Centrum Koordynacji Ratownictwa Wodnego jako element logistycznego wsparcia ratowników wodnych kąpielisk nadmorskich

Transkrypt

1 TELAK Jerzy 1 MURIAS Radosław 2 Centrum Koordynacji Ratownictwa Wodnego jako element logistycznego wsparcia ratowników wodnych kąpielisk nadmorskich WSTĘP Podstawę systemu bezpieczeństwa narodowego, a w nim systemu bezpieczeństwa wewnętrznego stanowi Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej [1, art. 87 i 94]. Ważna dla systemu bezpieczeństwa narodowego (państwa) jest Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskie [2, ust. 60]. Właściwy poziom bezpieczeństwa wewnętrznego państwa zapewnić ma w Polsce system zarządzania kryzysowego oraz System Ochrony Ludności, którego narzędziem operacyjnym są systemy: powiadamiania ratunkowego, Państwowego Ratownictwa Medycznego i Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Do tych systemów należy zapewnienie pożądanych zachowań wszystkich podmiotów, które są przewidziane do reagowania po negatywnym zdarzeniu i w sytuacji kryzysowej [2, ust. 61]. Każda osoba posiada potrzebę poczucia bezpieczeństwa [3, s. 13]. Zagrożenia bezpieczeństwa są powszechne i mają uwarunkowania cywilizacyjne. Potrzeby w zakresie bezpieczeństwa narastają wraz z rozwojem ludzkości [4, s. 29 i n.]. Zagrożenie stanowi element ryzyka, które towarzyszy człowiekowi podczas wykonywania niemalże każdej czynności [3, s.14]. Sprawy wewnętrzne w Polsce obejmują sprawy bezpieczeństwa powszechnego i publicznego [5, ust.1]. Rzeczypospolita Polska jako demokratyczne państwo ma zapewnić bezpieczeństwo, pozwalające obywatelom na funkcjonowanie na poziomie stosownym do rozwoju cywilizacyjnego [6, s. 23]. Zagrożenia bezpieczeństwa powszechnego wynikają ze zdarzeń między innymi na obszarach wodnych. Obszarami wodnymi są wody śródlądowe i przybrzeżne [7, art. 5] oraz kąpieliska, miejsca wykorzystywane do kąpieli, pływalnie i inne obiekty dysponujące nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m 2 i głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m [8. art. 2]. Za prowadzenie działań ratowniczych z zakresu bezpieczeństwa powszechnego odpowiada Państwowa Straż Pożarna (PSP), zawodowa, umundurowana i odpowiednio wyposażona w sprzęt formacja przeznaczona między innymi do walki z klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami [9], w tym na obszarach wodnych z uwzględnieniem praw na nich obowiązujących [7]. Nie wszystkie obszary bezpieczeństwa są objęte przez służby publiczne, które wspierać mogą organizacje pozarządowe, podmioty trzeciego sektora, specjalistyczne stowarzyszenia ratowników. Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej [10, L 64/37], nadała kształt ustawie Prawo wodne, w której zostały określone pojęcia kąpieliska, miejsca wykorzystywanego do kąpieli, klasyfikacji wody w kąpielisku, organizatora, profilu wody w kąpielisku i sezonu kąpielowego. Wyznaczonym obszarem wodnym jest kąpielisko, miejsce wykorzystywane do kąpieli, pływalnia (obiekt kryty lub odkryty, z wodą przepływową, przeznaczony do pływania lub kąpieli, posiadający co najmniej jedną nieckę basenową, z trwałym brzegiem i dnem, wyposażony w urządzenia sanitarne, szatnie i natryski) oraz inne obiekty dysponujące nieckami basenowymi o łącznej powierzchni powyżej 100 m 2 i głębokości ponad 0,4 m w najgłębszym miejscu lub głębokości powyżej 1,2 m, a miejscem wykorzystywanym do kąpieli jest miejsce [7, art. 9 ust. 1 pkt 5c]. Kąpieliskiem jest: wyznaczony uchwałą rady gminy wydzielony i oznakowany fragment wód powierzchniowych, wykorzystywany przez dużą liczbę osób kąpiących się, określoną w uchwale rady gminy w sprawie wykazu kąpielisk, pod warunkiem że w stosunku do tego kąpieliska nie wydano stałego zakazu 1 Wydział Inżynierii Bezpieczeństwa Cywilnego Szkoły Głównej Służby Pożarniczej w Warszawie, jerzytelak@poczta.onet.pl 2 Szkoła Aspirantów Państwowej Straży Pożarnej w Krakowie, radekmurias@wp.pl 14845

