BURMISTRZ MIASTA BOCHNIA

Transkrypt

1 BURMISTRZ MIASTA PROGNOZA ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO DO PROJEKTU ZMIANY TERENU ŚRÓDMIEŚCIE W BOCHNI W ZAKRESIE DZIAŁEK NR: 6090, 6091, 6092 *źródło: WYKONAWCA: ForMA studio projektowe MC kwadrat - studio projektowe mgr inż. arch. Magdalena Fajkosz mgr inż. arch. Magdalena Czechowska MP-1561 uprawniona do sporządzania MPZP na podstawie art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uprawniona do sporządzania MPZP na podstawie art. 5 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym EDYCJA DO WYŁOŻENIA DO PUBLICZNEGO WGLĄDU WRZESIEŃ 2016r.

2 2. SPIS TREŚCI: 1. INFORMACJE OGÓLNE, obejmujące: podstawę prawną opracowania, opis zawartości dokumentu, cel opracowania prognozy i wykaz materiałów wyjściowych. 3. OPIS METODY PRACY PRZY SPORZĄDZANIU PROGNOZY 4. PROPOZYCJĘ METOD ANALIZY SKUTKÓW REALIZACJI PLANU I CZĘSTOTLIWOŚĆ JEJ SPORZĄDZANIA 5. OCENĘ STANU I FUNKCJONOWANIA ŚRODOWISKA, JEGO ZASOBÓW, ODPORNOŚCI NA DEGRADACJĘ I ZDOLNOŚCI DO REGENERACJI ORAZ OCENA ZAGROŻEŃ DLA ŚRODOWISKA, W TYM W SYTUACJI BRAKU REALIZACJI PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU, OBEJMUJĄCĄ: CHARAKTERYSTYKĘ ELEMENTÓW ŚRODOWISKA NATURALNEGO W TYM : WARUNKI GEOLOGICZNE, GLEBY, ZŁOŻA KOPALIN, WODY POWIERZCHNIOWE I PODZIEMNE, WARUNKI KLIMATYCZNE, SZATĘ ROŚLINNĄ, FAUNĘ, OCHRONĘ PRZYRODY I KRAJOBRAZU ; OCENĘ STANU ŚRODOWISKA, JEGO FUNKCJONOWANIA, ZASOBÓW, ODPORNOŚCI NA DEGRADACJĘ, ZDOLNOŚCI DO REGENERACJI ORAZ WYSTĘPUJĄCYCH ZAGROŻEŃ, W TYM: ZANIECZYSZCZENIA POWIETRZA, WÓD POWIERZCHNIOWYCH I PODZIEMNYCH, GLEB, KLIMATU AKUSTYCZNEGO ORAZ GOSPODARKI ODPADAMI; OPIS PROJEKTOWANEJ FUNKCJI I MOŻLIWOŚCI INWESTOWANIA W TERENIE OBJĘTYM MIEJSCOWYM PLANEM ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO; CELE OCHRONY ŚRODOWISKA ISTOTNE Z PUNKTU WIDZENIA PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU PRZEWIDYWANE ZNACZĄCE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO WYNIKAJĄCE Z USTALEŃ PLANU WRAZ Z OCENĄ ELEMENTÓW ELIMINUJĄCYCH LUB OGRANICZAJĄCYCH NEGATYWNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO; OCENĘ MOŻLIWOŚCI ELIMINUJĄCYCH LUB OGRANICZAJĄCYCH NEGATYWNE ODDZIAŁYWANIE NA ŚRODOWISKO, W TYM PRZECIWDZIAŁANIE ZNACZĄCEMU ODDZIAŁYWANIU. 5. STRESZCZENIE SPORZĄDZONE W JĘZYKU NIESPECJALISTYCZNYM ZESPÓŁ AUTORSKI: mgr inż. arch. Magdalena Fajkosz członek Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP MP-1561 mgr inż. arch. Magdalena Czechowska - uprawniona do sporządzania MPZP na podstawie art. 5 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym mgr inż. Dorota Borowiec - Ruśkowska specjalista do spraw zagadnień przestrzennych, ochrony przyrody i krajobrazu. mgr inż. Joanna Woszczenko specjalista do spraw zagadnień przestrzennych i środowiskowych 2

3 1. INFORMACJE OGÓLNE PODSTAWY PRAWNE OPRACOWANIA PROGNOZY Uchwała Nr XVII/154/16 Rady Miasta Bochnia z dnia 25 lutego 2016r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany punktowej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście w Bochni, w zakresie działek nr: 6090, 6091, 6092 Ustawa z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U poz. 778), Ustawa z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U poz. 353), Ustawa Prawo Ochrony Środowiska z dnia 27 kwietnia 2001r. (t.j. Dz.U poz. 672), Ustawa o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004r. (Dz.U poz z późn. zm), Ustawa o odpadach z dnia 27 kwietnia 2001r. (Dz. U poz. 21 z późn. zm.) Ustawa Prawo Wodne z dnia 18 lipca 2001 r. (Dz.U poz. 469z późn. zm.) Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami z dnia 23 lipca 2003 r. (Dz.U poz z późn. zm.) MATERIAŁY WYJŚCIOWE Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście w Bochni wypis i wyrys ustaleń Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasta Bochnia, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście w Bochni, MGGP, Bochnia 2008r. Raporty o stanie środowiska w województwie małopolskim w 2014, WIOŚ, Kraków. Opracowanie ekofizjograficzne dla Miasta Bochnia, Inżynieria Środowiska, grudzień2007r. Opracowanie ekofizjograficzne dla Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Bochni, grudzień 2007r., Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasta Bochna, ASTA-PLAN, Bochnia 2009r., Wojewódzki Program Ochrony Dziedzictwa i Krajobrazu Kulturowego Małopolski, załącznik do uchwały Nr XXXVII/469/05 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 3 października 2005r.; Strategia Rozwoju Gminy Miasta Bochnia na lata , Urząd Miasta Bochni, 2011, Program ochrony środowiska dla miasta Bochna, 2005, Tarnów, Urząd Miasta Bochnia. 3

4 Prognozę oddziaływania na środowisko opracowano do projektu zmiany punktowej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, którego zakres określono w Uchwale Nr XVII/154/16 Rady Miasta Bochnia z dnia 25 lutego 2016r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany punktowej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście w Bochni, w zakresie działek nr: 6090, 6091, Zmiana planu dotyczy wyłącznie części tekstowej w zakresie dotyczącym wskaźników zainwestowania oraz powierzchni terenu biologicznie czynnej dla terenów zainwestowanych w stanie istniejącym. Prognoza oddziaływania na środowisko to jeden z elementów postępowania w sprawie strategicznej oceny oddziaływania na środowisko, w związku z uchwalaniem planu zagospodarowania przestrzennego. Podstawę prawną wykonania prognozy stanowi art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 3 października 2008 r. udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U poz. 353). W fazie wstępnej związanej z opracowywaniem planu Burmistrz Miasta Bochnia wystąpił o uzgodnienie zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko do organów właściwych w sprawach opiniowania i uzgadniania w ramach strategicznej oceny oddziaływania na środowisko. Niniejszy dokument wypełnia zakres uzgodniony przez: Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Bochni pismem znak: PSE.N.NZ /25/16 Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie pismem znak: ST- I DK 4

