Czasopismo Hufca ZHP Konin im. Szarych Szeregów ukazuje się od 1996 roku. numer specjalny 3/2007 (34) Zaduszki ks.

Transkrypt

1 Czasopismo Hufca ZHP Konin im. Szarych Szeregów ukazuje się od 1996 roku numer specjalny 3/2007 (34) Zaduszki 2007 Tylko nieobecni są najbliżej ks. Jan Twardowski

2 spis treści hm. Antoni Studziński...3 phm. Józefa Imirowicz...4 hm. Janusz Szymczak...6 hm. Seweryna Waleriańczyk...8 Druhny i Druhowie! Codziennie spotykamy ludzi wyjątkowych, choć nie zawsze zdajemy sobie z tego sprawę. Odchodzą zbyt szybko pozostawiając w naszym życiu luki nie do zapełnienia. Raz na jakiś czas nadchodzą dni zadumy, kiedy warto wspomnieć takich ludzi, niegdyś nam tak bliskich. Z tego właśnie powodu powstał specjalny numer Supełka z okazji Zaduszek, poświęcony tym, którzy odeszli na wieczną wartę. Znajdziecie w nim sylwetki czterech instruktorów naszego hufca oraz kilka zdań o tym, jak zostali zapamiętani przez osoby, z ich najbliższego otoczenia. Zapraszam do lektury! Mam nadzieję, że będzie to mile spęczony czas, pełen wspomnień i wzruszeń! pwd. Dominika Kaszubowska Supełek, numer specjalny 4/2007 (35), Zaduszki 2007 Komitet redakcyjny: ZESPÓŁ PROMOCJI I INFORMACJI w składzie: phm. Michał Kałużny Wydawca: phm. Aleksandra Głowacz Komenda Hufca ZHP pwd. Jakub Domagalski ul. Harcerska 4 pwd. Edyta Dubowicz Konin pwd. Dominika Kaszubowska pwd. Romana Andrzejkiewicz pwd. Damian Lewandowicz ćwik Mateusz Ćwikliński Materiał wyłącznie do użytku wewnątrzorganizacyjnego. Redakcja zastrzega sobie prawo do korekty treści, zamiany tytułów i skracania artykułów. 2 Zapraszamy wszystkich chętnych do współpracy! Piszcie co się u Was dzieje na adres dorotka.doka@wp.pl. Materiały można także zostawiać w siedzibie KH Konin w szufladzie Supełka Wszystkie numery Supełka (od 2004 roku) znajdziecie na naszej stronie internetowej hufca

3 WSPOMNIENIE O harcmistrzu ANTONIM STUDZIŃSKIM Urodził się w roku 1909 w Rządkowie koło Skierniewic, w rodzinie inteligenckiej, kiedy Polski nie było jeszcze na mapie Europy. W wieku 13 lat wstąpił do drużyny harcerskiej im. Zawiszy Czarnego w Skierniewicach. Wytrwale pracował, zdobywał stopnie i sprawności, a w 1930 roku ukończył kurs podharcmistrzowski. Rok później został jednym z najmłodszych podharcmistrzów w kraju. 1 lipca 1937 roku przybył do Konina i już w 1938 został komendantem hufca konińskiego. Po wybuchu wojny w 1939r. włączył się w działalność konspiracyjną, a zaraz po jej zakończeniu, wraz z najbliższą grupą harcerzy wznowił działalność hufca i został wybrany pierwszym powojennym hufcowym. Swą działalność zawiesił z chwilą rozwiązania harcerstwa i powrócił zaraz po reaktywowaniu ZHP w 1956, zostając m. in. członkiem Komendy Hufca. W 1957r. mianowany harcmistrzem. Po 1950r. swój czas poświęcił miastu, m.in. współorganizował Muzeum Regionalne, inicjował badania archeologiczne, gromadził wiedzę o tych, którzy zginęli podczas drugiej wojny światowej (zidentyfikował 1200 osób). Zmarł w wieku 84 lat, 8 maja 1993 roku. harcmistrz ANTONI STUDZIŃSKI widziany oczami innych... Druh pwd. Marian Oleszak wspomina, że w 1945 roku na jesień wstąpił do harcerstwa a jego przyrzeczenie w 1946 roku na ulicy Mickiewicza odbierał właśnie druh Studziński. 3

