Speaking in a foreign language: From controlled production to spontaneous interaction Konin, May 8 th -10 th, 2017 ABSTRACTS PLENARY LECTURES

Transkrypt

1 Speaking in a foreign language: From controlled production to spontaneous interaction Konin, May 8 th -10 th, 2017 ABSTRACTS prof. Elaine Tarone University of Minnesota etarone@umn.edu PLENARY LECTURES Voices in learner language: Language play and double voicing in second language acquisition and use. Second-language learners appropriate and express a variety of sociolinguistic identities and patterns of speaking ( voices ) associated with target language speech communities. This presentation reviews emerging research (e.g., Moreno 2016; LaScotte 2016; Tarone & Meyers forthcoming) describing bilinguals who have acquired multiple voices in their second language, displayed in domains such as (in the presentational mode) rehearsed mirroring of other voices, and (in the interactional mode) unrehearsed constructed dialogue in narration. The emotion-infused voices displayed in these domains can differ markedly from the speaker s baseline voice on linguistic measures of complexity, accuracy, fluency, and suprasegmentals, as well as in accompanying nonverbals. In considering this phenomenon and its implications, the presentation invokes Bakhtin s (1981) constructs of double voicing and semantic language play as these occur in bilingual speech (Cook 2000; Tarone 2000b; Broner & Tarone 2001), as well as Hastings and Manning s (2004) constructs of identity and alterity. prof. Hanna Komorowska University of Social Sciences and Humanities, Warsaw hannakomo@data.pl Speech and its silent partner: gesture in communication and language learning. Speaking is inherently connected with silence and gesture. The paper looks into the evolutionary processes operating during the emergence of language in order to identify types of mutual relationships between gesture and speech with special emphasis on approaches to gesture in the history of research on non-verbal and verbal communication as well as on the implication of gestural hypotheses for present-day views on interaction. Types of gestures as well as their role in communicating affiliation or disaffiliation and in fulfilling persuasive functions is also analyzed with a view to resolving the dilemma of whether it is justified to explicitly teach non-verbal behaviour in the language classroom. Implications for designing tasks aiming to encourage non-verbal signals and raise the learners awareness of the way they engage in interactive activities are sought. prof. Jenefer Philp University of Lancaster j.philp@lancaster.ac.uk Developing speaking through peer interaction: Making the most of the benefits and addressing the limitations in the foreign language classroom. Increasingly, peer interaction is a feature of instructed language learning, present in both face-to-face and computer mediated contexts. However, not all teachers and students view it positively, begrudging time they believe would be better spent under the teacher s instruction. To what extent is this true? How can we make the most of peer work? In this presentation, I explore benefits and limitations of peer work, specifically with regard to supporting the development of speaking (Philp, Adams & Iwashita, 2014; Swain, Brooks & Tocalli- Beller, 2002, Toth, 2016). I consider some of the potential roles for pair and group work and argue that peers can make a unique and important contribution to instructed language learning, often playing a complimentary role to teacher-fronted interaction (Batstone & Philp, 2012; Philp, 2016). Based on recent research on peer interaction among adult and child learners, I consider important practical considerations, such as choice and implementation of tasks, opportunities for focus on form (Toth, 2016) and attention to social factors (Dörnyei & Malderez, 1997; Sato & Ballinger, 2012), and, that may help to make the most of the potential of peers in the foreign language classroom (Philp & Mackey, 2010; Storch, 2002; Watanabe, 2008)

2 prof. Kees de Bot University of Pannonia What is that we are speaking? Research on language production has been dominated for decades by Levelt s Speaking model from 1989/1992. In this presentation it will be argued that research on (bilingual) language production is stagnating and that core components of the model are incompatible with more recent developments in cognitive science. It is as yet very unclear whether languages do exist as separate entities in the brain and in society. Evidence from linguistics, psycholinguistic and neurolinguistic will be used to argue that that is not the case. prof. Jan Majer (University of Łódź) jlmajer@uni.lodz.pl L2 speaker identity. One of the most intriguing issues in second language acquisition is the ongoing process of identity construction (Norton & McKinney 2011). What is noteworthy is that research in this domain, previously focusing on early bilinguals in their naturalistic acquisitional contexts, is now also interested in late bilinguals in their typical foreign language learning environments. For just as natural bilinguals moving between their systems and cultures can switch perspectives and ways of thinking, also adjusting their