ZOFIA RZYMOWSKA, JANINA SKRZYCZYÑSKA. (Otrzymano: ) Summary

Transkrypt

1 Polish Botanical Society Elektronicznie podpisany przez Polish Botanical Society DN: c=pl, st=warszawa, o=polish Botanical Society, ou=standard Certificate, ou=support, serialnumber=pt , title=managing Editor, sn=otreba, givenname=piotr, cn=polish Botanical Society Data: :35:52 +01'00' ACTA AGROBOTANICA Vol. 59 z s Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu. Cz. IV. Zbiorowiska œcierniskowe gleb zwiêz³ych ZOFIA RZYMOWSKA, JANINA SKRZYCZYÑSKA Katedra Ekologii Rolniczej, Akademia Podlaska, ul. B. Prusa 14, Siedlce Department of the Agricultural Ecology University of Podlasie in Siedlce, B. Prusa 14, Siedlce, Poland Plant communities of cultivated fields of the Podlaski Prze³om Bugu mesoregion. Part 4. Stubble field communites of compact soils (Otrzymano: ) Summary Patches of the association Echinochloo-Setarietum typicum, subvariant with Veronica persica (Panico-Setarion alliance), two associations from the PolygonoChenopodion alliance: Oxalido-Chenopodietum and Galinsogo-Setarietum, as well as the community with Veronica persica, were noted on compact soils of the stubble fields in the area of the Podlaski Prze³om Bugu mesoregion. The occurrence of Echinochloo-Setarietum typicum subvariant with Veronica persica and the community with Veronica persica was frequently observed in the studied area on fertile, loamy soils included in the wheat complex (good and imperfect), rye complex (very good and good) and corn-fodder strong complex. Phytocenoses of Galinsogo-Setarietum dominated by plants of the genus Galinsoga, especially by Galinsoga parviflora, were also frequently noted on fertile habitats near farm buildings. Patches of OxalidoChenopodietum were observed more seldom in the studied area. They were developing on fertile alluvial soils and black earths along the river. Key words: cultivated fields, stubble field communites, Podlaski Prze³om Bugu mesoregion WSTÊP Niniejsza praca jest kolejn¹ publikacj¹ na temat,,zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu. Teren badañ i zastosowane metody opisano w Cz. I.,,Zespo³y zbo owe (S k r z y c z y ñ s k a i R z y m o w s k a, 2005). Podstaw¹ charakterystyki zbiorowisk œcierniskowych Podlaskiego Prze³omu Bugu

2 422 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska wykszta³caj¹cych siê na glebach zwiêz³ych jest 70 zdjêæ fitosocjologicznych wykonanych metod¹ Braun-Blanqueta (Paw³owski, 1972). Systematykê i nomenklaturê zbiorowisk przyjêto za Matuszkiewiczem (2001). Nazewnictwo gatunków podano wed³ug Mirka i in. (1995). WYNIKI Systematyka wyró nionych zbiorowisk œcierniskowych: Klasa: Stellarietea mediae (Br.-Bl.1936) Rz¹d: Polygono-Chenopodietalia (R. Tx. et Lohm. 1950) J. Tx Zwi¹zek: Panico-Setarion Siss Zespó³: Echinochloo-Setarietum Krus. et Vlieg. (1939) 1940 Podzespó³: Echinochloo-Setarietum typicum a. wariant typowy podwariant z Veronica persica b. wariant z Mentha arvensis podwariant z Veronica persica Zwi¹zek: Polygono-Chenopodion Siss Zespó³: Galinsogo-Setarietum (R. Tx. et Beck. 1942) R. Tx Zespó³: Oxalido-Chenopodietum polyspermi Siss Zbiorowisko z Veronica persica a. postaæ typowa b. postaæ z udzia³em gatunków higrofilnych Echinochloo-Setarietum typicum podwariant z Veronica persica Œcierniska na zwiêz³ych glebach wytworzonych z gliny lekkiej lub piasków gliniastych zalegaj¹cych na glinie lekkiej lub œredniej zaliczonych do kompleksu pszennego dobrego, ytniego bardzo dobrego i zbo owo-pastewnego mocnego porasta³y p³aty œcierniskowej postaci Echinochloo-Setarietum typicum podwariantu z Veronica persica. Obrazuje go 20 zdjêæ fitosocjologicznych (tab. 1). Wyró niono go na podstawie du ego udzia³u Veronica persica. Z gatunków charakterystycznych zespo³u w analizowanych fitocenozach masowo wystêpowa³a Echinochloa crus-galli. Acidofilny Raphanus raphanistrum spotykany by³ sporadycznie. yznoœæ tych siedlisk ma wp³yw na sk³ad botaniczny zbiorowisk. Stwierdzono w nich wystêpowanie gatunków charakterystycznych ze zwi¹zku Polygono-Chenopodion. Wœród nich poza Veronica persica najliczniej notowano: Lamium purpureum, Veronica polita, Galinsoga parviflora, Sonchus asper, Lamium amplexicaule. Czêsto i w du ym pokryciu ros³y tu równie : Stellaria media, Matricaria maritima ssp. inodora, Myosotis arvensis, Fallopia convolvulus, Viola arvensis, Polygonum aviculare i Anagallis arvensis (tab. 1) W czêœci p³atów obserwowano wystêpowanie licznej grupy gatunków wskazuj¹cych na nadmierne uwilgotnienie. Wœród nich najczêœciej notowano: Mentha arvensis, Stachys palustris, Gnaphalium uliginosum.