5 5

6 6

7 7

8 INFORMACJE O ZAWARTOŚCI, CELACH I POWIĄZANIACH Z INNYMI DOKUMENTAMI Projekt zmiany punktowej miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście składa się z projektu uchwały. Prognoza oddziaływania na środowisko do zmiany planu zawiera część tekstową. Celem projektu Uchwały jest umożliwienie zagospodarowania obszaru, w sposób zgodny z wytyczonymi w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego kierunkami rozwoju Gminy Miasta Bochnia, w warunkach presji rozwoju urbanistycznego gminy. Opracowanie zmiany planu miejscowego ma na celu dostosowanie istniejących obiektów Urzędu Miasta Bochnia do potrzeb osób niepełnosprawnych m.in. poprzez rozbudowę funkcji komunikacyjnej, w tym budowę windy przy jednoczesnym zachowaniu wymogów ładu przestrzennego, wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego oraz krajobrazu. Cel stanowi ustalenie optymalnych i racjonalnych rozstrzygnięć w sposobie zagospodarowania terenu, przy uwzględnieniu istniejącego stanu zagospodarowania terenu, zasad jego ochrony i zasad zrównoważonego rozwoju poprzez uporządkowanie stanu istniejącego, zapewnienie właściwej obsługi komunikacyjnej, oraz jednolitych i spójnych zasad zagospodarowania dla poszczególnych terenów. Działki objęte przedmiotową zmianą punktową planu stanowią własność i współwłasność Gminy Miasta Bochnia, na których znajdują się głównie budynki siedziby Urzędu Miasta Bochnia. Podstawowym powodem przeprowadzenia zmiany punktowej planu jest dostosowanie istniejących obiektów Urzędu do potrzeb osób niepełnosprawnych m.in. poprzez rozbudowę funkcji komunikacyjnej, w tym budowę windy. Zapisy obowiązującego MPZP Śródmieście uniemożliwiają jakąkolwiek rozbudowę wskazanych obiektów z uwagi na dopuszczony wskaźnik powierzchni zabudowy. Zakres zmiany polega na zmianie w tekście planu zapisów dotyczących wskaźników zainwestowania w kontekście stanu istniejącego. W obowiązującym planie obszar podlegający zmianie przeznaczony jest pod tereny zabudowy usługowej oznaczony symbolem 1.U.12. Omawiany teren położony jest w zasięgu stref ochrony konserwatorskiej oraz archeologicznej. Projekt planu wprowadza korektę ustaleń obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenu Śródmieście z uwzględnieniem ustaleń studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Realizacja zapisów projektu Uchwały przyczyni się do poprawy warunków życia mieszkańców poprzez dostosowanie obiektów użyteczności publicznej do potrzeb osób niepełnosprawnych. W zakresie zaopatrzenia terenu w infrastrukturę techniczną w tym w wodociągi, gazownictwo i kanalizację, projekt Uchwały jest podporządkowany istniejącym i projektowanym rozwiązaniom systemowym Gminy Miasta Bochnia. Głównym celem prognozy jest wskazanie możliwości rozwiązań planistycznych najkorzystniejszych dla stanu środowiska, poprzez identyfikację i ocenę najbardziej prawdopodobnych wpływów na komponenty środowiska, jakie może wywołać realizacja zamierzeń inwestycyjnych określonych w projekcie zmiany planu. Dokumentacja podlegająca prognozie to PROJEKT ZMIANY PUNKTOWEJ MIEJSCOWEGO PLANU ZAGOSPODAROWANIA PRZESTRZENNEGO w Bochni, w zakresie działek nr: 6090, 6091, 6092 składający się z: 1. Uchwały obejmującej ustalenia zmiany planu zawarte w treści uchwały 2. Integralnymi częściami uchwały są Rozstrzygnięcia, nie będące ustaleniami planu: 1) o sposobie rozpatrzenia uwag do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stanowiące załącznik Nr 2 do uchwały; 2) o sposobie realizacji zapisanych w planie inwestycji z zakresu infrastruktury technicznej, które należą do zadań własnych gminy, oraz zasadach ich finansowania, stanowiące załącznik Nr 3 do uchwały. Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście, wyrażone w części graficznej pozostają bez zmian. 8

9 Powiązania projektu planu z innymi dokumentami Zapisy projektowanego dokumentu zostały przeanalizowane pod kątem celów ochrony środowiska ustanowionych w następujących dokumentach: - Polityka ekologiczna Państwa w latach z perspektywą do roku 2016, przyjęta przez Sejm Uchwałą z (M.P. z 2009 r. Nr 34, poz. 501), - Program ochrony środowiska województwa małopolskiego na lata przyjęty przez Sejmik Województwa Małopolskiego Uchwałą Nr XI/133/07 z dnia 24 września 2007 r., Odniesienie się do powyższych dokumentów pozwala na realizację celów środowiskowych w projekcie planu ustanowionych w umowach międzynarodowych i dokumentach wspólnotowych. Polityka Ekologiczna Państwa w latach z perspektywą do roku 2016 Wybrane cele i kierunki działania, istotne dla obszaru opracowania: uwzględnienie kryteriów zrównoważonego rozwoju, wdrożenie koncepcji korytarzy ekologicznych, egzekwowanie wymogów ochrony przyrody w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego oraz rygorystyczne przestrzeganie zasad ochrony środowiska, ochrona powietrza przed zanieczyszczeniem (działania polegające głównie na eliminacji źródeł emisji niskich oraz zmniejszenia emisji pyłu ze środków transportu), zmniejszenie narażania społeczeństwa na ponadnormatywny hałas. Sposób uwzględnienia w projekcie planu: utrzymanie w obszarze projektu planu terenów otwartych zielonych oraz ustalenie wysokiego wskaźnika terenu biologicznie czynnego, w obszarze planu, oznaczenie obiektów podlegających ochronie na podstawie ustawy o ochronie przyrody (dwa dęby szypułkowe), wprowadzenie częściowej strefy ochrony krajobrazowej, w celu ochrony otuliny biologicznej cieków wodnych ustalono strefę hydrogeniczną, projekt planu przewiduje zaspokajanie potrzeb grzewczych poprzez przyłączenie do miejskiego systemu ciepłowniczego lub poprzez zastosowanie paliw ekologicznie czystych lub alternatywnych źródeł energii, w strefie ponadnormatywnego oddziaływania akustycznego od istniejących ciągów komunikacyjnych zlokalizowana jest zabudowa mieszkaniowa a zapisy nie gwarantują utrzymania norm akustycznych w tych obszarach cel nie został w pełni zrealizowany. Program ochrony środowiska województwa małopolskiego na lata Wybrane cele i kierunki działania, istotne dla obszaru opracowania: chronienie dziedzictwa kulturowego, kształtowanie harmonijnego krajobrazu poprzez wykorzystanie walorów środowiska kulturowego i podniesienia atrakcyjności obszarów poprzez uwzględnienie ustaleń konserwatorskich, tworzenie warunków dla rozwoju ruchu rowerowego, eliminowanie węgla jako paliwa w kotłowniach lokalnych i gospodarstwach domowych oraz centralizacja zaopatrzenia w ciepło na terenach o gęstej zabudowie, stosowanie rozwiązań technicznych i organizacyjnych zapobiegających powstawaniu lub przenikaniu hałasu do środowiska, a także środków zmniejszających poziom hałasu, wprowadzenie do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego zapisów poświęconych ochronie przed polami elektromagnetycznymi, Sposób uwzględnienia w projekcie planu: Projekt planu podlegający zmianie jedynie w zakresie wskaźników urbanistycznych podtrzymuje pozostałe ustalenia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego Śródmieście w tym również zaspokajanie potrzeb grzewczych poprzez przyłączenie do miejskiego systemu ciepłowniczego, indywidualne i lokalne źródła ciepła oraz lokalne systemy grzewcze, 9

10 w obszarze objętym zmianą planu znajdują się obiekty ujęte w gminnej ewidencji zabytków, których ochronę ustala obowiązujący plan terenu Śródmieście Ramy dla przedmiotowego projektu zmiany planu wyznaczył dokument Opracowanie ekofizjograficzne dla miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w Bochni. Na podstawie tego dokumentu została określona przydatność poszczególnych terenów dla rozwoju funkcji użytkowych z uwzględnieniem infrastruktury niezbędnej do prawidłowego pełnienia tych funkcji. Przeprowadzona w ramach opracowania ekofizjograficznego analiza pozwala na wydzielenie w obszarze projektu planu terenów dla rozwoju następujących funkcji użytkowych: kompleks przeznaczony do kontynuacji i rozwoju zabudowy usługowej oraz terenów obsługi komunikacji, Obszar opracowania przydatny jest do pełnienia funkcji o charakterze publicznym poprzez rozwój terenów usługowych oraz terenów obsługi komunikacji jak i funkcji rekreacyjnej poprzez uatrakcyjnienie istniejących terenów zieleni. Wszystkie obiekty w obszarze opracowania muszą być podłączone do infrastruktury technicznej (kanalizacja, woda, prąd), ich ogrzewanie musi być oparte na niskoemisyjnych nośnikach energii. Teren nie wymaga znacznej rozbudowy istniejącej infrastruktury. Przedmiotowego obszaru, nie obejmują granice obszaru przeznaczonego do kontynuacji funkcji przyrodniczej. W obszarze projektu planu znajdują się tereny o wysokich walorach kulturowych, które podlegają ochronie poprzez wprowadzenie stref ścisłej ochrony konserwatorskiej w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście. Ponadto w obszarze zmiany nie występują tereny osuwisk aktywnych, tereny osuwisk aktywnych okresowo, tereny osuwisk nieaktywnych oraz tereny zagrożone ruchami masowymi. Obszary zagrożenia powodziowego, położone są poza terenem opracowania. Projekt planu miejscowego jak i prognoza powiązane są ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasta Bochnia przyjętego Uchwałą Nr XXXVI/349/09 Rady Miasta Bochni z dnia 27 sierpnia 2009 r. z późn. zm, Dla przedmiotowego obszaru wyznacza ono poniższe kierunki rozwoju i przekształceń struktury przestrzennej: 1.1. Kierunki rozwoju i przekształceń struktury przestrzennej Ustalenie zasięgów kompleksów funkcjonalno - przyrodniczych poprzez określenie dominującej formy istniejącego użytkowania oraz walorów przyrodniczych, kulturowych, zdecydowały o wydzieleniu w obszarze miasta dwóch podstawowych obszarów: A. obszar urbanizacji, B. obszar przyrodniczo - ekologiczny. Na rysunku studium zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego ustalono zasięgi wyżej wymienionych obszarów i oznaczono je cyframi: I. i II. OBSZAR URBANIZACJI (I.) - obejmuje istniejące i potencjalne tereny mieszkaniowe, usługowe, przemysłowe, składowe i inne; zainwestowane lub do zainwestowania, posiadające dogodne warunki obsługi komunikacyjnej wraz z terenami bezpośrednio do nich przylegającymi. Ponadto obszar ten obejmuje tereny infrastruktury technicznej, tereny obsługi komunikacyjnej, tereny zieleni w zróżnicowanych formach w tym parki, istniejące ogrody działkowe, cmentarze itp. Przedmiotowy obszar, zawiera się w całości na terenie obszaru urbanizacji. Podstawowym kierunkiem działań w obszarze urbanizacji jest utrzymanie i rozwój funkcji mieszkaniowej, usługowej, przemysłowej oraz działalności gospodarczej przy zachowaniu warunków ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego. 10

