Nr: ŻG IKI2 Lublin, dnia 12 stycznia 2015r. D e c y z j a nr 12/2014

Transkrypt

1 Nr: ŻG IKI2 Lublin, dnia 12 stycznia 2015r. D e c y z j a nr 12/2014 Na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 oraz ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r., poz.669 z późno zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r. poz. 267 z późno zm.) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie wymierza przedsiębiorcy - "KIGALI", Bełżyce, ul. Bychawska 22, karę pieniężną w wysokości 500,00 zł (słownie: pięćset złotych, zero groszy) z tytułu wprowadzenia do obrotu 3 partii artykułów rolno-spożywczych łącznej wartości 135,88 zł nieodpowiedniej jakości handlowej z uwagi na bezzasadne zastosowanie w oznakowaniu terminu "domowy", co stanowi naruszenie postanowień art. 6, art. 7 ust. 1 lit. a), art. 7 ust. 2, art. 7 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/25 O/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE.L z późn.zm.), art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. 2014r., poz. 669 z późno zm.) w związku z art. 17 ust. 1 oraz art. 2 ust. 2 lit. o) i art. 2 ust. 2 lit. p) ww. rozporządzenia nr 1169/2011, a także art. 16 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L. 31 z r. z późno zm.). UZASADNIENIE Na podstawie art. 3 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzonych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. UE. L 165 z , str. 1 ze zm.; sprostowanie: Dz. U. UE. L 191 z , str.l z późno zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r., poz. 669 z późno zm.), w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej

2 (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r., poz. 148 z pozn. zm.) w dniach r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Lublinie przeprowadzili kontrolę w supermarkecie.jntermarche'' w Bełżycach, przy ul. Bychawskiej 22, należącym do "KIGALI" Sp. z 0.0., Bełżyce, ul. Bychawska 22. Podczas kontroli w obrocie handlowym stwierdzono 3 partie środków spożywczych oznakowanych niezgodnie z przepisami prawa żywnościowego, z uwagi na bezzasadne zastosowanie terminu "domowy" w oznakowaniu następujących produktów: "Śledzik domowy" Odyssee produkt rybny marynowany a 650g/280g, oznaczony datą minimalnej trwałości i numerem partii 223S, produkcji "SEKO" S.A., ul. Zakładowa 3, Chojnice, który w składzie zawierał m. in. substancje dodatkowe: E 330 (kwas cytrynowy), E 296 (kwas jabłkowy), E 301 (askorbinian sodu), E 621 (glutaminian sodu), E 954 (sacharynian sodu), E 211 (benzoesan sodu); "Śledziki domowe marynowane z papryką i cebulką woleju" a 680g, oznaczone terminem przydatności do spożycia: "Należy spożyć do" i numerem partii L , produkcji DORAL Sp. j. Piotr Chmielewski, Robert Kalinowski, Jerzy Sierakowski, Kłodzko, ul. Półwiejska 8, które w składzie zawierały m. in. substancje dodatkowe: E 260 (kwas octowy), E 330 (kwas cytrynowy), E 296 (kwas jabłkowy), E 270 ( kwas mlekowy), E 621 (glutaminian sodu), E 211 (benzoesan sodu), E 202 (sorbinian potasu), E 300 (kwas askorbinowy), E 223 (pirosiarczyn sodu); "BISTRO Domowa Pizza z kurczakiem Produkt głęboko mrożony" a 435g oznaczony datą minimalnej trwałości i numerem partii NR6B, produkcji "IGLOTEX" S.A., ul. Leśna Skórcz, zawierająca w składzie m. in. aromaty, hydrolizat białka roślinnego, malto dekstrynę kukurydzianą oraz substancje dodatkowe: E 500 (węglany sodu), E 262 (octany sodu), E 326 (mleczan potasu), E 331(cytryniany sodu), E 316 (izoaskorbinian sodu), E 1414 (acetylowany fosforan diskrobiowy), E 621 (glutaminian monosodowy), E 211 (benzoesan sodu), E 202 (sorbinian potasu), E 492 (tristerynian sorbitolu). Powyższy sposób oznakowania wprowadza konsumentów w błąd, co do charakterystyki środków spożywczych, w szczególności ich nazwy, rodzaju, właściwości, składu i metod produkcji, poprzez sugerowanie, że produkty zawierające w nazwie termin "domowy" zostały wytworzone z podstawowych składników dostępnych w warunkach gospodarstwa domowego, prostą technologią, a więc domowym sposobem, a nie w drodze produkcji przemysłowej, wykorzystującej hydrolizat białka roślinnego, maltodekstrynę kukurydzianą oraz liczne dozwolone substancje dodatkowe, między innymi: regulatory kwasowości- kwas cytrynowy (E 330), kwas jabłkowy (E 296), kwas octowy (E 260), kwas mlekowy (E 270), przeciwutleniacze - askorbinian sodu (E 301), izoaskorbinian sodu (E 316), kwas askorbinowy (E 300), pirosiarczyn ŻG IK12 z dnia r. 2