3 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 423 Tabela 1 Echinochloo-Setarietum Krus et Vlieg Table 1 Echinochloo-Setarietum Krus et Vlieg

4 424 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska cd. tab. 1

5 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 425 cd. tab. 1

6 426 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska cd. tab. 1

7 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 427 Echinochloo-Setarietum typicum podwariant z Veronica persica tworzy³o 107 taksonów, 74 wariant typowy i 87 wariant z udzia³em gatunków higrofilnych. Liczba gatunków w zdjêciu waha³a siê odpowiednio od 12 do 36 (œrednio 24) i od 20 do 35 (œrednio 27). W tabeli 1 zamieszczono tak e syntetyczne zestawienie p³atów Echinochloo- Setarietum typicum wariant typowy podwariant typowy, uzupe³nia ono pe³ne zró nicowanie zbiorowisk Echinochloo-Setarietum typicum wykszta³caj¹cych siê na œcierniskach gleb zwiêz³ych Podlaskiego Prze³omu Bugu. Œcierniskow¹ postaæ zespo³u Echinochloo-Setarietum podawali: Æ w i k l i ñ- s k i (1982); Paw³owski i Tr¹ba, 1987; Paw³owski i in. (1991); Jêdruszczak i in. (1989); Jêdruszczak (1990 a, b), T r¹ba (1993); Warcholiñs k a (1994), Skrzyczyñska i Rzymowska (1997); Skrajna i Skrzyczyñska (2002). Wariant tego zespo³u z Veronica persica wyró niali Skrzyczyñska i Rzymowska (1997) z zachodniej czêœci woj. siedleckiego. Galinsogo-Setarietum (R. Tx. et Beck. 1942) R. Tx P³aty Galinsogo-Setarietum rozwija³y siê najczêœciej na czarnych ziemiach i madach kompleksów: pszennych (dobrego i wadliwego), ytniego bardzo dobrego oraz zbo owo-pastewnych. Spotykano je na œcierniskach po³o onych w pobli u gospodarstw. Opisano go na podstawie 20 zdjêæ fitosocjologicznych (tab. 2). Wariant typowy Galinsogo-Setarietum przedstawiono na podstawie 10 p³atów. W fitocenozach tych dominowa³a Galinsoga parviflora przy zdecydowanie ma- ³ym udziale gatunków z Panico-Setarion. Korzystne warunki edaficzne tych siedlisk wp³ywa³y na obecnoœæ gatunków o du ych wymaganiach troficznych. Nale a³y do nich gatunki charakterystyczne Polygono-Chenopodion polyspermi: Veronica persica, Lamium purpureum, Euphorbia helioscopia, Veronica polita, Lamium amplexicaule i Sonchus asper. Ponadto w wysokiej sta³oœci i z du ym pokryciem wystêpowa³y: Stellaria media, Capsella bursa-pastoris, Galium aparine, Chenopodium album, Taraxacum officinale, Viola arvensis, Veronica arvensis i Matricaria maritima ssp. inodora. Lokalnie w znacznym pokryciu obserwowano w tych p³atach wystêpowanie gatunków umiarkowanie kalcyfilnych: Consolida regalis i Melandrium noctiflorum. Wariant wilgotny zespo³u rozwija³ siê na yznych glebach (najczêœciej czarnych ziemiach) zaliczanych do kompleksów zbo owo-pastewnych. Opisano go na podstawie 10 zdjêæ fitosocjologicznych. Fitocenozy te wyró nia³y siê obecnoœci¹ chwastów takich, jak: Stachys palustris, Mentha arvensis, Gnaphalium uliginosum, Plantago intermedia i innych. Opisywany Galinsogo-Setarietum budowa³o 106 taksonów (81 wariant typowy i 77 wilgotny). Liczba gatunków w zdjêciu wynosi³a odpowiednio (œrednio 26) i (œrednio 24) (tab. 2). Galinsogo-Setarietum z terenu Polski podawali miêdzy innymi: Fija³kowski (1967), Warcholiñska (1994, 1997), Balcerkiewicz (1976), Kapeluszn y (1979), Anio³-Kwiatkowska (1990). By³y to jednak fitocenozy wykszta³caj¹ce siê w uprawach okopowych. Natomiast brak jest doniesieñ na temat œcierniskowej postaci Galinsogo-Setarietum.

