Allah jest z tymi, którzy są sprawiedliwi i czynią dobro.

Transkrypt

1 W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego. Allah jest z tymi, którzy są sprawiedliwi i czynią dobro. Streszczenie Kazania Piątkowego Wygłoszonego przez Jego Ekscelencja Mirza Masroor Ahmad (aba), Przywódcę Światowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya w meczecie Bait-ul-Futuh w Londynie. 3 luty, 2012 r. Na początku dzisiejszego kazania Hudhur przypomniał wszystkim werset: Zaprawdę, Allah jest z tymi, którzy są sprawiedliwi i którzy czynią dobro. (16:129) i powiedział, iŝ Obiecany Mesjasz (as) napisał: W Koranie większy nacisk niŝ na inne przykazania kładzie się na cnotliwość i sprawiedliwość. (Ayyam-us-Sulh, Ruhani Chaza in, tom 14, str.342, Essence of islam, tom II, str. 347) Hudhur wyjaśnił, Ŝe Taqła [arab. bojaźń BoŜa, sprawiedliwość, cnota] stanowi podstawę uzyskania BoŜej bliskości i tego właśnie dotyczy pierwsza część powyŝszego wersetu. Jak powiedział Hudhur, na tym świecie są dwa rodzaje ludzi. Pierwszy, to ci, którzy kroczą ścieŝkami Taqła i czynią dobro, aby znaleźć się blisko Boga, którzy starają się zawsze być cnotliwymi i postępują tak, aby zadowolić Boga i zbliŝyć się do Niego. Drudzy, chociaŝ czynią dobro, to w ogóle nie zdają sobie sprawy z obecności Boga w ich Ŝyciu. Są wśród nich osoby, które wierzą w istnienie Boga; które wierzą, Ŝe gdzieś tam jest Istota, Która podtrzymuje niebiosa i ziemię, ale czyniąc dobro nie dąŝą do zadowolenia Boga. W grupie tej znajdują się równieŝ ludzie niewierzący w egzystencję Boga 1/11

2 i zaprzeczający Jego istnieniu. Pomimo, Ŝe Bóg stwierdza, iŝ jest z ludźmi z pierwszej grupy, to dzięki Jego Rububijjat [arab. Boski atrybut troski i zapewniania poŝywienia] obdarza On wszystkich, takŝe tych, którzy nie przestrzegają Taqła. JednakŜe te Jego dary dotyczą jedynie doczesności - chodzi tu o zapewnienie światła słonecznego, powietrza, którym oddychamy, itd. Zarówno ateiści, jak i ludzie sprawiedliwi są obdarzani tymi dobrami w takim samym stopniu. To samo dotyczy owoców światowego rozwoju, inwencji, postępu w nauce i dokonań opartych o wysiłek umysłowy, które są w równym stopniu udziałem ludzi niewierzących, jak i wiernych Bogu. Nie ma znaczenia, czy rolnik jest ateistą, czy człowiekiem sprawiedliwym - w obu przypadkach uzyskuje podobne korzyści materialne. Gdyby nie było Boskich przymiotów Rububijjat i Rahmanijjat [arab. Miłosierność Boga), to Ŝycie na ziemi nie byłoby moŝliwe. ChociaŜ Bóg ustanowił dwie drogi: cnoty i zła, to pod wieloma względami kroczących nimi obdarza w równym stopniu Swoimi darami. Hudhur wyjaśnił, Ŝe chociaŝ Boskie prawa dotyczące natury są decydujące, to trzeba w tym miejscu zaznaczyć, Ŝe istnieją znaczące róŝnice w pewnych sprawach. Czasami, chcąc ukazać Swoją potęgę Bóg w podobnych okolicznościach hojniej obdarza ludzi sprawiedliwych, niŝ pozostałych. Kiedy Hadhrat Musleh Małuud (ra) posiadał tereny uprawne w Sind (w Pakistanie), posyłał tam