3 sodu (E 223), cytryniany sodu (E 331), stabilizatory - węglany sodu (E 500), substancje zagęszczające - acetylowany fosforan diskrobiowy (E 1414), wzmacniacze smaku - glutaminian sodu (E 621), substancje konserwujące - benzoesan sodu (E 211), sorbinian potasu (E 202). Zastosowanie w oznakowaniu, w tym w szczególności w nazwie wyrobu terminu "domowy" sugeruje, że produkt posiada takie cechy jakości, jakie w świadomości konsumentów posiadają "wyroby domowe" - wytworzone w warunkach gospodarstwa domowego, w którym nie są stosowane substancje funkcjonalne i dodatkowe substancje dozwolone, a więc wyróżnia się wyższą jakością, niż inne produkty tego rodzaju, otrzymane w produkcji przemysłowej opartej na nowoczesnej technologii. Tymczasem oznaczenia handlowe ww. wyrobów wskazują, że ich skład surowcowy nie odróżnia tych produktów od innych podobnych konwencjonalnych środków spożywczych występujących na rynku. W postępowaniu wyjaśniającym kierownik supermarketu.jntermarche" w Bełżycach, przy ul. Bychawskiej 22 stwierdziła, że "do moich obowiązków należy między innymi sprawdzanie oznakowania towarów podczas dostaw głównie w zakresie terminów ważności, gramatury, ilości. Oznakowanie towarów znam w stopniu podstawowym. Należymy do sieci Intermarche, dlatego też asortyment w sklepie w Bełżycach narzucony jest odgórnie przez firmę SCA PR Polska Sp. z 0.0. w Poznaniu, która nadzoruje sieć Intermarche. W sklepie nie ma odpowiedzialnej osoby za oznakowanie środków spożywczych wprowadzanych do obrotu. " W wyniku przeprowadzonego postępowania pokontrolnego przedsiębiorca "KIGALI" Sp. z 0.0. w Bełżycach, w piśmie z dnia r. wyjaśnił, iż "zamierzeniem naszym nie było świadome wprowadzanie konsumenta w błąd. Towary te mamy w swoich planogramach jako obowiązkowe w związku z podpisaną umową franczyzową. W związku z tym niezwłocznie zwróciliśmy się do producentów oraz dostawców tych produktów celem wyjaśnienia i wyeliminowania nieprawidłowości. ". Ponadto "SEKO" S. A. - podmiot paczkujący na zlecenie właściciela marki "Śledzik domowy" Odyssee produkt rybny marynowany ci 650g/280g zadeklarował sprzedaż wyrobu do wyczerpania zapasu etykiet tj. do listopada 2014r. DORAL Sp. j. Piotr Chmielewski, Robert Kalinowski, Jerzy Sierakowski, Kłodzko, ul. Półwiejska 8, producent wyrobu "Śledziki domowe marynowane z papryką i cebulką woleju" a 680g w piśmie z dnia r. do Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Lublinie wyjaśnił, że: Po analizie oznakowania produktu o nazwie "Śledziki domowe marynowane z paprykq i cebulkq woleju" informujemy, że naszym zdaniem użyty w nazwie termin" domowy" jest stosowny do wykorzystywanej przez nas prostej technologii tradycyjnej (J 1 lat) w oparciu o Zakładowy Dokument Normalizacyjny opracowany i wdrożony do produkcji dn roku z nie wnoszqcq zastrzeżeń opinia Powiatowego Lekarza Weterynarii z Powiatowego ŻO IK12 z dnia r. 3

