Mieszkania treningowe

Transkrypt

1 2017 Mieszkania treningowe RAPORT DOTYCZĄCY OKRESU STYCZEŃ-MAJ 2017 R. AGNIESZKA SIKORA FUNDACJA PO DRUGIE ul. Smulikowskiego 4 a lok. 1

2 Fundacja po DRUGIE realizuje w Warszawie program mieszkań treningowych dedykowany młodzieży znajdującej się w kryzysie bezdomności. Uczestnikami programu mogą być dziewczęta i chłopcy z terenu Warszawy, w wieku od 18 do 25 lat. Organizacja dysponuje dwoma mieszkaniami w każdym są cztery miejsca odpowiednio dla dziewcząt i chłopców. Mieszkania są trzy pokojowe. Każde posiada dwie sypialnie (wyposażone w dwa łóżka) oraz wspólną przestrzeń salon, kuchnię, łazienkę. Mieszkańcy są objęci wsparciem opiekuna mieszkań jeden opiekun przypada na jedno mieszkanie oraz koordynatora projektu. Zasadniczym celem pobytu w mieszkaniu jest dążenie do usamodzielnienia. Uczestnicy są zobowiązani do przestrzegania zasad spisanych w regulaminie, wśród których najważniejszą jest praca na rzecz poprawy własnej sytuacji.

3 Wszyscy uczestnicy są objęci kontraktem socjalnym, w którym ustalają wspólnie z opiekunem i koordynatorem projektu plan działania mający pomóc im odpowiednio wykorzystać pobyt w mieszkaniu treningowym i przezwyciężyć życiowe kryzysy. Niniejszy raport dotyczy okresu od stycznia do maja 2017 roku. UCZESTNICY PROJEKTU Od stycznia do maja 2017 roku w mieszkaniach treningowych przebywało aż 18 osób 8 kobiet i 10 mężczyzn. Dodatkowo w mieszkaniu dla dziewcząt przebywał niespełna dwuletni syn jednej z podopiecznych. Dwie mieszkanki trafiły do projektu z placówek resocjalizacyjnych dla nieletnich (jednocześnie były wychowankami domu dziecka), dwie z pogotowia opiekuńczego, dwie z rodziny zastępczej. Pozostałe wychowywały się w rodzinach biologicznych i nie miały na swoim koncie pobytu w żadnych instytucjach. Powodem ich przystąpienia do projektu była przemoc w rodzinie. Jedynie jedna uczestniczka projektu posiada wspierającą osobę dorosłą (babcia), pozostałe nie utrzymują kontaktów z najbliższą rodziną lub relacje te są mocno zaburzone (rodziny dysfunkcjonalne, w których przede wszystkim występuje problem uzależnień). W mieszkaniu dla mężczyzn dwóch uczestników było wychowankami domu dziecka, jeden z nich dodatkowo przebywał w młodzieżowym ośrodku wychowawczym.