11 Podstawowym kierunkiem działań w w/w. obszarze jest również realizacja systemu zieleni urządzonej, tworzonej na bazie istniejących zasobów przyrodniczych, a także utrzymanie i powiększanie istniejących terenów zieleni parkowej, wykształcenie systemu zieleni izolacyjnej, oraz sukcesywne przekształcanie istniejących użytków rolnych oraz terenów odłogowanych na tereny ogólnodostępnej urządzonej zieleni publicznej. Dokładny zasięg obszaru urbanizacji pokazano na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego i oznaczono cyfrą rzymską I. Generalną zasadą zabudowy w obszarze urbanizacji niezależnie od położenia w strefie funkcjonalnej jest koncentracja zabudowy w nawiązaniu do istniejącego układu drogowego. Winno to następować w zwartych zespołach w nawiązaniu do istniejącego zainwestowania dla pełnego wykorzystania realizowanej infrastruktury technicznej. Należy dążyć do utrzymania terenów wolnych od zainwestowania kubaturowego dla umożliwienia migracji gatunków oraz dla identyfikacji poszczególnych jednostek. Przyjmuje się zachowanie zieleni wzdłuż cieków wodnych, przebiegających w obszarach istniejącego zainwestowania kubaturowego oraz pełną ochronę istniejących obiektów i zespołów zabytkowych, w tym także obiektów i zespołów nie ujętych w rejestrze zbytków, a stanowiących istotne wartości kulturowe o znaczeniu lokalnym i regionalnym. Ponadto ustala się spełnienie warunków braku uciążliwości wprowadzanego programu usług, produkcji i wytwórczości. Zasięgi terenów rozwojowych zróżnicowano w dostosowaniu do uwarunkowań lokalnych, związanych z cennymi zasobami środowiska przyrodniczego i kulturowego. Ukształtowaną w latach poprzednich zabudowę o różnym charakterze (mieszkaniowym, usługowym, wytwórczym lub funkcji łączonej) pozostawia się do utrzymania - adaptacji. Dopuszcza się jej rozbudowę, nadbudowę lub zmianę sposobu użytkowania zgodnie z obowiązującymi przepisami. Parametry budynków i wskaźniki zagospodarowania po dokonaniu zmian nie mogą przekroczyć tych, które ustala obecna zmiana studium. W obszarze urbanizacji w zależności od lokalizacji w obszarze miasta, sposobu obecnego zagospodarowania, predyspozycji funkcjonalnej oraz zgodnie z ustalonymi kompleksami przyrodniczofunkcjonalnymi wyznaczono strefy: - strefę miejską, - strefę podmiejską - strefę komunikacji zewnętrznej. Obszar objęty zmianą planu terenu Śródmieście położony jest w strefie miejskiej, w której wyznaczono tereny utrzymania, kontynuacji i rozwoju: - utrzymania, kontynuacji i rozwoju funkcji mieszkaniowej - w zróżnicowanych formach : zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, willowej, wielorodzinnej i mieszanej mieszkaniowo-usługowej, - utrzymania, kontynuacji i rozwoju funkcji usługowej, w zróżnicowanych formach,w tym obszary wielkopowierzchniowych obiektów handlowych;(...) - komunikacji - obejmujące drogi i ulice, place, parkingi oraz tereny urządzeń komunikacji i inne związane obsługą komunikacji;(...) - zieleni urządzonej w zróżnicowanych formach, w tym zieleni parkowej, łąkowej do utrzymania, cmentarzy oraz tereny do przekształcenia w tereny zieleni urządzonej. Tereny przeznaczone dla rozwoju funkcji usługowej w strefie miejskiej, obejmują oprócz istniejących terenów usług (szkół, przedszkoli, budynków OSP, kościołów i innych obiektów usług o charakterze publicznym i komercyjnym) tereny predysponowane dla rozwoju tej funkcji, zazwyczaj położone w bezpośrednim sąsiedztwie istniejących terenów usługowych, zwartych terenów mieszkaniowych i przylegające do terenów komunikacji. Podstawowym kierunkiem działań w terenach przeznaczonych dla rozwoju funkcji usługowej jest utrzymanie, 11

12 poprawa standardu i rozbudowa istniejących obiektów usługowych, ich lepsze wykorzystanie, skoncentrowanie i realizacja nowych obiektów i urządzeń wraz z pełną infrastrukturą techniczną i komunikacyjną obejmującą dojazdy i zaplecza parkingowe. 13 Zasięg terenów przeznaczonych dla rozwoju funkcji usługowej został określony na bazie istniejącego zainwestowania i złożonych wniosków oraz zgodnie z wyznaczonym w opracowaniu ekofizjograficznym kompleksem do zabudowy intensywnej. Przeznaczeniem dopuszczalnym w terenach rozwoju funkcji usługowej jest mieszkalnictwo oraz ograniczona, nie obniżająca standardów środowiska działalność produkcyjna. Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny koncentracji zabudowy usługowej oznaczono kolorem czerwonym i symbolem U, a wyznaczone w studium tereny koncentracji zabudowy usługowej, Na rysunku zatytułowanym Kierunki zagospodarowania przestrzennego istniejące tereny koncentracji zabudowy usługowej oznaczono kolorem czerwonym i symbolem U. Tereny objęte zmianą punktową miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście położone są w Obszarze Centrum Miasta Ze względu na szczególne cechy funkcjonalno-przestrzenne, zasoby kulturowe w strefie miejskiej wydzielono Obszar Centrum Miasta, którego granice pokrywają się z terenem proponowanego parku kulturowego, obejmującego historyczny układ urbanistyczny miasta z rynkiem i zabudową przyrynkową, zabudową przy ulicach wychodzących z rynku oraz zabytkową kopalnię soli. Obszar Centrum Miasta należy traktować jako przestrzeń publiczną. Zagospodarowanie tego terenu w ramach ustalonych funkcji (usługowej, mieszkaniowo-usługowej, mieszkaniowej, obsługi komunikacyjnej oraz zieleni urządzonej) podlega szczególnym rygorom zdefiniowanych w rozdziale 2 określającym parametry i wskaźnikach urbanistyczne. Uwarunkowania w zakresie środowiska przyrodniczego i kulturowego: W przedmiotowym obszarze studium wyznacza: strefę ścisłej ochrony konserwatorskiej obejmującą niewielki fragment obszaru w północno środkowej części planu. Dla terenów, w których występują elementy o najwyższych wartościach kulturowych, zabytkowych i krajobrazowych, wymagających opieki konserwatorskiej oraz zasoby dziedzictwa kulturowego o znaczeniu ponadregionalnym Studium zakłada: - zachowanie historycznie ukształtowanego układu urbanistycznego poprzez utrwalenie istniejących struktur o wysokich wartościach kulturowych utrzymanie historycznych podziałów własnościowych, - zachowanie i uczytelnienie zabytkowych układów przestrzennych obejmujących: rozplanowania ulic, placów, kompozycji wnętrz urbanistycznych i kompozycji zieleni oraz poszczególnych elementów tego układu obejmujących historyczną zabudowę - utrzymanie i konserwacja wszystkich obiektów zabytkowych, - odtworzenie zniszczonej zabytkowej architektury i założeń urbanistycznych ; ewentualne zaznaczenie ich śladów, - dostosowanie nowej zabudowy do historycznej kompozycji przestrzennej w zakresie rozplanowania, sytuacji, skali i bryły, przy założeniu harmonijnego współistnienia elementów kompozycji historycznej i współczesnej oraz nawiązanie formami współczesnymi do lokalnej tradycji architektonicznej, - odzyskanie kulturowego charakteru wnętrz urbanistycznych poprzez: uzupełnienie istniejących pierzei zabudową o charakterze plombowym, operując tradycyjnymi formami oraz bryłami i gabarytami dostosowanymi do otoczenia, uzupełnienie zieleni i nawierzchni (bruk), - utrzymanie funkcji historycznie utrwalonych oraz dostosowanie funkcji współczesnych do wartości zabytkowych zespołów i jego poszczególnych obiektów, - zachowanie istniejącej zabudowy zabytkowego zespołu starego miasta z możliwością adaptacji obiektów pod funkcje handlowo - usługowe, - ochrona terenów zielonych naturalnych i urządzonych, będących wypełnieniem układów i otoczenia zespołu urbanistycznego wraz z ich płaszczyzną ekspozycji, - zakaz wprowadzania funkcji uciążliwych i degradujących zabytkową substancję, 12