ludzi, których zadaniem było ich doglądanie, a wśród nich był jeden z członków starszyzny, Maulwi Qudrat Ullah Sanori. Podczas jednej z wielu podróŝy na te tereny Hadhrat Musleh Małuud (ra) oglądał pola bawełny i zapytał Maulwi sahiba, jak wielkich zbiorów się spodziewa. Kiedy ten odpowiedział określając wielkość oczekiwanych plonów, jedna z osób stojących w pobliŝu stwierdziła, Ŝe te przewidywania są zbyt wysokie. Maulwi sahib odrzekł, iŝ jest pewien, Ŝe takie zbiory będą właśnie takie. Dodał, iŝ ofiarował modlitwę Nafl w kaŝdym z czterech naroŝników pola i był przekonany, Ŝe jego modlitwy pomogą. I rzeczywiście, zbiory były bardzo obfite. Hudhur wyjaśnił, iŝ 2/11

3 czasami pomimo podobnych warunków atmosferycznych i stosowania takich samych nawozów lub nasion Bóg, w oparciu o modlitwy, dostarcza dowodów Swojej egzystencji i zwiększa plony sprawiedliwego. Musimy teŝ pamiętać, Ŝe dla tych, którzy wierzą w Boga i ich wiara jest niezłomna, oprócz świata materialnego istnieje świat duchowy. Ludzie pogrąŝeni w świecie doczesnym nie widzą i nie odczuwają wypływających z tego faktu korzyści i przyjemności. Natomiast myśli tych, którzy kroczą ścieŝką Taqła dotykają wyŝszych poziomów, wierzą oni w niewidoczne i w Ŝycie po śmierci, a ich wiara w BoŜe obietnice jest niezłomna. Kiedy wznoszą swoje dłonie w modlitwie są świadkami znaków BoŜej akceptacji. To właśnie Obiecany Mesjasz (as) nauczył nas w tych czasach rozumieć te sprawy. Wielu Ahmadi doświadcza więzi z Bogiem. Przekazuje im On róŝne wiadomości poprzez sny, czy wizje i to wszystko, o czym usłyszą od Niego wydarza się w rzeczywistości. To powiązanie z Bogiem oznacza równieŝ, Ŝe wypełnią się obietnice Ŝycia przyszłego. Bóg twierdzi, Ŝe jeśli ktoś jest silny w Taqła, to doświadczy dobra w tym świecie, jak i w świecie przyszłym. Sprawiedliwymi są ci, którzy czynią dobro dla uzyskania BoŜej łaski i zadowolenia, oni są tymi, którzy kroczą drogą Taqła. Obiecany Mesjasz (as) opisywał człowieka sprawiedliwego jako tego, który z zasady unika wszystkich małych i wielkich grzechów, rozwija swoją cnotliwość i wysoką moralność oraz posiada prawdziwie szczerą więź z Bogiem. Hudhur wyjaśnił, Ŝe taka szczera więź z Bogiem opiera się na dąŝeniu do wypełniania obowiązku oddawani Mu czci i jak najdokładniejszego ( zgodnego z naszymi moŝliwościami) przestrzegania BoŜych przykazań. Kiedy juŝ osiągniemy taki stan, o którym mówi pierwszy fragment wersetu cytowanego na początku kazania, dochodzimy do kolejnego poziomu Taqła, czyli stajemy się tymi...którzy czynią dobro... Mohsin (arabskie słowo uŝyte w powyŝszym wersecie) to ten, który czyni coś dla drugiego człowieka bez Ŝadnego wysiłku, czy próśb z jego 3/11

