Ocena dobra. Uczeń: wymienia wszystkie postulaty teorii Daltona opisuje modele Thomsona, Rutherforda oraz Bohra

Transkrypt

1 Chemia 1 ZP PLAN WYNIKOWY dla szkół ponadgimnazjalnych (fragmenty zapisane kursywą dotyczą celów i treści spoza podstawy programowej) Temat Ocena dopuszczająca. Uczeń: Ocena dostateczna. Uczeń: Dział 1. BUDOWA ATOMU JĄDRO I ELEKTRONY 1. Atomistyczna teoria hasłowo wymienia część budowy atomu przedstawia rozwój postulatów Daltona atomistycznej teorii hasłowo opisuje budowy atomu modele Thomsona, łączy nazwiska Rutherforda oraz uczonych z ich Bohra teoriami 2. Budowa atomu zna podstawowe cząstki elementarne potrafi opisać budowę jądra (zdefiniować pojęcie nukleonu) potrafi wskazać oraz wyjaśnić ładunek jądra potrafi wyjaśnić wypadkowy obojętny ładunek elektryczny atomu definiuje liczbę atomową oraz masową potrafi zdefiniować pojęcie pierwiastka na podstawie liczby atomowej wskazuje na zna cząstki elementarne potrafi wymienić cząstki oraz ich antycząstki zna zależności masy i rozmiaru atomu, jądra atomu oraz elektronu potrafi zdefiniować masę atomową potrafi odszukać na masę atomową wybranego pierwiastka na podstawie zapisu A ZX potrafi podać liczbę cząstek elementarnych Ocena dobra. Uczeń: wymienia wszystkie postulaty teorii Daltona opisuje modele Thomsona, Rutherforda oraz Bohra potrafi podać ładunek cząstek elementarnych potrafi podać liczbę cząstek elementarnych, nie dysponując bezpośrednio podanym kompletem liczb: atomowej i masowej (np. na podstawie liczby masowej oraz liczby neutronów w jądrze podaje liczbę elektronów) wyjaśnia różnicę między masą atomową a liczbą masową potrafi podać masę wybranego nuklidu w jednostkach masy [g, kg] potrafi podać średnią masę wybranego atomu w jednostkach masy [g, Ocena bardzo dobra. Uczeń: definiuje kwant zapisuje równanie Plancka potrafi zapisać symbolem podstawowe cząstki elementarne zna masy cząstek elementarnych potrafi wyjaśnić, dlaczego wartości mas atomów zawarte w nie są liczbami całkowitymi potrafi odnaleźć pierwiastek w, dysponując jego masą atomu podaną w gramach oraz liczbą neutronów Ocena celująca. Uczeń: graficznie przedstawia modele Thomsona, Rutherforda i Bohra definiuje pojęcia: izotop, nuklid str. 1

2 3. Elementy mechaniki kwantowej liczbę atomową pierwiastka potrafi nazwać jednostkę masy atomowej elektrony w atomie lokalizuje w chmurze elektronowej stanowi podstawowemu przypisuje najniższą wartość energii, a wzbudzonym stanom wyższe wartości energii definiuje orbital atomowy jako obszar, gdzie prawdopodobieństwo znalezienia elektronu jest największe wymienia typy orbitali atomowych wymienia liczby kwantowe definiuje pojęcia: powłoka elektronowa, podpowłoka elektronowa, stan kwantowy wymienia symbole literowe powłok elektronowych rysuje kształt orbitali typu s i p charakteryzuje liczby kwantowe oblicza maksymalną liczbę elektronów na powłoce elektronowej przypisuje liczby kwantowe stanom kwantowym w pierwszej powłoce kg] oblicza maksymalną liczbę elektronów zajmujących określoną podpowłokę podaje znaczenie liczb kwantowych określa liczbę stanów kwantowych w trzech pierwszych powłokach przypisuje liczby kwantowe stanom kwantowym w dwóch pierwszych powłokach zna zasadę nieoznaczoności Heisenberga zna kształt orbitali typu d określa liczbę stanów kwantowych we wskazanych powłokach przypisuje liczby kwantowe stanom kwantowym we wskazanych powłokach interpretuje orbital jako rozwiązanie równania Schrödingera str. 2

