Wpływ wybranych parametrów na wielkość emisji zanieczyszczeń powietrza z procesu wysokotemperaturowego spalania odpadów chloroorganicznych

Transkrypt

1 From the SelectedWorks of Robert Oleniacz June 1, 2004 Wpływ wybranych parametrów na wielkość emisji zanieczyszczeń powietrza z procesu wysokotemperaturowego spalania odpadów chloroorganicznych Robert Oleniacz Available at:

2 WPŁYW WYBRANYCH PARAMETRÓW NA WIELKOŚĆ EMISJI ZANIECZYSZCZEŃ POWIETRZA Z PROCESU WYSOKOTEMPERATUROWEGO SPALANIA ODPADÓW CHLOROORGANICZNYCH Robert OLENIACZ Akademia Górniczo-Hutnicza, Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska, Zakład Kształtowania i Ochrony Środowiska, Al. Mickiewicza 30, Kraków STRESZCZENIE W pracy przedstawiono wstępną analizę wyników ciągłych pomiarów wielkości emisji zanieczyszczeń powietrza i innych parametrów procesu wysokotemperaturowego spalania odpadów chloroorganicznych. Szczególna uwaga została zwrócona na te parametry wpływające na wielkość emisji, które w analizowanym systemie spalania mogą podlegać znacznym wahaniom (np. ilość spalanych odpadów chloroorganicznych) oraz na takie substancje zanieczyszczające, jak chlorowodór, tlenki azotu i tlenek węgla. W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono m.in., że w omawianym systemie spalania chlor pełni rolę inhibitora powstawania tlenków azotu. Z drugiej strony wzrost ilości chloru wprowadzanego do procesu spalania nie powoduje zwiększenia ilości tworzącego się tlenku węgla. 1. Wstęp Jednym z najbardziej racjonalnych sposobów postępowania z odpadami chloroorganicznymi, o ile oczywiście nie da się ich wykorzystać w innych procesach technologicznych, jest spalanie połączone z odzyskiem ze spalin powstałego chlorowodoru (HCl) [1]. Chlorowodór obok dwutlenku węgla (CO 2 ) i pary wodnej (H 2 O) jest bowiem głównym produktem spalania organicznych związków chloru. Chlor przechodzi do HCl nawet w warunkach niedoboru tlenu i przy znacznym stężeniu tlenku węgla (CO). Z drugiej strony przy nadmiarze tlenu i niedoborze wodoru w miejsce HCl może powstawać chlor cząsteczkowy (Cl 2 ), zgodnie z reakcją Deacona: 2HCl + ½ O 2 Cl 2 + H 2 O (1) Odzysk HCl ze spalin najczęściej jest prowadzony z wykorzystaniem procesu absorpcji w wodzie, w tym także absorpcji adiabatycznej w gorącym roztworze kwasu solnego [2]. Po usunięciu HCl ze spalin następuje wytworzenie odpowiednio czystych produktów w postaci np. azeotropowego roztworu kwasu solnego czy suchego, gazowego chlorowodoru [3]. Z instalacji do wysokotemperaturowego spalania odpadów chloroorganicznych teoretycznie mogą być emitowane do powietrza podwyższone ilości HCl lub Cl 2 oraz tlenków azotu (NO x ), a w niektórych przypadkach także sadzy i wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (PAHs) [4]. W wypadku zastosowania wysokosprawnych systemów usuwania/odzysku HCl ze spalin (np. kilku absorberów połączonych szeregowo), stężenia chlorowodoru w gazach emitowanych do powietrza powinny utrzymywać się znacznie poniżej standardów emisyjnych obowiązujących dla instalacji spalania odpadów, nawet przy bardzo wysokiej jego zawartości w gazach wprowadzanych do absorberów. Częściowe powstawanie Cl 2 (w miejsce HCl) jest niekorzystne m.in. z punktu widzenia skuteczności odzysku chloru ze spalin, stąd proces spalania jest organizowany w taki sposób, aby reakcja Deacona (1) przebiegała w kierunku tworzenia się HCl (utrzymywanie niewielkiego nadmiaru tlenu w spali-