13 - działalność inwestycyjna wymaga postępowania zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską oraz winna ona zostać szczegółowo określona w planach miejscowych. strefę ochrony archeologicznej obejmują stanowiska archeologiczne oraz tereny bezpośrednio do nich przylegające, których zasięg przedstawiono na rysunku zmiany studium. Działania inwestycyjne w obrębie stanowisk archeologicznych, wymagają postępowania zgodnie z obowiązującymi przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszarów i obiektów objętych ochroną konserwatorską. Parametry i wskaźniki urbanistyczne W celu osiągnięcia pożądanych efektów funkcjonalnych oraz zapewnienia ładu przestrzennego zaleca się stosowanie wskaźników zagospodarowania terenów, w tym: Intensywności zabudowy, przez którą należy rozumieć parametr efektywnego wykorzystania terenów zabudowy ustalony na podstawie proporcji: sumy powierzchni wszystkich kondygnacji naziemnych, liczonej w zewnętrznym obrysie murów do powierzchni terenu w granicach działki (lub działek) jako terenu przeznaczonego na cele inwestycyjne; Minimalnej powierzchni biologicznie czynnej; Parametru wielkości nowo wydzielanych działek budowlanych; Wskaźnika miejsc parkingowych; Maksymalnej wysokość poszczególnych rodzajów zabudowy. Zalecana intensywność zabudowy: w obszarze urbanizacji: W strefie miejskiej dla terenów utrzymania, kontynuacji i rozwoju: Funkcji mieszkaniowej w zróżnicowanych formach w obszarze centrum miasta: 1) w terenach zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej - na poziomie do 1,4 2) w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej - na poziomie do 1,2 3) w terenach zabudowy mieszkaniowo - usługowej - na poziomie do 1,2 funkcji usługowej, w zróżnicowanych formach 4) w terenach zabudowy usługowej - na poziomie do 1,4 5) w terenach rekreacji, sportu i turystyki - na poziomie do 0,4 Zalecane wielkości minimalnych powierzchni biologicznie czynnych: funkcji usługowej, w zróżnicowanych formach 1) w terenach zabudowy usługowej - nie powinna być mniejsza niż 10% terenu inwestycji, z dopuszczeniem 0% w sytuacjach istniejącego zwartego zainwestowania; 2) w terenach rekreacji, sportu i turystyki - nie może być mniejsza niż 40% terenu inwestycji; Zalecane parametry i wielkości nowo wydzielanych działek budowlanych dla poszczególnych rodzajów zabudowy: w obszarze urbanizacji: W strefie miejskiej dla terenów utrzymania, kontynuacji i rozwoju: funkcji usługowej, w zróżnicowanych formach 1) zabudowy usługowej - nie może być mniejsza niż 10 arów; 2) zabudowy obsługi produkcji w gospodarstwach rolnych, hodowlanych, ogrodniczych - nie może być mniejsza niż 20 arów; 3) zabudowy rekreacji, sportu i turystyki - nie może być mniejsza niż 30 arów; funkcji przemysłowej, w zróżnicowanych formach 1) zabudowy przemysłowej, przemysłowo-usługowej - nie może być mniejsza niż 20 arów Zalecane wskaźniki miejsc parkingowych: 13

14 dla zabudowy mieszkaniowej - minimum jedno miejsce parkingowe na jedno mieszkanie; dla zabudowy usługowej lub przemysłowej - minimum jedno miejsce parkingowe na 20m2 powierzchni użytkowej obiektu; dla zabudowy przemysłowej lub innej, dla której wyznacznikiem jest liczba zatrudnionych - minimum jedno miejsce parkingowe na 10 pracowników. Zalecane wysokości poszczególnych rodzajów nowej zabudowy: dla zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i willowej do 12m. od poziomu terenu przy głównym wejściu do budynku do najwyższego punktu dachu; dla zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej do 16m.-21m. od poziomu terenu przy głównym wejściu do budynku do najwyższego punktu dachu; dla zabudowy usługowej do 16m. od poziomu terenu przy głównym wejściu do budynku do najwyższego punktu dachu; dla obiektów sakralnych lub innych pełniących funkcje publiczne (strażnica, wieża widokowa) dopuszcza się wysokość większą niż ustalono; dla zabudowy przemysłowej - nie ustala się - przyjmując względy technologiczne. Zalecane parametry i wskaźniki urbanistyczne mogą być korygowane w dostosowaniu do konkretnych potrzeb i uwarunkowań występujących na danym terenie na etapie opracowywania planów miejscowych. 2. ZASTOSOWANE METODY OCENY, PRZYJĘTE ZAŁOŻENIA, WYKORZYSTANE DANE O ŚRODOWISKU PRZYJĘTE ZAŁOŻENIA Założeniem niniejszej prognozy, jest możliwie dokładne określenie skutków środowiskowych wywołanych realizacją projektowanego dokumentu. Ponadto odniesienie się do uwarunkowań określonych w opracowaniu ekofizjograficznym, w szczególności do obszarów wyznaczonych w tym opracowaniu do ochrony. Podstawowym celem prognozy opracowywanej równocześnie z projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jest identyfikacja i prognoza możliwych wpływów na środowisko biogeofizyczne oraz na zdrowie i dobra materialne ludzi, jakie potencjalnie mogą nastąpić na skutek realizacji ustaleń planu oraz współpraca z autorem ustaleń planu w celu wyeliminowania niekorzystnych ustaleń, które mogą spowodować negatywne skutki dla środowiska. Ważnym zadaniem prognozy jest informowanie lokalnej społeczności, władz samorządowych i podmiotów gospodarczych o skutkach realizacji ustaleń planu. Przy sporządzaniu prognozy jako stan odniesienia przyjęto charakterystykę stanu środowiska przyrodniczego oraz stan zagospodarowania terenu określony w opracowaniu ekofizjograficznym wykonanym dla potrzeb planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście w Bochni, oraz zapisy ustaleń projektu planu. Przy ocenie możliwych przemian elementów środowiska założono pełną realizację ustaleń planu. METODY OCENY ODDZIAŁYWANIA NA ŚRODOWISKO ZASTOSOWANE W PROGNOZIE W niniejszym opracowaniu zastosowano między innymi metody analityczne oraz prognozowania eksperckiego. Zastosowano prognozowanie przez analogię, biorąc pod uwagę wyniki ocen, pomiarów i badań dla przedsięwzięć o podobnym charakterze i zakresie. W ramach niniejszego opracowania wykonano następujące czynności zmierzające do prawidłowego określenia skutków środowiskowych związanych z realizacją zapisów projektowanego dokumentu: identyfikacja fizjologii i fizjonomii środowiska, identyfikacja naruszenia środowiska i zdolności jego regeneracji, identyfikacja możliwych zamierzeń inwestycyjnych w kontekście naruszenia, zmiany cech środowiska naturalnego i antropogenicznego, identyfikacja potrzeb społecznych i ich wagi, 14

15 porównanie rozwiązań przestrzennych zaproponowanych w projekcie uchwały do uwarunkowań rozwoju, określonych w opracowaniach ekofizjograficznych, sprawdzenie wprowadzenia celów strategicznych związanych z ochroną środowiska ujętych w przyjętych dokumentach na szczeblu gminnym, powiatowym, wojewódzkim, krajowym i wspólnotowym, metoda analogii zdarzeń i skutków z wykorzystaniem doświadczenia zebranego w toku realizacji ustaleń innych dokumentów planistycznych o podobnym charakterze. ZASIĘG PROGNOZY i ZAKRES CZYNNOŚCI Zasięg prognozy określony jest prognozowanym zasięgiem oddziaływania na środowisko przedsięwzięć realizowanych na podstawie projektowanego dokumentu. Prognoza oddziaływania na środowisko obejmuje następujące czynności: wizja terenowa, spotkanie z mieszkańcami obszaru planu, analiza mapowa, analiza danych o środowisku, analiza możliwości wariantowych rozwiązań zagospodarowania terenu, analiza ustaleń i przepisów zawartych w projektowanym dokumencie, analiza interakcji podczas realizacji projektowanego dokumentu ze środowiskiem oraz oszacowanie możliwego stopnia zmian w środowisku, analiza potrzeb społecznych i konfliktów wywołanych realizacją projektowanego dokumentu, analiza technicznych i nietechnicznych możliwości minimalizacji oddziaływań na środowisko, analiza potrzeb monitoringu środowiska podczas realizacji projektowanego dokumentu, wnioski z analiz, sporządzenie dokumentu Prognoza oddziaływania na środowisko. 3. PROPOZYCJE METOD ANALIZY SKUTKÓW REALIZACJI PLANU I CZĘSTOTLIWOŚĆ JEJ SPORZĄDZANIA Proponuje się objąć analizą skutków realizacji ustaleń planu poniższe parametry: - zachowanie powierzchni zabudowy i powierzchni biologicznie czynnej, - ilość ścieków odprowadzanych do sieci kanalizacji sanitarnej, - ilość odpadów. Proponuje się przeprowadzenie analizy w oparciu o inwentaryzację terenu (dla powierzchni zabudowy i powierzchni biologicznie czynnej) oraz umów zawartych z odbiorcami, dotyczącymi odprowadzania ścieków i usuwania odpadów, z częstotliwością co rok. Realizacja projektowanej zmiany w planie i analiza jej oddziaływań na poszczególnych etapach procesu inwestycyjnego zostanie umożliwiona poprzez: analizę zgodności zamierzeń inwestycyjnych z zapisami planu miejscowego. - na etapie ustalania lokalizacji inwestycji wykonanie raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko- na etapie decyzji o uwarunkowaniach środowiskowych dla przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko sklasyfikowanych w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397) oraz dla przedsięwzięć innych niż określone w art. 51 ust. 1 pkt 1 i 2, które nie są bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynikają z tej ochrony, jeżeli mogą one znacząco oddziaływać na ten obszar. kontrolę rozwiązań projektowych w zakresie zgodności z planem i z decyzją o uwarunkowaniach środowiskowych - na etapie uzyskania pozwolenia na budowę dopuszczenie obiektów do eksploatacji. - na etapie pozwolenia na użytkowanie. 15

