Wszystko o CEIDG - ewidencji działalności gospodarczej

Transkrypt

1 Wszystko o CEIDG - ewidencji działalności gospodarczej Czym jest CEIDG? - podstawowe informacje Od 1 lipca 2011 r. polscy przedsiębiorcy korzystają z usług CEIDG - Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. CEIDG została wprowadzona za sprawą zmian w Ustawie z 2 lipca 2004 o swobodzie działalności gospodarczej. Przed tymi modyfikacjami w Polsce funkcjonowały gminne Ewidencje Działalności Gospodarczej. Rozproszenie po różnych miejscach kraju stanowiło pewien problem, zarówno dla zakładających działalność, jak i poszukujących informacji o już istniejących podmiotach. Scentralizowany system, jakim jest CEIDG, ma za zadanie zniwelować te niedogodności. Pieczę nad nim sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki. Głównym celem stworzenia internetowej ewidencji było ułatwienie przedsiębiorcom założenia własnej firmy. Zniesiono konieczność rejestracji przedsiębiorstwa w urzędzie gminy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania właściciela. Centralna ewidencja, działająca w sieci, pozwala na składanie wniosku bez wychodzenia z domu. Co więcej, z takiego udogodnienia mogą także skorzystać przedsiębiorcy z już otwartą działalnością, którzy chcą wprowadzić zmiany, zawiesić, wznowić lub zlikwidować firmę. W ten sposób udostępniono podatnikom szybsze i prostsze metody kontaktowania się z urzędem. Dostęp do informacji to drugi istotny cel, przyświecający twórcom systemu. Dzięki CEIDG każdy, kto ma dostęp do Internetu, może skorzystać z bezpłatnej bazy danych, w której zawarte są informacje o przedsiębiorstwach prowadzonych przez osoby fizyczne i zarejestrowanych w Polsce. Dodatkowo, za pośrednictwem CEIDG można uzyskać dostęp do informacji, udostępnianych bezpłatnie przez Centralną Informację Krajowego Rejestru Sądowego (KRS). Portal CEIDG w Internecie można odwiedzić pod adresem: CEIDG-1 jak i kiedy skorzystać z formularza? Wraz z uruchomieniem CEIDG wprowadzono nowy formularz, za pomocą którego podatnik może kontaktować się z urzędem - CEIDG-1. Jest to wniosek, z którym każdy przedsiębiorca powinien się zapoznać. Służy on przede wszystkim rejestracji nowo założonej działalności gospodarczej, jednakże ma też szersze zastosowanie - poprzez niego działający już na rynku podatnicy zgłaszają do urzędu zmiany w danych firmy oraz decyzje o zawieszeniu, wznowieniu lub zlikwidowaniu prowadzonej działalności. Co ważne, CEIDG-1 spełnia także dodatkowe funkcje, dzięki czemu kontakty podatnika z urzędem są znacznie łatwiejsze pod względem papierkowym. I tak, składając wniosek CEIDG-1, przedsiębiorca składa jednocześnie: wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON; zgłoszenie identyfikacyjne albo aktualizacyjne do naczelnika urzędu skarbowego NIP; oświadczenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych; zgłoszenie albo zmianę zgłoszenia płatnika składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; oświadczenie o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników. Tym, co daje wnioskowi CEIDG-1 największą przewagę nad jego poprzednikiem (EDG-1), jest znacznie uproszczona droga samego składania wniosku. Podatnik może się w tej kwestii zdecydować na Internet - po zarejestrowaniu i zalogowaniu na stronie CEIDG wniosek można wypełnić i podpisać elektronicznie, a następnie złożyć - bez wychodzenia z domu. Jeśli ktoś nie ma pełnego zaufania do drogi elektronicznej, może podpisać papierowy wniosek. W tym celu ma do wyboru dwa wyjścia - wypełnienie formularza na stronie internetowej, a następnie podpisanie go w urzędzie (urzędnik odnajduje wniosek po jego numerze i przedkłada podatnikowi 1 / 16

2 papierową wersję do podpisania) lub też tradycyjnie - poprzez pobranie i złożenie w gminie papierowej wersji dokumentu. Do urzędy gminy można także przesłać listem poleconym uzupełniony papierowy druk, jednak w takim wypadku podpis podatnika musi być potwierdzony notarialnie. Co bardzo istotne - przyszły przedsiębiorca może swój wniosek złożyć lub przesłać do dowolnie wybranego urzędu miasta lub gminy. Nie ma już obowiązku pojawienia się w konkretnie określonym urzędzie, właściwym dla miejsca zamieszkania. Dzięki centralnemu, internetowemu systemowi takie rozwiązanie znacząco poszerzyło możliwości podatnikom zamieszkującym i prowadzącym działalność z dala od miejsca zameldowania. Formularz, instrukcja jego wypełnienia oraz możliwość elektronicznej rejestracji znajdują się na stronie CEIDG. CEIDG-1 dla nowego przedsiębiorcy Własna działalność gospodarcza może być bardzo atrakcyjną formą realizowania ścieżki kariery zawodowej. Dlatego też zawsze warto zastanowić się nad takim rozwiązaniem, szczególnie, że - jak już wcześniej wspomniano związane z nim formalności nie są w rzeczywistości trudne. Wystarczy zapoznać się z podstawowymi informacjami. Pierwszą - i najistotniejszą - wiedzą, jaką przyszły przedsiębiorca musi posiadać, jest znajomość wniosku CEIDG-1 i zasad jego wypełniania. Pierwsze pole do uzupełnienia we wniosku 01 dotyczy celu jego złożenia. W tym miejscu nowy przedsiębiorca powinien zaznaczyć pozycję 1 - Wniosek o wpis do CEIDG. Część kolejną 02, czyli miejsce i datę wypełnienia wniosku należy pozostawić pustą, jest to pole wypełniane przez urząd gminy. W części trzeciej 03 podatnik uzupełnia swoje dane osobowe: płeć, rodzaj oraz numer i serię dokumentu tożsamości, PESEL, NIP i REGON (jeśli wypełniający nie posiada numeru PESEL,NIP-u i/lub REGON-u, zaznacza we wniosku pola Nie posiadam numeru PESEL/NIP/REGON ), nazwisko, pierwsze imię, imiona rodziców, miejsce oraz datę urodzenia, obywatelstwo (tutaj należy wymienić wszystkie posiadane obywatelstwa, obywatelstwo polskie natomiast deklaruje się, zaznaczając je znakiem x ). Opcjonalnie wpisuje się tu także imię drugie oraz nazwisko rodowe. Przy oświadczeniu w pozycji 15 trzeba bezwzględnie zaznaczyć opcję Tak, składam oświadczenie. W przypadku pozostawienia obu pól pustych lub wybrania Nie składam oświadczenia wniosek zostanie uznany za niepoprawny i działalność nie zostanie zarejestrowana w centralnej ewidencji. W części trzeciej znajdują się także pola 03.1 oraz 03.2, które wypełnia tylko podatnik nieposiadający obywatelstwa kraju członkowskiego Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego. 2 / 16