4 Człowiek o złotym sercu i znawca harcerstwa. Wysoko postawiony w swoim zawodzie. Zdobył zaufanie konińskich harcerzy. Po wojnie dobrał sobie młodych ludzi i robił kurs zastępowych. O godzinie 5 rano była zbiórka i tam uczono się wszystkiego co jest harcerstwem. Było to prowadzone od maja do zakończenia roku szkolnego. Potem otrzymaliśmy stopień wywiadowcy, byliśmy zastępowymi. Fantastyczny organizator. Pierwszy wykładowca, który mówił 2 godziny na naradzie nauczycielskiej, na którą został zaproszony i żaden z nauczycieli nie wyszedł. Był serdecznym przyjacielem młodzieży, wspaniale rysował, ciekawie opowiadał. Był to człowiek, któremu niczego nie można było odmówić. wspomina phm. Antoni Podemski Był człowiekiem małomównym, ale bardzo kontaktowym. hm. Kazimierz Miller WSPOMNIENIE O podharcmistrzyni JÓZEFIE IMIROWICZ 4 Urodziła się 20 marca 1914 roku w Detroit w USA. W wieku 6 lat wraz z rodziną powróciła do Polski i zamieszkała w Słupcy. W 1926 roku wstąpiła do ZHP, do drużyny im. Emilii Plater. W VII klasie została przyboczną a po ukończeniu szkoły podstawowej została drużynową drużyny pozaszkolnej, którą sama zorganizowała. W 1930 roku wyjechała do Poznania w dalszym ciągu pełniąc obowiązki drużynowej drużyny szkolnej i pozaszkolnej przy współpracy Janiny Szymczak i druhów: Józefa Imirowicza i Włodzimierza Zarzyckiego. Po powrocie do Słupcy zorganizowała gromadę Błękitnych zuchów. W 1937 roku wyszła za mąż za harcerza Józefa Imirowicza ślub brali w mundurach harcerskich. Następnie młode małżeństwo wyjechało do Kłodawy. Po wybuchu wojny w 1939 roku harcerki pod jej przewodnictwem niosły pomoc uciekinierom w postaci ciepłych posiłków, przez rok opiekowały się

5 biednymi rodzinami osób aresztowanych, niosły pomoc rannym wykonując dla nich bandaże, których było wciąż brakowało. Po wojnie przez 3 lata pracowała jako nauczycielka w Kłodawie oraz w latach prowadziła drużynę harcerską im. Emilii Plater. Po śmierci męża przeniosła się do Konina, gdzie wstąpiła do Kręgu Seniorów Warta im. Antoniego Studzińskiego w Koninie. Zmarła 2 października 2005 roku w wieku 91 lat. podharcmistrzyni JÓZEFA IMIROWICZ widziana oczami innych.. Córka Krystyna wspomina, że była to wspaniała kobieta i matka, zawsze pogodna, prawdziwa harcerka. Zawsze była zadowolona. Tak czekała na 90-lecie i doczekała tego dnia, zmarła jeden dzień po. Ona była całkowicie oddana sercem i duszą harcerstwu, nawet została pochowana w mundurze. Całe życie żyła harcerstwem. -wspomina hm. Kazimierz Miller Darzyłam druhnę Józię ogromną sympatią. Lubiłam z Nią rozmawiać i przebywać w Jej towarzystwie. Wnosiła tyle optymizmu i chęci do życia. Kochała harcerstwo i do końca uczestniczyła w życiu hufca. Zawsze pamiętała o ważnych chwilach w życiu harcerstwa. hm. Maria Bąk Dh. Józefa z mężem Jako młoda dziewczyna 5

6 WSPOMNIENIE O harcmistrzu JANUSZU SZYMCZAKU Urodził się 28 lutego 1930 roku w Koninie. Jego harcerska droga zaczęła się w 1938 roku, a przyrzeczenie złożył w Był członkiem II Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta w Koninie. Zastępca komendanta Hufca ZHP Konin w latach W roku 1963 zorganizował szczep przy Szkole Podstawowej nr 4 w Koninie, którego został komendantem. Od 1966 roku przez 9 lat był komendantem ośrodka Harcerskiego Nowy Konin. Od 1975 roku aktywny instruktor Konińskiej Chorągwi ZHP pełniący funkcje: członka Rady Chorągwi, przewodniczącego Komisji Instruktorskiej Chorągwi, komendanta Ośrodka ZHP Mikorzyn, członka Komisji Historycznej Chorągwi. W 1990 roku założył Krąg Seniorów Warta który później przyjął imię hm. Antoniego Studzińskiego, pełnił funkcję jego komendanta do samego końca. W 1993 roku reaktywował Szczep Harcerski im. K. K. Baczyńskiego przy Szkole Podstawowej nr 7 w Koninie, którego był komendantem do roku Następnie kierował ruchem programowym Skulskiej Wspólnoty Seniorów Harcerskich im. ks. Antoniego Bogdańskiego. Jest współorganizatorem jedynego w Polsce Mauzoleum Harcerstwa Polskiego przy Sanktuarium Mundurowym Matki Boskiej Bolesnej w Skulsku. Zmarł tragicznie w wieku 77 lat, 30 maja 2007 roku. harcmistrz JANUSZ SZYMCZAK widziany oczami innych... Był mi bardzo bliski, znaliśmy się od 7 roku życia. Razem jeździliśmy na łyżwach. Janek miał jedną wadę, pisał tak jak doktor Pałys nikt go nie mógł rozczytać. Mama Janka piekła pyszne bułki z konfiturami, nigdy nie zdążyła nam przynieść herbaty, a bułek już nie było. wspomina phm Antoni Podemski 6