2 kąpieli. Sezon kąpielowy określa się w stosownej uchwale rady gminy i jest to zazwyczaj okres między 15 czerwca a 30 września. Obowiązkiem rady gminy jest coroczne określenie do dnia 31 maja wykazu kąpielisk na terenie gminy lub na obszarach morskich przyległych do danej gminy. Organizator kąpieliska do 31 grudnia roku poprzedzającego sezon kąpielowy ma złożyć do właściwego organu samorządu terytorialnego wniosek o umieszczenie w wykazie kąpielisk obszaru wodnego, na którym zakłada się zorganizowanie kąpieliska [7, art. 5 i n.]. Współcześnie funkcjonowanie kąpielisk nadmorskich bez stosownego wsparcia logistycznego wydaje się niemożliwe. 1 ROLA ZINTEGROWANEGO SYSTEMU RATOWNICTWA WODNEGO W SOPOCIE Ustawodawca określił: warunki bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się lub uprawiających sport lub rekreację na obszarach wodnych, wskazał: podmioty uprawnione do wykonywania ratownictwa wodnego, zakres ich obowiązków i uprawnień oraz zasady finansowania ich działalności, a także: podmioty odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa osobom pływającym, kąpiącym się lub uprawiającym sport lub rekreację na obszarach wodnych [8, art.,2]. Obowiązkiem osób przebywających na obszarach wodnych jest zachowanie gwarantujące zapewnienie ochrony życia i zdrowia własnego oraz innych osób poprzez zapoznanie się z zasadami korzystania z danego terenu, obiektu lub urządzenia i ich przestrzegania oraz przestrzegania znaków nakazu i zakazu. Osoby te mają także obowiązek zapoznania się i dostosowania podejmowanych działań do aktualnie panujących warunków atmosferycznych i uwzględnienia własnych umiejętności oraz użycia sprzętu zgodnie z jego przeznaczeniem i zasadami użycia stosownie do formy aktywności na obszarze wodnym oraz informowania ratowników o wypadku, zaginięciu osoby i innych zdarzeniach mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo kogokolwiek [8, art. 3]. Ratownictwem wodnym, ustawowo określone, jest to: prowadzenie działań ratowniczych, polegających w szczególności na organizowaniu i udzielaniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na obszarze wodnym [8, art.3]. Ratownictwo wodne realizować mogą ratownicy wodni, osoby posiadające wiedzę i umiejętności z zakresu ratownictwa i technik pływackich oraz inne kwalifikacje przydatne w ratownictwie wodnym i spełniającą wymagania określone w ustawie o państwowym ratownictwie medycznym [11, art. 13 ust. 1]. Ratownik wodny to osobą zatrudnioną lub pełniącą służbę w podmiocie uprawnionym do wykonywania ratownictwa wodnego lub będącą członkiem tego podmiotu [8, art. 2 ust. 5]. Minister Spraw Wewnętrznych (w porozumieniu z Ministrem Sportu), mając na uwadze konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i udzielania pomocy osobom kąpiącym się, pływającym i uprawiającym sport lub rekreację na obszarach wodnych, wydał rozporządzenia w sprawie: liczby ratowników wodnych [12], wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych [13], oznakowania i zabezpieczenia obszarów wodnych oraz wzorów znaków [14]. W dobie zachodzących zmian staje się istotna współpraca służb ratowniczych i podmiotów działających zakresie ratownictwa wodnego. Ze znacznym wyprzedzeniem zmian wynikających z