PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU KRAWIEC O STRUKTURZE MODUŁOWEJ

Transkrypt

1 ROGRAM NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE O STRUKTURZE MODUŁOWEJ Wersja przed recenzją (wersja robocza) z dn r. Warszawa 2012 rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

2 SIS TREŚI 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO RZEDMIOTY ROZSZERZONE W TEHNIKUM KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWA Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO INFORMAJA O ZAWODZIE KRAWA UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWA OWIĄZANIA ZAWODU KRAWA Z INNYMI ZAWODAMI ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWA LAN NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWA ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW M1 rojektowanie wyrobów odzieżowych M2 Konfekcjonowanie odzieży M3 Modelowanie wyrobów odzieżowych M4 odejmowanie działalności zawodowej z elementami języka obcego ZAŁĄZNIKI rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 2

3 TY SZKOŁY: ZASADNIZA SZKOŁA ZAWODOWA 1. TY ROGRAMU: MODUŁOWY 2. RODZAJ ROGRAMU: LINIOWY Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego 3. AUTORZY, REENZENI I KONSULTANI ROGRAMU NAUZANIA: Autorzy: mgr inż. Elżbieta Mamełka, mgr inż. Krystyna Kaźmierczak, mgr inż. Ewa Jachura Recenzenci: Konsultanci: mgr inż. Grażyna Krogulec 4. ODSTAWY RAWNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO rogram nauczania dla zawodu KRAWIE opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi: Ustawą z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz niektórych innych ustaw Rozporządzeniem w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego z dnia 23 grudnia 2011 r. Rozporządzeniem w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie ramowych planów nauczania z dnia 7 lutego 2012 r. Rozporządzeniem w sprawie warunków i sposobu oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych z dnia 30 kwietnia 2007 z późn. zmianami. Rozporządzeniem w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach z dnia 17 listopada 2010 r. 5. ELE OGÓLNE KSZTAŁENIA ZAWODOWEGO elem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 3

4 W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego. 6. KORELAJA ROGRAMU NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Z ODSTAWĄ ROGRAMOWĄ KSZTAŁENIA OGÓLNEGO rogram nauczania dla zawodu krawiec uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. rogram uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym: 1) umiejętność zrozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa; 2) umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; 3) umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; 4) umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych; 5) umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjnymi i komunikacyjnymi; 6) umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; 7) umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; 8) umiejętność pracy zespołowej. W programie nauczania dla zawodu krawiec uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, biologia, chemia, podstawy przedsiębiorczości, edukacja dla bezpieczeństwa. W przedmiocie ODSTAWY DZIAŁALNOŚI GOSODARZEJ występuje korelacja z przedmiotem ODSTAWY RZEDSIEIORZOŚI. Kształcenie umiejętności objętych przedmiotem ODSTAWY DZIAŁALNOSI GOSODARZEJ w zasadzie bazuje na treściach i umiejętnościach zawartych w ODSTAWAH RZEDSIEIORZOSI, a w szczególności w takich obszarach jak: sporządzanie biznesplanu, zakładanie działalności gospodarczej itp. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 4

5 W nabywaniu umiejętności zawartych w ogólnych celach kształcenia EZIEZEŃSTWO I HIGIENA RAY występuje ścisła korelacja z przedmiotem EDUKAJA DLA EZIEZEŃSTWA. Rozpoznawanie zagrożeń dla życia i zdrowia występujące w związku z procesami produkcyjnymi w przemyśle odzieżowym, udzielanie pierwszej pomocy poszkodowanym w wypadkach i zdarzeniach w związku z pracą w przemyśle odzieżowym, rozpoznawanie i reagowanie na sygnały alarmowe bazują na wiedzy i umiejętnościach zawartych w treściach kształcenia i nauczania w przedmiocie EDUKAJA DLA EZIEZEŃSTWA. 7. INFORMAJA O ZAWODZIE KRAWIE Krawiec zajmuje się konfekcjonowaniem wyrobów odzieżowych. Główne zadania zawodowe to: rozpoznawanie materiałów odzieżowych i określanie ich zastosowania na podstawie właściwości; dobieranie fasonu odzieży do typu sylwetki klienta; interpretowanie rysunków żurnalowych i modelowych oraz wykonanie prostych projektów plastycznych; konstruowanie i modelowanie formy odzieży zgodnie z zamówieniem klienta, eksploatowanie maszyn szwalniczych np. overlock, stębnówka, guzikarka, dziurkarka i urządzeń odzieżowych: pras i manekinów prasowalniczych; obsługiwanie programów komputerowych wspomagających realizację zadań zawodowych, wykonanie i montowanie węzłów technologicznych odzieży, wykonanie różnych asortymentów odzieży z materiałów odzieżowych dla wszystkich grup wiekowych; wykonanie przeróbek i napraw wyrobów odzieżowych; zorganizowanie stanowiska pracy zgodnie z zasadami ergonomii oraz bezpieczeństwa i higieny pracy w procesie produkcji odzieży, zorganizowanie własnej działalności gospodarczej związanej z produkcją odzieży; współdziałanie z innymi pracownikami. 8. UZASADNIENIE OTRZEY KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE Odzieżownictwo to branża, która po kilkuletnim kryzysie zaczyna się rozwijać w olsce. Wprowadzenie modnego wzornictwa, innowacyjnych technologii, szybkie reagowanie na zmieniające się trendy mody, minimalizacja czasu potrzebnego do wprowadzenia nowego produktu oraz wysoka jakość odzieży wpływa na wzrost produkcji. Odradzanie się branży odzieżowej powoduje, że pracodawcy poszukują wykwalifikowanych pracowników. Sytuację na rynku pracy potwierdzają dane zawarte w publikacji Regionalnego Obserwatorium Rynku racy w Łodzi pt. Analiza treści ofert pracy zamieszczanych w Internecie kierowanych do mieszkańców województwa Łódzkiego - listopad Według ROR istnieje popyt na pracowników w dziale rodukcja Odzieży (KD), w roku 2009 wzrost ofert pracy wynosił 2,2% a w roku %. Natomiast dane GUS informują o wzroście produkcji odzieży, w październiku 2011r. odnotowano wzrost produkcji sprzedanej. dla przedsiębiorstw zajmujących się rodukcją odzieży(dział 14 klasyfikacji KD 2007). Nastąpił istotny wzrost wielkości produkcji sprzedanej w porównaniu z październikiem 2010r. (12,3%) ( otwierdza to tezę, że popyt na pracowników branży odzieżowej będzie się utrzymywał. Kolejnym argumentem jest wzrost usług krawieckich. Klient oczekuje usług krawieckich, ponieważ panująca od kilku lat moda na zakupy w sieciówkach, second handach i outletach zabija indywidualizm. Klient nie chce stracić szansy na zakup modnych ubrań w niskiej cenie, nawet jeśli nie pasują idealnie do jego sylwetki. Opłaca się kupić tanie ubranie i zanieść do krawca, który świadczy usługi z zakresu przeróbek i napraw oraz dopasowania odzieży do figury. Z usług krawieckich korzystają osoby, które mają sylwetki nietypowe, dla których odzieży w sklepach nie ma. Krawiectwo odradza się w olsce, potrzebny jest krawiec, który z zaangażowaniem i fachowo uszyje odzież na miarę, dokona poprawek i przeróbek( rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 5