8 428 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska Tabela 2 Galinsogo-Setarietum (R. Tx Beck 1942) R. Tx Table 2 Galinsogo-Setarietum (R. Tx Beck 1942) R. Tx

9 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 429 cd. tab. 2

10 430 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska cd. tab. 2

11 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 431 Oxalido-Chenopodietum polyspermi Siss W obni eniach terenu na madach i czarnych ziemiach wykszta³ca³y siê p³aty Oxalido-Chenopodietum polyspermi (tab. 3). Rozwija³y siê one najczêœciej na glebach kompleksu zbo owo-pastewnego mocnego. Z gatunków charakterystycznych zespo³u masowo wystêpowa³ Oxalis stricta. Rzadziej i w mniejszym pokryciu notowano Chenopodium polyspermum. W analizowanych fitocenozach gatunkami wyró niaj¹cymi by³y: Plantago intermedia, Mentha arvensis, Stachys palustris oraz Lapsana communis, Symphytum officinale i Galeopsis tetrahit. W p³atach tych licznie reprezentowane by³y gatunki charakterystyczne Polygono-Chenopodion. Spoœród gatunków charakterystycznych zwi¹zku najczêœciej i najliczniej wystêpowa³y: Galinsoga parviflora, Lamium purpureum, Sonchus asper, Veronica persica oraz lokalnie Euphorbia helioscopia. Analizowane p³aty budowa³y tak e gatunki charakterystyczne Panico-Setarion, a zw³aszcza Setaria pumila, Echinochloa crus-galli i Amaranthus retroflexus. Z innych gatunków o du ych wymaganiach pokarmowych wystêpowa³y miêdzy innymi: Stellaria media, Chenopodium album, Anagallis arvensis, Erysimum cheiranthoides, Galium aparine i Melandrium noctiflorum. Zespó³ budowa³o 71 taksonów. Liczba gatunków w zdjêciu waha³a siê od 23 do 28, œrednio 25 (tab. 3). Oxalido-Chenopodietum wystêpuje na glebach yznych i najlepiej wykszta³cony jest wzd³u œrodkowego odcinka Wis³y (Matuszkiewicz, 1982). Wyró niany by³ rzadko, najczêœciej w uprawach okopowych (Wójcik, 1968, 1977, 1980, 2001; Kutyna, 1988). Œcierniskow¹ postaæ Oxalido-Chenopodietum opisywa³a jedynie Jêdruszczak (1990 a, b) z Lubelszczyzny. P³aty zespo³u wyró nione na terenie Podlaskiego Prze³omu Bugu zbli one s¹ sk³adem gatunkowym do wyró nianych z Lubelszczyzny, jednak s¹ ubo sze gatunkowo. Zbiorowisko z Veronica persica Zbiorowisko z Veronica persica rozwija³o siê na glebach yznych nale ¹cych do kompleksów: pszennych (dobrego i wadliwego), ytnich (bardzo dobrego i dobrego) oraz zbo owo-pastewnego mocnego. Przedstawiono je na podstawie 20 zdjêæ fitosocjologicznych (tab. 4). Podstawê florystyczn¹ zbiorowiska stanowi³y gatunki maj¹ce du e wymagania w stosunku do odczynu i zasobnoœci siedlisk. Wœród nich w postaci typowej zbiorowiska oprócz masowo wystêpuj¹cego gatunku wyró niaj¹cego Veronica persica notowano: Consolida regalis, Veronica polita, Lamium purpureum, Sonchus asper, Euphorbia helioscopia i Lamium amplexicaule. Ponadto budowa³y je: Stellaria media, Viola arvensis, Anagallis arvensis, Myosotis arvensis, Taraxacum officinale, Lapsana communis i inne (tab. 4). Charakterystyczn¹ cech¹ p³atów z udzia³em gatunków higrofilnych by³ liczny udzia³ chwastów takich, jak: Mentha arvensis, Rorippa sylvestris, Stachys palustris i innych. Fitocenozy te podobnie jak typowe zdominowane by³y przez Stellaria media. Wystêpowa³y w nich Galinsoga parviflora i Galinsoga ciliata nie notowane w postaci typowej. Czêœciej ni w p³atach postaci typowej spotykano Lamium purpureum, Euphorbia helioscopia, a rzadziej Veronica agrestis. Nie notowano w tych fitocenozach Lapsana communis, wystêpuj¹cego czêsto i w du ym pokryciu w p³atach