3 zna wzór wyznaczający maksymalną liczbę elektronów na powłoce elektronowej zna zakaz Pauliego 4. Promieniotwórczość pierwiastka promieniotwórczego opisuje zjawisko promieniotwórczości naturalnej wymienia rodzaje promieniowania naturalnego charakteryzuje promieniowanie α, β oraz γ potrafi uszeregować promieniowanie zgodnie z jego przenikalnością dobiera przeszkody blokujące promieniowanie α, β oraz γ wyjaśnia, na czym polega przemiana α oraz β zapisuje równania przemian α oraz β uzupełnia równania przemian α oraz β definiuje czas połowicznego rozpadu (okres półtrwania) oblicza na podstawie okresu półtrwania masę próbki promieniotwórczej pozostałej po określonym czasie oblicza na podstawie okresu półtrwania masę próbki promieniotwórczej, która uległa rozpadowi w określonym czasie zna pojęcie szeregu promieniotwórczego zapisuje równania reakcji jądrowych interpretuje naturalne szeregi promieniotwórcze 5. Układ okresowy definiuje prawo okresowości wie, jak jest zbudowany układ okresowy potrafi podać pochodzenie nazw przykładowych nazywa grupy w potrafi wskazać metale, niemetale oraz metale przejściowe na wskazuje tendencje zmian właściwości (charakter metaliczny, aktywność metali, charakter niemetaliczny, aktywność niemetali) w zależności od ich położenia w układzie okresowym porównuje aktywność metali porównuje aktywność niemetali str. 3

4 6. Konfiguracja elektronowa konfiguracji elektronowej oraz elektronów walencyjnych zna reguły Hunda potrafi rozmieścić elektrony na powłokach dla do Z = 20 zapisuje konfiguracje elektronowe atomów do Z = 20 stosuje reguły Hunda oraz zakaz Pauliego dla zapisu konfiguracji elektronowej systemem klatkowym potrafi wskazać elektrony walencyjne z bloku s oraz p zapisuje konfiguracje elektronowe, stosując zapis pełny oraz skrócony zapisuje konfiguracje elektronowe jonów o podanym ładunku powstałych z do Z = 20 wskazuje różnice między elektronami walencyjnymi a niewalencyjnymi (zna pojęcie rdzenia atomowego) operuje pojęciami pary elektronowe i elektrony niesparowane rozumie, jak powstają jony (operuje pojęciem jonizacji) zna pojęcie energii jonizacji wyjaśnia i stosuje zjawisko promocji elektronu 7. Budowa i właściwości atomu a jego położenie w wymienia bloki energetyczne układu okresowego zna pojęcia grup głównych i pobocznych definiuje pojęcie promienia atomowego ma świadomość zależności właściwości pierwiastka od jego położenia w układzie okresowym wskazuje w bloki energetyczne ma świadomość spójności właściwości należących do tego samego bloku energetycznego ma świadomość różnic między właściwościami należących do omawia właściwości należących do bloku energetycznego s oraz p porównuje właściwości należących do bloku energetycznego s oraz p wskazuje różnice w rozmieszczaniu elektronów na powłokach grup głównych oraz omawia właściwości należących do bloku energetycznego d porównuje właściwości należących do bloku energetycznego s, p oraz d rozmieszcza elektrony na powłokach grup pobocznych wiąże konfigurację bloku d z ich właściwościami str. 4

5 różnych bloków pobocznych energetycznych ma świadomość różnic właściwości między pierwiastkami grup głównych i pobocznych wskazuje na tendencje zmian promienia atomowego Dział 2. WIĄZANIA CHEMICZNE. ODDZIAŁYWANIA MIĘDZYCZĄSTECZKOWE 8. Elektroujemność zna pojęcie wie, jaka jest potrafi powiązać elektroujemności tendencja zmian elektroujemność z chemicznych definiuje pierwiastki elektroujemności w charakterem elektroujemne oraz metalicznym bądź elektrododatnie wskazuje na niemetalicznym pierwiastek najbardziej oraz najmniej elektroujemny zna regułę oktetu i dubletu posługuje się skalą Paulinga do ilościowego opisu elektroujemności potrafi powiązać zmianę elektroujemności ze zmianą wielkości ładunku jądra atomowego oraz zmianą odległości między jądrem atomowym a elektronami walencyjnymi potrafi wskazać zależności między elektroujemnością str. 5