paralinguistic and kinesic behavior in the process, so too (more advanced) L2 learners might assume different identities depending on the role they have to play, the social mask they want to wear or the different personality they might like to adopt (Pavlenko 2006). This talk is concerned with a sub-construct of L2 identity, i.e. L2 speaker identity, the most prototypical subcomponent if we consider that speaking a language rather than writing or reading it is most widely associated with the popular notion of knowing a language. In particular, this presentation discusses key identity factors that are likely to affect the skill of speaking in L2, such as performance pressure (Maddox et al. 2015), communication strategies (Kennedy & Trofimovich 2016), utterance and cognitive fluency (Kahng 2014), social and pragmatic nature of communication (Segalowitz 2016), or willingness to communicate (Pawlak et al. 2016). References Kahng, J. (2014).Exploring utterance and cognitive fluency of L1 and L2 English speakers: Temporal measures and stimulated recall. Language Learning 64(4): Kennedy, S. & Trofimovich, P. (2016). Research timeline: Second language communication strategies. Language Teaching 49(4): Maddox, W. T., Koslov, S., Han-Gyol, Y. & Chandrasekaran, B. (2016). Performance pressure enhances speech learning. Applied Psycholinguistics37: Norton, B.& McKinney, C. (2011). An identity approach to second language acquisition. In D. Atkinson (Ed.), Alternative Approaches to Second Language Acquisition (pp ). New York, NY: Routledge. Pavlenko, A. (2006). Bilingual identities. In A. Pavlenko (Ed.), Bilingual Minds. Emotional Experience, Expression and Representation (pp. 1-33). Clevedon: Multilingual Matters. Pawlak, M., Mystkowska-Wiertelak, A. & Bielak, J. (2016).Investigating the nature of classroom willingness to communicate (WTC): A micro-perspective. Language Teaching Research 20(5): Segalowitz, N. (2016).Second language fluency and its underlying cognitive and social determinants. IRAL54(2):

3 PARTICIPANTS PRESENTATIONS Ewa Andrzejewska Uniwersytet Gdański Maria Bogucka Uniwersytet Gdański Radość z mówienia w języku obcym (foreign language enjoyment) raport z badania. Badania pokazują, że uczucie radości, w psychologii określane jako umiarkowany afekt pozytywny (Isen 2012) sprzyja zachowaniom społecznym oraz procesom poznawczym i nie chodzi tu o patrzenie przez różowe okulary. Afekt pozytywny ułatwia bezpośrednie kontakty (twarzą w twarz), wspiera motywację oraz wytrwałość, powoduje większe otwarcie na informacje, wywołuje bogatsze i bardziej różnorodne skojarzenia słowne oraz ułatwia radzenie sobie w trudnych sytuacjach. Zrozumienie korzystnego wpływu radości jest przedmiotem badań różnych nauk, m.in. psychologii, pedagogiki, neuropsychologii a także glottodydaktyki. Po latach koncentracji na negatywnych emocjach w uczeniu się i nauczaniu języków obcych uwaga kierowana jest na ujęcia komplementarne i na afekty pozytywne (por. Dewaele i MacIntyre 2016). Ponieważ proces komunikacji w języku obcym związany jest z emocjami, rodzi się pytanie, w jakim zakresie na uczucie radości towarzyszące mówieniu wpływają czynniki indywidualne oraz czynniki związane z kontekstem nauczania. Próba odpowiedzi na to pytanie przedstawiona zostanie na podstawie badań przeprowadzonych wśród studentów neofilologii (język angielski i język niemiecki) studiów stacjonarnych pierwszego i drugiego stopnia. Anna Antoniuk Wydział Lingwistyki Stosowanej, Uniwersytet Warszawski anna.antoniuk@uw.edu.pl Wykorzystanie tekstu obcojęzycznego dla rozwoju sprawności mówienia. Sprawność mówienia w języku obcym jest wymieniana przez wielu uczestników kursów językowych jako priorytetowa oraz równocześnie najtrudniejsza do opanowania. Wśród przyczyn niepowodzeń na danym polu uczący się wymieniają: czynniki psychologiczne (stres, strach przed popełnieniem błędu), mały zasób słownictwa, braki gramatyczne, czy wreszcie braki natury merytorycznej ( nawet po polsku nie wiem, co mam powiedzieć w danej sytuacji ). Trwa poszukiwanie odpowiedzi na pytanie, które strategie i techniki nauczania są najbardziej efektywne w doskonaleniu danej sprawności. W referacie zostaną przedstawione różne sposoby pracy z tekstem, ale szczególna uwaga zostanie poświęcona rozważaniom na temat wykorzystania strategii pamięciowego opanowania tekstu dla rozwijania sprawności mówienia. Dodatkowo zostanie dokonana analiza, jaki różne metody nauki języków obcych mają stosunek do nauki pamięciowej. Będzie postawione pytanie, jakie kompetencje można rozwijać wykorzystując proponowaną technikę nauki. Zostanie podjęta próba zdefiniowania pojęcia dobry tekst w aspekcie glottodydaktycznym. Będą przeanalizowane główne wady i zalety proponowanej strategii uczenia się, między innymi w kontekście indywidualizacji pracy. Osobne miejsce zostanie poświęcone uczeniu się wierszy i piosenek dla rozwoju sprawności mówienia. Kluczowym momentem będzie próba odpowiedzi na pytanie, czy produkcja zapamiętanego tekstu ma szanse przerodzić się w spontaniczną komunikację. Paula Budzyńska UMK, Toruń paulabudzynska@doktorant.umk.pl A practical guide on how to successfully integrate speaking with other skills in English language textbooks for early school education. (WORKSHOP) The workshops aim at demonstrating how speaking can be integrated with the remaining basic skills, that is listening, reading and writing, in activities included in English language textbooks (hereafter ELTs) for early school education in Poland. The workshops have a highly practical character and the presenter involves the participants in the major part. First of all, theoretical background and justification for the main subject of the workshops are briefly described (about 15 minutes). The study conducted by the author has been based on the principles of psycholinguistic cognitive

