Umieść Boga na ołtarzu serca i medytuj o Nim

Transkrypt

1 Umieść Boga na ołtarzu serca i medytuj o Nim Dyskurs Bhagawana Śri Sathya Sai Baby wygłoszony w Prasanthi Nilajam 23 lutego 2009 r. podczas święta Mahaśiwaratri. Bharat jest ojczyzną wielu szlachetnych dusz, które zdobyły wielką reputację i sławę na wszystkich kontynentach świata. To kraina mężnych ludzi, którzy pokonali najeźdźców na polach bitwy i zdobyli niepodległośd. To kraj słynący z muzyki, literatury i innych sztuk pięknych. O urodzeni w wielkim Bharacie, chłopcy i dziewczęta! wasz święty obowiązek to chronid bogate dziedzictwo kultury tego kraju. Ucieleśnienia miłości! Codziennie spędzamy noce i to od czasu naszych narodzin. Ale nie wszystkie noce można określid mianem Śiwaratri. Tej nocy ludzie medytują, śpiewają, słuchają o chwale boskiego imienia i doświadczają boskości Pana Śiwy. Całą noc spędza się na medytacji i śpiewaniu o chwale boskiego imienia Śiwy. Z tego względu nazwano ją Śiwaratri. Nie tylko tę noc. Gdy przez całą noc będziecie medytowad o boskim imieniu, również i ta noc będzie nocą Śiwaratri. Pan Śiwa nie jest odrębnym awatarem. W rzeczywistości, Hari i Hara (Pan Wisznu i Pan Śiwa) nie są dostępni przez kontemplację. Oni są poza fizycznym ciałem. Wielu ludzi kontempluje ich jako awatarów mających fizyczne ciało. Czczą ich w określonej postaci, w jakiej bardzo pragną ich zobaczyd. Ale kto przypisał te postacie Bogu? Z całą pewnością Wisznu ani Śiwa nie inkarnowali się w takich ciałach. Różni malarze, na przykład Rawi Warma, namalowali ich w pewien sposób, zgodny z ich wyobrażeniami wywodzącymi się z opisów w śastrach i puranach. To wszystko! W istocie, Wisznu i Śiwa nie są ograniczeni żadną fizyczną formą. Są poza wszelkim opisem. Nie mają kształtu ani żadnych cech. Nirgunam, nirandżanam, sanathana niketanam, nitja, śuddha, buddha, mukta, nirmala, swarupinam Bóg nie ma cech ani żadnych splamieo i jest ostatecznym schronieniem; jest wieczny, czysty, oświecony, wolny i ucieleśnienia świętośd. Wielbiciele są jednak przyzwyczajeni do kontemplowania takich boskich postaci i czczą je od tysiącleci. Pragną wyobrażad sobie Boga w takich formach. Ale Boga nie można opisad ani nie jest On ograniczony do jakiejś szczególnej postaci. Żaden malarz, nawet największy, nigdy nie namaluje wizerunku Boga. Jak mógłby namalowad postad Boga, który nie ma postaci? 1

2 Jednakże Bóg przyjmuje różne formy, stosownie do życzeo wielbicieli. Gdy ktoś bardzo chce zobaczyd Boga w postaci, jaką lubi, Bóg objawia mu się w tej formie. Jedynie w tej szczególnej chwili. Taka forma nie jest trwała. Wszystkie postacie przypisywane Bogu są tylko tymczasowe. Boskośd jest poza imieniem i formą. Pewnego razu bogini Lakszmi przyszła do Parwati i zdziwiła się: O Gauri! Jesteś bardzo młoda, a Sambaśiwa stary Ma kołtuny na głowie, nosi skórę tygrysa Dosiada byka i ciągle gdzieś jeździ Jego ozdoby to węże Po co o niego zabiegałaś? Nie wiedziałaś o tym wszystkim? On nie ma domu i śpi na cmentarzu. Parwati bardzo zmartwiła się tymi uwagami, więc zapytała Śiwę. Nie masz własnego domu, nie należysz do żadnej kasty ani rodu. A do tego jesteś "arthanariśwarą" (obupłciowy). Jak więc możesz