AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH

Transkrypt

1 Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 62 Wydanie polskie Legislacja Rocznik 62 1 marca 2019 Spis treści II Akty o charakterze nieustawodawczym ROZPORZĄDZENIA Rozporządzenie Komisji (UE) 2019/343 z dnia 28 lutego 2019 r. przewidujące odstępstwa od art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności w odniesieniu do stosowania niektórych określeń o charakterze rodzajowym ( 1 )... 1 Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2019/344 z dnia 28 lutego 2019 r. w sprawie nieodnowienia zatwierdzenia substancji czynnej etoprofos, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 1 )... 7 DECYZJE Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (WPZiB) 2019/345 z dnia 22 lutego 2019 r. przedłużająca mandat szefa misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (EUCAP Sahel Mali/1/2019) Decyzja Rady (WPZiB) 2019/346 z dnia 28 lutego 2019 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Praw Człowieka AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH Decyzja nr 3/JP/2018 z dnia 25 stycznia 2019 r. Wspólnego Komitetu ustanowionego na mocy Umowy w sprawie wzajemnego uznawania między Wspólnotą Europejską a Japonią odnosząca się do wpisania organów oceny zgodności do wykazu zawartego w załączniku sektorowym dotyczącym końcowych urządzeń telekomunikacyjnych i sprzętu radiowego [2019/347] ( 1 ) Tekst mający znaczenie dla EOG. Akty, których tytuły wydrukowano zwykłą czcionką, odnoszą się do bieżącego zarządzania sprawami rolnictwa i generalnie zachowują ważność przez określony czas. Tytuły wszystkich innych aktów poprzedza gwiazdka, a drukuje się je czcionką pogrubioną.

2

3 L 62/1 II (Akty o charakterze nieustawodawczym) ROZPORZĄDZENIA ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) 2019/343 z dnia 28 lutego 2019 r. przewidujące odstępstwa od art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności w odniesieniu do stosowania niektórych określeń o charakterze rodzajowym (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1924/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2006 r. w sprawie oświadczeń żywieniowych i zdrowotnych dotyczących żywności ( 1 ), w szczególności jego art. 1 ust. 4, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1924/2006 każde oświadczenie dotyczące żywności, które stwierdza, sugeruje lub daje do zrozumienia, że istnieje związek pomiędzy kategorią żywności, daną żywnością lub jednym z jej składników a zdrowiem, należy uznać za oświadczenie zdrowotne i w związku z tym musi być ono zgodne z tym rozporządzeniem. (2) Art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 przewiduje możliwość odstępstwa od zasad mających zastosowanie na podstawie art. 1 ust. 3 tego rozporządzenia w przypadku określeń o charakterze rodzajowym tradycyjnie stosowanych w celu podkreślenia szczególnych cech danego rodzaju żywności lub napojów mogących mieć wpływ na zdrowie ludzkie. (3) Podmioty działające na rynku spożywczym mogą składać wnioski o dopuszczenie stosowania danego terminu jako określenia o charakterze rodzajowym do właściwego organu krajowego państwa członkowskiego przyjmującego wniosek. (4) Zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 907/2013 ( 2 ) ustanawiającym zasady odnoszące się do wniosków dotyczących określeń o charakterze rodzajowym ważny wniosek należy przekazać Komisji i wszystkim państwom członkowskim; zainteresowane państwa członkowskie przekazują Komisji swoje opinie na temat wniosku. (5) Po otrzymaniu ważnego wniosku i opinii zainteresowanych państw członkowskich Komisja może wszcząć procedurę zatwierdzenia określenia o charakterze rodzajowym na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. (6) W dniu 13 kwietnia 2015 r. właściwy organ Austrii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Stowarzyszenia Przemysłu Spożywczego w Austrii o dopuszczenie stosowania terminów Hustenbonbon i Hustenstopper jako określeń o charakterze rodzajowym w Austrii. (7) W dniu 13 kwietnia 2015 r. właściwy organ Austrii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek przedsiębiorstwa Drapal GmbH o dopuszczenie stosowania terminu Hustenzuckerl jako określenia o charakterze rodzajowym w Austrii. ( 1 ) Dz.U. L 404 z , s. 9. ( 2 ) Rozporządzenie Komisji (UE) nr 907/2013 z dnia 20 września 2013 r. ustanawiające zasady odnoszące się do wniosków dotyczących określeń o charakterze rodzajowym (Dz.U. L 251 z , s. 7).

