nazwą nie jest już neutralną informacją, ale zachętą do dokonania zakupów w tych konkretnych aptekach. Organ uznał za wątpliwe twierdzenie skarżącej, iż druk listy cenowej był wyrazem dbałości o pacjenta oraz stanowi element opieki roztaczanej nad pacjentem. Główny Inspektor Farmaceutyczny odnosząc się do kwestii nałożenia na stronę kary pieniężnej wskazał, iż zgodnie z art. 129b ust. 1 ustawy - Prawo farmaceutyczne karze pieniężnej do zł podlega ten kto wbrew przepisom art. 94a ustawy - Prawo farmaceutyczne prowadzi reklamę apteki, punktu aptecznego, placówki obrotu poza aptecznego oraz ich działalności. Dlatego też w przypadku stwierdzenia naruszenia zakazu reklamy organ jest obowiązany nałożyć karę na podmiot ją prowadzący, bez względu na okoliczność zaprzestania reklamy i umorzenia postępowania administracyjnego w tej sprawie. Od powyższej decyzji skarżący złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której wniósł o uchylenie decyzji organu I i II instancji i zarzucił naruszenie przepisów art. 94 a ust. 1 zdanie 1 ustawy Prawo farmaceutyczne poprzez uznanie, że wydana i przekazana pacjentom przez skarżącą oferta cenowa stanowi zabronioną reklamę apteki. Na poparcie swojego stanowiska podtrzymał swoją dotychczasową opinię prezentowaną w toku postępowania administracyjnego oraz wskazał na orzecznictwo sądów administracyjnych popierając je.

7 W odpowiedzi na skargę Główny Inspektor Farmaceutyczny, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Zgodnie z art. 1 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, zgodnie z art ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 "p.p.s.a."). Skarga nie zasługuje na uwzględnienie albowiem zaskarżona decyzja nie narusza prawa w stopniu mogącym mieć wpływ na treść rozstrzygnięcia. W działaniu organów administracji Sąd nie dopatrzył się nieprawidłowości, zarówno gdy idzie o ustalenie stanu faktycznego sprawy, jak o zastosowanie do jego oceny przepisów prawa. Wyjaśnione zostały motywy podjętego rozstrzygnięcia a przytoczona na ten temat argumentacja jest wyczerpująca. W myśl art. 94 a ust. 1 Prawa farmaceutycznego obowiązującego na datę wydania zaskarżonej decyzji "zabroniona jest reklama apteki i punktów aptecznych oraz ich działalności. Nie stanowi reklamy informacja o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub punktu aptecznego". Przepis ten nie zawiera pozytywnej definicji reklamy apteki. Ogranicza się wyłącznie do wskazania działań, które nie stanowią reklamy tj. informacji o lokalizacji i godzinach pracy apteki lub produktu aptecznego. Z powyższych względów konieczne jest sięgnięcie po definicję reklamy znajdującej się w publikacjach słownikowych, zgodnie z którą reklamą jest działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług ("Wielki Słownik Wyrazów Obcych" pod redakcją M. Bańki, wyd. PWN, Warszawa 2003 r.). Formy reklamy mogą być różnorakie, są to ulotki, spoty w telewizji, bilbordy, których zamiarem jest wywołanie określonej reakcji potencjalnych klientów. W świetle powyższego za reklamę działalności apteki należy uznać każde działanie, skierowane do publicznej wiadomości, którego celem jest zainteresowanie klientów do zakupów leków w danej aptece. Powyższa definicja reklamy działalności apteki została przyjęta w szeregu orzeczeniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (patrz wyroki w sprawach VII SA/Wa 1985/07, VII SA/Wa 2215/07, VII SA/Wa 1739/07, VII SA/Wa 1914/07). Według oceny Sądu, reklama nie musi zawierać w sobie wyraźnych elementów ocennych ani zachęcających do zakupu. Wystarczy, że wywoła u odbiorców zainteresowanie produktem i chęć jego nabycia.

8 W niniejszej sprawie ulotki zawierające wyciąg z listy cenowej apteki ogólnodostępnej "[...]" położonej w B. przy ul. [...] były dostępne nie tylko w tej aptece i innych aptekach należących do sieci aptek: "[...]" ale także w przychodniach na terenie miasta B. Pacjenci szukający pomocy lekarskiej oraz nabywający leki po zapoznaniu się z ulotką informującą o cenach leków i miejscu ich sprzedaży mogli dokonać porównania z cenami tych samych leków sprzedawanymi w innych aptekach i zdecydować się na ich zakup w aptece skarżącej, jeżeli ceny te okazały się korzystniejsze niż te oferowane w innych aptekach. Tak więc organy orzekające w niniejszej sprawie słusznie uznały, że zakwestionowana ulotka z podanymi cenami leków i adresami aptek, w których można nabyć te leki po wskazanych cenach stanowi formę przekazu mogącą być potraktowaną przez odbiorców jako zachęta do kupna. Z tych względów wbrew twierdzeniom skargi nie doszło do naruszenia art. 94 a ust. 1 zd. 1 Prawa Farmaceutycznego. Wobec naruszenia przez skarżącą zakazu ustanowionego w tym przepisie zasadne było nałożenie na nią kary pieniężnej na podstawie art. 129 b ust. 1 Prawa farmaceutycznego. Ustalając wysokość tej kary organ uwzględnił kryteria, podane w ust. 2 powyższego artykułu. Wobec tego, że zarzuty skargi okazały się niezasadne Sąd na mocy art. 151 p.p.s.a orzekł o jej oddaleniu.