DąŜenie do prawdziwego oddawania czci Allahowi

Transkrypt

1 W Imię Boga Miłosiernego, Litościwego. DąŜenie do prawdziwego oddawania czci Allahowi Streszczenie Kazania Piątkowego Wygłoszonego przez Jego Świątobliwość Mirza Masroor Ahmad(aba), Przywódcę Światowej Muzułmańskiej Wspólnoty Ahmadiyya w meczecie Bait-ul-Futuh w Londynie. 26 sierpień, 2011 r. Hudhur przypomniał, iŝ w ostatnim Kazaniu Piątkowym w oparciu o uwagi Obiecanego Mesjasza (as) wygłosił wykład dotyczący wersetu koranicznego: Ciebie jedynie czcimy i Ciebie jedynie prosimy o pomoc. (1:5) To, Ŝe Bóg umoŝliwił nam zaakceptowanie Obiecanego Mesjasza (as), który wyjaśnił nam głębokie znaczenie Koranu, jest z Jego strony wspaniałym darem. Hudhur otrzymał wiele listów mówiących, jak bardzo ostatnie kazanie przyczyniło się do lepszego zrozumienia wersetu Ciebie jedynie czcimy i Ciebie jedynie prosimy o pomoc, i jak bardzo pozwoliło ludziom docenić rozwaŝanie tych słów oraz odczuwanie duchowej przyjemności wywodzącej się z ofiarowywania Salat. Arabscy Ahmadi napisali do Hudhura, Ŝe chociaŝ czytali ksiąŝkę Obiecanego Mesjasza (as), p.t. Karamatus Sadiqeen, której fragmenty były cytowane w poprzednim kazaniu, to wiedza duchowa, jaką uzyskali po jego wysłuchaniu nie ma precedensu. Prawdą jest, Ŝe pisma Obiecanego Mesjasza (as) wymagają kilkakrotnego przeczytania, aby w pełni je zrozumieć. W Ramadanie ludzie są bardziej sumienni w odniesieniu do modlitwy i jako taki 1/14

2 temat ten spotyka się z uznaniem. Dlatego Hudhur postanowił kontynuować omawianie komentarzy Obiecanego Mesjasza (as). Podsumowując wykład z poprzedniego tygodnia, jak powiedział Hudhur, moŝna stwierdzić, Ŝe słowami Ciebie jedynie czcimy człowiek zwraca się do Boga ze szczerym sercem, aby stać się Jego sługą, a mówiąc Ciebie jedynie prosimy o pomoc modli się o wytrwałość w byciu sługą BoŜym. Przyczyną tego jest to, iŝ zarówno siła, jak i wytrwałość pochodzą od Boga, a bez nich nie sposób wypełnić naleŝycie obowiązków wynikających z bycia BoŜym sługą. Jeśli oddawanie czci Bogu nie jest przez Niego Samego wspierane, to tak, czy tak jest skazane na fiasko. Ludzie piszą do Hudhura, Ŝe czują, jak po upływie pełnego duchowej atmosfery miesiąca Ramadan, który pomaga im skoncentrować się na Salat, jakość ich modlitwy nie jest juŝ tak doskonała. Dlatego naleŝy modlić się o gorliwość i polot naszych modlitw, aby przetrwały one w takiej samej formie, jaką mają podczas Ramadanu tak, abyśmy mogli wypełniać obowiązki wynikające z bycia sługą BoŜym. Obiecany Mesjasz (as) naucza, iŝ zgodnie z tą argumentacją wierzący powinien być świadomy, jaki rodzaj modlitwy wykonuje. Jeśli zabraknie kierunku prowadzącego nas do drogi przewodnictwa, to skończymy szamocząc się w ciemnościach, nie wiedząc, jakiego rodzaju BoŜej słuŝby poszukujemy. W ten sposób Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnia, dlaczego powinniśmy modlić się słowami Prowadź nas drogą prostą. (1:6) Modlitwa ta ma sprawić, aby nasze oddawanie czci Bogu zostało pobłogosławione i abyśmy zawsze mogli korzystać z Jego przewodnictwa, jako prawdziwi słudzy Boga. Modlitwa Prowadź nas drogą prostą ma nam dać niezłomną wiedzę, która jest konieczna, aby nieustannie słuŝyć Bogu. W oparciu o pisma Obiecanego Mesjasza (as) moŝna stwierdzić, iŝ podsumowaniem tych trzech modlitw jest to, Ŝe o ile człowiek nie jest ekstremalnie szczery, nie stara się ze wszystkich sił i nie jest w stanie zrozumieć otrzymanego przewodnictwa, nie powinien 2/14