7 To był mały-wielki człowiek. Niepozorny, skromny, zawsze uczynny. phm. Bożena Posacka Nauczył mnie harcerstwa, pokazał jakie ono jest. To z nim odbywały się zbiórki w "Siódemce", na które zabierał nas druh Arek Walczak, to on pokazał nam urok beskidzkiej ziemi i ukochane Kosarzyska, to też on pokazał jak prowadzić szczep. Nie zapomnę jego radości, gdy dowiedział się, że chcemy reaktywacji szczepu im. K. K. Baczyńskiego. Oprócz tego był bogatym źródłem informacji, które wzbogaciło moją pracę magisterską o historii hufca. Szkoda ze młodsze pokolenia nie będą miały okazji poznać tego wspaniałego człowieka. phm. Aleksandra Głowacz Dla mnie dh Janusz na zawsze pozostanie założycielem i pierwszym Komendantem VII Szczepu Harcerskiego; prowadząc go przez trzy lata; niedościgniony wzór Komendanta. Pamiętamy, z jaką radością gromadził wokół siebie młodzież, jak chętnie dzielił się z nią własnym doświadczeniem. Był dla nas zawsze mistrzem i przewodnikiem na harcerskim szlaku. pwd. Wojciech Janiak Znam dh. Janusza od 1964 roku. Łączy nas wiele przeżyć i wiele harcerskich działań. Dh Janusz potrafił walczyć o swoje. Miał swoją wizję harcerstwa i metod działania. Nigdy nie poddawał się i wiedział do czego dąży. To wielka zaleta. Kochał harcerstwo. Będzie dla nas zawsze wzorem do naśladowania. hm. Maria Bąk 7

8 WSPOMNIENIE O harcmistrzyni SEWERYNIE WALERIAŃCZYK Urodziła się 27 października 1909 roku w Sosnowcu. Całe dzieciństwo spędziła w Warszawie i tam wstąpiła w 1920 roku do 8 Żeńskiej Drużyny im. Zofii Chmanowskiej, w której wytrwała, aż do matury. Po maturze wyszła za mąż za instruktora lotnictwa Edwarda i razem z nim wyprowadziła się do Dęblina. Tutaj bardzo szybko została zastępcą komendanta hufca i awansowała do stopnia podharcmistrzyni. Po paru latach powróciła do Warszawy. Podczas wojny organizowała punkty żywienia i pomocy sanitarnej. W czasie powstania warszawskiego została oddzielona od męża i wstąpiła do Szarych Szeregów, gdzie była łączniczką. Po upadku powstania została skierowana do obozu przejściowego w Pruszkowie, a następnie na transport do obozu w Oświęcimiu. Wraz z dziećmi udało jej się zbiec i dzięki pomocy męża przybyła do Konina. Osiedliła się we wsi Zarzew, gmina Rzgów. Tu pracowała jako nauczycielka i założyła drużynę oraz gromadę zuchową. Po śmierci męża wybudowała dom kultury, który na jego cześć nazwała Lotnik. Po przejściu na emeryturę przeniosła się do Konina i pracowała na pół etatu w Szkole Podstawowej nr 8. W latach pełniła funkcję Namiestnika Zuchowego w Komendzie Hufca Konin, a od 1980 do 1986 pełniła funkcję komendantki VIII Szczepu ZHP przy Szkole Podstawowej nr 8 w Koninie. W 1985 roku otrzymała Order Uśmiechu. W 1988 roku wróciła do Warszawy. Zmarła 28 listopada 1990 roku i została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. harcmistrzyni SEWERYNA WALERIAŃCZYK widziana oczami innych... Bardzo radosna osoba, dla niej nic nie było problemem. Pozytywnie nastawiona do ludzi i do świata. Wszyscy ją kochali i szanowali, ale tak naprawdę nie potrafiliśmy jej zrozumieć. Jest ona dla mnie autorytetem. Zawsze miała kok i szpilki. Wiecznie młoda pewnie dlatego, że nosiła mundur harcerski. Bardzo kochała swoje dzieci. wspomina hm. Maria Bąk 8