3 Części czwarta 04 i piąta 05 wniosku są przeznaczone na wpisanie adresu wypełniającego - odpowiednio zamieszkania oraz zameldowania. W przypadku, gdy składający nie wypełni pól dotyczących adresu zameldowania (część piąta), i nie wybierze przy tym opcji Brak miejsce zameldowania, to za takowy zostanie uznany adres wprowadzony do rubryki czwartej wniosku. Pole 11 - Opis nietypowego miejsca - jest zazwyczaj pozostawiane puste, chyba że podatnik uzna swoje miejsce zamieszkania za w jakiś sposób nietypowe. W części szóstej 06 podatnik uzupełnia podstawowe informacje, dotyczące jego firmy. W polu pierwszym, gdzie uzupełniana jest nazwa, należy pamiętać, że w nazwie firmy nieposiadającej osobowości prawnej (czyli działalności gospodarczej prowadzonej przez osobę fizyczną lub też spółki cywilnej) musi być zawsze zawarte imię i nazwisko właściciela/li. W związku tym sama nazwa P.H.U. Pszczółka to za mało, we wniosku należy wpisać np. P.H.U. Pszczółka Jan Pszczelarz. Co ważne, podawana w tym miejscu nazwa działalności nie może w żaden sposób wprowadzać w błąd, musi natomiast odróżniać konkretną działalność od innych, już istniejących. W przewidywanej liczbie osób pracujących należy uwzględnić wszystkie osoby, które uzyskują z działania na rzecz firmy dochód lub wynagrodzenie - czyli, oprócz pracowników, zaliczany jest tu także właściciel. Natomiast w polu Przewidywana liczba zatrudnionych ujmowane są wyłącznie osoby zatrudnione w firmie na podstawie stosunku pracy. 3 / 16

4 Bardzo istotna w części szóstej jest rubryka W tym miejscu przedsiębiorca musi zadeklarować rodzaj działalności, jaką będzie wykonywał. Kategorie działalności gospodarczej są ujęte w specjalnym zbiorze - Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD 2007). Spis ten został opracowany w roku 2007 i wprowadzony w życie Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) ( Dz.U. 251, poz.1885). Klasyfikacja podzielona jest na sekcje od A do U, w których znajdują się następnie działy, grupy, klasy i podklasy. Każdy typ działalności ma przypisany unikalny, 5-znakowy kod. Podatnik, zakładający działalność, musi ustalić, jakiego będzie ona rodzaju i jaki kod z klasyfikacji jest dla niej odpowiedni. Przy pomocy tego właśnie kodu należy uzupełnić pole Pozycja 1 jest konieczna do wypełnienia - to tutaj należy wpisać kod działalności przeważającej - czyli takiej, z której podatnik uzyskuje (lub przewiduje, że tak będzie) największe przychody. Jeśli jest to jedyny rodzaj prowadzonej działalności, pozostałe pozycje mogą pozostać puste. W innym wypadku, należy je uzupełnić kolejnymi właściwymi kodami PKD. We wniosku CEIDG-1 można wpisać do 9 rodzajów działalności, prowadzonych w ramach jednej firmy. W przypadku, gdy liczba ta okaże się zbyt mała, podatnik może skorzystać z załącznika CEIDG-RD, zaznaczając na głównym formularzu pole Kontynuacja w załączniku CEIDG-RD. Pole siódme 07 przeznaczone jest na wpisanie nazwy skróconej firmy. Można w tym miejscu wprowadzić maksymalnie 31 znaków. Jest to pole istotne ze względu na fakt, że nazwa skrócona podawana jest dla potrzeb ZUS. Dlatego, nawet jeśli przedsiębiorca nie decyduje się na stworzenie krótszej nazwy swojej działalności, pozycję siódmą powinien uzupełnić swoim imieniem i nazwiskiem. Obowiązkowa jest natomiast rubryka ósma 08, w której uzupełnić należy datę rozpoczęcia działalności. Trzeba przy tym pamiętać, że termin ten nie może być wcześniejszy, niż dzień złożenia wniosku CEIDG-1. Przedsiębiorca może więc wpisać w tym miejscu termin złożenia wniosku lub też wybraną datę późniejszą. W pozycji dziewiątej 09 nowy przedsiębiorca uzupełnia dane kontaktowe - numer telefonu, adres poczty elektronicznej, numer faksu i stronę WWW. Pozycje te nie są obowiązkowe. Jeśli natomiast wypełniający zdecyduje się na podanie adresu oraz strony www, zostaną one umieszczone na stronie CEIDG i będą ogólnodostępne dla osób poszukujących danych firmie w bazie. 4 / 16

5 Pozycja dziesiąta wniosku 10 dotyczy głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej. Jest to pole obowiązkowe w przypadku, gdy siedziba firmy znajduje się pod innym adresem, niż wskazany w pozycji czwartej formularza. Opcjonalnie można wtedy wypełnić także pozycję adres doręczeń, jeśli korespondencja ma przychodzić na adres inny, niż firmowy. Istotne, że adres do doręczeń może być umiejscowiony wyłącznie na terytorium Polski. Jeśli jednak podatnik będzie prowadził działalność w miejscu zamieszkania, pozostawią rubrykę 10 niewypełnioną. W takim wypadku w bazie CEIDG - a co za tym idzie, na ogólnodostępnej stronie internetowej - adres zamieszkania przedsiębiorcy zostanie automatycznie zapisany także jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Jeśli działalność gospodarcza jest wykonywana w więcej niż jednym miejscu - tzn. występują dodatkowe oddziały, punkty sprzedaży czy świadczenia usług itp. - należy uwzględnić taką sytuację w składanym wniosku. Służy do tego rubryka jedenasta 11 - dodatkowe miejsce wykonywanej działalności gospodarczej. W polu 11.3 dotyczącym adresu miejsca dodatkowego, niezbędne do wypełnienia są pozycje kraj, województwo, powiat, gmina, miejscowość, numer nieruchomości i numer lokalu, a także informacja, czy wskazany adres dotyczy działalności wykonywanej przez przedsiębiorcę, czy też przez spółkę cywilną, której jest on członkiem. Natomiast, gdy zdarzy się, że miejsce dodatkowe wykonywania działalności znajduje się poza granicami Polski, podatnik jest zobowiązany do wypełnienia w tej części pól kraj, miejscowość, kod pocztowy i informacji o tym, jaki podmiot prowadzi w tej lokalizacji działalność. W przypadku, gdyby miejsc dodatkowych było więcej niż jedno, podatnik powinien posłużyć się załącznikiem CEIDG-MW, zaznaczając pole Kolejne miejsca wykonywania działalności gospodarczej w załączniku CEIDG-MW. Także, jeśli ilość kodów PKD przeważy nad dostępnymi w zgłoszeniu podstawowym polami, należy skorzystać z załącznika CEIDG-RG. 5 / 16