3 uwaŝać, iŝ jest prowadzony, albo, Ŝe osiągnął cel lub został obdarzony wielką BoŜą miłością, której uzyskanie jest celem wierzącego. Jak powiedział Hudhur, gdy ktoś uzna, Ŝe nie spocznie dopóki nie tego nie osiągnie, to zawsze będzie się troszczył o przestrzeganie swego Salat, będzie pościł w Ramadanie w odpowiedni i uczciwy sposób, będzie dbał o zachowanie gorliwości i zapału oraz intensywności modlitwy takŝe po zakończeniu Ramadanu. Hudhur przypomniał, Ŝe w poprzednim tygodniu omówił pokrótce werset Ciebie jedynie czcimy i Ciebie jedynie prosimy o pomoc w oparciu o komentarz Obiecanego Mesjasza (as). W dniu dzisiejszym wyjaśniał głębokie znaczenie i sens słów Prowadź nas drogą prostą. Jak powiedział pomocnym byłoby wyjaśnienie nam jak głęboki jest temat tej modlitwy i w jaki sposób ogarnia on nasze wszystkie sprawy. Obiecany Mesjasz (as) napisał: W sura (Al Fatihah) Majestatyczny Allah naucza Swoje muzułmańskie sługi słowami: O Moi słudzy, widzieliście Ŝydów i chrześcijan, strzeŝcie się więc tego, abyście nie postępowali jak oni i trzymajcie się mocno sznura modlitwy oraz prawości. Nie zapominajcie jak Ŝydzi o błogosławieństwach Allacha, aby nie dotknął was Jego wielki gniew i nie lekcewaŝcie jak chrześcijanie prawdziwych nauk oraz modlitw, ani nie słabnijcie w poszukiwaniu przewodnictwa jak oni, bo będziecie zgubieni. Zachęcał do poszukiwania przewodnictwa podkreślając, iŝ wytrwałość w przewodnictwie jest moŝliwa jedynie dzięki stałej modlitwie i zachowaniu pokory w obliczu Allaha. Zostało teŝ podkreślone, iŝ przewodnictwo pochodzi od Allaha, a człowiek moŝe być właściwie prowadzony jedynie wówczas, gdy prowadzi go Allah i zalicza go między słusznie kierowanych. Dalszym zagadnieniem jest to, Ŝe przewodnictwo jest wieczne, a człowiek moŝe wspiąć się ku 3/14

4 niemu po drabinie modlitw. Ten, kto rezygnuje z modlitwy pozbywa się swojej drabiny. Na przewodnictwo zasługuje jedynie ten, którego język cały czas jest zajęty wspominaniem jego Pana i który bezustannie się modli. (Komentarz do Koranu w języku angielskim tom I, strona 214) Jak powiedział Hudhur, jest to instrukcja dla wierzących; nigdy nie porzucaj sznura modlitwy i wytrwałości oraz nigdy nie bądź leniwy w poszukiwaniu przewodnictwa, zawsze pamiętaj, Ŝe postanowienie wytrwania w przewodnictwie pochodzi od Samego Allaha. Wierzący powinien pamiętać, iŝ chwilowe oddawanie czci Bogu nie stanowi źródła uzyskania przewodnictwa. Otrzymają je jedynie ci ludzie, którzy są wytrwali w wspominaniu Boga. Dlatego powinniśmy próbować uczynić zachowania wszczepione nam w czasie Ramadanu stałymi. Obiecany Mesjasz (as) napisał: Słowo Sirat oznacza prostą drogę, której wszystkie etapy są systematycznie uporządkowane i odpowiednio przystosowane do siebie nawzajem. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 216) Istiqamat (wytrwałość) jest identyczne z fana (poświęcenie) - termin uŝywany przez Sufitów. Ich interpretacja brzmi: Prowadź nas drogą prostą znaczy tyle samo co fana: wszystko - dusza, emocje i zamiary powinny być poświęcone Wzniosłemu Allahowi, a wszystkie osobiste uczucia i pragnienia powinny w nas umrzeć. Ci, którzy nie dają pierwszeństwa woli i zamiarom Allaha NajwyŜszego przed swoimi osobistymi celami i sprawami odsuwają Ŝycie między frustracje przyziemnych spraw i celów. Salat jest najwyŝszą modlitwą i wzniosłe 4/14

