UCHWAŁA XVI/70/15 RADY MIEJSKIEJ w Lubsku z dnia 22 lipca 2015 r.

Transkrypt

1 UCHWAŁA XVI/70/15 RADY MIEJSKIEJ w Lubsku z dnia 22 lipca 2015 r. w sprawie: przyjęcia Planu gospodarki niskoemisyjnej dla Gminy Lubsko na lata Na podstawie art.18 ust. 1 w związku z art.7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( tekst jednolity Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.: Dz. U. z 2013, poz. 645, poz. 1318, Dz. U. z 2014 r. poz. 379, poz. 1072) uchwala się, co następuje: 1. Przyjmuje się Plan gospodarki niskoemisyjnej dla Gminy Lubsko na lata w brzmieniu określonym w załączniku do niniejszej uchwały. 2. Wykonanie uchwały powierza się Burmistrzowi Lubska. 3. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. I Wiceprzewodnicząca Rady Miejskiej Sylwia Werstler

2 UZASADNIENIE Plan gospodarki niskoemisyjnej dla Gminy Lubsko jest dokumentem strategicznym, opisującym kierunki działań zmierzających do osiągnięcia celów pakietu klimatyczno-energetycznego, tj. redukcji gazów cieplarnianych, zwiększenia udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych, zwiększenia efektywności energetycznej, poprawy jakości powietrza oraz zmiany postaw konsumpcyjnych użytkowników energii. Na opracowanie dokumentu Gmina Lubsko otrzymała dofinansowanie z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych projektu. Wdrożenie zapisów Planu Gospodarki Niskoemisyjnej wpłynie na poprawę stanu środowiska i jakości życia mieszkańców Gminy Lubsko poprzez kontynuację rozpoczętych wiele lat temu działań w zakresie m.in. ograniczenia emisji zanieczyszczeń pyłowych i gazowych, termomodernizacji budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej, modernizacji i rozbudowy infrastruktury drogowej, zmniejszenia energochłonności oświetlenia ulicznego oraz innych dziedzin funkcjonowania gminy. Dodatkowo dzięki posiadaniu PGN, zarówno Gmina Lubsko, jak i jej mieszkańcy będą mogli otrzymać dodatkowe punkty przy ubieganiu się o środki unijne, zwiększając jednocześnie ich szanse na dofinansowanie złożonych projektów. Sporządziła Joanna Marcinów

3 Załącznik nr 1 do uchwały nr XVI/70/15 Rady Miejskiej w Lubsku z dnia 22 lipca 2015 Projekt Opracowanie planu gospodarki niskoemisyjnej dla Gminy Lubsko jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Funduszu Spójności w ramach Programu Infrastruktura i Środowisko PLAN GOSPODARKI NISKOEMISYJNEJ DLA GMINY LUBSKO NA LATA Lubsko, czerwiec 2015

4 Opracowanie: Centrum Doradztwa Energetycznego Sp. z o.o. Biuro: ul. Krakowska Mikołów Tel/fax: biuro@ekocde.pl Zespół autorów: Katarzyna Kolarczyk Klaudia Moroń Wojciech Płachetka Agnieszka Skrabut Aleksandra Szlachta Agnieszka Kopańska Michał Mroskowiak Aleksandra Rokita Michał Szafraniec Ewelina Tabor Artur Twardowski Kierownictwo Projektu: Ewelina Tabor

5 Spis treści Streszczenie w języku niespecjalistycznym... 5 Gospodarka niskoemisyjna... 6 Plan Gospodarki Niskoemisyjnej Zagadnienia wstępne Interesariusze Cele główne Planu Gospodarki Niskoemisyjnej Zgodność Planu z dokumentami strategicznymi Strategie szczebla krajowego Strategie szczebla regionalnego Wymiar lokalny Zgodność dokumentu z przepisami o Strategicznej Ocenie Oddziaływania na Środowisko 17 Charakterystyka gminy Opis stanu aktualnego Demografia Mieszkalnictwo Sytuacja gospodarcza Inwentaryzacja emisji Metodologia Bilans emisji Transport Energia elektryczna Paliwa gazowe Ciepło i paliwa opałowe Oświetlenie uliczne Budynki użyteczności publicznej S trona

6 2.7 Podsumowanie emisji Obszary problemowe Czynniki wpływające na emisję Zidentyfikowane obszary problemowe Plan działań na rzecz gospodarki niskoemisyjnej Metodologia doboru działań Działania na rzecz gospodarki niskoemisyjnej Zestawienie planowanych działań Monitoring działań Uwarunkowania realizacji działań Źródła finansowania Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko Środki NFOŚiGW Środki Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska Załącznik I- Inwentaryzacja emisji CO Załącznik II- Harmonogram Załącznik III- Plan działań Załącznik IV- Ankietyzacja S trona

7 Streszczenie w języku niespecjalistycznym Plan gospodarki niskoemisyjnej dla Gminy Lubsko jest dokumentem strategicznym, opisującym kierunki działań zmierzających do osiągnięcia celów pakietu klimatyczno-energetycznego tj. redukcji gazów cieplarnianych, zwiększenia udziału energii pochodzącej ze źródeł odnawialnych, zwiększenia efektywności energetycznej, poprawy jakości powietrza oraz zmiany postaw konsumpcyjnych użytkowników energii. Na realizację projektu Gmina Lubsko otrzymało dofinansowanie z Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko priorytet IX, działanie 9.3. w wysokości 85% kosztów kwalifikowanych projektu. Wdrożenie zapisów Planu Gospodarki Niskoemisyjnej wpłynie na poprawę stanu środowiska i jakości życia mieszkańców gminy poprzez kontynuację rozpoczętych wiele lat temu działań w zakresie m.in. ograniczenia emisji zanieczyszczeń pyłowych i gazowych, termomodernizacji budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej, modernizacji i rozbudowy infrastruktury drogowej, zmniejszenia energochłonności oświetlenia ulicznego oraz innych dziedzin funkcjonowania gminy. We wstępnej części opracowania dokonano charakterystyki gminy Lubsko z perspektywy aspektów wpływających na emisję dwutlenku węgla do atmosfery w szczególności przeanalizowano zmiany ilości mieszkańców gminy, ilości pojazdów, ilości obiektów mieszkalnych i przedsiębiorstw działających na terenie gminy. Ocenie poddano również zgodność opracowania z przepisami krajowymi, dokumentami strategicznymi oraz wytycznym Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. W pierwszej, merytorycznej części dokumentu zaprezentowano raport z inwentaryzacji emisji dwutlenku węgla na terenie gminy w podziale na źródła tej emisji tj. paliw opałowych, paliw transportowych, energii elektrycznej, gazu systemowego. Latami, które przyjęto jako kamienie milowe w inwentaryzacji to rok 2000 (jako rok bazowy), 2013 (jako rok referencyjny) oraz rok 2020 jako rok docelowej prognozy. W drugiej części opracowania wskazano działania, które mogą stanowić remedium, na rosnącą emisję CO 2 na terenie gminy. W działaniach tych można odnaleźć obszary adresowane zarówno do mieszkańców i przedsiębiorców, jak i bezpośrednio do włodarzy gminy. Wraz z działaniami wskazano potencjalne źródła ich finansowania, które powinny sprzyjać realizacji założonych celów. 5 S trona