6 9. Rodzaje wiązań chemicznych 10. Wiązanie niespolaryzowane (atomowe) wartościowości wie, czym charakteryzują się wzory elektronowe Lewisa potrafi wymienić rodzaje wiązań wie, że wspólna para elektronowa tworząca wiązanie niespolaryzowane jest w równym stopniu współdzielona przez obydwa atomy zna sposoby zapisu wartościowości pierwiastka potrafi zapisać wzory elektronowe Lewisa atomów oraz prostych chemicznych wskazuje pary elektronowe oraz wolne pary elektronowe we wzorach elektronowych Lewisa potrafi wskazać rodzaj wiązania, znając różnicę elektroujemności między atomami potrafi na wybranym przykładzie cząsteczki homojądrowej przedstawić tworzenie się wiązania go definiuje pojęcia: zapisuje wzory elektronowe Lewisa określa rodzaj wiązania w cząsteczkach potrafi przedstawić tworzenie się wiązania go w cząsteczkach homojądrowych oraz heterojądrowych potrafi przedstawić tworzenie się a jonizacją lub powinowactwem elektronowym definiuje energię wiązania definiuje długość wiązania potrafi na podstawie konfiguracji elektronowych atomów przedstawionych w systemie klatkowym zaprezentować tworzenie się wiązania potrafi powiązać długość wiązania z jego energią str. 6

7 11. Wiązanie spolaryzowane zna pojęcie cząsteczek homojądrowych potrafi podać przykłady cząsteczek z wiązaniem kowalencyjnym niespolaryzowanym potrafi zdefiniować wiązanie wielokrotne potrafi podać wybrane właściwości zawierających wiązanie niespolaryzowane wie, że wspólna para elektronowa tworząca wiązanie spolaryzowane jest przesunięta w stronę atomu bardziej elektroujemnego potrafi podać przykłady cząsteczek z wiązaniem kowalencyjnym niespolaryzowanym potrafi podać wybrane właściwości kryształ cząsteczkowy oraz kryształ kowalencyjny wymienia właściwości zawierających wiązanie niespolaryzowane potrafi na wybranym przykładzie przedstawić tworzenie się wiązania go spolaryzowanego wymienia właściwości zawierających wiązanie spolaryzowane wskazuje kierunek polaryzacji wiązania wielokrotnego wiązania go niespolaryzowanego potrafi wskazać kierunek oraz zwrot momentów dipolowych wiązań spolaryzowanych oraz wypadkowego momentu dipolowego potrafi wytłumaczyć dlaczego wypadkowy moment dipolowy niektórych cząsteczek wynosi zero, mimo że zawierają one wiązanie spolaryzowane go niespolaryzowanego potrafi graficznie przedstawić tworzenie się wiązania go niespolaryzowanego potrafi na podstawie konfiguracji elektronowych atomów przedstawionych w systemie klatkowym zaprezentować tworzenie się wiązania go spolaryzowanego potrafi graficznie przedstawić tworzenie się wiązania go spolaryzowanego str. 7

8 zawierających wiązanie spolaryzowane momentu dipolowego, dipola oraz cząsteczki polarnej go spolaryzowanego oznacza biegun dodatni oraz ujemny w cząsteczce polarnej podaje przykłady cząsteczek polarnych 12. Wiązanie jonowe wie, że podczas tworzenia wiązania jonowego migrują elektrony podaje przykład zawierających wiązanie jonowe potrafi podać wybrane właściwości jonowych potrafi na wybranym przykładzie przedstawić tworzenie się wiązania jonowego tłumaczy kierunek migracji elektronów podczas tworzenia wiązania jonowego wymienia właściwości zawierających wiązanie jonowe potrafi wykazać, że migracja elektronów podczas tworzenia wiązania jonowego jest korzystna energetycznie potrafi uszeregować związki wraz ze wzrostem ich charakteru jonowego potrafi na podstawie konfiguracji elektronowych atomów przedstawionych w systemie klatkowym zaprezentować tworzenie się wiązania jonowego potrafi graficznie przedstawić tworzenie się wiązania jonowego 13. Wiązanie koordynacyjne wie, że w wiązaniu koordynacyjnym para elektronowa tworząca wiązanie pochodzi od jednego atomu donora i akceptora podaje przykłady indywiduów posiadających wiązanie koordynacyjne rysuje wzory potrafi na wybranym przykładzie przedstawić tworzenie się wiązania koordynacyjnego potrafi na podstawie konfiguracji elektronowych atomów przedstawionych w systemie klatkowym zaprezentować tworzenie się wiązania str. 8

