Nr: ŻG IK14 Lublin, dnia 23 października 2013r. D e c y z j a nr 14/2013

Transkrypt

1 Nr: ŻG IK14 Lublin, dnia 23 października 2013r. D e c y z j a nr 14/2013 Na podstawie art. 40a ust. 1 pkt 3 oraz 40a ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r., poz. 267) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie wymierza przedsiębiorcy Real Sp. z o.o. i Spółka Sp. k., Al. Krakowska 61, Warszawa, karę pieniężną w wysokości 1659,17zł (słownie: jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt dziewięć złotych siedemnaście groszy) za wprowadzenie do obrotu handlowego 2 partii miodów pszczelich produkcji HUZAR Sp. z o. o. ul. Tarnowska 161, Nowy Sącz, pod nazwą: Miód wielokwiatowo-lipowy a 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem i numerem partii produkcyjnej: 1 ; Miód wielokwiatowo-gryczany a 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem: i numerem partii produkcyjnej: 1, nieodpowiadających jakości handlowej z powodu nieprawidłowego oznakowania w zakresie nazwy odmiany miodu i nazwy produktu. U Z A S A D N I E N I E Na podstawie art. 3 ust. 1-3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 882/2004 z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzonych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (Dz. U. L 165 z , str. 1 ze zm.; sprostowanie: Dz. U. L 191 z , str.1 z późn. zm.), art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz z późn. zm.), w związku z art. 3 ust. 1 pkt 6 oraz art. 3 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o Inspekcji Handlowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. Nr 151, poz z późn. zm.) w dniach r. inspektorzy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Lublinie przeprowadzili kontrolę w hipermarkecie Real w Lublinie, przy ul. W. Chodźki 14, należącym do Real Sp. z o. o. i Spółka Sp. k., Warszawa, Al. Krakowska 61. W czasie kontroli w obrocie handlowym stwierdzono 2 partie miodów á 650g HUZAR łącznej wartości 1659,17 zł wyprodukowanych przez HUZAR Sp. z o. o. ul. Tarnowska 161, Nowy Sącz, oznakowanych niezgodnie z przepisami prawa żywnościowego, tj.: Miód wielokwiatowo-lipowy a 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem i numerem partii produkcyjnej: 1. Mieszanka miodu wielokwiatowego i lipowego. Składniki: miód pszczeli nektarowy wielokwiatowy (50%), miód pszczeli nektarowy lipowy (50%). Mieszanka Strona 1 z 9

2 miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej; Miód wielokwiatowo-gryczany a 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem: i numerem partii produkcyjnej: 1.Mieszanka miodu gryczanego i wielokwiatowego. Składniki: miód pszczeli nektarowy gryczany (50%), miód pszczeli nektarowy wielokwiatowy (50%). Mieszanka miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej. Informacje umieszczone na etykietach opakowań jednostkowych ww. miodów wskazywały, że ww. produkty stanowią mieszanki miodów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej i spoza Unii Europejskiej, składające się w 50% z miodu pszczelego nektarowego wielokwiatowego i w 50% odpowiednio, z miodu pszczelego nektarowego lipowego (w przypadku miodu wielokwiatowo-lipowego) i miodu pszczelego gryczanego (w przypadku miodu wielokwiatowo-gryczanego). Powyższa informacja wskazuje, iż żaden miód nektarowy nie posiadał procentowej przewagi zawartości pyłku określonej rośliny. W związku z powyższym określenia nazwy odmiany ww. miodów zawarte w nazwie ww. produktów niezgodne są z postanowieniami 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu (Dz. U. Nr 181, poz z późn. zm.), który stanowi: Rozróżnia się następujące odmiany miodu: 1) nektarowego: a) określany nazwą rośliny, której procentowa zawartość pyłku w miodzie występuje w znacznej przewadze, b) wielokwiatowy pochodzący z wielu roślin;. W myśl 32 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz. U. Nr 137, poz. 966 zpóźn.zm.) w związku z załącznikiem III część VIII ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007r. ustanawiającego wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych ( rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku ) (Dz. Urz. UE L 299 z , str. 1, z późn. zm.), (Dz. U. Nr 181, poz.1773 z późn. zm.) W oznakowaniu miodu w opakowaniach podaje się dodatkowo: 1) pełną nazwę rodzaju i odmiany miodu zgodnie z przepisami w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu Ponadto nazewnictwo ww. miodów narusza postanowienia art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz z późn. zm), w związku z art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (tekst jednolity: Dz. U. z 2010r. Nr 136, poz. 914 z późn. zm.). Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. W przypadku artykułu rolno-spożywczego będącego środkiem spożywczym: 1) nazwa powinna odpowiadać wymaganiom określonym w art. 47 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia;. Treść art. 47 ust. 1 stanowi, że: Nazwa środka spożywczego powinna odpowiadać nazwie ustalonej dla danego rodzaju środków spożywczych w przepisach prawa żywnościowego, a w przypadku braku takich przepisów powinna być nazwą zwyczajową środka spożywczego lub składać się z opisu tego środka spożywczego lub sposobu jego użycia, tak aby umożliwić konsumentowi rozpoznanie rodzaju i właściwości środka spożywczego oraz odróżnienie go od innych produktów." ŻG IK14 z dn r. Strona 2 z 9

3 Zgodnie z art. 2 ust. 2 lit. b) dyrektywy 2001/110/WE nazwy określone w załączniku I (oprócz miodu filtrowanego lub piekarskiego) mogą zostać uzupełnione informacjami odnoszącymi się do szczegółowych kryteriów jakości. Informacje dodatkowe nie mogą w żadnym przypadku wprowadzać nabywcy w błąd. Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia Oznakowanie środka spożywczego nie może: 1) wprowadzać konsumenta w błąd, w szczególności: a) co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości, składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi w piśmie z dnia r. przedstawiło stanowisko w sprawie znakowania miodu wskazując, iż przepisy dotyczące rodzajów miodów oraz miodów odmianowych zawarte są w paragrafach 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu. W przepisach tych wskazano, że miody nektarowe to miód wielokwiatowy albo miód określony nazwą rośliny, której procentowa zawartość pyłku w miodzie występuje w znacznej przewadze. Stosowanie oznakowania produktu nazwą rośliny, której procentowa zawartość pyłku występuje w znacznej przewadze, jest zarezerwowane wyłącznie dla miodów odmianowych. Oznakowanie produktu: miód nektarowy gryczanowielokwiatowy lub lipowo-wielokwiatowy jest w istocie oznakowaniem miodu nektarowego wielokwiatowego. Eksponowanie w oznakowaniu miodów wielokwiatowych nazw i określeń zastrzeżonych wyłącznie dla miodów odmianowych (lipowych, gryczanych), typu: wielokwiatowo-lipowy,, wielokwiatowo-gryczany wprowadza konsumentów w błąd. Takie nazewnictwo miodów i oznakowanie opakowań miodów mogą stanowić o zafałszowaniu produktu. Zdaniem Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi rodzaje miodu są określone w aktach prawnych i wszelkiego typu odstępstwa, w tym wprowadzanie nowych rodzajów miodu, są naruszeniem obowiązujących przepisów prawa. Oznakowanie 2 partii miodów pszczelich á 650g produkcji HUZAR Sp. z o. o., ul. Tarnowska 161, Nowy Sącz, w zakresie nazwy odmiany miodu oraz nazwy produktu: Miód wielokwiatowo-lipowy i Miód wielokwiatowo-gryczany, niezgodnie z przepisami prawa żywnościowego, wprowadza konsumentów w błąd co do charakteru, odmiany, właściwości i tożsamości ww. produktów. W dniu r. kierownik Działu Suche/Napoje kontrolowanej jednostki wyjaśnił, że nie odpowiada za prawidłowość oznaczeń handlowych środków spożywczych i nie zna przepisów dotyczących oznakowania miodów, gdyż za oznakowanie towarów wprowadzanych do obrotu odpowiedzialny jest Dział Kupiec mieszczący się w Centrali Firmy w Warszawie. W dniu r. strona postępowania nadesłała pismo informujące, iż zgodnie z pismem otrzymanym od firmy HUZAR Sp. z o.o., ul. Tarnowska 161, Nowy Sącz, nazewnictwo miodów jest zgodne z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z r. Dodatkowe określenia użyte w pobliżu nazwy lipowogryczany, gryczano-wielokwiatowy, lipowo-wielokwiatowy są użyte w celu rzetelnego poinformowania konsumenta o faktycznym pochodzeniu miodów użytych do mieszanki. Dodatkowo obok nazwy prawnej z boku etykiety został podany skład procentowy. W kontekście artykułu 3 pkt 10 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych nie jest zabronione podawanie dodatkowych określeń ŻG IK14 z dn r. Strona 3 z 9

