PROCEDURA USZLACHETNIANIA CZYNNEGO. Instrukcja dla przedsiębiorców

Transkrypt

1 PROCEDURA USZLACHETNIANIA CZYNNEGO Instrukcja dla przedsiębiorców Wersja 1.2 z dnia 14 czerwca 2013 r.

2 Spis treści: 1. Podstawa prawna stosowania procedury uszlachetniania czynnego 2. Wprowadzenie 3. Sposoby korzystania z procedury uszlachetniania czynnego 4. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego 4.1. Pełna forma wniosku 4.2. Skrócona forma wniosku 4.3. Organ celny, do którego składany jest wniosek w pełnej formie 4.4. Organ celny, do którego składany jest wniosek w formie skróconej 4.5. Załączniki do wniosku 4.6. Wniosek o przedłużenie lub zmianę pozwolenia 5. Warunki udzielenia pozwolenia 5.1. Warunki podmiotowe 5.2. Warunek zamiaru dokonania powrotnego wywozu lub wywozu 5.3. Warunki przedmiotowe 5.4. Warunki ekonomiczne 6. Zabezpieczenie 7. Ewidencja 8. Transfer przemieszczanie towarów w ramach procedury zawieszającej 9. Termin ważności pozwolenia 10. Pozwolenie z mocą wsteczną 11. Przeniesienie praw i obowiązków 12. Stosowanie procedury 13.Uszlachetnianie czynne w sektorze cukru 14. Stosowanie ekwiwalencji w uszlachetnianiu czynnym w sektorze cukru 2

3 1. Podstawa prawna stosowania procedury uszlachetniania czynnego Zasady stosowania procedury uszlachetniania czynnego regulują przepisy: rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z , str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 4, str. 307 z późn. zm.) rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 253 z , str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 6, str. 3, z późn. zm.) ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622, z późn. zm.) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie przypadków, w których organ celny pobiera zabezpieczenie (Dz. U. Nr 87, poz. 829) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych (Dz. U. Nr 166, poz. 995) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 kwietnia 2004 r. w sprawie właściwości miejscowej organów celnych (Dz. U. Nr 94, poz. 911 z późn. zm.). 2. Wprowadzenie Procedura uszlachetniania czynnego ma na celu wspieranie działalności eksportowej wspólnotowych producentów poprzez umożliwienie wprowadzenia na obszar celny Unii Europejskiej towarów niewspólnotowych na określony czas potrzebny do poddania ich określonym procesom uszlachetniania w celu wytworzenia gotowych produktów (tzw. produktów kompensacyjnych), a następnie wywiezienia ich z powrotem poza obszar celny Unii Europejskiej w postaci tych produktów. Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego uzależnione jest od posiadania ważnego pozwolenia udzielanego przez właściwy organ celny. 3

4 3. Sposoby korzystania z procedury uszlachetniania czynnego Procedura uszlachetniania czynnego występuje w dwóch podstawowych systemach: systemie zawieszeń, systemie ceł zwrotnych. Wobec towarów obejmowanych procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń nie pobiera się należności celnych przywozowych, jak również nie stosuje się wobec nich środków polityki handlowej, aż do chwili gdy towary te zostaną powrotnie wywiezione poza obszar celny Unii Europejskiej w postaci produktów kompensacyjnych. Procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń umożliwia więc bezcłowy przywóz towarów niewspólnotowych. Towary obejmowane procedurą uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych są najpierw dopuszczane do obrotu, z czym wiąże się pobór należności celnych przywozowych oraz zastosowanie środków polityki handlowej. Należności te jednak mogą zostać zwrócone lub umorzone, jeżeli towary te w niezmienionym stanie lub w postaci produktów kompensacyjnych zostaną wywiezione poza obszar celny Unii Europejskiej. Procedura uszlachetniania czynnego w systemie ceł zwrotnych umożliwia więc odzyskanie uprzednio zapłaconych od towarów niewspólnotowych należności. W ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń oraz systemie ceł zwrotnych możliwe jest: wykorzystanie tzw. towarów ekwiwalentnych do wytworzenia produktów kompensacyjnych. Towarami ekwiwalentnymi nazywane są towary wspólnotowe, które, o ile spełnione zostaną określone warunki, mogą zostać wykorzystane do wytworzenia produktów kompensacyjnych w miejsce towarów przywożonych w tym celu spoza Unii Europejskiej. Towary ekwiwalentne, co do zasady, muszą być tej samej jakości i mieć takie same cechy charakterystyczne, co towary przywożone do uszlachetniania. Możliwość wykorzystania towarów ekwiwalentnych ma na celu eliminację problemów producentów związanych np. ze zwłoką w dostawie towarów przeznaczonych do uszlachetniania. Przykład Zakład przetwórstwa spożywczego wykonujący produkcję eksportową otrzymał zlecenie na wytworzenie w określonym terminie koncentratu zupy w proszku, do którego wytworzenia 4

5 będzie sprowadzać spoza Unii Europejskiej odpowiednie składniki. Z uwagi na krótki termin wykonania zlecenia, zanim właściwe składniki do produkcji zostały przywiezione, zakład wykorzystał do wytworzenia koncentratu odpowiednie składniki wspólnotowe. W chwili przywozu składników spoza obszaru celnego Unii Europejskiej zakład posiadał już wytworzony koncentrat. Po przywozie składników wywieziony został wytworzony koncentrat. W ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń możliwe jest: dokonanie uprzedniego wywozu produktów kompensacyjnych. Uprzednim wywozem nazywany jest wywóz z Unii Europejskiej produktów kompensacyjnych wytworzonych z towarów ekwiwalentnych, który następuje przed przywozem towarów niewspólnotowych przeznaczonych do uszlachetniania. Przykład Zakład przetwórstwa spożywczego wykonujący produkcję eksportową otrzymał zlecenie na wytworzenie w określonym terminie koncentratu zupy w proszku, do którego wytworzenia będzie sprowadzać spoza Unii Europejskiej odpowiednie składniki. Z uwagi na zaistniałe opóźnienie w realizacji dostawy sprowadzanych składników, zakład, aby dotrzymać krótkiego terminu wykonania zlecenia, wykorzystał do wytworzenia koncentratu odpowiednie składniki wspólnotowe i wywiózł wytworzony koncentrat. Właściwe składniki do produkcji zostały przywiezione dopiero po wywozie wytworzonego koncentratu. W ramach procedury uszlachetniania czynnego możliwe jest także: dokonanie czasowego wywozu produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym w celu poddania ich uzupełniającym procesom uszlachetniania poza obszarem celnym Unii Europejskiej, w ramach procedury uszlachetniania biernego. Możliwość dokonania wywozu poza obszar celny Unii Europejskiej towarów w niezmienionym stanie lub produktów kompensacyjnych, zanim jeszcze zostaną uznane za wyroby gotowe, gdzie zostaną poddane uzupełniającym procesom uszlachetniania (np. z uwagi na nieposiadanie odpowiednich urządzeń lub materiałów wymaganych na kolejnym etapie procesu uszlachetniania) wymaga uzyskania pozwolenia wydanego zgodnie z warunkami określonymi w przepisach dotyczących uszlachetniania biernego. 5

