UCHWAŁA NR XLVIII/464/2014 RADY GMINY KOBYLNICA z dnia 12 czerwca 2014 roku

Transkrypt

1 UCHWAŁA NR XLVIII/464/2014 RADY GMINY KOBYLNICA z dnia 12 czerwca 2014 roku w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy Na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2013 roku, poz. 594 ze zm.) i art. 229 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 roku, poz. 267 ze zm.) Rada Gminy Kobylnica uchwala, co następuje: 1. Uznaje się za bezzasadną skargę Pana. z dnia 28 kwietnia 2014 roku na działanie Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy, Pana Janusza Kramka. 2. Zobowiązuje się Przewodniczącego Rady Gminy do poinformowania skarżącego o sposobie załatwienia skargi. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. 3.

2 Uzasadnienie Pismem z dnia 7 kwietnia 2014 r. (data wpływu: 9 kwietnia 2014 r.), adresowanym do Przewodniczącego Rady Gminy Kobylnica, pan zgłosił zastrzeżenia dotyczące działalności Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy, pana Janusza Kramka. Pismem z dnia 15 kwietnia 2014 r. Przewodniczący Rady Gminy Kobylnica wezwał pana. w trybie określonym w art ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) do sprecyzowania czy pismo z dnia 7 kwietnia 2014 r. traktować należy jako skargę na działalność Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy oraz do sprecyzowania ewentualnych zarzutów pod adresem ww. Pismem z dnia 28 kwietnia 2014 r. (data wpływu: 2 maja 2014 r.) pan. sprecyzował zarzuty wobec Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy. Z uzasadnienia pisma wynika, że skarżący wnosi następujące zarzuty dotyczące działalności Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy: 1) nieuwzględnianie przy ustalaniu prędkości pojazdów dopuszczalnego błędu pomiarowego urządzeń rejestrujących wykorzystywanych przez Straż Gminną w Kobylnicy; 2) samowolne modyfikowanie urządzenia rejestrującego poprzez stosowanie w nim filtra pryzmatycznego, który zdaniem skarżącego nie był objęty decyzjami o zatwierdzaniu typu urządzenia rejestrującego; 3) używanie przez Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy na pismach wychodzących kserokopii podpisu i pieczątki; 4) straszenie właścicieli pojazdów skierowaniem sprawy do sądu za niewskazanie sprawcy wykroczenia w sytuacji gdy straże gminne nie mają takich uprawnień; 5) nieprzestrzeganie przez Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy postanowień art. 54 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 395 ze zm.). W ocenie Rady Gminy Kobylnica przedstawione zarzuty nie są zasadne, a skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Odnosząc się kolejno do przedmiotowych zarzutów podnieść należy co następuje. Ad. 1. Granice dopuszczalnych błędów pomiarowych dla przyrządów do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym określają: 1) do dnia 21 marca 2014 r rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 9 listopada 2007 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2007 r., nr 225, poz. 1663) oraz 2) 21 aktualnie obowiązującego (od 21 marca 2014 r.) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości pojazdów w ruchu drogowym, oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów pomiarowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 281) Zgodnie z powołanymi przepisami wartości błędów granicznych dopuszczalnych wskazania prędkości przyrządu odpowiednio, przy zatwierdzeniu typu i legalizacji pierwotnej oraz legalizacji ponownej w znamionowych warunkach użytkowania, oraz (według nowego rozporządzenia) podczas badań i sprawdzeń poza laboratorium, wynoszą: a) ± 3 km/h - dla prędkości do 100 km/h, b) ± 3 % wartości mierzonej - dla prędkości powyżej 100 km/h.