4 L 62/ (8) W dniu 19 maja 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Zrzeszenia Przemysłu Cukierniczego w Niemczech o dopuszczenie stosowania terminu Brust-Caramellen jako określenia o charakterze rodzajowym w Niemczech i w Austrii. (9) W dniu 29 maja 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH oraz Zrzeszenia Przemysłu Cukierniczego w Niemczech o dopuszczenie stosowania terminu Hustenmischung jako określenia o charakterze rodzajowym w Niemczech. (10) W dniu 8 czerwca 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH o dopuszczenie stosowania terminu Hustenperle jako określenia o charakterze rodzajowym w Niemczech. (11) W dniu 18 czerwca 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji dwa wnioski złożone na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 przez SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH o dopuszczenie stosowania terminów Halsbonbon i keelpastille jako określeń o charakterze rodzajowym w Niemczech ( Halsbonbon ) i w Niderlandach ( keelpastille ). (12) W dniu 18 listopada 2015 r. właściwy organ Niemiec przekazał Komisji trzy wnioski złożone na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 przez SOLDAN Holding + Bonbonspezialitäten GmbH, Josef Mack GmbH & Co. KG oraz Zrzeszenie Przemysłu Cukierniczego w Niemczech o dopuszczenie stosowania terminów Hustenbonbon, hoestbonbon, rebucados para a tosse oraz cough drops jako określeń o charakterze rodzajowym w Niemczech i Austrii ( Hustenbonbon ), w Niderlandach ( hoestbonbon ), w Portugalii ( rebucados para a tosse ) i w Zjednoczonym Królestwie ( cough drops ). (13) Właściwe organy Austrii i Niemiec przekazały wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim. Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich przedstawiły Komisji opinie na temat tych wniosków. (14) Terminy Hustenbonbon, Hustenstopper, Hustenzuckerl, Brust-Caramellen, Hustenmischung, Hustenperle, Halsbonbon, keelpastille, hoestbonbon, rebuçados para a tosse oraz cough drops podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ mogą sugerować zależność między żywnością noszącą te nazwy a zdrowiem. (15) Przedstawiono jednak dowody na to, że terminy te są tradycyjnie stosowane w Niemczech i w Austrii ( Hustenbonbon, Brust-Caramellen ), w Niemczech ( Halsbonbon, Hustenmischung i Hustenperle ), w Austrii ( Hustenstopper i Hustenzuckerl ), w Niderlandach ( keelpastille, i hoestbonbon ), w Portugalii ( rebuçados para a tosse ) i w Zjednoczonym Królestwie ( cough drops ) w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenia o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj produkowanych na bazie cukru słodyczy zawierających wyciągi z ziół, owoców i innych substancji roślinnych, takie jak mentol, albo miód czy słód, oraz odmian tych słodyczy niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym). (16) W szczególności terminów Hustenbonbon, Brust-Caramellen, Halsbonbon, Hustenmischung, Hustenperle, Hustenstopper, Hustenzuckerl, keelpastille, hoestbonbon, rebuçados para a tosse oraz cough drops nie używa się w (odpowiednio) Niemczech, Austrii, Niderlandach, Portugalii i w Zjednoczonym Królestwie w celu wskazania wpływu tego rodzaju żywności na zdrowie; także w rozumieniu przeciętnego konsumenta terminy te nie wskazują na taki wpływ. (17) Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określeń o charakterze rodzajowym Hustenbonbon i Brust-Caramellen w Niemczech oraz w Austrii, Halsbonbon, Hustenmischung i Hustenperle w Niemczech, Hustenstopper i Hustenzuckerl w Austrii, keelpastille i hoestbonbon w Niderlandach, rebuçados para a tosse w Portugalii oraz cough drops w Zjednoczonym Królestwie, gdy określenia te stosuje się w danym państwie członkowskim w odniesieniu do produkowanych na bazie cukru słodyczy zawierających wyciągi z ziół, owoców i innych substancji roślinnych albo miód czy słód, oraz odmian tych słodyczy niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym). (18) W dniu 12 stycznia 2017 r. właściwy organ Finlandii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Stowarzyszenia Przemysłu Spożywczego w Finlandii o dopuszczenie stosowania terminu kurkkupastilli/halspastill jako określenia o charakterze rodzajowym w Finlandii. (19) Właściwy organ Finlandii przekazał wniosek wszystkim pozostałym państwom członkowskim; przedłożył on ponadto Komisji swoją opinię na temat wniosku.

5 L 62/3 (20) Termin kurkkupastilli/halspastill podlega przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ może sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę, a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że termin ten jest tradycyjnie stosowany w Finlandii w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj słodyczy produkowanych na bazie cukru oraz ich odmian niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym). (21) W szczególności terminu kurkkupastilli/halspastill nie używa się w Finlandii w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju żywności na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta termin ten nie wskazuje na takie oddziaływanie. (22) Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym kurkkupastilli/halspastill w Finlandii, gdy określenie to stosuje się w tym państwie członkowskim w odniesieniu do słodyczy twardych produkowanych na bazie cukru oraz ich odmian niezawierających cukru i mających obniżoną wartość kaloryczną, produkowanych na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym). (23) W dniu 13 kwietnia 2015 r. właściwy organ Austrii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek przedsiębiorstwa Drapal GmbH o dopuszczenie stosowania terminu Hustensirup jako określenia o charakterze rodzajowym w Austrii. (24) Właściwy organ Austrii przekazał wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim; przedłożył on ponadto Komisji swoją opinię na temat wniosku. (25) Termin Hustensirup c rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ może sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę, a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że termin ten jest tradycyjnie stosowany w Austrii w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj wyrobów cukierniczych w postaci syropu, produkowanych z roztworów cukru, syropu skrobiowego, cukru inwertowanego lub miodu, z dodatkiem składników ziołowych. (26) W szczególności terminu Hustensirup nie używa się w Austrii w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju żywności na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta termin ten nie wskazuje na takie oddziaływanie. (27) Należy więc ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym Hustensirup w Austrii, gdy określenie to stosuje się w tym państwie członkowskim w odniesieniu do wyrobów cukierniczych w postaci syropu, produkowanych z roztworów cukru, syropu skrobiowego, cukru inwertowanego lub miodu, z dodatkiem składników ziołowych. (28) Definicje cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi zostały ustanowione w pkt A załącznika do dyrektywy Rady 2001/111/WE ( 3 ). Aby zapewnić pewność prawa, definicje te należy również stosować do celów niniejszego rozporządzenia. (29) W dniu 2 kwietnia 2015 r. właściwy organ Zjednoczonego Królestwa przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Brytyjskiego Zrzeszenia Napojów Bezalkoholowych o dopuszczenie stosowania terminu tonic (w języku angielskim) stosowanego jako część nazwy opisowej napoju w postaci tonic water, Indian tonic water lub quinine tonic water oraz zastępowania tego terminu w tych nazwach opisowych terminami tonique (w języku francuskim), tónico lub tonica (w językach włoskim, hiszpańskim i portugalskim), τονωτικό lub tonotiko (w języku greckim), tonik (w językach chorwackim, czeskim, węgierskim, polskim, słowackim i słoweńskim), тоник (w języku bułgarskim) jako określenia o charakterze rodzajowym we wszystkich państwach członkowskich z wyjątkiem Rumunii. (30) W dniu 30 września 2015 r. właściwy organ Rumunii przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Rumuńskiego Zrzeszenia Napojów Bezalkoholowych o dopuszczenie stosowania terminu tonic (w języku angielskim) stosowanego jako część nazwy opisowej napoju w postaci tonic water, Indian tonic water lub quinine tonic water oraz zastępowania tego terminu w tych nazwach opisowych terminami tónico, tonică lub tonica (w języku rumuńskim) jako określenia o charakterze rodzajowym w Rumunii. (31) Właściwe organy Zjednoczonego Królestwa i Rumunii przekazały wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim; państwa członkowskie przedstawiły Komisji opinie na temat tych wniosków. (32) Właściwy organ Grecji uważa, że terminy τονωτικό oraz tonotiko (czyli τονωτικό w transkrypcji łacińskiej) są uznawane za oświadczenia zdrowotne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. W odniesieniu do napojów bezalkoholowych zawierających chininę właściwy organ Grecji uważa ponadto, że termin tonic jest tradycyjnie szeroko stosowany w Grecji jako część nazwy zwyczajowej żywności. ( 3 ) Dyrektywa Rady 2001/111/WE z dnia 20 grudnia 2001 r. odnosząca się do niektórych cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi (Dz.U. L 10 z , s. 53).