nazywad siebie Bogiem?" Pan Śiwa odpowiedział, że Bóg jest ponad imionami, kastą i rodowodem. Następnie zapytał: "Matko Lakszmi, czy jesteś świadoma przeszłości swojego męża? On stale podróżuje, aby chronid swych wielbicieli i nie ma czasu na jedzenie i spanie. Jeżeli wreszcie usiądzie, aby coś zjeśd, wielbicielki, takie jak Draupadi, modlą się w tym czasie: O Panie Kriszno, mam wielkie kłopoty. Ratuj mnie, proszę. Natychmiast więc rusza, aby ją ratowad, zostawiając jedzenie. Stale jest w ruchu, by chronid swoich wielbicieli, takich jak Narada czy Prahlada. Po co więc zabiegałaś o takiego Pana, który nawet nie ma czasu na posiłek i wypoczynek?" Następnie Siwa wyjaśnił, że Bóg nie ma imienia ani postaci i jest niezmienny. Nie rodzi się też ani nie umiera; nie ma początku ani kooca. Jest wieczny, jest atmaswarupą (ucieleśnieniem atmy). Podkreślił też, że ułudą jest przypisywanie Bogu imienia i postaci. Bezkształtny Aby spełnid oczekiwania wielbicieli, Bóg przejawia się przyjmując taką postad i imię, jakich sobie życzą. Bóg jest bezkształtny i nie posiada żadnych cech. To wyznawcy przypisują Mu imiona, postacie oraz atrybuty. Bo to ich uszczęśliwia. Wszystkie imiona i formy są jednak nietrwałe i nieprawdziwe (anitja i asatja). Jedyną wieczną i prawdziwą formą Boga jest atma. Wszystko na świecie może się zmieniad, ale atma nigdy się nie zmienia. Cały wszechświat jest zawarty w atmie. Jest ona też nazywana boską świadomością albo aham, albo brahmanem. Ludzie jednak źle rozumieją tę odwieczną prawdę i przypisują jej różne imiona i formy. Kiedy bezkształtny Bóg przyjmuje jakąś postad, to jest rzeczą naturalną, że ludzie czczą ją i o niej medytują. Czerpią z tego dużo zadowolenia i doświadczają szczęścia. To jest właściwe, ale tak długo, póki istnieje ta boska forma. Gdy zakooczy egzystencję, co zrobicie? Szczęście i błogośd czerpane z wielbienia jakiejś szczególnej formy Boga to tylko wasze złudzenie. Fizyczne odzienie istnieje przez pewien czas, a następnie przestaje istnied. Później Bóg przybiera inne postacie. 2

3 Na przykład, teraz jesteście przywiązani do tego fizycznego ciała. Czcicie to ciało i czerpiecie z tego dużo satysfakcji i błogości. Ale kiedyś to ciało zniknie, tak jak poprzedni awatar. Nie powinniście wtedy się smucid. Kiedy boska atma wcielona w to fizyczne ciało osiągnie swoją wieczną siedzibę, będzie to powód do radości, a nie smutku. W tretajudze przybył awatar Rama. Wygnany został do lasu i zabił wiele demonów, łącznie z wielkim rakszasą (demonem) królem Rawaną. Na koniec, wypełniwszy swą misję awatara, Rama wszedł do rzeki Śaraju i zniknął. Podobnie Pan Kriszna w dwaparajudze opuścił swą śmiertelną powłokę, gdy w lesie dosięgła go strzała myśliwego. Tak więc, fizyczne ubrania są zawsze przemijające i nierzeczywiste. Ciało składa się z pięciu żywiołów i zginie prędzej czy później, lecz jego mieszkaniec nie rodzi się i nie umiera. Mieszkaniec z niczym niezwiązany jest wiecznym świadkiem. Prawdę mówiąc, ten mieszkaniec ma postad atmy i jest samym Bogiem. Tak więc, nigdy nie traktujcie ciała jako coś trwałego. Ciała pojawiają się w odpowiednim czasie i okolicznościach. Gdy czas im przypisany się