UCHWAŁA Nr XIV RADY GMINY USTKA z dnia 21 grudnia 2011 roku. w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2012.

Transkrypt

1 UCHWAŁA Nr XIV RADY GMINY USTKA z dnia 21 grudnia 2011 roku w sprawie Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na rok Na podstawie art. 10 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii (tekst jednolity - Dz. U. z 2005 roku Nr 179 poz.1485 ze zmianami: Dz. U. z 2006 roku: Nr 66, poz. 469, Nr 120, poz. 826; Dz. U. z 2007 roku: Nr 7, poz. 48, Nr 82, poz. 558; Dz. U. z 2009 roku: Nr 18, poz. 97, Nr 63, poz. 520, Nr 92, poz. 753, Nr 98, poz. 817; Dz. U. z 2010 roku: Nr 28, poz. 146, Nr 143, poz. 962, Nr 213, poz. 1396, Nr 228, poz. 1486, Dz. U. z 2011 roku: Nr 63, poz. 322, Nr 105, poz. 614, Nr 117, poz. 678) i art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 roku Nr 142 poz ze zmianami: Dz. U. z 2002 roku Nr 23 poz. 220, Nr 62 poz. 558, Nr 113 poz. 984, Nr 153 poz. 1271, Nr 214 poz. 1806; Dz. U. z 2003 roku Nr 80 poz. 717, Nr 162 poz. 1568; Dz. U z 2004 roku Nr 102 poz. 1055, Nr 116 poz. 1203; Dz. U. z 2005 roku Nr 172 poz. 1441, Nr 175 poz. 1457; Dz. U. z 2006 roku Nr 17 poz. 128, Nr 181 poz. 1337; Dz. U. z 2007 roku Nr 48 poz. 327, Nr 138 poz. 974, Nr 173 poz. 1218; Dz. U. z 2008 roku Nr 180 poz. 1111, Nr 223 poz. 1458; Dz. U. z 2009 roku Nr 52 poz. 420, Nr 157 poz. 1241; Dz. U z 2010 roku Nr 28 poz. 142 i 146, Nr 106 poz. 675, Nr 40 poz. 230; Dz. U. z 2011 Nr 117 poz. 679, Nr 134 poz.777, Nr 21 poz. 113, Nr 217 poz. 1281) Rada Gminy Ustka uchwala, co następuje: 1. Uchwala się Gminny Program Przeciwdziałania Narkomanii na rok 2012 jako załącznik do niniejszej uchwały. 2. Realizację programu powierza się Wójtowi Gminy Ustka. 3. Uchwała wchodzi w Ŝycie z dniem podjęcia, z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2012 roku.

2 Załącznik do Uchwały Nr XIV Rady Gminy Ustka z dnia 21 grudnia 2011 roku GMINNA KOMISJA ROZWIĄZYWANIA PROBLEMÓW ALKOHOLOWYCH GMINNY PROGRAM PRZECIWDZIAŁANIA NARKOMANII na 2012 rok USTKA