8 Gospodarka niskoemisyjna Na szczeblu prawa międzynarodowego i unijnego Polska podjęła zobowiązania zmierzające do ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w ramach tzw. pakietu klimatyczno-energetycznego UE 1 oraz strategii Europa Są to: zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 20% w porównaniu z poziomem z roku 1990, zwiększenie do 20% udziału energii odnawialnej w ogólnym zużyciu energii, zmniejszenia zużycia energii o 20% w stosunku do tzw. scenariusz Business As Usual 3. Realizacja ww. celów wymagać będzie podjęcia szeregu różnorodnych i szeroko zakrojonych działań, nie tylko bezpośrednio sprzyjających ograniczeniu emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń, ale również tych, które wpływają na redukcję w sposób pośredni sprzyjając zmniejszeniu zużyciu paliw i energii. Jak wynika z opublikowanego 24 lutego 2011 r. raportu Banku Światowego Transformacja w kierunku gospodarki niskoemisyjnej w Polsce, krajowy potencjał redukcji emisji gazów cieplarnianych wynosi około 30% do roku 2030 w porównaniu do roku Realizacja tego potencjału może jednak nastąpić tylko w sytuacji współdziałania w ramach kluczowych sektorów gospodarczych (energetyka, transport, przemysł) oraz na różnych szczeblach administracyjnych nie tylko krajowym i europejskim, ale także w skali regionalnej i lokalnej (gminy oraz powiatu). Na szczeblu krajowym, odpowiedzią na wyzwania w dziedzinie ochrony klimatu, jest podjęcie prac nad opracowaniem Narodowego Programu Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej. Istotą programu 1 Pakiet klimatyczno energetyczny jest próbą zintegrowania polityki klimatycznej i energetycznej całej Unii Europejskiej. W skład pakietu wchodzi szereg aktów prawnych i założeń dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych, zwiększenie efektywności energetycznej, promocji energii ze źródeł odnawialnych m.in.: Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r., zmieniona dyrektywą 2009/29/WE, Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2009/406/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. 2 Europa 2020 jest strategią rozwoju społeczno gospodarczego Unii Europejskiej obejmującą okres 10 lat do 2020 roku. Jest to dokument przedstawiający cele rozwoju Unii Europejskiej pod względem społeczno gospodarczym, przy uwzględnieniu założeń zrównoważonego rozwoju. Przez rozwój zrównoważony należy rozumieć taki wzrost gospodarczy w którym zachowana jest wszelka równowaga pomiędzy środowiskiem naturalnym a człowiekiem. Jak podaje serwis internetowy europa.eu, W strategii Europa 2020 ustalono pięć nadrzędnych celów, które UE ma osiągnąć do 2020 roku. Obejmują one zatrudnienie, badania i rozwój, klimat i energię, edukację, integrację społeczną i walkę z ubóstwem 3 Termin Business as Usual określany jest jako scenariusz referencyjny, oznacza on perspektywę rozwoju gospodarczego w dotychczasowym, najbardziej standardowym kształcie. 6 S trona

9 jest podjęcie działań zmierzających do przekształcenia gospodarki w kierunku niskoemisyjnym i przyjaznym środowisku. Zmiana ta powinna skutkować jednak nie tylko korzyściami środowiskowymi, ale przynosić równocześnie korzyści ekonomiczne i społeczne. W przyjętym 16 sierpnia 2011 roku przez Radę Ministrów Założeniach Narodowego Programu Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej, określono cele szczegółowe sprzyjające osiągnięciu wskazanego celu, a są to: rozwój niskoemisyjnych źródeł energii, poprawa efektywności energetycznej, poprawa efektywności gospodarowania surowcami i materiałami, rozwój i wykorzystanie technologii niskoemisyjnych, zapobieganie powstawaniu oraz poprawa efektywności gospodarowania odpadami, promocja nowych wzorców konsumpcji. Na szczeblu lokalnym, zachętą do realizacji celów wynikających z pakietu klimatycznoenergetycznego, mają być działania Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, pełniącego rolę instytucji zarządzającej i wdrażającej Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko na lata Planuje się bowiem w sposób uprzywilejowany traktować gminy aplikujące o środki z programu krajowego POIiŚ na lata oraz z programów regionalnych na lata , które będą posiadać opracowany Plan Gospodarki Niskoemisyjnej. 7 S trona

10 Plan Gospodarki Niskoemisyjnej 1. Zagadnienia wstępne Plan gospodarki niskoemisyjnej jest dokumentem strategicznym, a na jego treść składa się analiza stanu obecnego diagnozująca obszary problemowe, a także poziom emisji dwutlenku węgla z obszaru gminy oraz plan działań koncentrujący się na działaniach niskoemisyjnych i efektywnie wykorzystujących zasoby, w szczególności poprawie efektywności energetycznej oraz wykorzystaniu odnawialnych źródeł energii. PGN dotyczy szczebla lokalnego, a więc całkowitego obszaru gminy, dla którego jest sporządzany. Działania ujęte w Planie nie są związane tylko z działalnością administracji publicznej, czy jednostek podległych samorządowi terytorialnemu, bowiem ich rola, w stosunku do emisji zanieczyszczeń, jest bardzo ograniczona (obiekty publiczne odpowiadają jedynie za ułamek zinwentaryzowanej emisji), dlatego też duża ich część skierowana jest do mieszkańców, przedsiębiorców, czy podmiotów mogących prowadzić działalność w zakresie wytwarzania i przesyłu ciepła i energii, których łącznie można określić mianem interesariuszy. 2. Interesariusze W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji, można stwierdzić, iż problem emisji nie jest powiązany z jednym kluczowym emitentem, ale jest raczej sumą zróżnicowanych, rozproszonych źródeł emisji, na którą składa się transport, zużycie energii na potrzeby bytowe, wykorzystanie ciepła na potrzeby grzewcze, czy też na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Stąd też tylko podjęcie szeroko zakrojonych działań we wszystkich sektorach pozwoli na osiągnięcie zauważalnych postępów w dziedzinie redukcji zanieczyszczeń i gazów cieplarnianych emitowanych do powietrza. Rolę integratora tych działań w PGNie odgrywa plan działań, poświęcony zarówno inwestycjom jak i przedsięwzięciom nieinwestycyjnym w szczególności w sektorach o najwyższej emisyjności. Identyfikując te sektory, możliwe stało się wskazanie grup interesariuszy, czyli podmiotów do których adresowany jest Plan Gospodarki Niskoemisyjnej, którymi są: 1. Mieszkańcy Stopień emitowanych przez mieszkańców zanieczyszczeń nie jest mierzony jedynie stosowanymi paliwami na cele grzewcze, chociaż tzw. niska emisja (pochodząca z lokalnych kotłowni i domowych pieców grzewczych opalanych w szczególności, węglem 8 S trona