4 Wychowankami ośrodków było także dwóch kolejnych uczestników. Dwóch miało za sobą pobyt w zakładzie karnym. Czterech pozostałych wychowywało się w rodzinach biologicznych i nie przebywało w żadnych placówkach. Zostali umieszczeni w mieszkaniach treningowych z powodu rodzinnych konfliktów oraz przemocy. Płeć Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy Pobyty mieszkańców w instytucjach Dom dziecka Rodzina zastępcza Zakład karny/areszt śledczy Pogotowie opiekuńcze Brak pobytu w instytucjach Kobiety Mężczyźni Wśród mężczyzn przebywających w mieszkaniach trójka posiadała wsparcie w swoim środowisku, choć tylko w jednym przypadku wsparcie to można określić jako trwałe. Mężczyźni i kobiety uczestniczący w projekcie wywodzą się z rodzin, w których występuje szereg problemów ubóstwo, uzależnienia, pobyty w zakładach karnych. Jedynie jeden z uczestników wywodził się z rodziny wykształconej, o wysokim statusie materialnym, jednak również ta rodzina nie funkcjonowała prawidłowo (uczestnik jest ofiarą i sprawcą przemocy domowej). Pięcioro uczestników projektu uczęszczało do liceum, cztery osoby uczyły się w systemie dziennym. Dwójka uczestników przystąpiła do egzaminu maturalnego. Pozostali mieszkańcy edukację zakończyli na etapie gimnazjum, czworo nie miało ukończonego gimnazjum. Trójka uczestników programu była rodzicami jedna kobieta i dwóch mężczyzn. Wszyscy utrzymywali relację z dziećmi i uczestniczyli w opiece i wychowywaniu ich. Aż ośmioro uczestników projektu (dwie kobiety i sześciu mężczyzn) było osobami uzależnionymi (alkohol, narkotyki), z tej grupy jedynie dwie osoby utrzymywały trzeźwość. Wszyscy uczestnicy przystąpili do programu nie mając zatrudnienia, jedynie dwie osoby posiadały wcześniejsze doświadczenie pracy zawodowej. CZAS POBYTU W MIESZKANIACH Najdłuższy czas pobytu w mieszkaniu treningowym wyniósł 15 miesięcy. Dotyczył matki przebywającej w mieszkaniu wraz z dzieckiem. W założeniach projektu pobyt nie powinien być dłuższy niż rok, natomiast w tym przypadku został on przedłużony ze względu na oczekiwanie na mieszkanie socjalne, do którego wyprowadziła się mieszkanka. Inna mieszkanka uczestniczyła w projekcie 9 miesięcy, opuściła mieszkania treningowe i przeprowadziła się do swojego partnera.

5 W projekcie uczestniczyło również dwóch mężczyzn, których czas pobytu sięgnął 6 miesięcy. Jeden wyprowadził się do swojego mieszkania (lokal socjalny), drugi wprowadził się do swojej partnerki (również uczestniczki projektu, wspomnianej wyżej matki). W działaniu uczestniczył również jeden mężczyzna, korzystający ze wsparcia przez okres 5 miesięcy. Obecnie w mieszkaniach jest także kobieta, która jest w projekcie od 5 miesięcy i cztery osoby, które mieszkają od miesiąca (dwie kobiety i dwóch mężczyzn). Najkrótszy czas pobytu w projekcie to dwa tygodnie. Wykazane w tabeli krótkie pobyty mieszkańców do 1 miesiąca zawsze są związane z uzależnieniem i Czas pobytu w mieszkaniu treningowym powyżej roku 9 miesięcy 6 miesięcy 5 miesięcy 2-3 miesiące do 1 miesiąca W powyższej tabeli nie uwzględniono dwóch osób, które przeszły rekrutację do udziału w projekcie, ale ostatecznie nie wprowadziły się do mieszkań. POWODY WYCHODZENIA Z PROJEKTU Najczęstszym powodem wykluczenia uczestnika z udziału w projekcie jest zażywanie środków psychoaktywnych. W przypadku osób uzależnionych bardzo szybko dochodzi do łamania trzeźwości, stąd spora liczba mieszkańców, która swój pobyt w programie kończyła po zaledwie kilku tygodniach. Sześcioro uczestników programu opuściło mieszkania z powodu narkotyków i dopalaczy. W przypadku jednej osoby powodem wydalenia z mieszkań było stosowanie przemocy wobec współmieszkańca. Jeden z uczestników, który opuścił mieszkanie treningowe z powodu zażywania narkotyków po dwóch tygodniach powrócił do projektu i otrzymał możliwość tymczasowego zakwaterowania, do dnia przyjęcia na leczenie odwykowe. Pobyt w mieszkaniu treningowym był dla uczestnika jedynym rozwiązaniem umożliwiającym mu oczekiwanie na miejsce w placówce leczniczej w bezpiecznych warunkach i przy odpowiednim wsparciu utrzymującym w nim motywację do podjęcia leczenia.