12 432 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska Tabela 3 Oxalido-Chenopodietum Siss Table 3 Oxalido-Chenopodietum Siss.1950.

13 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 433 cd. tab. 3

14 434 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska cd. tab. 3

15 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 435 Tabela 4 Zbiorowisko z Veronica persica. Table 4 Community with Veronica persica.

16 436 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska cd. tab. 4

17 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 437 cd. tab. 4

18 438 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska postaci typowej. Ponadto czêsto i w znacznym pokryciu wystêpowa³y: Chenopodium album, Matricaria maritima ssp. inodora, Capsella bursa-pastoris, Consolida regalis i Melandrium noctiflorum (tab. 4). W zbiorowisku wystêpowa³o ³¹cznie 101 taksonów, 67 w postaci typowej i 78 w wilgotnej. Liczba gatunków w zdjêciu waha³a siê od 16 do 29 (œrednio 21) w p³atach typowych oraz od 19 do 37 (œrednio 24) w fitocenozach postaci wilgotnej. Zbiorowisko z Veronica persica z ró nych regionów Polski podawali: P a w- ³owski, Tr¹ba (1987) z terenów nizinnych po³udniowo-wschodniej Polski, J ê - druszczak i in. (1989) z Lubelszczyzny, Paw³owski i in. (1991) z terenów nizinnych po³udniowo-wschodniej Polski, Tr¹ba (1991) z górskich kompleksów po³udniowo-wschodniej Polski, Skrzyczyñska i Rzymowska (1997) z zachodniej czêœci woj. siedleckiego, Skrajna i Skrzyczyñska (2002) z gminy Grêbków w woj. mazowieckim. PODSUMOWANIE 1. Na œcierniskach zbo owych gleb zwiêz³ych Podlaskiego Prze³omu Bugu wyró niono 3 zespo³y: Galinsogo-Setarietum, Oxalido-Chenopodietum i Echinochloo-Setarietum oraz zbiorowisko z Veronica persica. 2. Czêsto na badanym terenie na glebach gliniastych kompleksu pszennego dobrego, ytniego bardzo dobrego i zbo owo-pastewnego mocnego wykszta³ca³y siê p³aty Echinochloo-Setarietum typicum podwariantu z Veronica persica. By³a to najbogatsza florystycznie postaæ zespo³u. 3. W pobli u zabudowañ wiejskich na zasobnych siedliskach czêsto wystêpowa³y p³aty Galinsogo-Setarietum. By³y to bogate zbiorowiska ze zwi¹zku Polygono- Chenopodion zdominowane przez ó³tlice, a zw³aszcza przez Galinsoga parviflora. 4. Rzadko na badanym terenie, jedynie na madach i czarnych ziemiach w bezpoœrednim s¹siedztwie rzeki œcierniska porasta³y p³aty Oxalido-Chenopodietum. 5. Czêsto na yznych glebach o odczynie zbli onym do obojêtnego notowano p³aty zbiorowiska z Veronica persica. Spotykano je na glebach kompleksów pszennych (dobrego i wadliwego) oraz ytnich (bardzo dobrego i dobrego) a tak e zbo owo-pastewnego mocnego. LITERATURA Anio³ Kwiatkowska J., Zbiorowiska segetalne Wa³u Trzebnickiego. Florystyczno ekologiczne studium porównawcze. Acta Univ. Wratisl. Prace Bot. XLVI: Balcerkiewicz S., Roœlinnoœæ obszaru Ÿródliskowego Fetyñskiej Strugi na Pojezierzu Myœliborskim. PTPN, Prace Kom. Biol. 45: Æwikliñski E., Zespo³y œcierniskowe Miñskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu w woj. siedleckim. Zesz. Nauk. Ser. Rolnictwo, 1: Fija³kowski D., 1967: Flora i roœlinnoœæ synantropijna miast i wsi próba analizy porównaw czej. Mat. Zak³. Fitosocjol. Stos. UW, Warszawa Bia³owie a, 27: Jêdruszczak M., 1990 a. Zbiorowiska roœlinne œciernisk Lubelszczyzny. Cz. III. Zbiorowiska siedlisk bogatych i wilgotnych. Acta Agrobot. 43(1 2):