6 9. OWIĄZANIA ZAWODU KRAWIE Z INNYMI ZAWODAMI odział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu krawiec wyodrębniona została kwalifikacja A.12., która stanowi podbudowę kształcenia w zawodzie technik technologii odzieży. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach: krawiec, technik technologii odzieży określone kodem KZ(A.h). Kwalifikacja Symbol zawodu Zawód Elementy wspólne A.12 Wykonywanie usług krawieckich Krawiec KZ(A.h) Technik technologii odzieży Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie krawiec po potwierdzeniu kwalifikacji A.12. Wykonywanie usług krawieckich może uzyskać dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie technik technologii odzieży po potwierdzeniu dodatkowo kwalifikacji A.48. rojektowanie wyrobów odzieżowych i A.49. Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych oraz uzyskaniu wykształcenia średniego. 10. ELE SZZEGÓŁOWE KSZTAŁENIA W ZAWODZIE KRAWIE Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie krawiec powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: konstruowania i modelowania wyrobów odzieżowych zgodnie z zamówieniem klienta; dobierania materiałów odzieżowych i dodatków do wyrobu odzieżowego; obsługiwania maszyn i urządzeń stosowanych podczas wytwarzania wyrobów odzieżowych; wykonywania wyrobów odzieżowych; świadczenia usług związanych z przeróbką i naprawą wyrobów odzieżowych. Do wykonywania wyżej wymienionych zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia, na które składają się: efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (H, DG, JOZ, KS); efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru administracyjno-usługowego, stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie lub grupie zawodów KZ(A.h); efekty kształcenia właściwe kwalifikacji wyodrębnionej w zawodzie krawiec opisane w części II: A.12. Wykonywanie usług krawieckich. Kształcenie zgodne z opracowanym programem nauczania pozwoli na osiągniecie co najmniej wymienionych celów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 6

7 11. LAN NAUZANIA DLA ZAWODU KRAWIE Zgodnie z Rozporządzeniem MEN w sprawie ramowych planów nauczania w zasadniczej szkole zawodowej minimalny wymiar godzin na kształcenie zawodowe wynosi 1600 godzin, z czego na kształcenie zawodowe teoretyczne zostanie przeznaczonych minimum 630 godzin, a na kształcenie zawodowe praktyczne 970 godzin. W podstawie programowej kształcenia w zawodzie krawiec minimalna liczba godzin na kształcenie zawodowe została określona dla efektów kształcenia i wynosi: - na kształcenie w ramach kwalifikacji A.12. przeznaczono minimum 800 godzin. - na kształcenie w ramach efektów wspólnych dla wszystkich zawodów i wspólnych dla zawodów w ramach obszaru kształcenia przeznaczono minimum 250 godzin. Tabela 3. lan nauczania dla programu o strukturze modułowej Kod modułu Modułowe kształcenie zawodowe Nazwa modułu Klasa I II III I II I II I II Liczba godzin tygodniowo w trzyletnim okresie nauczania Liczba godzin w trzyletnim okresie nauczania M1 rojektowanie wyrobów odzieżowych M2 Konfekcjonowanie odzieży M3 Modelowanie wyrobów odzieżowych M4 odejmowanie działalności zawodowej z elementami języka obcego Tygodniowy wymiar godzin kształcenia zawodowego **zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 7

8 Wykaz modułów i jednostek modułowych dla zawodu krawca Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego Nazwa modułu M1 rojektowanie wyrobów odzieżowych M2 Konfekcjonowanie odzieży M3 Modelowanie wyrobów odzieżowych M4 odejmowanie działalności zawodowej z elementami języka obcego Nazwa jednostki modułowej Liczba godzin przeznaczona na jednostkę modułów M1.J1 Wykonywanie rysunków i wyrobów odzieżowych M1.J2 Rozróżnianie surowców do produkcji wyrobów odzieżowych M2.J1 oznawanie maszyn i urządzeń odzieżowych M2.J2 Łączenie elementów wyrobów odzieżowych M2.J3 rzerabianie wyrobów odzieżowych M3.J1 Modelowanie podstawowych form wyrobów odzieżowych M3.J2 Modelowanie form wyrobów odzieżowych na podstawie projektu plastycznego M4.J1 rowadzenie działalności gospodarczej M4.J2 osługiwanie się językiem obcym w świecie mody rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 8

