SZKOLNA LIGA HISTORYCZNA

Transkrypt

1 SZKOLNA LIGA HISTORYCZNA Etap 3 Drużyna Gimnazjum nr 1 w Starachowicach w składzie: Mateusz Szwed Marcel Gralec Mateusz Derlatka Opiekun: Krzysztof Kasprzyk

2 Pomnik Ludmiły Mazurkiewicz Wiele postaci z historii Polski zasługuje na upamiętnienie w naszym mieście. Mają już swoje pomniki w Starachowicach: Jan Paweł II i Stanisław Staszic. Są też tacy, związani z naszym regionem i miastem, którzy na pomnik zasługują, ale jeszcze się go nie doczekali. Dla nas osobą, która zasługuje na upamiętnienie jest Ludmiła Mazurkiewicz, w Starachowicach nazywana po prostu Druhną Miłką. Tak mówili o niej młodzi, starsi i można by powiedzieć - seniorzy. Pod tymi dwoma słowami kryje się coś więcej niż tylko postać ludzka. My urodziliśmy się już po jej śmierci, ale pamięć ciągle jest żywa. W każdej z naszych rodzin jest ktoś, kto miał przyjemność spotkać się z Druhną. Była postacią dobrze znaną i bardzo rozpoznawalną. Nie zajmowała się szeroko rozumianą polityką, chociaż była posłanką na Sejm. Czym zatem zasłużyła sobie na taką ludzką życzliwość i sympatię? W naszym mieście działa silne środowisko harcerskie. Tak było od dawna. Właśnie ze Związkiem Harcerstwa Polskiego druhna Ludmiła Mazurkiewicz związała swoje życie.

3 Nie była rodowitą starachowiczanką. Urodziła się 1928 roku w Brześciu nad Bugiem. Była córką Kazimierza i Marii Wekka. Pochodziła z rodziny inteligenckiej. Ojciec pracował w kuratorium oświaty. Dzieciństwo spędziła w Brześciu i tam rozpoczęła naukę. W 1938 roku po przejściu ojca na emeryturę zamieszkała w Tomaszówce koło Włodawy, gdzie od IX 1939 roku do 1942 chodziła do 10 - klasowej szkoły powszechnej. Po śmierci ojca w 1941r. rozpoczęła pracę w miejscowym nadleśnictwie jako pracownik fizyczny, a następnie od 1943 r. jako pomoc rachmistrza. W 1944 r. razem z matką została wysiedlona z Tomaszówki do przymusowego obozu pracy w Łachowie koło Warszawy, a po trzech miesiącach do Starachowic, gdzie pracowała w tartaku. Po zwolnieniu z obozu pracy uzyskała zezwolenie na osiedlenie się w naszym mieście. Do zakończenia wojny pracowała jako rachmistrz w hotelu. Po wyzwoleniu Starachowic podjęła naukę w Państwowym Liceum i Gimnazjum Ogólnokształcącym. W 1948 r. uzyskała maturę. Ciężkie warunki domowe m. in. choroba matki, nie pozwoliły jej na dalsze kształcenie. Rozpoczęła pracę w Zasadniczej Szkole Zawodowej jako rachmistrz, a później jako sekretarka. W 1950 roku poślubiła Stefana Mazurkiewicza - pracownika Fabryki Samochodów Ciężarowych w Starachowicach, instruktora Związku Harcerstwa Polskiego. Od 1 kwietnia 1958 r. do 31 stycznia 1975 r. zatrudniona była w Komendzie Chorągwi ZHP w Kielcach, pełniąc funkcję komendantki hufca ZHP Starachowice - miasto. W czasie pracy etatowej w ZHP ukończyła Technikum Ekonomiczne i rozpoczęła studia teatralne w Centralnym Ośrodku Upowszechniania Kultury w Warszawie. W 1976 r. złożyła egzamin dyplomowy z wynikiem bardzo dobrym, uzyskując wyższe wykształcenie zawodowe. W latach pracowała w I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki na etacie szczepowej XIV Szczepu ZHP im. Janusza Korczaka. Od 1982 r. pracowała jako instruktor teatralny w Młodzieżowym Domu Kultury w Starachowicach.