3 210 nach oraz wprowadzanie w razie potrzeby dodatkowego strumienia H 2 O) [5]. Stosowane systemy oczyszczania spalin z HCl nie zapewniają równie skutecznego usuwania NO x. Tworzenie się tlenków azotu powinno zostać zatem ograniczone do minimum już w samym procesie spalania. W wypadku wielu rodzajów odpadów chloroorganicznych do ich skutecznego unieszkodliwienia wymagane są wysokie temperatury i odpowiedni nadmiar tlenu, co może sprzyjać powstawaniu NO x. Z drugiej strony jednak znane są przypadki, w których obecność chloru w procesie spalania paliw i odpadów ogranicza tworzenie się NO x [6]. Powstawanie sadzy i PAHs może z kolei towarzyszyć termicznemu krakingowi ciekłych odpadów chloroorganicznych. Zjawisko to jest niekorzystne zarówno z punktu widzenia emisji zanieczyszczeń do powietrza, jak i sprawnego funkcjonowania palników stosowanych do atomizacji i spalania tych odpadów. Dlatego też w nowoczesnych instalacjach jest ono zwykle skutecznie eliminowane poprzez zastosowanie systemów spalania wyposażonych w palniki o specjalnej konstrukcji, które są zasilane w odpowiedni sposób odpadami (izolacja termiczna) oraz zapewniają atomizację odpadów na bardzo drobne krople, a także ich natychmiastowe podgrzanie, odparowanie i utlenienie, czemu sprzyjają wysoka temperatura, wysoce turbulencyjny przepływ i doskonałe wymieszanie gazowych reagentów [3, 7]. W niniejszej pracy przedstawione zostały rezultaty wstępnych analiz wyników ciągłych pomiarów zawartości wybranych substancji w gazach odlotowych oraz najistotniejszych parametrów procesu wysokotemperaturowego spalania ciekłych i gazowych odpadów chloroorganicznych. Analizy były prowadzone w celu określenia zakresu występowania stężeń zanieczyszczeń w gazach emitowanych do powietrza, wzajemnych zależności pomiędzy tymi stężeniami oraz ewentualnego wpływu rejestrowanych parametrów procesu na wielkość emisji. 2. Rodzaj i ilość spalanych odpadów Prezentowane wyniki badań dotyczą spalania odpadów chloroorganicznych z produkcji chlorku winylu i rozpuszczalników, w ilościach ok. 2 3 Mg/h. Spalane były głównie odpady ciekłe i gazowe, zawierające chlor w ilości od kilku do ok. 90 % wag., w tym: ciekłe pozostałości z kotłów destylacyjnych i reaktora chlorowania etylenu oraz ciekłe odpady z instalacji PCW (zawierające toluen), upłynnione odpady z produkcji czterochlorku węgla i czterochloroetylenu (zawierające sześciochloropochodne HEX), odgazy odprowadzane z suszenia 1,2-dwuchloroetanu, oksychlorowania etylenu, systemu pobierania próbek w węźle rozfrakcjonowania oraz z węzła neutralizacji chlorku winylu. Dominujący był strumień odpadów gazowych (ok % strumienia masy spalanych odpadów), mogący zawierać do ok. 33% wag. chloru (w wypadku odgazów z suszenia 1,2- dwuchloroetanu) oraz do ok. 4 % wag. azotu (w wypadku odgazów z oksychlorowania etylenu). Największą zawartością chloru cechują się odpady HEX (rzędu 89 % wag.) oraz ciekłe pozostałości podestylacyjne (ok % wag.). W ciekłej frakcji odpadowej zawierającej toluen z instalacji PCW chlor występuje w ilości ok. 5% wag. 3. Charakterystyka instalacji Odpady chloroorganiczne spalane były w instalacji o zdolności przerobowej 3300 kg/h odpadów gazowych, 1110 kg/h odpadów ciekłych i 50 kg/h odpadów stałych, opartej na piecu głównym z komorą palnikową VICARB a (przeznaczonym do spalania odpadów ciekłych i gazowych) oraz dodatkowym piecu obrotowym (przeznaczonym do spalania niewielkich ilości odpadów stałych i półstałych). W instalacji tej odpady ciekłe rozpylane są na krople o wymiarach poniżej 50 m za pomocą gorącego gazu atomizującego (o temperaturze ok.