4 w znakowaniu jeśli są zgodne z prawdą. Tak należy rozumieć dodatkowe określenie typu: lipowo-gryczany. Niezależnie od powyższego, w piśmie z dnia r. producent zakwestionowanych miodów HUZAR Sp. z o.o. w Nowym Sączu, ul. Tarnowska 161 wyjaśnił, że: nazewnictwo miodów jest zgodne z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z r. Dodatkowe określenia użyte w pobliżu nazwy lipowo-gryczany, gryczano-wielokwiatowy, lipowo-wielokwiatowy są użyte w celu rzetelnego poinformowania konsumenta o faktycznym pochodzeniu miodów użytych do mieszanki. Dodatkowo obok nazwy prawnej z boku etykiety został podany skład procentowy. W kontekście artykułu 3 pkt 10 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych nie jest zabronione podawanie dodatkowych określeń w znakowaniu jeśli są zgodne z prawdą. Tak należy rozumieć dodatkowe określenie typu: lipowo-gryczany. W piśmie z dnia r. HUZAR Sp. z o.o. w Nowym Sączu poinformował Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Lublinie, o podjęciu decyzji w przedmiocie zaprzestania wprowadzania oraz wycofania z rynku do dnia r. zakwestionowanych miodów. W związku z powyższym w dniu r. Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu handlowego przez Real Sp. z o. o. i Spółka Sp. k., Al. Krakowska 61, Warszawa, 2 partii miodów pszczelich o nazwie: Miód wielokwiatowo-lipowy a 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem i numerem partii produkcyjnej: 1 ; Miód wielokwiatowo-gryczany a 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem: i numerem partii produkcyjnej: 1, nieodpowiadających jakości handlowej z powodu nieprawidłowego oznakowania w zakresie nazwy odmiany miodu i nazwy produktu. Strona postępowania Real Sp. z o. o. i Spółka Sp. k., Warszawa, Al. Krakowska 61, w dniu r. została również poinformowana o prawie do czynnego udziału w postępowaniu, zapoznania się z aktami sprawy, wypowiadania się co do zebranych dowodów, uzyskania wyjaśnień w sprawie oraz składania wniosków i zastrzeżeń w siedzibie Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Lublinie. Strona postępowania nie skorzystała z przysługujących jej praw. W oparciu o przedstawiony stan faktyczny Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej zważył, co następuje. Real Sp. z o. o. i Spółka Sp. k., Warszawa, Al. Krakowska 61 jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w Sądzie Rejonowym dla Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie, XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod nr i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży detalicznej prowadzonej w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. W dniu r. w hipermarkecie Real w Lublinie, przy ul. W. Chodźki 14, na podstawie Potwierdzenia dostawy Nr z dnia r. - WZ wprowadził do obrotu handlowego 2 partie środków spożywczych o nazwie: ŻG IK14 z dn r. Strona 4 z 9

