Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (ZNAKI TOWAROWE I WZORY) Decyzja Wydziału Unieważnień z dnia 04/10/2013

Transkrypt

1 Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (ZNAKI TOWAROWE I WZORY) DEPARTAMENT OPERACYJNY WYDZIAŁ UNIEWAŻNIEŃ Decyzja Wydziału Unieważnień z dnia 04/10/2013 w postępowaniu o stwierdzenie nieważności zarejestrowanego wzoru wspólnotowego SYGNATURA AKT ICD WZÓR WSPÓLNOTOWY NR JĘZYK POSTEPOWANIA Polski Wnioskodawca Pełnomocnik Noex Sp. z o.o. Spółka Komandytowa ul. Fabianowska 128 PL Komorniki Anna Cybulka Poraj Kancelaria Prawno-Patentowa ul. F. Roosevelta 11/8 PL Poznań Właściciel wzoru POSART s.c., Bartosz Jabłonka, Przemysław Olechowski, Dariusz Żarnicki ul. Spółdzielcza 21/2 PL Wrocław Pełnomocnik Vena Group Kancelaria Prawna Ewa Gryc-Zerych ul. Ofiar Oświęcimskich 17 PL Wrocław Avenida de Europa, 4 Apartado de Correos 77 E Alicante Hiszpania Tel Fax

2 Wydział Unieważnień w składzie następującym: Jakub Pinkowski (sprawozdawca) Martin Schlötelburg (członek zespołu) oraz Anna Makowska (członkini zespołu) postanowił decyzją z dnia 4 października 2013 r.: 1. Oddalić wniosek o stwierdzenie nieważności wzoru wspólnotowego nr ; 2. Zobowiązać wnioskodawcę d zwrotu kosztów postępowania poniesionych przez właścicieli wzoru. I. Fakty i wnioski stron (1) Właściciele wzoru wspólnotowego nr (dalej zwanego wzorem wspólnotowym) złożyli wniosek o jego rejestrację w dniu 11 stycznia 2012 r., wskazując jako produkty tacki do pieniędzy. Wzór ten został opublikowany w Biuletynie Wzorów Wspólnotowych: (2) W dniu 4 czerwca 2012 roku wnioskodawca wystąpił o stwierdzenie nieważności wzoru, zarzucając mu brak nowości oraz indywidualnego charakteru. Podniósł, że identyczne wzory lub niemal identyczne wzory podstawek reklamowych Diamond (Rp-11668, dalej - wzór wcześniejszy 1) oraz Cristal (Rp-11669, dalej wzór wcześniejszy 2) zostały zgłoszone jako wzory przemysłowe w Urzędzie Patentowym RP w dniu 8 stycznia 2007 r. Zgłoszenie zostało opublikowane w Wiadomościach Urzędu Patentowego (WUP nr 08/2007) tj. w sierpniu 2007 r. Jako dowód wnioskodawca przedstawił kopię WUP z sierpnia 2007 r., w którym opublikowano oba wzory: 2

3 a) Wzór wcześniejszy 1 (Diamond Rp-11668): oraz b) wzór wcześniejszy 2 (Cristal Rp-11669) 3