6 KONTYNUOWANIE WSPARCIA Uczestnicy opuszczający mieszkania treningowe zarówno wskutek łamania regulaminu, jak i z powodu osobistych decyzji czy uzyskania lokalu socjalnego nadal mogą kontynuować współpracę z Fundacją po DRUGIE i uzyskiwać wsparcie odpowiadające ich potrzebom. Taka współpraca była kontynuowana wobec dziesięciu uczestników, obecnie obejmuje dziewięciu z nich. W grupie tej są również uczestnicy, którzy przystępowali do programu w latach 2015 i Byli mieszkańcy często posiadają opiekunów usamodzielnienia wśród pracowników organizacji i pozostają z nimi w stałym kontakcie. Zwracają się głównie z prośbą o pomoc w regulowaniu spraw formalnych związanych z usamodzielnieniem, uzyskiwaniem tytułu do lokalu socjalnego, również regulowaniem długów i spraw sądowych. Dwóch byłych uczestników programu mieszkań treningowych korzysta ze stałego wsparcia psychologicznego oraz pomocy pedagogów. Jeden uczestnik, wspomniany wcześniej, korzystał z pomocy w umieszczeniu na leczeniu odwykowym. Kolejny uczestnik, który w czasie pobytu w projekcie okazał się osobą zakażoną wirusem HIV, po opuszczeniu mieszkań współpracował z pedagogiem fundacji i uzyskiwał pomoc w dalszym leczeniu. Dwóch uczestników projektu przebywa obecnie w zakładzie karnym, obaj zwracali się o pomoc i paczki żywnościowe. Dodatkowo byli mieszkańcy często korzystają z pomocy rzeczowej meble do mieszkania, sprzęt AGD, ubrania, żywność. Część byłych mieszkańców przechowuje także swoje dokumenty w biurze organizacji. Jest to dla nich bowiem jedyne stałe miejsce w ich życiu. FORMY WSPARCIA W czasie pobytu w mieszkaniach treningowych młodzież uzyskuje pomoc opiekuna mieszkania, który jest pierwszą osobą do kontaktu. Opiekun odpowiada za całokształt oddziaływań i realizację kontraktów socjalnych. Nad pracą opiekunów czuwa koordyntator, który również realizuje zadania z zakresu pracy socjalnej i pedagogicznej. Opiekunowie i koordynator projektu odpowiadają za spójność działań i współpracę na rzecz poprawy sytuacji uczestnika. Podejmują kontakty z instytucjami i osobami, które mogą mieć wpływ na poprawę. Zwykle pierwsze kroki kierowane są do ośrodka pomocy społecznej i urzędu pracy. Młodzież rozpoczynająca swój udział w projekcie zazwyczaj nie posiada żadnych środków finansowych, ani ubezpieczenia zdrowotnego, zatem zabezpieczenie jej w

7 tym zakresie jest jedynym z podstawowych działań. Współpraca z ośrodkiem pomocy społecznej i urzędem pracy rozwija się w zależności od potrzeb uczestników. Wśród uzyskiwanego wsparcia są: pomoc finansowa, pomoc prawna, doradztwo zawodowe, ubezpieczenie zdrowotne (uzyskiwane zarówno z urzędu pracy jak i ops) asystent rodziny, kurs zawodowy. Pracownicy socjalni współpracujący z mieszkańcami pozostają również w stałym kontakcie z kadrą mieszkań, dzięki czemu planowane działania i formy wsparcia są odpowiednio dopasowane i uzupełniają się. Kadra mieszkań nawiązuje ponadto współpracę ze szkołą (dotyczy to tych uczestników, którzy uczą się w trybie dziennym), kuratorami (jeśli uczestnicy są objęci nadzorem), rodziną (o ile rodzina i uczestnik są zainteresowani współpracą). W przypadku problemów głównie związanych z posiadaniem narkotyków o sytuacji są informowani dzielnicowi, którzy posiadają wiedzę o realizacji projektu. Młodzież współpracuje również z wolontariuszami, którzy realizują w mieszkaniach treningowych zajęcia pozwalające uczestnikom lepiej radzić sobie z prowadzeniem gospodarstwa domowego gotowanie, sprzątanie etc.