11 oraz miałem węglowym) jest szczególnie uciążliwa. Wykorzystując również inne, pozornie czyste nośniki energii wywiera się negatywny wpływ na jakość powietrza wytwarzanie energii elektrycznej oparte jest w Polsce w przeważającej mierze na węglu, zatem nawet wybierając ogrzewanie elektryczne, generujemy emisję związaną z wytwarzaniem tej energii. W związku z powyższym w tym obszarze do mieszkańców skierowano działania z jednej strony nastawione na redukcję niskiej emisji (modernizacja i likwidacja kotłów węglowych, montaż kolektorów wspierających ogrzewanie ciepłej wody użytkowej) z drugiej na wytwarzanie energii elektrycznej w sposób ekologiczny z wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii. Istotne jest również promowanie wśród mieszkańców zachowań związanych z oszczędzaniem energii wykorzystując sprzęty elektryczne o mniejszym zapotrzebowaniu na energię, obniża się zapotrzebowanie na energię elektryczną pośrednio doprowadzając do spadku emisji związanej z wytwarzaniem tej energii. 2. Przedsiębiorcy działalność komercyjna związana jest przede wszystkim z dużym wykorzystaniem energii elektrycznej do zasilenia maszyn i urządzeń, do oświetlenia pomieszczeń, czy też na potrzeby klimatyzacji, stąd też w stosunku do przedsiębiorców przewidziano działania związane z wytwarzaniem energii ze źródeł odnawialnych. Co ważne wykorzystanie OZE musi być przyjazne zarówno środowisku, jak i społeczności lokalnej, stąd też rekomenduje się wykorzystywanie źródeł o najniższej uciążliwości. Zatem PGN nie przewiduje na terenie gminy budowy dużych instalacji wiatrowych, czy rozległych farm fotowoltaicznych. 3. Samorząd terytorialny (administracja gminna) i jednostki powiązane chociaż obiekty publiczne odpowiadają za stosunkowo niewielką część zużycia paliw i energii na terenie gminy, to jednakże pełnią istotną rolę w promowaniu zachowań prośrodowiskowych. Realizując inwestycje za zakresu odnawialnych źródeł energii na obiektach takich jak szkoły, przedszkola, samorząd może dawać dobry przykład wykorzystania tego rodzaju technologii, stanowiąc również lokalną bazę referencyjną pozwalającą w praktyce ocenić opłacalność oraz racjonalność konkretnych rozwiązań. W obszarze komunikacji rolą samorządu powinno być również promowanie i stwarzanie możliwości do zachowań sprzyjających wykorzystywaniu alternatywnych form transportu zwłaszcza poprzez rozbudowę ścieżek rowerowych. 4. Osoby i podmioty korzystające z komunikacji samochodowej gwałtownie w ostatnich latach rosnąca ilość pojazdów poruszających się po drogach, generuje wiele negatywnych 9 S trona

12 skutków- zatłoczenie dróg, niedostatek miejsc parkingowych, wypadki drogowe, zanieczyszczenie powietrza. Kluczowe jest zatem dotarcie do osób korzystających na co dzień z samochodów, aby zmieniały swoje nawyki komunikacyjne, wybierając alternatywne formy transportu, bądź wdrażając zasady ekonomicznej jazdy samochodem (ecodrivingu), która pozwala obniżyć ilość spalanego paliwa, a tym samym emisję. 5. Firmy budowlane, deweloperzy, osoby podejmujące się budowy domów jednym z priorytetów Planu jest poprawa efektywności energetycznej, w istniejących budynkach umożliwia to termomodernizacja tych obiektów, w przypadku budynków nowopowstających o niskie zapotrzebowanie na energię można zadbać już na etapie projektowania, a następnie wyboru materiałów budowlanych. Stąd też istotną rolą jest promowanie takich technologii (domy pasywne, domy energooszczędne), które sprzyjać będą ograniczaniu zapotrzebowania na energię cieplną. 3. Cele główne Planu Gospodarki Niskoemisyjnej Celem przyjęcia i wdrożenia do realizacji Planu Gospodarki Niskoemisyjnej, jest stworzenie podstaw do podejmowania (również poprzez pozyskanie finansowania zewnętrznego) przedsięwzięć w obszarach: wykorzystania odnawialnych źródeł energii, redukcji emisji zanieczyszczeń do atmosfery, poprawy efektywności energetycznej. Aby Plan nie pozostał zbiorem pustych postulatów, konieczne jest przeniesienie tych ogólnych postulatów na płaszczyznę konkretnych wartości i wskaźników, które pozwolą określić w jakim kierunku podąża realizacja Planu. W czasie prowadzenia inwentaryzacji emisji gazów cieplarnianych analizie poddawana jest emisja w stanie obecnym oraz w ujęciu historycznym. Na tej podstawie sporządzana jest prognoza na rok 2020 w tzw. scenariuszu Business As Usual ( biznes jak zwykle ), czyli w wariancie najbardziej typowym, zakładającym kontynuację dotychczasowych trendów. W stosunku do scenariusza Business As Usual, realizacja wszystkich działań wskazanych w PGNie i w pełnym zakresie przyniosłaby zatem następujące rezultaty: 11,8% redukcji emisji gazów cieplarnianych do roku 2020 względem scenariusza Business As Usual, 10 S trona

13 do 11,5% zwiększenia udziału energii ze źródeł odnawialnych do roku 2020 w ilości wykorzystywanej energii elektrycznej ogółem, 11,8% redukcji zużycia energii finalnej do roku Zgodność Planu z dokumentami strategicznymi 4.1. Strategie szczebla krajowego Potrzeba opracowania Planu jest zgodna z polityką krajową wynikającą z Założeń Narodowego Programu Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej, przyjętego przez Radę Ministrów 16 sierpnia 2011 roku. Program ma umożliwić Polsce odegranie czynnej roli w wyznaczaniu europejskich i światowych celów redukcji emisji gazów cieplarnianych, ma też uzasadnienie w realizacji międzynarodowych zobowiązań Polski związanych z pakietem klimatyczno-energetycznym. Plan Gospodarki Niskoemisyjnej, wpisuje się w postulaty Założeń do Narodowego Programu Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej, który określa nowe zadania dla gmin, do których należą: rozwój niskoemisyjnych źródeł energii, poprawa efektywności energetycznej, poprawa efektywności gospodarowania surowcami i materiałami, rozwój i wykorzystanie technologii niskoemisyjnych, zapobieganie powstaniu oraz poprawa efektywności gospodarowania odpadami. W obszarze efektywności energetycznej, PGN wpisuje się w obowiązki nałożone na jednostki sektora publicznego w zakresie efektywności energetycznej, określonego w ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz. U. Nr 94, poz. 551 z późn. zm.). Bowiem zgodnie z art. 10 ww. ustawy, jednostka sektora publicznego realizując swoje zadania powinna stosować, co najmniej dwa z pięciu wyszczególnionych w ustawie środków poprawy efektywności energetycznej. Wśród tych środków wskazano: 1. zawarcie umowy, której przedmiotem jest realizacja i finansowanie przedsięwzięcia służącego poprawie efektywności energetycznej; 2. nabycie nowego urządzenia, instalacji lub pojazdu, charakteryzujących się niskim zużyciem energii oraz niskimi kosztami eksploatacji; 11 S trona