6 Pozycja 12 wniosku to miejsce, w którym należy uzupełnić datę powstania obowiązku opłacania składek ZUS. Dla nowego przedsiębiorcy jest to data tożsama z terminem rozpoczęcia działalności gospodarczej. Tym samym, składając formularz CEIDG-1, podatnik automatycznie zostaje zgłoszony do ZUS jako płatnik składek. W kwestii kontaktów z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych trzeba koniecznie zwrócić uwagę na jedną, istotną kwestię - CEIDG-1 służy do zgłoszenia przedsiębiorcy jako płatnika składek, jednak nie uprawnia go do ubezpieczenia. Gdy zakładana działalność gospodarcza będzie jedynym tytułem do ubezpieczeń przedsiębiorcy, trzeba ten fakt zgłosić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. W tym celu podatnik musi wypełnić dodatkowy druk ZUS-ZUA. Takie zgłoszenie powinno zostać dokonane do 7 dni od rozpoczęcia działalności gospodarczej. Dokument można pobrać ze strony internetowej ZUS-u. Ponadto zakładający firmę może zapoznać się z poradnikiem, umieszczonym na stronie internetowej zakładu, a dotyczącym ubezpieczeń osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących. Natomiast w przypadku, gdy osoba zakładająca firmę posiada inny tytuł do ubezpieczeń społecznych, powinna sama ustalić rodzaj ubezpieczeń, do których dokonuje zgłoszenia. Ewentualne informacje w tej kwestii podatnik może uzyskać, zgłaszając się do placówki ZUS-u. Zdarza się również, że przedsiębiorca zakładający działalność w Polsce posiada ubezpieczenie poza granicami kraju. W takim wypadku należy wypełnić - jak podano powyżej - rubrykę 12, a następnie udać się do właściwej jednostki ZUS i przedstawić wypełnione oświadczenie A1, również dostępne w formie elektronicznej na stronie internetowej ZUS-u. Pozycja trzynasta wniosku 13 interesuje podatnika jedynie w wypadku, gdy zakłada on pozarolniczą działalność gospodarczą, będąc jednocześnie rolnikiem i zamierza nadal podlegać ubezpieczeniu społecznemu w ramach Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS). Aby było to możliwe, podatnik musi podlegać ubezpieczeniu społecznemu rolników w pełnym zakresie nieprzerwanie od co najmniej 3 lat, nadal prowadzić działalność rolniczą lub pracować na stałe w gospodarstwie rolnym o powierzchni co najmniej 1 ha. Jednocześnie wnioskodawca nie może posiadać ustalonego prawa do emerytury lub renty lub do innych świadczeń z tytułu ubezpieczeń społecznych. 6 / 16

7 W przypadku, gdy podatnik prowadził inną pozarolniczą działalność gospodarczą w roku poprzednim, podatek z tej działalności nie może przekroczyć ustawowo ustalonej rocznej kwoty granicznej. Jeśli powyższe warunki są spełnione, podatnik może zdecydować się na pozostanie ubezpieczonym w ramach KRUS. W tym celu w rubryce 13 należy wprowadzić dane właściwej jednostki terenowej KRUS i zaznaczyć odpowiednio wybrane pola. Pozycje 14, 15 i 16 wniosku nie dotyczą nowych przedsiębiorców. Informacje o nich zostaną zamieszczone w podrozdziałach dotyczących zawieszania, wznawiania i likwidowania działalności gospodarczej. Pozycja 17 natomiast to miejsce przeznaczone na informacje o naczelnikach urzędów skarbowych, odpowiednich dla danego przedsiębiorcy. Znajdują się tu trzy pozycje, jednakże nie w każdym przypadku wypełnienie wszystkich będzie obowiązkowe. Aby prawidłowo wypełnić tę rubrykę podatnik musi przede wszystkim ustalić, jaki jest właściwy dla niego naczelnik urzędu skarbowego do spraw ewidencji podatników. Możliwe są tu trzy sytuacje: czynny podatnik VAT z jednym miejscem wykonywania działalności - w tym przypadku naczelnikiem właściwym będzie naczelnik urzędu skarbowego odpowiedniego ze względu na miejsce prowadzenia działalności, opodatkowanej VAT-em; czynny podatnik VAT z więcej niż jednym miejscem prowadzenia działalności - jeśli miejsca te podlegają jednemu urzędowi skarbowemu, naczelnikiem właściwym jest naczelnik jak w punkcie powyżej, w innym przypadku będzie to naczelnik urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania przedsiębiorcy; podatnik niezarejestrowany jako czynny podatnik VAT - naczelnikiem właściwym będzie naczelnik urzędu skarbowego zgodnie z miejscem zamieszkania przedsiębiorcy. Naczelnik urzędu skarbowego właściwy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ustalany ze względu na miejsce zamieszkania przedsiębiorcy. Jeśli okaże się, że jest to naczelnik inny, niż wprowadzony w polu 17.1, przedsiębiorca jest zobowiązany do wypełnienia także pola W innym przypadku pozycję tę pozostawić należy pustą. Miejsce na wpisanie poprzedniego naczelnika urzędu nie dotyczy osób, składających wniosek zgłaszających nowo utworzoną firmę. Warto w tym miejscu wspomnieć, że wniosek CEIDG-1 nie daje przedsiębiorcy prawa do odliczeń w zakresie podatku VAT. Aby zostać czynnym podatnikiem VAT, właściciel firmy musi udać się do właściwego urzędu 7 / 16

