PLAN REALIZACJI PROGRAMU NAUCZANIA - Język polski - klasa V

Transkrypt

1 DZIAŁ PLAN REALIZACJI PROGRAMU NAUCZANIA - Język polski - klasa V LICZBA JEDNOSTEK LEKCYJNYCH TEMAT ZAJĘĆ MATERIAŁ WYMAGANIA W PODSTAWIE PROGRAMOWEJ WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE CELE OPERACYJNE Uwagi, środki dyd. dostępne na stronie int. I. DZIWNY TEN ŚWIAT ZACHWYCAJACY KOSMOS 1. Zapoznanie z wymaganiami i programem nauczania 2 Chcemy wiedzieć więcej. 3 Na dobry początek Jan Lechoń Preludium. Podręcznik, zeszyt ćwiczeń, zestaw lektur Plansza Dziwny ten świat, s. 8. Jan Lechoń Preludium, s. 10 Zeszyt ćwiczeń, część 1. Schemat nr 1 zapoznaje się z wymaganiami zna budowę książki rozpoznaje znaczenie niewerbalnych środków komunikowania się (gest, wyraz twarzy, mimika, postawa ciała) odczytuje sytuację przedstawioną na rysunku: czynności postaci, cel spotkania określa czynniki pomagające i utrudniające odbiór formułuje pytania do tekstu sporządza notatkę z tekstu słuchanego redaguje pytania, wykorzystując podane słownictwo identyfikuje nadawcę odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym poruszane na lekcjach gromadzi informacje o osobie mówiącej określa nastrój wiersza stosuje w związki wyrazowe www Wypowiedź naukowca

2 4 Jakie tajemnice kosmosu czekają na odkrycie? 5 Doskonalimy czytanie. 6,7 Uzasadniamy pisownię wyrazów z ó, rz, ż, ch Tajemnice kosmosu, s.12 Ziemia we wszechświecie (fragm. książki Ericha Überlackera Kosmos. U granic przestrzeni i czasu), s. 14 Pierwsze lądowanie na Księżycu, Pisownia wyrazów z ó, rz, ż, ch wymiennym, s. 16 związane z otaczającą rzeczywistością uczy się rozpoznawać różne teksty kultury oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru poznaje teksty kultury odpowiednie dla stopnia rozwoju emocjonalnego i intelektualnego tworzy w następujących formach gatunkowych: opis przedmiotu rozwija umiejętność wypowiadania się w mowie i w piśmie na tematy poruszane na lekcji wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście (w tym rozpoznaje w nim prawdę lub fałsz) rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go, a także ich porządkowania czytając głośno, wyraziście, przekazuje intencję tekstu, właściwie akcentuje wyrazy, wprowadza pauzę, stosuje odpowiednią intonację pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o wymianie głosek w wyrazach pokrewnych oraz w tematach określające nastrój osoby odczytuje fotografie, rysunek określa sytuację przedstawioną na rysunku opisuje fotografię, korzystając z podanego słownictwa tworzy wypowiedź uzasadniającą z wykorzystaniem podanych czasowników formułuje pytania formułuje kilkuzdaniową wypowiedź rozumie tekst informacyjny wyszukuje informacje, korzystając z różnych źródeł tworzy notatkę z tekstu informacyjnego czyta tekst głośno, wyróżniając ważne informacje zna reguły pisowni wyrazów z ó, rz, h wymiennymi uzasadnia pisownię wyrazów z ó, rz, h

3 wymiennym. Schemat nr 2 fleksyjnych wyrazów odmiennych) 8. Kim jest podmiot liryczny w wierszu Antoniego Wita Noc? 9,10 To się zdarzyło niedaleko Rzeszowa... Pisownia wyrazów z rz niewymiennym. 11 Wyobrażenie świata w wierszu Czesława Miłosza Przypowieść o maku. Zeszyt ćwiczeń, część1. Ortografia. Pisownia wyrazów z ó, rz, ż, ch wymiennymi i z ó, ż niewymiennymi Antoni Wic Noc, s. 18 Schemat nr 3 Co się zdarzyło rzeźbiarce Katarzynie? Pisownia wyrazów z rz niewymiennym, s. 20 Ortografia. Pisownia wyrazów z rz niewymiennym Czesław Miłosz Przypowieść o maku, s. 27 identyfikuje nadawcę i odbiorcę poruszane na lekcjach związane z poznanymi tekstami kultury uczy się rozpoznawać różne teksty kultury oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru pisze poprawnie pod względem ortograficznym tworzy spójne teksty związane z poznanymi tekstami kultury sprawnie czyta teksty głośno i cicho wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w korzysta z opisuje osobę mówiącą (podmiot liryczny) rozróżnia autora, osobę mówiącą, czytelnika tworzy wypowiedź w roli (osoby mówiącej) identyfikuje treści opowiadania na podstawie rysunków poprawnie zapisuje wyrazy z rz niewymiennym opowiada czyta wiersz (cicho) wnioskuje o cechach przypowieści określa sens przenośny wyrazów w wierszu www

4 12-17 LEKTURA 1. "Ania z Zielonego Wzgórza'Notatka biograficzna życie i twórczość Lucy Maud Montgomery 2. Dla kogo jest przeznaczona książka L.M. Montgomery pt. Ania z Zielonego Wzgórza? 3. Ania z Zielonego Wzgórza książka o zwyczajnych ludzkich sprawach 4. Jaka jesteś, Aniu Shirley? 5. W poszukiwaniu własnego miejsca. Wyobraźnia nade wszystko dostrzega swoistość artystyczną dzieła uczestnicząc w rozmowie, słucha z uwagą innych, mówi na temat, prezentuje własne zdanie i uzasadnia je identyfikuje nadawcę i odbiorcę (autora, narratora, czytelnika) wyszukuje w tekście informacje wyrażone wprost i pośrednio (ukryte) rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście korzysta z zawartych w słowniku języka polskiego, słowniku wyrazów bliskoznacznych zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela wyraża swój stosunek do postaci omawia akcję, wyodrębnia wątki i wydarzenia charakteryzuje i ocenia bohaterów odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym odczytuje wartości pozytywne tworzy ilustrację do wiersza wyodrębnia obrazy poetyckie opisuje i ocenia ilustrację do wiersza gromadzi słownictwo związane z pojęciem wyobraźnia zna treść lektury nazywa cechy postaci analizuje przyczyny różnych opinii o bohaterce określa skutki marzycielstwa i wyobraźni bohaterki ocenia bohaterkę charakteryzuje miejsca związane z bohaterką etapy życia bohaterki wyodrębnia motyw domu w powieści