9 14. Wiązanie metaliczne opisuje strukturę metaliczną strukturalne indywiduów zawierających wiązanie koordynacyjne wymienia wybrane właściwości metalicznych wymienia właściwości metalicznych wyjaśnia, jak powstaje struktura metaliczna koordynacyjnego potrafi graficznie przedstawić tworzenie się wiązania koordynacyjnego wskazuje, że kationy znajdują się w węzłach sieci krystalicznej, a elektrony tworzą gaz elektronowy 15. Orbitale molekularne i typy wiązań 16. Oddziaływania międzycząsteczkowe definiuje orbital molekularny wymienia typy wiązań wymienia oraz krótko charakteryzuje oddziaływania międzycząsteczkowe potrafi określić typy wiązań we wzorach strukturalnych lub elektronowych Lewisa wie, jak tworzy się wiązanie typu σ oraz π dipola indukowanego zna warunki tworzenia wiązania wodorowego wymienia warunki, jakie spełniają nakładające się orbitale atomowe na wybranych przykładach przedstawia tworzenie się wiązań typu σ oraz π porównuje moc wiązania typu σ oraz π szereguje cząsteczki zgodnie ze wzrostem ich reaktywności wynikającej z typu wiązania występującego w cząsteczkach wie, jak wpływa obecność oddziaływań międzycząsteczkowych na właściwości substancji podaje kombinacje orbitali atomowych, które w wyniku nakładania tworzą wiązanie typu σ podaje kombinacje orbitali atomowych, które w wyniku nakładania tworzą wiązanie typu π przedstawia graficznie tworzenie się wiązania typu σ oraz π graficznie przedstawia wiązania wodorowe oraz oddziaływania typu dipol-dipol str. 9

10 17. Alotropia alotropii wymienia odmiany alotropowe węgla opisuje budowę odmian alotropowych węgla Dział 3. ATOMY, CZĄSTECZKI, MOL I STECHIOMETRA CHEMICZNA 18. Masa definiuje pojęcia: rozumie różnice cząsteczkowa, mol i masa cząsteczkowa, między masą masa molowa mol, liczba Avogadro, atomową, masą masa molowa cząsteczkową oraz oblicza masy masą molową molowe prostych oblicza masy molowe chemicznych o chemicznych o podanym wzorze podanym wzorze sumarycznym sumarycznym zna jednostki, w oblicza masy jakich wyraża się: molowe jonów masę cząsteczkową, rozróżnia liczbę liczbę moli, liczbę moli cząsteczek od Avogardo, masę liczby moli atomów molową oblicza liczbę moli szereguje oddziaływania międzycząsteczkowe zgodnie z ich siłą podaje przykłady cząsteczek, w których występują wiązania wodorowe porównuje budowę odmian alotropowych węgla wymienia właściwości odmian alotropowych węgla oblicza liczbę atomów w próbce pierwiastka chemicznego o danej masie oblicza liczbę atomów i liczbę cząsteczek w próbce związku chemicznego o znanej masie porównuje właściwości różnych odmian alotropowych węgla oblicza masy pojedynczych atomów i cząsteczek w gramach wymienia odmiany alotropowe tlenu, siarki i fosforu porównuje wybrane właściwości odmian alotropowych tlenu, siarki i fosforu str. 10

