KONCEPCJA PIERWSZEJ FAZY PROJEKTU ZNAJDUJE POTWIERDZENIE W RZECZYWISTOŚCI:

Transkrypt

1 OPIS ARCHITEKTONICZNY KONCEPCJA PIERWSZEJ FAZY PROJEKTU ZNAJDUJE POTWIERDZENIE W RZECZYWISTOŚCI: Naszą intencją było nie tylko zaprojektowanie budowli pragnęliśmy stworzyć Miejsce, łączące wiele elementów w jedną harmonijną całość, znaczącą pod względem estetycznym i funkcjonalnym. Nowe Muzeum, inspirowane dynamiczną ideą mostu, spina brzegi Trasy Łazienkowskiej, łącząc i integrując poszczególne segmenty historycznej zabudowy skarpy i przywracając naturalną ciągłość przestrzeni, wyznaczanej przez Aleje Ujazdowskie i ulicę Lennona. Przestrzenne powiązanie Forum nowej budowli z dziedzińcem Zamku Ujazdowskiego Centrum Sztuki Współczesnej tworzy miejsce, gdzie pamięć przeszłości wychodzi naprzeciw współczesnym i przyszłym wydarzeniom. Forum, pomyślane jako kryty pasaż i przecinające budowlę wzdłuż osi północ-południe, zgodnie z zamierzeniami twórców połączy działy wsparcia z przestrzeniami otwartymi dla odwiedzających. Dostępność Forum nie musi pokrywać się z godzinami otwarcia Muzeum. Forum gościnnie zaprasza wszystkich jego udogodnienia, takie jak sala konferencyjnokoncertowa, centrum multimedialne, księgarnie i sklepy z pamiątkami, salonik prasowy, bar, kafeteria i restauracja, pozostają otwarte zarówno ku promenadom Alej na Skarpie i Ujazdowskich, jak też dla odwiedzających i obsługi Centrum Sztuki Współczesnej Zamku Ujazdowskiego. Dla działów wsparcia, pracowni i laboratoriów przewidziano miejsce na pierwszym piętrze, z kontrolowanym dostępem z Forum. Przestrzenie te pomyślano jako chroniony ogród, korzystający z naturalnego, dziennego światła i powietrza za pośrednictwem otwartych, ozdobionych roślinami małych dziedzińców typu patio. W DRUGIEJ FAZIE REALIZACJI PROJEKTU PZA CEL POSTAWIONO SOBIE: Pokrycie Trasy Łazienkowskiej na odcinku od Muzeum do Placu na Rozdrożu. Przedłużenie osi Stanisławowskiej od miejsca położenia Zamku i Muzeum do Alej Ujazdowskich. Wykonanie położonego przy Zamku Ujazdowskim segmentu osi Stanisławowskiej drogi o serpentynowym zarysie wewnątrz pasa o szerokości 12 metrów, wraz z biegnącą wzdłuż niej ścieżka rowerową o poboczach okrytych trawami ozdobnymi i roślinami wieloletnimi, w kompozycjach przypominających naturalna łąkę. Taka koncepcja krajobrazu ma: "budzić zainteresowanie i stwarzać wrażenie dynamicznych przemian od wczesnej wiosny, poprzez pełnię lata, po surowe piękno roślin zamierających wraz z nadejściem jesieni. Założenie rozległego, miejskiego trawnika nad drogą szybkiego ruchu, który latem zaprasza do wygrzewania się w słońcu, zimą zaś do spacerów po śniegu, na wzór londyńskich Ogrodów Kensington, Ogrodów Luksemburskich w Paryżu i założeń ogrodowych pałacu Topkapi. Otwarcie przestrzeni galerii wystawowych ku górze, ku błękitowi północnego nieba, chłodnego i odległego, oraz przygotowanie ochrony w postaci ekranów, zatrzymujących promienie słoneczne od strony południowej i dostosowujących natężenie naturalnego oświetlenia w zależności od pory 1