skooczy, odchodzą. Nawet doświadczenia zdobyte przez fizyczne ciało giną. Uważacie fizyczne ciała za prawdziwe i pragniecie już teraz otrzymad darszan Pana Kriszny z dwaparajugi. To niemożliwe? Gdy przebywał w tamtym ciele, pojawiał się w Mathurze, Brindawanie, Gokuli, Dwarace, itd. i dawał ludziom szczęście swoim darszanem, sparśanem i sambhaśanem (widokiem, dotykiem, mową). Weźmy za przykład żarówkę. Każda ma określoną moc, którą zachowuje przez pewien ograniczony czas. Awatarzy są jak elektryczne żarówki. Na przestrzeni czasu Bóg inkarnował w kilku wcieleniach. Nie przywiązujcie się do fizycznej postaci określonego awatara, ale do boskości jako bezkształtnego, nie posiadającego atrybutów parabrahmana, który przejawiał się w różnych wiekach, w postaci różnych awatarów. Urodziłeś się jako niemowlę, potem byłeś dzieckiem, młodzieocem i starszą osobą. Wszystkie te etapy życia trwają przez ograniczony czas, ale ty jako osoba, żyłeś we wszystkich tych stadiach. Awatarzy przybywają, wypełniają swoją misję i znikają. Musicie więc medytowad o boskości, która jest prawdziwa i wieczna. Są trzy aspekty sadhany (praktyki duchowej): koncentracja, kontemplacja i medytacja. W tej chwili utrzymujecie swoją uwagę na tej postaci - to jest koncentracja. Kiedy postad ta oddali się, ciągle jeszcze widzicie ją okiem swojego umysłu - to jest kontemplacja. W wyniku tego dwiczenia, postad ta odciska się trwale w waszych sercach. To jest medytacja. Kiedy medytujecie w ten sposób, postad pozostaje stale w waszym sercu. Obecnie ograniczacie swoją sadhanę tylko do koncentracji i kontemplacji. Te dwa etapy są przemijające. To prawda, że koncentracja to pierwszy krok w waszej sadhanie. Koncentracja musi przemienid się w kontemplację, a następnie w medytację. Na poziomie medytacji będziecie nadal widzied postad Boga, nawet z zamkniętymi oczami. Tę formę medytacji przyjęli starożytny riszi, dlatego Bóg przejawiał się przed nimi, gdy tylko tego pragnęli, mówił do nich i spełniał ich pragnienia. 3

4 Nirakara, nirguna parabrahman (bezkształtna, pozbawiona atrybutów, najwyższa jaźo) jest niezmienny i wieczny. Reprezentuje on ostateczną rzeczywistośd. Nazywany jest różnymi imionami, takimi jak Rama, Kriszna lub Sai. Nie twórzcie żadnych różnic między imionami, ponieważ parabrahman jest poza imionami i formami. Umieśdcie tę ostateczną rzeczywistośd na ołtarzu swojego świętego serca i stale medytujcie o niej. Niektórzy źle interpretują śastry i purany (pisma święte i starożytne teksty), dla swojej wygody i w egoistycznych celach. Oto krótka opowieśd: raz oszust udający wyrzeczonego ascetę stanął przed domem i żebrał o jedzenie mówiąc: "Bhawathi bhiksham dehi!" (Jestem głodny, daj mi jeśd!). Gospodyni usłyszała prośbę i wyszła do niego. Powiedziała mu: Proszę, wykąp się w rzece, a ja w tym czasie przygotuję ci jedzenie." Wtedy sannjasin (wyrzeczony) zacytował słowa z puran: Gowindethi sadasnanam" (ciągłe intonowanie imienia Gowindy jest tak dobre jak kąpiel). Gospodyni natychmiast zrozumiała, że ten, który żebrał pod jej drzwiami o jedzenie, nie był prawdziwym sannjasinem i odpowiedziała: Gowindethi sada bhodżanam, drogi synu (ciągłe intonowanie imienia Gowindy jest równie