11 19. Wzór empiryczny i rzeczywisty 20. Molowa objętość gazów zna wzór na obliczanie liczby moli substancji zna prawo stałości składu definiuje wzór rzeczywisty oraz wzór empiryczny zna zależność między objętością, masą i gęstością gazu doskonałego zna wzór na w próbce o danej masie oblicza masę danej liczby moli substancji oblicza liczbę moli cząsteczek, znając liczbę cząsteczek danej substancji oblicza masę danej liczby cząsteczek lub atomów zna wartość liczbową liczby Avogadro oblicza stosunek masowy tworzących związek chemiczny oblicza skład procentowy związku chemicznego przy podanym wzorze sumarycznym potrafi podać wzór empiryczny dla określonego wzoru rzeczywistego oblicza objętość molową znając masę molową oraz gęstość przelicza dowolną objętość gazu w warunkach dla podanych mas wchodzących w skład związku chemicznego potrafi wyznaczyć jego wzór empiryczny znając masę molową związku oraz wzór empiryczny, potrafi wyznaczyć wzór rzeczywisty związku chemicznego oblicza liczbę drobin w danej objętości substancji gazowej rozumie, że te same objętości gazów w tych samych warunkach znając procentowy udział wchodzących w skład związku chemicznego, potrafi wyznaczyć wzór empiryczny tego związku oblicza i porównuje liczbę drobin substancji gazowych zawartych w danej masie związku chemicznego rozumie, że liczba drobin substancji gazowej zawarta w danej objętości zależy od temperatury i ciśnienia str. 11

12 21. Równanie Clapeyrona objętość molową wyrażoną jako stosunek masy molowej oraz gęstości : objętość molowa określa parametry warunków normalnych definiuje prawo Avogadra podaje wartość liczbową objętości, jaką zajmuje jeden mol substancji gazowej w warunkach normalnych zna wzór pozwalający na obliczenie liczby moli dowolnej objętości gazów w warunkach normalnych zna równanie gazu doskonałego (równanie Clapeyrona) normalnych na liczbę moli przelicza liczbę moli substancji na objętość w warunkach normalnych potrafi omówić zależności wynikające z równania gazu doskonałego zna wartość oraz jednostkę stałej gazowej potrafi przekształcać wzór Clapeyrona ze względu na wybraną zawierają tę samą liczbę cząsteczek jednak różnią się masą oblicza objętość gazów lub liczbę moli w warunkach innych niż normalne oblicza ciśnienie lub temperaturę określonej liczby moli w warunkach innych niż normalne oblicza i porównuje objętości substancji gazowych o danej liczbie molekuł stosuje wzór na obliczenie objętości niezmiennej ilości gazu po zmianie warunków ciśnienia oraz temperatury oblicza gęstość gazów w warunkach innych niż normalne rozwiązuje zadania złożone z wykorzystaniem równania Clapeyrona str. 12

13 wielkość fizyczną określa parametry warunków standardowych 22. Stechiometryczny stosunek reagentów 23. Niestechiometryczny stosunek reagentów potrafi zinterpretować równanie chemiczne na skalę makroskopową oraz mikroskopową definiuje stosunek stechiometryczny określa stosunek molowy reagentów na podstawie zapisanego równania reakcji określa stosunki objętościowe reagentów gazowych ustala stosunek masowy reagentów, znając ich masy molowe definiuje pojęcia: substrat w niedomiarze oraz substrat w nadmiarze rozumie, co to znaczy zmieszać substraty w stosunku niestechiometrycznym rozumie, że stosunek stechiometryczny jest stosunkiem ilości reagentów biorących udział w reakcji chemicznej oblicza liczbę moli jednego reagenta, przy danej liczbie moli drugiego reagenta oblicza objętość jednego reagenta gazowego przy danej objętości drugiego reagenta gazowego dla stosunku molowego reagentów 1:1 oblicza i wskazuje, który substrat został użyty w nadmiarze, a który w niedomiarze zna wzory pozwalające na oblicza liczbę moli jednego reagenta, przy danej liczbie moli drugiego reagenta oblicza objętość jednego reagenta gazowego przy danej objętości drugiego reagenta oblicza ilość produktu, jaki powstanie po niestechiometrycznym zmieszaniu reagentów o stosunku molowym 1:1 oblicza wydajność dla procesów jednoetapowych oblicza masę jednego reagenta, przy danej masie drugiego reagenta oblicza objętość reagenta gazowego przy danej masie drugiego reagenta oblicza liczbę cząsteczek jednego reagenta przy danej masie drugiego reagenta oblicza liczbę moli, masę, liczbę molekuł oraz objętość gazowego produktu reakcji przy niestechiometrycznej ilości użytych substratów oblicza wydajność potrafi wyznaczać ilości reagentów dla stosunku niestechiometrycznego rozwiązuje złożone zadania z wykorzystaniem stosunku ilościowego reagentów użytych w stosunku niestechiometrycznym oblicza, ile należy użyć substratu w celu str. 13