14 3. wymianę eksploatowanego urządzenia, instalacji lub pojazdu na urządzenie, albo ich modernizacja; 4. realizację przedsięwzięcia, zgodnego z przepisami ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (tekst jednolity: Dz. U. z 2014, poz. 712) 5. sporządzenie audytu energetycznego w rozumieniu ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów eksploatowanych budynków w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz oraz z 2011 r. Nr 32, poz. 159 i Nr 45, poz. 235). Kolejnym dokumentem, który wyznacza krajowe kierunki działań w celu ograniczenia niskiej emisji jest Polityka energetyczna Polski do Dokument ten, poprzez działania inicjowane na szczeblu krajowym, wpisuje się w realizację celów polityki energetycznej określonych na poziomie Wspólnoty. Dokument ten określa podstawowe kierunki polskiej polityki energetycznej jako: poprawę efektywności energetycznej, wzrost bezpieczeństwa dostaw paliw i energii, dywersyfikację struktury wytwarzania energii elektrycznej poprzez wprowadzenie energetyki jądrowej, rozwój wykorzystania odnawialnych źródeł energii, w tym biopaliw, rozwój konkurencyjnych rynków paliw i energii, ograniczenie oddziaływania energetyki na środowisko. Wdrożenie działań proponowanych w Planie Gospodarki Niskoemisyjnej istotnie wpisuje się w kierunki polityki energetycznej kraju wpływając na zmniejszenie energochłonności polskiej gospodarki, co przełoży się też na mierzalny efekt w postaci redukcji emisji gazów cieplarnianych i zanieczyszczeń w sektorze energetycznym Strategie szczebla regionalnego W perspektywie do roku 2020 kluczowym dokumentem określającym kierunki rozwoju w województwie lubuskim, jest Regionalny Program Operacyjny - Lubuskie 2020 na lata Określa on bowiem priorytety inwestycyjne, których realizacja wspierana będzie z funduszy Unii Europejskiej. Z tematyką gospodarki niskoemisyjnej powiązane są następujące priorytety: 12 S trona

15 Priorytet inwestycyjny 4.1. Zwiększenie udziału produkcji energii z OZE na terenie województwa lubuskiego Wspierane działania: wytwarzanie energii cieplnej i elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, w tym ograniczenie emisji zanieczyszczeń powietrza związanej z wytwarzaniem i wykorzystaniem energii. Przykładowe typy projektów: budowa nowoczesnych lokalnych źródeł OZE, w tym małych źródeł wytwarzania energii z OZE, wpisujących się w rozwój generacji rozproszonej, budowa oraz modernizacja elektroenergetycznych sieci dystrybucyjnych, budowa lub modernizacja zakładów do produkcji urządzeń dla sektora OZE, budowa instalacji do produkcji biokomponentów lub biopaliw. Priorytet inwestycyjny 4.3. Racjonalizacja zużycia energii w sektorze publicznym i mieszkaniowym. Wspierane działania: obniżenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery poprzez poprawę efektywności energetycznej w istniejących obiektach użyteczności publicznej i mieszkaniowych. Przykładowe typy projektów: kompleksowa modernizacja energetyczna budynków użyteczności publicznych, kompleksowa modernizacja energetyczna budynków mieszkalnych, wykorzystanie instalacji OZE w modernizowanych energetycznie budynkach. Priorytet inwestycyjny 4.5. Ograniczenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery. Wspierane działania: ograniczanie niskiej emisji w miastach, w tym także pochodzącej ze środków transportu publicznego. Przykładowe typy projektów: budowa lub przebudowa infrastruktury dla rozwoju ekologicznego transportu publicznego, w tym ścieżki rowerowe, 13 S trona

16 modernizacja floty transportu publicznego na terenach zurbanizowanych pod kątem ograniczenia emisji spalin, inwestycje z zakresu budownictwa zeroemisyjnego, podniesie świadomości ekologicznej mieszkańców województwa. Priorytet inwestycyjny 4.7. Rozwój energetyki rozproszonej opartej na skojarzonym wytwarzaniu ciepła i energii elektrycznej. Wspierane działania: wytwarzanie energii cieplnej i elektrycznej w kogeneracji, w tym ograniczenie emisji zanieczyszczeń powietrza. Przykładowe typy projektów: budowa źródeł skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i cieplnej lub przebudowa jednostek wytwórczych na układy skojarzeniowe, budowa przyłączeń do sieci. Wsparcie finansowe w ww. obszarach priorytetowych kierowane jest do szerokiej grupy beneficjentów, spośród których wskazać należy przede wszystkim: przedsiębiorców, jednostki samorządu terytorialnego (JST) ich związki, stowarzyszenia i porozumienia, jednostki organizacyjne JST, organy administracji państwowej, spółki prawa handlowego będące własnością JST, uczelnie/ szkoły wyższe, jednostki naukowe, jednostki badawczo-rozwojowe, instytucje kultury, właścicieli/zarządców budynków mieszkaniowych, rolników prowadzących zarejestrowaną działalność gospodarczą, grupy producentów rolnych, 14 S trona

17 Przegląd strategii inwestycyjnej programu operacyjnego TABELA 1: PRZEGLĄD STRATEGII INWESTYCYJNEJ PROGRAMU OPERACYJNEGO Oś priorytetowa Wsparcie UE (EUR) Priorytet inwestycyjny Cele szczegółowe priorytetów inwestycyjnych Gospodarka niskoemisyjna Zwiększenie udziału produkcji energii z OZE na terenie województwa lubuskiego. 4.3 Racjonalizacja zużycia energii w sektorze publicznym i mieszkaniowym. 4.5 Ograniczenie emisji zanieczyszczeń do atmosfery. 4.7 Rozwój energetyki rozproszonej opartej na skojarzonym wytwarzaniu ciepła i energii elektrycznej. ŹRÓDŁO: REGIONALNY PROGRAM OPERACYJNY- LUBUSKIE 2020 Jednym z kryteriów doboru działań przewidzianych do realizacji w ramach Planu Gospodarki Niskoemisyjnej, była właśnie ich zgodność z priorytetami inwestycyjnymi wskazanymi przez RPO - Lubuskie 2020, tak aby zapewnić jak największą zgodność obu dokumentów Wymiar lokalny Na płaszczyźnie lokalnej aspekty środowiskowe odnaleźć można w Programie Ochrony Środowiska dla Łużyckiego Związku Gmin. W Programie zgodność z zapisami Planu Gospodarki Niskoemisyjnej można znaleźć w następujących priorytetach:. Priorytet pierwszy: Edukacja ekologiczna W głównej mierze, działania w tym priorytecie powinny obejmować podniesienie świadomości ekologicznej społeczeństwa przy pomocy kształtowaniu postaw proekologicznych oraz poczucia odpowiedzialności za stan środowiska. Odpowiednio prowadzona edukacja ekologiczna jest głównym warunkiem realizacji polityki środowiskowej ŁZG. Bardzo ważne jest, aby każdy mieszkaniec gmin członkowskich miał możliwość zdobywania wiedzy i umiejętności niezbędnych dla poprawy stanu środowiska. Cele środowiskowe, zawarte w tym priorytecie to: 15 S trona