4 o C), wprowadzanego do komory spalania palnika VICARB a z bardzo dużą prędkością obwodową (ok m/s). Spalanie odpadów ciekłych i gazowych zachodzi w wysokich temperaturach (rzędu o C), przy czym czas przebywania spalin w strefie najwyższych temperatur (komora spalania palnika VICARB a) jest rzędu 3 s, a w temperaturze co najmniej 1200 o C (komora zasadnicza pieca i kanał spalinowy na odcinku do wytwornicy pary) wynosi ponad 2 sekundy. Spalanie odpadów stałych i półstałych zachodzi w piecu obrotowym w temperaturze rzędu o C, przy czym powstające spaliny w celu dopalenia składników palnych kierowane są jeszcze do pieca głównego, w którym przebywają przez minimum 2 sekundy w temperaturze dużo powyżej 1200 o C (podczas analizowanych serii pomiarowych temperatura w komorze zasadniczej pieca utrzymywana była na średnim poziomie 1335 o C). Spaliny opuszczające ten piec pozostają w równowadze termodynamicznej i składają się głównie z N 2, HCl, CO 2, H 2 O i O 2. Omawiana instalacja umożliwia odzysk ze spalin części ciepła (produkcja pary 1,7 MPa), jak również większości chlorowodoru (produkcja suchego gazowego HCl oraz azeotropowego roztworu kwasu solnego 19% o jakości technicznej). Po wstępnym schłodzeniu w wytwornicy pary, spaliny odpylane są za pomocą filtra ze świecami ceramicznymi, po czym przechodzą poprzez układ szybkiego schładzania do trzystopniowego węzła absorpcji chlorowodoru, umożliwiającej uzyskanie kwasu solnego 27%. Kwas ten poddawany jest procesowi destylacji, w wyniku którego uzyskuje się azeotropowy roztwór HCl o stężeniu 19% (wykorzystywany częściowo w węźle absorpcji, a częściowo poddawany dalszemu oczyszczeniu w celu wytworzenia produktu o odpowiedniej czystości) oraz pary, które po schłodzeniu i osuszeniu zawierają tylko gazowy chlorowodór (wykorzystywany do produkcji 1,2- dwuchloroetanu). Gazy odlotowe z węzła absorpcji kierowane są do kolumny neutralizacyjnej (zasilanej rozcieńczonym roztworem NaOH) w celu usunięcia nie zaabsorbowanego chlorowodoru oraz śladów Cl 2 i SO 2, a następnie do filtra mokrego w celu usunięcia mikrokropel cieczy absorpcyjnej i aerozoli HCl, po czym są odprowadzane do atmosfery. W sposób ciągły są one monitorowane m.in. pod kątem zawartości takich składników jak O 2, CO, NO x, HCl, Cl 2, SO 2, HF i pył ogółem [3]. 3. Przedstawienie i omówienie wyników analiz Wstępnym analizom poddano wartości średnie z 96 kolejnych, 1-godzinnych serii pomiarowych zarejestrowanych za pomocą ciągłych systemów monitoringu emisji zanieczyszczeń powietrza oraz wybranych parametrów procesu (w tym m.in. ilość spalanych odpadów ciekłych i gazowych, nadmiar tlenu i temperatura w piecu). W celu zobrazowania zakresu występowania analizowanych danych pomiarowych, na rys. 1 przedstawiony zostały przebiegi zmienności najistotniejszych z nich (średnie 1-godzinne). Z rejestrowanych składników spalin nie uwzględniono tutaj pyłu, którego stężenia utrzymywały się na bardzo niskim poziomie (< 1 mg/m 3 ) oraz substancji występujących poniżej dolnej granicy oznaczalności stosowanych analizatorów (Cl 2, SO 2, HF). Jak wynika z przeanalizowanych danych, bez trudu dotrzymywane są tutaj standardy emisyjne określone dla instalacji spalania odpadów i to nie tylko w odniesieniu do pyłu ogółem, SO 2 czy HF, ale także w wypadku HCl, NO x i CO czy innych substancji, mierzonych okresowo: metali ciężkich, całkowitego węgla organicznego oraz dioksyn i furanów [1]. W omawianej instalacji nie występuje również problem powstawania sadzy oraz wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych. Uzyskane zależności pomiędzy całkowitym strumieniem masy spalanych odpadów ciekłych i gazowych, a średnimi stężeniami HCl, NO x (NO 2 i NO w przeliczeniu na NO 2 ) oraz CO w gazach emitowanych do powietrza (po oczyszczeniu), przedstawiono na rys. 2 (średnie