8 skarbowego jeszcze przed dokonaniem pierwszej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług czynności gospodarczej. W urzędzie należy złożyć druk VAT-R i uiścić opłatę rejestracyjną w wysokości 170 zł. Urząd wyda odpowiednią decyzję za pomocą formularza VAT-5. Jeśli podatnik posiada elektroniczny podpis, ma możliwość złożenia druku VAT-R wraz z wnioskiem CEIDG-1. Przy pozycjach kolejnych - osiemnastej 18 i dziewiętnastej 19 warto zatrzymać się na dłużej, mimo że same rubryki należą we wniosku do tych mniejszych. W tym miejscu bowiem podatnik deklaruje formę opodatkowania swojej działalności podatkiem dochodowym. Do wyboru są cztery możliwe rodzaje: opodatkowanie na zasadach ogólnych - jest to podstawowa forma opodatkowania, w której wysokość podatku zależy od wysokości dochodu (przychód - koszty) zgodnie ze skalą podatkową; jest jedynym rodzajem opodatkowania, który uprawnia do skorzystania z ulg; decydując się na nią, podatnik: - nie płaci podatku, jeśli dochód nie przekroczył 3091 zł w roku podatkowym; - płaci 18% podatku minus kwotę zmniejszającą podatek (556,02 zł), jeśli dochód wynosi 3091 zł zł; - płaci ,02 zł podatku plus 32% od nadwyżki dochodu ponad zł; opodatkowanie podatkiem liniowym - w tej formie kwota podatku również zależna jest od wysokości dochodu, jednakże występuje tu jedna stała stawka 19%; opodatkowania liniowego nie może wybrać przedsiębiorca, który w ramach działalności uzyskuje przychód z usług wykonywanych na rzecz byłego lub aktualnego pracodawcy, jeśli takie usługi były lub są świadczone także z tytułu umowy o pracę - wtedy formę liniową będzie można wybrać dopiero po roku czasu; opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych - w tym przypadku podatek płacony jest od całego przychodu przedsiębiorcy, niepomniejszonego o koszty, zgodnie z odpowiednimi stałymi stawkami 3%, 5,5%, 8,5%, 17% lub 20%. Wysokość stawki podatku jest zależna od rodzaju prowadzonej działalności, jednakże nie każda działalność może być ryczałtem opodatkowana - regulacje w tej kwestii zawarte są w Ustawie z dnia r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne; opodatkowanie kartą podatkową - forma najbardziej zindywidualizowana, podatek jest liczony od wysokości przychodu bez uwzględniania kosztów, natomiast jego stawka jest ustalana indywidualnie dla podatnika przez naczelnika urzędu skarbowego (może się zdarzyć, że naczelnik nie wyrazi zgody na opodatkowanie kartą podatkowa) - nie jest to forma przeznaczona dla wszystkich rodzajów działalności - przepisy jej dotyczące można znaleźć w ww. ustawie. Istotne, że przy wyborze tej formy podatnik musi dodatkowo pamiętać o złożeniu dodatkowego wniosku PIT-16. Wybrana forma opodatkowania będzie wiązać przedsiębiorcę do końca roku podatkowego. Więcej informacji w tej kwestii można znaleźć w opublikowanej przez Ministerstwo Finansów broszurze. Po wybraniu formy opodatkowania podatnik musi także zadecydować o sposobie opłacania zaliczki na podatek dochodowy. Wybór zaliczki miesięcznej lub kwartalnej oznacza, że podatnik będzie zobowiązany odprowadzać zaliczkę na podatek, obliczoną na podstawie kosztów, przychodów i składek ZUS narastająco od początku roku. Różnica tkwi w tym przypadku tylko w częstości opłat - zaliczki miesięczne są odprowadzane w terminie do 20 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni, natomiast kwartalne - do 20 dnia miesiąca po zakończeniu kwartału. Zaliczka uproszczona nie opiera się natomiast na bieżących przychodach i kosztach, a jest wyliczana na podstawie wysokości dochodów uzyskiwanych dwa lub trzy lata wcześniej, podzielonych na 12 miesięcy. Wobec tego takiej formy opłacania zaliczek nie może wybrać przedsiębiorca, który w poprzednich latach podatkowych nie wykazał przychodu powodującego obowiązek opłacenia podatku lub wykazywał stratę. Wybór formy zaliczki nie wpływa na wysokość podatku dochodowego, który ostatecznie jest rozliczany na koniec roku podatkowego przy pomocy deklaracji rocznej PIT. 8 / 16

9 Pozycje 20, 21 i 22 wniosku dotyczą dokumentacji rachunkowej firmy. Rubrykę 20 należy wypełniać zawsze - jest to miejsce na zadeklarowanie, za pomocą jakiej ewidencji będą prowadzone rachunki firmowe. Do wyboru są tu księgi rachunkowe - czyli księgowość pełna, którą musi prowadzić podmiot, którego obrót w ubiegłym roku podatkowym przekroczył euro (w 2013 r., zgodnie z kursem z 28 września 2012 r., limit w PLN wynosi zł). Podmioty o obrotach mniejszych mogą, ale nie muszą decydować się na księgowość pełną - do wyboru są różne ewidencje księgowości uproszczonej. Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów prowadzą podatnicy korzystający z księgowości uproszczonej i opodatkowani podatkiem ogólnym lub liniowym. Inne ewidencje dotyczą natomiast pozostałych form opodatkowania - np. ewidencja przychodów dla ryczałtu ewidencjonowanego lub karty podatkowej. Może się także zdarzyć sytuacja, w której podatnik nie będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji rachunków firmowych. Przesłankami, zezwalającymi na taką ulgę mogą być np. wiek lub stan zdrowia. Jednakże podatnik nie może sam podjąć decyzji w tej kwestii - zezwolenie na przyznanie zwolnienia jest wydawane przez naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Jeśli podatnik zdecyduje się samodzielnie prowadzić księgowość swojej firmy, nie wypełnia rubryki 21, a w 22 zaznacza odpowiednie pole (w zależności od tego, czy dokumentację przechowuje w miejscu zamieszkania (04), zameldowania (05), siedzibie działalności (10) lub w innym miejscu prowadzenia działalności (11)). Gdyby natomiast przedsiębiorca zdecydował się powierzyć swoją dokumentację biuru rachunkowemu, w pozycji 21 i 22 wpisuje dane tego podmiotu. Pozycje 23, 24 i 25 dotyczą szczególnych form prowadzenia działalności. Jeśli zdarzy się, że podatnik prowadzi zakład pracy chronionej, zagraniczne przedsiębiorstwo drobnej wytwórczości ilub działalność wyłącznie w formie spółkispółek cywilnych, jest zobowiązany do zaznaczenia odpowiednio wybranych rubryk. Kontynuacją pola 25 jest rubryka 26. W niej przedsiębiorca uzupełnia dane spółki cywilnej, której jest wspólnikiem. Gdy zajdzie potrzeba wprowadzenia w tym miejscu danych większej ilości spółek, należy wykorzystać załącznik CEIDG-SC, oznaczając w podstawowym wniosku pozycję Kontynuacja w załączniku CEIDG-SC. W przypadku, gdy przedsiębiorca nie jest wspólnikiem żadnej spółki cywilnej, powinien w rubryce 26 zaznaczyć opcję Nie zawarłem umów spółek cywilnych. 9 / 16