5 18.Test nr 1 SPRAWDZANE WYMAGANIA odróżnia autora od osoby mówiącej identyfikuje osobę mówiącą wyodrębnia obrazy poetyckie w wierszu rozumie znaczenie przenośne poetyckiej określa nastrój wiersza odczytuje sytuacje na podstawie ilustracji zna reguły pisowni wyrazów z ó, rz, h wymiennymi uzasadnia pisownię wyrazów ó, rz, h poprawnie zapisuje wyrazy z rz niewymiennym redaguje wypowiedź kilkuzdaniową związaną z tekstem kultury i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury uczestnicząc w rozmowie, słucha z uwagą innych, mówi na temat; prezentuje własne zdanie i uzasadnia je operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych (na tym etapie skoncentrowanym przede wszystkim wokół tematów: dom, rodzina określa znaczenie domu w życiu bohaterki dyskutuje, prezentując argumenty notuje ocenia projekt okładki przedstawia bohaterkę charakteryzuje bohaterkę powieści ODPOWIEDZI NA WAŻNE PYTANIA 19 Jak starożytni Grecy wyobrażali sobie świat? Wojciech Rzehak Początek świata (fragm. książki Mitologia), s. 32 Schemat nr 4 rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go, a także ich porządkowania zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela związane z poznanymi tekstami kultury poznaje biblijną wizję stworzenia świata zna mitologiczne i biblijne wyobrażenia dotyczące powstania świata porównuje wyobrażenia o powstaniu świata w różnych kulturach tworzy spójną opowieść ustną

6 20,21 Bogowie kontra ludzie w micie o Prometeuszu. 22,23 Dlaczego zmieniają się pory roku? Opowiadamy mit o Demeter o Korze. 24,25 Jak wygląda pałac władcy mórz? Piszemy list w imieniu Amfitryty. Wanda Markowska Prometeusz (fragm. książki Mity Greków i Rzymian), s. 35 Schemat nr 5 Wanda Markowska Demeter i Kora (fragm. książki Mity Greków i Rzymian), s. 39 Schemat nr 6 Jan Parandowski Królestwo morza (fragm. książki Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian), s. 44 uczy się rozpoznawać różne teksty kultury oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela wyraża swój stosunek do postaci sporządza plan operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych wyszukuje w tekście informacje wyrażone wprost zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela sporządza plan ramowy i szczegółowy związane z poznanymi tekstami kultury wyszukuje w tekście informacje wyrażone wprost zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nadaje tytuły rysunkom zgodnie z treścią tekstu, tworząc plan wydarzeń zna mit o Prometeuszu uzupełnia artykuł hasłowy redaguje wypowiedź oceniającą z wykorzystaniem podanego słownictwa tworzy słowniczek postaci mitologicznych zna mit o Demeter i Korze uzupełnia plan szczegółowy wydarzeń pracując w grupie, przygotowuje i przedstawia scenkę na podstawie mitu opowiada wydarzenia z punktu widzenia postaci redaguje tekst związany z lekturą odpowiada na pytania dotyczące treści tekstu zna wierzenia starożytnych Greków dotyczące

7 26,27 Co wiemy o rzeczowniku? Rzeczowniki własne i pospolite, konkretne i abstrakcyjne. 28. Pisownia wyrazów wielką i małą literą 29 Dlaczego starożytni Grecy czcili bogów wiatrów? 30. Czytanie ze zrozumieniem Schemat nr 7 Listy z podróży z gramatyką w tle. Części mowy rzeczownik. Podział rzeczowników, s. 48 Nauka o języku. Rzeczownik Zeszyt ćwiczeń, część1. Ortografia. Pisownia wyrazów wielką literą Jan Parandowski Mówiono, że wiatry są boskiego pochodzenia (fragm. książki Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian), s. 51 Schemat nr 8 II Analiza nauczyciela tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: opis przedmiotu, zaproszenie stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) rozpoznaje w ach podstawowe części mowy (rzeczownik pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o sposobach pisania nazw własnych i nazw pospolitych) wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela formułuje pytania do tekstu operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych podwodnego królestwa Posejdona opisuje obiekt (siedzibę Posejdona) na podstawie tekstu literackiego redaguje zaproszenie redaguje list w roli postaci literackiej uzupełnia zdania rzeczownikami rozróżnia rzeczowniki pospolite i własne, konkretne i abstrakcyjne rzeczowniki własne pisze wielką literą wnioskuje o znaczeniu wiatru na różnie dziedziny działalności człowieka wnioskuje o przyczynach powstania kultu wiatru zna wierzenia starożytnych Greków dotyczące wiatrów formułuje pytania do tekstu stosuje nazwy oznaczające położenie geograficzne, w tym nazwy kierunków,

8 31,32 Pracujemy ze słownikiem wyrazów bliskoznacznych. 33 Tworzymy komiksowa wersję mitu o Heliosie i Faetonie. 34 Co oznacza tęcza w biblijnej opowieści o potopie? 35. Plan szczegółowy Czytanie ze zrozumieniem. Opowieść z Wyspy Banksa Pracujemy ze słownikami. Słownik wyrazów bliskoznacznych, s. 54 Zabawy słowem. Korzystamy ze słownika wyrazów bliskoznacznych Jan Parandowski Helios i Featon (fragm. książki Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian), s. 56 Anna Kamieńska Potop, s. 58 Schemat nr 9 Różne formy. Plan szczegółowy korzysta z zawartych w słowniku wyrazów bliskoznacznych operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go, a także ich porządkowania zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela świadomie posługuje się różnymi formami językowymi wyszukuje w tekście informacje wyrażone wprost i pośrednio (ukryte) rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go, a także ich porządkowania zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela synonimiczne nazwy wiatru przygotowuje prezentację i przedstawia bohatera redaguje dialog w roli postaci rozróżnia wyrazy bliskoznaczne (synonimy) korzysta ze słownika wyrazów bliskoznacznych stosuje nazwy określające zjawiska pogodowe zastępuje synonimami powtarzające się wyrazy zna pojęcia mit, mitologia zna wybrane mit o Heliosie bierze udział w projektowaniu i tworzeniu komiksu wyjaśnia przyczynę zesłania na ziemię potopu wyjaśnia sens przenośny wyrażenia tęcza przymierza korzysta ze słownika frazeologicznego zna historię biblijnego potopu uzupełnia szczegółowy plan

9 wydarzeń opowiada według planu 36,37 Przypomnienie wiadomości o odmianie rzeczownika. Temat i końcówka fleksyjna rzeczownika. 38.Pisownia nie z rzeczownikami. 39,40 W telewizyjnym studiu. Listy z podróży z gramatyką w tle. Odmiana rzeczowników. Pisownia nie z rzeczownikami, s. 66 Nauka o języku. Odmiana rzeczownika Ortografia. Pisownia nie z częściami mowy rzeczownik PROJEKT Jaka będzie pogoda?, s. 70 zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) rozpoznaje w tekście przypadki, liczby, rodzaje gramatyczne rozumie ich funkcje w stosuje poprawne formy gramatyczne wyrazów odmiennych pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o wymianie głosek w wyrazach pokrewnych oraz w tematach fleksyjnych wyrazów odmiennych) rozpoznaje znaczenie niewerbalnych środków komunikowania się (gest, wyraz twarzy, mimika, postawa ciała) wskazuje cechy charakterystyczne przekazów audiowizualnych (programu informacyjnego), potrafi nazwać ich tworzywo (ruchome obrazy, zna historię biblijnego potopu uzupełnia wypowiedź rozwinięciem i zakończeniem uzupełnia tekst rzeczownikami stosuje poprawne formy przypadka, liczby, rodzaju rzeczowników oddziela końcówkę od tematu fleksyjnego rzeczownika, wyróżnia tematy oboczne poprawnie zapisuje nie z rzeczownikami opisuje czynności i zachowania prezenterów telewizyjnych omawia cechy charakterystyczne programu informacyjnego określa tworzywo programu telewizyjnego: ruchome www Program informacyjny: prognoza pogody