4 Inspektoratu Weterynarii w Kłodzku. Technologia wytworzenia ww. produktu jest stosunkowo prosta a uzyskany tą technologią smak jest bardzo zbliżony do smaku osiąganego przy przetwarzaniu domową technologią marynowania filetów ze śledzia solonego (tzw. z beczki). Większość substancji dodatkowych, wymienionych w składnikach produktu jest dołączana w trakcie końcowego uzupełniania produktu gotowego. Maksymalny termin przydatności naszego produktu, który wynosi 36 dni, jest w porównaniu do wyrobów konkurencji wynikiem ponad 2,5 krótszym. Naszym zdaniem podkreśla to wyjątkowość stosowanej technologii marynowania fileta śledziowego oraz dbałość firmy o wprowadzenie jak najniższych wartości substancji dodatkowych. Odnosząc się do sugestii mówiącej że składniki dodatkowe nie są stosowane w gospodarstwach domowych ze względu na brak możliwości ich zakupu przez konsumenta, to sugerujemy wpisanie w popularną przeglądarkę internetową jakiejkolwiek substancji dodatkowej, dostawców chętnych do wysłania substancji bezpośrednio konsumentowi jest bardzo wielu. Zgoda na stosowanie substancji dodatkowych przez naszych dostawców ma głównie na celu, umożliwienie zastosowania w wyrobie gotowym dodatków (cebuli i papryki), co umożliwia zakup konsumentowi produktu gotowego do spożycia. "IGLOTEX" S.A., ul. Leśna Skórcz, producent wyrobu "BISTRO Domowa Pizza z kurczakiem Produkt głęboko mrożony" ci 435g w piśmie z dnia 27.l0.2014r. wyjaśnił, że "Bistro domowa" nie stanowi elementu nazwy/opisu produktu, lecz jedynie markę wspólną dla grupy kilku produktów. Nazwa (opis) produktu widnieje na odwrocie opakowania powyżej list składników i brzmi.pizza a kurczakiem ''. W żadnym miejscu oznakowania nie pojawiają się określenia czy sformułowania mogące sugerować, iż jest to produkt wyrabiany w sposób tradycyjny, zwłaszcza bez wykorzystania składników stosowanych w produkcji przemysłowej. Sformułowanie "Bistro Domowa" sugeruje miejsce spożycia produktu (pizza do konsumpcji domowej, do odgrzania w domu) a nie metodę jego wytworzenia. Analiza aktualnego orzecznictwa sądów administracyjnych prowadzi do wniosku, że określenie "domowy" uznawane bywa za sugerujące tradycyjną (domową, ręczną) metodę produkcji jedynie wówczas, gdy w oznakowaniu produktu występuje w ramach nazwy produktu bądź też w ramach dodatkowych informacji jednoznacznie sugerujących domową metodę wytworzenia. Wobec powyższego nie podzielamy Państwa zarzutu, iż oznakowanie wprowadza konsumenta w błąd co do charakterystyki środka spożywczego. W związku z powyższym w dniu r. Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu handlowego przez przedsiębiorcę - "KI GALI" Sp. z 0.0., Bełżyce, ul. Bychawska 22, 3 partii artykułów rolno-spożywczych nieodpowiedniej jakości handlowej, z uwagi na bezzasadne zastosowanie w oznakowaniu terminu " d omowy ". ŻG IKI2 z dnia r. 4