9 Mapa modułów rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 9

10 12. ROGRAMY NAUZANIA DLA OSZZEGÓLNYH MODUŁÓW W programie nauczania dla zawodu krawiec zastosowano taksonomię celów AD. Niemierko M1 rojektowanie wyrobów odzieżowych 320 godzin M2 Konfekcjonowanie odzieży 928 godzin M3 Modelowanie wyrobów odzieżowych 288 godzin M4 odejmowanie działalności zawodowej z elementami języka obcego 64 godziny rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 10

11 M1 rojektowanie wyrobów odzieżowych M1.J1 Wykonywanie rysunków i wyrobów odzieżowych M1.J2 Rozróżnianie surowców do produkcji wyrobów odzieżowych M1.J1 Wykonywanie rysunków i wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(1)1. wykonać rysunek modelowy wyrobu odzieżowego KZ(A.h)(1)2. określić zasady projektowania wyrobu odzieżowego KZ(A.h.)(2)1. wskazywać kompozycje kolorystyczne dla różnych wyrobów odzieżowych KZ(A.h.)(2)2. wskazywać kompozycje kolorystyczne dla różnych odbiorców; KZ(A.h)(3)1. odczytać projekt wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(3)2. wskazywać materiały i dodatki krawieckie do projektu wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(3)3. zaprojektować wyrobów odzieżowych na różne typy figur; KZ(A.h)(4)1. opracować rysunek techniczny wyrobu odzieżowego na podstawie aktualnych norm; KZ(A.h)(4)2. posługiwać się rysunkiem technicznym; KZ(A.h)(4)3. odczytać rysunki techniczne; A.12.1(2).1. dobrać rodzaj materiału odzieżowego, roporcje sylwetki ludzkiej. Rysunki sylwetek statycznych: dziecka, kobiety, mężczyzny. Zasady perspektywy zbieżnej. omiary antropometryczne. Rysunek odzieżowy - modelowy żurnalowy, techniczny. odstawy kompozycji plastycznej. odstawy kolorystyki. Kolorystyka i moda w projektowaniu odzieży. Zasady projektowania wyrobów odzieżowych. Rodzaje odzieży. Fasony w ubiorach. Style w ubiorze współczesnym. Zmiany stylów na przestrzeni wieków. Sposoby tuszowania wad figury. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 11

12 dodatki krawieckie i zdobnicze do wyrobu odzieżowego Ubiór, fryzura, makijaż. asortymentu odzieży; A.12.1(2).2. zastosować odpowiedni materiał odzieżowy, dodatki krawieckie i zdobnicze do Kolorystyka ubioru a kolorystyka typu urody. Odzież damska i męska na różne okazje. A12.1.(2)3. zaprezentować projekt stroju kompletnego łącznie z wizażem; Zasady doboru materiałów odzieżowych do poszczególnych asortymentów wyrobów odzieżowych. A.12.1.(2)4. scharakteryzować materiały odzieżowe, dodatki krawieckie i zdobnicze; KS(1)1. stosować zasady kultury osobistej Dobór dodatków krawieckich i zdobniczych do materiałów odzieżowych. KS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej KS(2)1. proponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2.realizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym H(7)1. zorganizować stanowisko pracy w produkcji odzieży zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii; lanowane zadania(ćwiczenia) Wykonanie projektów wyrobów Zaprojektuj od 4-6 ubiorów damskich o określonym stylu, przedstaw projekty na plakacie i dokonaj prezentacji pracy na forum grupy. Zwrócić uwagę na zgodność projektów ze stylem ubioru, dobór materiału odzieżowego na podstawie jego właściwości, dodatków zdobniczych, estetykę pracy, sposób i czas prezentacji(7-10 min). Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne. Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni projektowania posiadającej stanowiska projektowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich oraz stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone w oprogramowanie do wspomagania procesu projektowania wyrobów odzieżowych. onadto pracownia powinna być wyposażona w: drukarkę umożliwiającą drukowanie w formacie A3 (jedna drukarka na dziesięć stanowisk komputerowych), skaner, projektor multimedialny, damskie, męskie i dziecięce manekiny krawieckie. Środki dydaktyczne rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 12

13 Tekst przewodni do ćwiczeń, plansze, żurnale mody, dokumentacja techniczno-technologiczna: rysunek modelowy, nożyce, klej, plansze przedstawiające sylwetki ludzkie, tablice do prezentowania prac uczniów, stojaki na plansze. Zalecane metody dydaktyczne Aktywizujące metody kształcenia: pokaz z objaśnieniem, metoda projektów, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie wykonanego plakatu oraz obserwacji czynności ucznia podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: zgodność projektów ze stylem odzieży, dobór materiału odzieżowego na podstawie jego właściwości, estetykę pracy, sposób oraz czas prezentacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia M1.J2 Rozróżnianie surowców do produkcji wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(5)1. rozróżnić surowce włókiennicze; KZ(A.h)(5)2. określić zastosowanie surowców włókienniczych na podstawie ich właściwości; KZ(A.h)(5)3. wskazywać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(6)1. rozróżnić wyroby włókiennicze; KZ(A.h)(6)2. określić właściwości wyrobów włókienniczych; KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; rzepisy bhp obowiązujące w pracowni. Klasyfikacja włókien. Włókna naturalne i chemiczne. Zasady identyfikacji włókien. Liniowe wyroby włókiennicze. łaskie wyroby włókiennicze. Materiały odzieżowe. Dodatki krawieckie. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 13