10 W pozycji 27 należy uzupełnić informację o tym czy wnioskodawcę wiąże z małżonkiem wspólność majątkowa oraz podać datę jeżeli taka wspólność ustała w trakcie wykonywania działalności gospodarczej (rozdzielność majątkowa). Rubryka 28 wniosku dotyczy rachunków bankowych przedsiębiorcy. W tym miejscu należy przedstawić informacje na temat wszystkich kont, które są lub będą związane z działalnością gospodarczą. Nie ma natomiast obowiązku (choć jest możliwość) wpisywania danych rachunku osobistego. Jeśli podatnik podaje więcej rachunków, niż pozycji dostępnych na blankiecie wniosku, może wykorzystać załącznik CEIDG-RB. Należy wtedy pamiętać, aby wybrać jedno z kont, na który będzie trafiał ewentualny zwrot podatku należy to zrobić, zaznaczając pole Rachunek, na który dokonywany będzie zwrot podatku. Pozycja 29 nie jest obowiązkowa - wypełnia ją taki podatnik, który posiada numery identyfikacyjne podatkowe lub ubezpieczeniowe w innych krajach niż Polska. W przypadku, gdy takich numerów jest więcej niż jeden, przedsiębiorca powinien skorzystać z załącznika CEIDG-RB, zaznaczając przy tym na głównym wniosku informację na ten temat. Pozycja 30 to miejsce, w którym podatnik może wskazać pełnomocnika swojej firmy. Nie jest to obowiązkowe pozycja ta może pozostać pusta zarówno w przypadku, gdy pełnomocnictwo nie zostało nikomu udzielone, ale też wtedy, gdy podatnik nie decyduje się na jego zgłoszenie. Jeśli dane plenipotenta zostaną umieszczone we wniosku, dostęp do nich - poza PESEL-em i miejsce zamieszkania - będzie można uzyskać poprzez bazę CEIDG. Pełnomocnik ma prawo reprezentować właściciela firmy podczas postępowań administracyjnych (za wyjątkiem spraw podatkowych i skarbowych) bez konieczności dołączania dodatkowej dokumentacji i uiszczania opłat skarbowych. Jedyna opłata skarbowa - w wysokości 17 zł - jest wymagana, jeśli to nie przedsiębiorca, ale plenipotent składa wniosek CEIDG-1 do urzędu. W takiej sytuacji musi on także przedstawić odpowiedni dokument pełnomocnictwa. Bardzo ważny jest fakt, że wniosek CEIDG-1 służy wyłącznie do zgłaszania pełnomocników, nie można natomiast za jego pomocą takiego pełnomocnictwa ustanowić. Dlatego też, zanim wpisze się dane do pozycji trzydziestej wniosku, należy zapoznać się z odrębnymi przepisami - np. Kodeksem cywilnym - i zgodnie z nimi pełnomocnictwo ustanowić. 10 / 16

11 We wniosku CEIDG-1 można umieścić dane tylko jednego plenipotenta. Jeśli zaistnieje potrzeba wprowadzenia większej ilości osób, należy skorzystać z dodatkowego załącznika CEIDG-PN - zaznaczając oczywiście odpowiednie pole na głównym formularzu. Pole 31 to ostatnia rubryka wniosku. Na szczęście - także nietrudna. Pozycja ta służy do uporządkowania aspektów formalnych - w tym miejscu podatnik umieszcza informację o rodzajach i ilości załączników, które będą złożone razem z wnioskiem. Poniżej należy uzupełnić datę i miejsce złożenia wniosku oraz podpis - wnioskodawcy bądź też pełnomocnika. Oprócz wymienionych wcześniej załączników, podatnik ma do dyspozycji jeszcze jeden blankiet - CEIDG-POPR. Na tym arkuszu można wprowadzić korekty w sytuacji, gdyby podczas wypełniania CEIDG-1 lub któregokolwiek z dodatkowych załączników zdarzyła się pomyłka. W tabeli podatnik wprowadza nazwę części, której korekta dotyczy (np. CEIDG-1, CEIDG-RB, itd.) oraz numer konkretnej rubryki i pola. Następnie należy uzupełnić poprawną treść, 11 / 16

12 która powinna widnieć na wniosku. Dwie ostatnie kolumny przeznaczone są na podpis składającego oraz pieczęć i podpis organu przyjmującego. Poprawnie wypełniony, podpisany i złożony formularz CEIDG-1 wraz z załącznikami i dodatkowymi drukami ZUS-ZUA i VAT-R otwiera przed podatnikiem nową drogę kariery - własną działalność gospodarczą. CEIDG-1 przy zmianie danych Jak wspomniano wcześniej, kontakt przedsiębiorcy z formularzem CEIDG-1 nie kończy się wraz z momentem założenia działalności. Każda zmiana danych, którą należy zgłosić do urzędu, jest dokonywana właśnie za pomocą tego druku. Oczywiście, podczas wprowadzania modyfikacji podatnik nie musi wypełniać wszystkich rubryk, koniecznych dla nowego przedsiębiorcy. W takim przypadku jest tylko kilka pól, które będą obowiązkowe - niezależnie od rodzaju zmiany. Z pozostałych rubryk wypełnia się tylko te, które są potrzebne. Podczas składania wniosku o zmianę danych w rubryce 01 podatnik zaznacza pozycję drugą - Wniosek o zmianę wpisu w CEIDG. W tym samym miejscu należy także wprowadzić datę powstania zmiany. Trzeba tu zwrócić szczególną uwagę na terminy - zgodnie z przepisami, podatnik jest zobowiązany do zgłoszenia w urzędzie powstałej modyfikacji w ciągu siedmiu dni od zdarzenia. W rubryce 03, dotyczącej danych osobowych, należy wprowadzić przynajmniej numery PESEL, NIP i REGON, nazwisko, pierwsze imię oraz datę urodzenia. Ponadto koniecznie trzeba zaznaczyć jedną z opcji w pozycji 15 pozostawienie obu pól pustych spowoduje uznanie wniosku za nieważny, podobnie jak w przypadku wybrania opcji Nie składam oświadczenia. Kolejne obowiązkowe pole to rubryka 07 gdzie koniecznie należy uzupełnić- nazwę skróconą (lub - jeśli firma takiej nie posiada, imię i nazwisko właściciela). Jeśli podatnik w zgłoszeniu pierwotnym zadeklarował, że chce być ubezpieczony w ramach KRUS, powinien także zaznaczyć okienko Chcę kontynuować ubezpieczenie społeczne rolników - pozycja Kolejna rubryka, która bezwzględnie musi być wypełniona, to 17 - czyli informacje dotyczące właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Zawsze także należy uzupełnić ostatnią pozycję - 31, wprowadzając swój podpis, datę i miejsce złożenia wniosku oraz ewentualnie liczbę odpowiednich załączników. Cudzoziemcy powinni dodatkowo wypełnić pozycje 03.1 i Bardzo istotny jest fakt, że przy użyciu formularza CEIDG-1 nie można wprowadzać modyfikacji w numerach PESEL, NIP lub REGON. W tej kwestii podatnik powinien zwrócić się do urzędu, który nadał mu odpowiedni numer bądź też do urzędu gminy, który może w takiej zmianie pośredniczyć. Podczas wprowadzania zmiany przedsiębiorca zawsze powinien zaznaczyć pole, znajdujące się obok numeru rubryki, w którym modyfikacje będą wprowadzone. W przypadku sporej części rubryk podatnik jest zobowiązany do wprowadzenia zmian poprzez wypełnienie całej pozycji. Zasady te dotyczą rubryk: 03 - danych personalnych, 04 - adresu zamieszkania, 05 - adresu zameldowania, 07 - nazwy skróconej, 08 - daty rozpoczęcia działalności, 09 - danych kontaktowych, 10 - adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej, 12 - daty powstania obowiązku opłacania składek ZUS, 14, 15, 16 - informacji o zawieszeniu/wznowieniu/zaprzestaniu wykonywania działalności gospodarczej, 17 - informacji dotyczącej naczelników urzędów skarbowych, 18 - oświadczenia o wyborze formy opłacania podatku dochodowego, 19 - formie wpłaty zaliczki, 20, 21, 22 - rodzaju prowadzonej dokumentacji rachunkowej, danych podmiotu, który ją prowadzi lub miejsca przechowywania, 23, 24, 25 - informacji o prowadzeniu zakładu pracy chronionej/zagranicznego przedsiębiorstwa drobnej wytwórczości/działalności wyłącznie w formie spółki lub spółek cywilnych, 12 / 16