18 Zapewnienie społeczeństwu niezbędnych informacji na temat stanu środowiska i działań na rzecz jego ochrony, Edukacja ekologiczna młodzieży i dzieci, Uświadamianie mieszkańcom gmin członkowskich o możliwościach poprawy stanu środowiska poprzez własne działania. Priorytet trzeci: Utrzymanie obszarów cennych przyrodniczo oraz zachowanie poszczególnych komponentów środowiska w jak najlepszym stanie Głównym założeniem trzeciego priorytetu, który jest zgodny z założeniami krajowymi, jest ochrona i wzrost różnorodności biologicznej i krajobrazowej gmin ŁZG. Założenia te będą realizowane przez zrównoważoną gospodarkę rolną, prowadzoną zgodnie z Kodeksem Dobrej Praktyki Rolniczej. Właściwe planowanie gospodarki przestrzennej poprzez ciągły proces tworzenia coraz to większych obszarów objętych MPZP pozwoli na właściwą ochronę obszarów cennych przyrodniczo. Cele środowiskowe, zawarte w tym priorytecie to: 1. Ochrona terenów chronionych i przyrodniczo cennych występujących na terenie gmin ŁZG, 2. Motywowanie społeczności lokalnych do działań na rzecz utrzymania walorów przyrodniczych, 3. Ochrona powietrza atmosferycznego. Priorytet piąty: Ochrona powietrza Priorytet ten obejmuje podejmowanie działań związanych z obniżeniem tzw. niskiej emisji, modernizacją i rozbudową infrastruktury komunikacyjnej, co wpłynie na poprawę stanu aerosanitarnego gmin członkowskich. 16 S trona

19 4.4. Zgodność dokumentu z przepisami o Strategicznej Ocenie Oddziaływania na Środowisko Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, projekty: przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko wymagają koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, planów zagospodarowania przestrzennego oraz strategii rozwoju regionalnego, polityk, strategii, planów lub programów w dziedzinie przemysłu, energetyki, transportu, telekomunikacji, gospodarki wodnej, gospodarki odpadami, leśnictwa, rolnictwa, rybołówstwa, turystyki i wykorzystywania terenu, opracowywanych lub przyjmowanych przez organy administracji, wyznaczających ramy dla późniejszej realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, polityk, strategii, planów lub programów, których realizacja może spowodować znaczące oddziaływanie na obszar Natura 2000, jeżeli nie są one bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynikają z tej ochrony. Dla dokumentów nieujętych w powyższym katalogu (w taką sytuację wpisuje się plan gospodarki niskoemisyjnej) konieczne jest przeprowadzenie uzgodnień stwierdzających konieczność lub brak konieczności przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Zgodnie z art. 57 i 58 ustawy OOŚ, w przypadku planów gospodarki niskoemisyjnej, organami właściwymi do przeprowadzenia uzgodnień są: Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska. Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny. Konieczność przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko pojawia się w sytuacji, gdy opracowywany dokument wyznacza ramy dla późniejszej realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko lub gdy realizacja postanowień dokumentu może spowodować znaczące oddziaływanie na środowisko. Plan gospodarki niskoemisyjnej przewiduje co prawda podjęcie przez gminę projektów zarówno o charakterze inwestycyjnym, jak i nieinwestycyjnym, aczkolwiek stanowią one element przede wszystkim propagujący zachowania o charakterze prośrodowiskowym przez mieszkańców gminy. 17 S trona

20 Żadne z działań ujętych w dokumencie nie jest przedsięwzięciem mogącym znacząco oddziaływać na środowisko, a sam dokument nie wyznacza ram dla późniejszych realizacji innych przedsięwzięć (nieujętych w dokumencie) mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Ze względu na przewidywany rodzaj i skalę oddziaływania na środowisko dokumentu nie występuje oddziaływanie skumulowane lub transgraniczne oraz nie występuje ryzyko dla zdrowia ludzi lub zagrożenia dla środowiska. Celem dokumentu jest bowiem upowszechnienie działań niskonakładowych o bardzo małej skali, które mogą zostać wdrożone przez indywidualne osoby i małe podmioty gospodarcze. Stąd też przeprowadzenie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko w stosunku do Planu Gospodarki Niskoemisyjnej dla Gminy Lubsko nie jest wymagane. 18 S trona

21 Charakterystyka gminy 1. Opis stanu aktualnego Gmina Lubsko położona jest nad rzeką Lubszą, w południowo zachodniej części Województwa Lubuskiego (w północnej części powiatu żarskiego). Gmina miejsko - wiejska zajmuje powierzchnię 183 km 2 (z czego powierzchnia miasta to 13 km 2 ) i obejmuje 18 sołectw z 28 miejscowościami, w których zamieszkuje mieszkańców. Jednostkę samorządową stanowi miasto Lubsko. Przez teren gminy przebiegają szlaki komunikacyjne Zielona Góra Zasieki Forst i Żary Gubin, miasto Lubsko położone jest w odległości ok. 30 km od międzynarodowych przejść granicznych w Olszynie i Gubinie oraz ok. 25 km o przejścia granicznego Forst/Zasieki. RYSUNEK 1: POŁOŻENIE GMINY LUBSKO ŹRÓDŁO: 19 S trona

22 2. Demografia Liczba ludności Gminy Lubsko na dzień wynosi osób. Na 100 mężczyzn przypada 96 kobiet. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 105 osób na 1 km2 (stan na 2013 r.). Liczba mieszkańców gminy charakteryzuje się w latach niewielkim jej spadkiem. W 2000 roku wynosiła i do 2013 roku liczebność populacji spadła o 2,87%. RYSUNEK 2: LICZBA MIESZKAŃCÓW NA TERENIE GMINY LUBSKO W LATACH Liczba mieszkańców Liczba mieszkańców ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH Przy utrzymaniu aktualnego trendu, prognozuje się, że w roku 2020 liczba ludności w gminie spadnie do osób. RYSUNEK 3: PROGNOZA LICZBY MIESZKAŃCÓW GMINY LUBSKO DO ROKU 2020 Prognoza liczby mieszkańców Prognoza liczby mieszkańców Liczba mieszkańców ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH 20 S trona

23 3. Mieszkalnictwo W 2013 roku na terenie Gminy Lubsko znajdowało się mieszkań. Od roku 2000 obserwuje się systematyczny wzrost liczby mieszkań na terenie gminy. Średnioroczny trend zmian w latach wynosił 0,268%. RYSUNEK 4: LICZBA MIESZKAŃ NA TERENIE GMINY LUBSKO W LATACH Liczba mieszkań Liczba mieszkań ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH W prognozie liczby mieszkań do 2020 roku wykorzystano trend zmian na przestrzeni roku. Wynika z niego, że do roku 2020 liczba mieszkań wzrośnie o ok. 2,4% w stosunku do 2013 r. i wynosić będzie RYSUNEK 5: PROGNOZA LICZBY MIESZKAŃ NA TERENIE GMINY LUBSKO DO ROKU Prognoza liczby mieszkań Prognoza liczby mieszkań Liczba mieszkań ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH 21 S trona