14 Dział 4. KINETYKA CZEMICZNA wydajność reakcji ma świadomość, że wydajność reakcji chemicznych jest przeważnie mniejsza niż 100% obliczenie wydajności reakcji wymienia powody, dla których wydajność reakcji jest przeważnie mniejsza niż 100% dla procesów wieloetapowych oblicza ilość produktu, jaka powstała, gdy wydajność reakcji była mniejsza niż 100% otrzymania podanej ilości produktu, gdy reakcja przebiega z wydajnością mniejszą niż 100% wydajnością 24. Efekt energetyczny reakcji 25. Procesy endoenergetyczne i egzoenergetyczne definiuje profil energetyczny reakcji definiuje pojęcia: energia aktywacji, układ, otoczenie definiuje proces endoenergetyczny oraz egzoenergetyczny definiuje proces endotermiczny oraz egzotermiczny entalpii układu zna jednostkę entalpii zaznacza energię aktywacji na profilu energetycznym reakcji wymienia rodzaje układów określa kierunek przepływu energii między układem a otoczeniem w reakcjach endoenergetycznych, egzoenergetycznych wyjaśnia zapis ΔE<0 i ΔE >0 oraz ΔΗ<0 i ΔH >0 wyjaśnia pojęcie kompleks aktywny zaznacza energię substratów, produktów oraz kompleksu aktywnego na profilu energetycznym podaje przykłady układu otwartego, zamkniętego oraz izolowanego podaje przykłady reakcji egzoenergetycznych i endoenergetycznych na podstawie zapisu ΔE<0 i ΔE >0 lub ΔΗ<0 i ΔH>0 określa efekt energetyczny reakcji rysuje profil energetyczny reakcji stosuje pojęcia: procesy egzoenergetyczne i endoenergetyczne oraz energia aktywacji do opisu energetycznych efektów przemian chemicznych wymienia rodzaje energii składające się na energię drobiny projektuje doświadczenia obrazujące proces egzoenergetyczny oraz endoenergetyczny str. 14

15 26. Szybkość reakcji chemicznej 27. Doświadczalne badanie zmian szybkości reakcji definiuje szybkość reakcji chemicznej wymienia czynniki wpływające na szybkość reakcji potrafi opisać prezentowane doświadczenie potrafi zapisać obserwacje po zaprezentowanym doświadczeniu definiuje szybkość reakcji jako zmianę stężenia reagenta w jednostce czasu zna jednostkę szybkości reakcji katalizatora potrafi wyciągnąć wnioski z zaprezentowanego doświadczenia rozwiązuje zadania związane z szybkością reakcji wyjaśnia, w jaki sposób stężenie substratów, podwyższenie temperatury oraz rozdrobnienie substratów oraz obecność katalizatora wpływają na szybkość reakcji wyjaśnia, w jaki sposób ciśnienie wpływa na szybkość reakcji zachodzących w fazie gazowej potrafi zaproponować doświadczenie pokazujące wpływ określonych czynników na szybkość reakcji definiuje regułę van't Hoffa rysuje wykres zmiany stężenia substratu w trakcie trwania reakcji wyjaśnia, dlaczego wzrost temperatury, wzrost stężenia i ciśnienia substratów gazowych oraz rozdrobnienie substratów i obecność katalizatora zwiększają szybkość reakcji projektuje doświadczenie potwierdzające wpływ temperatury, stężenia substratów, rozdrobnienia substratów oraz obecności katalizatorów na szybkość reakcji rysuje profil energetyczny reakcji z udziałem katalizatora oraz porównuje go do profilu energetycznego reakcji zachodzącej bez udziału katalizatora wykonuje pod nadzorem zaprojektowane przez siebie doświadczenie badające wpływ temperatury, stężenia substratów, rozdrobnienia substratów oraz obecności katalizatorów na szybkość reakcji str. 15