Prawo prywatne międzynarodowe

Transkrypt

1 Prawo prywatne międzynarodowe Rok akademicki 2018/2019 Zajęcia nr 1 wprowadzenie, część ogólna PPM mgr Maria Dymitruk maria.dymitruk@uwr.edu.pl Centrum Badań Problemów Prawnych i Ekonomicznych Komunikacji Elektronicznej

2 Literatura Literatura podstawowa 1. J. Gołaczyński, Prawo prywatne międzynarodowe, wydanie 5, Warszawa J. Gołaczyński, P. Pęcherzewski (red.), Kazusy z prawa prywatnego międzynarodowego i międzynarodowego postepowania cywilnego, Wrocław 2012 (dostępne pod adresem ent/39356/kazusy.pdf) Literatura uzupełniająca 1. M. Pazdan (red.), Prawo prywatne międzynarodowe. System Prawa Prywatnego. Tom 20A, Warszawa M. Pazdan (red.), Prawo prywatne międzynarodowe. System Prawa Prywatnego. Tom 20B, Warszawa M. Pazdan (red.), Prawo prywatne międzynarodowe. System Prawa Prywatnego. Tom 20C, Warszawa J. Poczobut (red.) Prawo prywatne międzynarodowe. Komentarz, Warszawa M. Pazdan (red.) Prawo prywatne międzynarodowe. Komentarz, Warszawa 2018

3 Wykaz aktów normatywnych 1. Ustawa z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe 2. Konwencja o prawie właściwym dla wypadków drogowych, sporządzona w Hadze dnia 4 maja 1971 r. 3. Konwencja dotycząca kolizji praw w przedmiocie formy rozporządzeń testamentowych, sporządzona w Hadze dnia 5 października 1961 r. 4. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) 5. Rozporządzenie (WE) nr 864/2007/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lipca 2007 r. dotyczące prawa właściwego dla zobowiązan pozaumownych (Rzym II) poświadczenia spadkowego 7. Konwencja o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci, sporządzona w Hadze w dniu 19 października 1996 r. 8. Rozporządzenie Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczen oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych 9. Protokół haski z dnia 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych 10. Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów, 6. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady sporządzona w Wiedniu dnia 11 kwietnia 1980 r. (UE) nr 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego Konwencja o przedawnieniu w międzynarodowej sprzedaży towarów, sporządzona w Nowym Jorku dnia 14 czerwca 1974 r.

4 Zasady zaliczenia Kolokwium na przedostatnich zajęciach (tj. w dniu r.) Poprawa kolokwium na ostatnich zajęciach (tj. w dniu r.) Proponowana forma kolokwium (identyczna jak egzaminu). Trzy części: pytanie otwarte z części ogólnej PPM pytanie otwarte z części szczegółowej PPM kazus Aktywność na zajęciach

5 Art. 1. ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe Ustawa niniejsza reguluje właściwość prawa dla stosunków z zakresu prawa prywatnego związanych z więcej niż jednym państwem.

6 Budowa normy PPM Zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych osoby fizycznej podlegają jej prawu ojczystemu. (art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe) Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot. (art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe)

7 Kwalifikacja pojęć prawnych Metody kwalifikacji Lex fori (prawo siedziby organu orzekającego) Lex causae (prawo właściwe dla danego stosunku prawnego) Metoda porównawcza (autonomiczna)

8 Konflikt przechodni Art. 48. O możności zawarcia małżeństwa rozstrzyga w stosunku do każdej ze stron jej prawo ojczyste z chwili zawarcia małżeństwa. Art Stosunki osobiste i majątkowe między małżonkami podlegają każdoczesnemu wspólnemu prawu ojczystemu.

9 Zmiana statutu Art. 41 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. Prawo prywatne międzynarodowe 1. Własność i inne prawa rzeczowe podlegają prawu państwa, w którym znajduje się ich przedmiot. 2. Nabycie i utrata własności, jak również nabycie i utrata oraz zmiana treści lub pierwszeństwa innych praw rzeczowych, podlegają prawu państwa, w którym przedmiot tych praw znajdował się w chwili, gdy nastąpiło zdarzenie pociągające za sobą wymienione skutki prawne.

10 Stosowania obcego prawa merytorycznego Art. 51a ustawy z 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych 1. Sąd z urzędu ustala i stosuje właściwe prawo obce. Sąd może zwrócić się do Ministra Sprawiedliwości o udzielenie tekstu tego prawa oraz wyjaśnienie obcej praktyki sądowej. 2. Sąd może zwrócić się do Ministra Sprawiedliwości również o udzielenie informacji co do istnienia wzajemności w stosunkach z państwem obcym. 3. Celem ustalenia treści prawa obcego lub obcej praktyki sądowej albo istnienia wzajemności sąd może zastosować także inne środki, w tym zasięgnąć opinii biegłych. Art. 10. Prawa prywatnego międzynarodowego 1. Jeżeli nie można ustalić okoliczności, od których zależy właściwość prawa, stosuje się prawo najściślej związane z danym stosunkiem prawnym. 2. Jeżeli nie można stwierdzić w rozsądnym terminie treści właściwego prawa obcego, stosuje się prawo polskie.

11 Stosowania obcego prawa publicznego Art. 6. Prawa prywatnego międzynarodowego 1. Prawo właściwe stosowane na podstawie przepisów ustawy niniejszej obejmuje także przepisy prawa publicznego, które według tego prawa znajdują zastosowanie do danego stosunku prawnego. 2. Jeżeli prawo właściwe dla ocenianego stosunku prawnego zawiera przepisy przewidujące domniemania prawne lub inne reguły określające ciężar dowodu, odnoszące się do tego stosunku, stosuje się te przepisy.

12 Przepisy wymuszające swoje zastosowanie Art. 8. Prawa prywatnego międzynarodowego 1. Wskazanie prawa obcego nie wyłącza zastosowania tych przepisów prawa polskiego, z których treści lub celów w sposób niewątpliwy wynika, że regulują one podlegający ocenie stosunek prawny bez względu na to, jakiemu prawu on podlega. 2. Przy stosowaniu prawa właściwego można uwzględnić przepisy bezwzględnie wiążące innego państwa, z którymi oceniany stosunek prawny jest ściśle związany, jeżeli przepisy te, według prawa tego państwa, stosuje się bez względu na to, jakiemu prawu ten stosunek podlega. Podczas rozstrzygania o uwzględnieniu tych przepisów należy mieć na uwadze ich naturę i cel oraz skutki, które wynikną z ich uwzględnienia oraz te, które wyniknęłyby w razie ich pominięcia.

13 Kwestia wstępna Prawo właściwe dla kwestii wstępnej Lex fori (prawo państwa, w którym siedzibę ma organ rozstrzygający) Lex causae (prawo wskazane przez normy kolizyjne prawa właściwego dla sprawy głównej)

14 Dziękuję za uwagę!