24 W związku ze wzrostem liczby mieszkań na terenie gminy Lubsko obserwuje się również wzrost powierzchni użytkowych mieszkań [m 2 ]. Z m 2 w 2000 roku powierzchnia użytkowa mieszkań wzrosła do m 2 w 2013 roku. RYSUNEK 6: OGÓLNA POWIERZCHNIA MIESZKAŃ NA TERENIE GMINY LUBSKO W LATACH Ogólna powierzchnia mieszkań na terenie gminy Ogólna powierzchnia mieszkań [m2] ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH Biorąc pod uwagę trend zmian na przestrzeni lat prognozuje się wzrost powierzchni użytkowych mieszkań [m 2 ] na terenie gminy do 2020 r. Zgodnie z założoną prognozą przyjmuje się, że w 2020 r. liczba powierzchni mieszkań ogółem będzie wynosiła m 2. RYSUNEK 7: PROGNOZA POWIERZCHNI MIESZKAŃ NA TERENIE GMINY LUBSKO DO ROKU 2020 Prognoza powierzchni mieszkań Prognoza ogólnej powierzchni mieszkań [m2] Ogólna powierzchnia mieszkań [m2] ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH 22 S trona

25 Średnia powierzchnia jednego mieszkania na terenie Gminy Lubsko w roku 2000 wynosiła ok. 61,5 m 2. Jednakże wartość ta znacząco wzrasta i roku 2013 wynosiła już 69,4 m 2. RYSUNEK 8: ŚREDNIA POWIERZCHNIA MIESZKANIA NA TERENIE GMINY LUBSKO W LATACH ,0 Średnia powierzchnia mieszkania na terenie gminy 65,0 60,0 55, Średnia powierzchnia mieszkań [m2] ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH Przy utrzymaniu aktualnego trendu, prognozuje się, że do 2020 r. średnia powierzchnia mieszkań wzrośnie do ok. 70,6 m 2. RYSUNEK 9: PROGNOZA ŚREDNIEJ POWIERZCHNI MIESZKANIA NA TERENIE GMINY LUBSKO DO ROKU Prognoza średniej powierzchni mieszkań Prognoza średniej powierzchni mieszkań [m2] Średnia powierzchnia mieszkań [m2] ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH 23 S trona

26 4. Sytuacja gospodarcza Liczba podmiotów gospodarczych zarejestrowanych na terenie Gminy Lubsko wg Polskiej Klasyfikacji Działalności w 2013 r. wynosiła Dla porównania w 2009 r. wynosiła Mimo okresowych wahań odnotowuje się zatem tendencję wzrostową w tym zakresie. RYSUNEK 10: ILOŚĆ PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH ZAREJESTROWANYCH NA TERENIE GMINY LUBSKO W LATACH Ilość podmiotów gospodarczych zarejestrowanych na terenie gminy Zarejestrowane podmioty gospodarcze ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH Biorąc pod uwagę trend zmian, prognozuje się zatem, że do roku 2020 liczba podmiotów prowadzących działalność gospodarczą wzrośnie do podmiotów. RYSUNEK 11: PROGNOZA ILOŚCI PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH ZAREJESTROWANYCH NA TERENIE GMINY LUBSKO DO ROKU Prognoza ilości podmiotów gospodarczych zarejestrowanych na terenie gminy Prognoza zarejestrowanych podmiotów gospodarczych Zarejestrowane podmioty gospodarcze ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z BANKU DANYCH LOKALNYCH 24 S trona

27 Inwentaryzacja emisji 1. Metodologia Celem inwentaryzacji jest określenie wielkości emisji dwutlenku węgla z obszaru gminy. Podstawą oszacowania wielkości emisji jest zużycie energii finalnej: ciepła (na potrzeby grzewcze pomieszczeń i budynków), paliw transportowych, energii elektrycznej, gazu sieciowego. Inwentaryzacja obejmuje cały obszar administracyjny Gminy Lubsko. Rokiem, w którym przeprowadzono inwentaryzację (zebrano niezbędne dane), jest rok 2014, przy czym większość dostępnych danych jest aktualna na dzień 31 grudnia 2013 roku, stąd też przyjęto, iż dla dalszej części dokumentu rokiem, na którym ustalono aktualność inwentaryzacji jest rok 2013, rok ten określany będzie jako rok referencyjny. Rokiem, dla którego prognozowana jest wielkość emisji jest rok W dalszej części dokumentu rok ten określany będzie jako rok docelowy. Rok ten stanowi również horyzont czasowy dla założonego planu działań. Rokiem, w odniesieniu do którego porównywana jest wielkość emisji, jest rok W dalszej części dokumentu rok ten określany będzie jako rok bazowy. Wybór roku 2000 jako roku bazowego dla dokonanych obliczeń, wynika z faktu możliwości pozyskania wiarygodnych danych na temat emisji w tym okresie. Odwoływanie się do dalszych okresów czasowych z uwagi na brak możliwości pozyskania kompleksowych danych, negatywnie wpływałoby na wiarygodność i rzetelność całego opracowania. 25 S trona

28 2. Bilans emisji 2.1 Transport Z danych z Centralnej Ewidencji Pojazdów i Kierowców wynika, że w 2000 r. na terenie Gminy Lubsko zarejestrowanych było pojazdów, w tym samochodów osobowych. Natomiast w roku 2013 zarejestrowanych było pojazdów, w tym samochodów osobowych, co oznacza gwałtowny przyrost samochodów osobowych i to tylko w perspektywie kilku ostatnich lat. Szczegółowe zestawienie pojazdów zarejestrowanych na terenie gminy przedstawiają tabele zamieszone poniżej. TABELA 2: LICZBA POJAZDÓW EMITUJĄCYCH CO2 DO ATMOSFERY W ROKU 2000 ZAREJESTROWANYCH NA TERENIE GMINY LUBSKO Liczba pojazdów emitujących CO 2 do atmosfery w roku 2000 zrejestrowanych na terenie Gminy Lubsko Liczba pojazdów Rodzaj paliwa Motocykle Benzyna 0 Diesel 0 LPG Sam. Osobowe Benzyna 134 Diesel 3 LPG Sam. Ciężarowe Benzyna 105 Diesel 0 LPG Autobusy 9 2 Benzyna 7 Diesel 0 LPG Samochody specjalne do 3,5 t 16 5 Benzyna 11 Diesel 0 LPG Samochody sanitarne 6 6 Benzyna 0 Diesel 0 LPG Ciągniki samochodowe 6 0 Benzyna 6 Diesel 0 LPG Ciągniki rolnicze 80 2 Benzyna 78 Diesel 0 LPG 26 S trona