16 4. OCENA STANU I FUNKCJONOWANIA ŚRODOWISKA, JEGO ZASOBÓW, ODPORNOŚCI NA DEGRADACJĘ I ZDOLNOŚCI DO REGENERACJI ORAZ OCENA ZAGROŻEŃ DLA ŚRODOWISKA, W TYM W SYTUACJI BRAKU REALIZACJI PROJEKTOWANEGO DOKUMENTU, Wiadomości ogólne Obecne użytkowanie terenu Administracyjne położenie obszaru Teren, objęty zmianą punktową planu, wyznaczony zgodnie z załącznikiem graficznym do uchwały Rady Miasta Bochnia Nr XVII/154/16 z dnia 25 lutego 2016 r położony jest w centralnej części miasta Bochnia. Zmiana punktowa obejmuje 3 działki, dla których obowiązują ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu "ŚRÓDMIEŚCIE" w Bochni zgodnie z Uchwałą Nr XVII/174/08 z dnia 27 lutego 2008 r. Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu "ŚRÓDMIEŚCIE", którego fragment objęty jest zmianą miejscową, graniczy: -od północy z terenem, dla którego obowiązuje UCHWAŁA Nr XLIV/404/10 RADY MIASTA Z DNIA 29 KWIETNIA 2010 R. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu GOCZAŁKOWSKICH -od północnego zachodu z terenami nie objętymi żadnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego -od południa graniczy ze sporządzanym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu "UZBORNIA" zgodnie z uchwała w sprawie przystąpienia do sporządzenia. [UCHWŁA Nr XXXV/360/13 RADY MIASTA W BOCHNI Z DNIA 31 PAŹDZIERNIKA 2013R.] -od wschodu graniczy ze sporządzanym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu "KRZĘCZKÓW- OS. ŚW. JANA" zgodnie z uchwała w sprawie przystąpienia do sporządzenia. [UCHWŁA Nr XXXV/361/13 RADY MIASTA W BOCHNI Z DNIA 31 PAŹDZIERNIKA 2013R.] oraz ze sporządzanym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego terenu przy ulicy "BRZESKIEJ" zgodnie z uchwałą w sprawie przystąpienia do sporządzenia. [UCHWŁA Nr XXIV/252/12 RADY MIASTA W BOCHNI Z DNIA 29 LISTOPADA 2012 R.] -Od zachodu z terenem, dla którego obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego terenu "TRINITATIS" [UCHWAŁA Nr XLII/396/10 RADY MIASTA Z DNIA 25 LUTEGO 2010R.] oraz jego zmiany punktowej [UCHWAŁA Nr XXVIII/301/13 RADY MIASTA Z DNIA 28 MARCA 2013R.] CHARAKTERYSTYKA ELEMENTÓW ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO Regionalizacja fizyczno-geograficzna Pod względem fizjograficznym obszar miasta Bochnia położony jest w dwóch mezoregionach: Pogórze Bocheńskie należącym do makroregionu Kotlina Sandomierska (północny fragment miasta) i Pogórze Wiśnickie należącym do makroregionu Pogórze Zachodniobeskidzkie (część południowa i środkowa miasta). Obszar objęty projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego położony jest na terenie Pogórza Zachodniobeskidzkiego. 16

17 Rys.1. Położenie Bochni na tle podziału fizycznogeograficznego J. Kondrackiego ŹRÓDŁO: GEOGRAFIA REGIONALNA POLSKI PWN WARSZAWA 1998R.- JERZY KONDRACKI Pogórze Zachodniobeskidzkie krajobrazowo przedstawia rozciętą erozyjnie wyżynę o wysokościach od 300 do ponad 500 m n.p.m., opadającą ku kotlinom podkarpackim mniej lub bardziej wyraźnym stopniem denudacyjnym, związanym z nasunięciem płaszczowin karpackich na przedpole. Od południa ponad powierzchnię pogórza wznoszą się od 300 do 500 m pasma górskie Beskidów Zachodnich. Szerokość Pogórza Zachodniobeskidzkiego mieści się w granicach od kilku do kilkunastu kilometrów. Jego płaskie garby są zbudowane przeważnie z serii skalnych płaszczowiny cieszyńskiej obejmujących sekwencję osadów morskich od dolnej kredy po paleogen. W ich skład oprócz piaskowców i mało odpornych na denudację łupków wchodzą dolnokredowe wapienie cieszyńskie i pokładowe żyły skał wylewnych typu bazaltów (noszące nazwę cieszynitów), co jest wyjątkiem we fliszu Karpat Zewnętrznych. Pogórze Wiśnickie rozciąga się od doliny Raby po dolinę Dunajca. Mioceńska zatoka gdowska i szeroka dolina Raby sprawiają, że zachodnia część Pogórza Wiśnickiego ma tylko kilka kilometrów szerokości, ale ku wschodowi rozszerza się ono do kilkunastu kilometrów (na południe od Bochni około 18 km), zajmując powierzchnię około 700 km2. Garby Pogórza Wiśnickiego osiągają wysokości m, ale miejscami przekraczają 500 m. Pogórze charakteryzują szerokie, wydłużone równoleżnikowo garby. Spłaszczenia wierzchowinowe o wysokości bezwzględnej m, maja szerokość m oraz spadki 0-3%. Górne partie stoków mają łagodne nachylenia nie przekraczające 10%, natomiast dolne 12-15%. Obszar Bochni posiada dość skomplikowaną budowę geologiczną. Stratygraficznie są to utwory fliszu, tworzące strefę brzeżną Karpat oraz utwory miocenu Zapadliska Przedkarpackiego. Granica stratygraficzna (między utworami fliszowymi i mioceńskimi) nie pokrywa się dokładnie z granicą morfologiczną, lecz utwory te wymieszane są w strefie sięgającej ok. 2 km na południe od progu Pogórza. Wgłębne podłoże geologiczne obszaru budują utwory wieku kredowo-trzeciorzędowego, czyli flisz karpacki jednostki śląskiej i podśląskiej (piaskowce, zlepieńce, łupki, łupki pstre, podrzędnie margle). Mogą im towarzyszyć utwory wieku mioceńskiego warstw chodenickich w postaci iłów, iłów marglistych i piasków podsobnych, pojawiające się na powierzchni terenu na nielicznych wychodniach na stokach. Podłoże kredowo-trzeciorzędowe okrywają pyłowe utwory lessopodobne wieku czwartorzędowego. Są to przeważnie gliny pylaste o niewielkiej zawartości piasku i z dużym udziałem iłu koloidalnego. Utwory te zajmują ponad 70% powierzchni terenu i stanowią podłoże budowlane o zmiennych właściwościach. Pod nimi zalega zwietrzelina skał fliszowych i mioceńskich. Miąższość utworów lessopodobnych jest zróżnicowana od 5 metrów na wierzchowinie do 10 metrów na stokach. W dnach dolin potoków występują osady facji piaszczysto-pyłowej i żwirowej z wytrąceniami iłu i szczątków organicznych. Analizowany teren położony jest w strefie przejściowej pomiędzy obszarami gdzie występują ruchy neotektoniczne o kierunku wznoszącym. 17

18 Obszar objęty opracowaniem położony jest na pograniczu jednostki hydrogeologicznej XXII Regionu Przedkarpackiego i XXIII Regionu Karpackiego1. Wody podziemne występują w utworach czwartorzędu i trzeciorzędu (miocen). W utworach czwartorzędu występują wody gruntowe w dolinach rzecznych żwiry, piaski i mułki o miąższości kilku metrów. Ze względu na przejściowość położenia i zaburzenia tektoniczne przenikają się tu struktury hydrogeologiczne regionu karpackiego i przedkarpackiego. Występują trzy piętra wodonośne: kredytrzeciorzędu (fliszowe); trzeciorzędu (poziom miocenu morskiego) i czwartorzędowe. Wszystkie cechuje bardzo niska wodonośność. Według mapy opracowanej przez A. S. Kleczkowskiego nie wydzielono na tym terenie Głównego Zbiornika Wód Podziemnych (GZWP), co wynika z ubogich zasobów wodnych tego obszaru. Warunki geologiczne Skomplikowana budowa geologiczna obszaru Bochni wynika z jej położenia. Stratygraficznie są to utwory fliszu, tworzące strefę brzeżną Karpat oraz utwory miocenu Zapadliska Przedkarpackiego. Utwory geologiczne terenu miasta takie jak wapienie dolomity, mułowce, iłowce, iłołupki z piaskami wkładkami piaskowcowymi datowane na paleozoik należą do najstarszych utworów. Młodsze utwory mezozoiku - wapienie i margle jurajskie oraz łupki margle kredowe zalegają powyżej. Powyżej znajdują się utwory kenozoiczne wykształcone w postaci łupków i piasków różnoławicowych. Charakterystyczna dla tego obszaru seria solna powstała w epoce miocenu. Jest to zespół na przemian ułożonych warstw iłowca, anhydrytu i soli kamiennej, o łącznej miąższości około 70 m. Na serii solnej znajduje się kompleks warstw chodenickich, iłowych o miąższości do 300 m. Utwory mioceńskie przykryte są osadami czwartorzędowymi o różnej miąższości. Na całej powierzchni Bochni utwory morza mioceńskiego i fliszowe z okresu trzeciorzędu pokryte są płaszczem utworów czwartorzędowych. Charakteryzują się one dużą zmiennością grubości sięgającą od 1 do 20 metrów. W dnach dolin wykazują największą miąższość natomiast najcieńszą w obrębie wierzchowin. Początek czwartorzędu, teren Bochni znajdował się w zasięgu najstarszego zlodowacenia - krakowskiego. Do osadów akumulacji lodowcowej należą gliny zwałowe z domieszką piasków, zmieszane z różnej wielkości głazami narzutowymi. Innym rodzajem utworów są osady fluwioglacjalne, nanoszone przez wody z topniejących lodowców. Są to ułożone warstwami piaski i żwiry różnej granulacji poprzedzielane miejscami warstwami iłów. Na skutek akumulacji rzecznej doliny potoków pokryte są utworami plejstoceńskimi oraz przez grunty lessowe i lessy, które pokrywają pozostałą część terenu. Są to żwiry, piaski i rumosze o bardzo zróżnicowanej miąższości od kilkudziesięciu cm do około 11 metrów. Grunty lessowe o miąższości od 0,5 do około 23 m pokrywają zarówno warstwy podczwartorzędowe jak i plejstoceńskie utwory rzeczne. Utwory holoceńskie reprezentowane są przez osady rzeczne wykształcone głównie w postaci glin, glin pylastych oraz piasków gliniastych z soczewkami namułów i torfów. Zalegają one na ogół bezpośrednio na utworach podczwartorzędowych. Miąższość ich jest bardzo zmienna i wynosi od około 0,2m do około 31 metrów. Ponadto na obszarze opracowania zgodnie z Mapą osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi dla Miasta Bochnia w skali 1:10000 opracowanej przez Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy nie występują strefy zagrożeń osuwiskowych ani tereny zagrożone ruchami masowymi. 1 Wg. Mapy Hydrogeologicznej Polski skala 1: , Instytut Geologiczny, opracowali: J.Chowaniec i in r. 18