dobre jak posiłek). - Możesz odejśd. Mówi się, że twarz jest zwierciadłem umysłu. Odbija nasze wewnętrzne myśli i uczucia. Gdyby tak zwany sannjasin z tej opowieści naprawdę wierzył w chwałę boskiego imienia, wykąpałby się, zanim by poprosił o jedzenie. Był jednak leniwy. Chciał zaspokoid swój głód, ale zabrakło mu chęci na kąpiel przed posiłkiem. Nigdy nie wierzcie takim szarlatanom. Niektórzy siedzą w milczeniu, z zamkniętymi oczami. Mówią, że medytują. Ale to nie jest medytacja. Mogą siedzied milcząc, ale ich umysł wędruje i myśli o wszystkim bez wyjątku. Tylko niezachwiany umysł, trwale skupiony na wyższej rzeczywistości, można nazwad umysłem medytującym. Medytacja to następny stopieo po kontemplacji. Mały przykład: mogliście zdobyd wysokie oceny z egzaminu za półrocze, ale nie zyskaliście uprawnieo do oceny koocowej. Dopiero po ostatnim egzaminie będziecie mogli otrzymad zaliczenie roku. Kontemplację i medytację można przyrównad do półrocznych i koocowych egzaminów. Tak więc, duchowośd reprezentuje wyższe stadium w życiu. Dzisiaj ludzie są pochłonięci pogonią za fizycznymi i doczesnymi rzeczami, zapominając o celach moralnych i duchowych. Jak więc mogą osiągnąd postęp duchowy? Jeżeli pragnie się mied doświadczenie duchowe, trzeba zyskad niezbędną moc, aby zmierzyd się z egzaminem koocowym. Mówienie, że to jest moje ciało, mój dom, moja własnośd, itd. związane jest z aspektem fizycznym. Kiedy mówicie: to jest moje ciało", to znaczy, że moje" jest od was odrębne, czyli jesteś odrębny od swojego ciała. Podobnie, kiedy mówicie mój umysł", mój intelekt" (buddhi), moja podświadomośd" (ditta), itd., to znaczy, że one wszystkie są poza wami. Tak więc, waszą prawdziwą naturą jest Ja", które jest odrębne od wszystkiego, co nazywacie moje ciało, mój umysł, moje buddhi", itd. 4

5 Musicie poświęcid wszystkie swoje karmy (tj. owoce swoich działao). To znaczy, musicie wykonywad swoje karmy (czyny) z nastawieniem, żeby wszystko robid w duchu poddania się Bogu (sarwa karma Bhagawad prithjartham). Dopiero wtedy staniecie się nieśmiertelni. Jeżeli pragniecie osiągnąd prawdę i nieśmiertelnośd, musicie urzeczywistnid atmatattwę (atmiczną zasadę). Tylko Upaniszady szeroko opisują atma-tattwę. Nie czynią tego epopeje takie jak Bhagawata i Ramajana. Ta sama atma-tattwa, czyli najwyższa rzeczywistośd, wciela się w każdej epoce, aby przywrócid dharmę, która upada, jak powiedziano w Bhagawadgicie: Jada jada hi dharmasja glanir bhawati bharata, abhjutthanama dharmasja tadatmanam srudżamjaham. O Ardżuno! Kiedy dharma upada, a rozwija się adharma, Wcielam się w każdej erze, aby dharmę przywrócid. Umieśd Boga na ołtarzu swojego świętego serca i medytuj o Nim nieprzerwanie. Trzymaj się Go mocno, pomimo smutku, trudności i nieszczęśd, jakich doświadczasz. One niepokoją ciało, nie was, ponieważ, jesteście odrębni od swojego ciała. Ciało jest jak pudełko, w którym zapakowano umysł, intelekt, dittę (podświadomośd), indrije (zmysły) i anthakaranę (kompleks wewnętrznych, psychosomatycznych narzędzi: umysłu, intelektu, pamięci i ego). Z powodu kontaktu ze światem zewnętrznym rozwijamy takie cechy jak gniew, zazdrośd, zawiśd i pycha. Dopiero gdy