5 imię Boga - Allah ma w nim pierwszeństwo. Podobnie, największą zaletą człowieka jest wytrwałość. Ism-i-Azam ( najwyŝszy atrybut) oznacza środki osiągania perfekcji w ludzkiej doskonałości. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona ) Hudhur wyjaśnił, Ŝe kiedy modlimy się Prowadź nas drogą prostą powinniśmy mieć na względzie zarówno BoŜe przykazania, jak i być świadomi konieczności wypełniania obowiązków wobec Boga i wobec ludzkości. Wypełnianie zobowiązań wobec ludzkości równieŝ zbliŝa nas do Boga. Kiedy zwracamy się z wytrwałością do Boga i tylko Go wołamy, to znajdujemy się na prostej drodze. Obiecany Mesjasz (as) dalej pisał: Właściwym sposobem modlenia się jest ten, w którym łączy się wzniosłe imię Boga - Allah i największa cnota człowieka - wytrwałość, a człowiek powinien zwracać się tylko do Boga i do nikogo innego, choćby był on wzorem jego ambicji i pragnień. Kiedy zostanie osiągnięty taki stan wypełniają się słowa: Módlcie się do Mnie. Ja odpowiem na waszą modlitwę. (40:61) (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 218) Obiecany Mesjasz (as) wyjaśnił, Ŝe modlitwa dotyczy kaŝdego człowieka: Mówiąc krótko modlitwa Prowadź nas drogą prostą uwalnia człowieka od wszelkich niedoskonałości, jasno przedstawia mu konieczność przestrzegania zasad wiary i wyprowadza go z miejsca zniszczenia do ogrodu pełnego owoców i aromatu. KaŜdemu, kto silnie się modli słowami tej modlitwy Allah zapewnia udział w ogrodzie. Dzięki tej modlitwie Prorocy stają się odbiorcami miłości Miłosiernego i do ostatniej chwili nie przestają się modlić ani na mrugnięcie oka. Nie uprawnia to nikogo do obywania się bez tej modlitwy lub do odwracania się od tego celu, choćby był Prorokiem, czy Apostołem. 5/14

6 Uzyskiwanie wysokiego poziomu sprawiedliwości i przewodnictwa nie ma końca; w rzeczywistości nie ma ono granic i nie sposób ogarnąć go rozumem. Dlatego Majestatyczny Allah nauczył Swoje sługi tej modlitwy, czyniąc ją sercem modlitw, aby ludzie mogli korzystać z jej przewodnictwa i udoskonalać dzięki niej swoją wiarę w jedności, zachowywać w pamięci jej obietnice oraz być oczyszczonym od politeistycznych wpływów. Jedną z doskonałych cech tej modlitwy jest to, iŝ dotyczy ona wszystkich ludzi i kaŝdego z osobna, jest modlitwą nieograniczoną, bez końca, bez punktu docelowego i bez granic. Dlatego błogosławieni są ci, którzy są stali w jej odmawianiu z miękkim sercem, cierpliwą duszą i niezmąconym umysłem, jak słudzy Allaha, którzy znają swojego Pana. Ta modlitwa zawiera w sobie wszelkie dobro, ochronę, stabilizację, wytrwałość i radosne nowiny od Pana Uniwersalnej Opatrzności. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona ) Omawiając to zagadnienie Hudhur rzekł, iŝ bycie na,,prostej drodze" chroni człowieka przed atakami Szatana. W dzisiejszych dniach, gdy świat odchodzi od religii, ta modlitwa jest czymś wspaniałym i potęŝnym zarazem. Oczywiście pod warunkiem, Ŝe jest wykonywana stale i ze zdecydowaniem. Kiedy człowiek naleŝący do jakiegokolwiek wyznania, czy nawet niereligijny poszukuje przewodnictwa, to Bóg go prowadzi. Jedynym warunkiem są jego dobre intencje. Obiecany Mesjasz (as) powiedział, iŝ koncept Tałhiid (Jedności Boga) jest dzięki tej modlitwie kompletny. Napisał: Siódmą prawdą zawartą w Al Fatihah jest Prowadź nas drogą prostą. Słowa te znaczą: Prowadź nas drogą, która jest prosta, bez zboczeń i uczyń nas wytrwałymi i uczciwymi. Jest to prawdziwa modlitwa 6/14