3 Wprowadzenie. Narkomania od lat stanowi problem o zasięgu globalnym. Ogranicza rozwój gospodarczy krajów biednych, angaŝuje nieproporcjonalnie duŝe nakłady finansowe związane z przeciwdziałaniem narkomanii w krajach najbogatszych. Niesie za sobą powaŝne ryzyko dla zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście chorób zakaźnych tj. HIV, zakaŝenia wirusem Ŝółtaczki typu B i C, infekcji przenoszonych drogą płciową, gruźlicy. Konsumenci narkotyków (uzaleŝnieni, uŝytkownicy problemowi i eksperementujący) charakteryzują się wysokim ryzykiem zgonu, nieadekwatnym niejednokrotnie do ich wieku. Narkomania wiąŝe się z problemami społecznymi takimi jak: ubóstwo, bezrobocie, prostytucja, przemoc, przestępczość, bezdomność oraz inne uzaleŝnienia (hazard, alkoholizm). Narkomania jest obecnie jednym z najpowaŝniejszych problemów społecznych w Polsce. Obecnie narkotyki stały się elementem kultury młodzieŝowej, która juŝ dawno zasymilowała alkohol. UŜywaniu róŝnych substancji legalnych (w tym dopalaczy) i nielegalnych towarzyszy interakcja problemów z tym związanych. Ten rodzaj środków odurzających prowadzi do uzaleŝnienia w krótkim czasie. Szczególnie dzieci i młodzieŝ sięgają po narkotyk ze zwykłej ciekawości, dla szpanu lub po to, by zaistnieć w grupie. Ryzyko zgonów wśród narkomanów jest kilkakrotnie wyŝsze niŝ w porównywalnej wiekowo populacji generalnej. Narkomania powstaje na skutek zanikania tradycyjnych więzi społecznych, rodzinnych oraz osłabienia funkcji wychowawczej rodziny i szkoły. Pieniądze z narkobiznesu odgrywają coraz powaŝniejszą rolę w międzynarodowym obrocie finansowym. Dla odwrócenia obecnego trendu potrzebna jest mobilizacja całego społeczeństwa, oparta na pełnym konsensusie co do celu, jaki chcemy osiągnąć. Dopalacze - panuje pogląd, iŝ najczęstsze nałogi młodych ludzi to palenie papierosów, picie alkoholu czy zaŝywanie narkotyków. Ignorowane do tej pory było inne groźne zjawisko, coraz bardziej powszechne wśród uczniów, a mianowicie stosowanie róŝnego rodzaju dopalaczy. Zwraca się na nie uwagę jedynie w momencie, kiedy osiągają największą skalę, a więc podczas sesji egzaminacyjnych czy matur. Problem polega na tym, iŝ większość substancji naduŝywanych wówczas przez młodzieŝ jest całkowicie legalna i moŝna je dostać niemal w kaŝdej aptece. Młodych ludzi stających przed koniecznością intensywnej nauki kuszą ich natychmiastowe efekty, pozwalające na dłuŝszą, szybszą naukę. MoŜliwość uzaleŝnienia od nich oraz zagroŝenia dla zdrowia płynące z ich uŝywania są przez zainteresowanych traktowane w sposób lekki i nieodpowiedzialny. Wykorzystywane niezgodnie z prawidłowym zastosowaniem preparaty traktowane są przez młodzieŝ po prostu jako tańsza alternatywa dla klasycznych narkotyków. Największym zainteresowaniem cieszą się wśród nich tabletki, pastylki do rozpuszczania oraz inne specyfiki, mającew składzie duŝe dawki m.in. kofeiny, magnezu czy ginko biloba. Takim preparatem jest np. specyfik w tabletkach, sprzedawany pod nazwą Sesja. Magnez w nim zawarty poprawia pamięć, kofeina niweluje oznaki zmęczenia, natomiast ginko biloba, zwiększając przepływ krwi przez mózg - polepsza pamięć. Popularne są teŝ preparaty z lecytyną, która poprawia krąŝenie krwi i dotlenia organizm, przez co podnosi sprawność intelektualną. Stosowanie ich ściśle według zaleceń, okazjonalnie i nie przekraczając dawek nie jest groźne. Jednak dla wielu młodych ludzi takie łagodne wspomaganie to za mało. Sztuczne pobudzanie mózgu do większej koncentracji w prosty, szybki sposób to dla młodych ludzi wielka pokusa. Problem zaczyna się w momencie, gdy dopalacze zaczynają być stosowane częściej niŝ wymaga tego sytuacja. Osiąganie maksymalnego efektu przy minimum wysiłku pewniejsze samopoczucie, większa wydajność coraz częściej moŝe być poŝądane. 2