10 41-47 LEKTURA "W pustyni i w puszczy" SPRAWDZANE WYMAGANIA 48. Test nr 2 warstwa dźwiękowa) określa temat i główną myśl tekstu wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście odróżnia realizm od fantastyki omawia akcję, wyodrębnia wydarzenia odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury poruszane na lekcjach związane z poznanymi tekstami kultury rozróżnia mitologiczną i biblijną wersję powstania świata zna mit o Prometeuszu, Demeter i Korze, podwodnym królestwie zna opowieść biblijną o potopie gromadzi słownictwo do opisu postaci, uwzględniając różne opinie rozróżnia rzeczowniki pospolite i własne, konkretne i abstrakcyjne podaje wyrazy bliskoznaczne (synonimy) oddziela końcówkę od tematu fleksyjnego rzeczownika, wyróżnia tematy oboczne poprawnie zapisuje nie z rzeczownikami uzupełnia plan szczegółowy wydarzeń obrazy, warstwa dźwiękowa określa czas i miejsce wydarzeń, bohaterów rozróżnia bohaterów głównych od epizodycznych, fantastycznych od realistycznych gromadzi informacje na temat bohaterów wnioskuje o skutkach postępowania (przestrzegania, łamania zasad) określa temat (tematykę) powieści opowiada fragment akcji, nadaje mu tytuł ocenia postawę bohatera tworzy regulamin baśniowej krainy redaguje streszczenie projektuje okładkę książki

11 W ZWYKŁY I NIEZWYKŁY SPOSÓB O ZJAWISKACH 49 Kto z kim przestaje, takim się staje poetycka charakterystyka bohaterów wiersza Juliana Tuwima Dwa wiatry. 50. Nagrywamy swoje recytacje. Konkurs. 51,52 Przypomnienie wiadomości o przymiotniku. 53 Pobudzić wyobraźnię epitet. 54. Malujemy słowem - epitet tworzy wypowiedź w roli postaci literackiej Julian Tuwim Dwa wiatry, s. 72 Listy z podróży z gramatyką w tle. Części mowy przymiotnik, s. 75 Nauka o języku. Przymiotnik Adam Mickiewicz Pan Tadeusz. Księga II (fragm.), s. 78 Schemat nr 10 wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście dostrzega swoistość artystyczną dzieła odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym rozpoznaje w tekście literackim wyraz dźwiękonaśladowczy recytuje teksty poetyckie, podejmując próbę głosowej ich interpretacji rozpoznaje w tekście przypadki, liczby i rodzaje gramatyczne rozumie ich funkcje w pisze poprawnie pod względem ortograficznym rozwija sprawność uważnego słuchania identyfikuje wypowiedź jako tekst literacki uzupełnia wniosek podanym słownictwem tworzy ilustrację do wiersza wyodrębnia obrazy poetyckie określa cechy, zachowania i czynności bohaterów (lirycznych) rozpoznaje wyrazy naśladujące dźwięki i określa ich rolę w wierszu czyta/recytuje wiersz rozpoznaje związki przymiotnika z rzeczownikiem, rozumie rolę przymiotnika jako wyrazu określającego nazywa przymiotnikami cechy postaci poprawnie zapisuje nie z przymiotnikiem stosuje poprawne formy przypadka, liczby i rodzaju przymiotnika słucha z uwagą odróżnia tekst literacki od innych tekstów rozpoznaje w tekście literackim rozpoznaje w tekście epitety epitety i określa ich rolę i określa ich rolę opowiada treść tekstu Adam Mickiewicz Pan Tadeusz Księga II (fragm.)

12 55. O dwóch słońcach w wierszu Józefa Ratajczaka. 56. Opisujemy obraz Vincenta van Gogha pt. Słoneczniki. Zabawy słowem. Malujemy słowem. Epitet Józef Ratajczak Dwa słońca, s. 80 Fascynacja słonecznymi barwami, s. 82; Vincent van Gogh Słoneczniki związane z poznanymi tekstami kultury dostrzega swoistość artystyczną dzieła odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) rozwija umiejętność poznawania dzieł sztuki; uczy się rozpoznawać różne teksty kultury nazywa swoje reakcje (np. wrażenia, emocje) w kontakcie z dziełami kultury kształtuje swoją wrażliwość, gust estetyczny tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: opis stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) wyodrębnia wyrazy należące do jednej rodziny wyrazów określa cechy, zachowania i czynności bohaterów (lirycznych) wyodrębnia obrazy poetyckie w wierszu podaje synonimy czasowników tworzy dialog w roli wyjaśnia przyczynę wyboru tematu przez artystę określa swoje odczucia odbiorcy dzieła sztuki redaguje opis obrazu według podanych dyspozycji

13 57 Czego pragnie i o czym marzy deszczyk? 58. Rozpoznajemy uosobienie. 59. Na czym polega stopniowanie przymiotników? 60.Niewygodna i nie najbezpieczniejs za podróż. Pisownia nie z przymiotnikami Julian Tuwim Deszczyk, s. 84 Schemat nr 11 Zabawy słowem. Nadajemy cechy ludzi. Uosobienie Listy z podróży z gramatyką w tle. Stopniowanie przymiotników. Pisownia nie z przymiotnikami, s. 87 Nauka o języku. Stopniowanie przymiotnika rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w charakteryzuje i ocenia bohaterów rozpoznaje w tekście literackim porównanie, epitet, wyraz dźwiękonaśladowczy i objaśnia ich role stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) poprawnie stopniuje przymiotniki i używa ich we właściwych kontekstach pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o zapisie nie z przymiotnikami) wyjaśnia znaczenie uosobień przedstawia bohatera (lirycznego) rozpoznaje w wierszu środki artystyczne: epitety, porównania, wyrazy naśladujące dźwięki, uosobienia i określa ich role tworzy wypowiedź w roli (bohatera lirycznego) tworzy dialog w roli (bohatera lirycznego) stopniuje przymiotniki poprawnie zapisuje formy stopnia wyższego i najwyższego poprawnie pisze nie z formami stopnia równego, wyższego i najwyższego przymiotników 61,62 Redagujemy tekst do gazety codziennej. Ortografia. Pisownia nie z częściami mowy przymiotnik Marcin Szczygielski Podniebna kanonada, s. 90 odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych opisuje elementy świata przedstawionego: czas, miejsce, bohaterowie