6 L 62/ (33) Właściwy organ Niemiec i właściwy organ Austrii uważają, że termin tonic stosowany jako część nazwy tonic water, Indian tonic water lub quinine tonic water stanowi część zwyczajowej nazwy napoju i jako taki nie jest objęty zakresem stosowania rozporządzenia (WE) nr 1924/2006. (34) Właściwy organ Francji uważa, że termin tonique nie jest stosowany jako określenia dla napoju bezalkoholowego zawierającego substancję zgorzkniającą chinina. (35) Niektóre właściwe organy uważają, że jeśli termin tonic zastępowany jest w języku chorwackim, węgierskim, polskim i słoweńskim terminem tonik, termin ten nie jest w tych państwach członkowskich uznawany za oświadczenie zdrowotne w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1924/2006; w związku z tym w opinii tych organów terminy te nie są objęte zakresem stosowania tego rozporządzenia. (36) Termin tonic oraz równoważne formy językowe, mianowicie tonik, tónico, tónica i tonică, jeżeli są stosowane jako część nazwy opisowej napoju, podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ mogą sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że terminy te są tradycyjnie stosowane w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające rodzaj napojów, mianowicie gazowany napój bezalkoholowy zawierający substancję zgorzkniającą chinina w postaci środków aromatyzujących FL , FL lub , o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących ustanowionym w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych ( 4 ). (37) W szczególności terminu tonic ani jego równoważnych form językowych, mianowicie tonik, tónico, tónica i tonică, jeżeli są stosowane jako część nazwy opisowej napoju, nie używa się w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju napojów na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta terminy te nie wskazują na takie oddziaływanie. (38) Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym tonic (w języku angielskim), gdy określenie to stosuje się jako część nazwy opisowej gazowanego napoju bezalkoholowego zawierającego substancję zgorzkniającą chinina w postaci środków aromatyzujących FL , FL lub , o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących ustanowionym w rozporządzeniu (WE) nr 1334/2008. Termin tonic (w języku angielskim) może być zastąpiony nazwą opisową тоник (w języku bułgarskim), tonik (w języku czeskim i słowackim), tónica (w języku hiszpańskim i portugalskim) tonica (w języku włoskim) lub tonică (w języku rumuńskim). (39) W dniu 23 kwietnia 2015 r. właściwy organ Włoch przekazał Komisji złożony na podstawie art. 1 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 wniosek Monviso S.P.A. o dopuszczenie stosowania terminu biscotto salute jako określenia o charakterze rodzajowym we Włoszech i na Malcie. (40) Właściwe organy Włoch przekazały wnioski wszystkim pozostałym państwom członkowskim; zainteresowane państwa członkowskie przedstawiły Komisji opinie na temat tego wniosku. (41) Termin biscotto salute podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 1924/2006, ponieważ może sugerować zależność między żywnością noszącą tę nazwę a zdrowiem. Przedstawiono jednak dowody na to, że termin ten jest tradycyjnie stosowany we Włoszech w rozumieniu art. 1 ust. 4 wspomnianego rozporządzenia jako określenie o charakterze rodzajowym oznaczające wyroby piekarnicze rodzaju sucharów. (42) W szczególności terminu biscotto salute nie używa się we Włoszech w celu wskazania oddziaływania tego rodzaju żywności na zdrowie, a w rozumieniu przeciętnego konsumenta termin ten nie wskazuje na takie oddziaływanie. (43) Malta wskazała, że termin biscotto salute nie był stosowany jako nazwa wyrobów piekarniczych rodzaju sucharów na rynku maltańskim. (44) Należy zatem ustanowić odstępstwo od rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na stosowanie określenia o charakterze rodzajowym biscotto salute we Włoszech, gdy stosuje się je w odniesieniu do wyrobów piekarniczych rodzaju sucharów. (45) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, ( 4 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1334/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie środków aromatyzujących i niektórych składników żywności o właściwościach aromatyzujących do użycia w oraz na środkach spożywczych oraz zmieniające rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, rozporządzenia (WE) nr 2232/96 oraz (WE) nr 110/2008 oraz dyrektywę 2000/13/WE (Dz. U. L 354 z , s. 34).