4 Mechanizm działania takich preparatów jest prosty, gdy dana osoba łatwo, za pomocą chemii poprawia sobie samopoczucie, to istnieje duŝe prawdopodobieństwo, Ŝe będzie do tego ponownie dąŝyła. To juŝ prosta droga do uzaleŝnienia, tym bardziej, Ŝe odstawienie określonego środka powoduje spadek dobrego samopoczucia, a niekiedy nawet depresję. W następstwie po stosowaniu dopalaczy, podobnie jak po zaŝywaniu narkotyków, przychodzi dołek psychiczny, mogą pojawić się stany lękowe, a nawet tzw. głód narkotyczny, które czasami mogą nawet skutkować próbami samobójczymi. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii umoŝliwia realizację działań profilaktycznych, jak i zaradczych na szczeblu gminnym. Ustawodawca wskazał zarówno zadania, jakie mają być realizowane, formę prawną w postaci gminnego programu przeciwdziałania narkomanii - zwanego dalej Programem, jak i środki na realizację tych zadań. Źródłem finansowania są środki finansowe budŝetu gminy pochodzące z opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaŝ i podawanie napojów alkoholowych. Program Przeciwdziałania Narkomanii Gminy Ustka stanowi spis działań będących jednocześnie zadaniami własnymi gminy w obszarze tych zagadnień społecznych, które realizowane będą w 2012 roku. I. Wyniki raportu z badań wśród dzieci i młodzieŝy szkół z terenu Gminy Ustka na temat uŝywania i naduŝywania środków odurzających. W grudniu 2006 roku Ośrodek Profilaktyki i Edukacji Społecznej w Elblągu zgodnie ze zleceniem Urzędu Gminy Ustka przeprowadził badanie diagnostyczne w placówkach oświatowych na terenie gminy. Celem badań była diagnoza środowiska szkolnego w zakresie uzaleŝnień (papierosy, alkohol, narkotyki). Dane uzyskane z badań umoŝliwiły przede wszystkim: - określenie obszarów szczególnie zagroŝonych, - zorganizowanie działań zapobiegających szerzeniu się uzaleŝnień, - podejmowanie działań profilaktycznych, - opracowanie programu działań profilaktycznych. Badania zostały przeprowadzone przez zespół pedagogów szkolnych przygotowanych merytorycznie do prowadzenia badań ankietowych z zakresu uzaleŝnień. Narzędzie badawcze, którym była ankieta, zawierało pytania dotyczące trzech obszarów tematycznych: papierosy, alkohol, narkotyki. W tych obszarach badano: 1) stan wiedzy młodzieŝy na temat dostępności środków odurzających, 2) doświadczenia własne ze środkami uzaleŝniającymi, 3) częstotliwość kontaktów z alkoholem i narkotykami, 4) rodzaje uŝywanych środków(alkohol, narkotyki), 5) sytuacje i miejsca spoŝywania alkoholu. Zgodnie z zasadami doboru próby badaniem objęto 228 uczniów. Badaniom ankietowym poddano uczniów klas VI szkół podstawowych, I, II i III klas gimnazjów. Wnioski z analizy wyników. 1. Doświadczenia własne z piciem alkoholu ujawnia ok. 70 % populacji badanych. Wyraźnie widać wzrost ilości osób pijących alkohol po przejściu do Gimnazjum. 2. Palenie papierosów rozpowszechnione jest bardziej w Gimnazjum niŝ w szkole podstawowej. 3. Picie destruktywne nasila się w gimnazjach. Co czwarty uczeń tych szkół upił się przynajmniej raz w Ŝyciu. Co dziesiąty uczeń Gimnazjum upił się 3-5 razy. 3

5 4. MłodzieŜ najczęściej pije u siebie w domu lub kogoś z rodziny. 5. Do braku kontaktu z narkotykami najczęściej przyznają się uczniowie szkół podstawowych, natomiast Gimnazjaliści mają kontakt z bardzo róŝnymi środkami psychoaktywnymi. JeŜeli młodzieŝ juŝ sięga po narkotyki to najczęściej sięga po: Marihuanę, środki wziewne, leki uspokajające. Najczęściej narkotyki rozprowadzane są podczas wspólnego brania. Dotyczy to przede wszystkim starszej młodzieŝy. Młodsi zaopatrują się u starszych kolegów lub rówieśników. Według uczniów szkół Gminy Ustka, najłatwiej kupić marihuanę na dyskotece. Analiza porównawcza wyników badań przeprowadzonych w listopad/grudzień 2006 w szkołach Gminy Ustka PAPIEROSY Ile razy w Ŝyciu (jeśli w ogóle) zdarzyło Ci się palić papierosy? Nigdy nie paliłem Szkoły Podstawowe N=70 Społeczne Peplinie N=31 Publiczne Objeździe N=127 liczba % liczba % liczba % 48 68, , , razy 16 22, , , razy 2 2,85 2 6, , razy , razy 1 1,42 2 6,45 4 3, razy ,72 40 razy i więcej 3 4, , ,68 4