19 Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskiego Prze³omu Bugu 439 Jêdruszczak M., 1990 b. Zbiorowiska roœlinne œciernisk Lubelszczyzny. Cz. IV. Charaktery styka porównawcza zbiorowisk œcierniskowych. Acta Agrobot. 43 (1 2): Jêdruszczak M., Paw³owski F., Wójcik Z., Zbiorowiska roœlinne œciernisk Lu belszczyzny. Cz. II. Zbiorowiska siedlisk bogatych, umiarkowanie wilgotnych i suchych. Acta Agrobot. 42 (1 2): Kapeluszny J., Zachwaszczenie upraw ziemniaka na niektórych glebach œrodkowo wschodniej Polski. Cz. I. Zespo³y chwastów. Ann. Univ. Mariae Curie Sk³odowska, Sect. E. 34 (5): Kutyna I., Zachwaszczenie roœlin uprawnych oraz zbiorowiska segetalne zachodniej czêœci Kotliny Gorzowskiej i terenów przyleg³ych. Rozpr. Akad. Roln. w Szczecinie, 116: Matuszkiewicz W., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roœlinnych Polski. PWN, Warszawa: Matuszkiewicz W., 2001: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roœlinnych Polski. Wyd. Nauk. PWN, Warszawa: Mirek Z., Piêkoœ Mirkowa H., Z aj¹c A., Z aj¹c M., Vascular plants of Poland a checlist. Polish Bot. Stud. Guideb. 15: Paw³owski B., Sk³ad i budowa zbiorowisk roœlinnych oraz metody ich badania. (w:) Szata roœlinna Polski, I, PWN, Warszawa: Paw³owski F., Tr¹ba Cz., Zachwaszczenie œciernisk zbo owych na niektórych glebach w po³udniowo wschodniej Polsce. Cz. I. Gleby terenów nizinnych. Ann. Univ. Mariae Curie Sk³odowska, Sect. E. 42 (9): Paw³owski F., Tr¹ba Cz., Wójcik Z., Zbiorowiska roœlinne œciernisk na nizinnych kompleksach glebowo rolniczych po³udniowo wschodniej Polski. Cz. I. Zbiorowiska zwi¹zku Panico Setarion. Acta Agrobot. 44 (1 2): Skrzyczyñska J., Rzymowska Z., Zbiorowiska roœlinne w zachodniej czêœci woj. siedleckiego. (w:) Zachwaszczenie wtórne roœlin okopowych i œciernisk. Mat. Kraj. Konf. IUNG Wroc³aw, Wyd., IUNG Pu³awy: Skrzyczyñska J., Rzymowska Z., Zbiorowiska roœlinne pól uprawnych Podlaskie go Prze³omu Bugu. Cz. I. Zespo³y zbo owe. Acta Agrobot. 58 (1): Skrajna T., Skrzyczyñska J., Roœlinnoœæ œciernisk gminy Grêbków. Zesz. Nauk. Akad. Podl. Siedlce, Ser. Roln. 61: Tr¹ba Cz., Zbiorowiska roœlinne w po³udniowo wschodniej Polsce. Cz. III. Zbiorowiska górskich kompleksów glebowo rolniczych. Acta Agrobot. 