7 człowieka dąŝącego do odnalezienia prostej drogi prowadzącej do Boga. Dlatego staranie się uzyskania środków prowadzących do osiągnięcia tego celu jest naturalną regułą tak, jak to, Ŝe Bóg zesłał ją mając na względzie nasz cel, Ŝe powinny zostać zapewnione środki chroniące ją i powinny zostać zaakceptowane sposoby prowadzące do niej. Kiedy człowiek miarowo kroczy prostą drogą i podejmuje działania konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu, to cel ten zostaje osiągnięty. To nie moŝe się stać, jeśli porzucimy drogi wyznaczone, aby prowadziły do celu. Takie jest wieczne prawo, Ŝe do kaŝdego celu prowadzi ustalona droga, a jeśli człowiek ją przekroczy, nigdy go nie osiągnie. Dlatego Alsirat Almustaqiim (prosta droga) jest środkiem, jakiego musimy poszukiwać poprzez starania i wysiłki, poprzez modlitwę i pokorę. Ci, którzy nie dąŝą do tego lekcewaŝąc tą wartość, w oczach Boga błądzą. Jeśli taki człowiek błagałby Boga o niebo i radości Ŝycia po śmierci, BoŜa mądrość wskazałaby głupcowi poszukiwania prostej drogi, która doprowadziłaby go tam, gdzie wszystko byłoby w zasięgu jego ręki. Ale podstawową modlitwą, jakiej koniecznie potrzebuje poszukujący prawdy jest prośba o prowadzenie prostą drogą. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 229) Wyjaśniając istotę modlitwy i standardy, jakie powinniśmy starać się osiągnąć Obiecany Mesjasz (as) pisał: Rzeczywistą Alsirat Almustaqiim, określaną przez silną wiarę, jest miłość sługi do Jego Miłosiernego Pana, całkowite zaakceptowanie przez niego woli Allaha, poświęcenie Mu swojej duszy i serca, zwrócenie całej swojej uwagi ku Temu, Który stworzył człowieka, modlenie się jedynie do Niego, miłowanie Go z całego serca i zwracanie się z błaganiem tylko do Niego w poszukiwaniu Jego łaski i 7/14

8 współczucia, wychodzenie ze swego otępienia i podąŝanie z bojaźnią wprost ku Łaskawemu Panu, Którego miłość z pomocą Allaha przenika nasze całe jestestwo oraz wzmacnianie swojej wiary. Wówczas sługa w pełni i z całego serca kieruje się ku swemu Panu ze swoimi pragnieniami, powodami, członkami, ziemią i plonami, odwracając się od wszystkiego oprócz Niego, bo nie istnieje dla niego nic poza jego Panem, bo kieruje się wówczas jedynie Jego Ŝyczeniami i przychodzi do Niego z sercem, w którym nie ma nic oprócz Boga. Taki człowiek na swej drodze poszukuje jedynie Allaha i okazuje skruchę za swoją hardość lub fascynację bogactwem i majątkiem doczesnym oraz jak nędzarz stoi w obliczu Obecności Pana. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 234) Muzułmanom zostały udostępnione trzy źródła prowadzące do Alsirat Almustaqiim: (1) Święty Koran, czyli księga Allaha - nie mamy niczego, co miałoby większe znaczenie niŝ to Słowo BoŜe, wolne od jakichkolwiek wątpliwości i braku precyzji; (2) Sunna, czyli przykład jaki nam daje Prorok (saw) - naleŝy pamiętać, Ŝe Sunna (praktyka Proroka (saw)) i Hadith (Tradycje) nie są identyczne. Sunna opiera się o przykład Proroka (saw) i jest potwierdzana przez kontynuowanie tradycji od jego czasów. Jest ona współczesna Koranowi i taka powinna pozostać. Innymi słowy, Koran jest Słowem Wzniosłego Boga, a Sunna to zwyczaje Proroka (saw) ilustrujące wartości przedstawione w Koranie. Allah zawsze sprawiał, Ŝe Prorocy oznajmiający ludziom objawione BoŜe słowa mające ich prowadzić poświadczają je osobistym przykładem, aby ich znaczenie było całkowicie zrozumiane i spowodowało, Ŝe inni zaczną postępować podobnie; (3) Hadith, czyli relacje dotyczące tego, co powiedział Święty Prorok (saw), które zostały zebrane przez opowiadających około 150 lat po odejściu Proroka (saw). (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona ) 8/14