6 ALKOHOL Ile razy (jeśli w ogóle) w Ŝyciu zdarzyło Ci się pić jakiś napój alkoholowy, tzn. piwo, wino, wódkę lub inny napój spirytusowy? Nigdy nie piłem Szkoły Podstawowe N=70 Społeczne Peplinie N=31 Publiczne Objeździe N=127 liczba % liczba % liczba % 34 48, , , razy 18 25, , , razy 7 10,00 3 9, , razy 3 4,28 3 9, , razy 3 4,28 1 3,22 7 5, razy 2 2, ,23 40 razy i więcej 1 1,42 2 6, ,81 Z analizy danych powyŝszej tabeli wynika, iŝ sięganie po alkohol szczególnie nasila się w Gimnazjach. Wśród uczniów klas VI szkół podstawowych odsetek niepijących wynosił 48,57%, natomiast w Objeździe nie piło tylko 16,53 %. PICIE DESTRUKTYWNE Ile razy (jeśli w ogóle) zdarzyło Ci się upić napojem alkoholowym, tzn. piwem, winem lub wódką w ciągu Ŝycia? Nigdy nie upiłem się Szkoły Podstawowe N=68 Społeczne Peplinie N=31 Publiczne Objeździe N=127 liczba % liczba % liczba % 61 89, , , razy 7 10, , , razy 3 9, , razy 3 9,67 5 3, razy 1 3,22 3 2, razy ,57 40 razy i więcej 2 6,45 5 3,94 Picie destruktywne nasila się w gimnazjach. Co czwarty uczeń tych szkół upił się przynajmniej raz w Ŝyciu. Co dziesiąty uczeń Gimnazjum upił się 3-5 razy. 5

7 NARKOTYKI Czy zdarzyło Ci się uŝywać kiedykolwiek, któregokolwiek z podanych niŝej środków? (Zaznacz jedną lub więcej kratek w kaŝdej linii). Szkoły Podstawowe N=70 Społeczne Peplinie N=31 Publiczne Objeździe N=127 liczba % liczba % liczba % a) Marihuana i haszysz 1 3, ,24 b) Substancje wziewne 1 1,42 6 4,27 c) Leki uspokajające i nasenne bez przepisu lekarza 5 7,14 9 7,08 d) Amfetamina 3 2,36 e) LSD lub inne halucynogeny 2 1,57 f) Crack 1 0,78 g) Kokaina 3 2,36 h) Relevin i) Heroina 2 1,57 j) Ecstasy 2 1,57 k) Grzyby halucynogenne 3 2,36 l) GHB 1 0,78 m) Narkotyki wstrzykiwane za pomocą igły n) Alkohol razem z tabletkami o) Alkohol razem z marihuaną 2 1,57 p) Sterydy anaboliczne. 1 0,78 q) Polska heroina, tzw. kompot. JeŜeli młodzieŝ juŝ sięga po narkotyki to najczęściej sięga po: marihuanę i haszysz, środki wziewne, leki uspokajające, kokaina, grzyby halucynogenne. 6