14 63. Pisownia ó, u, rz, ż, ch w zakończeniach wyrazów. 64,65 Jak została opisana burza we fragmencie Pana Tadeusza Adama Mickiewicza? Dlaczego jabłka nie spadają na boki? Pisownia ó, u, rz, ż, ch w zakończeniach wyrazów, s. 94 Ortografia. Pisownia ó, u, rz, ż, ch w zakończeniach wyrazów Adam Mickiewicz Pan Tadeusz. Księga X (fragm.), s. 95 wyodrębnia opis w narracji opowiadania porządkuje plan stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) zdobywa świadomość języka jako wartościowego i wielofunkcyjnego narzędzia kształtowania pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o wymianie głosek w wyrazach pokrewnych oraz w tematach fleksyjnych wyrazów odmiennych) sporządza plan odtwórczy tworzy spójne związane z poznanymi tekstami kultury recytuje teksty poetyckie oraz fragmenty prozy, podejmując próbę głosowej ich interpretacji redaguje relację (burza) według podanego schematu oraz wykorzystując podane słownictwo określające następstwo czasu podaje zasadę ortograficzną, zgodnie z którą pisze się u, ó, rz, ż, ch w zakończeniach wyrazów pisze poprawnie wyrazy z u, ó, rz, ż, ch porządkuje plan wydarzeń przedstawia przebieg zjawiska, wykorzystując podane słownictwo wyszukuje w tekście fragmenty oddziałujące na różne zmysły odbiorcy tekstu recytuje, oddając nastrój utworu cytuje Adam Mickiewicz Pan Tadeusz, Księga X (fragm.)

15 66 Sprawdzę się 67,68 TEST 1 SPRAWDŹ SIEBIE Józef Ratajczak Parasol, s. 97 identyfikuje bohatera (lirycznego) odczytuje, wyjaśnia sens przenośny poetyckiej identyfikuje uosobienie, epitet, porównanie opisuje osobę mówiącą identyfikuje synonimy zna zasadę pisowni nie z rzeczownikami poprawnie zapisuje wyrazy z o u, rz ż, ch h zastępuje synonimami powtarzające się wyrazy odmienia rzeczowniki, oddziela końcówkę od tematu fleksyjnego, identyfikuje oboczności redaguje opowiadanie fantastyczne II. GDZIE STOPY NASZE 69 Mamy wspólne cele... 70,71 Ile? Który z kolei? Używamy liczebników. Konstanty Ildefons Gałczyński Kronika olsztyńska (fragm.), s. 102 Zabawy słowem. Rozpoznajemy osobę mówiącą Listy z podróży z gramatyką w tle. Części mowy liczebnik. Pisownia nie z liczebnikami, s. 105 identyfikuje nadawcę poznaje specyfikę literackich sposobów artystycznej poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością rozpoznaje w ach podstawowe części mowy (liczebnik) stosuje poprawne formy gramatyczne wyrazów odmiennych identyfikuje osobę mówiącą wyodrębnia obrazy poetyckie redaguje wypowiedź, stosując czasowniki w 1. osobie liczby mnogiej identyfikuje liczebniki w tekście odróżnia liczebniki główne od porządkowych tworzy związki wyrazowe liczebników z rzeczownikami poprawnie zapisuje

16 72 Nietrudna sztuka pisania nie z liczebnikami. 73,74 Sprawdzian - rzecz.,przym., liczebnik Nauka o języki. Liczebnik pisze poprawnie pod względem ortograficznym liczebniki, w tym liczebniki z nie Ortografia. Pisownia nie z częściami mowy liczebnik Test zna części mowy potrafi wykorzystywać wiedzę w praktyce LEKTURA Juliusz Verne W 80 dni dookoła świata (całość) 1. Co to jest woltyżerka? wyjaśniamy trudne słownictwo lektury W 80 dni dookoła świata. 2. Śladami Fileasa Fogga. 3. Konkurs na najlepszy projekt Juliusz Verne W 80 dni dookoła świata. 4. Jak uratowaliśmy panią Audę list Passepartout. 5. Sprawdzian ze znajomości lektury. korzysta z zawartych w tekście identyfikuje nadawcę i odbiorcę (autora, narratora) zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela omawia akcję, wyodrębnia wydarzenia pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o sposobach pisania nazw własnych i nazw pospolitych) poruszane na lekcjach związane z poznanymi tekstami kultury stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami określa czas i miejsce wydarzeń, bohaterów określa narratora wyjaśnia przyczynę podjęcia podróży dookoła świata korzysta z zawartych w słowniku języka polskiego i słownika wyrazów obcych zna treść lektury wyodrębnia wydarzenia poprawnie zapisuje nazwy geograficzne tworzy plan wydarzeń opisuje bohatera tworzy relację z wydarzenia redaguje list w roli bohatera przedstawia bohatera

17 81,82 Pracujemy ze słownikiem poprawnej polszczyzny. 83 Co w swoim pamiętniku napisałby Robert? 84.Różne formy - pamiętnik 85,86 Co wiemy o czasowniku? O nie, które zawsze trzymano na dystans, i o trzech zdrajcach. 87.Pisownia cząstki nie Pracujemy ze słownikami. Słownik poprawnej polszczyzny, s. 110 Zabawy słowem. Korzystamy ze słownika poprawnej polszczyzny Paweł Beręsiewicz Próba odwagi (fragm. książki Na przykład Małgośka), s. 112 Różne formy. Pamiętnik Listy z podróży z gramatyką w tle. Części mowy czasownik. Pisownia nie z czasownikami, s. 117 Nauka o języku. Czasownik danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) wyszukuje w tekście informacje wyrażone wprost rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go, a także ich porządkowania dostosowuje sposób wyrażania się do oficjalnej i nieoficjalnej sytuacji komunikacyjnej oraz do zamierzonego celu uczy się rozpoznawać różne teksty kultury odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych czytając głośno, wyraziście, przekazuje intencję tekstu, właściwie akcentuje wyrazy, wprowadza pauzę, stosuje odpowiednią intonację stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej rozpoznaje w ach podstawowe części mowy (czasownik) pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie odpowiada na pytania dotyczące treści tekstu kultury odczytuje hasła w słowniku poprawnej polszczyzny używa poprawnych form rzeczownika redaguje wiadomość (karta pocztowa/ ) odróżnia pamiętnik od dziennika określa uczucia postaci czyta głośno, oddaje nastrój i uczucia bohaterów uzupełnia plan szczegółowy wydarzeń rozpoznaje w tekście czasowniki, określa ich funkcję w rozróżnia czasowniki osobowe i nieosobowe: bezokoliczniki i formy zakończone na -no, -to przekształca formy osobowe na nieosobowe i odwrotnie Poprawnie zapisuje nie z czasownikami