29 SUMA Benzyna 341 Diesel 3 LPG ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH UZYSKANYCH Z CEPIK TABELA 3: LICZBA POJAZDÓW EMITUJĄCYCH CO2 W ROKU 2013 ZAREJESTROWANYCH NA TERENIE GMINY LUBSKO Liczba pojazdów emitujących CO2 w roku 2013 zarejestrowanych na terenie Gminy Lubsko Liczba pojazdów Rodzaj Paliwa Motocykle Benzyna 0 Diesel 0 LPG Sam. Osobowe Benzyna Diesel LPG Sam. Ciężarowe Benzyna Diesel 50 LPG Autobusy 26 3 Benzyna 23 Diesel 0 LPG Samochody specjalne do 3,5 t Benzyna 62 Diesel 0 LPG Samochody sanitarne 7 5 Benzyna 1 Diesel 1 LPG Ciągniki samochodowe 51 0 Benzyna 51 Diesel 0 LPG Ciągniki rolnicze Benzyna 417 Diesel 0 LPG SUMA Benzyna Diesel LPG ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH Z CEPIK Wraz ze wzrostem ilości zarejestrowanych pojazdów, rośnie natężenie ruchu na drogach. Gmina leży na przecięciu szlaków drogowych dróg wojewódzkich nr 287: Żary Krosno Odrzańskie i nr 27 S trona

30 289 Nowogród Bobrzański Zasieki. Z danych uzyskanych w ramach Generalnego Pomiaru Ruchu prowadzonego przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad, natężenie dobowe pojazdów na ww. szlakach przedstawia się następująco: RYSUNEK 12: DOBOWE NATĘŻENIE RUCHU NA DROGACH TRANZYTOWYCH NA TERYTORIUM GMINY LUBSKO W LATACH 2000, 2013 Z PROGNOZĄ NA ROK 2020 Dobowe natężenie ruchu na drogach wojewódzkich [liczba pojazdów] ŹRÓDŁO: GPR 2005 ORAZ GPR 2010 Zbadane natężenie ruchu, pozwala oszacować emisję z tego sektora. Oszacowana emisja nie jest wprost proporcjonalna do ilości pojazdów przemieszczających się na gminnych trasach znaczenie ma również długość odcinka drogowego przebiegającego przez teren gminy (13,5 km trasy 287 i 18 km trasy 289). Bowiem im dłuższy odcinek drogi, tym wyższa emisja. 28 S trona

31 RYSUNEK 13:EMISJA Z TRANSPORTU DROGOWEGO W KATACH 2000, 2013 Z PROGNOZĄ NA ROK 2020 Emisja CO 2 z transportu [Mg CO 2 ] 6 000, , , , , ,00-00 Emisja CO2 [Mg CO2] w 2000 roku Emisja CO2 [Mg CO2] w 2013 roku Emisja CO2 [Mg CO2] w 2020 roku - prognoza ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE 29 S trona

32 2.2 Energia elektryczna Techniczną i administracyjną obsługę energetyczną na terenie gminy pełni Zakład Energetyczny w Krośnie Odrzańskim (podlega on grupie Energetycznej ENEA S.A. Oddział w Zielone Górze). W Budziechowie istnieje stacja elektroenergetyczna, w Lubsku natomiast istnieje rozdzielnia sieciowa. Zużycie energii elektrycznej na terenie gminy zbadano z wykorzystaniem danych statystycznych udostępnionych przez GUS. Prognoza zużycia energii elektrycznej została przeprowadzona w oparciu o Politykę energetyczną Polski do 2030 roku stanowiącą załącznik do uchwały nr 202/2009 Rady Ministrów z dnia 10 listopada 2009 r. W dokumencie tym oszacowano średnioroczny wzrost zapotrzebowania na energię elektryczną jako 2,68% rocznie. Zgodnie z powyższym, zużycie energii przedstawia się następująco. RYSUNEK 14:ZUŻYCIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ W LATACH 2000, 2013 Z PROGNOZĄ NA ROK , ,00 Zyżycie enenergii elektrycznej [MWh] 8000, , , ,00 0,00 rok 2000 rok 2013 rok prognoza Zyżycie en. elektrycznej ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE DANYCH BDL Zestawienie zużycia i wynikającej z tego emisji z wykorzystaniem referencyjnego wskaźnika jednostkowej emisyjności dwutlenku węgla przy produkcji energii elektrycznej do wyznaczania poziomu bazowego dla projektów JI realizowanych w Polsce (KOBiZE) przedstawia tabela S trona

33 TABELA 4: ZUŻYCIE ENERGII ELEKTRYCZNEJ I WYNIKAJĄCA Z TEGO EMISJA CO2 W LATACH 2000, 2013 Z PROGNOZĄ NA ROK 2020 Zestawienie Rok Zużycie [MWh] Emisja [Mg CO 2] , , , , , ,62 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE 2.3 Paliwa gazowe Dystrybutorem gazu na terenie Gminy Lubsko jest Polska Spółka Gazownictwa Sp. z. o. o. Długość czynnej sieci gazowej na terenie gminy wynosi m. Istnieje obecnie przyłączy do budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Jedynie miasto Lubsko zasilane jest gazem sieciowym do sieci przyłączonych jest bowiem 91,9% ludności miejskiej. Zużycie gazu wraz z obliczoną emisją CO2 zestawiono poniżej. Wykorzystano wskaźnik emisji CO2 do raportowania w ramach Wspólnotowego Systemu Handlu Uprawnieniami do Emisji (KOBiZE). TABELA 5: ZUŻYCIE GAZU WRAZ Z EMISJĄ CO2 [MGCO2 ] W ROKU 2000 rok 2000 zużycie gazu [m 3 ] zużycie gazu [GJ] Emisja CO 2 [Mg CO 2 ] SUMA , , ,57 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE TABELA 6: ZUŻYCIE GAZU WRAZ Z EMISJĄ CO2 [MGCO2 ] W ROKU 2013 rok 2013 zużycie gazu [m 3 ] zużycie gazu [GJ] Emisja CO2 [Mg CO2] SUMA , , ,47 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE 31 S trona

34 TABELA 7: ZUŻYCIE GAZU WRAZ Z EMISJĄ CO2 [MGCO2 ] W ROKU 2020 rok 2020 prognoza zużycie gazu [m 3 ] zużycie gazu [GJ] Emisja CO2 [Mg CO2] SUMA , ,17 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE Prognoza zużycia gazu została przeprowadzona w oparciu o Politykę energetyczną Polski do 2030 roku stanowiącą załącznik do uchwały nr 202/2009 Rady Ministrów z dnia 10 listopada 2009 r. W części opracowania zatytułowanej Prognoza zapotrzebowania na paliwa i energię do roku 2030 oszacowano średnioroczny wzrost zapotrzebowania na paliwa gazowe w latach na 1,57% rocznie. W oparciu o powyższą prognozę zestawiono zużycie gazu oraz emisję CO 2 w 2020 r. TABELA 8: PROGNOZA ZUŻYCIA GAZU WRAZ Z EMISJĄ CO2 [MGCO2 ] DO ROKU 2020 Prognoza do roku 2020 Rok Faktyczne zużycie gazu [GJ] Prognozowane zużycie gazu ogółem [GJ] Emisja [Mg CO 2 ] , , , , , , , , , , , , , , , , , ,17 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE 32 S trona