8 II. Podstawowe cele programu. Cel główny. Celem głównym programu jest przeciwdziałanie rozszerzaniu się narkomanii oraz problemom jej towarzyszącym na terenie Gminy Ustka. Cele szczegółowe. 1. Podjęcie działań mających na celu zapobieganie wszelkim uzaleŝnieniom przez redukcję dostępności substancji narkotycznych, a przede wszystkim przez pracę profilaktyczną w środowisku lokalnym. 2. Dostarczanie fachowej wiedzy wszystkim podmiotom zainteresowanym tematem zagroŝeń związanych z narkomanią i uwraŝliwienia na wczesne oznaki uzaleŝnienia oraz informowanie o dostępnych formach pomocy. 3. Wypracowanie wśród dzieci, młodzieŝy i osób dorosłych racjonalnych postaw wobec narkotyków i innych substancji o działaniu odurzającym poprzez wdraŝanie i realizację programów profilaktycznych. 4. Przeciwdziałanie próbom pierwszych eksperymentów ze środkami psychotropowymi. 5. Organizowanie alternatywnych miejsc twórczego spędzania wolnego czasu dla dzieci i młodzieŝy szczególnie z grup podwyŝszonego ryzyka. 6. Zwiększenie poziomu wiedzy społeczeństwa na temat problemów związanych z uŝywaniem narkotyków ( prowadzenie działalności przez publikacje - afisze, ulotki, i organizowanie kampanii edukacyjnych). 7. Wzrost zaangaŝowania społeczności lokalnych w działania profilaktyczne (wspieranie lokalnych inicjatyw profilaktycznych, szkół, organizacji pozarządowych). 8. Prowadzenie działalności interwencyjnej w środowiskach i miejscach dystrybucji i uŝywania narkotyków. III. Stan zasobów. Wójt Gminy, w celu prowadzenia działalności profilaktycznej, oprócz oparcia się na działalności Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych współpracuje z następującymi podmiotami: 1) Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Ustce, który jednocześnie prowadzi Zespół Interdyscyplinarny, 2) Poradnia Terapii i Leczenia UzaleŜnień w Słupsku, 3) Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Słupsku, 4) Komisariat Policji w Ustce, 5) Placówka StraŜy Granicznej w Ustce, 6) Placówka śandarmerii Wojskowej w Ustce, 7) StraŜ Gminna w Ustce, 8) Szkoły Podstawowe i Gimnazjum znajdujące się n terenie gminy, 9) Parafie Rzymsko-Katolickie, 10) Sąd Rejonowy w Słupsku, 11) Polskie Towarzystwo Zapobiegania Narkomanii Oddział I w Słupsku, 12) Polski Czerwony KrzyŜ, Zarząd Rejonowy PCK w Słupsku, 13) Stowarzyszenie Krokus Centrum Trzeźwości w Słupsku, 14) Stowarzyszenie pomocy dzieciom i dorosłym Przystań w Niestkowie, 15) Oddziały Leczenia UzaleŜnień województwa pomorskiego. 7

9 IV. Zadania do realizacji w 2012 roku. Za niezbędne uznaje się udzielanie wszechstronnego wsparcia osobom uzaleŝnionym i ich rodzinom. Równoległym zadaniem jest szeroko rozumiana profilaktyka ze szczególną starannością adresowana do ludzi młodych, których postawy i obyczaje zamierzamy świadomie kształtować. Warunkiem zapewniającym skuteczność programu jest dbałość o wspomaganie jego realizacji i współudział instytucji, stowarzyszeń i mieszkańców naszej gminy. Kierunki i strategie działań zmierzających do realizacji zadań w zakresie profilaktyki narkomanii wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii są następujące: 1) zwiększenie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzaleŝnionych od narkotyków organizowanie i prowadzenie stałego systemu informacji na temat profilaktyki i rozwiązywania problemów związanych z zaŝywaniem narkotyków i innych substancji o działaniu odurzającym, stała współpraca z Polskim Towarzystwem Zapobiegania Narkomanii O I w Słupsku; 2) udzielanie rodzinom, w których występują problemy narkomanii pomocy psychospołecznej i prawnej organizowanie kolonii letnich dla dzieci uczestniczących w programach opiekuńczo-wychowawczych i socjoterapeutycznych prowadzonych w szkołach i świetlicach z terenu gminy, organizacja spektakli o profilaktyce uzaleŝnień w szkołach; 3) prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałania narkomanii, w szczególności dla dzieci i młodzieŝy, w tym prowadzenie pozalekcyjnych zajęć sportowych, takŝe działań na rzecz doŝywiania dzieci uczestniczących w pozalekcyjnych programach opiekuńczo- wychowawczych i socjoterapeutycznych (szczególnie waŝnym wyzwaniem w działalności profilaktycznej jest rozszerzenie programów zajęć psychoprofilaktycznych dla młodzieŝy o róŝne formy zajęć sportowych w środowiskach szkolnych i świetlicach opiekuńczo-wychowawczych) a takŝe organizacja szkoleń i warsztatów dla nauczycieli, rodziców i osób zajmujących się profilaktyką uzaleŝnień z terenu Gminy Ustka oraz upowszechnianie materiałów edukacyjnych o tematyce antynarkotykowej; 4) pomoc społeczna osobom uzaleŝnionym i rodzinom osób uzaleŝnionych, dotkniętym ubóstwem i wykluczeniem społecznym, integracja ze środowiskiem lokalnym z wykorzystaniem pracy socjalnej i kontraktu socjalnego podejmowanie interwencji kryzysowej w rodzinach dotkniętych problemem narkomanii. Na realizację Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2012 rok wydzielono kwotę zł. Wydatkowanie środków będzie następowało zgodniez harmonogramem zadań. 8