2 roku pod kątem optymalnej ekspozycji eksponatów muzealnych. Okrywające tylną stronę ekranów panele fotoelektryczne, zwrócone na południe, dzięki całkowitej powierzchni m przyczynią się w sposób znaczący do zachowania optymalnego bilansu energetycznego kompleksu muzealnego. Zwiększenie albedo zadaszenia, które będzie odbijać efektywnie nadmiar promieni słonecznych, oraz optymalne wykorzystanie wody deszczowej, dzięki kompleksowi zieleni umiejscowionemu na płaskim dachu nad częścią gospodarczą. Rozwinięcie fasad przestrzeni galerii, przy zastosowaniu ujednoliconych paneli o wymiarach 10 m x 1,2 m, oraz płyt szklanych wielkości 1,20 m x 5 m. Stworzenie termicznej i chroniącej przed promieniowaniem izolacji galerii w postaci fasady z trzech odrębnych tafli szkła, oddzielonych do siebie przestrzeniami szerokości 10 cm, podzielonymi na komory puste, bądź też wypełnione przezroczystymi granulkami aerożelu krzemowego, oraz zabezpieczonych na zewnątrz selektywnymi powłokami antyradiacyjnymi. Instalację, po wewnętrznej stronie fasady, podwójnej warstwy zwijanych, miękkich ekranów o określonej gęstości i sposobie rozwijania, dla zapewnienia precyzyjnej i intuicyjnej modulacji parametrów naturalnego światła słonecznego. Zabezpieczenie zewnętrznej warstwy szklanej fasady galerii nieprzepuszczalnym szkłem laminowanym ze srebrzystą powłoką lustrzaną, która ograniczy przewodzenie światła słonecznego. Oglądana za dnia z zewnątrz powłoka ta stworzy wrażenie opalescencji, ze zmiennym spektaklem refleksów odbijających ruchy słońca, deszczową szarość i zmienne konfiguracje chmur. Nocą lustrzane powierzchnie fasady będą chwytać księżycową poświatę, a wczesnym wieczorem odzwierciedlać migotliwą dynamikę codziennego ruchu w Muzeum. Okrycie fasad z płyt betonu modularnymi panelami kamiennymi. Wzniesienie dwóch powiązanych ze sobą systemów, spinających pobocza trasy szybkiego ruchu stalowych kratownic płaskich w przestrzeni galerii, betonowych kratownicowych wsporników płytowych w przestrzeni wsparcia. Poziome płyty podłogi i stropu zachodzą na płyty pionowe, stabilizując konstrukcję po przekątnej. Ściany działowe stabilizują system w kierunku wschódzachód. Nadanie konstrukcji trójdzielnej struktury bloków, podzielonych łącznikami w celu ograniczenia przemieszczeń ciepła. Stworzenie bezpośredniego dostępu do obszarów wyładunkowych i siłowni za pośrednictwem ruchomej rampy, opadającej od Alej Ujazdowskich. Możliwy jest także alternatywny dostęp wzdłuż zjazdów z Trasy Łazienkowskiej w ramach ustalonego schematu, po uzyskaniu zezwolenia, Druga z tych opcji byłaby bardziej korzystna, ponieważ pozwoliłaby uniknąć przewozu ciężkich ładunków przez prestiżowe obszary miasta, takie jak Ujazdów. 2

3 Budowa Podczas budowy Muzeum, używana będzie ruchoma suwnica bramowa w poprzek Trasy Łazienkowskiej zajmująca całą szerokość jezdni, ale tylko jedna. Suwnica podtrzymuje ciężar, stabilizuje częściowo wykonane elementy konstrukcji nośnej i zapewnia bezpieczeństwo kierowców i pracowników. Będzie to stała podstawowa konstrukcja umieszczona w poprzek drogi, w trzech różnych wersjach tzn. z wykorzystaniem tej samej suwnicy bramowej, ale z różnym oprzyrządowaniem. następujące: Fazy i procedury, które mają zapewnić płynność ruchu i efektywne warunki pracy są a) Ściana podpierająca po stronie południowej; budowa fundamentów; blok mocujący; prefabrykowana ściana; podnieść do właściwego położenia i podeprzeć, naziom i zagęszczenie; prace wykonywać za istniejącą barierką rozdzielającą, z ruchem odbywającym się na pełnej szerokości pasa jezdni, ale z ograniczeniem szybkości, b) Na stronie północnej: wybudować fundamenty i kolumnadę, prace wykonywać za istniejącą barierką rozdzielającą, z ruchem odbywającym się na pełnej szerokości pasa jezdni, ale z ograniczeniem szybkości, c) Zmontować stalową suwnicę bramową i przewieźć ją na miejsce budowy, wybrać miejsce na jej ustawienie o powierzchni 35m.*12m., d) Umieścić poręcze antypoślizgowe wewnątrz stałych konstrukcji po stronie północnej i południowej wysoko nad istniejącą barierką rozdzielającą, z ruchem odbywającym się na pełnej szerokości pasa jezdni, ale z ograniczeniem szybkości, e) Pracować od zachodu na wschód, f) Umieścić dwa tymczasowe wsporniki na środku drogi, za barierką rozdzielającą, wykonując te prace w sobotnią noc i zamykając dwa przeciwległe pasy jezdni, g) Podnieść i umieścić południową suwnicę bramową na miejscu o powierzchni 17m.*12m. z dwoma tymczasowymi skrajnymi dźwigarami, żebrowym stalowym pomostem i ścianami bocznymi, wykonać te prace w sobotnią noc, zamykając dwa pasy dróg publicznych, h) Podnieść i umieścić północną suwnicę bramową na miejscu o powierzchni 17m.*12m. i wykonać prace jak wyżej, i) Zmontować północne i południowe suwnice bramowe i wypuścić środkowe kolumny, j) Zbudować pierwszy pomost żebrowy (10m); wykonywać te prace za pomostem, z ochroną ruchu drogowego odbywającego się na całej szerokości pasa jezdni, ale z ograniczeniem prędkości, k) Obniżyć szalunek po 28 dniach, 3