19 Rys.2. Mapa osuwisk i terenów zagrożonych ruchami masowymi dla Miasta Bochnia opracowanej przez Państwowy Instytut Geologiczny - Państwowy Instytut Badawczy W granicach planu nie są również zlokalizowane udokumentowane złoża kopalin. Gleby i procesy erozyjne Gleby w Bochni charakteryzują się dużą zmiennością, a ich rozmieszczenie jest wyraźnie zależne od budowy geologicznej. W dużej części mają charakter antropogeniczny. Antropogeniczne przekształcenia środowiska przyrodniczego związane są głównie z procesami urbanizacyjnymi i górnictwem solnym. W części południowej, na obszarze Pogórza Zachodniobeskidzkiego na kształtowanie 19

20 się gleb dominujący wpływ miała rzeźba terenu i roślinność, natomiast w Kotlinie Sandomierskiej większą rolę odegrały stosunki wodne i skały macierzyste. Dominującym typem gleb są mady nizinne (Kotlina Sandomierska) i ziemie brunatne kwaśne (Pogórze), zaś dominującym gatunkiem gleb są gleby lessowe i pyłowe. Skałą macierzystą gleb Pogórza są pokrywy utworów lessopodobnych znacznej miąższości oraz zwietrzeliny fliszu. Właściwości tych utworów w warunkach panującego klimatu sprzyjały tworzeniu się gleb płowych i płowych opadowo glejowych. Na omawianym obszarze dominują mady, które stanowią 40 % powierzchni użytków rolnych. Występują one w północnej części miasta wzdłuż Doliny Raby oraz Gróbki. Dna dolin zajmują głównie mady piaszczyste. Większe powierzchnie zajmują mady lekkie i średnie, wytworzone z materiału pyłowego i ilastego. Drugim co do wielkości typem gleb są gleby brunatne wyługowane, kwaśne. Zajmują około 32% powierzchni użytków rolnych. Gleby te wykształciły się na utworach pyłowych, glinach i iłach. W południowej części miasta Bochnia znajdują się gleby bielicowe i pseudobielicowe. Charakterystyczną ich cechą jest występowanie poziomu wymycia pod ściółką leśną i poziomu iluwialnego o intensywnym brunatno-rdzawym zabarwieniu. Gleby bielicowe na skutek użytkowania rolniczego zostały przekształcone działalnością człowieka i obecnie określa się je jako pseudobielicowe. Zajmują około 20% powierzchni użytków rolnych. Cechuje je niska zasobność w składniki pokarmowe. W klasyfikacji bonitacyjnej gleby zalicza się do trzeciej klasy. W północnej części gminy wzdłuż rzeki Raby tj. Chodenice, Proszówki, Krzyżanowice oraz w południowo - wschodniej części gminy w dolinie potoku Gróbka (Kurów) występują mady rzeczne: pyłowe, ilaste, gliniaste. Procesy erozyjno-denudacyjne w postaci spłukiwania, spływów powierzchniowych, erozji liniowej są zagrożeniem gleb i ich zasobności. Procesom tym sprzyjają znaczne powierzchnie gleb pyłowych, urozmaicona rzeźba, mała lesistość, przewaga gruntów ornych, rozmywanie gęstej sieci dróg polnych i gruntowych, orka wzdłuż stoków. Dominującymi procesami są spłukiwanie oraz akumulacja materiału w obrębie podnóży stoków i den dolin. Stąd wykształciły się dość zasobne w próchnicę i substancje odżywcze gleby deluwialne (namyte). Ogólnie, region Pogórza Wiśnickiego cechuje 4 i 3 stopień nasilenia erozji wodnej gleb. Jest to zagrożenie silne i średnie. Erozja wodna gleb lessowych występuje już na zboczach o nachyleniu ponad 3%. Na zboczach o nachyleniu ponad 20% natężenie erozji jest tak silne, że nie zaleca się tam uprawy płużnej. Ochrona terenów rolnych obszaru przed erozją powinna polegać przede wszystkim na odpowiednim rozmieszczeniu użytków rolnych i leśnych, warstwicowym układzie pól uprawnych, odpowiednim rozplanowaniu i umocnieniu dróg polnych, stosowaniu zabiegów agrotechnicznych. Rekultywacja i zagospodarowanie teras rolnych, skarp i wąwozów powinna zmierzać do ich umocnienia i utrwalenia w krajobrazie. Wskazane jest zalesienie najbardziej stromych stoków. Klimat Północna część Bochni położona jest w regionie klimatycznym Kotliny Sandomierskiej, w subregionie mezoklimatycznym doliny Raby. Region ten charakteryzują następujące cechy klimatu: średnia temp. roczna wynosi 8 C, roczna ilość opadów to 650 mm, liczba dni mroźnych 112, a ze śniegiem 70. Okres wegetacji trwa 220 dni. Obszar ten charakteryzuje się występowaniem większej częstotliwości mgieł radiacyjnych w porównaniu z pozostałymi subregionami klimatycznymi Bochni. Znaczna szerokość doliny i wyrównana rzeźba dna decydują o niezłych warunkach przewietrzania. Zapobiega to długotrwałemu zaleganiu mas chłodnego powietrza spływającego z północnych stoków Pogórza Wielickiego. Wody powierzchniowe Przez teren Bochni w północnej części miasta, przepływa rzeka Raba, prawostronny dopływ Wisły - uchodzi w 134,7 km jej biegu. Raba o powierzchni zlewni przy ujściu do Wisły 1537 km2 i długości 137 km ma swój obszar źródłowy w Beskidach na wysokości 785 m npm. Natomiast przez centrum miasta przepływa potok Babica, częściowo przykryty (orurowany), którego dopływami są potok Murowianka ze źródłem w pobliżu kapliczki na wzgórzu Murowianka (obszar objęty planem Uzbornia ), oraz potok Storynka, płynący niegdyś aż od szybu Campi, dziś jedynie w okolicach Plant Salinarnych i osiedla Storynka, całkowicie przekryty. 20