5 212 1-godzinne). Wzajemne zależności pomiędzy średnimi 1-godzinnymi stężeniami HCl i NO x oraz HCl i CO w spalinach oczyszczonych zamieszczono z kolei na rys. 3 i 4. Stężenie O 2 [%] a) O2 NOx Stężenie NO x [mg/m 3 ] Czas [h] Stężenie CO [mg/m 3 ] 1,6 1,4 1,2 1,0 0,8 0,6 0,4 0,2 b) CO HCl ,0 3,5 3,0 2,5 2,0 1,5 1,0 Stężenie HCl [mg/m 3 ] Czas [h] Nadmiar tlenu [%] 6,0 5,5 5,0 4,5 4,0 3,5 3,0 c) nadmiar tlenu temperatura w piecu Temperatura [ o C] Czas [h] Ilość odpadów [Mg/h] 4,5 4,0 3,5 3,0 2,5 2,0 1,5 1,0 d) odpady ciekłe odpady gazowe ogółem Czas [h] Rys. 1. Przykładowy przebieg zmienności stężeń wybranych składników spalin oczyszczonych (warunki odniesienia: T = 273 K, p = 101,3 kpa, gaz suchy) emitowanych podczas spalania ciekłych i gazowych odpadów chloroorganicznych w analizowanej instalacji (a, b) w odniesieniu do nadmiaru tlenu w komorze spalania palnika VICARB'a i temperatury w piecu głównym (c) oraz ilości spalanych odpadów (d)

6 213 Stężenie HCl [mg/m 3 ] 4,0 3,5 a) 3,0 2,5 2,0 1,5 1,0 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 3,0 Ilość spalanych odpadów ciekłych i gazowych [Mg/h] Stężenie NO x (NO 2) [mg/m 3 ] b) 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 3,0 Ilość spalanych odpadów ciekłych i gazowych [Mg/h] Stężenie CO [mg/m 3 ] 0,7 c) 0,6 0,4 0,3 0,2 0,1 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 2,9 3,0 Ilość spalanych odpadów ciekłych i gazowych [Mg/h] Rys. 2. Zależność pomiędzy średnimi stężeniami a) HCl, b) NO x i c) CO w spalinach oczyszczonych (warunki odniesienia: T = 273 K, p = 101,3 kpa, gaz suchy) a ilością ciekłych i gazowych odpadów chloroorganicznych spalanych w analizowanej instalacji Na ilość powstającego i emitowanego do powietrza HCl z pewnością wpływa ilość chloru wprowadzana do systemu spalania. Zmiany stężeń HCl w gazach emitowanych do powietrza, przy założeniu stałej skuteczności jego usuwania ze spalin, powinny wynikać ze zmian zawartości chloru w spalanych odpadach. Jak wynika z rys. 2a, występuje także trend wzrostowy tych stężeń podczas wzrostu ilości spalanych odpadów. W wypadku NO x obserwowany jest trend odwrotny (rys. 2b), który pośrednio wynika z silnej, odwrotnie proporcjonalnej zależności pomiędzy stężeniami NO x i HCl w gazach odlotowych (rys. 3). Z kolei w wypadku CO nie zaobserwowano żadnych korelacji pomiędzy jego stężeniami w gazach odlotowych, a ilością spalanych odpadów (rys. 2c) czy zawartością w spalinach jakiegoś innego

7 214 składnika (w tym też HCl rys. 4), z wyjątkiem pyłu ogółem. W tym ostatnim wypadku uzyskane wyniki pomiarów trudno jednak uznać za wiarygodne z uwagi na bardzo niskie stężenia obydwu mierzonych substancji. W związku z tym, że w czasie analizowanych serii pomiarowych na bardzo stabilnym poziomie utrzymywana była zarówno temperatura w piecu głównym ( o C), jak i nadmiar tlenu w komorze spalania palnika VICARB a (4,4-4,8%), nie było możliwe zaobserwowanie wpływu zmian tych parametrów na ilość emitowanych zanieczyszczeń powietrza. Stężenie NO x (NO2) [mg/m 3 ] ,4 0,8 1,2 1,6 2,0 2,4 2,8 3,2 3,6 Stężenie HCl [mg/m 3 ] Rys. 3. Zależność pomiędzy średnimi stężeniami NO x i HCl w spalinach emitowanych do powietrza z analizowanej instalacji (T = 273 K, p = 101,3 kpa, gaz suchy) Stężenie CO [mg/m 3 ] 0,7 0,6 0,4 0,3 0,2 0,1 0,4 0,8 1,2 1,6 2,0 2,4 2,8 3,2 3,6 Stężenie HCl [mg/m 3 ] Rys. 4. Zależność pomiędzy średnimi stężeniami CO i HCl w spalinach emitowanych do powietrza z analizowanej instalacji (T = 273 K, p = 101,3 kpa, gaz suchy) Należy tutaj zaznaczyć, że zmiany zawartości w spalinach oczyszczonych niektórych składników mogą wynikać nie tylko ze zmian całkowitej ilości spalanych odpadów, ale np. ze zmiennego udziału w spalanym wsadzie odpadów o podwyższonej zawartości danego składnika (substratu reakcji) lub też z zupełnie innych przyczyn (np. ze zmiennej skuteczności usuwania ze spalin danego składnika, zwłaszcza HCl, którego zawartość w spalinach unoszonych z pieca jest o ok. 4-5 rzędów większa niż w spalinach oczyszczonych). Ewidentny wydaje się być jednak wpływ wysokich zawartości chloru/chlorowodoru w strefie spalania na ograniczenie powstawania NO x. Potwierdza to bardzo dobra korelacja pomiędzy stężeniami NO x i HCl w gazach emitowanych do powietrza (rys. 3). Tego typu zależność została wcześniej wykazana m.in. dla procesu spalania paliw konwencjonalnych i odpadowych w złożu fluidalnym [6]. Wpływ ilości chloru wprowadzanego do systemu spalania na ilość powstają-

8 215 cych NO x można przypisać zdolności Cl, Cl 2 i HCl do usuwania i/lub zahamowania rekombinacji rodników typu H, OH, HO 2 czy O (w wypadku rodnika O usuwany jest rodnik H niezbędny do jego rekombinacji) [6, 8, 9]: Cl + H + M HCl + M (2) HCl + H H 2 + Cl (3) HCl + OH H 2 O + Cl (4) Cl + HO 2 HCl + O 2 (5) Cl 2 + H HCl + Cl (6) H + O 2 OH + O (7) Rodniki te mają z kolei istotne znaczenie we wszystkich mechanizmach powstawania NO x (termicznym, szybkim i paliwowym ) [10, 11]. W wypadku analizowanej instalacji, w której w temperaturach ponad 1300 o C spalane są w dużych ilościach ciekłe i gazowe związki organiczne, istotne znaczenie powinien mieć zwłaszcza termiczny i szybki mechanizm tworzenia się NO x. Biorąc pod uwagę fakt, że w komorze spalania palnika VICARB a utrzymywany jest niewielki, ściśle kontrolowany nadmiar powietrza (rzędu 4-5%), wolnego tlenu nie jest zbyt dużo, przez co bardzo wzrasta znaczenie reakcji zużywających tlen atomowy oraz rodniki H i OH. Dlatego też pomimo występowania bardzo wysokich temperatur, stężenia NO x w spalinach mieszczą się z reguły w zakresie ok mg/m 3 u przy 6% O 2 (tj. ok mg/m 3 u przy 11% O 2 ), co jest wielkością stosunkowo małą w porównaniu z innymi systemami bezpośredniego lub dwustopniowego spalania odpadów niebezpiecznych czy też niskoemisyjnymi technikami spalania stosowanymi w energetyce. 4. Wnioski Na podstawie przeprowadzonych analiz można stwierdzić, że: 1. Emisja SO 2, HF i substancji pyłowych z omawianej instalacji jest bardzo mała, co wynika zarówno z niskiej zawartości siarki, fluoru i popiołu w spalanych odpadach, jak i z zastosowania systemu oczyszczania spalin o wysokiej sprawności. Również stężenia HCl, NO x i CO w gazach emitowanych do powietrza są znacznie niższe od odpowiednich wartości dopuszczalnych, obowiązujących dla instalacji spalania odpadów. 2. Pomimo że proces spalania odpadów chloroorganicznych jest prowadzony w wysokich temperaturach (dochodzących do 1500 o C), nie powoduje to powstawania dużych ilości tlenków azotu, do czego wydatnie przyczynia się prawdopodobnie obecność w strefie reakcji rodnikowych nadmiaru wolnego chloru lub chlorowodoru. W sytuacji gdy proces spalania prowadzony jest ze ściśle kontrolowanym, lekkim nadmiarem powietrza, chlor atomowy, chlor cząsteczkowy oraz HCl przyczyniają się do usuwania rodników typu H, OH i HO 2 oraz zahamowania procesu rekombinacji rodników OH i O. Tymczasem rodniki te mają istotne znaczenie we wszystkich mechanizmach powstawania NO x. 3. W związku z powyższym istnieje wyraźna, odwrotnie proporcjonalna zależność pomiędzy stężeniami NO x i HCl w gazach odlotowych. Obserwowany jest także trend malejący stężeń NO x oraz trend wzrastający stężeń HCl przy wzroście ilości spalanych odpadów chloroorganicznych. 4. Z drugiej strony wzrost ilości spalanych odpadów i wprowadzanego chloru nie wiąże się ze wzrostem ilości tworzącego się CO, którego mechanizm utleniania do CO 2 również częściowo zachodzi z udziałem rodników OH, HO 2 i O. W tym przypadku skuteczne utlenianie CO i innych produktów niezupełnego spalania wydaje się być zapewnione dzięki wysokiej temperaturze spalania (z reguły powyżej 1300 o C), wystarczająco