9 Jak powiedział Hudhur, to jest właśnie szczegółowym modus operandi dla wierzących. Szukając BoŜego przewodnictwa naleŝy o tym wszystkim pamiętać. Tymczasem niektórzy ludzie błądzą podąŝając za róŝnymi pir (guru) lub ascetami. Czasami Hudhur otrzymuje skargi, iŝ nawet niektórzy Ahmadi pod wpływem otoczenia uciekają się do mylnego zwyczaju udawania się do ascetów po modlitwę, albo jakieś magiczne zaklęcia, itp. Jednak ludzie, którzy to czynią sami nie przestrzegają prawdziwych muzułmańskich zwyczajów i nie poświęcają wcale uwagi swoim osobistym modlitwom. Hudhur dodał, Ŝe być moŝe kilku Ahmadi wplątało się w takie sytuacje, ale takie postępowanie jest charakterystyczne dla większości osób nie będących Ahmadi. Obiecany Mesjasz (as) napisał: Ucząc nas modlitwy Prowadź nas drogą prostą Allah pragnie, aby Jego czciciel dbał o przestrzeganie owych trzech aspektów - wiary, moralności i odpowiedniego zachowania. Innymi słowy wierny powinien zreformować siebie poprzez wykorzystanie otrzymanych od Boga zdolności, a potem modlić się do Niego. Nie oznacza to oczywiście, Ŝe podczas procesu samoudoskonalania nie powinien modlić się. Nawet wówczas trzeba stale zwracać się z prośbami do Boga, ale nie wolno zaniedbywać innych aspektów. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 267) W Koranie islam został nazwany wytrwałością, jak uczy nas modlitwa Prowadź nas drogą prostą, czyli uczyń nas stałymi na drodze sprawiedliwości, drodze tych, którzy stali się odbiorcami Twoich darów i dla których zostały otwarte bramy nieba. Trzeba pamiętać, Ŝe stałość postawy determinuje odniesienie do ostatecznego celu wszelkiego stworzenia. NajwyŜszym celem stworzenia człowieka jest słuŝenie i oddawanie czci Bogu. Tym samym wytrwałością człowieka jest to, iŝ 9/14

10 będąc stworzonym do ciągłego posłuszeństwa Bogu powinien oddać się wyłącznie Jemu. Kiedy ze wszystkich sił i z wykorzystaniem wszystkich swoich moŝliwości stanie się całkowicie uległy wobec Boga, zostanie nagrodzony tym, co moŝna nazwać czystym Ŝyciem. MoŜna by to porównać do promieni słońca wpadających przez otwarte okno w słoneczny dzień. Podobnie w przypadku człowieka, którego twarz jest zwrócona ku NajwyŜszemu Bogu i nie ma Ŝadnych przeszkód pomiędzy nim a Wzniosłym Bogiem, spływa na niego świetlany płomień, który go rozjaśnia i rozprasza wszelkie jego wewnętrzne nieczystości. Wówczas staje się nowym człowiekiem i doświadcza wielkiej zmiany. Wtedy mówi się, Ŝe otrzymał czyste Ŝycie. Zmiany te zachodzą właśnie w jego Ŝyciu. Allah, Pan chwały i honoru właśnie na to zwraca uwagę w wersie Lecz jeśli ktoś jest ślepy na tym świecie, będzie ślepy takŝe i w Ŝyciu przyszłym, a nawet jeszcze bardziej zboczy z drogi (17:73 Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 237) Obiecany Mesjasz (as) powiedział, Ŝe dla muzułmanina jest istotnym, aby zawsze pamiętał, Ŝe Ciebie jedynie czcimy, kiedy modli się słowami Prowadź nas drogą prostą, poniewaŝ pierwszeństwo zostało przyznane słowom Ciebie jedynie prosimy o pomoc. Rzekł równieŝ, Ŝe te zdania naleŝy wprowadzić w Ŝycie, czyli najpierw sporządzić potrzebny plan, a potem uciekać się do modlitwy. Napisał takŝe, iŝ Bóg chce, aby człowiek zachowywał podczas modlitwy Prowadź nas drogą prostą w pamięci trzy rzeczy. Po pierwsze stan moralny, po drugie stan swojej wiary i w końcu stan swoich czynów. Człowiek powinien sam siebie zreformować wykorzystując otrzymane od Boga zdolności, a potem modlić się. Oczywiście nie oznacza to, Ŝe nie powinien prosić Boga o pomoc, gdy zachodzą w nim zmiany. Wręcz przeciwnie, musi stale błagać Boga o pomoc w czasie tej przemiany. A modlitwa jest odmawiana językiem, sercem i czynami. Obiecany Mesjasz (as) napisał:,,kiedy ktoś prosi Boga o cnotliwe Ŝycie czuje pewne zawstydzenie i ta modlitwa uwalnia go od tego zakłopotania." 10/14