4 Z harcerstwem związana była od 1936 r. Należała do drużyny zuchowej w Brześciu. Przyrzeczenie harcerskie złożyła w 1938 r. w Szkole Instruktorskiej w Brześciu. W 1939 r. brała udział w Pogotowiu Wojennym Harcerek. Pełniła służbę na dworcu kolejowym, gdzie dla żołnierzy jadących na front przygotowywane były gorące napoje. Działalność harcerską wznowiła po zakończeniu II wojny światowej. Po zamieszkaniu w Starachowicach była organizatorką drużyn, hufca, inicjatorką wielu zadań programowych i organizacyjnych. Od 1946 r. do 1949 r. pełniła funkcję drużynowej III Drużyny Żeńskiej im. Królowej Dąbrówki przy Miejskim Koedukacyjnym Liceum w Starachowicach - Wierzbniku. W latach była komendantką Żeńskiego Hufca ZHP w Starachowicach. W okresie od 1957 r. do 1962 r.- była drużynową I Drużyny im. E. Plater, która po połączeniu z 11 Drużyną im. H. Wieniawskiego została przemianowana na 111 Artystyczną Drużynę Harcerską. Rozkazem Głównej Kwatery ZHP z 1 maja 1961 r. została mianowana harcmistrzynią. W latach kierowała Wydziałem Kultury Kieleckiej Chorągwi ZHP im. Stefana Żeromskiego. Wybierana była do Rady i Komendy Chorągwi, a także do władz centralnych ZHP. Była delegatką na III i IV Zjazd ZHP. W latach była członkinią Centralnej Komisji Instruktorskiej, a w latach Rady Naczelnej ZHP.

5 Mimo wielu pełnionych funkcji koncentrowała się na bezpośredniej pracy z dziećmi i młodzieżą. Należała do grona instruktorów, którzy 1959 roku zainicjowali organizację Harcerskiego Rajdu Świętokrzyskiego prowadzonego nieprzerwanie do dzisiaj. W latach była posłanką na Sejm, w latach radną Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach. Jednak największą pasją druhny Miłki była 111 Artystyczna Drużyna Harcerska. Liczne obozy, zimowiska, festiwale to część jej codziennej pracy. Jak mało kto, miała łatwość

6 nawiązywania kontaktów z młodzieżą. Zmarła 19 stycznia 1997 roku. Została pochowana obok swego męża na cmentarzu Bugaj w Starachowicach. Była odznaczona i wyróżniona między innymi : Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, Złotym Krzyżem "Za zasługi dla ZHP", Odznaką "Za zasługi dla Kielecczyzny, Odznaką "Za zasługi dla kultury polskiej", Medalem "Zasłużony dla Starachowic". Jednym z powodów, które zdecydowały o wyborze Druhny Miłki jako postaci do uwiecznienia na pomniku to widok warty honorowej przy jej grobie w dniu 1 listopada.

7 Właśnie w tym dniu, obecni członkowie 111 ADH oraz jej wychowankowie stają nad mogiłą, a o godzinie odśpiewują ułożoną specjalnie dla Niej kołysankę. Nie ma, w naszym mieście drugiej takiej mogiły, gdzie przybywa tak wielu, by w dowód pamięci pomodlić się, zadumać czy zwyczajnie zapalić znicz. Tak jest od 1998r. i pewnie pozostanie dalej, bo drużyna ma się całkiem dobrze. Nasza propozycja polega na tym by przed I Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Kościuszki w Starachowicach przy ul. Radomskiej od strony wspomnianej ulicy postawić "monument" ku jej czci i pamięci. Druhna Miłka lubiła siadać wraz z harcerzami przy ognisku. Dlatego chcemy sprawić, aby wszyscy właśnie taką ją widzieli. Aby mogli, tak jak to robili w czasie kiedy żyła, siąść w kręgu razem z nią. Obok pokazujemy jak miałby ten pomnik wyglądać. Portret na początku tekstu przedstawia właśnie druhnę Ludmiłę Mazurkiewicz. Postać, którą można zobaczyć na pozostałych grafikach to właśnie ona. Ubrana w szary harcerski mundur, z charakterystyczną dla 111 drużyny krajką pod szyją siedzi na pieńku. Środek zaprojektowanego przez nas pomnika to miejsce na ognisko. Wokół rozstawiono puste pieńki, mają one zapraszać do wspólnego spotkania, śpiewu, gawęd, wspomnień i rozmyślań o przyszłości. Przeznaczone są one dla tych, którzy chcą przebywać razem z nią. Budynek w oddali to I LO. Rosnące świerki i jodły to idealne tło przypominające scenerię większości harcerskich ognisk. Pomnik ten służyłby podtrzymaniu pamięci o druhnie Miłce oraz tradycji harcerskiej.

8 1 Ogólny zarys pomnika 2 Widok z bliska

9 3 Widok z góry 4 Widok od strony szkoły