6 Przykład Polski producent w toku procesu uszlachetniania mającego na celu wytworzenie wyrobu gotowego sprzedawanego kontrahentowi zagranicznemu zleca przeprowadzenie firmie spoza obszaru celnego Unii Europejskiej jednego z podprocesów procesu uszlachetniania (np. z uwagi na posiadane przez tę firmę urządzenia specjalistyczne potrzebne do zastosowania na jednym z etapów procesu uszlachetniania), stosując w tym celu procedurę uszlachetniania biernego zgodnie z jej warunkami. 4. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego wiąże się z obowiązkiem posiadania pozwolenia na stosowanie tej procedury, które wydawane jest przez właściwy organ celny. W celu uzyskania pozwolenia należy złożyć wniosek o jego udzielenie Pełna forma wniosku Zasadą jest, że wniosek o udzielenie pozwolenia powinien być sporządzony na piśmie z zastosowaniem wzoru określonego w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego i samo pozwolenie są więc dokumentami sformalizowanymi. Dla procedury uszlachetniania czynnego wzór ten składa się: - z formularza podstawowego, który jest wspólny dla wszystkich gospodarczych procedur celnych oraz - z formularza kontynuacyjnego, ustanowionego dla tej procedury. Formularz kontynuacyjny stanowi kontynuację podstawowej części wniosku zawartej w formularzu podstawowym i jest załączany, jeżeli jest taka potrzeba. Pola formularzy wniosku powinny zostać wypełnione zgodnie z Objaśnieniami zawartymi w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. We wniosku należy podać informacje m.in. na temat charakteru planowanych do przeprowadzenia działań w ramach wnioskowanej procedury, towarów przeznaczonych do objęcia procedurą oraz wytwarzanych z nich produktów kompensacyjnych, rodzaju wykorzystywanej ewidencji. Dodatkowo w treści wniosku (w polu nr 1) należy podać numer identyfikacyjny EORI, oraz - jeśli wnioskodawca posiada status upoważnionego przedsiębiorcy - numer świadectwa AEO. 6

7 W przypadku, gdy wnioskodawca nie posiada statusu AEO zobowiązany jest przedstawić wraz z wnioskiem o udzielenie pozwolenia oświadczenie sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych. Wnioskodawca może zostać poproszony o przedstawienie dodatkowych informacji w sytuacji, gdy organ celny uzna jakąkolwiek informację podaną we wniosku za niewystarczającą Skrócona forma wniosku Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego może być także sporządzony za pomocą zgłoszenia celnego w formie pisemnej lub za pomocą technik elektronicznego przetwarzania danych. Ta forma wniosku może być zastosowana wyłącznie w sytuacjach, gdy: - warunki ekonomiczne uznaje się za spełnione (zgodnie z art. 539 Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego), - wniosek nie dotyczy stosowania procedury uszlachetniania czynnego z wykorzystaniem towarów ekwiwalentnych, - wniosek nie dotyczy udzielenia pozwolenia pojedynczego, - nie są stosowane procedury uproszczone. W przypadku sporządzenia wniosku za pomocą zgłoszenia celnego wnioskodawca zobowiązany jest w Polu 44 zgłoszenia celnego podać niezbędne do rozpatrzenia wniosku o udzielenie pozwolenia informacje na temat planowanego sposobu stosowania procedury uszlachetniania czynnego (m.in. takie jak miejsce, gdzie będzie dokonywany proces uszlachetniania, rodzaj procesu uszlachetniania, uzyskiwane produkty kompensacyjne, przewidywany urząd zakończenia) przy użyciu następujących krajowych kodów informacji dodatkowych: - 0PL05, - 0PL06, - 0PL07, - 0PL08, - 0PL09, - 0PL10. 7

8 W przypadku procedury uszlachetniania czynnego kod informacji dodatkowej: - 0PL05 jest stosowany do wskazania miejsca (miejsc), gdzie będzie dokonywany proces uszlachetniania, - 0PL06 jest stosowany do wskazania przewidywanego urzędu (urzędów) zakończenia i urzędu kontrolnego, - 0PL07 jest stosowany do wskazania charakteru/rodzaju procesu (procesów) uszlachetniania oraz wskazania warunków ekonomicznych, - 0PL08 jest stosowany do wskazania kodu (kodów) CN uzyskiwanych produktów kompensacyjnych oraz określenia ich nazwy handlowej i/lub technicznej, a także do podania współczynnika produktywności lub metody jego obliczenia, - 0PL09 jest stosowany do wskazania przewidywanego terminu zakończenia procedury uszlachetniania czynnego, a także do określenia proponowanego sposobu(ów) dokonania identyfikacji towarów przywożonych, - 0PL10 jest używany do wskazania rodzaju stosowanych transferów, o których mowa w art. 512 ust. 1-3 Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego (przemieszczanie towarów lub produktów objętych procedurą zawieszającą). Szczegółowe zasady stosowania powyżej wymienionych krajowych kodów informacji dodatkowych zostały szczegółowo przedstawione w Instrukcji wypełniania zgłoszeń celnych, zmienionej w związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych. W przypadku sporządzenia wniosku za pomocą zgłoszenia celnego pozwolenie udzielane jest, o ile zostaną spełnione warunki korzystania z tej procedury, poprzez przyjęcie zgłoszenia celnego. Udzielone w ten sposób pozwolenie ma zastosowanie tylko do tej ilości towarów, które zostały objęte procedurą na podstawie przedmiotowego zgłoszenia celnego Organ celny, do którego składany jest wniosek w pełnej formie Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego składany w pełnej formie, należy złożyć do organu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy oraz gdzie będzie dokonywana przynajmniej część procesu uszlachetniania. W przypadku, gdy właściwy organ celny nie może zostać określony według tego kryterium, wówczas wniosek należy złożyć do organu celnego właściwego ze względu na miejsce, w którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy. Właściwym organem celnym w sprawie rozpatrzenia wniosku o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego jest naczelnik urzędu celnego. 8

