MISIACZEK PRZEDSZKOLACZEK

Wielkość: px

Rozpocząć pokaz od strony:

Download "MISIACZEK PRZEDSZKOLACZEK"

Maria Czajkowska
9 lat temu
Przeglądów:

1 Przedszkole nr 94 Kraina Słonecznych Marzeń MISIACZEK PRZEDSZKOLACZEK Gazetka dla rodziców

2 Nr 1/2015 WREZESIEŃ/PAŹDZIERNIK Drodzy kochani Rodzice!! Witamy w pierwszym numerze Misiaczek przedszkolaczek. Dziękujemy serdeczni za zaufanie jakim obdarzyli nas Państwo zapisując dzieci do naszego Przedszkola. Pierwsze dni września przywitały nas pięknym słońcem oraz pogodnym nastrojem. Pociechy, które po raz pierwszy odwiedziły mury naszej placówki tylko troszeczkę płakały najczęściej podczas porannych pożegnań z ukochanymi rodzicami. Jednak były też szczęśliwe chwile, kiedy dzieci nawiązywały nowe przyjaźnie, poznawały otoczenie, bawiły się czy też uczyły samodzielności. Przez okres wakacyjny sale edukacyjne zostały gruntownie posprzątane. Przybyły nam dwa nowe oddziały, a plac zabaw został odświeżony. W tym numerze również chcielibyśmy bardzo podziękować Wam, Drodzy Rodzice za współpracę i pomoc w roku szkolnym 2014/2015. Oczywiście zachęcamy do zaangażowania się i uczestnictwa w życiu naszego przedszkola w nowym roku szkolnym. \ Dziecko krytykowane uczy się potępiać. Dziecko żyjące w nieprzyjaźni uczy się agresji. Dziecko wyśmiewane uczy się nieśmiałości. Dziecko zawstydzane uczy się poczucia winy. Dziecko żyjące w tolerancji nabiera cierpliwości. Dziecko zachęcane uczy się wiary w siebie. Dziecko rozumiane uczy się oceniać. Dziecko traktowane uczciwie uczy się sprawiedliwości. Dziecko żyjące w bezpieczeństwie uczy się ufać. Dziecko przyjmowane takim, jakim jest uczy się akceptować. Dziecko traktowane uczciwie uczy się prawdy. Dziecko otoczone przyjaźnią uczy się szukać w świecie miłości. Dorothy Law Nolte, 1982 r.

3 Jak wychowywać dziecko? To pytanie zadaje sobie każdy rodzic, z chwilą przyjścia na świat dziecka. Jak należy postępować by nasza pociecha wyrosła na dobrego i mądrego człowieka? Co powinniśmy robić jako rodzice i nauczyciele, aby wartości i przekonania którym hołdujemy przekazać jak najlepiej młodemu pokoleniu? Najważniejsza w naszym postępowaniu jest ROZMOWA z naszymi dziećmi o wartościach, którymi kierujemy się każdego dnia. W ten sposób pokazujemy, że jesteśmy dla nich, mamy czas i są one najważniejszą osobą. Dziecko musi wiedzieć, że są granice wyznaczane przez wartości, poczucie bezpieczeństwa czy też normy przyjęte w danej kulturze. Jeśli tych granic nie ma, jeśli dziecko nie pozna lęku i bólu, to nie będzie w stanie zbudować empatii. Tylko dzięki temu, że samo się sparzy, jest w stanie zrozumieć, że kogoś innego to oparzenie też może zaboleć. Takie postępowanie sprawi, że nasze pociechy wyrosną na ludzi cierpliwych, życzliwych, troskliwych i wrażliwych na krzywdę drugiego. Najistotniejszą rolą w kształtowaniu osobowości dziecka są codzienne zdarzenia, których jest ono świadkiem. Pamiętajmy, że dzieci są najlepszymi obserwatorami. Od pierwszych chwil zachęcajmy je do szukania, eksperymentowania. Pobudzajmy ciekawość, ale także pokazujmy różne podejścia: w naszym domu, w naszej rodzinie i naszym systemie wartości robimy coś tak, ale inni robią to w inny sposób, są też inne możliwości. Później w swoich postępowaniach będą stosowały się do naszych wskazówek i uzyskanych doświadczeniach. Nasz charakter wyraża się w działaniu, w sposobie życia, nie da się ukryć przed dziećmi. One śledzą nasze zachowanie, nasze kontakty z innymi, chłonąc to, co widzą. Zapamiętują te obserwacje i działania. Jak poznać, że dziecko zaadoptowało się w przedszkolu: Prawie każde dziecko, które zaczyna chodzić do przedszkola ma problem z adaptacją. Dziecko płacze przy rozstaniu z mamą, trzyma się jej kurczowo i nie chce jej puścić. Przez kilka pierwszych tygodni jest smutne, rozżalone, apatyczne. Mało go interesują zabawki i inne dzieci. Bywa agresywne wobec kolegów i wobec pracowników przedszkola. Nie włącza się do wspólnych zabaw z dziećmi i nauczycielką. Jest nieposłuszne, nie chce wykonywać poleceń

