Żałoba po śmierci osoby bliskiej, która zginęła w wyniku morderstwa lub zabójstwa

Transkrypt

1 Żałoba po śmierci osoby bliskiej, która zginęła w wyniku morderstwa lub zabójstwa

2 Żałoba Śmierć bliskiej osoby to dramatyczne wydarzenie. Nagła śmierć w wyniku morderstwa lub zabójstwa wywołuje szczególny wstrząs. Osoby osierocone odczuwają silne reakcje emocjonalne i fizyczne. Śmierć bliskiej osoby dotyka wszystkich sfer naszego życia. Reakcje emocjonalne i objawy somatyczne Żałoba traumatyczna przejawia się na różne sposoby. U osób osieroconych mogą występować następujące reakcje: niewiara w to, co się stało niezdolność do koncentracji niemożność pozbycia się natrętnych myśli lęk przed wychodzeniem z domu gniew i irytacja poczucie, że plany na przyszłość legły w gruzach zaburzenia pamięci niechęć do rozmowy uczucie braku zrozumienia uczucie pustki i bezsensu życia odrzucanie możliwości zaakceptowania utraty trudności w kontaktach z innymi ludźmi poczucie braku kontroli nad własnym życiem poczucie winy (nawet jeśli żyjący nie mógł w żaden sposób zapobiec temu, co się stało) zastanawianie się nad tym, co mogło być

3 U wielu osób występują dolegliwości somatyczne, do których zaliczamy: wybuchanie płaczem zmęczenie, napięcie, niepokój zaburzenia snu nagłe nawroty wspomnień bóle, palpitacje lub zaburzenia żołądkowe trudności z wysławianiem się odczuwanie fizycznego bólu na skutek utraty. Te objawy i dolegliwości są często spotykane u osób przeżywających żałobę. Na ogół osoby osierocone przeżywają dobre i złe dni. Nie jest to bynajmniej oznaką szaleństwa ani czymś nietypowym takie właśnie są objawy żałoby traumatycznej, czyli żałoby po utracie bliskiej osoby, która zmarła śmiercią nagłą. Objawy somatyczne zwykle z czasem ustępują, ale jeśli utrzymują się przez dłuższy czas, warto zwrócić się o poradę do lekarza.

4 Żałoba w rodzinie Nagła śmierć szczególnie w tak tragicznych okolicznościach może stanowić ogromne obciążenie psychologiczne i emocjonalne dla rodziny. Każdy człowiek inaczej przeżywa żałobę, co może prowadzić do niezrozumienia reakcji osoby osieroconej przez partnera, rodzica czy dziecko. Dlatego warto pamiętać o kilku rzeczach: osoby osierocone mogą wyrażać swój żal na różne sposoby kobiety więcej rozmawiają na temat swoich uczuć niż mężczyźni, którzy często skrywają swoje doznania i koncentrują się na innych aspektach życia, na przykład pracy; każdy członek rodziny może na swój własny sposób przeżywać stratę ukochanej osoby i nie dzielić się doznaniami z resztą rodziny; dzieci reagują na śmierć na różne sposoby, w zależności od wieku i stopnia świadomości; dzieci mogą mówić o stracie w sposób bardzo bezpośredni i zadawać niedelikatne pytania; gdy umiera jedno z dzieci w rodzinie, żyjące rodzeństwo może odczuwać osamotnienie, gniew lub lęk. O tych różnicach należy pamiętać i je akceptować. Członkowie rodziny powinni ze sobą rozmawiać, nawet jeśli jest to trudne. Ważne jest także, aby rozmawiać na temat ewentualnych kłopotów finansowych, które mogą pogłębiać poczucie psychicznego bólu. Na końcu podajemy adresy, które mogą okazać się użyteczne.

5 Wsparcie W pierwszych dniach i tygodniach po utracie bliskiej osoby, a także i na dłuższą metę, osobom osieroconym dużo mogą pomóc członkowie rodziny i przyjaciele. Czasem jednak pomoc ta jest stosunkowo niewielka, ponieważ osoby te dysponują ograniczoną ilością czasu lub nie są na tyle blisko, by móc zrozumieć ból i żal, a może boją się powiedzieć nie to, co trzeba lub same przeżywają żałobę. Często najcięższe chwile przychodzą po początkowym okresie, gdy maleje wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół, ale ból i uczucie straty pozostaje. Ciężko jest powrócić do normalnego życia. Osoby pragnące porozmawiać z kimś o swoich odczuciach, mogą uzyskać pomoc z wielu źródeł. Na końcu broszury podane są dane kontaktowe wybranych organizacji, które mogą okazać się przydatne. Szczegółowe informacje na temat organizacji udzielających wsparcia znajdują się w rozdziale 7 informatora. Niektóre z organizacji pomocowych wymienionych w informatorze udzielają porad na temat radzenia sobie z reakcjami dzieci na śmierć bliskiej osoby. Warto także porozmawiać z lekarzem rodzinnym, który może skierować osieroconą osobę do specjalistów udzielających profesjonalnej pomocy. Osoby osierocone często nie wyobrażają sobie życia bez ukochanego człowieka. O śmierci bliskiej osoby nigdy się nie zapomina. Dzięki pomocy można jednak powoli, krok po kroku, rozpocząć proces uzdrowienia.

6 Przydatne adresy Grupy wsparcia Families of Murdered Children (FOMC): lub People Experiencing Trauma and Loss (PETAL): Victim Support Scotland (VSS): (biuro krajowe) (infolinia) (infolinia w Wlk Brytanii) Cruse Bereavement Care Scotland: Samaritans: Pomoc w sprawach finansowych Citizens Advice Scotland: (biuro krajowe) Criminal Injuries Compensation Authority: Stwierdza się zgodność niniejszego egzemplarza z oryginałem. Crown copyright 2006 Dokument dostępny jest na stronie internetowej Scottish Executive: Astron B /06 (Polish)