9 4.4. Organ celny, do którego składany jest wniosek w formie skróconej Wniosek o udzielenie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego, składany w formie skróconej, składa się do urzędu celnego mającego uprawnienie do obejmowania towarów procedurą uszlachetniania czynnego oraz właściwego dla miejsca, w którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy oraz gdzie będzie dokonywana przynajmniej część procesu uszlachetniania. Urząd ten staje się urzędem kontrolnym w rozumieniu art. 496 lit. e Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. W przypadkach, gdy nie wpływa to negatywnie na skuteczność sprawowania kontroli celnej za "miejsce, w którym są prowadzone księgi handlowe wnioskodawcy" może być uznane także miejsce gdzie księgi te są dostępne, również przy wykorzystaniu systemów teleinformatycznych. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się złożenie wniosku w formie skróconej do urzędu celnego właściwego do przyjęcia zgłoszenia do procedury uszlachetniania czynnego Załączniki do wniosku Do wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego należy dołączyć: - oświadczenie sporządzone według wzoru stanowiącego załącznik nr 5 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lipca 2011 r. w sprawie wzorów formularzy stosowanych w sprawach celnych - w przypadku, gdy wnioskodawca nie posiada statusu AEO, - dokumenty poświadczające zasadność podanego przez wnioskodawcę kodu warunków ekonomicznych lub udowadniające spełnienie warunków ekonomicznych w danej sprawie (np. oświadczenie, umowa o przetworzenie robocze, korespondencja handlowa, kalkulacje), - opis procesu uszlachetniania (jeżeli pole 9 wniosku w pełnej formie nie jest wystarczające dla takiego opisu), - informację, czy którykolwiek z produktów kompensacyjnych jest odpadem w rozumieniu przepisów ustawy o odpadach. Obowiązek załączania do wniosku dokumentów innych niż wymienione powyżej winien wynikać z przepisów prawa celnego lub przepisów odrębnych. Rodzaj załączanych dokumentów powinien być bezpośrednio powiązany z przedmiotem prowadzonego postępowania i mieć wpływ na jego rozstrzygnięcie, np. ustalenie czy spełnione są warunki skutecznego sprawowania dozoru celnego i kontroli celnej. 9

10 W przypadku, gdy wymagany dokument został dołączony w toku innego postępowania prowadzonego przez dany organ celny, a informacje w nim zawarte odzwierciedlają aktualny stan faktyczny i stan prawny, wnioskodawca może ograniczyć się do wskazania numeru sprawy, przy której dany dokument został dołączony Wniosek o przedłużenie lub zmianę pozwolenia Możliwe jest ubieganie się o przedłużenie pozwolenia, jednakże jedynie w przypadku, gdy pozwolenie zostało udzielone przez właściwy organ celny w pełnej formie (według wzoru określonego w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego). Ubieganie się natomiast o zmianę pozwolenia możliwe jest zarówno w przypadku, gdy pozwolenie zostało udzielone przez właściwy organ celny w pełnej formie, jak i w przypadku gdy zostało udzielone w formie skróconej (poprzez przyjęcie zgłoszenia celnego). W przypadku wnioskowania o dokonanie zmiany pozwolenia udzielonego poprzez przyjęcie zgłoszenia celnego, wniosek taki zostanie rozpatrzony w trybie art. 23 ust. 5 ustawy Prawo celne, czyli poprzez zmianę przyjętego zgłoszenia celnego. Zmiana taka dokonana zostanie w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Organem właściwym do rozpatrzenia ww. wniosku jest organ celny, który poprzez przyjęcie zgłoszenia celnego udzielił pozwolenia. Wnioski o przedłużenie lub zmianę pozwolenia mogą zostać złożone w drodze zwykłego podania na piśmie, o ile organy celne wyrażą na to zgodę. W takiej sytuacji należy podać przynajmniej numer pozwolenia, które ma zostać przedłużone lub zmienione, informacje niezbędne do jego przedłużenia lub zmiany, a także informację wskazującą, w jakim zakresie pozwolenie ma ulec zmianie. W przypadku pozwolenia udzielonego w pełnej formie wniosek o jego przedłużenie lub zmianę powinien raczej zostać sporządzony na formularzu stanowiącym załącznik nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego wraz z zastosowaniem przewidzianego dla tego rodzaju sytuacji kodu 2 w polu 3 Rodzaj wniosku tego formularza. 5. Warunki udzielenia pozwolenia 5.1. Warunki podmiotowe Pozwolenie wydawane jest : - na wniosek osoby, która dokonuje procesu uszlachetniania lub organizuje proces uszlachetniania, 10

11 - osobom mającym swoją siedzibę w Unii Europejskiej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy przywóz nie ma charakteru handlowego, wówczas bowiem pozwolenie może zostać udzielone także osobom mającym swoją siedzibę poza Unią Europejską. Pozwolenie może otrzymać osoba, która spełnia wszelkie przesłanki, pozwalające na uznanie, że gwarantuje ona prawidłowy przebieg procedury. Sprawdzenie, czy spełniona została powyższa przesłanka sprowadza się do oceny wiarygodności podmiotu występującego o pozwolenie, która odbywa się przykładowo m.in. poprzez sprawdzenie, czy wnioskodawca: - należycie, rzetelnie prowadzi ewidencje i księgi handlowe, - terminowo kończy i rozlicza procedurę, zgodnie z regułami określonymi w przepisach prawa celnego, - nie dopuścił się poważnych lub powtarzających się naruszeń przepisów prawa celnego Warunek zamiaru dokonania powrotnego wywozu lub wywozu Pozwolenie może zostać udzielone, jeżeli wnioskodawca ma zamiar dokonać powrotnego wywozu lub wywozu głównych produktów kompensacyjnych. Wykazanie zamiaru powrotnego wywozu lub wywozu należy udokumentować poprzez przedstawienie np. umowy o przetworzenie robocze, zamówienia lub zlecenia od kontrahenta zagranicznego Warunki przedmiotowe Pozwolenie może zostać udzielone, gdy przywożone towary można będzie zidentyfikować w wytwarzanych produktach kompensacyjnych. Wyjątkiem jest sytuacja. gdy produkty kompensacyjne są wytworzone z towarów ekwiwalentnych, a także sytuacja gdy przedmiotem przywozu w ramach procedury są tzw. środki pomocnicze, a więc towary, które nie wchodzą w skład produktów kompensacyjnych, ale umożliwiają lub ułatwiają ich wytworzenie (nawet jeżeli zostają one całkowicie lub częściowo zużyte w procesie). Towary będące przedmiotem procedury uszlachetniania czynnego mogą być poddane procesom, zwanym procesami uszlachetniania, do których zalicza się: obróbkę towarów (w tym składanie, montaż lub instalowanie ich w innych towarach), przetwarzanie towarów oraz naprawę towarów (w tym odnawianie i regulację/porządkowanie). Do procesów uszlachetniania zalicza się także wykorzystywanie towarów niewchodzących w skład produktów kompensacyjnych, ale umożliwiających lub ułatwiających ich wytworzenie, nawet jeżeli zostają one całkowicie lub częściowo zużyte w tym procesie. Dopuszczalne jest także zastosowanie zwyczajowych czynności. 11