5 Strona postępowania - "KIGALI" Sp. z 0.0., Bełżyce, ul. Bychawska 22, została również poinformowana o prawie do czynnego udziału w postępowaniu, zapoznania się z aktami sprawy, wypowiadania się co do zebranych dowodów, uzyskania wyjaśnień w sprawie oraz składania wniosków i zastrzeżeń w siedzibie Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Lublinie. Strona postępowania nie skorzystała z przysługujących jej praw. W oparciu o przedstawiony stan faktyczny Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej ustalił i stwierdził: "KIGALI" Sp. z 0.0. z siedzibą w Bełżycach, ul. Bychawska 22, jest przedsiębiorcą wpisanym do Rejestru Przedsiębiorców w Sądzie Rejonowym Lublin-Wschód z siedziba w Świdniku, VI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego po numerem i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. handlu detalicznego artykułami żywnościowymi. W okresie od r. do r. w supermarkecie.jntermarche'' w Bełżycach, przy ul. Bychawskiej 22, wprowadził do obrotu handlowego 3 partie ww. środków spożywczych oznakowanych niezgodnie z przepisami prawa żywnościowego, na podstawie dokumentów dostaw nr, nr: z r., z r., z l4r. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 3 ww. rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE. L. 2002, Nr 31, str. 1), podmiot działający na rynku spożywczym oznacza osoby fizyczne lub prawne odpowiedzialne za spełnienie wymogów prawa żywnościowego w przedsiębiorstwie spożywczym, które w myśl art. 3 ust. 2 ww. rozporządzenia "prowadzi jakqkolwiek działalność zwiqzanq z jakimkolwiek etapem produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności". W myśl art. 17 ust. 1 ww. rozporządzenia "podmioty działające na rynku spożywczym i pasz zapewniają, na wszystkich etapach produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolq, zgodność tej żywności lub pasz z wymogami prawa żywnościowego właściwymi dla ich działalności i kontrolowanie przestrzegania tych wymogów. ". "KIGALI" Sp. z 0.0., z siedzibą w Bełżycach, ul. Bychawska 22, jest podmiotem wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, prowadzącym we własnym imieniu działalność gospodarczą polegającą m.in. na handlu detalicznym artykułami żywnościowymi. Nie ulega zatem wątpliwości, iż posiada status podmiotu wprowadzającego na rynek środki spożywcze w rozumieniu powoływanego powyżej art. 3 ust. 3 oraz art. 17 ust. 1 rozporządzenia 178/2002. Tym samym, przedsiębiorca przy wykonywaniu ŻG IK12 z dnia r. s

6 działalności gospodarczej podlega rygorom określonym w ustawie o jakości handlowej i jego działania mogą podlegać ocenie w aspekcie odpowiedzialności za jakość produktów spożywczych będących przedmiotem obrotu towarowego. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014., poz. 669 z późno zm.) "wprowadzane do obrotu artykuły rolno-spożywcze powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta. " W myśl art. 3 ust. 5 ww. ustawy "jakość handlowa to cechy artykułu rolnospożywczego dotyczące jego właściwości organoleptycznych, fizykochemicznych i mikrobiologicznych w zakresie technologii produkcji, wielkości lub masy oraz wymagania wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi". Oznakowanie środków spożywczych, jak wynika z powyższej definicji jest jednym z elementów jakości handlowej. Zgodnie z art. 6 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/25 O/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji l 999/l O/WE, dyrektywy 2000/l3/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L z późno zm.) zwanego dalej "rozporządzeniem (WE) 1169/2011", "każdemu środkowi spożywczemu przeznaczonemu do dostarczania konsumentowi finalnemu lub do zakładów żywienia zbiorowego muszą towarzyszyć informacje na temat żywności zgodnie z niniejszym rozporządzeniem ". Stosownie do art. 2 ust.2 lit a) ww. rozporządzenia, informacje na temat żywności oznaczają "informacje dotyczące danego środka spożywczego udostępniane konsumentowi finalnemu za pośrednictwem etykiety, innych materiałów towarzyszących lub innych środków... " Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ww. rozporządzenia "informacje na temat żywności muszą być rzetelne, jasne i łatwe do zrozumienia dla konsumenta" oraz muszą spełniać wymagania określone w art. 7 ust. l lit a) cytowanego rozporządzenia, który stanowi, że nie mogą wprowadzać w błąd, w szczególności co do właściwości środka spożywczego, jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji. Wprowadzenie do obrotu 3 partii środków spożywczych oznakowanych w sposób sugerujący odmienny od przemysłowego skład surowcowy wyrobu i sposób produkcji, narusza postanowienia cytowanego art. 7 ust. 2 oraz art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1169/2011. ŻG IK12 z dnia L 6