7 L 62/5 PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Określenia o charakterze rodzajowym wymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia są wyłączone z zakresu stosowania art. 1 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 1924/2006 na warunkach określonych w załączniku. Artykuł 2 Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje cukrów przeznaczonych do spożycia przez ludzi ustanowione w pkt A załącznika do dyrektywy Rady 2001/111/WE. Artykuł 3 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 28 lutego 2019 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący

8 L 62/ ZAŁĄCZNIK Kategoria żywności Określenie o charakterze rodzajowym Państwa członkowskie, w których obowiązuje zwolnienie Słodycze twarde i miękkie zawierające wyciągi z ziół, owoców lub innych substancji roślinnych, miód lub słód, produkowane na bazie cukru, a także odmiany tych słodyczy niezawierające cukru i mające obniżoną wartość kaloryczną, produkowane na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym) Słodycze twarde produkowane na bazie cukru oraz ich odmiany niezawierające cukru i mające obniżoną wartość kaloryczną, produkowane na bazie substancji słodzących (polioli lub substancji o intensywnym działaniu słodzącym) Wyroby cukiernicze w postaci syropu, produkowane z roztworów cukru, syropu skrobiowego, cukru inwertowanego lub miodu, z dodatkiem składników ziołowych Gazowany napój bezalkoholowy zawierający substancję zgorzkniającą chinina w postaci środków aromatyzujących FL , FL lub , o których mowa w unijnym wykazie środków aromatyzujących ustanowionym w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1334/2008 Brust-Caramellen Hustenbonbon Halsbonbon, Hustenmischung, Hustenperle Hustenstopper, Hustenzuckerl Cough drops Hoestbonbon, Keelpastille Rebuçados para a tosse Kurkkupastilli/ Halspastill Hustensirup Następujące terminy stosowane jako część nazwy opisowej napoju: tonic (w języku angielskim), zastąpiony terminem Tоник (w języku bułgarskim), tonik (w językach czeskim i słowackim), tónica (w językach hiszpańskim i portugalskim), tonica (w języku włoskim), tonică (w języku rumuńskim) Niemcy, Austria Niemcy Austria Zjednoczone Królestwo Niderlandy Portugalia Finlandia Austria Wszystkie państwa członkowskie Wyroby piekarnicze rodzaju sucharów Biscotto salute Włochy

9 L 62/7 ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2019/344 z dnia 28 lutego 2019 r. w sprawie nieodnowienia zatwierdzenia substancji czynnej etoprofos, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, oraz w sprawie zmiany załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 (Tekst mający znaczenie dla EOG) KOMISJA EUROPEJSKA, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG ( 1 ), w szczególności jego art. 20 ust. 1 i art. 78 ust. 2, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Dyrektywą Komisji 2007/52/WE ( 2 ) włączono etoprofos jako substancję czynną do załącznika I do dyrektywy Rady 91/414/EWG ( 3 ). (2) Substancje czynne włączone do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG uznaje się za zatwierdzone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 i są one wymienione w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 540/2011 ( 4 ). (3) Zatwierdzenie substancji czynnej etoprofos, określonej w części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011, wygasa w dniu 31 lipca 2019 r. (4) Wniosek o odnowienie zatwierdzenia etoprofosu złożono zgodnie z art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 844/2012 ( 5 ) w terminie określonym w tym artykule. (5) Wnioskodawca złożył dodatkową dokumentację wymaganą zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012. Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy stwierdziło, że wniosek jest kompletny. (6) Państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy w porozumieniu z państwem członkowskim pełniącym rolę współsprawozdawcy przygotowało sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia i w dniu 15 lutego 2017 r. przedłożyło je Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności ( Urząd ) oraz Komisji. (7) Urząd przekazał sprawozdanie z oceny dotyczącej odnowienia wnioskodawcy i państwom członkowskim, dając im możliwość przedstawienia uwag, a otrzymane uwagi przekazał Komisji. Urząd podał również do wiadomości publicznej dodatkową dokumentację skróconą. (8) W dniu 18 maja 2018 r. Urząd przekazał Komisji wnioski ( 6 ) dotyczące tego, czy etoprofos ma szanse spełnić kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. (9) Urząd sformułował szereg konkretnych zastrzeżeń. W szczególności nie można było ustalić potencjału genotoksycznego etoprofosu i dlatego nie było możliwe ustalenie wartości referencyjnych bezpiecznych dla zdrowia. W związku z tym nie można było przeprowadzić oceny ryzyka dla konsumentów i ryzyka związanego z pozażywnościowymi źródłami narażenia. Ponadto w związku ze stosowaniem etoprofosu stwierdzono wysoki ( 1 ) Dz.U. L 309 z , s. 1. ( 2 ) Dyrektywa Komisji 2007/52/WE z dnia 16 sierpnia 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 91/414/EWG w celu włączenia do niej etoprofosu, pirymifosu metylowego i fipronilu jako substancji czynnych (Dz.U. L 214 z , s. 3). ( 3 ) Dyrektywa Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotycząca wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 230 z , s. 1). ( 4 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 540/2011 z dnia 25 maja 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 w odniesieniu do wykazu zatwierdzonych substancji czynnych (Dz.U. L 153 z , s. 1). ( 5 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 844/2012 z dnia 18 września 2012 r. ustanawiające przepisy niezbędne do wprowadzenia w życie procedury odnowienia dotyczącej substancji czynnych, jak przewidziano w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 dotyczącym wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (Dz.U. L 252 z , s. 26). ( 6 ) EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności), 2018 r. Conclusion on the peer review of the pesticide risk assessment of the active substance ethoprophos (Wnioski z wzajemnej weryfikacji oceny ryzyka stwarzanego przez pestycydy, dotyczącej substancji czynnej etoprofos). Dziennik EFSA 2018; 16(10):5290, 34 s. doi: /j.efsa Dostępne na stronie internetowej: www. efsa.europa.eu.