4 approach as well as task-based approach as they concern the manner in which productive skills, including speaking, ought to be developed, which is shortly presented during the workshops. Apart from that, on the basis of the analysis of selected secondary sources devoted to teaching foreign languages to children, the main guidelines that are to be taken into consideration while developing children s speaking abilities are indicated by the author. Another issue addressed by the presenter in this part is the manner of understanding the notion of integrating skills within the aforementioned approaches as well as in official documents concerning teaching English at the level of early school education. The second part of the workshops is focused on scrutinizing selected ELTs in the light of the previously presented theoretical assumptions in order to answer the question how much theory has been put into practice (25 minutes). The presenter establishes the criteria for the analysis together with the participants, who subsequently work in pairs/groups. Then, the results are discussed with the whole group. Finally, the participants attempt to suggest the ways in which speaking could be better integrated with other skills in the examined textbooks, which is summarized with the conclusions drawn by the presenter in her research (20 minutes). Joanna Chojnacka-Gärtner Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Koninie chojnackagaertner@op.pl Marek Derenowski Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Koninie derenosiu73@gmail.com Próba zidentyfikowania potencjalnych powodów lęku językowego podczas mówienia w języku obcym wśród studentów filologii. Lęk językowy definiowany jest jako lęk doświadczany, gdy sytuacja wymaga użycia języka drugiego, którym jednostka nie w pełni biegle włada. Rozumie się go więc jako stabilną cechę osobowości, odnoszącą się do skłonności jednostki do reagowania w sposób nerwowy podczas mówienia, słuchania, czytania lub pisania w języku drugim (Gardener i Macintyre, 1993, s. 5). Według Kolber (2007), badacze zajmujący się zjawiskiem lęku językowego w kontekście mówienia w języku obcym wyróżniają, oprócz cechy i stanu lęku, lęk specyficzny dla określonej sytuacji. Dlatego też różne zadania językowe mogą powodować lęk u dowolnej osoby uczącej się języka obcego. Za jedną z najbardziej stresogennych czynności w procesie przyswajania języka można uznać wypowiedź ustną na forum klasy. Szczególnie podatne na taki stres językowy są osoby introwertyczne. Problem lęku językowego wydaje się być również bardzo istotny w przypadku studentów filologii, dla których osiągnięcie kompetencji językowej jest nadrzędnym celem uczenia się, a specyfika studiowania i formy ewaluacji wiedzy wymagają od nich częstych wypowiedzi ustnych. Mając na uwadze powyższe rozważania, nadrzędnym celem badania przedstawionego w prezentacji będzie podjęcie próby identyfikacji potencjalnych czynników mających wpływ na występowanie lęku językowego wśród studentów II roku filologii. Oprócz tego, omówione zostaną sposoby radzenia sobie z lękiem językowym i zbadana będzie potencjalna korelacja między osobowością studenta i poziomem lęku językowego. Dane zawarte w prezentacji zostały pozyskane z wykorzystaniem kwestionariuszy i wywiadów. Irena Czwenar Jan Kochanowski University, Kielce iczwenar11@gmail.com From error identification to accuracy assessment in spoken L2 performance. Errors have long been regarded as relevant benchmarks of interlanguage development. Although the prime time of Error Analysis is now over, the interest in accurate, i.e. error-free language performance has been revived since increasingly more and more studies probe into the CAF (complexity, accuracy and fluency) dimensions of L2 proficiency. Thus, interest in errors has not been totally abandoned, but given a new face that of accuracy oriented research. Needless to say, this type of research relies to varying degrees on error identification and error count. The standard procedure applied in Error Analysis involved the selection of a corpus of linguistic material which was then used for error identification, classification and quantification (Corder 1974). Later studies emphasized the need to establish a valid definition of error and develop objective criteria for error type and token identification. An unambiguous definition of error in the context of actual learner production and, in particular, the spoken mode, has proved extremely difficult, and so further categories of error identification have been developed, such as the concepts of overt and covert errors (Corder 1971), global and local errors (Burt and Kiparsky 1974) or errors of domain and extent (Lennon 1991).