5 - Miód wielokwiatowo-lipowy á 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: Najlepiej spożyć przed końcem: i numerem partii produkcyjnej: 1 ; - Miód wielokwiatowo-gryczany á 650g HUZAR, oznaczony datą minimalnej trwałości: najlepiej spożyć przed końcem: i numerem partii produkcyjnej: 1. Zgodnie z treścią art. 3 ust. 3 Rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE. L. 2002, Nr 31, str. 1), podmiot działający na rynku spożywczym oznacza osoby fizyczne lub prawne odpowiedzialne za spełnienie wymogów prawa żywnościowego w przedsiębiorstwie spożywczym, które w myśl art. 3 ust. 2 ww. rozporządzenia prowadzi jakąkolwiek działalność związaną z jakimkolwiek etapem produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności. W myśl art. 17 ust. 1 ww. rozporządzenia odpowiedzialność za przestrzeganie przepisów prawa żywnościowego spoczywa na wszystkich podmiotach działających na rynku spożywczym na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji w przedsiębiorstwach będących pod ich kontrolą. Real Sp. z o.o. i Spółka Sp. k., w Warszawie, Al. Krakowska 61, jest podmiotem wpisanym do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, prowadzącym we własnym imieniu działalność gospodarczą polegającą m.in. na handlu detalicznym artykułów żywnościowych. Nie ulega zatem wątpliwości, iż posiada status podmiotu wprowadzającego na rynek środki spożywcze w rozumieniu powoływanego powyżej art. 3 ust. 3 oraz art. 17 ust. 1 Rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady. Tym samym, przedsiębiorca przy wykonywaniu działalności gospodarczej podlega rygorom określonym w ustawie z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych i jego działania mogą podlegać ocenie w aspekcie odpowiedzialności za jakość produktów spożywczych będących przedmiotem obrotu towarowego. Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz. 1577, z późn. zm.) środki spożywcze wprowadzane do obrotu powinny spełniać wymagania w zakresie jakości handlowej, jeżeli w przepisach o jakości handlowej zostały określone takie wymagania, oraz dodatkowe wymagania dotyczące tych artykułów, jeżeli ich spełnienie zostało zadeklarowane przez producenta. W myśl art. 3 ust. 5 ww. ustawy jakość handlowa obejmuje zarówno właściwości organoleptyczne, fizykochemiczne i mikrobiologiczne artykułów rolnospożywczych w zakresie technologii produkcji, jak też wymagania dotyczące wielkości lub masy oraz inne, wynikające ze sposobu produkcji, opakowania, prezentacji i oznakowania, nieobjęte wymaganiami sanitarnymi, weterynaryjnymi lub fitosanitarnymi. Ponadto wprowadzane do obrotu artykuły żywnościowe winny być zgodne w zakresie jakości handlowej z przepisami prawa żywnościowego, w tym z postanowieniami art. 7 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych, art. 47 ust. 1 oraz art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. ŻG IK14 z dn r. Strona 5 z 9

6 o bezpieczeństwie żywności i żywienia, postanowieniami 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu oraz 32 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych. Przepis art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych określa sankcję w postaci kary pieniężnej za wprowadzenie do obrotu artykułów rolno-spożywczych niewłaściwej jakości handlowej w wysokości do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów do obrotu, nie niższej jednak niż 500 zł. Celem art. 40a ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jest zapewnienie, aby w obrocie dostępne były tylko środki spożywcze spełniające wymagania w zakresie jakości handlowej wynikające z przepisów prawa żywnościowego i/lub z deklaracji producentów. Wychodząc z przedmiotowego celu należy zbadać wszystkie okoliczności sprawy zgodnie z zasadami zawartymi w art. 40a ust. 5 ww. ustawy m.in.: stopień szkodliwości czynu, stopień zawinienia, zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu na rynku artykułów rolno-spożywczych. Badając przesłankę stopnia szkodliwości należy wskazać, iż dla organu punktem odniesienia jest konsument i naruszenie jego interesów, poprzez ocenę rozmiaru i rodzaju stwierdzonych nieprawidłowości. W świetle zebranego materiału dowodowego należy uznać, że wprowadzenie do obrotu 2 partii środków spożywczych niewłaściwej jakości handlowej jest czynem, który w istotny sposób narusza prawa i interesy konsumentów, wprowadzając w błąd co do charakterystyki środków spożywczych, w tym w szczególności ich nazwy, odmiany, charakteru, właściwości i tożsamości. Zgodnie z art. 8 ww. rozporządzenia nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. prawo