13 29 - informacji o numerach identyfikacyjnych (podatkowych lub ubezpieczeniowych) uzyskanych w innych krajach. Przedsiębiorca, który decyduje się zmienić dotychczasową formę opodatkowania podatkiem dochodowym bądź też sposób odprowadzania zaliczek powinien zwrócić szczególną uwagę na sposób dokonywania takich modyfikacji wniosek CEIDG-1 służy bowiem wyłącznie do informowania o wprowadzonych zmianach. Natomiast aby móc takie modyfikacje zastosować, podatnik jest zobowiązany do złożenia pisemnego oświadczenia naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego. Jeśli chodzi o wybór formy opodatkowania, to oświadczenie takie musi zostać złożone do 20 stycznia nowego roku podatkowego. W kwestii sposobu odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy, przedsiębiorca na wystosowanie odpowiedniego pisma ma czas do 20 lutego. Jeśli wskazane powyżej terminy zostaną przekroczone, podatnik będzie zobowiązany do rozliczania się na takich samych zasadach, jak dotychczas, aż do zakończenia roku podatkowego. Szczególne zasady dotyczą także modyfikacji pól związanych z PKD czyli rodzajów prowadzonej działalności w pozycji 06. Nie można w tym miejscu wykreślić przeważającego rodzaju działalności, a jedynie go zmodyfikować. W tym celu podatnik powinien zakreślić kwadracik, znajdujący się w oknie Przeważający i wpisać nowy kod. W tym miejscu formularza można także dodawać lub usuwać kody. Wprowadzając nowe wystarczy dopisać nowy kod, rozpoczynając od pozycji drugiej. Natomiast podczas usuwania także należy wprowadzić odpowiedni kod i zaznaczyć znajdujące się obok pole Wykreślenie. Powyższe zasady stosuje się zarówno dla czynności wykonywanych w głównym miejscu prowadzenia działalności gospodarczej - 06, jak i podczas zmiany kodów dla miejsc dodatkowych w rubryce 11. Dane dotyczące spółek cywilnych, znajdujące się w rubryce 27, również mogą być zmienione przy wykorzystaniu wniosku CEIDG-1. Wspólnicy, korzystając w tym celu z formularza muszą oznaczyć pole 26, a kolejne pozycje wypełniać zgodnie z potrzebami. I tak, jeśli: przedsiębiorca przystępuje do spółki, jest zobowiązany do wypełnienia pozycji NIP oraz 26.2 REGON; wykonywanie działalności w spółce zostanie zawieszone, uzupełnić należy pozycje jak powyżej (NIP oraz REGON), a także oświadczenie o zawieszeniu działalności w spółce wraz ze wskazaniem konkretnej daty i przewidywany okres tego zawieszenia (również z podaniem konkretnego terminu); wspólnicy planują wznowienie działalności w spółce - uzupełniają pola NIP, REGON, oraz 26.6 oświadczenie o wznowieniu działalności ze wskazaniem konkretnej daty tego zdarzenia; przedsiębiorca występuje ze spółki - wypełnia, tak jak we wszystkich wcześniejszych przypadkach NIP oraz REGON oraz dodatkowo pole oświadczenie o zaprzestaniu bycia wspólnikiem spółki, wraz z dokładną datą. W przypadku, gdy przedsiębiorca decyduje się na wprowadzenie zmian dotyczących informacji o małżeńskiej wspólności majątkowej - pozycja 27, danych rachunków bankowych w pozycji 28 lub też udzielonych pełnomocnictw 30, nie ma obowiązku wypełniania ponownie całych rubryk. W takiej sytuacji należy oznaczyć kwadrat przy odpowiedniej pozycji, a następnie uzupełnić jedynie potrzebne elementy wniosku. CEIDG-1 podczas zawieszania działalności gospodarczej Prowadzenie własnej działalności gospodarczej jest związane także z ryzykiem - chociaż bowiem każdy przedsiębiorca dąży do rozwoju i dobrostanu swojej firmy, nieprzewidziane wypadki losowe mogą spowodować pewne problemy. Dla takich sytuacji w przepisach została przewidziana możliwość zawieszenia na pewien okres działalności gospodarczej. Na zawieszenie działalności nie może zdecydować się przedsiębiorca, który zatrudnia pracowników. Co ważne także osoby przebywające na urlopie macierzyńskim lub wychowawczym są uznawane w tym kontekście za pracowników. W przypadku, gdy zawieszeniu ma ulec spółka, należy pamiętać, że taką decyzję podjąć muszą wszyscy jej wspólnicy i każdy z nich powinien przedstawić w urzędzie odpowiednie zgłoszenie. 13 / 16