11 Dalej pisał: Modlitwa Prowadź nas drogą prostą zawiera w sobie wszystkie przyziemne i duchowe wymogi, bo dopóki właściwa droga prowadząca do rozwiązania problemu nie jest dostępna, to nie ma mowy o rozwoju. Lekarz, rolnik, krótko mówiąc kaŝdy potrzebuje właściwego podejścia uwzględniającego wszystkie zobowiązania. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 281) Najlepsza modlitwa jest w Al Fatihah, gdyŝ jest ona najbardziej wszechstronna. Kiedy rolnik uczy się poprawnej metody gospodarowania, odnajduje właściwy sposób i odnosi sukces. W ten sposób i wy powinniście modląc się poszukiwać prostej drogi prowadzącej do spotkania z Bogiem mówiąc: Panie, jestem Twoim grzesznym sługą i upadłym, prowadź mnie. Zawierzcie Bogu wszystkie swoje potrzeby, te waŝne i te błahe i to bez wahania, bo On jest prawdziwym Obdarzającym. Ten, kto się więcej modli jest bardziej cnotliwy. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona 281) Celem i sensem ludzkiego Ŝycia jest poszukiwanie i kroczenie właściwą drogą, o czym powyŝsza sura wspomina w słowach: Prowadź nas drogą prostą. Drogą tych, których obsypałeś dobrodziejstwami, nie tych, na których jesteś zagniewany, ani tych, którzy błądzą. Ta modlitwa jest powtarzana w kaŝdym ruka a [arab. pokłon] kaŝdej modlitwy. Dzięki temu właśnie powtarzaniu podkreśla się jej znaczenie. Nasza społeczność powinna pamiętać, Ŝe są to wyjątkowe słowa i powtarzanie ich, jak papuga nie jest tym, czego się od nas wymaga. W rzeczywistości modlitwa ta jest niezawodną i efektywną receptą, jak uczynić człowieka perfekcyjnym i dlatego powinniśmy stale o niej pamiętać, traktując ją jako cel i jako niezawodną ochronę. Werset ten przedstawia błaganie dotyczące osiągnięcia czterech rodzajów świetności. Jeśli ktoś ich dostąpi, to wypełni obowiązek modlitwy, słuŝenia towarzyszom oraz godnego 11/14

12 wykorzystania zdolności i talentów, jakimi został obdarzony. Chcę ostrzec was przed tymi, którzy dąŝą do osiągnięcia tych cech korzystając z wymyślonych przez siebie modlitw i zaklęć. Pamiętajcie, Ŝe kierunek, którego nie zaakceptował Prorok (saw) jest daremny. KtóŜ miał by być lepszym przewodnikiem na drodze BoŜych wybrańców, niŝ Prorok(saw)? Wszystkie doskonałe cechy proroków osiągnęły w jego osobie swój punkt kulminacyjny. Wybrana przez niego droga jest najlepsza i najbliŝsza wymaganej. Porzucenie jego drogi na rzecz innej, wymyślonej przez kogoś, choćby wyglądała kusząco, moim zdaniem jest równoznaczne z klęską, co objawił mi Wzniosły Bóg. Krótko mówiąc, osiągnięcie cnót osób umiłowanych przez Boga, których Allah, Majestatyczny określił słowami: Drogą tych, których obsypałeś dobrodziejstwami, jest celem jaki został wyznaczony kaŝdemu człowiekowi. Nasze stowarzyszenie powinno zwracać na to szczególną uwagę. PoniewaŜ poprzez ustanowienie tego ruchu Wzniosły Allah postanowił przygotować społeczność, która byłaby podobna do tej zorganizowanej przez Proroka(saw) tak, aby przyniosła ona świadectwo o prawdzie i chwale Koranu oraz Proroka(saw). (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona ) Co do modlitwy naleŝy pamiętać, Ŝe w Al Fatihah Wzniosły Allah naucza modlitwy Prowadź nas drogą prostą. Drogą tych, których obsypałeś dobrodziejstwami. W związku z tym powinniśmy pamiętać o jej trzech aspektach, mianowicie, Ŝe naleŝy wliczać w nią cały rodzaj ludzki, wszystkich muzułmanów i wszystkich, którzy są obecni w czasie jej odprawiania. Te zamiar sprawi, Ŝe modlitwa obejmie wszystkich ludzi, a to jest to, czego pragnie Allah, NajwyŜszy. Dlatego w wersetach poprzedzających tą surę nazwał On Siebie Panem Uniwersalnej Opatrzności, co ma zachęcać do uniwersalnego współczucia nawet wobec zwierząt. Potem określił Siebie słowem Rahman, Miłosierny, które skłania do sympatyzowania z całą 12/14