5 The present paper looks at some of the methodological procedures used in the studies aiming to measure accuracy in L2 oral performance. I will attempt to compare the effectiveness of accuracy measures relying on error identification and error count with the new measure proposed by Foster and Wigglesworth (2016), which the authors refer to as the Weighted Clause Ratio, and advocate as a more valid and reliable measure of accuracy than the previously used techniques of error measurement. The traditional techniques of analysis and the Weighted Clause Ratio will be applied to a corpus of oral data elicited from students of English performing various speaking tasks, compiled by the author. Sylwia Gierszal-Sławik University of Silesia sylwia.gierszal@gazeta.pl The influence of filled pauses on speech production performed by L2 learners. Being a living and constantly transforming phenomenon, language or more specifically, speech reflects all aspects of communication involving both the expressive and the symbolic realms with both the fluencies and disfluencies. Against this background, Goldman-Eislerexplores various factors contributing to that phenomenon remarking that speech production is achieved through the coordination of muscular, respiratory and neural activities on the one hand, and of cultural, intellectual and emotional forces on the other (Goldman-Eisler, 1958b: 61). As a natural consequence of the above, communication acts of speech are submitted to modifications performed by the speakers themselves. The said modifications, in turn, which are commonly labeled under an umbrella term of disfluencies, comprise hesitations, restarting, false starts, restructuring, repairs, and consonant or vowel lengthening. The first objective of this presentation is to investigate the role of filled pauses in fluency in speech productionperformed by a group of students of the English Philology Department at the University of Silesia. The secondary objective constitutes an attempt at categorizing of existing pauses. Such categorization might provide valuable insights into the understanding of non-fluencies which challenge the performance of L2 learners and it might also help establish a background for the potential improvements of their speaking output. The experiment involved qualitative and quantitative analyses of speech production output by a group of L2 learners with special emphasis placed on the occurrence of pausal phenomena. Jana Kenda University of Ljubljana, Slovenia Jana.Kenda@ff.uni-lj.si Discourse markers as signals of self-repair in spontaneous Italian language. Repair is one of the fundamental mechanisms for the organization of spoken discourse, specially of natural, spontaneous conversation which is characterized by the linearity of discourse and a scarse possibility of planning.the presentationdeals with the studyof discourse markers (DM) as signals of self-repair(the distinction between self- and other-repair is based on the findings of conversation analysis, as in Schegloff et al. 1977) in spontaneous Italian language. The work presents the analysis of the metatextual function of DM, as they facilitate the organisation of the conversation by enabling the speakers to intervene on their prior speech: by self-repair(providing examples, appropriate definitions and additional information or paraphrasing) or by self-correction (correcting morphological, syntactical or phonological mistakes, finding more suitable collocations of words or attenuating the meaning of their words). The analysis on seventeen native speakers has shown that the speakers are very creative in using (sometimes even inventing ad hoc forms) more than fifty different types of DMto signal the above mentioned pragmatical functions for speech management. This multitude of forms demonstrates the flexibility and vivacity of spoken language, but it also proves that it is far more important and useful to deal with their pragmatical functions since bare classifications cannot capture all their pragmatical potential. On the other hand, it has been proven that self-repairi) is systematically relevant for any utterance; ii) represents an effective alternative to all other mechanisms of spoken discourse; iii) can predominate over the production of the following element(s) by reorganizing the syntactical organization of previously uttered discourse. It is thus of fundamental importance for foreign speakers: a) to learn how to decode the pragmatic nature of DM used by the native speakers; b) to implement this knowledge when speaking in foreign language. This work aims to offer the necessary instructions to do so. Gholam Hassan Khajavy University of Bojnord, Iran