9 Druhna Waleriańczyk była bohaterem 8 Drużyny Harcerskiej "Watra", którą przed laty prowadziłam. Nie miałam okazji poznać jej osobiście, ale z opowieści innych dało się wywnioskować, że to cudowna osoba, dla której na pierwszym miejscu było dziecko i jego potrzeby. Była urodzoną harcerką. Wybraliśmy ją na bohatera drużyny, gdyż pracowała w Szkole Podstawowej nr 8 w Koninie, w której murach narodziła się "Ósma". Była wzorem do naśladowana, ciepłą i dobrą kobietą. phm. Aleksandra Głowacz Druhna Sewa była bardzo pogodna i życzliwa. Zawsze z uśmiechem doradzała młodym, niedoświadczonym drużynowym. W sprawach merytorycznych drużynowym gromad zuchowych a w sprawach życiowych wszystkim tym, którzy zwrócili się o radę. Nie jeden raz konsultowałam z Druhną Seweryną scenariusze imprez zuchowych organizowanych dla zuchów z Konina a później dla zuchów z Chorągwi Konińskiej. Zawsze miała czas na rozmowę. W trudnych chwilach potrafiła pocieszyć i doradzić. Za jej dobroć i miłość do dzieci, właśnie dzieci przyznały jej Order Uśmiechu. Wtedy w sali Konińskiego Domu Kultury wypełnionej po brzegi dziećmi i młodzieżą oraz przyjaciółmi, Druhnę Sewę radosną i szczęśliwą widziałam po raz ostatni. Nie miałam możliwości odprowadzić Jej na miejsce wiecznego spoczynku, ale już nie jeden raz odwiedziłam Ją na Warszawskich Powązkach. Zawsze wtedy wracają wspomnienia. Wielkim przeżyciem było dla mnie spotkanie z córkami i synem Druhny Seweryny 2 czerwca 2001 roku w Skulsku w czasie V Patronalnego Dnia Skupienia. W tym dniu w Mauzoleum Pamięci Harcerstwa pamięć o Druhnie Sewie została upamiętniona tabliczką epitafijną. Było mi bardzo miło rozmawiać z córkami Druhny Seweryny, z którymi widziałam się po raz pierwszy a One tak dużo o mnie wiedziały. Przekonałam się wtedy, że Druhna Sewa była mi zawsze życzliwa a i ja zajmowałam cząstkę jej serduszka. hm. Jadwiga Chalasz Druhna Seweryna Waleriańczyk była osobą zawsze spokojną, uśmiechniętą i z pełnym zrozumieniem dla harcerzy. Zawsze była otwarta, życzliwa, a to co robiła starała się robić jak najlepiej. Najważniejsze dla niej było zawsze dobro harcerzy. Pamiętam jak na zimowisku w Warszawie dh Waleriańczyk dbała o to, aby uczestnicy zimowiska zobaczyli jak najwięcej i się nie nudzili. Efektem tych starań były wycieczki do teatru, kina, fabryki Wedla oraz innych miejsc wzbudzających nasze wielkie zainteresowanie. Po jednej z wycieczek do miejsc historycznych, tzn. Cmentarz Powązki, nasza drużyna zafundowała innym atrakcję nocną my wywoływaliśmy duchy, a inni zdziwieni w środku nocy zostali obudzeni przez nasze gromkie okrzyki. Pamiętam że druhna Waleriańczyk nie była szczęśliwa w tym momencie, ale jak się później okazało martwiła się o nas a nie o obudzoną grupę. phm. Ewa Chalasz 9

10 Druhna Sewa (po lewo) w otoczeniu harcerzy VIII Szczepu ZHP działającego przy Szkole Podstawowej nr 8 w Koninie 10 Druhna Seweryna ze swoimi podopiecznymi na półkolonii w Szkole Podstawowej nr 8 w Koninie.

11 11

12 12 Związek Harcerstwa Polskiego Komenda Hufca Konin im. Szarych Szeregów ul. Harcerska Konin tel W W W. K O N I N. Z H P. P L