18 z czasownikami. Ortografia. Pisownia nie z częściami mowy czasownik 88. Pokonać własne słabości Marek Kamiński Razem na bieguny. 89,90 Informujemy, nakłaniamy, wyrażamy wątpliwości tryby czasownika. Pisownia ruchomych cząstek trybu przypuszczające go. SPRAWDZANE WYMAGANIA 91. test nr 3 Marek Kamiński Razem na bieguny (fragm.), s. 120 Schemat nr 13 Listy z podróży z gramatyką w tle. Tryby czasownika. Pisownia cząstek -bym, -byś, -by, s. 127 Nauka o języku. Tryby czasownika Ortografia. Pisownia cząstek -bym, -byś, -by odczytuje znaczenie niewerbalnych środków komunikowania wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście określa temat tekstu potrzeby wykorzystuje wiedzę: o zapisie nie z czasownikami uczy się rozpoznawać różne teksty kultury oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru identyfikuje nadawcę rozwija umiejętność poszukiwania interesujących go, a także ich porządkowania odczytuje wartości pozytywne wpisane w teksty kultury wyraża swój stosunek do postaci tworzy spójne teksty związane z poznanymi tekstami kultury rozpoznaje w tekście liczby, osoby, czasy i rodzaje gramatyczne, rozumie ich funkcje w stosuje poprawne formy gramatyczne wyrazów odmiennych identyfikuje autora, narratora, bohaterów, określa czas zdarzeń i czas powstania tekstu, treść tekstu określa czynniki wspomagające i utrudniające osiągnięcie celu odczytuje wartości w postaci rzeczywistej ocenia postać rzeczywistą redaguje fragment dziennika w roli według instrukcji rozpoznaje czasowniki w tekście rozróżnia formy trybu oznajmującego, rozkazującego, przypuszczającego, rozumie ich funkcje w poprawnie zapisuje cząstki bym,-byś, -by z czasownikami

19 92Różne formy - notatka 93. Zapisywanie skrótów. odczytuje wartości pozytywne wpisane w teksty kultury rozróżnia liczebniki główne od porządkowych tworzy związki wyrazowe liczebników z rzeczownikami poprawnie zapisuje liczebniki, w tym liczebniki z nie rozróżnia czasowniki osobowe i nieosobowe: bezokoliczniki i formy zakończone na -no, -to przekształca formy osobowe na nieosobowe i odwrotnie rozróżnia formy trybu, rozumie ich funkcje w poprawnie zapisuje cząstki -bym, -byś, -by z czasownikami redaguje fragment dziennika w roli według instrukcji C.W. Ceram Bajka o biednym chłopcu, który znalazł skarb (fragm.), s. 133 Schemat nr 15 uczy się rozpoznawać różne teksty kultury oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: prosta notatka odczytuje tekst informacyjny odczytuje przypis uzupełnia danymi oś czasu redaguje notatkę biograficzną Zeszyt ćwiczeń, cz. 1. Różne formy. Notatka 94,95 Gdyby nie gniew Posejdona opowiadamy mit o tułaczce Odyseusza. Ortografia. Zapisywanie skrótów Jan Parandowski Tułaczka Odyseusza (fragm. książki Mitologia i podania Greków i Rzymian), s. 138 Schemat nr 16 Czytanie ze odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych identyfikuje na mapie miejsca, które odwiedził Odyseusz określa przyczyny i skutki wydarzeń w micie zna teksty literackie i inne teksty zna mit o Odyseuszu kultury wskazane przez wyodrębnia wydarzenia nauczyciela tworzące akcję omawia akcję, wyodrębnia wątki wyodrębnia wątek i wydarzenia.

20 96,97Jak, gdzie kiedy, czyli co słychać u Wiktora. 98,99 Sprawdzian - czas,przysł. 100 Wyruszyć w podróż marzeń Olaf Fritsche Skarb Troi" 101. Opowiadanie z dialogiem zrozumieniem. Greckie wyrocznie Listy z podróży z gramatyką w tle. Części mowy przysłówek, s. 148 Nauka o języku. Przysłówek Ortografia. Pisownia nie z częściami mowy przysłówek Olaf Fritsche Skarb Troi (fragm.), s. 150 Różne formy. Opowiadanie z dialogiem stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) rozpoznaje w ach podstawowe części mowy (przysłówek) poprawnie stopniuje przysłówki i używa ich we właściwych kontekstach pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o zapisie nie z przysłówkami) odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: opowiadanie z dialogiem stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) redaguje list w roli postaci rozpoznaje przysłówki, określa ich rolę w tekście tworzy związki wyrazowe czasownika z przysłówkiem stopniuje przysłówki poprawnie pisze nie z przysłówkami odpowiada na pytania dotyczące treści tekstu tworzy plan szczegółowy wydarzeń tworzy dalszy ciąg opowiadania z dialogiem według instrukcji, z wykorzystaniem podanego słownictwa

21 LEKTURA Przygody Tomka Sawyera 1. Test ze znajomości lektury 2. Figle, psoty i wybryki Tomka 3. Fascynujące zabawy i małe skarby 4. Dreszczyk emocji, czyli straszne historie w powieści o Tomku 5. Niezwykła historia wyrzutka - Huck zostaje bohaterem 6. Uczuciowa strona życia - Tomek i Becky 108. Jak stworzyć ofertę biura podróży? SPRAWDZANE WYMAGANIA 109. Test nr 4 110,111 Zaimek, czyli ten, który lubi zastępować. Wspólnie opracowujemy ofertę biura podróży, s. 156 korzysta z różnych źródeł pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę o sposobach pisania nazw własnych i nazw pospolitych) dostosowuje sposób wyrażania się do oficjalnej i nieoficjalnej sytuacji komunikacyjnej oraz do zamierzonego celu operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych określa swoje wrażenia w związku z tekstem kultury określa przyczyny i skutki wydarzeń wyodrębnia wydarzenia tworzące akcję wyodrębnia wątek tworzy związki wyrazowe czasownika z przysłówkiem stopniuje przysłówki tworzy dalszy ciąg opowiadania według instrukcji z wykorzystaniem podanego słownictwa redaguje wypowiedź uzasadniającą redaguje opowiadanie z dialogiem Listy z podróży z gramatyką w tle. Części mowy zaimek, s. 160 rozpoznaje w ach podstawowe części mowy (rzeczownik, przymiotnik, przysłówek, liczebnik, zaimek) i wskazuje różnice między nimi identyfikuje zaimki w tekście omawia funkcje zaimków uzupełnia tekst zaimkami zastępuje zaimkami powtarzające się wyrazy Zeszyt ćw., cz. 1. Nauka o języku. Zaimek rozpoznaje w tekście literackim przenośnię, epitet i objaśnia ich role określa nastrój wiersza identyfikuje środki poetyckie