ustawowych regulacji powstał Zintegrowanego Systemu Ratownictwa Wodnego w Sopocie. Współpraca w ramach ZSRW dała możliwość skutecznej i szybszej reakcji w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia osób przebywających na obszarach wodnych. System umożliwił pełną koordynację służb ratowniczych podczas akcji ratowniczych i w czasie codziennej pracy ratowników wodnych na kąpieliskach nadmorskich. CKRW pierwotnie mieściło się w Sopocie przy ul. Hestii 3 na terenie Sopockiego Klubu Żeglarskiego. Powstało w 2001 r. dzięki inicjatywie: Marcina Burdy, Mirosława Chrzanowskiego, Wojciecha Klimkiewicza, Wojciecha Murawskiego, Kazimierza Zelewskiego, Pawła Jaworskiego, Dariusza Skalskiego. Istotny wpływ na dynamiczny rozwój systemu mieli Tomasz Czapla i Mariusz Gil. Patronat nad działalnością CKRW objęli od 2004 r. Marszałek woj. pomorskiego Jan Kozłowski i wicemarszałek Marek Biernacki. Dzięki ich inicjatywie zostały przekazywane środki finansowe 14846

3 na działalność CKRW. Poniżej na fotografii zostało przedstawione pomieszczenie dyspozytora CKRW. Fot. 1. Pomieszczenie dyspozytora CKRW (R. Murias) Podstawą powstania ZSRW było wdrożenie numeru ratunkowego nad wodą Do obsługi numeru alarmowego powstały centra dyspozytorskie w Sopocie, Giżycku, Świnoujściu i Wrocławiu, a następnie w Legionowie. Połączenia z siecią PLUS GSM były automatycznie kierowane do najbliższego centrum dyspozytorskiego. Numer alarmowy jest dostępny w całym kraju i widnieje w książce telefonicznej użytkownika. ZSRW był pierwszym na świecie systemem ratownictwa wodnego wykorzystującym technologie GSM / UMTS. System miał za zadanie jak najlepsze połączenie centrum dyspozytorskiego z użytkownikiem telefonu w każdym miejscu w Polsce. Schemat 1. Dysponowanie ratowników wodnych do akcji [15]. Źródło: Opracowanie własne na podstawie materiałów udostępnionych przez CKRW Sopot Podstawowym celem CKRW było wdrożenie numeru alarmowego a przez to skrócenie czasu dotarcia pomocy na miejsce zagrożenia lub negatywnego zdarzenia. System pozwolił przekazywać dyspozytorowi informację na temat zastanej sytuacji w Sopocie i innych miejscowościach. Przed uruchomieniem numeru alarmowego czas dotarcia ratowników wodnych na kąpieliska niestrzeżone wynosił min., po tym uległ skróceniu do 1,5-3 min

4 2 ZAKRES WSPÓŁPRACY RATOWNIKÓW WODNYCH Z CKRW Dyspozytor posiadał możliwość kontaktowania się z ratownikiem kierującym akcją ratowniczą i w razie potrzeby udzielania mu wsparcia stosownymi siłami i środkami. Dyspozytor był w stanie powiadomić służby ratownicze tj.: Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa SAR, Lotnicze Pogotowie Ratunkowe, Pogotowie Medyczne (Ratunkowe), Straż Pożarna, Policja niezbędne na miejscu zdarzenia w rejonie prowadzenia akcji, wyręczając tym samym kierownika zespołu ratowników wodnych. Ratownicy wodni biorący udział w akcji mogli skupić się wyłącznie na niesieniu pomocy osobom tonącym lub innym znajdującym się w stanie zagrożenia. Poprzez ZSRW były zbierane informacje ze wszystkich kąpielisk, działających w jego ramach poprzez wysyłanie wiadomości tekstowych SMS. Usługa była ważna, gdy trzeba było określić informację o kąpielisku, rozpoczęciu i zakończeniu pracy, stanie pogody i czystości kąpieliska. System działał na kąpieliskach: całego Wybrzeża Morza Bałtyckiego, Szlaku Wielkich Jezior Mazurskich oraz innych bazach ratowniczych na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zasięg odpowiedzialności z obszarem działania CKRW Sopot w latach znajduje się na rysunku poniżej. Rys. 1. Obszar działania CKRW Sopot w latach Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych CKRW w Sopocie Schemat przepływu informacji w ZSRW znajduje się poniżej