12 5.4. Warunki ekonomiczne Spełnienie warunków ekonomicznych jest jednym z wymogów uzyskania pozwolenia. Sprawdzenie przez organy celne, czy zostały spełnione warunki ekonomiczne polega w procedurze uszlachetniania czynnego na ocenie ekonomicznej nieopłacalności zastosowania zasobów wspólnotowych. Ekonomiczna nieopłacalność jest ustalana na podstawie kryteriów, które podzielono na takie obszary jak: - niedostępność towarów wyprodukowanych w Unii Europejskiej mających tę samą jakość i charakterystykę techniczną co towary przewidziane do przywozu dla celów planowanych procesów uszlachetniania, - różnice w cenie pomiędzy towarami wyprodukowanymi w Unii Europejskiej a towarami, których przywóz jest planowany, - zobowiązania umowne, - inne powody. Szczegółowe informacje oraz kryteria warunków ekonomicznych stosowanych w procedurze uszlachetniania czynnego zostały określone w załączniku nr 70 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego w formie kodów. Wnioskodawca we wniosku o udzielenie pozwolenia zobowiązany jest wskazać powody, dla których uważa warunki ekonomiczne za spełnione. Informacja taka powinna zostać przekazana za pomocą zastosowania ww. kodów. W niektórych przypadkach konieczne może okazać się doprecyzowanie tych powodów. Warunki ekonomiczne dla procedury uszlachetniania czynnego uważa się za spełnione z wyjątkiem sytuacji, gdy wniosek o udzielenie pozwolenia dotyczy towarów przywożonych, o których mowa w załączniku nr 73 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Jednakże, w przypadku towarów określonych w załączniku nr 73 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego warunki ekonomiczne uważa się za spełnione, jeżeli zaistnieją następujące przesłanki: a) wniosek dotyczy: - czynności obejmujących towary o charakterze niehandlowym, - umowy o przetworzenie robocze (tzn. jakiekolwiek przetworzenie towarów przywożonych bezpośrednio lub pośrednio oddanych do dyspozycji posiadacza pozwolenia, które to przetworzenie jest przeprowadzane zgodnie ze 12

13 specyfikacjami/zaleceniami w imieniu głównego zobowiązanego, mającego siedzibę w państwie trzecim, zazwyczaj w zamian za pokrycie jedynie kosztów przetworzenia), - przetworzenia produktów kompensacyjnych już otrzymanych przez przetworzenie na mocy poprzedniego pozwolenia, udzielenie którego podlegało sprawdzeniu warunków ekonomicznych, - zabiegów zwyczajowych, - naprawy, - przetworzenia pszenicy durum, oznaczonej kodem CN w celu produkcji makaronu, oznaczonego kodami CN oraz ; lub b) połączona wartość towarów przywożonych na wnioskodawcę i na rok kalendarzowy dla ośmiocyfrowego kodu CN nie przekracza EUR; lub c) zgodnie z art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiającego zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych, sprawa dotyczy towarów przywożonych, o których mowa w części A załącznika nr 73 i wnioskodawca przedstawi dokument wystawiony przez właściwy organ (świadectwo IP) zezwalający na objęcie tych towarów procedurą, w ramach ograniczeń ilościowych określonych na podstawie bilansu dostaw. Sprawdzenie przedstawionych uzasadnień, dokumentów oraz uznanie, czy warunki ekonomiczne w konkretnej sprawie zostały spełnione, należy do oceny organu celnego rozpatrującego wniosek o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego. W niektórych przypadkach sprawdzenie, czy w danej sprawie spełnione zostały warunki ekonomiczne może zostać przeprowadzone przy udziale Komisji Europejskiej. Są to jednak wyjątkowe i bardzo rzadko występujące sytuacje, gdyż mogą mieć miejsce tylko: - jeżeli zainteresowane organy celne pragną przeprowadzić konsultacje przed lub po wydaniu pozwolenia, - jeżeli inna administracja celna wyraża sprzeciw wobec wydanego pozwolenia, - z inicjatywy Komisji. W przypadku przedłożenia sprawy Komitetowi, wnioskodawca lub posiadacz pozwolenia, zostaną poinformowani przez organ celny, iż taka procedura została wszczęta. 13

14 6. Zabezpieczenie W myśl ogólnych zasad określonych w przepisach prawa organy celne mogą uzależnić objęcie towarów procedurą zawieszającą (a taką jest procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń) od złożenia zabezpieczenia w celu zapewnienia uiszczenia długu celnego mogącego powstać w stosunku do tych towarów. Wnioskodawca może więc zostać zobowiązany do złożenia zabezpieczenia w związku z korzystaniem z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. W przypadku zabezpieczenia fakultatywnego o tym, czy zabezpieczenie powinno być złożone i jaka winna być jego wysokość decyduje organ celny, uwzględniając m.in. okoliczność, czy w konkretnym wypadku istnieje ryzyko powstania długu celnego w związku z procedurą i jego nieuiszczenia w terminie. Organ celny podejmując powyższą decyzję bierze pod uwagę w szczególności kryteria takie jak: posiadanie statusu AEO, czas prowadzenia działalności gospodarczej, rzetelność rozliczania należności celnych i podatkowych, pozytywną opinię organów celnych o wnioskodawcy, charakter i zakres czynności jakie będą przeprowadzane w ramach stosowania wnioskowanej procedury celnej, rodzaj przywożonych towarów, wysokość należności celnych i podatkowych. Wymienione powyżej kryteria są kryteriami przykładowymi. Oznacza to, że organ celny podejmując decyzję o wymogu złożenia zabezpieczenia lub odstąpieniu od tego wymogu, bierze pod uwagę wymienione powyżej kryteria, oraz/lub inne kryteria, które uznaje za właściwe w danym przypadku. W przepisach wspólnotowego prawa celnego oraz przepisach krajowych określone zostały przypadki, w których złożenie zabezpieczenia jest obowiązkowe. I tak organ celny wymaga złożenia zabezpieczenia: - w przypadku stosowania uprzedniego wywozu (art. 115 ust. 5 Wspólnotowego Kodeksu Celnego), - w sytuacji, gdy korzystającym z procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń jest osoba posiadająca miejsce zamieszkania lub siedzibę poza obszarem celnym Unii Europejskiej, - w przypadku, gdy procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń obejmowane są towary wrażliwe określone w załączniku nr 44c do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. 14