13 ludzkością, bo Rahmanijjat obejmuje swoim zasięgiem wszystkich ludzi. Dalej nazywa Siebie Rahim - Litościwy. Ten atrybut ma uczynić powszechnym wśród wierzących współczucie, gdyŝ Rahimijjat ogranicza się do wiernych. Ostatecznie określił siebie mianem Władcy Dnia Nagrody, co zachęca do współczucia wobec obecnego towarzystwa. Bowiem Dzień Nagrody jest dniem, w którym grupy ludzi staną przed najwyŝszym Bogiem. Tak więc prośba Prowadź nas drogą prostą bierze pod uwagę wszystkie ich kategorie. Takie sformułowanie wskazuje na to, Ŝe modlitwa mówi o łasce dla całej ludzkości; i to jest właśnie zasadą islamu, Ŝe muzułmanin powinien dobrze Ŝyczyć wszystkim ludziom. (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona ). Wzywajcie Allaha aby oświecił was, co do natury jego atrybutów i uczynił was wdzięcznymi, bo ci, którzy byli przed wami zgubili drogę, poniewaŝ przestali rozumieć atrybuty Allaha, Pana Chwały, Jego dary i jego zadowolenie. Zmarnowali swoje Ŝycia w pogoni za tym, co jedynie powiększyło ich grzeszność. Wówczas spotkał ich wielki gniew Boga, cierpieli upokorzenie i dołączyli do straconych. Wzniosły Allah mówiło tym w Swoich słowach nie tych, na których jesteś zagniewany. Zdaje się być regułą, Ŝe gniew Allaha spada jedynie na tych, którzy byli wybrani przez NajwyŜszego i obdarzeni darami zanim wywołali Jego niezadowolenie. Wspominanie w tym wersecie o tych, na których spadła BoŜa kara dotyczy ludzi, którzy naruszyli BoŜe przykazania pomimo prezentów i darów, jakimi obdarzył ich NajwyŜszy Allah i podąŝali za własnymi wymysłami, zapominając o Miłosiernym Bogu i o wszystkim, co sprawił, a przyłączyli się do tych, którzy się Go wyparli. Ci, którzy zboczyli z drogi są tymi, którym było przeznaczone kroczyć prostą drogą, ale zabrakło im prawdziwej wiedzy, jasnego spojrzenia oraz ochrony i wsparcia, jakie dają modlitwy. Stali się zdobyczą zabobonów, którym ulegli odłączyli się od właściwego kierunku, oraz zatracili swoje prawdziwe powołanie. W ten sposób zagubili się i nie pozwolili swoim myślom podąŝać ścieŝkami sprawiedliwości. 13/14

14 (Komentarz do Koranu w języku angielskim, tom I, strona ) Hudhur powiedział, Ŝe równieŝ ci, którzy nie zaakceptowali Obiecanego Mesjasza(as) są zagubieni i zeszli na manowce. Modlił się, aby Bóg pozwolił nam szczerze się modlić i aby nigdy nie uczynił nas tymi, którzy otrzymawszy przewodnictwo ściągnęli na siebie BoŜą karę. Tymi, którzy zeszli z drogi i w ten sposób zniszczyli zarówno swoje Ŝycie na tym świecie, jak i swój ostateczny los. Niech Bóg obdarzy nas Swoją właściwą duchową intuicją i utrzymuje nas zawsze na prostej drodze. Niech uczyni ten Ramadan dla nas środkiem duchowego rozwoju, jako Jego trwające dobrodziejstwo, abyśmy zawsze zwracali się ku Niemu. 14/14