14 Zgodnie z przepisami, termin zawieszenia musi być nie krótszy niż 30 dni oraz nie dłuższy niż 24 miesiące. Pierwszy dzień wstrzymania działalności nie może być wcześniejszy niż data złożenia wniosku w urzędzie, może być natomiast przewidziany na czas późniejszy. Co ważne - polskie prawo nie przewiduje możliwości przedłużenia okresu zawieszenia. Jeśli jednak także w tym okresie do urzędu nie zostanie przekazany odpowiedni wniosek, działalność zostanie wykreślona z rejestru. W sytuacji, gdy stan finansowy nie uległ polepszeniu, lepszym wyjściem jest wznowienie działalności, a następnie powtórne jej zawieszenie - pod warunkiem, że nadal będą spełnione warunki umożliwiające takie działanie. Podczas okresu zawieszenia firma nie może funkcjonować jak w normalnym trybie, natomiast przedsiębiorca ma prawo do wykonywania pewnych czynności w jej zakresie. Przede wszystkim ponoszone mogą być koszty, które są niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów - do nich zaliczane są np. koszty stałe, za energię, telefon lub inne media. Nie mogą być natomiast zaliczane do kosztów wydatki, które nie są konieczne dla utrzymania ciągłości firmy. Do grupy wydatków niekoniecznych zaliczane są też odpisy amortyzacyjne. Jeśli firma posiada niezamortyzowane w pełni środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, to w miesiącu następnym po miesiącu, w którym działalność została zawieszona wstrzymane powinny zostać także odpisy amortyzacyjne. Wznowić można je ponownie w momencie odwieszenia działalności firmy. Przedsiębiorca ma natomiast prawo do zbycia firmowych środków trwałych lub wyposażenia w okresie zawieszenia. Podczas zawieszenia właściciel firmy może osiągać dochody z innych źródeł. Co więcej, ma on prawo do przyjęcia należności ze wstrzymanej działalności, które powstały przed datą zawieszenia. Bardzo ważny jest fakt, że zawieszenie zwalnia z obowiązku obliczania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy. Zobowiązanie to przedsiębiorca powinien uregulować, składając deklarację roczną na zakończenie roku podatkowego - jest to działanie konieczne, nawet podczas zawieszenia działalności. Jeśli chodzi o czynnych podatników VAT, to zawieszenie działalności co do zasady zwalnia ich z obowiązku składania deklaracji. Fakt ten należy jednak wcześniej pisemnie przedstawić urzędowi skarbowemu. Jednakże, od zwolnienia z tego obowiązku także są pewne wyjątki - deklarację VAT są zobowiązani składać podatnicy, którzy w czasie okresu zawieszenia uzyskali dochód z działalności (np. ze sprzedaży środków trwałych), dokonali wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług/towarów. Ponadto, deklaracje muszą zostać złożone za te okresy rozliczeniowe, w których zawieszenie nie dotyczyło pełnego okresu lub też co do których należy dokonać korekty. Jeśli podatnik chciałby natomiast rozliczyć podatek VAT naliczony, pochodzący z opłaconych kosztów stałych, a nie ma obowiązku złożenia deklaracji, może wszystkie te koszty ewidencjonować, a następnie rozliczyć na pierwszej, złożonej po wznowieniu działalności, deklaracji. Podczas okresu zawieszenia przedsiębiorca może uczestniczyć we wszystkich postępowaniach sądowych, podatkowych lub administracyjnych, związanych z jego działalnością i rozpoczętych jeszcze przed wstrzymaniem. Ponadto, w przedsiębiorstwie może zostać przeprowadzona kontrola skarbowa, na takich samych zasadach, jak dla przedsiębiorstw funkcjonujących w pełnym wymiarze. Do zawiadomienia urzędu o zawieszeniu działalności służy także wniosek CEIDG-1. W rubryce 01 należy w takiej sytuacji zaznaczyć opcję 3 - Wniosek o wpis informacji o zawieszeniu działalności gospodarczej. Następnie podatnik powinien wypełnić dane w rubryce 03 - jednakże nie wszystkie. Konieczne jest podanie numerów PESEL, NIP oraz REGON, nazwiska, imienia oraz daty urodzenia. W dalszej części niezbędne jest podanie informacji o miejscu zamieszkania i zameldowania wnioskodawcy w rubrykach 04 i 05, nazwy pełnej 06 i skróconej 07 firmy, adresu siedziby działalności - pole 10 oraz ewentualnych, dodatkowych placówek (rubryka 11, części dotyczące numeru REGON, nazwy oraz adresu) oraz informacji o naczelnikach urzędów skarbowych w części 17. Ponadto, jeśli podatnik korzysta z ubezpieczenia w ramach KRUS, jest zobowiązany do zadeklarowania w pozycji chęci do dalszego korzystania z tej możliwości. Natomiast przedsiębiorcy, którzy są wspólnikami spółek cywilnych, powinni także uzupełnić część 26 formularza. Informację o zawieszeniu działalności podatnik podaje w części 14 CEIDG-1. W tym celu należy oznaczyć rubrykę 14 poprzez znajdujący się obok tytułu kwadrat. Następnie przedsiębiorca uzupełnia daty - rozpoczęcia zawieszenia oraz przewidywanej daty wznowienia działalności. 14 / 16