7 Ponadto treść art. 7 ust. 4 ww. rozporządzenia stanowi, że przepisy zawarte w ust. l i 2 stosuje się również do reklamy oraz do prezentacji środków spożywczych. Zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności "etykietowanie, reklama i prezentacja żywności lub pasz, z uwzględnieniem ich kształtu, wyglądu lub opakowania, używanych opakowań, sposobu ułożenia i miejsca wystawienia oraz informacji udostępnionych na ich temat w jakikolwiek sposób, nie może wprowadzać konsumenta w błąd. " Obowiązujące regulacje prawne wskazują, że szczególne miejsce w przepisach prawa żywnościowego zajmuje nazwa środka spożywczego. Zgodnie z treścią art. 7 ust. l pkt. l ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (t.j. Dz. U. 2014, poz. 669 z późno zm.) nazwa, pod którą artykuł rolno-spożywczy wprowadzany jest do obrotu, jest informacją istotną z punktu widzenia jakości handlowej artykułu rolnospożywczego. W myśl art. 17 ust. l rozporządzenia (WE) nr 1169/2011 "nazwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach. W przypadku braku takiej nazwy nazwą środka spożywczego jest jego nazwa zwyczajowa, a jeśli nazwa zwyczajowa nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opisową tego środka spożywczego. " Zgodnie z postanowieniami art. 2 ust. 2 lit. o) "nazwa zwyczajowa oznacza nazwę, która jest akceptowana jako nazwa środka spożywczego przez konsumentów w państwie członkowskim, w którym żywność ta jest sprzedawana, bez potrzeby jej dalszego wyjaśniania, zaś art. 2 ust.2 lit. p) stanowi, iż "nazwa opisowa oznacza nazwę zawierającą opis środka spożywczego, a w razie potrzeby również jego zastosowania, który jest wystarczająco jasny, aby umożliwić konsumentom poznanie rzeczywistego charakteru tego środka spożywczego i odróżnienie go od innych produktów, Z którymi może być pomylony. " Szczególny charakter nazwy jako elementu oznakowania, potwierdza wyróżnienie jej przez producentów środków spożywczych, poprzez zastosowanie większej trzcionki, jej pogrubienie, zmianę kroju lub koloru w zakwestionowanych wyrobach. W związku z powyższym, oferowanie do sprzedaży środków spożywczych pod nazwą bezzasadnie zawierającą termin "domowy" w sposób szczególny wprowadza konsumentów w błąd co do cech jakości handlowej produktów, ponieważ nazwa środka spożywczego jest pierwszym i często najważniejszym elementem oznakowania, który wyrozma produkt, zwracając uwagę konsumentów na dany środek spożywczy, ma wpływ na wybór konsumentów i może stanowić podstawę decyzji o zakupie. ŻG IK12 z dnia r. 7

8 Należy podkreślić, że podane w składzie surowcowym wymienionych wyrobów substancje dodatkowe są zdefiniowane w poszczególnych punktach załącznika I rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. U. UE. L z późno zm.) jako m. in.: stabilizatory - umożliwiające utrzymanie właściwości fizyczno-chemicznych środków spożywczych w tym: substancje umożliwiające utrzymanie w produkcie jednorodnej dyspersji dwóch lub większej liczby wzajemnie nierozpuszczalnych substancji, zachowujące lub wzmacniające istniejącą barwę produktu, zwiększające zdolność produktu do wiązania, również do tworzenia wiązań poprzecznych pomiędzy białkami, umożliwiających wiązanie się elementów produktu, a więc uzyskiwanie produktu zrekonstytuowanego (pkt 24), regulatory kwasowości- substancje zmieniające lub kontrolujące kwasowość lub zasadowość produktu (pkt 7), substancje zagęszczające substancje zwiększające lepkość produktu (pkt 25), wzmacniacze smaku - substancje wzmacniające istniejący smak lub zapach produktu (pkt 14), przeciwutleniacze - substancje przedłużające okres przydatności produktu do spożycia poprzez ochronę przed zepsuciem na skutek utleniania, takim jak jełczenie tłuszczu zmiana barwy (pkt 4), substancje konserwujące substancje przedłużające okres przydatności środków spożywczych do spożycia poprzez ochronę przed zepsuciem spowodowanym obecnością mikroorganizmów lub chroniące przed wzrostem mikroorganizmów patogennych (pkt 3), Podanie składników w oznakowaniu wyrobu, nie zwalnia przedsiębiorców z obowiązku zastosowania właściwego dla danego wyrobu nazewnictwa i opisu produktu, które muszą być zgodne z rzeczywistym składem, sposobem produkcji i spełniać wymagania określone w przepisach prawa żywnościowego. Zgodnie z treścią art. 8 ww. rozporządzenia (WE) nr 178/2002 "prawo żywnościowe ma na celu ochronę interesów konsumentów i powinno stanowić podstawę dokonywania przez konsumentów świadomego wyboru zwiqzanego ze spożywanq przez nich żywnosciq. Ma na celu zapobieganie: oszukańczym lub podstępnym praktykom; fałszowaniu żywności oraz wszelkim innym praktykom mogqcym wprowadzać konsumenta w błqd", Przepis art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych stanowi, iż "kto wprowadza do obrotu artykuły rolno-spożywcze nieodpowiadajqce jakości handlowej określonej w przepisach o jakości handlowej lub deklarowanej przez producenta W oznakowaniu tych artykułów) podlega karze pieniężnej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majqtkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł. ". Celem art. 40a ust. l pkt 3 ww. ustawy jest zapewnienie, aby w obrocie dostępne były tylko środki spożywcze spełniające wymagania w zakresie jakości ŻG IK12 z dnia r. 8