44 (1 2): Tr¹ba Cz., Zbiorowiska roœlinne w po³udniowo wschodniej Polsce. Cz. V. Charaktery styka porównawcza zbiorowisk œcierniskowych. Acta Agrobot., 46 (1): Warcholiñska A. U., Zmiany roœlinnoœci segetalnej Równiny Piotrkowskiej w ostat nich 22 latach. Cz. III. Zbiorowiska chwastów œciernisk. Acta Agrobot. 47 (1): Warcholiñska A. U., Flora i roœlinnoœæ Bolimowskiego Parku Krajobrazowego. Cz. II. Roœlinnoœæ segetalna. Acta Agrobot. 50 (1 2): Wójcik Z., Udzia³ apofitów i antropofitów w zbiorowiskach segetalnych Mazowsza. Zak³. Fitosoc. Stos. UW, Warszawa Bia³owie a, 25: Wójcik Z., Charakterystyka siedlisk polnych na Pogórzu Beskidu Niskiego metodami biologicznymi, Prace Geogr. PAN, 121: Wójcik Z., Plant communities of Mazovian cultivated fields. III. Root crop communities. Pol. Ecol. Stud. 6, 3: Wójcik Z., Oxalido Chenopodietum polyspermi Sissingh 1942 zespó³ chwastów upraw okopowych dolin rzecznych i pogórzy w Polsce. Prace Geogr., 178:

20 440 Zofia Rzymowska, Janina Skrzyczyñska Streszczenie Na zwiêz³ych glebach œciernisk zbo owych Podlaskiego Prze³omu Bugu stwierdzono wystêpowanie p³atów zespo³u Echinochloo-Setarietum typicum podwariantu z Veronica persica ze zwi¹zku Panico-Setarion oraz dwóch zespo³ów z Polygono- Chenopodion: Oxalido-Chenopodietum i Galinsogo-Setarietum a tak e zbiorowiska z Veronica persica. Czêsto na badanym terenie na yznych glebach gliniastych zaliczanych do kompleksów pszennych (dobrego i wadliwego) oraz ytnich (bardzo dobrego i dobrego) jak równie zbo owo-pastewnego mocnego notowano Echinochloo- Setarietum typicum podwariantu z Veronica persica i zbiorowisko z Veronica persica. Czêstym zespo³em by³ Galinsogo-Setarietum. Jego fitocenozy, zdominowane przez ó³tlice a zw³aszcza przez Galinsoga parviflora wykszta³ca³y siê na zasobnych siedliskach w pobli u zabudowañ wiejskich. Rzadziej na badanym terenie stwierdzano p³aty Oxalido-Chenopodietum. Rozwija³y siê one na yznych madach i czarnych ziemiach w s¹siedztwie rzeki.