pozbędziemy się tych cech, możemy cieszyd się spokojem. Dlatego, musimy zacząd naszą sadhanę trzymając się satji (prawdy) i dharmy (prawości). Kiedy prawda i prawośd idą w parze, panuje pokój (śanti). Pokój przynosi miłośd. Gdzie jest pokój, tam nie może byd nienawiści. Kiedy nienawidzimy, to znaczy, że wysycha źródło miłości w naszym sercu. Kiedy w naszym sercu jest miłośd, nie gniewamy się, nawet gdy ktoś nas oskarża. Normalnie jest tak, że w gniewie nie troszczymy się o nikogo. Wielu ludzi źle o mnie mówi, oskarża mnie i nawet mi przeszkadzają, ale nie tracę spokoju. Jestem zawsze pełen szczęścia i błogości. Na tym polega prawdziwa miłośd. Gdzie jest gniew, nienawiśd i zazdrośd, tam nie ma miłości. Dlatego zawsze trzymajcie się sentencji Kochaj wszystkich, wszystkim służ!". Najważniejsze dla przestrzegania tej zasady są satja i dharma (prawda i prawośd). Zawsze mówcie prawdę i bądźcie prawi. Wbrew tej zasadzie ludzie teraz dużo nauczają o dharmie, ale sami nie kroczą ścieżką dharmy. W tej sytuacji dharma nie może przetrwad. Powiedziano; Satjannasti paro dharmah Nie ma większej dharmy niż mówienie prawdy. Satja i dharma są jak dwie ręce, dwie nogi i dwie wargi w ludzkim ciele. Tylko wtedy gdy dwie wargi pracują wspólnie, człowiek może mówid. Podobnie, tylko wtedy gdy satja i dharma idą w parze, panuje pokój. Gdzie nie ma 5

6 dharmy, tam nie może byd miłości. Satja i dharma są podstawą wszystkich innych wartości, takich jak śanti (pokój), prema (miłośd) i ahimsa (niestosowanie przemocy). (Bhagawan zaśpiewał bhadźan Prema mudita manase kaho i kontynuował dyskurs.) Ucieleśnienia miłości! Zawsze medytujcie o boskim imieniu - nie tylko kontemplujcie, ale medytujcie. Medytacja powinna byd pełna miłości do Boga. Bez miłości medytacja nie przyniesie oczekiwanego rezultatu. Wasza miłośd do Boga powinna trwad nieustannie, w dzieo i w nocy. Może byd tak, że modlicie się do Boga, aby spełnił jakieś pragnienie, a dzieje się odwrotnie. Wpadacie wtedy w gniew i zaczynacie Go nienawidzid. Ale to nie ma nic wspólnego z duchowością. Wasza wrodzona natura i miłośd do Boga nigdy nie powinny się zmieniad. Kontynuujcie przywiązanie do boskiego imienia. To jest prawdziwa medytacja. Kiedy jesteście w głębokiej medytacji, nic z zewnętrznego świata nie powinno byd dla was widoczne. Nawet wtedy, gdy otworzycie oczy. Musicie też zadbad o inny aspekt, o waszą mowę. Bardzo złą rzeczą jest zbytnia gadatliwośd. Nie rozmawiajcie zbyt dużo. Starajcie się poprawiad swoją naturę. Przestrzegajcie milczenia, jeśli to możliwe i bądźcie spokojni. Mówcie tyle, ile potrzeba. Odpowiadajcie konkretnie. Jeżeli mówicie więcej, zostaniecie uznani za gaduły. Gadulstwo nie jest dobre, nawet dla zdrowia. To jest bardzo ważne, zwłaszcza dla dzieci. Musicie utrzymywad równowagę umysłu już od młodych lat. Ważniejsze od studiowania podręczników jest wzmacnianie umysłu. Podręczniki zawsze możecie czytad - w klasie, w internacie, itd. Czy wszyscy jesteście szczęśliwi? (Wszyscy studenci odpowiedzieli jednym głosem, że są szczęśliwi.) (Bhagawan zakooczył dyskurs słowami: "Bądźcie zawsze szczęśliwi, szczęśliwi, szczęśliwi!") [Źródło: tłum. Bogusław Posmyk red. Izabela Szaniawska 6