9 handlowej wynikające z przepisow prawa żywnościowego i/lub z deklaracji producentów. W związku z powyższym należy zbadać wszystkie okoliczności sprawy zgodnie z zasadami zawartymi wart. 40a ust. 5 ww. ustawy m.in.: stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu na rynku artykułów rolno-spożywczych i wielkość jego obrotów. Badając przeslankę stopnia szkodliwości czynu należy wskazać, iż dla organu punktem odniesienia jest konsument i naruszenie jego interesów, poprzez ocenę rozmiaru i rodzaju stwierdzonych nieprawidłowości. W świetle zebranego materiału dowodowego należy uznać, że wprowadzenie do obrotu 3 partii środków spożywczych niewłaściwej jakości handlowej z powodu bezzasadnego oznaczenia terminem "domowy", jest czynem, który w istotny sposób narusza prawa i interesy konsumentów, wprowadzając w błąd co do charakterystyki środków spożywczych, w tym ich nazwy, właściwości, składu, metod wytwarzania lub produkcji oraz pozbawia konsumentów prawa do wyboru produktu zgodnego z ich oczekiwaniami i podjęcia świadomej decyzji o zakupie. Badając przeslankę stopnia zawinienia należy wziąć pod uwagę stanowisko doktryny w tej sprawie. Na istotę winy składa się m. in. umyślność lub nieumyślność czynu. Czyn zabroniony o cechach nieumyślności charakteryzuje się naruszeniem reguł ostrożności w danych okolicznościach, które mogą wynikać z lekkomyślności (nieumyślność świadoma) lub niedbalstwa (nieumyślność nieświadoma). Nieumyślność naruszenia przepisów ustawy nie wyklucza istnienia podstaw do nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej określonej wart. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych. W myśl art. 8 ust. l rozporządzenia (WE) nr 1169/2011 "podmiotem działającym na rynku spożywczym odpowiedzialnym za informacje na temat żywności jest podmiot, pod którego nazwą lub firmą jest wprowadzany na rynek dany środek spożywczy... ". W świetle art. 3 pkt 8 Rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustalającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE. L Nr 31, str 1) "wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania, bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inneformy dysponowania. " Ponadto zgodnie z treścią art. 8 ust. 5 "rozporządzenia(we) nr 1169/2011" "podmioty działajqce na rynku spożywczym zapewniajq przestrzeganie w przedsiębiorstwach pozostających pod ich kontrolą wymogów prawa dotyczącego informacji na temat żywności i odpowiednich przepisów krajowych mających znaczenie dla ich działalności i upewniajq się, że wymogi te są spełnione. " Podkreślić należy, że obowiązek znajomości i przestrzegania normą prawa ciąży na wszystkich uczestnikach obrotu towarowego, którzy wprowadzają na ŻG IK12 z dnia r. 9

