Wymagania redakcyjne Krakowskiego Pisma Kresowego

Transkrypt

1 Wymagania redakcyjne Krakowskiego Pisma Kresowego - objętość artykułu: ok. 0,5 do 1,5 arkusza wydawniczego (od 20 tys. do 60 tys. znaków) - artykuły powinny być zaopatrzone w dwa abstrakty: po angielsku oraz w języku państwa, którego historii praca dotyczy. W przypadku artykułów o Wilnie prosimy o abstrakt po litewsku, natomiast o Lwowie po ukraińsku. - do artykułu prosimy dołączyć 5-10 słów kluczy w języku angielskim (keywords), które dotyczą poruszanej w artykule problematyki - dane o autorze: imię nazwisko, tytuł naukowy, miejsce pracy oraz nota autorska 1-2 zdaniowa informacja o autorze tekstu. Zapis pozycji bibliograficznych: W tekście i przypisach stosujemy - wersję łacińską (op. cit., ibidem, idem, eadem, et al.) - kursywę stosujemy w dziełach drukowanych w archiwaliach druk prosty - zapis dat: w tekście głównym miesiące słownie, w przypisach w zapisie rzymskim ze spacjami bez kropek - kolejne opisy oddzielamy średnikiem [;] - tytuły prac, artykułów, serii piszemy kursywą (w korekcie oznaczamy wężykiem) - nazwiska autorów, redaktorów, tłumaczy w przypisach znaczymy d r u k i e m r o z s t r z e l o n y m - kolejnych autorów oddzielamy przecinkiem, jeżeli autorów jest więcej niż trzech to po pierwszym piszemy [et al.] - w artykułach podajemy miejsce wydania czasopisma jeżeli tytuł jest popularny (np. Gazeta Polska ) życzy tego sobie Autor (w nawiasach) - po tytule czasopisma - oznaczenie przypisu: kropka przecinek po numerze - przy tłumaczeniach podajemy: tłum. + inicjał imienia z kropką + spacja + Nazwisko przed miejscem wydania. - dywiz stosujemy w zakresach dat, stron itp. oraz jako łącznik międzywyrazowy i znak podziału wyrazu. - półpauzę stosujemy jako myślnik i kreskę dialogową. - w przypadku pozycji wschodniosłowiańskich (np. ukraińskich, białoruskich, rosyjskich) nie robimy transliteracji ani transkrypcji, podajemy oryginalny zapis cyrylicą, zachowując w języku obcym właściwą pisownię tomów, numerów, stron itp. Zasada ta się tyczy także pozycji w innych, niecyrylicznych językach. 1. Źródła niedrukowane: 1. Archiwalia: Nazwa archiwum w skrócie + nazwa zespołu sygnatura + przecinek + oznaczenie tomu + przecinek + tytuł zespołu archiwalnego + przecinek + tytuł dokumentu + przecinek + karty strony. : APKr, RGO, t. 18, Sprawozdanie sytuacyjne z dnia 15 lutego 1944 r., k IPN Kr 010/12260, SOR Alfa, t. 5, Analiza sytuacji operacyjnej, k. 34. ZNiO, II, J. Braun, Wspomnienia, t. 2, k Pełną nazwę archiwum podajemy tylko za pierwszym cytowaniem w przypadku, gdy dane archiwum cytowane jest tylko jeden raz.

2 Zakład Narodowy im. Ossolińskich we Wrocławiu (dalej: ZNiO), II, J. Braun, Wspomnienia, t. 2, k Relacje: Relacja ustna Jerzego Zdrady z 15 II 1998 r. (nagranie w zbiorach autora). Relacja pisemna Jerzego Zdrady z 15 II 1998 r. w zbiorach autora. Źródła drukowane: 1. Druk zwarty autorski: Imię ( imiona ze spacją) autora z kropką + Spacja + Nazwisko z przecinkiem + Spacja + Tytuł z kropką jeżeli jest podtytuł + Podtytuł + przecinek + Spacja + Miejsce wydania + spacja + rok wydania z przecinkiem + spacja + oznaczenie strony + spacja + numer strony z przecinkiem + spacja + tytuł serii z przecinkiem + spacja + oznaczenie i numer serii z przecinkiem + spacja + tytuł podserii z przecinkiem + spacja + oznaczenie i numer serii M. Eliade, Traktat o historii religii, Warszawa 1966, s J. M. Rokicki, Byle do przodu. Wspomnienia z przyszłości, [w:] Zawsze razem. Szkice współczesne, red. Z. Wnuk-Lipiński, Kraków 1995, s , Zeszyty Naukowe UJ, Prace Psychologiczne, z Praca zbiorowa: Tytuł z kropką + spacja + Podtytuł z przecinkiem + spacja + oznaczenie odpowiedzialności redakcyjnej (red., pod red., ed., hrsg. itd.) i dalej tak samo jak wyżej (zwarty druk autorski) Zawsze razem. Szkice współczesne, red. Z. W n u k - L i p i ń s k i, Kraków 1995, s , Zeszyty Naukowe UJ, Prace Psychologiczne, z Artykuł w pracy zbiorowej: Imię ( imiona ze spacją) autora z kropką + Spacja + Nazwisko z przecinkiem + Spacja + Tytuł z kropką jeżeli jest podtytuł + Podtytuł + przecinek + Spacja + odesłanie do pracy zbiorowej [w:] i dalej jak wyżej (druk zwarty autorski) J. M. R o k i c k i, Byle do przodu. Wspomnienia z przyszłości, [w:] Zawsze razem. Szkice współczesne, red. Z. W n u k - L i p i ń s k i, Kraków 1995, s , Zeszyty Naukowe UJ, Prace Psychologiczne, z Artykuł w czasopiśmie: Imię ( imiona ze spacją) autora z kropką + Spacja + Nazwisko z przecinkiem + Spacja + Tytuł z kropką jeżeli jest podtytuł + Podtytuł + przecinek + Spacja + Tytuł czasopisma gazety w