22 112 Jak napisać list oficjalny? 113 Odmieniamy zaimki. 114 Przyimek mały zarządca. Piszemy list oficjalny, s. 165 Różne formy. List oficjalny Listy z podróży z gramatyką w tle. Odmiana zaimków, s. 167 Nauka o języku. Odmiana zaimka W drodze do domu. Części mowy przyimek. Wyrażenie przyimkowe, s. 171 Nauka o języku. Przyimek, wyrażenie przyimkowe poruszane na lekcjach związane z poznanymi tekstami kultury czytając głośno, wyraziście, stosuje odpowiednią intonację identyfikuje nadawcę i odbiorcę rozpoznaje formy gatunkowe: list oficjalny tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: list oficjalny rozpoznaje w ach podstawowe części mowy (rzeczownik, przymiotnik, przysłówek, liczebnik, zaimek) i wskazuje różnice między nimi stosuje poprawne formy gramatyczne wyrazów odmiennych rozpoznaje w ach podstawowe części mowy rozpoznaje w tekście przypadki stosuje poprawne formy gramatyczne wyrazów odmiennych opisuje swoje wrażenia w związku z wierszem, korzystając z podanego słownictwa czyta wiersz, oddając głosem jego nastrój dokonuje przekładu intersemiotycznego wiersza odczytuje w liście oficjalnym nadawcę i adresata, cel odczytuje kompozycję i układ graficzny listu oficjalnego redaguje list oficjalny kojarzy części mowy z zastępującymi je zaimkami identyfikuje zaimki odmienne i nieodmienne rozróżnia formy krótsze i dłuższe zaimków rzeczownych używa poprawnych form zaimków określa formy przypadka rzeczowników tworzy związki wyrazowe rzeczownika z przyimkiem tworzy poprawne wyrażenia przyimkowe tworzy tekst świadomie

23 115,116 Sprawdzian - części mowy 117 SPRAWDŹ SIEBIE Sprawdzamy nasze Renata Opala Kosmiczne umiejętności. wakacje (fragm.), s ,119 TEST nr 2 rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście identyfikuje części mowy wyjaśnia znaczenie wykrzykników kończących wypowiedzenia poprawnie zapisuje liczebniki uzupełnia tekst poprawnymi formami czasowników poprawnie zapisuje nie z różnymi częściami mowy redaguje pamiętnik w roli uzupełnia plan szczegółowy wydarzeń używając wyrażeń przyimkowe III. ŚWIAT LUDZKICH SPRAW 120 Zdarzenie, wątek, akcja, fabuła. Dlaczego Loteria? Olga Tokarczuk Loteria, s. 180 Schemat nr 1 korzysta z rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w dostrzega relacje między częściami składowymi (tytuł, wstęp, rozwinięcie, zakończenie; akapity) omawia akcję, wyodrębnia wątki i wydarzenia odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi korzysta z zawartych w słowniku języka polskiego wyjaśnia przenośne znaczenie tytułu baśni oraz jego związek z treścią utworu opowiada fragment akcji uzupełnia schemat akcji odróżnia fabułę od akcji tworzy kilkuzdaniową wypowiedź

24 121 Co przyniosło szczęście dwóm wampirom? 122.Wyrazy naśladujące dźwięki. Tadeusz Baranowski Pieniądze szczęścia nie dają (fragm. komiksu Bezdomne wampiry. Komiksy z lat ), s. 185 Schemat nr 2 Zabawy słowem. Zapisujemy dźwięki. Wyrazy dźwiękonaśladowcze tekstami kultury uczy się rozpoznawać różne teksty kultury oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru dostrzega swoistość artystyczną dzieła rozpoznaje w tekście literackim wyraz dźwiękonaśladowczy i objaśnia jego rolę poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury korzystając ze słownika języka polskiego, uzupełnia wniosek opisuje zachowania postaci odczytuje i sytuacje komiczne w komiksie identyfikuje wyrazy dźwiękonaśladowcze opisuje wygląd postaci zapisuje wyrazy dźwiękonaśladowcze tworzy kilkuzdaniową wypowiedź www Dźwięki 123 Dla tych, którzy poszukują piękna Leopold Staff Czucie niewinne 124 O źródle, z którego im Leopold Staff Czucie niewinne, s. 195 Henryk Sienkiewicz Bajka, s. 197 dostrzega relacje między częściami składowymi (tytuł) odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: opowiadanie (twórcze) identyfikuje wypowiedź jako tekst literacki wyciąga wnioski wynikające rozbudowuje tytuł wiersza określa uczucia osoby mówiącej określa rolę powtórzeń w wierszu identyfikuje wartość piękno cytuje pisze wskazówki (dla poszukujących piękna) redaguje opowiadanie według instrukcji wyodrębnia elementy świata przedstawionego: czas, miejsce, bohaterowie, Śpiąca

25 więcej się weźmie wody, tym więcej jej napływa Życzenia i gratulacje 126 Pechowo schwytani skarżą się królowi Salomonowi. Pisownia wyrazów z rz, ż, ch, h. SPRAWDZANE WYMAGANIA 127. test v Schemat nr 3 Różne formy. Życzenia i gratulacje Król Salomon i więźniowie. Pisownia wyrazów z rz, ż, ch, h inne reguły Ortografia. Pisownia rz, ż, ch, h inne reguły z przesłanek zawartych w tekście identyfikuje baśń odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury dostosowuje sposób wyrażania się do oficjalnej i nieoficjalnej sytuacji komunikacyjnej oraz do zamierzonego celu uczy się rozpoznawać różne teksty kultury, w tym użytkowe (reguła ortograficzna) oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru pisze poprawnie pod względem ortograficznym (w tym w razie potrzeby wykorzystuje wiedzę: o wymianie głosek w wyrazach pokrewnych oraz w tematach fleksyjnych wyrazów odmiennych) wyodrębnia elementy świata przedstawionego: czas, miejsce, bohaterowie, wydarzenia identyfikuje cechy baśni w utworze odróżnia fabułę od akcji opowiada fragment akcji uzupełnia schemat akcji wyjaśnia przenośne znaczenie tytułu baśni oraz jego związek z treścią utworu wyjaśnia sens wartości, o których mowa w baśni odczytuje i sytuacje komiczne w komiksie identyfikuje wyrazy dźwiękonaśladowcze opisuje zachowania postaci redaguje opowiadanie według instrukcji wydarzenia odczytuje podobieństwa między baśniami wyjaśnia sens wartości, o których mowa w baśni identyfikuje cechy baśni w utworze podaje przykłady zachowań świadczących o dobroci człowieka redaguje życzenia uzasadnia pisownię wyrazów z rz, ż, ch, h, korzystając z reguł ortograficznych zna wyjątki w pisowni wyrazów z rz, ż, ch, h, redaguje opowiadanie z wyrazami z rz, ż, ch, h królewna