6 Majid Elahi Shirvan University of Bojnord, Iran Amir Panahy University of Bojnord, Iran An Idiodynamic Exploration of Foreign Language Speaking Anxiety and Speech Fluency. Despite being largely studied as a major temporal feature of speech, speech fluency in second language has been rarely investigated in association with learners situational factors like states of anxiety. Using an idiodynamic method, we aimed to explore the fluid link between EFL learners moments of anxiety and their L2 fluency in light of a dynamic systems perspective. Thus, this case study explored anxiety and fluency in Iranian learners of English a foreign language, in communication with their teacher. First, to measure markers of fluency, applying PRAAT speech analysis software, we analyzed the learners speech sample profiles produced by creating bitmaps during stimulated recall. Also, the participants self-analyzed their anxiety during stimulated recall. Second, having matched their profiles, to explore the interrelationship between anxiety and fluency, we analyzed them in terms of waves of high and low anxiety. The findings indicated the dynamicity as well as the directionality of the relationship between the two variables in four waves of anxiety in which breakdowns in fluency is associated with both high and low levels of anxiety. Considering the core principles of a dynamic system, the findings of the study uncover the complex nature of the affective interplay between anxiety and L2 speech fluency. Zuzanna Kiermasz Łódz University of Technology, University of Lódź zuzannakiermasz@gmail.com Commenting on one's own learning : using think aloud protocols to track down the use of language learning strategies. Language learning strategies (LLS) are a well-research topic, which sees to describe actions undertaken by learners in the process of language learning. The majority of studies into LLS rely on quantitative research tools, which classify the strategies by assigning them into a limited number of categories. On the one hand it ensures comparability between studies, on the other hand such an approach is too general as nuances of LLS use are not taken into account. That is why in this presentation LLS are seen from a different perspective, which highlights the more individual nature of applying strategic devices. In order to do that, upper-intermediate learners of English were recorded while solving a variety language tasks and, at the same time, they were asked to comment on their actions and thoughts occurring during the course of solving the exercise. As the research method undertaken in this study is complex and demanding on the part of the students who are examined, a limited number o 4 protocols is included. The aim of this presentation is to indicate that many strategies which are actually used by learners are omitted in questionnaire-based studies. The presentation looks also at language used by the students while solving the task and thinking aloud. Mariusz Kruk Uniwersytet Zielonogórski mkruk@uz.zgora.pl Joanna Zawodniak Uniwersytet Zielonogórski J.Zawodniak@in.uz.zgora.pl Zmiany w gotowości komunikacyjnej w języku angielskim w świecie wirtualnym Second Life. W pierwszej, teoretycznej części referatu zostanie przedstawiony konstrukt gotowości komunikacyjnej z uwzględnieniem warunkujących jej rozwój czynników poznawczych, afektywnych i społecznych, i jednocześnie w odniesieniu do (międzykulturowej) kompetencji komunikacyjnej. Natomiast w drugiej części omówione zostaną wyniki badania, którego

7 głównym celem było zbadanie zmian w gotowości komunikacyjnej w języku angielskim w świecie wirtualnym Second Life. W badaniu uczestniczyła grupa studentów (n=10) trzeciego roku filologii angielskiej studiów niestacjonarnych. Uczestnicy badania poproszeni zostali o przebywanie w wolnym od zajęć czasie i prowadzeniu rozmów w języku docelowym w rzeczonym świecie wirtualnym przez okres jednego semestru. Dane zebrane zostały za pomocą kwestionariusza dla każdej sesji w świecie wirtualnym i poddane analizie ilościowej oraz jakościowej. Rezultaty badania pokazały, że gotowość komunikacyjna ulegała zmianom podczas wizyt w Second Life oraz ujawniły przyczyny owych fluktuacji. Agnieszka Kucfir Katedra Filologii Niderlandzkiej, Uniwersytet Wrocławski agnieszka.kucfir@uwr.edu.pl Produkcja języka niderlandzkiego jako obcego w świetle Processability Theory. ProcessabilityTheory Pienemanna jest obecnie jedną z najbardziej prominentnych teorii z zakresu akwizycji języka obcego. Model ten zakłada, że proces przyswajania języka obcego przebiega według stałych, określonych stadiów (tzw. procedur przetwarzania), które z kolei są ściśle związane z określonymi morfologicznymi i syntaktycznymi strukturami danego języka. Według Pienemanna rozwój procedur przetwarzania ma charakter hierarchiczny i przyrostowy, a ich kolejność jest uniwersalna i niezależna od języka ojczystego, gdyż opiera się na gramatyce danego języka obcego. Celem niniejszego wystąpienia jest weryfikacja prawdziwości założeń Processability Theory dla języka niderlandzkiego jako obcego, a w efekcie ustalenie faktycznej kolejności przyswajania wybranych struktur gramatycznych tego języka. Badanie opiera się na ustnym teście produkcji języka, sprawdzającym wśród grupy badanej umiejętność poprawnego konstruowania trzech struktur gramatycznych języka niderlandzkiego: związku zgody pomiędzy rzeczownikiem a określającym go przymiotnikiem (stadium III), związku zgody pomiędzy podmiotem a orzeczeniem (stadium IV) oraz umiejscowienia czasownika w zdaniu podrzędnym (stadium V). Wybrane struktury reprezentują kolejne stadia przetwarzania języka i wedle modelu Pienemanna w takiej kolejności powinny być przyswajane. Ponadto w niniejszym referacie zostanie podjęta próba odpowiedzi na pytania dotyczące samej natury analizowanej teorii oraz procesu akwizycji języka jako takiego, m.in. kiedy można uznać, że dana struktura gramatyczna została przyswojona oraz jakie inne czynniki mogą mieć wpływ na kolejność procedur przetwarzania. Anna Lewandowska Uniwersytet Gdański annalewandowska-89@wp.pl Nauczanie języka polskiego jako języka obcego osób Głuchych, posługujących się Polskim Językiem Migowym. Nauczanie języków obcych