3 cudzysłowiu + W nawiasach półokrągłych miejsce wydania czasopisma + spacja + oznaczenie rocznika z przecinkiem [R. 18,] + spacja + oznaczenie roku z przecinkiem [1985,] + spacja + oznaczenie numeru z przecinkiem [nr 5,] + spacja + oznaczenie strony z kropką Uwaga: między tytułem czasopisma a rocznikiem rokiem bez przecinka! Miejsce wydania czasopisma podajemy wtedy, kiedy tytuł jest popularny np. Gazeta Polska (Lwów). W przeciwnym wypadku zapis jest następujący J. M. R o k i c k i, Byle do przodu. Wspomnienia z przyszłości, Wojskowy Przegląd Historyczny R. 18, 1995, z. 2, s. 28. J. M. R o k i c k i, Byle do przodu. Wspomnienia z przyszłości, Gazeta Wyborcza 1995, nr 34 (24 XII), s. 28. Przypis internetowy: Autor, tytuł, ew. nazwa strony, [on-line], odczyt: 31 X Uwagi dotyczące przypisów Szanowni Państwo, poniżej zamieszczamy ogólne i szczegółowe zasady zapisywania i formatowania tekstów, jakie stosujemy w naszym wydawnictwie. Uprzejmie prosimy o zapoznanie się z nimi. Zastosowanie większości z nich nie powinno być dla Państwa kłopotliwe, a w znacznym stopniu może przyspieszyć i usprawnić proces wydawniczy tekstów, które mają Państwo zamiar złożyć w wydawnictwie z przeznaczeniem do publikacji. Z góry dziękujemy. 1. Tekst (krój Times) wielkość czcionki 12 p. 2. Akapity bez wcięć 3. Kursywę stosujemy w tytułach (książek, artykułów, serii) oraz przy zapisie pojedynczych słów i wyrażeń pochodzących z języka obcego. 4. Cudzysłów ma postać: (nie zaś np.: ; ; ani " " czy ' '). Stosujemy go w tytułach czasopism oraz na oznaczenie cytatu, jeśli ten jest dłuższy niż jedno słowo czy krótkie wyrażenie. 5. Jeśli zachodzi konieczność zastosowania podwójnego cudzysłowu (jeden w obrębie drugiego), używamy znaku. 6. Jeśli w tekście autor reprezentowany jest przez jedno dzieło cytujemy go: op. cit. + przecinek + oznaczenie strony J. Balcerzan, op. cit., s. 23. Jeżeli więcej niż jedno dzieło: - przy pierwszym wystąpieniu każdego dzieła podajemy pełny adres bibliograficzny - przy drugim i kolejnych wystąpieniach stosujemy zapis: J. Balcerzan, Sytuacja liryczna, s. 26. J. Balcerzan, Sytuacja liryczna..., s. 26 [jeżeli tytuł jest w wersji skróconej powyżej dwóch wyrazów] - jeśli w przypisie przywołujemy inne dzieło autora cytowanego w przypisie bezpośrednio poprzedzającym, wówczas stosujemy zapis:

4 J. Balcerzan, Sytuacja liryczna, Nurt (Lublin) R. 18, 1997, nr 6, s ; idem, Liryka jako subiektywny obraz świata, Kultura (Warszawa) 2001, nr 45, s UWAGA! - uwzględniamy zawsze płeć autora, używając odpowiednich form: dla mężczyzn: idem dla kobiet: eadem Uwaga pogrubienia w niniejszej informacji mają znaczenie jedynie podkreślające nie używamy ich w tekście. Pogrubienia stosujemy jedynie w nagłówkach, na wyraźne życzenie Autora (w celu podkreślenia ważnej kwestii) przy edycji dokumentów. Norma dotycząca zapisu nazwisk: Uwagi ogólne do zapisu nazwisk: Nazwiska zapisujemy w brzmieniu narodowym. Wyjątek stanowią postacie powszechnie znane w historii o utartej polskiej pisowni ich imion i nazwisk w literaturze. Zatem piszemy: Jerzy Waszyngton (nie: George Washington), polszczymy zawsze nazwiska świętych i władców Polszczenia w wy(ej wymienionych przypadkach dokonujemy kompletnie, a wiec i imienia i nazwiska. Niedopuszczalny jest zapis mieszany: Jerzy Washington albo George Waszyngton W przypadku używania przez powszechnie znana postać historyczna zmienionego nazwiska, używamy tejże. nazwisko panieńskie zamężnych postaci w indeksie zapisujemy wtedy, kiedy jest to istotne dla identyfikacji danej postaci. W tych przypadkach piszemy: Kowalska Anna z d. Witkowska albo Kowalska z Witkowskich Anna. w przypadku postaci, które kilkukrotnie zmieniały nazwisko panieńskie zapisujemy nazwiska z zastosowaniem stosownej numeracji: Karolina Lisiecka 1. voto Morawska, 2. voto Krupiszyn. w przypadku podwójnego nazwiska (panieńskiego i po mężu) stosujemy zapis w kolejności chronologicznej. Zatem Maria Skłodowska-Curie (nie: Maria Curie Skłodowska). Wyjątek stanowią nazwy własne np. instytucji noszące imię bohaterki. Tych nie zmieniamy. Zatem: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej (UMCS). Przydomki i pseudonimy, które stały sie częścią nazwiska stosujemy z dywizem. Zatem Stefan Grot-Rowecki, Mieczysław Boruta-Spiechowicz. w przypadku pseudonimów konspiracyjnych wojskowych stosujemy następujący zapis: Jan Stępień, pseud. Dr Jan. Kiedy pseudonim jest znany bardziej od nazwiska, można obu form używać w tekście zamiennie. Henryk Dobrzanski, pseud. Hubal, zamiennie Hubal. Zapis nazwisk wschodniosłowiańskich w tekście głównym: imiona i nazwiska podajemy w oryginalnym brzmieniu zgodnie z zasadami transkrypcji alfabetów cyrylickich ( z jednym wyjątkiem: nie dokonujemy spolszczenia koncówek nazwisk. Przykłady: j. ros.: Gierogij Wiernadskij (nie: Wiernadski); Dmitrij Lewickij (nie: Lewicki); Swiotłana Sawickaja (nie: Sawicka) j. ukr.: Wiktor Janukowycz (nie: Janukowicz); Mychajło Małynowśkyj (nie: Malinowski ani Małynowski); Wiktor Mudryj (nie: Mudry); Jarosław Rudnyćkyj (nie: Rudnicki)

5 j. biał.: Walencin Hołubieu (nie: Gołubiew); Uładzimir Babkou (nie: Włodzimierz Bobkow); Maksim Bahdanowicz (nie: Bogdanowicz); Usiewaład Ihnatouski (nie: Ihnatowski) odmiany nazwisk w innych przypadkach niż mianownik dokonujemy zgodnie z zasadami polskiej gramatyki. np. Trubieckoj Trubieckiego; Hruszewskyj Hruszewskiego; Sawickaja Sawickiej wyjątek stanowi końcówka iw w języku ukraińskim. nazwisko Jackiw odmieniamy Jackowa, Jackowowi itd. nie dokonujemy polonizacji imion: nie zamieniamy Iwana na Jana, Michaiła na Michała, Mykoły na Mikołaja itd. polskie brzmienie imion i nazwisk obcych jest dopuszczalne tylko w przypadku postaci powszechnie znanych z historii, które od lat funkcjonują w literaturze w polskiej wersji brzmieniowej, albo gdy mowa o władcach świętych. np. Piotr Czajkowski, Maksim Gorki, Michał Bułhakow, Fiodor Dostojewski, Bohdan Chmielnicki, Katarzyna II, Mikołaj Romanow, Jerzy Dołgoruki nie dokonujemy polszczenia brzmienia nazwisk z racji np. na fakt posiadania przez postać polskiego obywatelstwa zamieszkiwania w Polsce - piszemy: Stepan Bandera, nie zaś Stefan Bandera. w przypadku polskiego pochodzenia zastosowanie odpowiedniej formy zależy od kontekstu pracy. Zastosujemy zapis Włodzimierz Antonowicz, pisząc o jego młodości, opisując zaś jego późniejszą twórczość, po samookreśleniu sie narodowym przez autora, użyjemy formy: Wołodymyr Antonowycz. Podobnie: Wacław Lipiński Wiaczesław Łypynśkyj. szanujemy decyzje postaci o niekonwencjonalnej formie zapisu ich imienia nazwiska., pisząc imię metropolity Szeptyckiego, używamy formy Andrej (nie zaś po ukr. Andrij, ani po pol. Andrzej). Usuwamy imiona odojcowskie inicjały od nich pochodzące konsekwentnie w treści książki i przypisach. UWAGA: Nie poprawiamy zapisu nazwiska w przypisach ani cytatach, zostawiamy w oryginale!