14 KZ(A.h)(7)1. rozpoznać materiały odzieżowe ze względu na technikę wytwarzania; KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego; KZ(A.h)(7).3. określić właściwości materiałów odzieżowych; KZ(A.h)(11)1. rozróżnić metody konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych; KZ(A.h)(11)2. rozpoznać oznaczenia konserwacji materiałów i wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(11)3. wskazywać sposoby konserwacji materiałów i wyrobów odzieżowych ze względu na rodzaj surowca włókienniczego H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym; Nazwy handlowe wyrobów włókienniczych. Konserwacja wyrobów włókienniczych. Magazynowanie i przechowywanie surowców, materiałów i wyrobów odzieżowych. Nowości w tekstyliach. H(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; H(9)2. przestrzegać zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(9)3. przestrzegać zasad ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; KS(3)1.przewidywć skutki podejmowanych działań; KS(6)1. aktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 14

15 lanowane zadania(ćwiczenia) Zaproponuj sposób konserwacji dla bluzki damskiej na podstawie otrzymanej próbki materiału odzieżowego. Określ surowiec na podstawie próbki materiału, jego właściwości, przedstawienie sposobu konserwacji wyrobu za pomocą znaków informacyjnych oraz przedstawi pracę na forum grupy. Zwróć uwagę na sposób identyfikacji surowca, technikę wykonania wyrobu włókienniczego, właściwości, nazwę materiału, przeznaczenie wyrobu odzieżowego oraz zgodność znaków z normą, czas i sposób prezentacji(10 min.) Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni włókienniczej, w której powinny być zorganizowane stanowiska do badań surowców, materiałów i wyrobów włókienniczych (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w: mikroskop z oprzyrządowaniem do identyfikacji włókien, sprzęt laboratoryjny wraz z odczynnikami chemicznymi do identyfikacji włókien, lupę tkacką, zestawy próbek wyrobów włókienniczych oraz włókien naturalnych i chemicznych, normy dotyczące klasyfikacji włókien Środki dydaktyczne lansze ze znakami informacyjnymi o sposobie konserwacji, czasopisma branżowe, przepisy konserwacji wyrobów odzieżowych. Zalecane metody dydaktyczne Metody kształcenia: pogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, metoda projektów, tekst przewodni, ćwiczenie praktyczne. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Zajęcia należy prowadzić w grupach maksymalnie 15 osobowych. ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie prezentacji oraz obserwacji czynności ucznia podczas wykonywania zadania. W ocenie należy uwzględnić następujące kryteria ogólne: sposób identyfikacji surowca, określenie techniki wykonania wyrobu włókienniczego, właściwości, nazwy materiału, przeznaczenia wyrobu odzieżowego oraz zgodność znaków z normą, czas i sposób prezentacji. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 15

16 M2 Konfekcjonowanie odzieży M2.J1 oznawanie maszyn i urządzeń odzieżowych M2.J2 Łączenie elementów wyrobów odzieżowych M2.J3 rzerabianie wyrobów odzieżowych M2.J1 oznawanie maszyn i urządzeń odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ (A.h)(10)1 zidentyfikować ściegi maszynowe KZ(A.h)(10)3. opisać klasyfikację ściegów maszynowych według obowiązujących norm KZ(A.h)(10)5. określić parametry podstawowych rodzajów ściegów KZ(A.h)(12)1. rozróżnić maszyny szwalnicze; KZ(A.h)(12)5. wymienić kryteria klasyfikacji maszyn szwalniczych;; KZ(A.h)(12)6. opisać budowę podstawowych maszyn do szycia i ich zastosowanie; KZ(A.h)(12)7 wymienić maszyny i urządzenia krojowni i ich zastosowanie; KZ(A.h)(12)8, wymienić maszyny i urządzenia prasowalnicze i ich zastosowanie; KZ(A.h)(12)9. wymienić rodzaje pras do klejenia i ich zastosowanie; KZ(A.h)(13)2. rozróżnić podstawowe mechanizmy w maszynach krojczych; KZ(A.h)(13)3. rozróżnić podstawowe mechanizmy w maszynach i urządzeniach do termicznej obróbki Klasyfikacja maszyn szwalniczych. udowa zewnętrzna maszyny szwalniczej. Mechanizmy biorące udział w procesie tworzenia ściegu maszynach szwalniczych. Zasada tworzenia ściegu stębnowego. Rodzaje ściegów arametry ściegów. Różne rozwiązania mechanizmu transportu zszywanych warstw materiału. Maszyny specjalistyczne. Automaty szwalnicze. Zasady bhp przy obsłudze maszyn szwalniczych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 16