10 L 62/ poziom ostrego ryzyka dla ptaków oraz wysoki poziom ryzyka dla żyjących w glebie stawonogów niebędących przedmiotem zwalczania i innych organizmów glebowych. Urząd stwierdził także, że w kilku obszarach nie można było sfinalizować oceny ryzyka, w tym oceny konsumenckiej w odniesieniu do pozostałości w żywności pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, oceny neurotoksyczności rozwojowej, oceny narażenia wód podziemnych, oceny długoterminowego ryzyka dla ptaków, oceny wtórnego zatrucia ptaków i ssaków, oceny ryzyka dla organizmów glebowych wynikającego z narażenia na metabolity etoprofosu oraz oceny ryzyka dla dżdżownic. Wreszcie Urząd stwierdził, że nie można było dokonać oceny możliwych właściwości etoprofosu powodujących zaburzanie funkcjonowania układu hormonalnego. (10) Komisja zwróciła się do wnioskodawcy o przedstawienie uwag do wniosków Urzędu oraz, zgodnie z art. 14 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 844/2012, do projektu sprawozdania w sprawie odnowienia zatwierdzenia. Wnioskodawca przedstawił uwagi, które zostały dokładnie przeanalizowane. (11) Argumenty przedstawione przez wnioskodawcę nie pozwoliły jednak wyeliminować zastrzeżeń wobec przedmiotowej substancji. (12) W rezultacie w odniesieniu do jednego lub większej liczby reprezentatywnych zastosowań co najmniej jednego środka ochrony roślin zawierającego etoprofos, stwierdzono, że kryteria zatwierdzenia przewidziane w art. 4 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 nie zostały spełnione. W związku z powyższym nie należy odnawiać zatwierdzenia substancji czynnej etoprofos zgodnie z art. 20 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia. (13) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011. (14) Państwom członkowskim należy przyznać wystarczający czas na cofnięcie zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające etoprofos. (15) Jeżeli zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 państwa członkowskie przyznają dodatkowy okres na zużycie zapasów środków ochrony roślin zawierających etoprofos, okres ten powinien upłynąć najpóźniej z dniem 21 marca 2020 r. (16) Rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2018/917 ( 7 ) przedłużono do dnia 31 lipca 2019 r. termin wygaśnięcia zatwierdzenia etoprofosu, aby umożliwić zakończenie procesu odnowienia przed wygaśnięciem zatwierdzenia tej substancji. Jednakże z uwagi na fakt, że decyzję o nieodnowieniu zatwierdzenia podjęto przed tym przedłużonym terminem wygaśnięcia zatwierdzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie możliwie jak najszybciej. (17) Niniejsze rozporządzenie nie wyklucza możliwości złożenia nowego wniosku dotyczącego zatwierdzenia etoprofosu na podstawie art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009. (18) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz, PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 Nieodnowienie zatwierdzenia substancji czynnej Zatwierdzenie substancji czynnej etoprofos nie zostaje odnowione. Artykuł 2 Zmiana w rozporządzeniu wykonawczym (UE) nr 540/2011 W części A załącznika do rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 540/2011 skreśla się wiersz 155 dotyczący etoprofosu. ( 7 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2018/917 z dnia 27 czerwca 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 540/2011 w odniesieniu do przedłużenia okresów zatwierdzenia substancji czynnych: alfa-cypermetryna, beflubutamid, benalaksyl, bentiawalikarb, bifenazat, boskalid, bromoksynil, kaptan, karwon, chloroprofam, cyjazofamid, desmedifam, dimetoat, dimetomorf, dikwat, etefon, etoprofos, etoksazol, famoksadon, fenamidon, fenamifos, flumioksazyna, fluoksastrobina, folpet, foramsulfuron, formetanat, Gliocladium catenulatum szczep: J1446, izoksaflutol, metalaksyl-m, metiokarb, metoksyfenozyd, metrybuzyna, milbemektyna, oksasulfuron, Paecilomyces lilacinus szczep 251, fenmedifam, fosmet, pirymifos metylu, propamokarb, protiokonazol, pimetrozyna i S-metolachlor (Dz.U. L 163 z , s. 13).

11 L 62/9 Artykuł 3 Środki przejściowe Państwa członkowskie cofają zezwolenia na środki ochrony roślin zawierające etoprofos jako substancję czynną najpóźniej do dnia 21 września 2019 r. Artykuł 4 Okres na zużycie zapasów Dodatkowy okres na zużycie zapasów przyznany przez państwa członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia (WE) nr 1107/2009 musi być możliwie najkrótszy i upływać najpóźniej dnia 21 marca 2020 r. Artykuł 5 Wejście w życie Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli dnia 28 lutego 2019 r. W imieniu Komisji Jean-Claude JUNCKER Przewodniczący