wydaje się być jednorodnym procesem. Nowoczesne metody nauki języków obcych pozwalają szybko i łatwo przyswoić nieznany idiom. Dlatego też można stwierdzić, iż żyjemy w świecie pozbawionym jakichkolwiek przeszkód, uniemożliwiających komunikację między członkami danych społeczności. Jednak takie stwierdzenia są niezwykle złudne, ponieważ pomimo promowanej idei świata pozbawionego barier językowych, każda wspólnota charakteryzuje się swoistą odmiennością. Zatem nie zawsze możemy daną metodę nauczania nazwać mianem uniwersalnej. To właśnie sprawia, że dochodzi do powstania utrudnień w nauce idiomów. Z tego powodu warto zwrócić uwagę w jaki sposób i za pomocą jakich metod osoby Głuche, posługujące się Polskim Językiem Migowym, przyswajają język polski. Patrycja Lipińska Instytut Germanistyki Uniwersytetu Warszawskiego patrycja.lipinska8@gmail.com Nauczanie wymowy na lekcjach języka obcego miejsce fonetyki w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Poprawna wymowa języka obcego jest integralną i szczególnie istotną warunkową płynnej komunikacji. Osłuchiwanie się z językiem obcym i dokładne artykułowanie stanowi tym samym bardzo ważny aspekt nauczania języka od najmłodszych lat. Dydaktyka języka obcego wieku dziecięcego jest specyficznym działem glottodydaktyki ze względu na wyjątkowe i charakterystyczne możliwości, ale i potrzeby uczniów. Dzieci szybko i bez problemu uczą się wymowy nowych fonemów w związku z czym ich kompetencje w zakresie mówienia mogą osiągnąć poziom zbliżony do wymowy rodzimych użytkowników języka, którego się uczą. Należy zauważyć, że to właśnie bardzo dobra wymowa nauczyciela i jego znajomość zagadnień z zakresu fonetyki mają kluczowe znaczenie dla rozwoju prawidłowej wymowy ucznia. Ze względu na tempo przyswajania

8 nowych treści dzieci równie szybko przyswajają błędy nauczycieli. Tezy te są w niniejszym wystąpieniu punktem wyjścia do omówienia znaczenia i możliwości realizacji kursu fonetyki na lekcjach języka obcego dla najmłodszych uczniów, m.in. poprzez odniesienie się do stosunkowo nowych a jednocześnie uniwersalnych koncepcji nauczania wymowy, jak: fonetyka angażująca ruch ciała (niem. bewegte Phonetik) oraz fonetyka angażująca zmysł wzroku (niem. visuelle Phonetik). Anna Mystkowska-Wiertelak Adam Mickiewicz University, State University of Applied Sciences in Konin mystkows@amu.edu.pl Mirosław Pawlak Adam Mickiewicz University, State University of Applied Sciences in Konin pawlakmi@amu.edu.pl Fluctuations in willingness to communicate over a semester: A case study. Dynamic shifts of language learners willingness to communicate (WTC) have been investigated in a number of studies with a view to establishing the impact of various cognitive, affective, social, and contextual factors. Situating such investigations in the context of a language classroom offers a promise of the identification of variables that might remain within the control of the teacher, thus contributing to creating optimal conditions for language development. The present study, unlike any other before, is an attempt to explore WTC fluctuations not in a single task or class but over 6 lessons spanning the period of one semester of one student who excelled all other group members on a number of measures, but most importantly, an oral test. The following data collection tools were used: (1) self-report WTC grids for every class, (2) detailed lesson plans, (3) a WTC questionnaire, and (4) an interview. Qualitative and quantitative analysis of the data disclosed a network of personal and group-related factors that are capable of shaping communicative behaviour in the classroom. Anna Parr-Modrzejewska Uniwersytet Łódzki anna.parr@uni.lodz.pl Weronika Szubko-Sitarek Uniwersytet Łódzki Basic communication skills development in twelve-year-old students in the light of the future school leaving exam in Poland. The ultimate objective of teaching English as a foreign language, according to the new core curriculum, is effective communication. In order to achieve this aim, the authorities strive to prepare guidelines and teaching programmes to emphasise the importance of practicing speaking skills. The modified system of education will come to life in Poland in September this year. Among a number of major changes, it will introduce a new school leaving exam in EFL that will partially determine the future of school graduates. This presentation focuses on a study conducted in the sixth grade of primary school aimed at evaluating students communicative competence in English using the linguistic material from the original exam. The results suggest that there is a significant difference between students performance in the written test in comparison with their oral production. Students who achieved high grades in the test, failed to perform well during oral assessment based on the same linguistic samples. Additionally, the students were not able to use effective communication strategies due to lack of practice. Since both the level of the primary school leaving exam and the difficulty of its form are going to rise considerably, it seems that teachers will need to shift their attention from grammar and isolated vocabulary teaching to more functional, communicative language practice. Katarzyna Posiadała Uniwersytet Warszawski, Instytut Germanistyki posiadala.k@gmail.com Kilka refleksji na temat stosowania strategii komunikacyjnych przez uczących się języków obcych w wieku średniej dorosłości.