10 rynek środki spożywcze, w tym na stronie postępowania. Podmioty profesjonalnie funkcjonujące na rynku powinny posiadać umiejętność przewidzenia, że podejmowane przez nie działania lub brak działań z ich strony, mogą być uznane za niezgodne z prawem i nie mogą skutecznie dowodzić braku świadomości naruszenia norm prawa żywnościowego lub braku odpowiedzialności za postępowanie z nim niezgodne. Odpowiedzialność w powyższym zakresie ponosi nie tylko producent ale także przedsiębiorca prowadzący obrót handlowy produktami żywnościowymi na każdym etapie, w tym także detalicznym. Powyższą interpretację potwierdza wyrok Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 23 listopada 2006r. (Sprawa C-315/05) wydany w trybie prejudycjalnym z którego wynika, że wprowadzający do obrotu może być odpowiedzialny za jakość nawet w sytuacji, gdy ogranicza się on jako zwykły dystrybutor do wprowadzenia do obrotu produktu w postaci, w jakiej został mu dostarczony przez producenta. Należy przyznać, że w zgromadzonym materiale dowodowym nie ma jednoznacznych dowodów wyraźnego zamiaru strony naruszenia przepisu określonego wart. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych. W świetle powyższych okoliczności uzasadnione jest stwierdzenie, że działanie strony opisane w sentencji decyzji miało wprawdzie charakter niedbalstwa jednak w konsekwencj i przybrało charakter winy nieumyślnej. Badając przesłankę zakresu naruszenia należy wskazać, że wprowadzenie do obrotu 3 partii środków żywnościowych niewłaściwej jakości handlowej w znacznym stopniu narusza przepisy mające na celu ochronę konsumentów, w tym postanowienia art. 6, art. 7 ust. 2, art. 7 ust. 1 pkt a), art. 7 ust. 4, art. 17 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1169/2011 oraz art. 16 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europ ejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności. Badając przesłankę dotychczasowej działalności podmiotu należy aktywność przedsiębiorcy na rynku artykułów rolno-spożywczych ocenić w aspekcie relacji z Lubelskim Wojewódzkim Inspektorem Inspekcji Handlowej w Lublinie, które mają charakter stopniowalny. Z dokumentacji zgromadzonej w Wojewódzkim Inspektoracie Inspekcji Handlowej w Lublinie wynika, że strona postępowania w okresie ostatnich 24 miesięcy (od września 2012r. do września 2014r.) po raz pierwszy naruszyła przepisy ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, wprowadzając do obrotu handlowego środki spożywcze niewłaściwej jakości handlowej. Przy miarkowaniu kary jako okoliczność łagodzącą wzięto pod uwagę działania podjęte przez przedsiębiorcę. Uwzględniono również przychód osiągnięty przez stronę postępowania w roku 2013, który ustalono na podstawie oświadczenia strony z dnia r. ŻG IK12 z dnia r. 10

11 Przedstawione wyżej okoliczności pozwalają na nałożenie przez Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Lublinie kary pieniężnej w kwocie 500,00 zł (słownie: pięćset złotych, zero groszy) jako środka wystarczającego do ukarania przedsiębiorcy za naruszenie postanowień art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej. Stosując zasadę nadrzędności norm prawa unijnego nad ustawodawstwem krajowym treść art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych należy ocenić w świetle art. 17 ust. 3 rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002, Nr 31, str. 1), który wskazuje, że ustanowione środki działania i kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Z drugiej strony należy podkreślić wymiar edukacyjny i wychowawczy zastosowanego środka i uznać, że kara pieniężna wymierzona w minimalnej wysokości w świetle postanowień art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, odniesie spodziewany skutek na przyszłość. Decydując o nałożeniu kary i jej wysokości wzięto pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy oraz możliwości finansowe przedsiębiorcy. Na podstawie art. 40a ust. 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych karę pieniężną, o której mowa w ust. 1 pkt 3, wymierza, w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzenia kontroli wojewódzki inspektor lub wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej. Organem właściwym we wskazanym w decyzji stanie faktycznym jest Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie. Zgodnie z art. 104 Kpa organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. Decyzja jest zewnętrznym aktem administracyjnym indywidualnym, stanowiącym władcze działanie prawne organu administracji skierowane na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych. W przedmiotowym postępowaniu organem administracji publicznej wydającym decyzję jest Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, który rozstrzyga sprawę w pierwszej instancji w całości, poprzez nałożenie kary pieniężnej. Zgodnie z treścią art. 40a ust. 6 i 7 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2014r., poz.669 z późno zm.) powyższą karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca - "KIGALI" Sp. z 0.0., Bełżyce, ul. Bychawska 22, powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Lublinie, Lublin, ŻG IK12 z dnia r. 11

12 ul. T. Zana 38 C, Nr: NBP O/O Lublin w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna. Mając powyższe na uwadze Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie orzekł jak w sentencji. Pouczenie: Zgodnie z art. 127 l i 2 oraz art. 129 l i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stronie postępowania służy odwołanie od niniejszej decyzji do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie. Odwołanie należy wnieść w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji za pośrednictwem Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Lublinie, ul. T. Zana 38C, l Lublin. Zgodnie z art. 40a ust. 8 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późno zm.). Otrzymują: l. "KI GALI" Sp. z 0.0. ul. Bychawska 22 ~oo Bełżyce. ŻG.8361.l IK12 z dnia l r. 12