żywnościowe ma na celu ochronę interesów konsumentów i powinno stanowić podstawę dokonywania przez konsumentów świadomego wyboru związanego ze spożywaną przez nich żywnością. Wprowadzenie do obrotu środków spożywczych o niewłaściwych cechach jakości handlowej, poprzez zastosowanie w oznakowaniu niezgodnego z prawem nazewnictwa, narusza powyższe prawo konsumentów do dokonywania świadomego wyboru i zakupu środków spożywczych, o cechach jakości handlowej zgodnych z oczekiwaniami konsumentów. Badając przesłankę stopnia zawinienia należy wziąć pod uwagę stanowisko doktryny w tej sprawie. Na istotę winy składa się m. in. umyślność lub nieumyślność czynu. Czyn zabroniony o cechach nieumyślności charakteryzuje się naruszeniem reguł ostrożności w danych okolicznościach, które mogą wynikać z lekkomyślności (nieumyślność świadoma) lub niedbalstwa (nieumyślność nieświadoma). Nieumyślność naruszenia przepisów ustawy nie wyklucza istnienia podstaw do nałożenia na przedsiębiorcę kary pieniężnej określonej w art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych. ŻG IK14 z dn r. Strona 6 z 9

7 Obowiązek znajomości i przestrzegania norm prawa ciąży na wszystkich uczestnikach obrotu towarowego, którzy wprowadzają na rynek środki spożywcze, w tym na stronie postępowania. Zgodnie z art. 3 pkt 8 Rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustalającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE L 2002 Nr 31, str. 1) wprowadzenie na rynek oznacza posiadanie żywności w celu sprzedaży, z uwzględnieniem oferowania do sprzedaży lub innej formy dysponowania bezpłatnego lub nie oraz sprzedaż, dystrybucję i inne formy dysponowania. Odpowiedzialność w powyższym zakresie ponosi nie tylko producent ale także przedsiębiorca prowadzący obrót handlowy produktami żywnościowymi na każdym etapie, w tym także detalicznym. Powyższą interpretację potwierdza wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 23 listopada 2006r. (Sprawa C-315/05) wydany w trybie prejudycjalnym z którego wynika, że wprowadzający do obrotu może być odpowiedzialny za jakość nawet w sytuacji, gdy ogranicza się on jako zwykły dystrybutor do wprowadzenia do obrotu produktu w postaci, w jakiej został mu dostarczony przez producenta. Należy przyznać, że w zgromadzonym materiale dowodowym nie ma jednoznacznych dowodów wyraźnego zamiaru strony naruszenia przepisu określonego w art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych. W świetle powyższych okoliczności uzasadnione jest stwierdzenie, że działanie strony opisane w sentencji decyzji przybrało charakter winy nieumyślnej w stopniu niedbalstwa. Badając przesłankę zakresu naruszenia należy wskazać, że wprowadzenie do obrotu 2 partii środków żywnościowych niewłaściwej jakości handlowej jest niezgodne z normami prawnymi zawartymi w art. 4 ust. 1 oraz art. 7 ust. 2 ustawy z dnia r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, art. 47 ust. 1 oraz art. 46 ust. 1 ustawy z dnia r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, postanowieniami 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 3 października 2003r. w sprawie szczegółowych wymagań w zakresie jakości handlowej miodu oraz 32 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007r. w sprawie znakowania środków spożywczych. Badając przesłankę dotychczasowej działalności podmiotu należy aktywność przedsiębiorcy na rynku artykułów rolno-spożywczych ocenić w aspekcie relacji z Lubelskim Wojewódzkim Inspektorem Inspekcji Handlowej w Lublinie, które mają charakter stopniowalny. Z dokumentacji zgromadzonej w Wojewódzkim Inspektoracie Inspekcji Handlowej w Lublinie wynika, że strona postępowania w okresie ostatnich 24 miesięcy (od lipca 2011r do lipca 2013r.) po raz drugi naruszyła wymagania prawa żywnościowego, wprowadzając do obrotu handlowego środki spożywcze niewłaściwej jakości handlowej, co stanowi okoliczność zaostrzającą wymiar kary. Uwzględniono również przychód osiągnięty przez stronę postępowania w 2012r., który ustalono na podstawie pisma Real Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i Spółka Sp. k. z siedzibą w Warszawie, Al. Krakowska 61 z dnia r. ŻG IK14 z dn r. Strona 7 z 9