4 strony, traktuje dobrze innych ludzi, jest doskonały w swojej pracy i wykonuje wszystko w danej sytuacji najlepiej jak to tylko moŝliwe. Hudhur powiedział, iŝ mamy dwa rodzaje mohsin. Jedni to ci, którzy są zawsze gotowi z sympatią pomagać innym bez względu na ich rasę, czy wyznanie. Pomagają innym w czasie potrzeby i prześcigają się w słuŝbie, która ma na celu ułatwienie Ŝycia innym. Hudhur rzekł, Ŝe obowiązkiem kaŝdego Ahmadi jest słuŝyć z sympatią i BoŜą łaską innym ludziom, a wielu Ahmadi rzeczywiście słuŝy w ten sposób ludzkości. To są prawdziwi mohsineen (liczba mnoga od mohsin), a nie ci, którzy chełpią się tym, co zrobili, bo takie postępowanie nie ma nic wspólnego z okazywaniem Taqła i zalet prawdziwego mohsin. Jako przykład Hudhur przedstawił działalność naszych młodych inŝynierów, lekarzy i innych pracowników, którzy pojechali do Afryki, aby słuŝyć tam jako wolontariusze. Pracują przy realizacji wielu projektów, np. przy doprowadzaniu pitnej wody do biednych terenów. Montują ręczne pompy wodne, starają się doprowadzić linie elektryczne, budują szkoły, aby miejscowe dzieci miały dostęp do edukacji. Budują szpitale i przychodnie, której zapewniają mieszkańcom opiekę medyczną. Nasi lekarze i nauczyciele przez wiele lat pracują w Afryce słuŝąc tamtejszym obywatelom. Przebywają w miejscach, gdzie nie ma prądu ani bieŝącej wody. Jadą tam, aby słuŝyć ludzkości i to oni zaliczają się do prawdziwych mohsineen. Ich praca nie jest zaleŝna od wynagrodzenia, ale to co robią wynika z ich Taqła i gotowości słuŝenia innym ludziom. Podobnie dzieje się, gdy gdzieś na świecie ludzie cierpią z powodu kataklizmów naturalnych - nasi doktorzy i inni wolontariusze natychmiast jadą tam z pomocą z ramienia Humanity First. Postępują tak jedynie po to, aby wywołać BoŜe zadowolenie. Inni ludzie, czy organizacje równieŝ pomagają poszkodowanym, ale ich celem nie jest zadowolenie Boga. Ci, którzy słuŝą innym, wspierając ich swoją działalnością i wiedzą, a czynią to tylko po to, aby zadowolić Boga są ludźmi sprawiedliwymi i mohsin. Hudhur powiedział, Ŝe mówił wcześniej o tym, iŝ nasi inŝynierowie wybudowali 4/11

5 wzorowe miasteczko w Burkina Faso, gdzie ogólnie dostępny jest prąd, bieŝąca woda, chodniki dla pieszych, a na ulicach świecą latarnie. Jest tam centrum, które reaguje na lokalne potrzeby oraz małe zielone domy, w których uprawia się rośliny, które wystarczają na pokrycie potrzeb mieszkańców. W tym celu wybudowano teŝ system nawadniający. W róŝnych wioskach zainstalowano ręczne pompy wodne. Hudhur dodał, Ŝe na fotografiach widać wyraźnie zachwyt miejscowej ludności, gdy te urządzenia zaczynają funkcjonować. Praca ta jest błogosławieństwem dla tych ludzi, zwłaszcza dla dzieci, które musiały kaŝdego dnia nosić wodę w wiadrach z źródła odległego o 5 mil. Nasi wolontariusze nie pracują tam dla pieniędzy. A kiedy młodzi inŝynierowie wracają po zakończonej pracy są wdzięczni Hudhurowi, Ŝe dał im szansę słuŝenia innym i obiecują, Ŝe ponownie tam pojadą, gdy tylko pojawi się taka konieczność. Jak powiedział Hudhur, InszaAllah [arab. jeśli Allah zechce] w tym roku będzie wybudowanych 5 dalszych wzorowych miejscowości w róŝnych krajach. Ansarullah [wewnętrzna organizacja męŝczyzn po 40 roku Ŝycia] USA i Wielkiej