9 Strategie komunikacyjne, określane jako sposoby radzenia sobie w procesie porozumiewania się, są działaniami werbalnymi lub niewerbalnymi podejmowanymi przez uczących się w celu porozumienia w danym języku, mimo braku niezbędnych środków językowych. Występowanie trudności komunikacyjnych i próby ich rozwiązania za pomocą strategii w ustnej komunikacji obcojęzycznej, zarówno w dyskursie naturalnym, jak i edukacyjnym, są zagadnieniami stanowiącymi niszę w zakresie badań glottodydaktycznych nad strategiami komunikacyjnymi. Celem referatu jest ukazanie problematyki związanej ze sposobami radzenia sobie z deficytami leksykalnymi osób w wieku średniej dorosłości w komunikacji obcojęzycznej na zajęciach z języka niemieckiego oraz w warunkach naturalnych na przykładzie opiekunów osób starszych. Rozważania teoretyczne nad stosowaniem strategii komunikacyjnych zostaną dopełnione materiałem empirycznym zgromadzonym w toku badań własnych autorki wśród opiekunów osób starszych. Jacek Rysiewicz Wydział Anglistyki, Uniwersytet Adama MIckiewicza w Poznaniu rjacek@amu.edu.pl Speaking is not taught in Polish schools. Language is. In my talk I ll discusses the results of Lesson Observation Tasks (LOT) carried out by teacher trainees during their preservice teacher training course at university. Around forty teacher trainees (3 rd year students at the Faculty of English of A. Mickiewicz University) observed around forty EFL teachers during their regular FL lessons in twenty five primary schools in Poznań as part of their practicums. The trainees were given ten LOTs. Six covered general aspects of teaching, and four covered specific teaching skills. Of those four, two looked at the role and place of speaking skills development in two types of teaching scenarios: a text-based reading comprehension lesson, and a presentation and practice of a new language item. Trainees could collapse observations from up to three lessons of the same teacher to complete one task. Each task was carefully planned and consisted of three parts: a short description of a generally accepted model of an aspect of teaching to be observed with references to EFL coursebooks and training material, a written, done in class, report of teachers actions in a lesson describing its procedure (minutes) a task proper requiring a trainee to either tick an element of a lesson on the provided list, or chose a description/feature from options provided that best characterised a lesson they observed The analysis of the LOTs with reference to speaking are dismally disappointing. The great majority of the teachers did not create appropriate opportunities for their learners to use the language. As a result the learners didn t say anything, or spoke very little during the lessons, mainly using isolated words and/or phrases, and if they did it was always in response to the teacher s prompt. The analysis of the reports shows that the teachers repertoire of speaking development techniques is very limited, their mastery of basic teaching skills is rudimentary, and their understanding of the role of speaking in FL teaching/learning process is vestigial. The findings of this small-scale report-study support the findings of The Educational Research Institute (IBE) from a few years back. Implications of the findings for university teacher training programmes are attempted. Marcie Stutzman Middletown High School Frederick County Public Schools, Maryland, USA marcie.stutzman@gmail.com How do I find time to do that? Six strategies for developing and assessing oral fluency in the second language classroom. Most teachers have too many topics to cover, too few minutes for instruction, and too many students in their classrooms deserving individual attention, and assessing student progress is a time- and energy-consuming aspect of our job. Focus on speaking is essential if students are to feel competent in their language learning, but teachers often focus more of their evaluation on written tasks because we can often do it easily. However, I ve found assessment of speaking skills can be accomplished quickly and relatively painlessly! My colleagues and I use a number of strategies to develop and assess oral fluency with middle and high school students. Our school system has recently begun to emphasize oral communication over written, and to require more rigorous assessment of student speaking skills. The American Council of Teachers of Foreign Language (ACTFL) has established guidelines for determining and ranking speaking skills, and we are implementing this set of guidelines in our own classrooms. The new focus of instruction and assessment has caused a certain amount of anxiety for my colleagues and me, but my