5 Schemat 2. Przepływu informacji w ZSRW [15]. Źródło: Opracowanie własne na podstawie materiałów udostępnionych przez CKRW Sopot. Dużym ułatwieniem dla CKRW są istniejące Centra Powiadamiania Ratunkowego (CPR), w których w jednym pomieszczeniu znajdują się stanowiska dyspozytorskie Pogotowia Ratunkowego, Państwowej Straży Pożarnej, Policji lub Straży Miejskiej. Dodatkowo swoje centrum dyspozytorskie posiada Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne (MRCK) w Gdyni. W Sopocie również dzięki połączeniu z Miejskim Centrum Powiadamiania Ratunkowego w Sopocie jest możliwość połączenia z Karetką Wodną stacjonującą przy Molo w Sopocie i na Szlaku Wielkich Jezior Mazurskich. CKRW ma połączenie ze wszystkimi służbami ratowniczymi potrzebnymi do przeprowadzenia akcji ratowniczej. Dodatkowo Zintegrowany System Ratownictwa korzysta z łączności radiowej na kąpielisku nadmorskim w Sopocie, przy Sopockim Molo oraz miejskiego monitoringu. Centrum dyspozytorskie składa się z centrali PABAX oraz aplikacji z bazą sił i środków. Do wykonywania i odbierania połączeń służą dwie bramki GMS. Wykorzystywane bramki GMS posiadają dwie karty SIM czyli cztery linie telefoniczne. Baza danych przez odbiór danych statusowych SMS jest cały czas na bieżąco aktualizowana. Dzięki temu dyspozytor ma pełną świadomość jakimi siłami i środkami na obecną chwilę dysponuje. Jednocześnie w centrum pracować może dwóch dyspozytorów, gdzie oba stanowiska są podłączone do jednej bazy danych. Informacje wprowadzone przez jednego dyspozytora są dostępne przez drugiego. CKRW w czasie sezonu letniego tj. Czerwiec Wrzesień pracuje przez 24h na dobę, przez 7 dni w tygodniu a także podczas długiego weekendu majowego. Po za sezonem letnim osoby dzwoniące pod nr alarmowy były bezpośrednio kierowane na telefony komórkowe dyspozytorów. Dzięki temu dyspozytorzy z miejsca zamieszkania mogą się połączyć z komputerem stacjonującym w Centrum Koordynacji i skorzystać z zasobów aplikacji. Warunkiem koniecznym o współpracy wymienionych służb powinno być zawarte Porozumienie w sprawie współdziałania i współpracy Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (WOPR) z CKRW w celu wypracowania wspólnych działań zmierzających do ratowania życia ludzkiego. Na obecną chwilę nie ma regulacji prawnej

6 Zakres współpracy pomiędzy WOPR a CKRW Sopot na strzeżonych kąpieliskach nadmorskich w Gdańsku Stogi i na Wyspie Sobieszewskiej: kąpieliska Sobieszewo przy ul. Falowej i Orle przy ul. Lazurowej. Na rysunku poniżej znajduje się lokalizacja kąpielisk w rejonie Trójmiasta. Rys. 2. Kąpieliska w rejonie Trójmiasta Współpraca opierała się przede wszystkim na włączeniu do ZSRW w/w kąpielisk poprzez wypełnienie odpowiedniego formularza (Karty Kąpieliska) i posiadania telefonu komórkowego lub radiostacji bazowej. W Karcie Kąpieliska zostały zawarte informacje tj.: obszar działania, dane osobowe ratowników, nr telefonów komórkowych do ratowników, ilość ratowników pełniących dyżur, w jakim przedziale czasowym, posiadane jednostki pływające i numery telefonów do najbliższych służb ratowniczych, w tym Pogotowia Ratunkowego, Straży Pożarnej, Policji, Straży Miejskiej. Istotną informacją dla Lotniczego Pogotowia Ratunkowego były współrzędne geograficzne kąpieliska oraz charakterystyczne punkty odniesienia na kąpielisku lub w jego pobliżu. Gdańskie kąpieliska nadmorskie w latach posiadały odrębny katalog sił i środków w bazie danych CKRW. Dyspozytor posiada informację