Brytanii wzięły na siebie odpowiedzialność za finansowanie tych projektów. Uczestniczy w tym równieŝ Humanity First, a Hudhur poprosił o wsparcie równieŝ niemiecki DŜama`at. Ci, którzy z takim entuzjazmem pracują nad tym projektem staną się mohsineen, a zaliczają się tu takŝe ci, którzy troszczą się o stronę finansową tego projektu. Ahmadi uwierzyli w Imama wieku i starają się kroczyć ścieŝkami Taqła, dąŝą teŝ do tego, aby zaliczać się do mohsin, a Bóg Sam powiedział, Ŝe jest z takimi ludźmi. Hudhur powiedział, Ŝe nasi młodzi wolontariusze opowiadali jak pokonywali trudności, z jakimi borykali się w trakcie swojej pracy i jak ukazywała się BoŜa potęga, kiedy problemy rozwiązywały się jakby same od siebie. Dzięki temu ich wiara w Boga stawała się coraz silniejsza. Hudhur dodał, Ŝe słowo mohsin oznacza równieŝ tych, którzy starają się być jak najlepsi w tym, co robią i w ten sposób sami sobie wyświadczają przysługę. Ich wiedza duchowa i zawodowa przynosi im samym korzyści, a jej stosowanie w praktyce przynosi korzyści innym ludziom. Im 5/11

6 większa wiedza duchowa i praktyczna jest połączona z dąŝeniem do pomagania innym, tym wyŝszy poziom bycia mohsin zostaje osiągnięty. Tym samym wytyczona zostaje nowa droga, która prowadzi ku większemu rozwojowi i silniejszej moralności. Taki rozwój duchowy i moralny określa nowe perspektywy powstałej więzi z Bogiem. Człowiek dorasta w bliskości Boga, zdobywa większe zrozumienie Jego atrybutów i rozwija swoją Taqła. To tak, jakby cykl, który toczy się wokół cnót, podnosi człowieka na coraz wyŝsze poziomy Taqła i zbliŝa go do Boga, a to z kolei pozwala mu w doskonały sposób rozwinąć w sobie cnotliwość. W rezultacie uzyskuje jeszcze większą wiedzę duchową dotyczącą wypełniania obowiązków wobec Boga i wobec ludzkości. I w ten sposób Bóg czyni z ludzi mohsineen. Nie są nimi ci, którzy chełpią się tym, co zrobili, ale ci, którzy pokonują trudności, aby mogli słuŝyć innym. Hudhur często mówi osobom postronnym, przywódcom i róŝnym ludziom, którzy mają wobec islamu jakieś zastrzeŝenia oraz tym, którzy nie znają dokładnie nauk tej religii, Ŝe ludzie silnie związani ze światem materialnym i doczesnością skupiają się na egzekwowaniu swoich praw. Ustanawiają sobie pewien poziom wymagań i za kaŝdą cenę dąŝą do tego, aby go osiągnąć. Tymczasem islam, wręcz przeciwnie naucza, Ŝe naleŝy wypełniać i przestrzegać praw innych ludzi zanim oni sami się o nie upomnieć. Przestrzeganie ich praw ma mieć raczej charakter przysługi z równoczesnym umocnieniem ludzkiej cnotliwości tak, aby dany człowiek mógł być zaliczany do grona mohsineen, będąc świadomym potrzeb innych. Ahadith relacjonują, Ŝe Prorok (saw) powiedział, iŝ sługom naleŝy zapewnić taki sam pokarm, jak ten, który sami spoŝywamy i ubierać ich w takie same ubrania, jak te, które przeznaczamy dla siebie. Gdyby ta zasada była stosowana na skalę światową, nigdzie nie panowałby głód i nie brakowałoby odpowiedniej odzieŝy. Popatrzmy na fotografie niedoŝywionych i głodujących afrykańskich dzieci oraz ich matek, które głodując nie mogą karmić piersią swych nowonarodzonych dzieci. Jak powiedział Hudhur, gdyby zamiast dąŝenia do zawłaszczania bogactw naturalnych innych państw ludzie skupili swoją uwagę na przestrzeganiu praw 6/11