35 2.4 Ciepło i paliwa opałowe Na terenie gminy potrzeby cieplne zaspokajane są indywidualnymi źródłami ciepła oraz ciepłem systemowym. Zakład Energetyki Cieplnej w Lubsku zajmuje się dostawą ciepła mieszkańcom osiedli mieszkaniowych oraz prowadzi liczne inwestycje sprzyjające poprawie efektywności produkcji i przesyłu ciepła sieciowego m.in. w ostatnich latach: zrealizowano modernizację sieci cieplnej przy budynkach położonych na ul. Bohaterów i ul. XX-lecia, modernizację węzłów cieplnych w kotłowni przy ul. Łabędziej 1, oddano do eksploatacji zmodernizowaną kotłownię gazową przy ul. Głowackiego, przy ul. Żarskiej oraz przy ul. Traugutta 3. W zasobach zakładu znajduje się aktualnie 8 kotłowni: kotłownia osiedlowa przy ul. Żeromskiego 1, kotłownia przy ul. Łabędzkiej 1, kotłownia przy ul. Łąkowej 40, kotłownia przy ul. Głowackiego 9, kotłownia przy ul. Traugutta 3, kotłownia lokalna przy ul. Żarskiej 4, kotłownia lokalna przy ul. Niepodległości 1, kotłownia lokalna przy ul. Niepodległości 8. Ciepło systemowe jest tylko jednym z elementów zaspokajania potrzeb cieplnych mieszkańców gminy. Do ogrzewania mieszkańcy wykorzystują szereg innych paliw. W celu oszacowania zużycia oraz emisji CO 2 z sektora związanego z ciepłownictwem, wykorzystano dane statystyczne na temat zapotrzebowania obiektów na energię cieplną oraz dane statystyczne dotyczące struktury źródeł ciepła na terenie gminy. W roku 2000 dominującym źródeł wytwarzania ciepła były paliwa stałe (węglowe i drewno) niewiele ponad 80 %. W tej wartości znajduje się zarówno ogrzewanie centralne (kotłownie węglowe, kocioły centralnego ogrzewania), jak i ogrzewanie piecowe (np. piece kaflowe, kominki), które odpowiadało za 33 % wytwarzanej ogółem energii cieplnej. 33 S trona

36 RYSUNEK 15: STRUKTURA PALIW WYKORZYSTYWANYCH NA POTRZEBY CIEPLNE W ROKU 2000 Struktura paliw wykorzystywanych na potrzeby cieplne w roku ,00% 80,00% 80,82% 70,00% 60,00% 50,00% 40,00% 33,78% 30,00% 20,00% 17,70% 10,00% 0,00% Paliwa stałe w tym ogrzewanie piecowe 1,48% Energia elektryczna Gaz ziemny STRUKTURA ŹRÓDEŁ CIEPŁA 2000r. ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE W roku 2013 ogrzewanie paliwami stałymi dalej jest dominującym sposobem zaspokajania potrzeb cieplnych, natomiast co korzystne, maleje liczba obiektów ogrzewanych nieefektywnym ogrzewaniem piecowym (spadek o 4 pp). 34 S trona

37 RYSUNEK 16: STRUKTURA PALIW WYKORZYSTYWANYCH NA POTRZEBY CIEPLNE W ROKU 2013 Struktura paliw wykorzystywanych na potrzeby cieplne w roku ,00% 80,00% 70,00% 60,00% 50,00% 40,00% 30,00% 20,00% 10,00% 0,00% 79,71% Paliwa stałe 29,87% w tym ogrzewanie piecowe 1,41% Energia elektryczna 18,88% Gaz ziemny STRUKTURA ŹRÓDEŁ CIEPŁA 2013r. ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE Emisję z poszczególnych źródeł przedstawiono w tabelach zamieszczonych poniżej. TABELA 9 POTRZEBY CIEPLNE ORAZ EMISJA CO 2 ZE ŹRÓDEŁ CIEPLNYCH W ROKU % Potrzeby cieplne zaspokajane z danego rodzaju paliwa [GJ] Emisja [Mg CO 2 ] Paliwa stałe 80,82% , ,05 w tym ogrzewanie piecowe 33,78% , ,54 Energia elektryczna 1,48% 4 451, ,00 Gaz ziemny 17,70% , ,06 SUMA , ,10 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE 35 S trona

38 TABELA 10 POTRZEBY CIEPLNE ORAZ EMISJA CO2 ZE ŹRÓDEŁ CIEPLNYCH W ROKU % Potrzeby cieplne zaspokajane z danego rodzaju paliwa [GJ] Emisja [Mg CO 2 ] Paliwa stałe 79,71% , ,81 w tym ogrzewanie piecowe 29,87% , ,93 Energia elektryczna 1,41% 5 203, ,03 Gaz ziemny 18,88% , ,46 SUMA , ,30 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE TABELA 11 POTRZEBY CIEPLNE ORAZ EMISJA CO2 ZE ŹRÓDEŁ CIEPLNYCH W ROKU Prognoza % Potrzeby cieplne zaspokajane z danego rodzaju paliwa [GJ] Emisja [Mg CO 2 ] Paliwa stałe 79,71% , ,07 w tym ogrzewanie piecowe 29,87% , ,45 Energia elektryczna 1,41% 5 425, ,21 Gaz ziemny 18,88% , ,16 SUMA , ,44 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE 36 S trona

39 2.5 Oświetlenie uliczne Dane dotyczące oświetlenia ulicznego na terenie gminy Lubska uzyskano z zasobów Urzędu Miejskiego w Lubsku. Charakterystyka oświetlenia ulicznego została przedstawiona w poniższej tabeli. RYSUNEK 17: CHARAKTERYSTYKA SYSTEMU OŚWIETLENIOWEGO NA TERENIE GMINY LUBSKO Charakterystyka systemu oświetleniowego Moce opraw [W] Ilość opraw Roczny czas Zużycie energii Emisja [Mg CO 2] świecenia [MWh] ,93 246, ,91 177, ,87 40,83 SUMA ,71 461,79 ŹRÓDŁO: OPRACOWANIE WŁASNE NA PODSTAWIE INFORMACJI UZYSKANYCH Z URZĘDU MIEJSKIEGO W LUBSKU Łączna moc systemu wynosi 141,33 kw, zasoby oświetleniowe w przeważającej mierze należą do lokalnego operatora sieci dystrybucyjnej, w związku z czym działania samorządu w zakresie modernizacji, wymiany oświetlenia są bardzo ograniczone. 2.6 Budynki użyteczności publicznej Na terenie gminy zinwentaryzowano trzydzieści sześć budynków użyteczności publicznej. Wyniki przeprowadzonej inwentaryzacji przedstawiono w poniższej tabeli. W większości budynkach paliwem wykorzystywanym do ogrzewania obiektów jest gaz. Łączna powierzchnia inwentaryzowanych budynków to ,23 m S trona