4 l) Przesunąć suwnicę bramową do przodu, m) Wykonać tam drugi pomost żebrowy (10m); n) Obniżyć szalunek po 28 dniach, o) Przesunąć suwnicę bramową do przodu, p) Zmienić oprzyrządowanie suwnicy bramowej, q) Przy pomocy dwóch żurawi wieżowych z każdej strony wykonać dwie zwykłe betonowe belki ścian i trzy piętra, z ochroną ruchu drogowego odbywającego się na całej szerokości pasa jezdni, ale z ograniczeniem prędkości, r) Obniżyć szalunek po 28 dniach, s) Przesunąć suwnicę bramową do przodu, t) Powtórzyć, u) Wykonać dwa zwykłe stalowe dźwigary na urządzeniach zamontowanych na suwnicy bramowej i wykonać konstrukcję wzmacniającą sufit przy pomocy dwóch żurawi wieżowych z każdej strony; wykonywać prace za pomostem, z ochroną ruchu drogowego odbywającego się na całej szerokości pasa jezdni, ale z ograniczeniem prędkości v) Dodać tymczasową konstrukcję wzmacniającą, w) Obniżyć oprzyrządowanie, x) Przesunąć suwnicę bramową do przodu, y) Powtórzyć kilkakrotnie, z) Zdemontować suwnicę bramową, aa)ponownie wykorzystać stal suwnicy bramowej. 4

5 ENERGIA Muzeum zaprojektowano z myślą o harmonijnej integracji z otoczeniem i środowiskiem. Podczas realizacji projektu czerpaliśmy z naszych własnych doświadczeń, opierając się na licznych zaleceniach i normach w zakresie ochrony środowiska. Wykorzystanie standardów EN dopomoże w lepszym zrozumieniu i porównaniu naszych działań z współczesnymi wymogami, stawianymi tego rodzaju inwestycjom. Budowla integruje swój biotop z otoczeniem, ofiarując swoje mosty jako brakujące ogniwo w środowiskowym korytarzu, biegnącym skrajem Skarpy Warszawskiej. Założenie krajobrazowe obejmuje małe jeziorko o naturalnych brzegach, równoważące szczytowy, sezonowy spływ wody deszczowej ze szczelnego zadaszenia galerii, odprowadzanej następnie do kolektora burzowego pod drogą główną. Będzie to nasz wspólny, drobny wkład w dbałość o jakość wód i zapobieganie powodzi w dalszym, niższym biegu Wisły. Cel inżynierski zakłada, że funkcjonowanie budowli per se będzie wymagało 55 kwh/m2 w skali rocznej. Zużycie energii nie jest może tak niskie, jak moglibyśmy sobie życzyć, choć kwestia oszczędności energii od początku była dla nas priorytetem. Wartość ta odzwierciedla wymogi, będące konsekwencją kilku czynników: znacznej wysokości galerii i co za tym idzie fasady, intensywność wykorzystania przestrzeni, przedłużenie użytkowania budowli o godziny wieczorne oraz sezon zimowy, możliwości bardziej efektywnego inwestowania w ochronę energii w starszej zabudowie miasta, a także przewidywany charakter etnologicznej części ekspozycji, wymagającej stabilnych warunków temperaturowych i hydrometrycznych w pewnych ograniczonych przestrzeniach. Działalność Muzeum, oparta na idei wymiany między kulturami, wiąże się z dodatkowym zużyciem energii na transport eksponatów, przeznaczonych na wystawy czasowe, a także na zaspokojenie potrzeb odwiedzających Muzeum turystów, mieszkańców Warszawy i obsługi. Niebagatelne znaczenie będzie miała także stała obecność Muzeum w Internecie, która przyczyni się do upowszechnienia jego zbiorów i działalności naukowej. Niskiemu zużyciu mierzonej energii sprzyja wewnętrzne rozplanowanie budowli, a także niewielki obwód właściwy fasady galerii, będący konsekwencją jednorodnej ciągłości poszczególnych stref budowli. Temu samemu celowi służy: efektywna filtracja i selekcja światła słonecznego, przenikającego do wnętrza, przewidywany obieg powietrza, przechwytywanie energii z dachu i przechowywanie jej w konstrukcji podwyższonego parteru, wykorzystanie kolektorów do podgrzewania wody energią słońca, pozwalające zredukować zużycie energii konwencjonalnej, a także wybór materiałów o szczególnej morfologii, zapobiegającej ucieczce ciepła poprzez niewielkie luki w izolacji. 5