15 7. Ewidencja Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego wiąże się z koniecznością prowadzenia ewidencji zawierającej wszelkie niezbędne informacje i szczegóły techniczne umożliwiające organom celnym sprawowanie nadzoru i kontroli nad prawidłowością przebiegu procedury. W praktyce, prowadzenie ewidencji będzie wymagane na przykład w sytuacji realizacji złożonych procesów uszlachetniania, czy też korzystania z towarów ekwiwalentnych lub towarów uznanych za wrażliwe (towary wymienione w załączniku nr 44c do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego). Odstąpienie od wymogu prowadzenia ewidencji przez posiadacza pozwolenia może nastąpić wyłącznie w sytuacji, w której organ celny nie uzna prowadzenia ewidencji za niezbędne. Organ celny może zobowiązać również operatora (osobę wykonującą część procesów uszlachetniania, podwykonawcę) do prowadzenia ewidencji. Jako ewidencję organ celny może zatwierdzić istniejące księgi rachunkowe (księgowość) o ile zawierają stosowne/ właściwe dane. Ewidencja może być prowadzona w sposób tradycyjny (książkowy) albo z zastosowaniem programów informatycznych. 8. Transfer przemieszczanie towarów w ramach procedury zawieszającej Przepisy prawa celnego pozwalają na skorzystanie w ramach procedury zawieszającej, a taką jest procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń, z instytucji transferu, która umożliwia przemieszczanie towarów przywożonych lub produktów kompensacyjnych pomiędzy różnymi miejscami albo do pomieszczeń innego posiadacza, bez zakończenia tej procedury. Podczas przemieszczania z wykorzystaniem transferu towary przywożone lub produkty kompensacyjne pozostają przez cały czas pod procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Przemieszczenie może zostać również dokonane w trybie i na warunkach określonych przez przepisy prawa celnego dla procedury tranzytu, a więc nie w ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Objęcie towarów procedurą tranzytu powoduje zakończenie procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń. Jeśli wnioskodawca zamierza dokonać transferu (przemieszczenia/ przewozu) towarów przywożonych lub produktów kompensacyjnych w ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń pomiędzy różnymi miejscami albo do pomieszczeń innego posiadacza, bez zakończenia tej procedury, to powinien we wniosku o udzielenie pozwolenia wskazać proponowane formalności transferowe. 15

16 O ile organ celny nie uzna tego za zbędne transfer podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji. Wyróżnia się następujące sposoby realizowania transferu: 1) transfer bez formalności celnych między różnymi miejscami określonymi w jednym pozwoleniu (np. pomiędzy różnymi miejscami uszlachetniania). Przemieszczanie takie może się odbywać bez szczególnych formalności, jeżeli ruch towarów będzie uprzednio zapisany w ewidencji prowadzonej przez posiadacza pozwolenia. 2) transfer z urzędu objęcia do zakładów lub miejsca uszlachetniania należących do wnioskodawcy bądź podwykonawcy (operatora). Przemieszczenie takie może być przeprowadzone na podstawie zgłoszenia celnego o objęcie procedurą. Prowadzenie oddzielnej ewidencji nie jest, w przypadku tego sposobu przemieszczania, wymagane. 3) transfer do urzędu zakończenia i - w ramach powrotnego wywozu - transfer do urzędu wyprowadzenia odbywający się w ramach procedury. W przypadku powrotnego wywozu procedura dopiero wtedy jest zakończona, kiedy towary, którym zostało nadane przeznaczenie powrotnego wywozu, faktycznie opuszczą obszar celny Unii Europejskiej. Dowód wyprowadzenia towaru powinien być dostarczony przy rozliczeniu procedury. 4) transfer od jednego posiadacza pozwolenia do drugiego, zgodnie z załącznikiem nr 68 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego (np. w celu poddania towaru końcowym procesom uszlachetniania). Warunkiem koniecznym do stosowania takiego sposobu przemieszczania jest, aby osoba przyjmująca towar była także posiadaczem pozwolenia na stosowanie drugiej procedury gospodarczej i jednocześnie posiadaczem pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej, o której mowa w art. 76 lit. c Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przekazujący towar posiadacz pozwolenia powinien więc upewnić się, czy osoba przyjmująca posiada w tym zakresie odpowiednie pozwolenie. Formalności celne, które należy spełnić, zostały uregulowane w załączniku nr 68 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Przy transferze towarów o podwyższonym ryzyku, wymienionych w załączniku nr 44 c do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wymagane jest złożenie zabezpieczenia, na warunkach odpowiadających warunkom przewidzianym dla procedury tranzytu. 9. Termin ważności pozwolenia W przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego na piśmie z zastosowaniem wzoru określonego w załączniku nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego wnioskowany termin ważności pozwolenia na stosowanie 16