10 world changed when I realized that I do not have to assess every single aspect of communication in every single assessment. I have been able to be more efficient and effective by assessing varying activities for different skills. In this talk, I ll share two strategies that primarily develop and measure pronunciation skills, and four that allow students to improve and demonstrate their communicative abilities in spontaneous conversation, either with the teacher or with one another. In addition, I will share some speaking rubrics that make the challenge of grading oral activities easier. Anna Sworowska Uniwersytet Warszawski asworowska@uw.edu.pl Kształtujące ocenianie sprawności mówienia - czyli szkolenie studentów oraz nauczycieli w kontekście wielojęzycznym. Dydaktyka języków obcych w kontekście międzynarodowym, wielojęzycznym i wielokulturowym leży w kręgu zainteresowań wielu dydaktyków, nauczycieli, czy pracowników akademickich. Rola nauczyciela opiera się na pokazaniu, jak zdobywać kompetencje interkulturowe, nie bojąc się przy tym swobodnie komunikować w językach obcych mimo popełnianych błędów. A przecież to właśnie ta sprawność językowa przychodzi osobom uczącym się języków z największym trudem a nauczycielom sprawia kłopot podczas jej oceniania w warunkach szkolnych czy akademickich. Dlatego też aby odnieść sukces na tym polu należy zacząć od szkolenia nauczycieli niezależnie od nauczanego języka. FAB (Formative Assessment for Foreign Language Learning & Teaching in Higher Education) to międzynarodowy projekt edukacyjny, w którym biorą udział centra języków obcych czterech jednostek partnerskich: Uniwersytetu Warszawskiego, będącego liderem i pomysłodawcą FAB, a także Uniwersytetów w Peczu na Węgrzech, Turku w Finlandii i Kownie na Litwie. Projekt ma na celu podniesienie jakości kształcenia językowego poprzez wyposażenie nauczycieli języków obcych w odpowiednie narzędzia oceny sprawności mówienia. Odbywa się to poprzez promowanie i wprowadzanie do codziennej pracy nauczycieli narzędzi oceny kształtującej, co pozwala udoskonalić techniki nauczania i uczenia się; motywacja oraz świadomość studentów wzrasta, a w perspektywie przekłada się na efektywność procesu uczenia się języków obcych i lepszą ich znajomość. Zwiększenie świadomości procesu dydaktycznego zarówno w odniesieniu do uczących się i nauczycieli akademickich jest szczególnie ważne w przypadku języków obcych w kontekście zjednoczonej Europy, promującej wielojęzyczność i interkulturowość. Anna Szafernakier-Świrko Wydział Lingwistyki Stosowanej, Uniwersytet Warszawski a.szafernakier@uw.edu.pl Jak mówić aby nas słuchali oraz co zrobić, aby zechcieli mówić? O multikompetencyjności nauczyciela języków obcych. Oczekiwania względem zajęć językowych, biorąc pod uwagę perspektywę ucznia, nie ograniczają się dziś li tylko do nabycia podstawowych kompetencji językowych. Uczący się języków chcieliby uczestniczyć w projekcie, który rozwinie ich umiejętności pozajęzykowe takie jak: sprawna komunikacja w środowisku biznesowym z reprezentantami innych kultur, komunikatywność, nieskrępowane wyrażanie opinii na określone tematy. Osiągnięcie tego celu nie jest możliwe bez odpowiedniej postawy i umiejętności nauczyciela, który powinien oprócz koniecznej wiedzy merytorycznej zwrócić uwagę na pozajęzykowe komponenty jednostki dydaktycznej. Na przykładzie pracy z uczniem dorosłym (indywidualnym klientem biznesowym), podzielimy się uwagami na temat kształtowania sprawności spontanicznej komunikacji na zajęciach oraz istotnej, z naszego punktu widzenia, roli nauczyciela w zachęcaniu i tworzeniu atmosfery otwartej komunikacji. Aleksander Wiater Institute of Romance Philology, University of Wroclaw, Poland aleksander.wiater@uwr.edu.pl Intencja komunikacyjna a modele produkcji mowy. Mówienie jest czynnością, która zabiera człowiekowi około 40 % czasu dziennego przeznaczonego na jakikolwiek rodzaj komunikacji (Oxford 1993, Cooper 2002). Wielu badaczy zajmujących się zagadnieniem mowy wypracowało różnorodne modele jej produkcji. Koncentrują się one w istocie na trzech głównych fazach: przygotowania konceptualnego (konceptualizacji), formułowania (kodowania semantycznego, syntaktycznego, fonologicznego i morfologicznego) i

11 artykulacji. Żaden spośród najpopularniejszych modeli produkcji mowy (Levelt 1989, de Bot 1992, Fayol 2002, Kormos 2006) nie uwzględnia jednakże etapu tworzenia się intencji wypowiedzi pobudzanej różnorakim bodźcem. Z perspektywy problematyki wypowiadania się podejście takie wydaje się niekompletne, gdyż to właśnie intencja czy też bodziec leżą u podstaw wypowiedzi ustnej. Celem referatu jest zatem ukazanie, jak ważną rolę odgrywa etap poprzedzający proces produkcji mowy polegający na identyfikacji intencji komunikacyjnej.