4 nauczyciela. Zdarza mu się zmoczyć w ciągu dnia. Nie chce jeść. Wraz z upływającymi tygodniami dziecko zaczyna przyzwyczajać się do nowej sytuacji, otoczenia a nawet pojawia się sympatia wobec placówki. Po czym to poznać? Przede wszytki po zachowaniu dziecka: coraz mniej płacze lub w ogóle tego nie robi podczas wyjścia do przedszkola, jest uśmiechnięte dziecko z chęcią chce iść do przedszkola, nawet w dni wolne mówi o tym, co wydarzyło się ciekawego w przedszkolu, co samo robiło podejmuje zabawy, w których wyraża swoje emocje, doświadczenia. zabawa pochłania je całkowicie przejawia zainteresowania, pojawiają się nowe zdolności, akceptuje nowych kolegów i koleżanki- często o nich opowiada akceptuje wychowawczynie, pracowników przedszkola, ufnie do nich podchodzi i zgłasza swoje problemy włącza się w wydarzenia grupy i po za nią, pełni ważne role

5 Opowiadanie A ja dzisiaj nie chcę! - J.Jasny-Mazurek W ubiegłym tygodniu, w czwartek, Marcinek obudził się z kwaśną miną. Zamiast powiedzieć dzień dobry albo trala, już nie śpię i wstać leżał w łóżeczku i marudził. - Ja nie chcę iść do przedszkola... - Nigdy już nie pójdę do przedszkola... -Mamo, mamo, chodź tu do mnie! Mama uważnie przyjrzała się Marcinkowi i położyła dłoń na jego czole. Zawsze tak robi, kiedy Marcinek jest chory. - Wszystko porządku powiedziała mama po chwili. Możesz śmiało wstawać. - Ale ja nie chcę iść do przedszkola- powtórzył Marcinek. - I będziesz leżał cały dzień w łóżku?- zdziwiła się mama. To nie byłoby ciekawe - pomyślał Marcinek. Wstał, umył zęby, buzię i ubrał się jak zwykle. Śniadanie już czekało na stole, a mama krzątała się przed wyjściem do pracy. - A co ja będę robił, jak ty pójdziesz do pracy?- zapytał Marcinek. - Myślę, że będziesz się bawił w wyścigi samochodowe albo narysujesz samolot pasażerski. A może uda ci się rozwiązać zagadki, które zada Pani, albo trafisz lotka do celu, najlepiej ze wszystkich dzieci... -Ale ja przecież nie idę do przedszkola!- przypomniał Marcinek. - No to nie będziesz miał się z kim ścigać, ani nic. Możesz tylko narysować samolot. Mama posmutniała i powiedziała, że ona i tak musi pójść do przedszkola, żeby powiedzieć Pani i dzieciom, że Marcinek nie przyjdzie dziś, ani nigdy. -Nikt nie musi wiedzieć-zawołał Marcinek. -Przecież i tak wszyscy od razu zauważą, że cię nie ma. Pani będzie się martwiła, że zachorowałeś...a Michał i Tomek to nie wiem, co bez ciebie zrobią. -Nie idź, mamusiu...-poprosił Marcinek. -Muszę. Nie mogę zachowywać się jak dzieciak powiedziała mama i zaczęła zbierać się do wyjścia. Wtedy Marcinek bardzo, bardzo szybko włożył buty i kurtkę i wyszedł razem z mamą. Kiedy już byli na ulicy- powiedział: - Ja tak tylko żartowałem, mamusiu. -A ja wolę inne żarty, a ty?

6 Coś dla naszych przedszkolaków

Podobne dokumenty

Głos Puchatka, czyli o

Miesięcznik Przedszkola Nr 2 październik 2015 r. Głos Puchatka, czyli o czym szumi Stumilowy las..? Pruszków 2016 1 Serdecznie witamy po wakacyjnej przerwie w nowym roku szkolnym 2016/2017r. Za nami czas