4 (3) Wnioskujący stwierdził, że wzory identyczne jak wzór wspólnotowy nr zostały ujawnione przed jego zgłoszeniem w roku Podniósł, iż dla oceny wzorów brać należy pod uwagę jedynie rzuty z góry oraz ewentualnie z boku, gdyż nikt nie widzi podstawek reklamowych służących do wydawania bilonu od spodu podczas ich normalnego użytkowania. Porównując zaś wzór wspólnotowy oraz obydwa wzory wcześniejsze tylko pod kątem widzenia rzutu z góry oraz z boku, dochodzi się zdaniem wnioskującego do przekonania, iż nie różnią się one niczym istotnym. Wszystkie wzory są to bilownice, których część górna to prostokątna płytka (rzut z góry) wygięta łukowo (rzut z boku). Różnice, których istnienia wnioskujący nie neguje, dotyczą jego zdaniem podstawy płytek. Różnic tych nie powinno się brać jednak pod uwagę, jako że podstawki nie są widoczne w toku normalnego używania rzeczy. (4) W swoim stanowisku z dnia 8 października 2012 r. właściciel wzoru stwierdził, że zgłoszony do ochrony wzór wspólnotowy jest nowy i posiada indywidualny charakter. Występujące różnice dotyczą przede wszystkim sposobu mocowania reklamy oraz podstawy. W przypadku wzorów wcześniejszych reklama jest mocowana na spodzie płytki, podczas gdy sama płytka opiera na czterech szklanych nóżkach z podkładkami przeciwpoślizgowymi. Wzór wspólnotowy natomiast obejmuje prostokątną płytkę opierająca się na dwóch gumowych podkładkach, umożliwiających włożenie i usunięcie dowolnej etykiety. Nadto, płytka we wzorze wspólnotowym posiada ostre brzegi oraz widoczną od góry ramkę namalowaną na obwodzie. Dodatkowo właściciel wzoru podniósł, że swoboda twórcy w kształtowaniu wzoru jest ograniczona. Wskazał, iż podstawa płytek, czy to w postaci nóżek (wzory wcześniejsze), czy gumowych podkładek (wzór wspólnotowy), jest zawsze widoczna, a zatem nie można jej pomijać ani przy ocenie nowości, ani przy ocenie indywidualnego charakteru. Odnośnie wygięcia płytki, właściciel wzoru wyraził pogląd, iż jest ono uwarunkowane ergonomicznym celem, któremu płytka ma służyć (podjęcie bilonu), a zatem nie powinno być brane pod uwagę przy ocenie wzorów. Prostokątny kształt nie może być przedmiotem ochrony, gdyż prostokąt jest jedną z dwóch typowych figur dla tego rodzaju produktu. (5) W odpowiedzi na stanowisko właściciela wzoru z dnia 8 października 2012 r., wnioskujący wyraził przy piśmie z dnia 26 stycznia 2013 r. pogląd, iż w przypadku podstawek reklamowych do wydawania bilonu swoboda twórcy jest praktycznie nieograniczona i przedstawił szeroki katalog podstawek dostępnych na rynku. Ponownie stwierdził, iż porównywanie podstawek płytek jest nieuprawnione, jako że podstawki nie są widoczne w toku normalnego użytkowania. (6) Stanowisko wnioskującego zostało przekazane właścicielom przy piśmie z dnia 27 lutego 2013 r., oraz ponownie w dniu 23 maja 2013 r., ponieważ podnieśli oni, iż nie otrzymali wszystkich załączników. W terminie wyznaczonym przez Urząd właściciele wzoru żadnych nowych argumentów nie przedstawili, informując jedynie w dniu 4 lipca 2013 r. o zmianie adresu. II. Uzasadnienie decyzji A. Dopuszczalność wniosku (7)) Wniosek o stwierdzenie nieważności wzoru odpowiada wymogom art. 28 ust. 1 Rozporządzenia Rady nr 6/2002 z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych (dalej rozporządzenie 6/2002). Tym samym wniosek należy uznać za dopuszczalny. 4