7 innych udostępniając im środki i warunki, które pozwoliłyby im na rozwój własnych moŝliwości, to wszystkie problemy, z którymi boryka się współczesny świat byłyby rozwiązane. Jeśli kraje muzułmańskie będą o tym pamiętać, a ich przywódcy zamiast nieustannie dąŝyć do powiększania stanu swoich kont bankowych skupią uwagę na staniu się mohsin, to piękne nauki islamu przyczynią się do likwidacji biedy i nędzy, które gnębią ogromną część światowej populacji. Na nieszczęście w większości przypadków chodzi właśnie o kraje muzułmańskie, w których panuje gorsza sytuacja ekonomiczna, wykorzystywana przez ludzi z zewnątrz, którzy bogacą się kosztem cierpiących. Hudhur powiedział, Ŝe kiedy mówi o tym ludziom są zachwyceni pięknem nauk islamu, ale kiedy wracają do domu, do swego kraju, to do głosu dochodzi ich interes narodowy. Jeśli jego załoŝenia są sprawiedliwe, to oczywiście powinien być realizowany, bo kaŝdy kraj musi przede wszystkim dbać sam o siebie. Jeśli jednak jego załoŝeniem jest przywłaszczanie sobie majątków własnych obywateli, to jest to bardzo złe. Takie samolubstwo przyczynia się do wywoływania nieładu. KaŜdy Ahmadi powinien starać się kroczyć drogą Taqła, aby dołączyć do mohsineen i móc doświadczyć bliskości Boga. Jedynie to pomoŝe nam w zreformowaniu samych siebie i pozwoli nam w pewnych ograniczonych ramach uchronić nasze najbliŝsze otoczenie przed nieładem. Musimy starać się w swoim człowieczeństwie przyjąć Boskie atrybuty zgodnie z naszymi moŝliwościami i zwracać uwagę na przestrzeganie BoŜych praw. To sprawi, Ŝe błogosławieństwo tego świata będzie naleŝało do nas i gdy pewne sprawy staną się dla nas drugoplanowymi nasza Taqła będzie się rozwijać. Bóg stwierdza w Koranie: Nie, kto odda samego siebie Allahowi i będzie czynił dobro, ten otrzyma swą nagrodę od Pana. Na tego nie spadnie strach ani nie będzie on Ŝałować. (2:113) Wyjaśniając te słowa Hudhur powiedział, iŝ Bóg stwierdza, Ŝe gdy On Sam stanie się dla wierzącego najwaŝniejszy, a ten całkowicie odda siebie Bogu, to Bóg Sam zatroszczy się o takiego człowieka. Nigdy więcej nie poczuje on Ŝalu. CzegóŜ miałby Ŝałować ten, kto wykorzystuje 7/11

8 swoje wszystkie moŝliwości i umiejętności, aby słuŝyć ludzkości? To zadanie prowadzi człowieka wprost w pełne miłości BoŜe objęcia i jest tym, co charakteryzuje prawdziwą Taqła. Obiecany Mesjasz (as) powiedział: Chcąc stać się prawdziwie sprawiedliwym człowiek musi oficjalnie wyrzec się takich wywołujących zgorszenie wad, jak: cudzołóstwo, kradzieŝe, naruszanie prawa, zakłamanie, samouwielbienie, pogarda dla innych, skąpstwo; musi teŝ unikać wszystkiego, co wynika z słabej moralności i rozwijać w sobie wysokie morale. Musi