3 W przypadku stwierdzenia, na podstawie przeprowadzonego sprawdzenia przyrządu pomiarowego, że spełnia on m.in. powyższe wymagania, organ administracji miar, stosownie do art. 8n ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. Prawo o miarach (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1069) poświadcza świadectwem legalizacji dokonanie legalizacji przyrządu do pomiaru prędkości pojazdu w ruchu drogowym. Powyższe oznacza, że wskazania takiego przyrządu są wiarygodne, a przyrząd ten może być stosowany do pomiaru prędkości pojazdów. Zaznaczyć trzeba, że wskazane w powołanych rozporządzeniach wartości błędów pomiarowych są wielkościami wprowadzonymi przez ustawodawcę do porządku prawnego wyłącznie w celu uregulowania procedury legalizacji przyrządów pomiarowych, a nie do stosowania w postępowaniach w sprawach o wykroczenia. Jednocześnie wartości te nie oznaczają same przez się, że dany przyrząd dokonuje pomiarów obarczonych takim błędem. Żaden przepis prawa nie nakłada również na organy stosujące w swojej działalności przyrządy pomiarowe obowiązku uwzględniania dopuszczalnych maksymalnych błędów pomiaru. Już sam fakt, że ustawodawca określił dopuszczalne błędy pomiarowe zakresowo (od -3 do +3 km/h oraz od -3 do +3% wartości mierzonej) świadczy o tym, że wartość ewentualnego błędu pomiarowego nie jest wartością stałą. W szczególności może ona być różna w zależności od prędkości z jaką porusza się pojazd. Podkreślenia przy tym wymaga, że zgodnie z przepisami powołanych wyżej rozporządzeń (odpowiednio 24 ust. 1 i 22 ust. 1) średnia wartość błędów wskazań prędkości podczas badania i sprawdzania przyrządu radarowego w znamionowych warunkach użytkowania nie powinna przekraczać ± 1 km/h. Natomiast w świetle 24 ust. 3 rozporządzenia obowiązującego do 21 marca 2014 r., dla autonomicznych przyrządów radarowych wyniki pomiarów podczas sprawdzania w znamionowych warunkach użytkowania powinny potwierdzać poziom ufności co najmniej w wysokości 99,8 % Powyższe uregulowania jednoznacznie potwierdzają, że nie można automatycznie przyjmować że wskazania danego przyrządu pomiarowego zawsze zawyżone są o 3 km/h. W obowiązującym porządku prawnym brak jest przy tym przepisu tak nakazującego jak i zezwalającego strażnikom gminnym na automatyczne przyjmowanie, że faktyczna prędkość pojazdu jest zawsze niższa o 3 km/h od prędkości wykazanej przez przyrząd pomiarowy. Jedyną podstawą do ustalenia prędkości pojazdu i wymiaru stosownej grzywny za wykroczenie jest wskazanie przyrządu pomiarowego w momencie popełnienia czynu. Podkreślenia wymaga, że wskazanie takie pochodzi z przyrządu posiadającego odpowiednie zatwierdzenia typu i legalizacje, a więc przyrządu dopuszczonego do użytku zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Natomiast wszystkie urządzenia stosowane przez Straż Gminną w Kobylnicy posiadają takie zatwierdzenia i legalizacje. Ad. 2. W kwestii zarzutu samowolnej modyfikacji przyrządu pomiarowego ponieść należy co następuje. Zgodnie z przedłożonym przez skarżącego pismem Głównego Urzędu Miar z dnia 26 marca 2014 r. nr BMP /346/MK/14 w skład przyrządu pomiarowego o nazwie Mulltaradar C wchodzi cyfrowy aparat fotograficzny SmartCamera II. Natomiast kwestionowany przez skarżącego filtr pryzmatyczny jest elementem samego aparatu. Oczywistym jest, że aparat fotograficzny jako urządzenie o złożonej konstrukcji, składa się z wielu elementów. Podkreślenia wymaga, że decyzja Prezesa Głównego Urzędu Miar z dnia 20 stycznia 2009 r. nr ZT 5/2009 o zatwierdzeniu typu przyrządu pomiarowego Multaradar C nie wymienia szczegółowo wszystkich podzespołów tego urządzenia. Decyzja ogranicza się do wskazania, że w skład przyrządu pomiarowego wchodzą centralny zespół sterujący wraz z aparatem fotograficznym SmartCamera II, antena radarowa (urządzenie służące do pomiaru prędkości), pulpit sterujący oraz lampa błyskowa. Rzeczą naturalną jest, że każdy z tych elementów składa się z mniejszych podzespołów. Trudno oczekiwać, aby powołana decyzja wymieniała wszystkie podzespoły aparatu jak np. obiektyw, przesłona, filtr pryzmatyczny itd. Nie można uznać, że w braku szczegółowego wymienienia poszczególnych podzespołów całego urządzenia, urządzenie takie nie odpowiada przepisom.