17 odzieży; Maszyny przygotowawcze. A.12.1(10)1. zidentyfikować nieprawidłowości w tworzenia ściegów maszynowych A Maszyny krojcze przenośne i stacjonarne. A.12.1(10)2. wyjaśnić przyczyny nieprawidłowości Obsługa maszyn i urządzeń krojczych podczas tworzenia ściegów maszynowych H(5)1. zastosować przepisy bezpieczeństwa i higieny Niekonwencjonalne metody stosowane do rozkroju materiałów. pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska w procesie produkcyjnym rzepisy bhp podczas obsługi maszyn i urządzeń krojowni. H(5)2. określić zagrożenia podczas obsługi maszyn i Obróbka parowo cieplna odzieży. urządzeń na wszystkich etapach procesu produkcyjnego arametry prasowania. H(4)2. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania Narzędzia i przybory do prasowania ręcznego. zagrożeniom przy wykonywaniu zadań zawodowych Maszyny i urządzenia do obróbki parowo cieplnej. KS(5)2. radzić sobie ze stresem podczas wykonywania zadań zawodowych; Obsługa maszyn urządzeń do termicznej obróbki odzieży KS(6)1. aktualizować wiedzę i doskonali umiejętności zawodowe; Techniki prasowania. Zasady bhp przy prasowaniu lanowane zadanie: Maszyny odzieżowe Określ zagrożenia występujące podczas obsługi maszyn i urządzeń stosowanych podczas konfekcjonowania wyrobów odzieżowych. rzeprowadź analizę zagrożeń występujących podczas obsługi maszyn szwalniczych, krojczych i urządzeń do termicznej obróbki odzieży. Wymień zagrożenia w każdej grupie maszyn i sposoby przeciwdziałania im. Zadanie można wykonać w formie tabeli z podziałem na grupy maszyn. Zwróć uwagę na: prawidłową diagnozę zagrożeń w różnych typach maszyn odzieżowych i sposoby przeciwdziałania tym zagrożeniom. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany y w pracowni technologii wyposażoną w: modele maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, schematy kinematyczne maszyn szwalniczych, plansze przedstawiające działanie mechanizmów tworzących ścieg oraz powstawanie ściegów w maszynach szwalniczych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle odzieżowym, katalogi ściegów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych,. Katalogi przedstawiające różne rozwiązania urządzeń i maszyn krojczych. rogram tego działu powinien być realizowany również w warsztatach szkolnych, w których powinny być zorganizowane następujące stanowiska: stanowiska rozkroju ręcznego (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w stół oraz narzędzia do rozkroju ręcznego (nożyczki, wzorniki, przyciski metalowe), stanowiska prasowania (jedno stanowisko dla trzech uczniów), wyposażone w: stół do prasowania lub deskę do prasowania, żelazko elektryczno-parowe, przybory do rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 17

18 prasowania, zaparzaczkę, stanowiska montażu wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla jednego ucznia) wyposażone w maszynę stębnówkę płaską z oprzyrządowaniem, ponadto w warsztatach szkolnych powinny znajdować się maszyny owerlok (jedna maszyna dla trzech uczniów),, maszyny: dziurkarka odzieżowa i guzikarka, pojemniki do kompletowania wykrojonych elementów, regały, stojaki na wykroje, pojemniki na odpady, instrukcje obsługi maszyn oraz narzędzia do ich regulacji. Zajęcia mogą odbywać się również w: pracowniach i warsztatach szkolnych, placówkach kształcenia praktycznego, podmiotach stanowiących potencjalne miejsce zatrudnienia absolwentów szkół kształcących w zawodzie. Środki dydaktyczne Aktualne normy dotyczące szwów maszynowych, Instrukcje obsługi, czyszczenia i konserwacji maszyn do szycia, oraz w miarę możliwości programy multimedialne z zakresu budowy i zastosowania podstawowych maszyn szwalniczych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży, przepisy i normy dotyczące parametrów obróbki parowocieplnej odzieży. lansze przedstawiające procesy zachodzące podczas obróbki termicznej odzieży. Instrukcje obsługi narządzi, urządzeń i przyrządów do obróbki parowo -cieplnej Zalecane metody dydaktyczne ogadanka, pokaz, prezentacja, dyskusja, burza mózgów, dyskusja dydaktyczna, ćwiczenia. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Grupa maksymalnie 10 osób ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Ocenie podlega : prawidłową diagnozę zagrożeń w różnych typach maszyn odzieżowych, sposoby przeciwdziałania tym zagrożeniom. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru lub ćwiczeń praktycznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia M2.J2 Łączenie elementów wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia/treści kształcenia KZ (A.h)(10)2. wskazywać ścieg maszynowy do rodzaju materiału odzieżowego KZ(A.h)(10)4. określić zastosowanie ściegów podstawowych maszyn szwalniczych KZ(A.h)(12)2. określić zasady doboru wielkość dodatków na szwy; KZ (A.h)(12)3. wskazywać maszynę odzieżową do Obsługa podstawowych maszyn szwalniczych Zasady organizacji stanowiska pracy. Klasyfikacja i szwów według norm. Wykonywanie szwów technologicznych rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 18

19 rodzaju materiału odzieżowego; Zasady łączenia elementów odzieżowych. KZ (A.h)(12)4. wskazywać maszynę odzieżowa do operacji technologicznej Wykonywanie węzłów technologicznych A.12.1.(9)1. przygotować maszynę szwalniczą do szycia Szycie wyrobów odzieżowych A.12.1.(9)2.obsługiwać podstawowe maszyny szwalnicze Wykończenie wyrobów odzieżowych A.12.1.(9)3. konserwować maszyny szwalnicze A.12.1(11)1 dobrać właściwe ściegi i szwy do operacji technologicznej; A.12.1(11)2. dokonać interpretacji graficznego zapisu węzła technologicznego; D A.12.1(11)3. połączyć elementy wyrobu odzieżowego we właściwej kolejności H(4)1. dokonać analizy zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych podczas wykonywania wzorów odzieży; H(10)2. zapobiegać zagrożeniom życia i zdrowia w miejscu wykonywania czynności zawodowych H(10)3 udzielić pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia KS(2)1. proponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2.realizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami KS(4)1. przejawiać chęć doskonalenia się; KS(8)1. ponosić odpowiedzialność za podejmowane działania; lanowane zadanie: Zasady łączenia elementów odzieży. Uszyj kołnierz koszulowy z doszywana stójką. osiadasz wykrojone elementy kołnierza, oraz schemat graficzny tego węzła technologicznego, który przedstawia sposób i kolejność połączenia elementów kołnierza. Dobierz maszynę do szycia, narzędzie do prasowania oraz parametry prasowania. Zwróć uwagę na: rodzaj surowca i rodzaj materiału odzieżowego, dobór maszyn szwalniczych i do obróbki parowo cieplnej, dobór parametrów ściegów i szwów, parametrów prasowania. Ocenie podlegać będzie prawidłowa analiza schematu graficznego a więc kolejność wykonywania zabiegów technologicznych. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 19