17 procedury uszlachetniania czynnego nie może przekroczyć trzech lat od daty kiedy pozwolenie stanie się skuteczne, z wyjątkiem przypadków o odpowiednio umotywowanych rzetelnych podstawach. W odniesieniu do towarów rolnych wymienionych w części A załącznika nr 73 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego wnioskowany termin ważności pozwolenia nie może przekraczać sześciu miesięcy, zaś w przypadku mleka i przetworów mlecznych określonych w art. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1255/99 termin ten nie może przekraczać trzech miesięcy. Powyższa zasada nie dotyczy wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego za pomocą zgłoszenia celnego, gdyż przyjęcie tego zgłoszenia przez organ celny jest jednorazowym pozwoleniem obejmującym wyłącznie towar określony w tym zgłoszeniu celnym. 10. Pozwolenie z mocą wsteczną Przepisy prawa celnego dopuszczają możliwość ubiegania się w wyjątkowych sytuacjach o uzyskanie pozwolenia z mocą wsteczną na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego. W przepisach Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego przewidziano trzy sytuacje, w których może znaleźć zastosowanie instytucja pozwolenia z mocą wsteczną, a mianowicie: 1) organ celny może zezwolić, aby towary zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego, zanim wydane zostało pozwolenie na ich przywóz z zastosowaniem tej procedury. Pozwolenie takie zaczyna obowiązywać najwcześniej od daty złożenia wniosku o udzielenie pozwolenia. 2) pozwolenie zostało wydane, ale termin jego ważności już upłynął, wówczas można zwrócić się z wnioskiem o przedłużenie tego pozwolenia. Wniosek musi jednak dotyczyć takich samych towarów i operacji. Udzielone w takim przypadku pozwolenie z mocą wsteczną zaczyna obowiązywać od daty wygaśnięcia pierwotnego pozwolenia. 3) w szczególnych okolicznościach moc wsteczna pozwolenia może obejmować okres jednego roku przed datą złożenia wniosku pod warunkiem, że istnieje udowodniona potrzeba gospodarcza oraz, że są spełnione następujące warunki: a) wniosek nie odnosi się do próby oszustwa lub oczywistego zaniedbania; b) okres ważności, który zostałby ustanowiony na mocy art. 507 Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego nie zostanie przekroczony; c) księgi rachunkowe wnioskodawcy potwierdzają, że wszelkie wymagania procedury mogą zostać uznane za wypełnione oraz, gdzie stosowne, towary mogą zostać 17

18 zidentyfikowane dla okresu o którym mowa, a takie księgi pozwalają na kontrolę procedury; oraz d) dokonane mogą zostać wszelkie formalności konieczne do uregulowania sytuacji towarów, włączając, w razie potrzeby, unieważnienie zgłoszenia celnego. Pamiętać należy, że pomimo ogólnej regulacji dotyczącej możliwości wydawania pozwoleń z terminem ważności do jednego roku wstecz, w odniesieniu do niektórych towarów obejmowanych procedurą uszlachetniania czynnego obowiązują krótsze terminy. Na przykład dla towarów wymienionych w części A załącznika nr 73 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego moc wsteczna pozwolenia nie może przekraczać okresu sześciu miesięcy. Dodatkowe informacje na temat pozwoleń z mocą wsteczną znajdują się w odrębnym materiale zatytułowanym Pozwolenie z mocą wsteczną, zamieszczonym na stronie internetowej. 11. Przeniesienie praw i obowiązków Prawa i obowiązki osoby uprawnionej do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego mogą zostać, za zgodą organów celnych, przeniesione na inną osobę w ramach tego samego pozwolenia na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego bez zakończenia procedury. Przeniesienie praw i obowiązków dotyczy wyłącznie towarów już objętych procedurą uszlachetniania czynnego. Warunki przeniesienia określa organ celny. Osoba, na którą przenoszone są prawa i obowiązki, musi spełniać warunki wymagane do korzystania z danej procedury. Oznacza to, że nowa osoba korzystająca z procedury, chociaż nie jest i nie będzie posiadaczem tego pozwolenia (posiadacz pozwolenia bowiem pozostaje ten sam), to jednak musi spełniać takie same warunki do korzystania z procedury uszlachetniania czynnego, jakie zostały przewidziane dla posiadacza pozwolenia. 12. Stosowanie procedury Stosowanie procedury uszlachetniania czynnego winno być zgodne z udzielonym pozwoleniem oraz przepisami prawa regulującymi jej stosowanie. W pozwoleniu, wydawanym z zastosowaniem wzoru z załącznika nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego określany jest termin ważności pozwolenia. Termin ten oznacza okres, w którym możliwe jest zgłaszanie towarów do procedury uszlachetniania czynnego, w ramach danego pozwolenia. Pozwolenie wydawane w trybie skróconym, poprzez złożenie zgłoszenia celnego, oznacza, że jest to jednorazowe pozwolenie mające zastosowanie tylko do tej ilości towarów, które 18

19 zostały objęte procedurą uszlachetniania czynnego na podstawie przedmiotowego zgłoszenia celnego. Towary mogą zostać objęte procedurą tylko i wyłącznie w terminie ważności pozwolenia. Zgłoszenie celne o objęcie towarów procedurą powinno zostać złożone w jednym z urzędów objęcia, określonych w pozwoleniu. W przypadku uprzedniego wywozu w procedurze uszlachetniania czynnego, produkty kompensacyjne otrzymane z towarów ekwiwalentnych mogą zostać zgłoszone do wywozu tylko w terminie ważności pozwolenia. Procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń kończy się, gdy produkty kompensacyjne lub towary w stanie niezmienionym zostaną powrotnie wywiezione lub otrzymają inne dopuszczalne przeznaczenie celne. Zgłoszenie celne kończące stosowanie procedury uszlachetniania czynnego powinno zostać złożone w jednym z urzędów zakończenia, określonych w pozwoleniu, przed upływem terminu zakończenia procedury. W przypadku systemu ceł zwrotnych formą zakończenia procedury jest dokonanie wywozu produktów kompensacyjnych lub towarów w stanie niezmienionym lub umieszczenie ich, w celu powrotnego wywozu pod procedurą tranzytu, procedurą składu celnego, procedurą uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń lub procedurą odprawy czasowej, bądź też umieszczenie tych towarów lub produktów w wolnym obszarze celnym lub składzie wolnocłowym. Wszystkie pozostałe warunki procedury muszą również zostać spełnione. Po upływie terminu zakończenia procedury, który określany jest w udzielanym pozwoleniu, wnioskodawca winien przedstawić organom celnym rozliczenie procedury (w ramach systemu zawieszeń) albo wniosek o zwrot lub umorzenie należności celnych przywozowych (w ramach systemu ceł zwrotnych). Poprzez rozliczenie (kwit zakończenia) w szczególności zostaje stwierdzone czy, i ewentualnie w jakiej wysokości, powstaje dług celny. Posiadacz pozwolenia samodzielnie dokonuje rozliczenia procedury i przedkłada jego wyniki w urzędzie kontrolnym w terminie 30 dni po upływie terminu zakończenia procedury. W uzasadnionych okolicznościach organy celne mogą przedłużyć ten termin nawet jeżeli już upłynął. Kwestia niewykonania obowiązku przedstawienia rozliczenia procedury (kwitu zakończenia) w przewidzianym terminie oraz powstania długu celnego w związku z niewykonaniem tego obowiązku była przedmiotem badania przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości - wyrok z dnia 6 września 2012r. sygn. akt C-262/10. W wyroku tym Europejski Trybunał Sprawiedliwości rozstrzygnął, iż art. 204 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 648/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 kwietnia 19