4 Podkreślenia wymaga, że aparat SmartCamera II nie był nigdy przez Straż Gminną w Kobylnicy modyfikowany, a filtr pryzmatyczny jest elementem fabrycznym tego aparatu. Powyższe oznacza, że przy wydawaniu decyzji nr ZT 5/2009 o zatwierdzeniu typu urządzenia Multaradar C aparat wraz z jego podzespołami (w tym z filtrem pryzmatycznym) był sprawdzany przez organy administracji miar, które nie dopatrzyły się wpływu aparatu na wskazania przyrządu pomiarowego. Oznacza to, że zgodnie z 7 ust. 3 powołanego wyżej rozporządzenia z dnia 9 listopada 2007 r., aparat wraz z podzespołami (w tym z filtrem pryzmatycznym) został uznany za urządzenie dodatkowe przyrządu pomiarowego nie wpływające na wskazania tego przyrządu podczas wykonywania pomiaru. Dodać należy, że jako fabryczny podzespół aparatu SmartCamera II, filtr pryzmatyczny był konsekwentnie stosowany w przyrządzie pomiarowym Multaradar C. Filtr ten był używany przy każdej kolejnej legalizacji przyrządu pomiarowego i nie budził zastrzeżeń organów administracji miar, gdyż nie miał on wpływu na wartość dokonywanych pomiarów prędkości. Jedynie na marginesie dodać można, że w przyrządzie Multaradar C elementem służącym do pomiaru prędkości jest antena radarowa RRS24F-S1, natomiast aparat cyfrowy wraz z podzespołami nie dokonuje pomiaru prędkości, a jedynie wykonuje zdjęcia. Trudno zatem uznać, że mógłby on wpływać na wartości pomiaru. Ad. 3. Odnosząc się do zarzutu opatrywania pism wychodzących ze Straży Gminnej w Kobylnicy fotokopią podpisu i pieczęci Komendanta wskazać należy, że Straż Gminna w Kobylnicy stosuje takie fotokopie na wezwaniach kierowanych do właścicieli bądź użytkowników pojazdów o wskazanie komu powierzyli oni pojazd do użytkowania lub kierowania w oznaczonym czasie. Praktyka ta jest stosowana ze względów technicznych i ma celu ułatwienie i przyspieszenie obiegu korespondencji poprzedzającej wszczęcie postępowania w sprawach o wykroczenia. Jednocześnie na przedmiotowych wezwaniach każdorazowo widnieje informacja, że dokument został podpisany cyfrowo. Wskazać przy tym należy, że kolejne pisma związane z prowadzonymi postępowaniami w trybie art. 54 kpow lub pisma wysyłane w trybie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego opatrywane są własnoręcznym podpisem Komendanta lub strażnika prowadzącego postępowanie. Podkreślenia wymaga, że omawiana praktyka stosowania fotokopii podpisu i pieczęci na wezwaniach nie była nigdy kwestionowana przez organy kontroli i nadzoru nad Strażą Gminną w Kobylnicy, w tym przez Najwyższą Izbę Kontroli. Zauważyć należy również, że żaden z przepisów kpow nie nakłada na straże gminne obowiązku opatrywania wezwań, o których mowa powyżej własnoręcznym podpisem. Mając powyższe na uwadze, w stosowanej przez Straż Gminną w Kobylnicy praktyce nie sposób dopatrzyć się naruszenia prawa. Ad. 4. Wbrew twierdzeniom skarżącego, informowanie osób podejrzanych o popełnienie wykroczenia polegającego na niewskazaniu osoby kierującej pojazdem w oznaczonym czasie (art ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń, t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 482 ze zm.) o skierowaniu sprawy do sądu lub możliwości skierowania jej do sądu nie jest straszeniem tych osób. Działanie takie jest natomiast wykonywaniem przysługujących strażom gminnym praw i nałożonych na nie ustawowo obowiązków. Strażom gminnym przysługuje bowiem prawo do nakładania grzywien w drodze mandatów karnych oraz kierowanie spraw do sądu w sprawach o wykroczenie określone w art kw. Zgodnie z art. 129b ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz ze zm.) w ramach wykonywania kontroli ruchu drogowego strażnicy gminni (miejscy) są upoważnieni do żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Z powyższym uprawnieniem straży gminnych skorelowany jest obowiązek posiadacza pojazdu określony w art. 78 ust. 4 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na