zachowywać się wobec otaczających go stworzeń i ludzi grzecznie i uprzejmie, traktować ich z sympatią oraz kultywować prawdziwą wierność i szczerość wobec Wszechmogącego Boga. Nieustannie powinien poszukiwać okazji do prowadzenia działalności dobroczynnej. Jedynie ten, kto połączy w sobie te wszystkie zalety jest człowiekiem sprawiedliwym. Posiadanie jednej z nich nie uprawnia nikogo do bycia zaliczanym do grona sprawiedliwych, dopóki nie posiada ich wszystkich. Dotyczy to tylko tych, którym powiedziano: Nie pozna co to strach ani nie będzie Ŝałować. (7:36) CzegóŜ więcej potrzebują? Ich straŝnikiem staje się Wszechmogący Bóg, jak zostało powiedziane: On to chroni sprawiedliwych. (7:197) W innym Hadisie zapisano, Ŝe Wszechmogący Bóg staje się ich dłońmi, którymi chwytają i ich oczami, którymi widzą i ich uszami, którymi słyszą i ich stopami, na których chodzą. W jeszcze innym zapisano, iŝ Bóg postanowił, Ŝe ten, kto Ŝywi urazę wobec człowieka, który jest BoŜym przyjacielem musi być gotowy na przeciwstawienie się Bogu. Dalszy Hadis mówi, Ŝe na tego, kto zaatakuje przyjaciela Boga spada On z taką samą srogością, jak tygrysica broniąca swoich młodych. (Malfudhat, tom IV,str Essence of islam, tom II, str ) Hudhur powiedział, jak szczęśliwy jest ten, którego przyjacielem staje się Sam Bóg; nie odczuwa on więcej Ŝalu, a jego wszystkie dawne złe uczynki są mu wybaczone. Jak powiedział Hudhur, ci, którzy prosili o azyl polityczny 8/11

9 bezustannie martwią się oczekując odpowiedzi. Niektórzy ze zmartwienia tracą na wadze i mają problemy ze zdrowiem, inni niepokoją się stanem swoich interesów, a studenci martwią się egzaminami. W ten sposób troska o przyszłość wywołuje w ludziach strach, a to, co się juŝ przeminęło wzbudza w nich Ŝal. Im silniejsze jest to uczucie, tym smutniejsza jest dana osoba. Wielu ludzi na świecie pozwala, aby Ŝal przejął nad nimi kontrolę i popada w chorobę psychiczną. Bóg mówi o tych, którzy są sprawiedliwi, Ŝe nie odczuwają strachu i nie czują Ŝalu. Oni nigdy nie pozwolą na to, aby Ŝal tego świata wpływał na ich decyzje. Obawa i Ŝal poboŝnego człowieka dotyczą jedynie tego, czy wywołał BoŜe zadowolenie, o czym mówi dwuwiersz autorstwa Obiecanego Mesjasza (as): Na czuwaniu noce i dnie spędzamy, KiedyŜ nasz Umiłowany będzie uradowany! Tego rodzaju strach i Ŝal kieruje ich uwagę na modlitwy i pamiętanie o Bogu, a słowa...zaprawdę, w pamiętaniu Allaha serca znajdują pocieszenie... (13:29) dają im pewność, Ŝe ich wcześniejszy Ŝal przeminął i dają im pewność co do ulotności przyszłego odczuwania Ŝalu. Obawa tych, którzy kroczą drogami Taqła jest lękiem pełnym miłości, bo Taqła znaczy tyle samo, co strach lub niepokój, który sprawia, Ŝe człowiek nie mogąc usnąć nieustannie dąŝy do uzyskania BoŜego zadowolenia. Ten niepokój - w przeciwieństwie do obaw ludzi silnie związanych ze światem doczesnym, które niszczą ich serca - wzmacnia ludzkie serce. Ahmadi muszą dokonać w sobie poboŝnych zmian, które zaprowadzą ich