20 2005 r. powinien być interpretowany w ten sposób, że naruszenie obowiązku przedstawienia urzędowi kontrolnemu rozliczenia procedury (kwitu zakończenia) w ciągu 30 dni po wygaśnięciu terminu zakończenia procedury, przewidzianego w art. 521 ust. 1 akapit pierwszy tiret pierwsze rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia nr 2913/92 zmienionego rozporządzeniem Komisji (WE) nr 214/2007 z dnia 28 lutego 2007 r. prowadzi do powstania długu celnego w zakresie całości przywożonych towarów podlegających rozliczeniu (ujętych w kwicie zakończenia), włącznie z towarami powrotnie wywiezionymi poza obszar Unii Europejskiej, o ile warunki określone w art. 859 pkt 9 owego rozporządzenia nr 2454/93 są uważane za niespełnione. Zasadniczo procedura w systemie zawieszeń jest traktowana jako procedura bez pobierania należności przywozowych, w której nie powstaje dług celny. Dług celny powstaje jednak, jeżeli towary nie zostaną powrotnie wywiezione lecz zostaną dopuszczone do swobodnego obrotu albo jeżeli stwierdzone zostały nieprawidłowości w przebiegu procedury (np. naruszenie obowiązków wynikających z procedury). W takiej sytuacji od podstawy kwoty należności przywozowych pobierane są odsetki wyrównawcze. Rozliczenie powinno zawierać w szczególności następujące dane: 1. numer pozwolenia, 2. ilość każdego rodzaju towarów przywożonych, dla których termin zakończenia procedury już upłynął, 3. kod CN towarów przywożonych, stawki celne dla towarów przywożonych i ewentualnie ich wartość celną, 4. szczegóły dotyczące zgłoszenia celnego, na podstawie którego towary przywożone zostały objęte procedurą, 5. rodzaj i ilość produktów kompensacyjnych albo towarów w stanie niezmienionym, jak również rodzaj przeznaczenia celnego, które te produkty (towary) otrzymały, wraz ze szczegółami odnoszącymi się do zgłoszenia celnego, dokumentów celnych i pozostałych dokumentów, które odnoszą się do zakończenia procedury, oraz terminów zakończenia, 6. współczynnik produktywności, 7. kwotę należności przywozowych wymaganych do uiszczenia oraz ewentualnych odsetek wyrównawczych. O zwrot lub umorzenie należności przywozowych można wnioskować pod warunkiem, że produkty kompensacyjne zostaną faktycznie wywiezione poza obszar celny Unii Europejskiej albo otrzymają nowe dopuszczalne przeznaczenie celne. Przy tym należy spełnić wszystkie warunki dla prawidłowego przebiegu procedury uszlachetniania czynnego. 20

21 Kwota należności przywozowych podlegająca zwrotowi lub umorzeniu określana jest na podstawie ilości produktów kompensacyjnych, które rzeczywiście zostały wywiezione albo którym zostało nadane nowe dopuszczalne przeznaczenie celne, o ile nie stwierdzono nieprawidłowości w przebiegu procedury (np. naruszenie obowiązków). Wniosek o zwrot/umorzenie należności przywozowych należy złożyć do urzędu kontrolnego najpóźniej w ciągu sześciu miesięcy po upływie terminu zakończenia procedury. W uzasadnionych okolicznościach organy celne mogą przedłużyć ten termin nawet jeżeli już upłynął. Wniosek o zwrot /umorzenie powinien zawierać w szczególności następujące dane: 1. numer pozwolenia, 2. ilość każdego rodzaju towarów przywożonych, w stosunku do których wnioskuje się o zwrot (umorzenie), 3. kod CN towarów przywożonych, stawki celne dla towarów przywożonych i ewentualnie ich wartość celną, 4. szczegóły dotyczące zgłoszenia celnego, na podstawie którego towary przywożone zostały objęte procedurą, 5. rodzaj i ilość produktów kompensacyjnych albo towarów w stanie niezmienionym, jak również rodzaj przeznaczenia celnego, które te produkty (towary) otrzymały, wraz ze szczegółami odnoszącymi się do zgłoszenia celnego, dokumentów celnych i pozostałych dokumentów, które odnoszą się do zakończenia procedury, oraz terminów zakończenia, 6. współczynnik produktywności, 7. kwotę należności przywozowych, które mają zostać zwrócone (umorzone). 13. Uszlachetnianie czynne w sektorze cukru Komisja Europejska opracowała dokument TAXUD/2033/2009 Rev. 2 zawierający wytyczne dotyczące sposobu postępowania organów celnych w odniesieniu do wniosków o udzielenie pozwoleń na stosowanie procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń dla towarów z sektora cukru. Dokument ma na celu zapewnienie stosowania w sposób jednolity zarówno przez przedsiębiorców, jak i przez administracje celne państw członkowskich obowiązujących przepisów wspólnotowego prawa celnego w związku z zawieszeniem refundacji wywozowych w sektorze cukru. 21