12 L 62/ DECYZJE DECYZJA KOMITETU POLITYCZNEGO I BEZPIECZEŃSTWA (WPZiB) 2019/345 z dnia 22 lutego 2019 r. przedłużająca mandat szefa misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (EUCAP Sahel Mali/1/2019) KOMITET POLITYCZNY I BEZPIECZEŃSTWA, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 38 akapit trzeci, uwzględniając decyzję Rady 2014/219/WPZiB z dnia 15 kwietnia 2014 r. w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) ( 1 ), w szczególności jej art. 7 ust. 1, a także mając na uwadze, co następuje: (1) Zgodnie z decyzją 2014/219/WPZiB Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (zwany dalej KPiB ) jest upoważniony, zgodnie z art. 38 Traktatu, do podejmowania stosownych decyzji, aby sprawować kontrolę polityczną i kierownictwo strategiczne nad misją EUCAP Sahel Mali, w tym również decyzji o mianowaniu szefa misji. (2) W dniu 18 września 2017 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2017/1780 ( 2 ) w sprawie mianowania Philippe'a RIO szefem misji EUCAP Sahel Mali na okres od dnia 1 października 2017 r. do dnia 14 stycznia 2018 r. (3) W dniu 9 stycznia 2018 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2018/57 ( 3 ) przedłużającą mandat Philippe'a RIO jako szefa misji EUCAP Sahel Mali na okres od dnia 15 stycznia 2018 r. do dnia 14 stycznia 2019 r. (4) W dniu 17 grudnia 2018 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2018/2008 ( 4 ) przedłużającą mandat misji EUCAP Sahel Mali do dnia 28 lutego 2019 r. (5) W dniu 18 grudnia 2018 r. KPiB przyjął decyzję (WPZiB) 2018/2063 ( 5 ) przedłużającą mandat Philippe'a RIO jako szefa misji EUCAP Sahel Mali na okres od dnia 15 stycznia 2019 r. do dnia 28 lutego 2019 r. (6) W dniu 21 lutego 2019 r. Rada przyjęła decyzję (WPZiB) 2019/312 ( 6 ) przedłużającą mandat misji EUCAP Sahel Mali do dnia 14 stycznia 2021 r. (7) Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa zaproponował, aby przedłużyć mandat Philippe'a RIO jako szefa misji EUCAP Sahel Mali na okres od dnia 1 marca 2019 r. do dnia 30 września 2020 r., PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym przedłuża się mandat Philippe'a RIO jako szefa misji EUCAP Sahel Mali do dnia 30 września 2020 r. ( 1 ) Dz.U. L 113 z , s. 21. ( 2 ) Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (WPZiB) 2017/1780 z dnia 18 września 2017 r. w sprawie mianowania szefa misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (EUCAP Sahel Mali/1/2017) (Dz.U. L 253 z , s. 37). ( 3 ) Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (WPZiB) 2018/57 z dnia 9 stycznia 2018 r. przedłużająca mandat szefa misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (EUCAP Sahel Mali/1/2018) (Dz.U. L 10 z , s. 14). ( 4 ) Decyzja Rady (WPZiB) 2018/2008 z dnia 17 grudnia 2018 r. zmieniająca i przedłużająca decyzję 2014/219/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (Dz.U. L 322 z , s. 24). ( 5 ) Decyzja Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa (WPZiB) 2018/2063 z dnia 18 grudnia 2018 r. przedłużająca mandat szefa misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (EUCAP Sahel Mali/2/2018) (Dz.U. L 329 z , s. 26). ( 6 ) Decyzja Rady (WPZiB) 2019/312 z dnia 21 lutego 2019 r. zmieniająca i przedłużająca decyzję 2014/219/WPZiB w sprawie misji Unii Europejskiej w dziedzinie WPBiO w Mali (EUCAP Sahel Mali) (Dz.U. L 51 z , s. 29).

13 L 62/11 Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 marca 2019 r. Artykuł 2 Sporządzono w Brukseli dnia 22 lutego 2019 r. W imieniu Komitetu Politycznego i Bezpieczeństwa S. FROM-EMMESBERGER Przewodnicząca

14 L 62/ DECYZJA RADY (WPZiB) 2019/346 z dnia 28 lutego 2019 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Praw Człowieka RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 33 i art. 31 ust. 2, uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, a także mając na uwadze, co następuje: (1) W dniu 25 lipca 2012 r. Rada przyjęła decyzję 2012/440/WPZiB ( 1 ) w sprawie mianowania Stavrosa LAMBRI NIDISA Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) ds. Praw Człowieka. Mandat SPUE wygaśnie w dniu 28 lutego 2019 r. (2) Należy mianować nowego SPUE ds. Praw Człowieka na okres 24 miesięcy. PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Specjalny Przedstawiciel Unii Europejskiej Eamon GILMORE zostaje niniejszym mianowany Specjalnym Przedstawicielem Unii Europejskiej (SPUE) ds. Praw Człowieka do dnia 28 lutego 2021 r. Rada może zadecydować o wcześniejszym zakończeniu mandatu SPUE na podstawie oceny dokonanej przez Komitet Polityczny i Bezpieczeństwa (KPiB) oraz wniosku Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (WP). Artykuł 2 Cele polityki Podstawą mandatu SPUE są cele polityki Unii w dziedzinie praw człowieka, określone w Traktacie o Unii Europejskiej, Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, a także w strategicznych ramach UE dotyczących praw człowieka i demokracji oraz planie działania UE dotyczącym praw człowieka i demokracji: a) zwiększanie skuteczności, obecności i wyeksponowania Unii w zakresie ochrony i propagowania praw człowieka na świecie oraz upowszechnianie pozytywnego przekazu o prawach człowieka, w szczególności poprzez pogłębianie dialogu Unii w dziedzinie współpracy i dialogu politycznego z krajami trzecimi, stosownymi partnerami, podmiotami gospodarczymi, społeczeństwem obywatelskim oraz organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, a także poprzez działania na stosownych forach międzynarodowych; b) zwiększanie udziału Unii w umacnianiu demokracji i rozwoju instytucjonalnego, praworządności, dobrych rządów, poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności na całym świecie; c) poprawa spójności działań Unii w zakresie praw człowieka oraz szersze uwzględnianie praw człowieka we wszystkich obszarach działań zewnętrznych Unii. Artykuł 3 Mandat Aby możliwa była realizacja celów polityki, mandat SPUE obejmuje: a) przyczynianie się do realizacji polityki Unii dotyczącej praw człowieka, w szczególności strategicznych ram UE dotyczących praw człowieka i demokracji oraz planu działania UE dotyczącego praw człowieka i demokracji, a także realizacji unijnych wytycznych, zestawów narzędzi i planów działania dotyczących praw człowieka, w tym poprzez formułowanie zaleceń w tym względzie; b) przyczynianie się do realizacji stanowisk Unii, określonych przez Radę, w sprawie promowania przestrzegania międzynarodowego prawa humanitarnego; ( 1 ) Decyzja Rady 2012/440/WPZiB z dnia 25 lipca 2012 r. w sprawie mianowania Specjalnego Przedstawiciela Unii Europejskiej ds. Praw Człowieka (Dz.U. L 200 z , s. 21).