5 żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec. Z kolei niewykonanie tego obowiązku zagrożone jest sankcją grzywny przewidzianą w art kw, zgodnie z którym karze grzywny podlega kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Uprawnienie straży gminnych do występowania z wnioskiem ukaranie sprawcy wykroczenia z art kw wynika natomiast z art kpow, zgodnie z którym strażom gminnym (miejskim) uprawnienia oskarżyciela publicznego przysługują wówczas, gdy w zakresie swego działania w tym w trakcie prowadzonych czynności wyjaśniających ujawniły wykroczenia i wystąpiły z wnioskiem o ukaranie. Na marginesie dodać należy, że uprawnienie straży gminnych do występowania w charakterze oskarżyciela publicznego w sprawach o wykroczenia określone w art kw potwierdził Sąd Najwyższy w wydanym niedawno postanowieniu z dnia 2 kwietnia 2014 r. w sprawie V KK 378/13. Ad. 5. Niezasadny jest także zarzut nieprzestrzegania przez Komendanta Straży Gminnej art. 54 kpow, jak również zarzut podania przez Komendanta w piśmie z dnia 16 stycznia 2014 r. niewłaściwej treści tego przepisu. W pierwszej kolejności wskazać należy, że wskazany w powyższym przepisie termin miesięczny na zakończenie przez organ prowadzący postępowanie czynności wyjaśniających jest terminem wyłącznie instrukcyjnym a nie prekluzyjnym. Oznacza to, że jego przekroczenie nie powoduje wygaśnięcia określonych praw czy obowiązków jak również przedawnienia karalności. Świadczy o tym użyte w aktualnie obowiązującej treści przepisu sformułowanie, że czynności należy zakończyć w terminie miesięcznym w miarę możności. Zatem niezakończenie czynności wyjaśniających w terminie miesięcznym nie stanowi naruszenia dyspozycji art kpow. Jednocześnie przyczyny niezakończenia czynności wyjaśniających w terminie miesięcznym w konkretnej sprawie dotyczącej skarżącego były mu wyjaśnione w piśmie Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy z dnia 16 stycznia 2014 r. Zupełnie nieuzasadniony jest też zarzut podawania przez Komendanta Straży Gminnej w Kobylnicy niewłaściwej treści przepisu art kpow. W piśmie z dnia 16 stycznia 2014 r. Komendant napisał: Świadczy o tym chociażby użyty przez ustawodawcę zapis: Czynności te [wyjaśniające] w miarę możności należy ( ) zakończyć w ciągu miesiąca. Treść art zd. ost. kpow brzmi natomiast: Czynności te w miarę możności należy podjąć w miejscu popełnienia czynu bezpośrednio po jego ujawnieniu i zakończyć w ciągu miesiąca. Z przedstawionego porównania widać wyraźnie, że Komendant Straży Gminnej w Kobylnicy powołał właściwą treść przepisu, wprowadzając w nawiasie kwadratowym odwołanie niezbędne do zrozumienia kontekstu powołanego przepisu i dokonując jego skrócenia za pomocą nawiasów okrągłych o treść nieistotną z punktu widzenia sprawy. Wskazane zabiegi redakcyjne zostały wyraźnie zaznaczone w dokonanym cytacie i nie wpływały na normatywną treść powołanego przepisu. Bez znaczenia w powyższym kontekście jest znowelizowana treść omawianego przepisu na którą powołuje się skarżący. Wskazana przez niego nowelizacja wejdzie bowiem w życie dopiero 1 lipca 2015 r., natomiast Straż Gminna w Kobylnicy działa wyłącznie na podstawie obowiązujących przepisów prawa. Nie jest ona natomiast zobowiązana ani uprawniona do stosowania przepisów jeszcze nieobowiązujących. Reasumując, przedstawione przez skarżącego zarzuty okazały się nieuzasadnione, a skargę należy uznać za bezzasadną.