26 128 Różnie rozumiane szczęście. Co tworzy rytm utworu? 129,130,131 Jaki utwór nazywamy bajką? Czas na bajkę. opisuje wygląd postaci uzasadnia pisownię wyrazów z rz, ż, ch, h, korzystając z reguł ortograficznych zna wyjątki w pisowni wyrazów z rz, ż, ch, h Ballada o szczęściu słowa i muzyka: siostra Magdalena Nazaretanka, s. 202 Zabawy słowem. Rytm Kruk i lis, s. 204; Adam Mickiewicz Lis i kozieł, s. 205; Ezop Lew i wdzięczna mysz; Trzcina i oliwka, s. 206 Czytanie ze zrozumieniem. Bajki określa temat i główną myśl tekstu rozpoznaje w tekście literackim (powtórzenie) rozpoznaje wers, zwrotkę (strofę), rym, rytm poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury rozwija sprawność uważnego słuchania, czytania głośnego i cichego oraz umiejętność rozumienia znaczeń dosłownych i prostych znaczeń przenośnych identyfikuje wypowiedź jako tekst literacki wyszukuje w tekście informacje wyrażone wprost i pośrednio (ukryte) zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela objaśnia morał bajki oraz samodzielnie formułuje przesłanie baśni odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury wyróżnia opinie bohaterów (lirycznych) określa główną myśl wiersza określa rytm: liczbę strof, sylab w wersie, wyróżnia rymujące się wyrazy identyfikuje powtórzenie rozwija wypowiedź bohatera (lirycznego) słucha z uwagą podaje cechy kojarzone z gatunkami zwierząt opowiada treść bajki identyfikuje bohaterów bajki określa cechy bohaterów bajki identyfikuje bajkę formułuje morał bajki odróżnia wiersz od prozy czytając głośno, wyraziście, czyta bajkę z odpowiednią bajki Ignacego Krasickiego

27 132 Oznajmić, zapytać, rozkazać. SPRAWDZANE WYMAGANia 133. Test Spotkanie z przyjaciółmi. Wypowiedzenia oznajmujące, pytające i rozkazujące, s. 208 Nauka o języku. Wypowiedzenia oznajmujące, rozkazujące i pytające przekazuje intencję tekstu, właściwie akcentuje wyrazy, wprowadza pauzę, stosuje odpowiednią intonację stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) zdobywa świadomość języka jako wartościowego i wielofunkcyjnego narzędzia kształtowania poprawnie używa znaków interpunkcyjnych: kropki, przecinka, znaku zapytania, znaku wykrzyknika rozróżnia i poprawnie zapisuje zdania oznajmujące, pytające i rozkazujące stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowej (w tym wydziela akapity) określa główną myśl wiersza odróżnia wiersz od prozy określa rytm: liczbę strof, sylab w wersie, wyróżnia rymujące się wyrazy identyfikuje powtórzenie identyfikuje bajkę opowiada treść bajki określa cechy bohaterów bajki identyfikuje/formułuje morał bajki identyfikuje wypowiedzenie: oznajmujące, pytające, rozkazujące; wyjaśnia ich funkcje przekształca wypowiedzenia, stosując tryb przypuszczający intonacją, wyraziście, przekazując intencje tekstu, właściwie akcentując wyrazy, wprowadzając pauzę redaguje opowiadanie według podanych dyspozycji układa zdania z podanych wyrazów identyfikuje wypowiedzenie: oznajmujące, pytające, rozkazujące, wyjaśnia ich funkcje czyta z uwzględnieniem znaków interpunkcyjnych przekształca wypowiedzenia, stosując tryb przypuszczający redaguje dialog

28 11111DZIEŃ JAK CO DZIEŃ 134 Co o sobie i o swojej rodzinie pisze Dorota? 135. Opis budowli 136. Kto, dla kogo i o czym śpiewa kołysankę? 137,138 Co różni zdanie od równoważnika zdania? 139 Instrukcja.- krok po kroku redaguje dialog Anna Kamieńska Dom (fragm. książki Dom w domu. Pamiętnik dziesięciolatki), s. 211 Schemat nr 4 Agnieszka Osiecka, Seweryn Krajewski Kołysanka dla Okruszka, s. 216 Zabawy słowem. Zdrobnienia Wyjście do kina. Zdanie i równoważnik zdania, s. 217 Nauka o języku. Zdanie i równoważnik zdania Radomiła Birkenmajer- Walczy Kupść (fragm. identyfikuje nadawcę (narratora) odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury identyfikuje nadawcę i odbiorcę rozpoznaje w tekście literackim porównanie poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury rozpoznaje podstawowe funkcje składniowe wyrazów użytych w ach (orzeczenie) rozpoznaje w tekście zdania pojedyncze, równoważniki zdań świadomie posługuje się różnymi formami językowymi dostrzega relacje między częściami składowymi określa narratora opowiadania i czas wydarzeń przedstawia bohaterów z użyciem nazw pokrewieństwa redaguje wypowiedź w roli postaci redaguje dialog, używając nazw uczuć odczytuje nadawcę i odbiorcę w wierszu identyfikuje porównania identyfikuje zdrobnienia i określa ich rolę w wierszu nazywa uczucia osoby mówiącej układa zdania z wyrazami należącymi do jednej rodziny wyrazów przedstawia adresata wiersza identyfikuje czasowniki osobowe orzeczenia w zdaniach rozróżnia zdania od równoważników zdania uzupełnia dialog, świadomie budując zdania określa związek motta z treścią tekstu

29 SPRAWDZANE WYMAGANIA 140. Test 138 Kilka słów o zdrowym odżywianiu. Jak walczyć z przyzwyczajeni ami? Zdrowe przepisy na małe desery. 139,140 Ile orzeczeń ma książki Ciotka, my i reszta świata), s. 219 Zeszyt ćwiczeń, część2. Różne formy. Instrukcja formułuje pytania do tekstu tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: instrukcja rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w wnioskuje o przyczynach postępowania bohatera odczytuje nadawcę i odbiorcę w wierszu identyfikuje porównania identyfikuje zdrobnienia i określa ich rolę w wierszu nazywa uczucia osoby mówiącej rozróżnia zdania od równoważników zdania identyfikuje czasowniki osobowe orzeczenia w zdaniach porządkuje instrukcję Krystyna Drzewiecka Dieta cud, w domu głód (fragm. książki Nowe przygody Piątki z Zakątka), s. 226 Klasa V planuje szkolną wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście dostrzega relacje między częściami składowymi (wstęp, rozwinięcie, zakończenie konfrontuje sytuację bohaterów z własnymi doświadczeniami odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury tworzy pisemne w następujących formach gatunkowych: (przepis) operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych układa pytania do tekstu redaguje instrukcję, świadomie stosując równoważniki zdania wyjaśnia znaczenie przysłowia odpowiada na pytania do tekstu porównuje informacje z tekstu literackiego i informacyjnego wnioskuje o przyczynach postępowania bohatera rozważa wpływ słodyczy na zdrowie redaguje przepis kulinarny redaguje zakończenie tekstu rozpoznaje w tekście zdania rozróżnia zdania pojedyncze