15 L 62/13 c) przyczynianie się do realizacji stanowisk Unii, określonych przez Radę, w sprawie promowania wsparcia dla międzynarodowego sądownictwa karnego, w szczególności decyzji Rady 2011/168/WPZiB ( 2 ) w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego; d) pomaganie w bardziej zdecydowanym przedstawianiu unijnego stanowiska za pośrednictwem dialogów dotyczących praw człowieka z rządami krajów trzecich oraz z organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi, a także z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego i innymi stosownymi podmiotami, aby zapewnić skuteczność i wyeksponowanie polityki Unii dotyczącej praw człowieka; prowadzenie istotnych dialogów dotyczących praw człowieka z krajami trzecimi; e) przyczynianie się do większej spójności i zgodności polityk Unii i jej działań w obszarze ochrony i propagowania praw człowieka, w szczególności poprzez udział w formułowaniu stosownych polityk Unii; f) przyczynianie się, w konsultacji z państwami członkowskimi, do większej spójności i zgodności stanowisk Unii, o których mowa w lit. b) i c). Artykuł 4 Wykonywanie mandatu 1. SPUE odpowiada za wykonywanie mandatu, działając pod zwierzchnictwem WP. 2. KPiB utrzymuje uprzywilejowane stosunki ze SPUE i jest podstawowym punktem kontaktowym SPUE z Radą. KPiB ukierunkowuje pod względem strategicznym i politycznym działania wykonywane przez SPUE w ramach mandatu, bez uszczerbku dla uprawnień WP. 3. SPUE ściśle koordynuje swoje działania z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych (ESDZ) i jej odpowiednimi działami w celu zapewnienia spójności i zgodności ich prac w obszarze praw człowieka. Artykuł 5 Finansowanie 1. Finansowa kwota odniesienia przewidziana na pokrycie wydatków związanych z mandatem SPUE w okresie od dnia 1 marca 2019 r. do dnia 28 lutego 2021 r. wynosi ,50 EUR. 2. Wydatkami zarządza się zgodnie z procedurami i przepisami mającymi zastosowanie do budżetu ogólnego Unii. 3. Zarządzanie wydatkami podlega umowie między SPUE a Komisją. SPUE odpowiada przed Komisją za wszystkie wydatki. Artykuł 6 Powołanie i skład zespołu 1. W granicach mandatu SPUE i odpowiednich udostępnionych środków finansowych SPUE odpowiada za powołanie swojego zespołu. Zespół dysponuje wiedzą fachową na temat konkretnych kwestii politycznych zgodnie z wymogami mandatu. SPUE niezwłocznie przekazuje Radzie i Komisji wszelkie informacje o składzie swojego zespołu. 2. Państwa członkowskie, instytucje Unii i ESDZ mogą zaproponować oddelegowanie personelu do pracy ze SPUE. Wynagrodzenie takiego oddelegowanego personelu jest pokrywane przez, odpowiednio, wysyłające państwo członkowskie, wysyłającą instytucję Unii lub przez ESDZ. Eksperci oddelegowani przez państwa członkowskie do instytucji Unii lub do ESDZ również mogą zostać oddelegowani do pracy ze SPUE. Zatrudniani na podstawie umów członkowie personelu międzynarodowego mają obywatelstwo państwa członkowskiego. 3. Cały oddelegowany personel nadal podlega administracyjnie, odpowiednio, wysyłającemu państwu członkowskiemu, wysyłającej instytucji Unii lub ESDZ; personel ten wypełnia swoje obowiązki i podejmuje działania w interesie mandatu SPUE. 4. Personel SPUE zostaje rozmieszczony w odpowiednich działach ESDZ lub w delegaturach Unii, aby zapewnić spójność i zgodność ich odpowiednich działań. ( 2 ) Decyzja Rady 2011/168/WPZiB z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie Międzynarodowego Trybunału Karnego, uchylająca wspólne stanowisko 2003/444/WPZiB (Dz.U. L 76 z , s. 56).

16 L 62/ Artykuł 7 Bezpieczeństwo informacji niejawnych UE SPUE i członkowie jego zespołu przestrzegają zasad i minimalnych norm bezpieczeństwa ustanowionych decyzją Rady 2013/488/UE ( 3 ). Artykuł 8 Dostęp do informacji i wsparcie logistyczne 1. Państwa członkowskie, Komisja, ESDZ oraz Sekretariat Generalny Rady zapewniają SPUE dostęp do wszelkich stosownych informacji. 2. Delegatury Unii i przedstawicielstwa dyplomatyczne państw członkowskich, w zależności od przypadku, zapewniają SPUE wsparcie logistyczne. Artykuł 9 Bezpieczeństwo Zgodnie z unijną polityką dotyczącą bezpieczeństwa personelu rozmieszczonego poza terytorium Unii w ramach zdolności operacyjnej zgodnie z tytułem V Traktatu, SPUE przyjmuje biorąc pod uwagę sytuację w zakresie bezpieczeństwa na obszarze, za który jest on odpowiedzialny wszelkie uzasadnione, możliwe do realizacji środki zgodne z mandatem SPUE służące zapewnieniu bezpieczeństwa całemu personelowi bezpośrednio podlegającemu SPUE, w szczególności: a) sporządza szczegółowy plan bezpieczeństwa oparty na wskazówkach ESDZ, obejmujący szczegółowe fizyczne, organizacyjne i proceduralne środki bezpieczeństwa regulujące zarządzanie bezpiecznym przemieszczaniem się personelu do obszaru, za który jest on odpowiedzialny, i w obrębie tego obszaru, jak również zarządzanie zdarzeniami zagrażającymi bezpieczeństwu, a także przedstawienie planu awaryjnego i planu ewakuacyjnego; b) zapewnia objęcie wszystkich członków personelu rozmieszczonych poza terytorium Unii ubezpieczeniem od wysokiego ryzyka, odpowiednio do warunków panujących na obszarze, za który jest on odpowiedzialny; c) zapewnia, by wszyscy członkowie zespołu SPUE, którzy mają być rozmieszczeni poza terytorium Unii, w tym zatrudniony na podstawie umów personel miejscowy, odbyli przed przyjazdem lub niezwłocznie po przyjeździe na obszar, za który jest on odpowiedzialny, odpowiednie szkolenie w zakresie bezpieczeństwa, na podstawie wskaźników ryzyka określonych dla tego obszaru przez ESDZ; d) zapewnia wdrożenie wszystkich uzgodnionych zaleceń wydawanych w następstwie regularnych ocen bezpieczeństwa oraz w ramach sprawozdań z postępu prac i sprawozdania z wykonania mandatu przedstawia Radzie, WP i Komisji pisemne sprawozdania dotyczące wdrażania tych zaleceń i sprawozdania dotyczące innych kwestii związanych z bezpieczeństwem. Artykuł 10 Składanie sprawozdań SPUE regularnie składa WP i KPiB sprawozdania ustne i pisemne. W razie potrzeby SPUE składa również sprawozdania grupom roboczym Rady, w szczególności Grupie Roboczej ds. Praw Człowieka. Regularne sprawozdania są rozprowadzane poprzez sieć COREU. SPUE może składać sprawozdania Radzie do Spraw Zagranicznych. Zgodnie z art. 36 Traktatu SPUE może uczestniczyć w przekazywaniu informacji Parlamentowi Europejskiemu. Artykuł 11 Koordynacja 1. SPUE przyczynia się do jedności, spójności i skuteczności działania Unii oraz pomaga w zapewnieniu, aby wszystkie instrumenty Unii i działania państw członkowskich były podejmowane w sposób spójny, tak by zrealizować cele polityki Unii. Działania SPUE koordynuje się z działaniami państw członkowskich i Komisji, jak również, w stosownych przypadkach, z działaniami innych SPUE. SPUE regularnie przekazuje informacje misjom państw członkowskich i delegaturom Unii. ( 3 ) Decyzja Rady 2013/488/UE z dnia 23 września 2013 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących informacji niejawnych UE (Dz.U. L 274 z , s. 1).