na drogę Taqła i pozwolą im dołączyć do mohsineen. Nasz smutek powinien być związany jedynie z troską o BoŜą miłość, a to zwiększy Jego dobrodziejstwa, które nam zsyła. Jeśli utrzymamy odpowiedni poziom Jego miłości, to Bóg zawsze będzie z nami. Jego błogosławieństwa spływają na człowieka, gdy widzi On, Ŝe Jego sługa stara się być mohsin i z BoŜą łaską akceptuje BoŜe atrybuty. To sprawia, Ŝe znikają nie tylko nasze wszystkie obawy, ale teŝ spływają na nas obfite BoŜe błogosławieństwa. 9/11

10 Obiecany Mesjasz (as) napisał: Prawdziwa sprawiedliwość i ignorancja nie są w stanie współistnieć. Prawdziwej sprawiedliwości towarzyszy światłość, jak rzekł Wspaniały Bóg: O wy, którzy wierzycie! Jeśli będziecie wypełniać swój obowiązek wobec Allaha, On da wam zwycięstwo i odsunie od was wasze zło i przebaczy wam... (8:30) Te słowa oznaczają, Ŝe jeśli ci, którzy wierzą pozostaną niezłomni w swojej sprawiedliwości i pewnie oraz ze zdecydowaniem wytrwają w niej dla chwały Allaha, to On wyróŝni ich spomiędzy ich krytyków widocznymi znakami. Oznacza to, Ŝe będziecie pobłogosławieni światłem, które będzie wam towarzyszyć, gdziekolwiek pójdziecie. MoŜna powiedzieć, Ŝe światło rozjaśni ich wszystkie poczynania, słowa, umiejętności i zmysły. Rozjaśni ich umysły, a światło będzie we wszystkim, co będą głosić. Światłość będzie w ich oczach, w ich uszach, na ich językach, w ich mowie i we wszystkich poczynaniach. Oświetlone zostaną drogi, którymi będą kroczyć. Wszystkie ich drogi, ich umiejętności i zmysły będą przepełnione światłem, a wszyscy razem będą kroczyć w świetle. (A inae-kamalat-e-islam, Ruhani Chaza in, tom V, str , Essence of islam, tom II, str ) Wyjaśniając powyŝsze słowa Hudhur powiedział, Ŝe kiedy człowiek stara się tak postępować, jego przeciwnicy naraŝają się na BoŜy gniew i karę. Hudhur modlił się, abyśmy byli tymi, którzy będą dobroczynni wobec innych, którzy sami osiągną dobrodziejstwa i aby zło pochodzące od naszych przeciwników obróciło się przeciw nim samym. Jeśli wchłoniemy BoŜą miłość i zaniesiemy przesłanie islamu całemu światu, to staniemy się świadkami sprawiedliwej odpłaty, jaka spotka naszych krytyków. Niech Bóg pozwoli nam modlić się i osiągnąć pozycję mohsin. Następnie Hudhur ogłosił, Ŝe poprowadzi modlitwę pogrzebową in absentia w intencji dr.muhammada Amer sahiba, który zginął w grudniu ubiegłego roku męczeńską śmiercią w Baluchistanie, w Pakistanie. Wiadomość o jego śmierci 10/11

11 dotarła do nas z opóźnieniem, poniewaŝ tam gdzie przebywał nie ma DŜama`at. Zmarł w swojej klinice 1 grudnia 2011 roku. Był jedynym Ahmadi w swojej rodzinie. Wcześniej naleŝał do organizacji znanej ze swoich ekstremistycznych poglądów i wydaje się, Ŝe jej członkowie nie mogli tolerować tego, Ŝe jeden z nich zrozumiał swoje błędy i złoŝył bai at. ZłoŜył on swój bai at w 1994 roku. Osierocił dwoje małych dzieci i Ŝonę. Hudhur modlił się, aby Bóg zapewnił mu miejsce w Raju i obdarzył wytrwałością pogrąŝonych w Ŝałobie. 11/11