6 Organizacja budynku opiera się na strefach funkcjonalnych - w obrębie każdej z nich zużycie energii można modulować indywidualnie. Wystawy czasowe, eksponowane w tych przestrzeniach, niejednokrotnie będą wymagały kontroli stabilności klimatu w czasie, co wymaga strategii wysokiej inercji termicznej; pomieszczenia i przestrzenie biurowe, podobnie jak sale konferencyjne, można zamykać na noc lub w określone dni tygodnia, co z kolei implikuje strategię niskiej inercji termicznej. Obszary wyładunku i pomieszczenia siłowni nie będą ogrzewane, zaś kryte przejście (lobby) traktowane będzie jak strefa buforowa, ogrzewana ciepłem przenikającym z przyległych budowli. Izolacja cieplna samej materii budowli od początku traktowana była priorytetowo. Kondygnacja podwyższonego parteru izolowana jest od głównej ulicy i gruntu na poziomie 0,20W/m2.K. Potrójnie przeszklone fasady galerii, z izolacją modulowaną, będą działały z przeciętną wartością 0,3W/m2.K Kolejnym priorytetem było przekazywanie ciepła we wnętrzu budowli. Konstrukcja fasady wschodniej łączy szkło z powłokami specjalnymi działającymi selektywnie i synergicznie wspomaganymi przez nawiewy chłodnego powietrza, co w efekcie daje współczynnik g równy 0,3. 6

7 LOKALNE I MIEJSKIE SIECI USŁUG KOMUNALNYCH DLA MUZEUM Biorąc pod uwagę nieco pochyloną strukturę, położenie Muzeum jest właściwe, równoległe do skarpy, wiąże się ono jednak lub nieznacznie koliduje z następującymi mediami; główny kanał burzowy (1,50m) przebiega wzdłuż środka jezdni w kierunku wschodnim; nie ma go natomiast pod pierwszym rzędem kolumn budowlanych Muzeum w części południowej, pod proponowanym budynkiem znajduje się kabel telekomunikacyjny; prawdopodobnie nie jest on położony głęboko i można go wykopać i wyrównać jego położenie w odniesieniu do regularnej siatki budynku; zostanie on zakopany pod płytą fundamentową i stanie się niedostępny; jeżeli to będzie konieczne można umieścić kabel zastępczy wokół budynku, pod powierzchnią zabudowy znajdują się rury wodociągowe, prawdopodobnie będzie je można zdemontować podczas budowy Muzeum, rura kanalizacyjna biegnąca na północny zachód od Zamku Ujazdowskiego powinna zostać przesunięta tak, aby znalazła się poza budynkiem oraz blisko powierzchni proponowanego wypełnienia, z wypełnieniem pionowym i okienkiem dostępowym umieszczonym w ścianie podpierającej płytę platformy; nie będzie to miało wpływu na wszystkie spadki. mediów; Muzeum oferuje następujące możliwości, jeśli chodzi o zaplanowanie lokalnych sieci na planie budynku zarezerwowano teren na dwa rowy z siecią usług komunalnych; kolisty rów biegnący dookoła budynku pozwala na realizację kolejnych etapów budowy sieci lokalnej, będzie on dostępny na całej długości, umożliwiając wykonanie wzmocnień i napraw; po obydwu stronach drogi ekspresowej zarezerwowano miejsce na rów prosty, zewnętrzną płytę platformy na północ i południe od Muzeum zaprojektowano wokół korytka kablowego, w którym można umieścić instalacje sieci usług komunalnych lub obwody przeznaczone dla Muzeum, proponowany kabel elektryczny wysokiego napięcia wskazany na planie mediów można poprowadzić przez płyty platformy, a transformator umieścić pod ziemią obok terenów zielonych Muzeum, ale z osobnym dostępem. Plan Muzeum opiera się na następujących hipotezach rury miejskiego systemu grzewczego zostaną poprowadzone od północy, chociaż można je również poprowadzić od strony południowej, ścieki mogą być odprowadzane grawitacyjnie z górnego parteru Muzeum, zarówno na północ, jak i na południe od budynku, ścieki z poziomu niższego parteru można odprowadzać przez rury drenażowe w południowej jezdni głównej drogi, konieczne więc będzie wyłącznie pasu drogi z ruchu w ciągu nocy. 7