20 Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany warsztatach szkolnych, w których powinny być zorganizowane następujące stanowiska: stanowiska prasowania (jedno stanowisko dla trzech uczniów), wyposażone w: stół do prasowania lub deskę do prasowania, żelazko elektryczno-parowe, przybory do prasowania, zaparzaczkę, stanowiska montażu wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla jednego ucznia) wyposażone w maszynę stębnówkę płaską z oprzyrządowaniem, ponadto w warsztatach szkolnych powinny znajdować się maszyny owerlok (jedna maszyna dla trzech uczniów), eksponaty odzieży we fragmentach i w całości oraz wzory węzłów technologicznych, maszyny: dziurkarka odzieżowa i guzikarka, pojemniki do kompletowania wykrojonych elementów, regały, stojaki na wykroje, pojemniki na odpady, instrukcje obsługi maszyn oraz narzędzia do ich regulacji. Zajęcia mogą odbywać się w: pracowniach i warsztatach szkolnych, placówkach kształcenia praktycznego, podmiotach stanowiących potencjalne miejsce zatrudnienia absolwentów szkół kształcących w zawodzie. Środki dydaktyczne rzepisy i normy dotyczące parametrów obróbki parowo-cieplnej odzieży. lansze przedstawiające procesy zachodzące podczas obróbki termicznej odzieży. Instrukcje obsługi narządzi, urządzeń i przyrządów do obróbki parowo -cieplnej. katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; Zalecane metody dydaktyczne okaz, prezentacja, dyskusja, ćwiczenia, metoda projektów Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Grupa maksymalnie 10 osób ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie: analizy zadania - rodzaj surowca i rodzaj materiału odzieżowego, doboru maszyn szwalniczych i do obróbki parowo cieplnej, doboru parametrów ściegów i szwów, parametrów prasowania, analizy schematu graficznego - kolejności wykonywania zabiegów technologicznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia M2.J3 rzerabianie wyrobów odzieżowych. Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia/treści kształcenia KZ(A.h)(5)3. wskazywać na podstawie właściwości surowiec włókienniczy do rodzaju wyrobu odzieżowego; KZ(A.h)(6)3. określić zastosowanie wyrobów włókienniczych na podstawie właściwości; Organizacja stanowiska pracy ręcznej rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 20

21 KZ(A.h)(7)2. określić zastosowanie materiału odzieżowego; KZ(A.h)(9)1.posłużyć się narzędziami oraz przyborami do szycia ręcznego, KZ(A.h)(9)2 wykonać ściegi ręczne; KZ(A.h)(13)1. rozróżnić podstawowe mechanizmy w maszynach szwalniczych; A.12.1(3)1. wymienić czynniki, które wpływają na zużycia materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich; A.12.1(3)2. zdiagnozować czynniki wpływające na zużycie materiału: A.12.1(3)3. obliczać zużycie materiału odzieżowego i dodatków krawieckich; A.12.1(6)1 wymienić sposoby rozkroju materiałów odzieżowych; A.12.1(6)2 dokonać rozkroju materiałów w zależności od rodzaju materiału odzieżowego A.12.1.(7)1. dobrać maszyny i urządzenia odzieżowe do szycia w zależności od rodzaju materiału odzieżowego i rodzaju operacji technologicznej, A.12.1.(7)2. wskazywać zastosowanie różnych rodzajów szwów technologicznych A.12.1(7)3. dobrać maszyny szwalnicze do szycia wyrobu odzieżowego; A.12.1(7)4 zastosować odpowiednie maszyny szwalnicze do szycia określonego wyrobu odzieżowego; A.12.1(8)1 dobrać oprzyrządowanie maszyn szwalniczych do rodzaju materiału i rodzaju operacji technologicznej; A.12.1(8)2. dokonać klasyfikacji igieł maszynowych i określić zasady ich doboru; A.12.1(8)3 skorzystać oprzyrządowania maszyn szwalniczych Wykonywanie ściegów ręcznych Zasady doboru materiałów odzieżowych i dodatków krawieckich do modeli odzieży. Zasady krojenia elementów odzieży. Wyposażenie zakładu miarowo - usługowego Etapy prac podczas szycia odzieży na miarę. Normowanie zużycia materiałów w produkcji miarowej Igły i oprzyrządowanie maszyn szwalniczych Etapy prac przy przeróbkach wyrobów odzieżowych Etapy prac podczas napraw wyrobów odzieżowych Kontrola jakości świadczonych usług krawieckich Kalkulacja kosztów wykonywania usług krawieckich rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 21