30 zdanie pojedyncze, a ile zdanie złożone? 141 Jaką funkcję w pełni spójnik? 142,143 Minimum słów, maksimum treści, czyli jak streszczać tekst. wycieczkę. Zdanie pojedyncze i zdanie złożone, s. 228 Nauka o języku. Zdanie pojedyncze i zdanie złożone Ortografia. Interpunkcja zdania złożonego Jacek Dubois Zadanie domowe (fragm. książki A wszystko przez faraona), s. 232 Różne formy. Streszczenie pojedyncze i złożone przekształca zdania złożone w pojedyncze i odwrotnie poprawnie używa znaków interpunkcyjnych odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych stosuje w pisemnej odpowiednią kompozycję i układ graficzny zgodny z wymogami danej formy gatunkowe i zdania złożone spójnikowe i bezspójnikowe tworzy zdania złożone ze zdań pojedynczych z wykorzystaniem spójników stosuje poprawną interpunkcję w zdaniu złożonym wyszukuje w tekście informacje ważne przekształca tekst, usuwając /zastępując słownictwo szczegółowe słownictwem o znaczeniu ogólnym tworzy plan tekstu redaguje streszczenie 144 W roli dziennikarzy Informacje, wiadomości, relacje, s. 235 określa temat i główną myśl tekstu identyfikuje wypowiedź jako tekst informacyjny, reklamowy uczestnicząc w rozmowie, słucha z uwagą innych, mówi na temat dostosowuje sposób wyrażania się do oficjalnej i nieoficjalnej sytuacji komunikacyjnej oraz do zamierzonego celu określa temat tekstu odróżnia tekst reklamy od tekstu dziennikarskiego rozróżnia fakty od opinii rozmawia na temat pracy dziennikarza tworzy wypowiedź o charakterze informacyjnym włącza opinie do tekstu informacyjnego Relacje dziennikarskie

31 145,146,147 Wiadomości z Koryntu. Sąd nad Syzyfem. SPRAWDZANE WYMAGANIA Jan Parandowski Syzyf (fragm. książki Mitologia. Wierzenia i podania Greków i Rzymian), s. 236 Schemat nr 5 wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście (w tym rozpoznaje w nim prawdę lub fałsz) zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela wyraża swój stosunek do postaci charakteryzuje i ocenia bohaterów rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury dostosowuje sposób wyrażania się do oficjalnej i nieoficjalnej sytuacji komunikacyjnej oraz do zamierzonego celu zna mit o Syzyfie odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście porównuje informacje z tekstu literackiego i informacyjnego rozróżnia zdania pojedyncze, zdania złożone spójnikowe i bezspójnikowe tworzy zdania złożone ze zdań pojedynczych z wykorzystaniem spójników stosuje poprawną interpunkcję w zdaniu złożonym redaguje streszczenie wyjaśnia sens przenośny wyrażenia syzyfowa praca uzupełnia tekst oceny postaci redaguje przepis kulinarny operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych: przepis kulinarny odróżnia fakty od opinii zna mit o Syzyfie określa miejsce wydarzeń wyodrębnia postaci, wydarzenia wyodrębnia opis ocenia postać literacką (mitologiczną wyjaśnia sens przenośny wyrażenia syzyfowa praca tworzy tekst zawierający fakty i opinie tworzy tekst do programu telewizyjnego/internetu/radia /gazety charakteryzuje postać uzupełnia tekst oceny postaci

32 GDY ŚWIAT STAJE NA GŁOWIE 148 Komu i dlaczego według starożytnych Greków udało się sprowadzić nieszczęścia i śmierć na ludzi? 149,150 Czym różni się zdanie pojedyncze rozwinięte od zdania nierozwiniętego? Wanda Markowska Puszka Pandory (fragm. książki Mity Greków i Rzymian), s. 240 Z dodatkowymi informacjami i bez nich. Zdanie pojedyncze rozwinięte i nierozwinięte, s. 251 Nauka o języku. Zdanie pojedyncze rozwinięte i nierozwinięte Ortografia. Interpunkcja w zdaniu pojedynczym wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście (w tym rozpoznaje w nim prawdę lub fałsz) korzysta z zna teksty literackie i inne teksty kultury wskazane przez nauczyciela omawia akcję, wyodrębnia wątki i wydarzenia odczytuje wartości pozytywne i ich przeciwieństwa wpisane w teksty kultury poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury rozpoznaje w tekście zdania pojedyncze nierozwinięte i rozwinięte rozpoznaje podstawowe funkcje składniowe wyrazów użytych w ach (podmiot, orzeczenie) poprawnie używa znaków interpunkcyjnych: kropki, przecinka określa prawdziwość wyjaśnia postępowanie postaci (mitologicznej) korzystając z pomocy słownika frazeologicznego wyjaśnia znaczenie frazeologizmu puszka Pandory zna mit o Prometeuszu wyodrębnia watek (Pandory) określa wartości i ich przeciwieństwa w micie opowiada wątek mitu redaguje wypowiedź z perspektywy bohatera tworzy inne zakończenie mitu identyfikuje orzeczenia i podmioty klasyfikuje wypowiedzenia jako zdanie pojedyncze, złożone klasyfikuje zdania jako rozwinięte i nierozwinięte rozbudowuje zdania nierozwinięte określeniami podmiotu i orzeczenia stosuje w zdaniach reguły interpunkcyjne

33 151,152 - sprawdzian - zdanie 153 Co się zdarzyło na ulicy Pachnących Bzów. 154 Świat wirtualny a rzeczywistość. Tekst literacki a tekst użytkowy. Małgorzata Strękowska- Zaremba To nie było (fragm. książki Złodzieje snów), s. 254 Dorota Suwalska W komputerowym świecie, s. 255; Anna Jasińska Uzależnieni od komputera, s. 257 rozumie dosłowne i przenośne znaczenie wyrazów w wyraża swój stosunek do postaci dostrzega swoistość artystyczną dzieła rozpoznaje w tekście literackim uosobienie poruszane na lekcjach związane z otaczającą rzeczywistością i poznanymi tekstami kultury uczy się rozpoznawać różne teksty kultury, w tym użytkowe, oraz stosować odpowiednie sposoby ich odbioru wyciąga wnioski wynikające z przesłanek zawartych w tekście odróżnia zawarte w tekście informacje ważne od drugorzędnych charakteryzuje i ocenia bohaterów odbiera teksty kultury na poziomie dosłownym i przenośnym wyjaśnia znaczenie frazeologizmów z rzeczownikiem bajka określa elementy świata przedstawionego: czas, miejsce, postaci, wydarzenia określa przyczyny i skutki wydarzeń określa reakcje, przeżycia bohaterów wyjaśnia znaczenie uosobienia przedmiotów redaguje pozytywne zakończenie opowiadania odczytuje ważne informacje z tekstu informacyjnego wnioskuje o przyczynach i skutkach postępowania bohatera porównuje tekst literacki z użytkowym opisuje tryb życia dla bohatera wyjaśnia sens głównej myśli opowiadania zawartej w bohaterki