21 W południowej części miasta przepływa potok Gróbka, który jest prawobrzeżnym dopływem rzeki Wisły, o całkowitej długości 38 km, uchodzącym do Wisły w 144,8 km jej biegu. Swój początek bierze na południe od Bochni, na Pogórzu Wiśnickim zbudowanym z utworów fliszowych. W dalszym biegu wpływa na obszar Pogórza Bocheńskiego przykrytego utworami piaszczysto-żwirowymi. Powierzchnia zlewni Gróbki przy ujściu do Wisły wynosi 292,2 km2. Obszar zlewni pocięty jest siecią rowów melioracyjnych i naturalnych cieków. Głównymi dopływami Gróbki są potoki Uszew i Uszewka. Cieki w północnej części Pogórza Wiśnickiego mają reżim gruntowo-deszczowo-śnieżny, charakteryzujący się dużą zmiennością stanów wód, letnimi wezbraniami oraz jesiennymi niżówkami. W bilansie wodnym dużą rolę odgrywa odpływ powierzchniowy. Obszar Pogórza Wiśnickiego jest porozcinany gęstą siecią polnych dróg, które stanowią ważną dla spływu wód powierzchniowych epizodyczną sieć rzeczną. Cechą małych zlewni pogórskich o charakterze rolniczym jest zanik odpływu korytowego w miesiącach letnich, wywołany znacznymi stratami wody na parowanie. Wody podziemne i warunki hydrogeologiczne Obszar objęty opracowaniem położony jest na pograniczu jednostki hydrogeologicznej XXII Regionu Przedkarpackiego i XXIII Regionu Karpackiego. Wody podziemne występują w utworach czwartorzędu i trzeciorzędu (miocen). W utworach czwartorzędu występują wody gruntowe w dolinach rzecznych żwiry, piaski i mułki o miąższości kilku metrów. Ze względu na przejściowość położenia i zaburzenia tektoniczne przenikają się tu struktury hydrogeologiczne regionu karpackiego i przedkarpackiego. Występują trzy piętra wodonośne: kredy-trzeciorzędu (fliszowe); trzeciorzędu (poziom miocenu morskiego) i czwartorzędowe. Wszystkie cechuje bardzo niska wodonośność. Piętro kredytrzeciorzędu stanowi największą obszarowo jednostkę w tym regionie. Są to obszary zbudowane z utworów fliszowych. Skały stanowią zbiornik szczelinowo porowy, są słabo przepuszczalne, ubogie w wody pitne a poziom wodonośny jest w nich nieciągły ze względu na litologię warstw skalnych. Przeciętnie sucha pozostałość w wodach skał fliszowych wynosi mg/l. Poziom jest zasilany na drodze infiltracji opadów atmosferycznych. Spływ wód w zbiorniku jest zgodny z morfologią terenu. Piętro czwartorzędowe tworzą utwory lessopodobne, zwietrzelinowe i aluwialne. Są to utwory o przewadze drobnych pylastoilastych frakcji, lokalnie i okresowo zawodnione. Wody piętra czwartorzędowego w subregionie zewnętrznokarpackim na ogół cechują się suchą pozostałością w granicach mg/l. Według mapy opracowanej przez A. S. Kleczkowskiego nie wydzielono na tym terenie Głównego Zbiornika Wód Podziemnych (GZWP), co wynika z ubogich zasobów wodnych tego obszaru. Rys.4. Fragment mapy Głównych Zbiorników Wód Podziemnych ŹRÓDŁO: MAPKA 30. Raport o stanie środowiska w województwie małopolskim w 1999; Perspektywy zagospodarowania wód podziemnych w rejonie Bochni są ograniczone. Istnieje możliwość lokalizacji tylko małych, indywidualnych ujęć o niewielkiej wydajności. Zasadniczym poziomem użytkowym w rejonie Bochni jest poziom czwartorzędowy. Obejmuje on holoceńskie utwory piaszczyste i piaszczysto-żwirowe doliny Raby. Charakteryzuje się on korzystnymi warunkami hydrogeologicznymi (miąższość utworów wodonośnych od 5 do 20 m), łatwością infiltracji wód do warstw wodonośnych oraz dużą powierzchnią terenów alimentacyjnych. Miasto Bochnia położone jest 21

22 na obszarze Lokalnego Zbiornika Wód Podziemnych Raba-Wisła (RW), ściśle związanego z dolinami obydwu tych rzek. Jest to zbiornik o całkowitej powierzchni ok. 171 km2, zlokalizowany w ośrodku porowym, odznaczający się zmienną wodonośnością, zależną od rozmiarów dolin rzecznych i miąższości utworów. Szacunkowe zasoby dyspozycyjne wód w zbiorniku wynoszą ok. 20 m3/d, a głębokość ujęć waha się od 3 do 60 m. Perspektywy zagospodarowania wód podziemnych w rejonie Bochni są ograniczone. Istnieje tu możliwość lokalizacji tylko małych ujęć o niewielkiej wydajności. Główne ogniska zanieczyszczeń wód podziemnych na analizowanym terenie to: ogniska wielkopowierzchniowe: zanieczyszczone opady atmosferyczne (oddziaływanie aglomeracji śląsko-krakowskiej); ogniska punktowe: brak kanalizacji (niekontrolowane zrzuty ścieków bytowo-gospodarczych do gruntu; zły stan sanitarny studni); odpady (dzikie wysypiska śmieci, zaśmiecanie nisz źródliskowych); ogniska liniowe: zanieczyszczone wody powierzchniowe (Gróbka); droga wojewódzka 965 (paliwa, sole rozmrażające). Wnioski dotyczące obszaru analizy: obszar nie jest położony w zasięgu ustanowionych stref ochronny ujęć wód podziemnych; obszar nie jest położony w zasięgu stref ochronnych GZWP; Przyroda ożywiona Roślinność na terenie objętym opracowaniem tak jak i cały obszar miasta Bochnia jest dość zróżnicowana co ma ścisły związek z jej przejściowym charakterem pomiędzy Pogórzem Karpackim a Kotliną Sandomierską. W związku z faktem, iż przedmiotowa zmiana planu dotyczy w większości obszaru przeznaczonego pod terenu zabudowy usługowej oraz tereny obsługi komunikacyjnej, przyroda ożywiona występuje jedynie w formie zieleni urządzonej o charakterze izolacyjnym. Jedynie dwa tereny w obrębie Parku Salinarnego oraz W przedmiotowym terenie przyroda ożywiona występuje głównie w formie terenów otwartych zieleni parkowej związanej z terenami zabudowy gdyż sporządzane zmiany punktowe znajdują się w centrum oraz bliskim centrum miasta. zieleni występują niewielkie fragmenty lasów, zieleń parkowa, zbiorowiska łąkowe i zbiorowiska roślinności ruderalnej związanej z terenami zabudowy. W ich zasięgu, istnieje możliwość występowania drobnej zwierzyny i ptaków preferujących przestrzenie otwarte. Ochrona przyrody Północna granica Wiśnicko-Lipnicki Parku Krajobrazowego przebiega granicą administracyjną miasta Bochnia i Gminy Nowy Wiśnicz i biegnie aż do drogi wojewódzkiej Bochnia-Limanowa przecinając ją a dalej do styku z drogą Kopaliny-Nowy Wiśnicz. Wiśnicko-Lipnicki Park Krajobrazowy wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Pogórza. Został on utworzony w oparciu o rozporządzenie Wojewody Tarnowskiego z dnia 12 maja 1997 roku. Natomiast szczegółowy opis granic Parku jak i szczególne cele ochrony i zakazy określa Rozporządzenie Nr 8/05 Wojewody Małopolskiego z dnia 23 maja 2005 roku (DZ. Urz. Woj. Małop. Nr 309, poz.2241) w sprawie ochrony Wiśnicko - Lipnickiego Parku Krajobrazowego. Ponadto niewielki fragment miasta Bochnia (w rejonie dzielnicy Dołuszyce zachodnio- południowa część opracowania) znajduje się w Obszarze Chronionego Krajobrazu Zachodniego Pogórza Wiśnickiego. Obszar Chronionego Krajobrazu jest formą ochrony przyrody ustanowioną na podstawie ustawy O ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004r. (Dz. U poz. 1651). Obszar Chronionego Krajobrazu Zachodniego Pogórza Wiśnickiego został ustanowiony Rozporządzeniem nr 10/06 Wojewody Małopolskiego z dnia 21 lutego 2006r. /Rozporz. Woj. Małopolskiego Dz.U. nr 126 poz. 801/. Aktualną podstawą prawną jego funkcjonowania jest obowiązująca od 4 kwietnia 2012r. Uchwała Nr XVIII/302/12 Sejmiku Województwa Małopolskiego z dnia 27 lutego 2012r. w sprawie Obszaru Chronionego Krajobrazu Zachodniego Pogórza Wiśnickiego (Dz. Urz. Woj. Małopolskiego z 2012r. poz. 1197). Obszar Chronionego Krajobrazu Zachodniego Pogórza Wiśnickiego zajmuje powierzchnię 22

23 14595 ha i obejmuje część Pogórza Wiśnickiego i Pogórza Wielickiego. Położony jest na terenie gminy Łapanów oraz w części gmin: Trzciana, Żegocina, Bochnia i miasta Bochnia (dzielnica Dołuszyce). Jest to obszar po zachodniej stronie Wiśnicko - Lipnickiego Parku Krajobrazowego. Rzeźba terenu obszaru jest zróżnicowana, z pojedynczymi pasmami wzniesień, poprzedzielanymi szerokimi, płaskimi dnami dolin. Szata roślinna jest zróżnicowana - od żyznych i kwaśnych buczyn i jedlin, poprzez grądy, bory mieszane, po bory świeże i acidofilne mszyste jedliny oraz zbiorowiska łęgów i olsów. W Europejskiej Sieci Ekologicznej NATURA 2000 przedmiotowy obszar nie leży na terenach zaliczonych do obszarów chronionych. Według ostatniej aktualizacji z dnia 9 lutego 2009r. map i SDF nowych obszarów Natura 2000, najbliższe obszary to: Torfowisko Wielkie Błoto (pow. wielicki, gm. Kłaj, gm. Niepołomice) - położony w kierunku północno-zachodnim w odległości ok. 7,9 km od zachodniej granicy miasta; Nowy Wiśnicz (pow. bocheński gm. Nowy Wiśnicz)- położony w kierunku południowo-wschodnim w odległości ok. 2,4 km od granicy miasta; PLB Puszcza Niepołomicka (pow. wielicki, gm. Niepołomice) - położony w 17 kierunku północno-zachodnim w odległości ok. 1,4 km od północnej granicy analizowanego obszaru. Rys.2. Europejska Sieć Ekologiczna Natura 2000 Ponadto na obszarze objętym opracowaniem planu nie występują: Pomniki przyrody ujęte w wojewódzkiej ewidencji pomników przyrody Strefa ochrony krajobrazowej Nie znajdują się również obszary chronione w Sieci NATURA 2000, ECONET PL ani CORINE Ostoje przyrody. Krajobraz kulturowy oraz zabytki Początki osadnictwa Rozwój osadnictwa związany był ściśle z warunkami środowiska geograficznego. Korzystne dla osadnictwa warunki przyrodnicze (urodzajne gleby i łagodne wzniesienia) przyczyniły się do zamieszkania terenów Ziemi Bocheńskiej już w czasach neolitu. Świadczą o tym liczne stanowiska archeologiczne. Spis stanowisk archeologicznych zawiera aneks nr 1. 23