22 A.12.1(12)2. dobrać maszyny i urządzenia do termicznej obróbki odzieży; A.12.1(12)1. rozróżnić rodzaje obróbki parowo- cieplnej odzieży; A.12.1(12)3. ustalić parametry obróbki parowo-cieplnej; A12.1(12.)4 zastosować obróbkę parowo-cieplną do wyrobu odzieżowego A.12.1(13)1 dokonać oceny jakościowej na każdym etapie produkcji wyrobu odzieżowego A.12.1(13)2 dokonać oceny jakościowej wyrobów gotowych A.12.2(1)1 dokonać oceny wyrobów przeznaczonych do przeróbki lub naprawy A.12.2(1)2 określić celowość przeróbki lub naprawy A12.2(2)1.rozpoznać wady w wyrobach odzieżowych A12.2(2)2wskazywać przyczyny błędów w odzieży; A12.2(2)3 ustalić sposoby usunięcia wad w wyrobach odzieżowych A12.2(3)1.określić zakres prac związanych z przeróbką lub naprawą wyrobu odzieżowego A12.2(3)2 ustalić sposób wykonania przeróbki i naprawy, A.12.2(4)1 wymienić sposoby wykonywania przeróbek w wyrobach odzieżowych; A.12.2(4)2 dobrać sposoby wykonania przeróbek w wyrobach odzieżowych A.12.2(5)1. wymienić pomiary krawieckie niezbędne do wykonania przeróbki wyrobu odzieżowego A.12.2(5)2 wykonać pomiary krawieckie związane z przeróbką wyrobów odzieżowych A.12.2(6)1 wymienić etapy prac związanych z przeróbką wyrobu odzieżowego; A.12.2(6)2zaplanować zakres prac związanych z przygotowaniem wyrobu odzieżowego do przeróbki A.12.2(7)1 przygotować do przeróbki wyrób odzieżowy; A.12.2(7)2 wykonać przeróbkę wyrobu odzieżowego rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 22

23 zgodnie z zakresem zaplanowanych prac A.12.2(8)1 rozpoznać uszkodzenia wyrobów odzieżowych A.12.2(8)2.ustalić przyczynę powstania uszkodzeń A.12.2(9)1. określić sposoby dokonania napraw wyrobów odzieżowych; A.12.2(9)2.dobrać sposób wykonania naprawy wyrobu odzieżowego A.12.2(10)1.wykonać naprawę wyrobu odzieżowego A.12.2(10)2.określić zakres prac związanych z naprawą A.12.2(11)1 wymienić kryteria oceny przeróbek i napraw A.12.2(11)2 dokonać oceny dokonanych przeróbek i napraw A.12.2(12)1. sporządzić kalkulację kosztów naprawy lub przeróbki; A.12.2(12)2.określić ceną wykonanej usługi H(4)1. dokonać analizy zagrożeń dla zdrowia i życia człowieka oraz mienia i środowiska związane z wykonywaniem zadań zawodowych podczas wykonywania wzorów odzieży; H(4).2. scharakteryzować sposoby przeciwdziałania zagrożeniom przy wykonywaniu zadań zawodowych H(7)1. zorganizować stanowisko pracy w produkcji odzieży, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii; H(7)2.dokonać analizy zasad organizacji stanowisk pracy w przedsiębiorstwie odzieżowym; D H(8)1. dobrać środki ochrony indywidualnej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(8)2. dobrać środki ochrony zbiorowej podczas wykonywania zadań zawodowych; D H(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony D rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 23

24 przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych; H(9)2. przestrzegać wszystkich zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów ochrony przeciwpożarowej podczas wykonywania zadań zawodowych; H(10)2. zapobiegać zagrożeniom życia i zdrowia w miejscu wykonywania czynności zawodowych H(10)3 udzielić pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia KS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej; Doskonalenie podstaw programowych kluczem do modernizacji kształcenia zawodowego KS(2)1. proponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2.realizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami KS(4)1. przejawiać chęć doskonalenia się; KS(8)1. ponosić odpowiedzialność za podejmowane działania; KS(10)1.współpracować w zespole; lanowane zadanie: rzeróbka wyrobu odzieżowego. Dokonaj przeróbki bluzki damskiej zgodnie z zamówieniem klienta. Ustal zakres przeróbki, dobierz sposób dokonania przeróbki i zapisz kolejność prac. amiętaj o zaplanowaniu wszystkich etapów prac przed przystąpieniem do pracy. Zwróć uwagę na: ustalenie szczegółów zamówienia klienta - zakresu przeróbki, wykonanie odpowiednich pomiarów, terminu wykonania pracy i kalkulacji kosztów wykonanej pracy. Ważnym elementem twojej pracy będzie również planowanie i wybór metod i sposobu wykonania przeróbki bluzki damskiej. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne rogram tego działu powinien być realizowany y w warsztatach szkolnych, w których powinny być zorganizowane następujące stanowiska: stanowiska szycia ręcznego (jedno stanowisko dla sześciu uczniów), wyposażone w: manekiny krawieckie, przybory do szycia ręcznego, nożyczki, dodatki krawieckie, stanowiska rozkroju ręcznego (jedno stanowisko dla dwóch uczniów), wyposażone w stół oraz narzędzia do rozkroju ręcznego (nożyczki, wzorniki, przyciski metalowe), stanowiska prasowania (jedno stanowisko dla trzech uczniów), wyposażone w: stół do prasowania lub deskę do prasowania, żelazko elektryczno-parowe, przybory do prasowania, zaparzaczkę, stanowiska montażu wyrobów odzieżowych (jedno stanowisko dla jednego ucznia) wyposażone w maszynę stębnówkę płaską z oprzyrządowaniem, ponadto w warsztatach szkolnych powinny znajdować się maszyny owerlok (jedna maszyna dla trzech uczniów), eksponaty odzieży we fragmentach i w całości oraz wzory węzłów technologicznych, maszyny: dziurkarka odzieżowa i guzikarka, pojemniki do kompletowania wykrojonych elementów, regały, stojaki na wykroje, pojemniki na odpady, instrukcje rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 24