5 B. Podstawy prawne (8) Artykuł 63 rozporządzenia 6/2002 określa, iż w trakcie postępowania dotyczącego unieważnienia badania Urzędu ograniczone są do okoliczności faktycznych, dowodów i argumentów przedstawionych przez strony. (9) Zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia 6/2002 wzór uważa się za nowy, jeśli identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przed datą pierwszego publicznego udostępnienia wzoru, o którego ochronę się wnosi w przypadku niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, przy czym wzory uważa się za identyczne, jeżeli ich cechy różnią się jedynie nieistotnymi szczegółami. Jednakże, zgodnie z art. 4 (2)(a) rozporządzenia wzór stosowany lub zawarty w produkcie, który stanowi część składową produktu złożonego, jest uważany za nowy i posiada indywidualny charakter jedynie jeżeli część składowa włączona do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas zwykłego używania tego produktu. (10) W przypadku zarejestrowanego wzoru wspólnotowego wzór ten uznaje się za posiadający indywidualny charakter w rozumieniu art. 7 rozporządzenia 6/2002, jeśli całościowe wrażenie, jakie wywołuje on na poinformowanym użytkowniku, różni się od wrażenia, jakie wywiera na tym użytkowniku wzór, który został udostępniony publicznie przed datą dokonania zgłoszenia wzoru do rejestracji. Przy ocenie indywidualnego charakteru należy brać pod uwagę stopień swobody twórcy przy opracowywaniu wzoru. (11) W myśl art. 7 rozporządzenia 6/2002 wzór uważa się za udostępniony publicznie, jeżeli został opublikowany po zarejestrowaniu lub w inny sposób, lub wystawiony, wykorzystany w handlu lub w inny sposób ujawniony, przed datą przed datą pierwszego publicznego udostępnienia wzoru, o którego ochronę się wnosi z wyjątkiem przypadków, gdy wydarzenia te nie mogły stać się dostatecznie znane podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w danej branży, działającym we Wspólnocie. C. Ujawnienie poprzedniego wzoru (12) Jest niesporne, że wzory wcześniejsze będące podstawą wniosku o stwierdzenie nieważności wzoru wspólnotowego zostały udostępnione publicznie jako wzory przemysłowe zgłoszone w Urzędzie Patentowym RP już w roku D. Nowość (13) Oba wzory wcześniejsze oraz wzór wspólnotowy przedstawiają podstawki do wydawania bilonu (bilownice), które umożliwiają również zamieszczenie reklam. We wszystkich przypadkach rzuty wzorów są czarno-białe, ani wzory wcześniejsze ani wzór wspólnotowy nie zawierają elementów kolorowych. (14) Nie jest sporne miedzy stronami, że wszystkie omawiane wzory zawierają łukowo wygięte płytki w kształcie prostokątnym (rzut z boku i z góry), różnią się natomiast podstawkami. O ile płytka we wzorze wspólnotowym opiera się na dwóch gumowych podkładkach, umożliwiających włożenie i usunięcie dowolnej etykiety, o tyle w przypadku wzorów wcześniejszych płytka każdorazowo opiera się na czterech nóżkach. Strony różnią się natomiast w ocenie przedstawionych różnic. Dla wnioskodawcy występująca między wzorami różnica nie ma znaczenia, gdyż podstawki w toku normalnego użytkowania rzeczy nie są widoczne, właściciel wzoru utrzymuje natomiast, że podstawki są widoczne zawsze. (15) W postępowaniu o stwierdzenie nieważności ocenie podlegają wszystkie ujawnione cechy produktu. Zgodnie jednak z art. 4 (2)(a) rozporządzenia 6/2002 wzór stosowany lub zawarty w produkcie, który stanowi część składową produktu złożonego, jest uważany za nowy i posiada indywidualny charakter jedynie, jeżeli część składowa włączona do produktu złożonego pozostaje widoczna podczas zwykłego używania tego produktu. Przepis ten nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem oceniane produkty nie 5