8 Uczestnicy po przyjęciu do projektu otrzymują tzw. pakiet na start bilet miesięczny, artykuły pierwszej potrzeby. W swoich zasobach organizacja posiada również ręczniki, pościel, ubrania dla uczestników projektu. Często bowiem mieszkańcy trafiają do programu bez niczego albo z jedną reklamówką. Młodzież z mieszkań treningowych uzyskuje również wsparcie w ramach innych projektów realizowanych przez Fundację po DRUGIE. Sześciu mieszkańców wzięło udział w działaniu Punkt Zwrotny program aktywizacji społecznej i zawodowej realizowanym we współpracy z Fundacją Instytut Badań nad Demokracją i Przedsiębiorstwem Prywatnym oraz m. st. Warszawa (projekt dofinansowany z Funduszy Europejskich). Jedna z mieszkanek ukończyła kurs zawodowy, dwoje uczestników podjęło pracę, pozostali podnieśli swoje kompetencje społeczne. Od kwietnia 2017 r. mieszkańcy uczestniczą również w projekcie Zwiększanie samodzielności osób bezdomnych poprzez system usług reintegracji społecznej i zawodowej (dofinansowanie ze środków Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej), w ramach którego korzystają ze wsparcia doradcy zawodowego, psychologa i pedagoga. Uczestniczą również w warsztatach dotyczących zdrowia, rozwijania kompetencji społecznych i budowania postaw obywatelskich. Dzięki współpracy, którą Fundacja po DRUGIE podjęła z warszawskimi teatrami mieszkańcy regularnie chodzą na spektakle (co najmniej raz w miesiącu). Uczestnicy projektu byli również na meczu Legii i brali udział w Nocy Muzeów.

9 Fundacja po DRUGIE uzyskała również wsparcie finansowe w wysokości 3000 zł od Rynku Hurtowego w Broniszach na zakup żywności dla uczestników programu mieszkań treningowych. Jednocześnie raz w tygodniu do organizacji przyjeżdża dostawa warzyw i owoców, które przekazywane są mieszkańcom. O OSIĄGNIĘCIA Wszyscy uczestnicy programu (nawet ci, którzy brali w nim udział przez krótki czas) podnieśli swoje umiejętności społeczne i zebrali pozytywne doświadczenia, które mogą w przyszłości stanowić punkt wyjścia do pracy nad poprawą własnej sytuacji. Spośród osiemnastu uczestników, biorących udział w programie od stycznia do maja 2017 roku ośmioro podjęło pracę zarobkową. Jeden uczestnik ukończył trzymiesięczną terapię na oddziale dziennym szpitala psychiatrycznego, jedna uczestniczka podniosła swoje kwalifikacje zawodowe, jeden uczestnik jest w trakcie szkolenia zawodowego.

10 Troje uczestników zakończyło udział w projekcie i wyprowadziło się do własnych mieszkań. Jeden uczestnik rozpoczął leczenie odwykowe. Dwie osoby przystąpiły do egzaminu maturalnego. O swoim udziale w projekcie opuszczająca mieszkania treningowe uczestniczka pisze tak: Chciałabym wraz z synem i swoim Partnerem podziękować Fundacji za wszystko co dla nas zrobili. W szczególności dziękuję Pani Agnieszce Sikorze za pomoc w odzyskaniu syna. Niestety za tak wielki czyn nie da się podziękować. Jesteśmy Wam ogromnie wdzięczni. Również dziękuję opiekunom i koordynatorom mieszkań. Naprawdę dziękujemy, jesteście wspaniali! Projekt mieszkań treningowych jest realizowany przez Fundację po DRUGIE. Został dofinansowany ze środków m.st. Warszawy