9 216 długiemu czasowi przebywania spalin w tej temperaturze, dobremu wielostopniowemu rozprowadzeniu powietrza spalania oraz wysoce turbulencyjnemu przepływowi fazy gazowej, powodującemu doskonałe wymieszanie spalanych składników z tlenem. Praca została wykonana w ramach badań własnych AGH nr Literatura 1. Oleniacz R.: Spalanie odpadów chloroorganicznych z produkcji chlorku winylu jako źródło emisji zanieczyszczeń powietrza. Inżynieria Środowiska półrocznik AGH, 2003, tom 8, z. 2, Zieńko J., Antoszczyn M.: Problemy spalania odpadów chloroorganicznych powstających w procesach wytwarzania chlorku winylu, tlenku propylenu i epichlorohydryny. Materiały z II Ogólnopolskiego Sympozjum Spalanie odpadów przemysłowych technologie i problemy. Łódź, września Doroczyński A.: Ocena skuteczności rozwiązań technicznych w technologii odzysku chlorowodoru ze związków chloroorganicznych. Materiały z II Ogólnopolskiej Konferencji Osiągnięcia proekologiczne w przemyśle chemicznym. Toruń, października Morse J.S., Cundy V.A.: Sooting in Chlorinated Hydrocarbon Combustion A Critical Review. Combust. Sci. and Tech., 1994, Vol. 95, nr 1-6, Rogala J., Przondo J.: Spalanie ciekłych odpadów chloroorganicznych w Z.Ch. Rokita S.A. Materiały konferencyjne z Międzynarodowego Sympozjum Waste Management Strategies and Methods, Międzyzdroje, kwietnia Julien S., Brereton C.M.H., Lim C.J., Grace J.R., Anthony E.J.: The Effect of Halides on Emissions from Circulating Fluidized Bed Combustion of Fossil Fuels. Fuel, 1996, Vol. 75, No. 14, Yang G., Jones A.D., Kennedy I.M.: The Impact of Turbulent Mixing on the Oxidation of a Chlorinated Hydrocarbon. Environ. Sci. & Techn., 1998, Vol. 32, nr 9, Gokulakrishnan P., Lawrence A.D.: An Experimental study of the Inhibiting Effect of Chlorine in a Fluidized Bed Combustor. Combust. Flame, 1999, Vol. 116, nr 4, Roesler J.F., Yetter R.A., Dryer F.L.: Detailed Kinetic Modeling of Moist CO Oxidation Inhibited by Trace Quantities of HCl. Combust. Sci. and Tech., 1992, Vol. 85, nr 1-6, Glassman I.: Combustion. Harcourt Brace Jovanovich, Publ., Academic Press, Inc Miller J.A., Bowman C.T.: Mechanism and Modeling of Nitrogen Chemistry in Combustion. Prog. Energy Combust. Sci., 1989, Vol. 15, nr 4, THE IMPACT OF SOME PARAMETERS ON THE AIR POLLUTANT EMISSIONS FROM HIGH-TEMPERATURE INCINERATION OF CHLOROORGANIC WASTES In the paper preliminary analysis of the continuous measurements of the air pollutants emission and other parameters of high-temperature process of chloroorganic waste incineration are presented. In the analysis there was taken especially note of the parameters influencing the emissions, which could significantly vary in the incineration system (for example the amount of incinerated wastes) and pollutants like hydrogen chloride, nitrogen oxides and carbon monoxide. Basing the results of the analysis, it was affirmed that chlorine plays an inhibiting role on the formation of nitrogen oxides in the chloroorganic waste incineration system. On the other hand, an increase of the chlorine introducing to the process does not cause increase of carbon monoxide formation.