8 Przedstawione wyżej okoliczności pozwalają na nałożenie przez Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Lublinie kary pieniężnej w kwocie 1659,17zł stanowiącej jednokrotność wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie do obrotu 2 partii miodów pszczelich oznakowanych niezgodnie z przepisami prawa żywnościowego, jako środka wystarczającego do ukarania przedsiębiorcy za naruszenie postanowień art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej. Stosując zasadę nadrzędności norm prawa unijnego nad ustawodawstwem krajowym treść art. 40a ust. 1 pkt 3 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych należy ocenić w świetle art. 17 ust. 3 Rozporządzenia (WE) Nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002r. ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L 2002, Nr 31, str.1), który wskazuje, że ustanowione środki działania i kary mające zastosowanie w przypadku naruszenia prawa żywnościowego powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Z drugiej strony należy podkreślić wymiar edukacyjny i wychowawczy zastosowanego środka i uznać, że kara pieniężna w wymierzonej wysokości odniesie spodziewany skutek na przyszłość. Decydując o nałożeniu kary i jej wysokości wzięto pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy oraz możliwości finansowe przedsiębiorcy. Na podstawie art. 40a ust. 4 ustawy o jakości handlowej artykułów rolnospożywczych karę pieniężną, o której mowa w art. 40a ust. 1 pkt 3, wymierza, w drodze decyzji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzenia kontroli wojewódzki inspektor lub wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej. Organem właściwym we wskazanym w decyzji stanie faktycznym jest Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie. Zgodnie z art. 104 Kpa organ administracji publicznej załatwia sprawę przez wydanie decyzji, chyba że przepisy kodeksu stanowią inaczej. Decyzje rozstrzygają sprawę co do jej istoty w całości lub w części albo w inny sposób kończą sprawę w danej instancji. Decyzja jest zewnętrznym aktem administracyjnym indywidualnym, stanowiącym władcze działanie prawne organu administracji skierowane na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych. W przedmiotowym postępowaniu organem administracji publicznej wydającym decyzję jest Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej, który rozstrzyga sprawę w pierwszej instancji w całości, poprzez nałożenie kary pieniężnej. Zgodnie z treścią art. 40a ust. 6 i 7 ustawy z dnia 21 grudnia 2000r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 187, poz.1577 z późn. zm.) powyższą karę pieniężną stanowiącą dochód budżetu państwa przedsiębiorca Real Sp. z o. o. i Spółka Sp. k., Al. Krakowska 61, Warszawa, powinien wpłacić na rachunek bankowy Wojewódzkiego Inspektoratu Inspekcji Handlowej w Lublinie, Lublin, ul. T. Zana 38 C, Nr: NBP O/O Lublin w terminie 30 dni od dnia, którym decyzja o wymierzeniu kary stała się ostateczna. ŻG IK14 z dn r. Strona 8 z 9

9 Mając powyższe na uwadze Lubelski Wojewódzki Inspektor Inspekcji Handlowej w Lublinie orzekł jak w sentencji. Pouczenie: Zgodnie z art i 2 oraz art i 2 Kodeksu postępowania administracyjnego stronie postępowania służy odwołanie od niniejszej decyzji do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w Warszawie. Odwołanie należy wnieść w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji, za pośrednictwem Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Inspekcji Handlowej w Lublinie, ul. T. Zana 38C, Lublin. Zgodnie z art. 40a ust. 8 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych w zakresie nieuregulowanym w ustawie do kar pieniężnych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Otrzymują: 1. Real Sp. z o.o. i Spółka Sp. k. Al. Krakowska 61, Warszawa. 2. a/a ŻG IK14 z dn r. Strona 9 z 9