10 V. Harmonogram realizacji Gminnego Programu Przeciwdziałania Narkomanii na 2012 rok L.p. I Zamierzenia, zadania Zwiększenie dostępności pomocy terapeutycznej i rehabilitacyjnej dla osób uzaleŝnionych i zagroŝonych środkami psychoaktywnymi Sposób realizacji 1. Zapewnienie moŝliwości korzystania z porad i konsultacji Punktu Informacyjno-Konsultacyjnego w Słupsku osobom z problemami narkomanii, przemocy, alkoholu oraz dla wychowawców i pracowników socjalnych. Umowa o współpracy z Polskim Towarzystwem Zapobiegania Narkomanii I O/Słupsk Osoby lub instytucje odpowiedzialne za realizację Pełnomocnik Wójta ds. RPA i Narkomanii Termin realizacji Cały rok Oczekiwane efekty Większa świadomość choroby i konieczności leczenia Szacunkowe koszty (preliminarz wydatków) - II Udzielanie rodzinom, w których występują problemy narkomanii pomocy psychospołecznej i prawnej 1. Udzielanie pomocy doraźnej poprzez pracę socjalną, w szczególności: -sporządzenie wniosku do Sądu, prokuratury, - w sytuacjach najtrudniejszych kierowanie do Domu Interwencji Kryzysowej w Słupsku, -wskazywanie ośrodków specjalizujących się leczeniem od środków psychoaktywnych. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w ustce Cały rok Więcej osób podejmujących działania prawne i społeczne ograniczające narkomanię - 2. Organizacja oraz dofinansowanie kolonii letnich dla dzieci z rodzin zagroŝonych patologią oraz uczestniczących w pozalekcyjnych z elementami profilaktyki w szkole i świetlicach środowiskowych. Pełnomocnik Wójta ds. RPA i Narkomanii Okres wakacji letnich

11 III IV Prowadzenie profilaktycznej działalności informacyjnej i edukacyjnej w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych i przeciwdziałania narkomanii, w szczególności dla dzieci i młodzieŝy, w tym prowadzenie pozalekcyjnych zajęć sportowych, takŝe działań na rzecz doŝywiania dzieci uczestniczących w pozalekcyjnych programach opiekuńczowychowawczych i socjoterapeutycznych Pomoc społeczna osobom uzaleŝnionym i rodzinom osób uzaleŝnionych, dotkniętych ubóstwem i wykluczeniem społecznym, integracja ze środowiskiem lokalnym z wykorzystaniem pracy socjalnej i kontraktu socjalnego. 1. Wspieranie imprez i programów profilaktycznych promujący zdrowy styl Ŝycia dla dzieci i młodzieŝy z udziałem rodziców, nauczycieli ( w tym materiały, nagrody) 2. Prowadzenie zajęć sportowych i rekreacyjnych dla dzieci i młodzieŝy w Duninowie i Zaleskich wg autorskiego programu. 3. Zakup sprzętu sportowego na potrzeby zajęć 4. Wspieranie organizacji warsztatów dla rodziców nt. zagroŝeń narkomanią dzieci i młodzieŝy. 1. Podejmowanie interwencji kryzysowej w rodzinach dotkniętych problemem narkomanii 2. Motywowanie poprzez kontrakt socjalny osób uzaleŝnionych od środków psychoaktywnych. Pełnomocnik Wójta ds. RPA i Narkomanii Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w ustce Cały rok, z wyłączeniem wakacji Cały rok Zwiększenie przekonań normatywnych ograniczających sięganie po alkohol, wzmocnienie naturalnych potrzeb zdrowego Ŝycia, ograniczenie szkód związanych z naduŝywaniem środków psychoaktywnych Większa skuteczność realizowania gminnej polityki Razem:

12 VI. Standardy finansowania działań profilaktyczno-terapeutycznych. A. Zasady finansowania profilaktyki problemowej. 1. Finansowanie szkolnych programów profilaktyki odbywa się na wniosek dyrektora szkoły. Wniosek powinien zawierać: 1) opis programu (cel główny, cele operacyjne, tematy, ilość godzin), 2) wykaz realizatorów i ich przygotowania merytorycznego (szkolenia, doświadczenie profilaktyczne), 3) określenie odbiorców (wiek, ilość uczestników, diagnoza problemu), 4) dokumentacja- wzór sprawozdania z przebiegu realizacji, wzór kart ewaluacyjnych. 2. Finansowanie autorskich programów profilaktycznych odbywa się na wniosek osoby lub instytucji społecznych. Wniosek powinien zawierać: 1) opis programu (cel główny, cele operacyjne, tematy, ilość godzin), 2) wykaz realizatorów i ich przygotowania merytorycznego (szkolenia, doświadczenie profilaktyczne), określenie odbiorców (wiek, ilość uczestników, diagnoza problemu), 3) dokumentacja: wzór sprawozdania z przebiegu realizacji. B. Zasady finansowania pozalekcyjnych zajęć sportowych. 1. Wnioskodawca (szkoła, instytucje lub organizacje prowadzące świetlice socjoterapeutyczne): 1) realizuje szkolny program profilaktyczny lub socjoterapeutyczny, 2) posiada odpowiednią bazę sportową, 3) posiada odpowiednio przygotowaną kadrę. 2. Odbiorcy zajęć sportowych (dzieci, młodzieŝ): 1) uczestniczą w szkolnym programie profilaktycznym opartym na sprawdzonych strategiach profilaktycznych, 2) wyraŝają zgodę na przestrzeganie zasad zdrowego stylu Ŝycia (nie uŝywania środków psychoaktywnych). 3. Realizatorzy zajęć sportowych: 1) posiadają kompetencje w zakresie rozwiązywanie konfliktów interpersonalnych, podejmowania interwencji w sytuacji kryzysowej, komunikacji podmiotowej, 2) posiadają wiedzę na temat strategii działań profilaktycznych, czynników chroniących, 3) posiadają umiejętności zawierania kontraktu z dzieckiem, mediacji między uczniami, nawiązywania kontaktu wspierającego osobę pokrzywdzoną 4) posiadają dokumenty potwierdzające nabycia powyŝszych kompetencji, np. zaświadczenie o ukończeniu szkolenia Sport w profilaktyce lub inne. 4. Dokumentacja: 1) listy uczestników zajęć, dziennik zajęć (tematy, ilość godzin, obecność), 2) karty ewaluacyjne, sprawozdanie po zakończeniu programu. C. Zasady finansowania obozów socjoterapeutycznych. Gmina będziecie finansować obozy socjoterapeutyczne spełniające następujące kryteria: 1) na obozach będą realizowane zadania: - udzielanie pomocy psychologicznej w rozwiązywaniu problemów, - praca nad deficytami rozwojowymi, korygowanie doświadczeń o charakterze urazowym, 11

13 - tworzenie warunków do odreagowania napięcia emocjonalnego w sposób konstruktywny społecznie, rozwijanie umiejętności społecznych; 2) kadra: - wychowawcy - 1 wychowawca na 15 dzieci, zalecane: posiadanie umiejętności konstruktywnego rozwiązywania konfliktów interpersonalnych, posiadanie umiejętności stawiania i egzekwowania wymagań, - socjoterapeuci - 1 socjoterapeuta na dwie grupy, zalecane: ukończenie kursu kwalifikacyjnego z min. 60 h treningu interpersonalnego, praktyka w pracy, - kierownik obozu, zalecane przygotowanie socjoterapeutyczne, umiejętności nadzoru superwizyjnego; 3) dokumentacja: - program socjoterapii, program rekreacyjno wypoczynkowy, karty ewaluacyjne, - karty kwalifikacyjne dzieci, protokoły rady programowej obozu, dziennik pracy - obowiązki pracowników, regulaminy, ksiąŝka wyjść, instrukcje bezpieczeństwa, - baza - obiekt spełniający kwalifikacje MEN, posiadający kartę kwalifikacyjną, zaświadczenie Kuratorium Oświaty o zgłoszeniu placówki. 12

14