22 Procedura uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń w sytuacji braku dostępnych refundacji wywozowych może okazać się sposobem na wytworzenie po konkurencyjnych cenach produktów zawierających cukier, przeznaczonych na rynek światowy. Dokument TAXUD/2033/2009 Rev. 2 wprowadza ułatwienia dla przedsiębiorców w zakresie: - sposobu udokumentowania spełnienia warunków ekonomicznych w przypadku wnioskowania o zastosowanie kodu 11 warunków ekonomicznych (kod 11: Choć dostępne, towary porównywalne nie mogą zostać wykorzystane, ponieważ ich cena uczyniłaby proponowaną operację handlową ekonomicznie nieopłacalną), oraz - możliwości wykorzystania systemu receptur dla celów określania współczynnika produktywności. W sytuacji posłużenia się systemem receptur do określenia współczynnika produktywności niezbędne jest zamieszczenie przez wnioskodawcę stosownej informacji na temat kodów zarejestrowanych receptur: - w polu 8 wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego z zastosowaniem wzoru stanowiącego załącznik nr 67 do Rozporządzenia Wykonawczego, albo - w przypadku wniosku o udzielenie pozwolenia sporządzonego za pomocą zgłoszenia celnego w polu nr 44 zgłoszenia celnego należy podać przy użyciu krajowego kodu informacji dodatkowej 0PL08 (służącego m.in. do określenia współczynnika produktywności) informację na temat kodu zarejestrowanej receptury. Ponieważ rejestrowanie nowych receptur, jak również przedłużanie terminu ważności uprzednio zarejestrowanych receptur określających zużycie cukru, nie będzie zasadne do czasu przywrócenia stawek refundacji do wywozu cukru, możliwe jest podanie starych receptur dotyczących cukru. Jednakże, podawane kody receptur muszą być recepturami zweryfikowanymi przez organ celny, a także należy wykazać, że nie uległa zmianie specyfika produkcji, do której odnosiła się zweryfikowana receptura. 14. Stosowanie ekwiwalencji w uszlachetnianiu czynnym w sektorze cukru Stosownie do postanowień art. 115 Wspólnotowego Kodeksu Celnego istnieje możliwość zastosowania w ramach procedury uszlachetniania czynnego w systemie zawieszeń tzw. towarów ekwiwalentnych, czyli towarów wspólnotowych, które są wykorzystywane w miejsce towarów przywożonych (towarów niewspólnotowych) do wytworzenia produktów kompensacyjnych. Uzyskanie zgody organów celnych na wykorzystanie towarów ekwiwalentnych uzależnione jest między innymi od tego, czy towary te spełniają warunki określone w art. 115 ust. 2 22

23 Wspólnotowego Kodeksu Celnego oraz art. 541 Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Towary ekwiwalentne muszą być tej samej jakości i mieć takie same cechy charakterystyczne co towary przywożone (art. 115 ust. 2 Wspólnotowego Kodeksu Celnego). Zgodnie z art. 541 ust. 1 Rozporządzenia Wykonawczego do Wspólnotowego Kodeksu Celnego, pozwolenie precyzuje czy i na jakich warunkach towary ekwiwalentne, określone w art. 114 ust. 2 lit. e Wspólnotowego Kodeksu Celnego i dzielące ten sam ośmiocyfrowy kod CN, tę samą jakość handlową, oraz ten sam opis techniczny jak towary przywożone mogą zostać zastosowane w procesach uszlachetniania. Ocena w zakresie zgodności jakości oraz cech charakterystycznych pomiędzy wspólnotowym cukrem a cukrem niewspólnotowym powinna zostać przeprowadzona, w zależności od sytuacji: w odniesieniu do cukru białego w oparciu o definicje zawarte w punkcie 1 części II załącznika III oraz w punkcie B II załącznika IV do rozporządzenia Rady nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ( rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku ) (Dz.U. L 299 z , str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z definicją dotyczącą cukrów białych zawartą w pkt 1 części II załącznika III do rozp. 1234/2007: cukry białe oznaczają cukry bez dodatku środków aromatyzujących, barwiących lub też innych substancji, zawierające, w stanie suchym, wagowo 99,5% lub więcej sacharozy określonej metodą polarymetryczną. Zgodnie z definicją dotyczącą standardowej jakości cukru białego zawartą w pkt B II załącznika IV do rozp. 1234/2007: 1. Cukier biały standardowej jakości ma następujące właściwości: (a) jest solidnej i właściwej jakości handlowej, suchy, w formie jednorodnych granulowanych kryształków, sypki; (b) minimalna polaryzacja: 99,7 ; (c) maksymalna zawartość wilgoci: 0,06%; (d) maksymalna zawartość cukru inwertowanego: 0,04%; (e) liczba punktów określonych na podstawie pkt 2 nie przekracza ogółem 22, ani też: 15 w odniesieniu do zawartości popiołu, 9 w odniesieniu do typu barwnego określonego przy zastosowaniu metody Instytutu Technologii Rolniczych w Brunszwiku (zwanej dalej metodą Brunszwik ), 23

24 6 w odniesieniu do barwienia roztworu określonego przy zastosowaniu metody Międzynarodowej Komisji ds. Unifikacji Metod Analizy Cukru (zwanej dalej metodą ICUMSA ). 2. Jeden punkt odpowiada: (a) 0,0018% zawartości popiołu określonej przy zastosowaniu metody ICUMSA przy 28 Brix; (b) 0,5 jednostki typu barwnego określonego przy zastosowaniu metody Brunszwik; (c) 7,5 jednostki barwienia roztworu określonego przy zastosowaniu metody ICUMSA. 3. Metodami oznaczania czynników, o których mowa w pkt 1, są metody stosowane do oznaczania takich czynników w ramach środków interwencyjnych. Cukier biały może zostać uznany za ekwiwalentny jeśli odpowiada ww. definicjom. Jeżeli cukier biały nie jest standardowej jakości, to niewspólnotowy cukier biały może zostać uznany za ekwiwalentny jeśli odpowiada definicji określonej w punkcie 1 części II załącznika III do rozporządzenia nr 1234/2007 i jeżeli jest takiej samej lub niższej jakości niż towary ekwiwalentne. w odniesieniu do cukru surowego w oparciu o definicje zawarte w punkcie 2 części II załącznika III oraz w punkcie B III załącznika IV do rozporządzenia Rady nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ( rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku ) (Dz.U. L 299 z , str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z definicją dotycząca cukrów surowych zawartą w pkt 2 części II załącznika III do rozp. 1234/2007: cukry surowe oznaczają cukry bez dodatku środków aromatyzujących, barwiących lub innych substancji, o zawartości wagowej sacharozy mniejszej niż 99,5% w stanie suchym, określonej metodą polarymetryczną. Zgodnie z definicją dotyczącą standardowej jakości cukru surowego zawartą w pkt B III załącznika IV do rozp. 1234/2007: 1. Za cukier surowy jakości standardowej uważa się cukier, z którego uzysk cukru białego wynosi 92%. 2. Uzysk cukru surowego buraczanego oblicza się poprzez odjęcie od stopnia polaryzacji takiego cukru: (a) jego procentowej zawartości popiołu pomnożonej przez cztery; 24