6 mogą być traktowane jako produkty złożone w rozumieniu art. 3 (c) rozporządzenia 6/2002. Tym samym podstawki płytek podlegają takiej samej ocenie jak inne cechy produktu. (16) Należy podnieść dodatkowo, iż wzory wcześniejsze są całkowicie przezroczyste, natomiast wzór wspólnotowy posiada na brzegach namalowaną ramkę. Z uwagi na brak skali porównawczej trudno odnieść się do podnoszonej w toku postepowania różnicy w wielkości produktów. (17) Reasumując można stwierdzić, iż wszystkie wzory mają wspólne następujące cechy: prostokątną płytkę do wydawania bilonu, która jest łukowo wygięta. Wzory te różnią się natomiast podstawkami płytek oraz ramką namalowaną na płytce wzoru wspólnotowego. Ponieważ stwierdzone różnice nie są jedynie nieistotnymi szczegółami, wzór wspólnotowy należy uznać za nowy w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia 6/2002. E. Indywidualny charakter (18) Przy ocenie indywidualnego charakteru produktu brać pod uwagę należy całościowe wrażenie, jakie produkt wywołuje na poinformowanym użytkowniku. Jak podkreślił Sąd w wyroku z dnia 22 czerwca 2010 r. w sprawie T-153/08 (pragrafy-46-50), przymiot użytkownika oznacza, że dana osoba używa produktu, w którym zawiera się wzór zgodnie z przeznaczeniem tego produktu, a określenie poinformowany sugeruje, że użytkownik ten, nie będąc twórcą czy ekspertem technicznym, zna różne wzory istniejące w danej branży, posiada pewien zakres wiedzy na temat elementów, jakie te wzory zwykle posiadają, i w związku z zainteresowaniem danymi produktami wykazuje stosunkowo wysoki poziom uwagi przy ich używaniu. Tylko w ograniczonym zakresie za takiego użytkownika może być uznany klient punktu sprzedaży bądź punktu usługowego odbierający w postaci bilonu resztę z zapłaconej ceny. Nie można bowiem zakładać, żeby taka osoba przywiązywała szczególną wagę do kształtu bilownicy. Dużo bardziej prawdopodobne jest, iż klient taki zwraca uwagę na zamieszczoną w/na bilownicy reklamę. Bez wątpienia za poinformowanego użytkownika można uznać właściciela punktu sprzedaży/usług zaopatrującego się w takie produkty dla potrzeb codziennej działalności gospodarczej oraz jego pracowników (sprzedawców, kasjerów), którzy zwracają uwagę na całość produktu, w tym także na sposób mocowania reklamy. (19) Odnośnie zakresu swobody twórczej trzeba stwierdzić, że z natury rzeczy każda bilownica posiadać musi płytkę umożliwiającą wydanie i odbiór bilonu oraz podstawkę. W tym sensie swoboda twórcy nie jest nieograniczona, nie można się jednak zgodzić z poglądem, iżby była ograniczona do dwóch figur typowych dla tego rodzaju produktów, jak twierdzi właściciel wzoru. (20) Nawet jeśli wziąć pod uwagę, iż ocenianie wzory mają wspólną cechę w postaci prostokątnych i łukowo wygiętych podstawek, to jednak różnią się podstawkami płytek oraz ramką namalowaną na płytce wzoru wspólnotowego, a ogólne wrażenie jakie wywołują na poinformowanym użytkowniku z pewnością nie jest jednakowe. W związku z powyższym stwierdzić należy, ze wzór wspólnotowy posiada indywidualnym charakter w rozumieniu art. 7 rozporządzenia 6/2002. F. Wnioski (21) W świetle zgromadzonego materiału dowodowego można uznać, iż w chwili rejestracji wzoru wspólnotowego spełniał on wymóg tak nowości jak i indywidualnego charakteru. Z tych względów należało wniosek o stwierdzenie jego nieważności oddalić. 6

7 III. Koszty (22) Zgodnie z art. 70 ust. 1 rozporządzenia 6/2002 oraz art. 79 ust.1 Rozporządzenia komisji (WE) nr 2245/2002 z dnia 21 października 2002 r. wykonującego rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych, wnioskodawca, jako strona przegrywająca w postępowaniu w sprawie unieważnienia zarejestrowanego wzoru wspólnotowego, jest obowiązany do pokrycia kosztów poniesionych przez właścicieli wzoru. (23) W niniejszej sprawie, koszty, które wnioskodawcy są obowiązani zwrócić właścicielom, ustala się zgodnie z art. 79 (7)(f)(ii) Rozporządzenia Komisji (WE) nr 2245/2002 z dnia 21 października 2002 r. wykonującego rozporządzenie Rady (WE) nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych - w wysokości 400 euro (koszty postępowania). IV. Prawo do skargi (24) Od niniejszej decyzji przysługuje skarga. Skargę wnosi się do Urzędu w terminie dwóch miesięcy od dnia doręczenia niniejszej decyzji. Skargę uważa się za wniesioną tylko wtedy, gdy uiszczona została opłata. W terminie czterech miesięcy od daty doręczenia decyzji należy wnieść uzasadnienie skargi. WYDZIAŁ UNIEWAŻNIEŃ Martin Schlötelburg Jakub Pinkowski Anna Makowska 7