17 L 62/15 2. Utrzymywana jest ścisła współpraca w terenie z odpowiednimi szefami misji państw członkowskich, szefami delegatur Unii, jak również szefami lub dowódcami misji i operacji w dziedzinie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony oraz, w stosownych przypadkach, z innymi SPUE. Dokładają oni wszelkich starań, aby wspierać SPUE w wykonywaniu mandatu. 3. SPUE ściśle współpracuje również z innymi międzynarodowymi i regionalnymi podmiotami na szczeblu dowództwa i w terenie, dąży również do wzajemnego uzupełniania swych działań z tymi podmiotami i uzyskania efektów synergii. SPUE dąży do utrzymywania regularnych kontaktów z organizacjami społeczeństwa obywatelskiego zarówno na szczeblu dowództwa, jak i w terenie. Artykuł 12 Przegląd Wykonanie niniejszej decyzji i jej spójność z innymi działaniami Unii są przedmiotem regularnego przeglądu. SPUE przedstawia Radzie, WP i Komisji regularne sprawozdania z postępu prac, a do dnia 30 listopada 2020 r. przedstawi im kompleksowe sprawozdanie z wykonania mandatu. Artykuł 13 Wejście w życie Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 marca 2019 r. Sporządzono w Brukseli dnia 28 lutego 2019 r. W imieniu Rady G. CIAMBA Przewodniczący

18 L 62/ AKTY PRZYJĘTE PRZEZ ORGANY UTWORZONE NA MOCY UMÓW MIĘDZYNARODOWYCH DECYZJA NR 3/JP/2018 z dnia 25 stycznia 2019 r. Wspólnego Komitetu ustanowionego na mocy Umowy w sprawie wzajemnego uznawania między Wspólnotą Europejską a Japonią odnosząca się do wpisania organów oceny zgodności do wykazu zawartego w załączniku sektorowym dotyczącym końcowych urządzeń telekomunikacyjnych i sprzętu radiowego [2019/347] WSPÓLNY KOMITET, uwzględniając Umowę w sprawie wzajemnego uznawania między Wspólnotą Europejską a Japonią, w szczególności jej art. 8 ust. 3 lit. a) i art. 9 ust. 1 lit. b), a także mając na uwadze fakt, że Wspólny Komitet ma podjąć decyzję o wpisaniu instytucji oceny zgodności do załącznika sektorowego, STANOWI, CO NASTĘPUJE: 1. Wskazany poniżej organ oceny zgodności wpisuje się do wykazu w Załączniku sektorowym dotyczącym końcowych urządzeń telekomunikacyjnych i sprzętu radiowego, w odniesieniu do produktów i procedur oceny zgodności, jak określono poniżej. Nazwa, nazwa skrócona i dane kontaktowe organu oceny zgodności: Nazwa: CETECOM GmbH Adres: Im Teelbruch 116, D Essen, NIEMCY Numer telefonu: Numer faksu: francis.lima@cetecom.com Strona internetowa: Osoba wyznaczona przez organ oceny zgodności do kontaktów: Francis Lima Zakres wpisu do rejestru dotyczący produktów i procedur oceny zgodności: W odniesieniu do ustawy radiowej: Określony sprzęt radiowy, o którym mowa w art ust. 1 pkt (i), (ii), (iii) ustawy radiowej 2. Niniejszą decyzję sporządzoną w dwóch egzemplarzach podpisują współprzewodniczący. Niniejsza decyzja staje się skuteczna od daty złożenia ostatniego z wymienionych podpisów. W imieniu Japonii Kyoichiro KAWAKAMI Podpisano w Tokio dnia 25 stycznia 2019 r. W imieniu Unii Europejskiej Ignacio IRUARRIZAGA Podpisano w Brukseli dnia 16 stycznia 2019 r.

19

20 ISSN (wydanie elektroniczne) ISSN (wydanie papierowe) Urząd Publikacji Unii Europejskiej 2985 Luksemburg LUKSEMBURG