jakim sprzętem i ilu ratowników pracuje na danym kąpielisku a także czy są prowadzone dyżury nocne co jest pomocne podczas zdarzających się akcjach w godzinach wieczornych. Ratownicy wodni byli zobowiązani do przesyłania codziennie informacji statusowych poprzez wiadomości SMS o otwarciu kąpieliska, kolorze wywieszonej flagi, temp. wody i powietrza, o panujących warunkach atmosferycznych i zanieczyszczeniu wody. Natomiast dyspozytorzy CKRW byli zobowiązani powiadamiać kierowników zespołów ratowniczych o pogarszających się warunkach atmosferycznych, zanieczyszczeniu wody np. przez sinice oraz stanie morza. Ważnym było informowanie kierownika zespołu ratowników wodnych (starszego ratownika) o akcjach na przyległych do kąpieliska obszarach niestrzeżonych, często podejmowanych w wyniku zgłoszeń osób postronnych. Wzór Karty Kąpieliska Nadmorskiego Gdańsk Orle znajduje się w tabeli poniżej. Tab. 1. Wzór Karty zgłoszenia na przykładzie karty Kąpieliska Orle Karta Kąpieliska Nadmorskiego Gdańsk Orle Nazwa kąpieliska / Nazwa bazy Kąpielisko Nadmorskie Gdańskkąpielisko / jezioro / zalew / rzeka Orle Miasto / Gmina / Województwo Gdańsk/Gdańsk/Pomorskie Telefon główny (alarmowy) Imię i nazwisko 14850

7 (osoba koordynująca akcje na kąpielisku, np. Starszy Ratownik lub Ratownik Dyżurny) Telefon kierownika kąpieliska Imię i nazwisko kierownika kąpieliska Godziny dyżurowania ratowników Dyżury wieczorne / noc NIE Numery kontaktowe do osób, które są dyspozycyjne poza godzinami pracy kąpieliska i w przypadku zdarzenia, będące gotowe podjąć akcje (osoba, numer telefonu) Liczba dyspozycyjnych ratowników Liczba stanowisk 1 (dotyczy kąpieliska nadmorskiego) Czynne kąpielisko poza godzinami czynnego kąpieliska - Najbliższe jednostki (numer stacjonarne + miasto) WOPR (biuro) Gdańsk Pogotowie ratunkowe alarmowy Gdańsk Straż pożarna alarmowy Gdańsk Policja alarmowy Gdańsk Sobieszewo Policja Wodna (58) Gdańsk Straż Miejska alarmowy Gdańsk Szpital (58) Gdańsk - Szpital Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR) Wojewódzki SANEPID Gdańsk Inne osoby-służby / funkcja Sprzęt motorowodny łodzie motorowe / skutery wodne (czynne kąpielisko) długość jednostki / moc silnika SPRZĘT MOTOROWODNY łodzie motorowe / skutery wodne (poza godzinami czynnego kąpieliska) długość jednostki / moc silnika Dodatkowe informacje / wyposażenie (tak/nie/ilość) Znaki wejściowe na plaże / strefy zestaw AED torba R1 / tlenoterapia nosze + kołnierz samochód dyspozycyjny z wyposażeniem miejsce na przyjęcie helikoptera (opis miejsca + współrzędne GPS) minimalne miejsce do lądowania 100 x 100 m łączność radiowa między stanowiskami jeżeli tak, to czy są kanały morskie 11 i 16 ratownik medyczny płetwonurek + wyposażenie Imię i nazwisko osoby wypełniającej kartę kąpieliska + numer kontaktowy (numer stacjonarne + miasto) Brak TAK NIE TAK/1 TAK/1 NIE Na prawo od obiektu służb ratowniczych N E TAK/NIE TAK/1 TAK/1/ bez wyposażenia 14851

8 + data wypełnienia karty Gestor kąpieliska Adres do korespondencji: Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji ul. Traugutta 29, Gdańsk Uwagi opis kąpieliska miejsca charakterystyczne np. molo, deptak, promenada, główne wejścia na plaże, znaki wejściowe, bary, wypożyczalnie sprzętu, hotele oraz inne punkty które pozwolą na dokładniejsze zlokalizowanie miejsca wypadku. Osoby wypoczywające (turyści) szybciej określą swoje położenie według tych punktów niż nazw ulic. Kąpielisko Nadmorskie Orle znajduję się na Wyspie Sobieszewskiej przy głównym wejściu na plaże nr m od Hotelu Orle. Przed wejściem na plażę znajduje się Baza Urzędu Morskiego. Stała komunikacja za pomocą statusów SMS TAK Jerzy Telak i Radosław Murias przedstawili wybrane akcje koordynowane przez CKRW na kąpielisk gdańskich w latach [16, s ]. Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa (SAR) zobowiązana jest do poszukiwania i ratowania życia ludzkiego na morzu, udzielania rozbitkom kwalifikowanej pierwszej pomocy medycznej, transport poszkodowanych, zwalczania zagrożeń (pożarów) i zanieczyszczeń środowiska morskiego [17], zobowiązana do zwalczania zagrożeń i zanieczyszczeń na morzu [18], z określonymi zasadami i sposobami wykonywania zadań poszukiwania i ratowania życia na morzu, a także uprawnieniami członków ochotniczych drużyn ratowniczych w związku udziałem w akcji ratowniczej [19]. SAR wykonuje również zobowiązania międzynarodowe w zakresie poszukiwania i ratownictwa morskiego [20] oraz ochrony środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego [21]. W składzie Służby SAR znalazło się Morskie Ratownicze Centrum Koordynacyjne (MRCK) w Gdyni, które organizuje i koordynuje akcje poszukiwawcze i ratownicze. W 2008 r. zostało podpisane przez Dyrektora SAR i Prezesa Zarządu Głównego WOPR porozumienie o współdziałaniu i współpracy w celu stworzenia warunków optymalnego wykorzystania możliwości technicznych i organizacyjnych do skutecznego współdziałania i współpracy podczas akcji ratowniczych prowadzonych na obszarach morskich oraz wzajemnej pomocy podczas ratowania osób, które uległy wypadkowi lub narażone są na niebezpieczeństwo utraty zdrowia na wodach morskich i wymiany doświadczeń i danych statystycznych dotyczących działań ratowniczych prowadzonych na obszarach morskich [22]. Porozumienie to stanowiło podstawę do wieloletniej owocnej współpracy MCKR z CKRW [23]. WNIOSKI 1. Funkcjonowanie Zintegrowanego System Ratownictwa Wodnego z Centrum Koordynacji Ratownictwa Wodnego, z wykorzystaniem telefonii komórkowej, w celu koordynacji pracy ratowników wodnych jest potrzebne. 2. Należy zapewnić finansowanie Centrum Koordynacji Ratownictwa Wodnego w Sopocie. 3. Należy systematycznie modernizować Zintegrowany System Ratownictwa Wodnego w Sopocie. 4. Koordynację Ratownictwa Wodnego należy prowadzić na obszarze całego kraju. Streszczenie Zagrożenia bezpieczeństwa są powszechne i mają uwarunkowania cywilizacyjne i wynikają ze zdarzeń, m.in. na obszarach wodnych, w tym na kąpieliskach. W Sopocie od lat funkcjonuje Zintegrowany System Ratownictwa Wodnego z Centrum Koordynacji Ratownictwa Wodnego (CKRW), który koordynuje pracę ratowników wodnych, z wykorzystaniem numeru telefonii komórkowej CKRW współpracowało z podobnymi centrami w Giżycku, Świnoujściu, Wrocławiu i Legionowie oraz z Morską Służbą Poszukiwania i Ratownictwa (SAR), Lotniczym Pogotowiem Ratunkowym, Pogotowiem Medycznym, Strażą Pożarną i Policją, a także z Centrami Powiadamiania Ratunkowego. Przykładowa była współpraca CKRW z ratownikami wodnymi strzeżonych kąpieliskach nadmorskich w Gdańsku oraz z SAR

9 Center of coordination of water rescue as element of logistical support of Gdansk relief worker water in summers seaside beach Abstract Threats of safeties are general and civilization conditionality have and they result from events, among others, on sheets of water, in on it mare beach. Integrated System of Water Rescue functions in Sopot from summer with Center of Coordination of Water Rescue (CKRW), which coordinates work of water relief worker, with utilization of number of mobile CKRW cooperated with similar centers in Giżycko, Świnoujście, Wroclaw and Legionowo and with Marine Service of Search and Rescue (SAR), aerial ambulance service, medical readiness, fire guard and Police, as well as with Centers of Rescue Reporting. Exemplary former cooperation CKRW with water relief workers safeguarded in seaside Gdansk beaches and with SAR. BIBLIOGRAFIA 1. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Ustawa z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483, ze zm.). 2. Strategia Bezpieczeństwa Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa [dostęp ]. 4. Wolanin J., Zarys teorii bezpieczeństwa obywateli, ochrona ludności podczas pokoju, Warszawa Jałoszyński K., Charakterystyka współczesnych zagrożeń, [w:] Teoretyczne aspekty strategii bezpieczeństwa państwa, A. Szerauc (red.), Płock Ustawa z 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (DzU z 1997 r. nr 141, poz. 943, ze zm.). 7. Bezpieczeństwo wewnętrzne RP w ujęciu systemowym i zadań administracji publicznej, B. Wiśniewski, S. Zalewski (red.), Bielsko-Biała Ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, ze zm.). 9. Ustawa z dnia 18 sierpnia 2011 roku o bezpieczeństwie osób przebywających na obszarach wodnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 208, poz. 1240). 10. Ustawa z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, art. 1 ust. 1 (DzU z 1991 r. Nr 88, poz. 400, ze zm.). 11. Ustawa z 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (DzU z 2001 r. Nr 115, poz. 1229, ze zm.). 12. Dyrektywa 2006/7/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lutego 2006 r., Dz. Urz. UE, , L 64/37, eurlex.europa.eu/lexuriserv/lexuriserv.do?uri=oj:l:2006:064:0037:0051:pl:pdf, Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o państwowym ratownictwie medycznym (Dz. U. z 2006r. Nr 191, poz. 1410, ze zm.). 14. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 23 stycznia 2012 roku w sprawie minimalnych wymagań dotyczących liczby ratowników wodnych zapewniających stałą kontrolę wyznaczonego obszaru wodnego Dz. U. z 2012 r., poz. 108). 15. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 27 lutego 2012 roku w sprawie wymagań dotyczących wyposażenia wyznaczonych obszarów wodnych w sprzęt ratunkowy i pomocniczy, urządzenia sygnalizacyjne i ostrzegawcze oraz sprzęt medyczny, leki i artykuły sanitarne (Dz. U. z 2012 r., poz. 261). 16. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 marca 2012 roku w sprawie sposobu oznakowania i zabezpieczenia obszarów wodnych oraz wzorów znaków zakazu, nakazu oraz znaków informacyjnych i flag (Dz. U. z 2012 r., poz. 286) [ ] 18. Telak J., Murias R., Praca ratowników WOPR na wybranych kąpieliskach nadmorskich w Gdańsku w latach , w: Ratownictwo wodne, sport pływacki i kultura fizyczna w teorii i praktyce, red. W. Moska, S. Przybylski, D. Skalski, Wyd. Akademia Wychowania Fizycznego w Gdańsku, Gdańsk

10 19. Ustawa z dnia 9 listopada 2000r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2000 Nr 109, poz ze zm.). 20. Ustawa z dnia 16 marca 1995 r. o zapobieganiu zanieczyszczeniu morza przez statki (Dz. U. z 1955 Nr 47, poz. 243 ze zm.). 21. Rozporządzenie Rady Ministrów z 25 września 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad i sposobu wykonywania zadań poszukiwania i ratowania życia na morzu oraz uprawnień członków ochotniczych drużyn ratowniczych (Dz. U. z 2001r. Nr 120, poz ). 22. Porozumienie w sprawie współdziałania i współpracy zawarte w dnia 17 listopada 2008r. pomiędzy Dyrektorem Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa w Gdyni z Prezesem Zarządu Głównego WOPR w Warszawie. 23. Maziarz J., Plan Ratowniczy SAR 2012, Wydanie II s , s