25 obsługi maszyn oraz narzędzia do ich regulacji. Kształcenie może odbywać się również w: pracowniach i warsztatach szkolnych, placówkach kształcenia praktycznego, podmiotach stanowiących potencjalne miejsce zatrudnienia absolwentów szkół kształcących w zawodzie. Środki dydaktyczne Aktualne normy dotyczące szwów maszynowych, Instrukcje obsługi, czyszczenia i konserwacji maszyn do szycia, maszyn i urządzeń krojczych i do termicznej obróbki odzieży, katalogi z oprzyrządowaniem maszyn szwalniczych, katalogi przedstawiające rodzaje igieł szwalniczych, katalogi ściegów i szwów maszynowych, normy obowiązujące w przemyśle odzieżowym, dokumentacje techniczno-technologiczne wyrobów odzieżowych, tablice z symbolami graficznymi węzłów technologicznych, tablice znaków informacyjnych dotyczących konserwacji odzieży; Zalecane metody dydaktyczne okaz, prezentacja, dyskusja, ćwiczenia, metoda projektów. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub grupowo. Grupa maksymalnie 10 osób ropozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Sprawdzanie efektów kształcenia będzie przeprowadzone na podstawie: ustalenia szczegółów zamówienia klienta - zakresu przeróbki, wykonania odpowiednich pomiarów, terminu wykonania pracy i kalkulacji kosztów wykonanej pracy oraz planowania i wyboru metod i sposobu wykonania przeróbki bluzki damskiej. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 25

26 M.3 Modelowanie wyrobów odzieżowych M3.J1 Modelowanie podstawowych form wyrobów odzieżowych M3.J2 Modelowanie form wyrobów odzieżowych na podstawie projektu plastycznego M3.J1 Modelowanie podstawowych form wyrobów odzieżowych Uszczegółowione efekty kształcenia Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi: oziom wymagań programowych ( lub ) Kategoria taksonomiczna Materiał kształcenia KZ(A.h)(8)1. dokonać interpretacji pojęć z zakresu Modelowanie form odzieży. krawieckich; antropometrii; KZ(A.h)(8)3. ocenić poprawność przeprowadzonych D KZ(A.h)(8)2. określić zasady wykonywania pomiarów pomiarów krawieckich; Oznaczenia i symbolika pomiarów. omiary antropometryczne. Tabele antropometryczne. KZ(A.h)(8)4. określić sposób przeprowadzenia pomiaru omiary krawieckie. krawieckiego; KZ(A.h)(8)5. wskazywać pomiary krawieckie potrzebne do wykonania projektu wyrobu odzieżowego; roporcje sylwetki ludzkiej. Metody wykonywania form odzieży. KZ(A.h)(8)6 zastosować symbolikę podstawowych A.12.1(1)1. zastosować zasady wykonywania pomiarów pomiarów ciała; krawieckich; Wzornictwo i funkcjonalność ubiorów dziecięcych. Surowce włókiennicze na ubiory dziecięce. A12.1(1)2. wykonać pomiary krawieckie dla określonego Konstrukcja wybranych standardów odzieży dla I i II grupy wiekowej. wyrobu odzieżowego; A12.1(1)3. wykonać pomiary kontrolne dla osób z wadami postawy; Modelowanie form wyrobów dziecięcych. Konstrukcja i modelowanie wyrobów damskich na górną i dolną część A.12.1(1)4. scharakteryzować figury nietypowe; ciała. A.12.1(5)1. wykorzystać projekt plastyczny wyrobu Konstrukcja i modelowanie wyrobów męskich na górną i dolną część odzieżowego do modelowania konstrukcyjnego; ciała A.12.1(5)2. dobrać materiały, narzędzia i przybory do rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 26

27 wykonania form wyrobu odzieżowego; A.12.1(5)3. wykonać modelowanie konstrukcyjne wyrobów dziecięcych; A.12.1(5)4. wykonać modelowanie konstrukcyjne odzieży damskiej na dolną część ciała; A.12.1(5)5. wykonać modelowanie konstrukcyjne odzieży damskiej na górną część ciała; A.12.1(5)6. wykonać modelowanie form odzieży na figury nietypowe; A.12.1(5)7. wykonać modelowanie konstrukcyjne odzieży męskiej; KS(6)1. aktualizować wiedzę i doskonalić umiejętności zawodowe; Zasady modelowania przestrzennego. Modelowanie przestrzenne podstawowych form odzieży. Wady postawy. Typy figur. omiary krawieckie figur nietypowych. Modelowanie bluzki dla osób z wadami postawy. Modelowanie spódnicy dla osób z wadami postawy Modelowanie spodnia dla osób z wadami postawy. H(7)1. zorganizować stanowisko pracy w produkcji odzieży zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i wymaganiami ergonomii; KS(2)1. proponować możliwości rozwiązania realizowanych zadań; KS(2)2.realizować działania zgodnie ze swoimi pomysłami; KS(10)1.współpracować w zespole; KS(10)2. przezwyciężać bariery komunikacyjne; lanowane zadania(ćwiczenia) Wykonanie form wyrobu odzieżowego. Wykonaj formy bluzki damskiej bez rękawów zgodnie z rysunkiem modelowym. Zakres prac- wykonanie form przodu i tyłu bluzki na wymiary zdjęte z klientki, przeniesienie zaszewki piersiowej zgodnie z rysunkiem. Zwróć uwagę na poprawność przeprowadzonych pomiarów krawieckich, symbolikę pomiarów ciała, wykonanie konstrukcji, przeniesienie zaszewki. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w pracowni modelowania odzieży, posiadającej stanowiska do modelowania form odzieży (jedno stanowisko dla jednego ucznia), wyposażone w: komputery podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, oprogramowanie do wspomagania proces modelowania wyrobów odzieżowych oraz stoły kreślarskie, materiały i przybory kreślarskie, zestaw linijek kreślarskich, stanowisko komputerowe dla nauczyciela podłączone do sieci lokalnej z dostępem do Internetu, wyposażone rojekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 27