15 Przedsiębiorca dokonujący zawieszenia działalności powinien pamiętać także o tym, że wniosek CEIDG-1 jest automatycznie przesyłany do ZUS oraz GUS. Po otrzymaniu takiej informacji ZUS zawiadomi płatnika o sporządzonych w związku z tym dokumentach. Po upływie 30 dni od zapłaty ostatniej składki podatnik utraci prawo do świadczeń zdrowotnych. Aby w okresie zawieszenia podlegać ubezpieczeniu, przedsiębiorca powinien złożyć do Narodowego Funduszu Zdrowia wniosek o zgłoszenie. Następnie pomiędzy NFZ-em a podatnikiem zawarta zostanie - za dodatkową opłatą - umowa na czas nieokreślony. Podczas trwania takiej umowy należy rozliczać się za konkretny miesiąc do 10 dnia miesiąca następnego, wykorzystując w tym celu druk ZUS DRA. Umowa może zostać rozwiązana, gdy przedsiębiorca złoży na piśmie oświadczenie o rezygnacji. CEIDG-1 podczas wznawiania działalności gospodarczej Wznowienie działalności gospodarczej może nastąpić - zgodnie z informacjami z poprzedniego rozdziału - pomiędzy 30 dniem a 24 miesiącem zawieszenia działalności gospodarczej. W tym celu podatnik ponownie korzysta z formularza CEIDG-1. Wypełniając wniosek mający służyć zawiadomieniu o wznowieniu działalności gospodarczej, podatnik w części pierwszej 01 wybiera opcję 4 - Wniosek o wpis informacji o wznowieniu działalności gospodarczej. Następnie w rubryce 03 uzupełnia wybrane, konieczne dane osobowe - PESEL, NIP, REGON, nazwisko, imię, miejsce i datę urodzenia oraz posiadane obywatelstwo. Dodatkowo wymagane jest w tym miejscu złożenie oświadczenia w punkcie nieoznaczenie żadnej z możliwości lub wybranie Nie składam oświadczenia poskutkuje uznaniem wniosku za nieważny. Dalsze informacje, które należy uzupełnić w formularzu, to adres zamieszkania i zameldowania przedsiębiorcy w rubrykach 04 i 05, nazwa firmy pełna 06 i skrócona 07 oraz data powstania obowiązku opłacania składek ZUS w pozycji 12. Ponadto, jeśli podatnik korzysta z ubezpieczenia w ramach KRUS, jest zobowiązany do zadeklarowania w pozycji chęci do dalszego korzystania z tej możliwości. Natomiast przedsiębiorcy, którzy są wspólnikami spółek cywilnych, powinni także uzupełnić część 26 formularza. Także pola 03.1 i 03.2 powinny być dodatkowo wypełnione, jeśli wniosek o wznowienie działalności składa podatnik nie posiadający obywatelstwa na terenie Unii Europejskiej albo Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Informację o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca przedstawia w rubryce 15. Należy tu zaznaczyć kwadrat obok tytułu, a następnie wprowadzić datę ponownego uruchomienia firmy. Co ważne, data ta nie może być wcześniejsza niż termin złożenia wniosku. Złożenie do urzędu wniosku CEIDG-1 automatycznie skutkuje przywróceniem podatnikowi możliwości korzystania z ubezpieczeń społecznych. W oparciu o taką informację ZUS sporządzi odpowiednie dokumenty i poinformuje o tym fakcie przedsiębiorcę. Wznowienie działalności to także przywrócenie obowiązku rozliczania zaliczek z tytułu podatku dochodowego oraz składania deklaracji VAT. Pierwsza deklaracja, złożona po ponownym uruchomieniu działalności, może posłużyć do rozliczenia podatku VAT naliczonego w okresie zawieszenia. CEIDG-1 podczas likwidacji działalności Jak już wspomniano wcześniej, stworzenie działalności gospodarczej wiąże się z ryzykiem, że firma okaże się 15 / 16

16 niedochodowa. Może zdarzyć się że przedsiębiorca będzie zmuszony do likwidacji swojego przedsiębiorstwa. Zlikwidować można zarówno przedsiębiorstwo funkcjonujące w pełni, jak i znajdujące się w stanie zawieszenia. w celu wyrejestrowania firmy przedsiębiorca powinien skorzystać z formularza CEIDG-1. Podczas wypełniania w rubryce 01 należy wybrać opcję 5 - Wniosek o wykreślenie wpisu do CEIDG. Dalej podatnik podaje wybrane dane personalne w pozycji 03 - PESEL, NIP i REGON, nazwisko, imię, datę urodzenia; nazwę firmy pełną 06 i skróconą 07 oraz informacje na temat naczelników urzędów skarbowych w polu 17. Ponadto, jeśli podatnik korzysta z ubezpieczenia w ramach KRUS, jest zobowiązany do zadeklarowania w pozycji chęci do dalszego korzystania z tej możliwości. Informację dotyczącą likwidacji podatnik wpisuje w pozycji 16, wybierając kwadrat obok tytułu rubryki oraz wprowadzając datę zakończenia działalności gospodarczej. Likwidując działalność gospodarczą przedsiębiorca nie może zapominać o koniecznych rozliczeniach z urzędem skarbowym w zakresie podatku VAT oraz podatku dochodowego. W tym celu należy sporządzić końcowy spis z natury. Zamiar stworzenia takiego remanentu podatnik powinien zgłosić do naczelnika właściwego urzędu skarbowego w terminie co najmniej 7 dni przed jego dokonaniem. Dla celów podatku VAT przedsiębiorca w spisie z natury ujmuje nie tylko - tradycyjnie - wartość posiadanych materiałów podstawowych oraz towarów handlowych, ale także składniki majątku trwałego, przy nabyciu których został odliczony podatek VAT. Wartość remanentu należy uwzględnić podczas sporządzania ostatniej deklaracji VAT. W przypadku, gdy podatek naliczony przewyższy wartość podatku należnego, podatnik powinien zwrócić się o zwrot nadwyżki - urząd ma na to czas do 60 dni. Po rozliczeniu ostatniej deklaracji przedsiębiorca jest zobowiązany do złożenia formularza VAT-Z, za pomocą którego zostanie wyrejestrowany jako czynny podatnik VAT. Remanent powinien zostać także stworzony dla celów podatku dochodowego. Należy tu pamiętać o bardzo istotnej kwestii - jeśli podatnik zdecyduje się na zbycie elementów majątku, które zostały ujęte w spisie, przed upływem 6 lat, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu zlikwidowania działalności, uzyskane z tego tytułu środki zostaną uznane za przychód i będą podlegały opodatkowaniu. Dopiero w momencie, gdy minie 6 lat, podatnik może sprzedać firmowy majątek bez konieczności opodatkowania uzyskanych z tego tytułu przychodów. Likwidacja działalności to także konieczność zamknięcia ksiąg podatkowych. W dokumentacji należy przeprowadzić podsumowanie w dniu zakończenia działalności. Wynikające z tego tytułu kwoty należy uwzględnić przy wyliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, a także na zakończenie roku podatkowego - w deklaracji rocznej. Przedsiębiorca nie powinien także zapominać o obowiązku przechowywania dokumentacji księgowej co najmniej przez pięć lat od daty zlikwidowania przedsiębiorstwa. Nieprzestrzeganie tego zalecenia może wiązać się z negatywnymi konsekwencjami karno-skarbowymi. Jak widać, stworzenie wniosku CEIDG-1 znacząco przybliżyło przedsiębiorców do wizji jednego okienka. Dzięki niemu uproszczona została procedura związana z zakładaniem, zawieszaniem, wznawianiem, likwidacją oraz wprowadzaniem zmian w działalności gospodarczej. Oprócz uniwersalności formularza, także kilka różnych dróg złożenia wniosku - do wyboru, i możliwość udania się w tym celu do dowolnego urzędu gminy ułatwiły działania na rzecz firmy. Copyright Wszystkie prawa zastrzeżone Web INnovative Software Sp. z o.o., Bolesława Krzywoustego 105/ Wrocław, biuro@wfirma.pl KRS , NIP , Kapitał zł Powered by TCPDF ( 16 / 16