24 W XII i XIII wieku powstaje osada przedlokacyjna na terenie Bochni. Najstarsza wzmianka w źródłach pisanych pojawiła się w dokumencie z 1198 roku w dokumencie potwierdzającym nadanie przez Gryfitę Bochni klasztorowi Bożogrobców z Miechowa. Przez teren Bochni przechodziły ważne szlaki komunikacyjne. Główną oś komunikacyjną stanowiła droga z Krakowa przez Wieliczkę do Bochni, a dalej przez Wojnicz do Tarnowa i Lwowa. Z Bochni na północ biegła droga transportowa która transportowano sól do składów w Uściu Solnym przez Proszówki, Mikluszowice i Niedary. Na południe od Bochni biegła droga przez Wiśnicz do N. Sącza. Odkrycie w 1248 r soli kamiennej przyczyniło się do gwałtownego wzrostu znaczenia miasta a co się z tym wiąże jego rozwoju. W 1253 r. Książe Bolesław Wstydliwy lokował miasto Bochnię nadając jej liczne przywileje. Największy rozkwit Bochni przypada na czasy Kazimierza Wielkiego, którego rządy przyniosły stabilizację polityczną sprzyjającą rozwojowi gospodarczemu, nastąpił wówczas rozwój zabudowy Bochni oraz okolicznych osad w oparciu o prawo niemieckie. W okolicy Bochni powstawały folwarki i osady młyńskie. Tak więc w okresie średniowiecza zakończył się praktycznie proces zasiedlania ziemi bocheńskiej. W drugiej połowie XVI w Bochnia podupada. Miasto niszczą pożary, epidemie i przemarsze wojsk. W okresie rozbiorów Bochnia znalazła się pod panowaniem austriackim i został tu utworzony cyrkół bocheński. Dopiero uruchomienie w 1856 r linii kolejowej z Krakowa do Wiednia ożywiło miasto. Nastąpił znaczny rozwój zabudowy. W 1975 r teren miasta został poszerzony o przyległe wsie: Chodnice, Kolanów, Kurów, Dołuszyce, częśc Brzeżnicy, Gorzkowa, Krzeczowa, Krzyżanowic Wielkich i Słomki. Zasoby kulturowe Projekt planu podlegający zmianie jedynie w zakresie wskaźników urbanistycznych podtrzymuje pozostałe ustalenia obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego terenu Śródmieście w tym również pozostawia bez zmian ustalenia dotyczące ścisłej ochrony konserwatorskiej oraz obiektów zabytkowych wpisanych do rejestru zabytków i ujętych w gminnej ewidencji zabytków. Planowane w konsekwencji planu inwestycje pozostaną bez wpływu na w/w elementy. OCENA STANU ŚRODOWISKA, JEGO FUNKCJONOWANIA I ZASOBÓW. Zanieczyszczenie powietrza Na terenie miasta Bochnia prowadzone są badania monitoringowe jakości powietrza atmosferycznego. Badania prowadzone przez Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Krakowie wykazały, że analizowany teren jak i powiat bocheński w ocenie jakości powietrza za 2011 rok został zaliczony do strefy A z uwzględnieniem parametrów kryterialnych określanych dla dwutlenku azotu i benzenu, natomiast średnioroczne stężenie pyłu zawieszonego oraz dwutlenku siarki zostało przekroczone, tym samym zakwalifikowane do klasy C ze względu na ochronę zdrowia ludzi. W związku ze stwierdzoną klasą ogólną strefy dla powiatu bocheńskiego (klasa C), uzyskaną w ocenie rocznej dokonanej z uwzględnieniem kryteriów ustanowionych w celu ochrony zdrowia, został zakwalifikowany do opracowania Programu Ochrony Powietrza, mającego doprowadzić do poprawy jakości powietrza. Ze względu na ochronę roślin analizowany teren został zaliczony do strefy A. Podstawowymi źródłami emisji zanieczyszczeń do powietrza na terenie Bochni są: zakłady przemysłowe, przedsiębiorstwa energetyki cieplnej, lokalne kotłownie, paleniska domowe, komunikacja - transport samochodowy. Wpływ na stan czystości powietrza na omawianym terenie mają zanieczyszczenia pochodzące z zakładów znajdujących się w Bochni tj.m.in.: Zakład Produkcji Urządzeń Chłodniczych BOLARUS S.A. (ul. Wiśnicka 12), Stalprodukt S.A. oraz MPEC Bochnia. Podmioty te dotrzymują warunków pozwoleń na emisję. Lokalnie największy wpływ na stan zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego na omawianym terenie ma emisja spalin pochodząca od pojazdów przejeżdżających przez drogę krajową nr 4, która charakteryzuje się znacznym natężeniem ruchu. W obszarze tym występują podwyższone stężenia NO2, CO, formaldehydu, benzenu. 24

25 Najbliższe stacje monitoringu jakości powietrza (w sieci WIOŚ) znajdują się w Szarowie (gmina Kłaj), Bochni (ul. Kazimierza Wielkiego) oraz w Brzesku. Dostępne wyniki pomiarów imisji zanieczyszczeń w latach pokazano w poniższych tabelach. Źródło WIOŚ Delegatura w Tarnowie Wykaz stacji i stanowisk pomiarowych monitoringu jakości powietrza Obszar położony jest także w pasie tranzytu substancji zanieczyszczających atmosferę z dalekich źródeł emisji. Na zachód od Bochni znajduje się Górnośląski Okręg Przemysłowy (GOP); na północny-zachód Kraków i zakłady metalurgiczne w Nowej Hucie; na północ zakłady przemysłu gipsowego okolic Pińczowa oraz wapienniki i cementownie okolic Kielc. Z kierunku północno-wschodniego docierają zanieczyszczenia z obszaru wydobycia i przetwarzania siarki w okolicach Grzybowa, Staszowa i Tarnobrzega, a także z elektrowni w Połańcu. Na wschód od Bochni znajdują się Zakłady Azotowe w Tarnowie. Z południowegozachodu zanieczyszczenia mogą docierać z okolic Bramy Morawskiej. Na południe od Bochni nie ma znaczących emitorów zanieczyszczeń. Średnie roczne stężenie dwutlenku siarki w największych miastach województwa 25

26 Średnie roczne stężenie dwutlenku siarki w największych miastach województwa Na warunki aerosanitarne w skali lokalnej mają głównie wpływ emisje komunalne z palenisk domowych, drobnych zakładów usługowych oraz kotłowni (tzw: niska emisja). Obszar planu nie znajduje się w zasięgu istniejących ani projektowanych obszarów ograniczonego użytkowania ustanawianych wokół obiektów ze względu na ponadnormatywne zanieczyszczenia powietrza i oddziaływanie hałasu. Zanieczyszczenie wód powierzchniowych i podziemnych W przedmiotowym obszarze nie występują rzeki, których stopień zanieczyszczenia i jakość wód miałyby wpływ na jakość środowiska i planowane zmiany w zagospodarowaniu terenów. Klimat akustyczny Hałas to drgania rozprzestrzeniające się w powietrzu w postaci fali akustycznej o częstotliwościach i natężeniach stwarzających uciążliwości dla ludzi i środowiska, którego natężenie określa się wartością poziomu dźwięku mierzoną w decybelach. W związku z ustawą z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy Prawo ochrony środowiska. (Dz.U. z 2015r. poz. 1593) poprzez zmianę zapisu art. 113 ust.2, zniesiono obowiązek ustalania w planach miejscowych kategorii terenów chronionych akustycznie a tym samym odstąpiono od kategoryzacji terenów przeznaczonych pod zabudowę w miejscowych planach i pozostawiono odniesienie wyłącznie do terenów faktycznie zagospodarowanych, dla których w tym zakresie zastosowanie mają przepisy odrębne (rozporządzenie). Omawiany teren nie jest szczególnie narażony na uciążliwości akustyczne a jakość środowiska akustycznego kształtowana jest tu głównie przez oddziaływanie tras komunikacyjnych, stanowiących liniowe źródła hałasu ponadnormatywnego, hałas bytowy, oraz dźwięki środowiska przyrodniczego. Dla lokalizacji budynków mieszkalnych oraz przeznaczonych na stały pobyt ludzi winien obowiązywać nakaz realizacji zabezpieczeń, umożliwiających zgodnie z wymogami ochrony akustycznej osiągnięcie w ich otoczeniu poziomu hałasu nie przekraczającego wartości dopuszczalnych, określonych w 26