Bezpłatny Magazyn Informacyjny Numer 03/155/ r. ISSN Antoninek, ul. Leszka. Pierwsze. rusztowania.

Transkrypt

1 ISSN Bezpłatny Magazyn Informacyjny Numer 03/155/ r. Pierwsze Antoninek, ul. Leszka rusztowania

2 Informator Spółdzielczy Spółdzielnia Mieszkaniowa podpisała 13 marca br. nową umowę związaną z realizacją i rozliczaniem transakcji opłacanych kartami płatniczymi. Oznacza to, że w Kasie na parterze budynku Zarządu przy ul. Kwaśniewskiego 1 pojawi się nowy terminal. Nowoczesny terminal Do tej pory zdarzało się, że mieszkańcy nie mogli wykonywać elektronicznych płatności bezgotówkowych z powodu awarii. Usterki te wynikały z winy dotychczasowego usługodawcy, którego urządzenia cechowały się dość dużą awaryjnością. W drugiej połowie marca w kasie pojawił się nowoczesny terminal stacjonarny POS (ang. point of sale) nowego usługodawcy, firmy First Data Polska (FDP), właściciela marki PolCard. Terminal będzie obsługiwał wszystkie karty (VISA, VISA Electron, VISA V PAY, MasterCard, Master Card Electronic, Maestro, POLCARD, POLCARD BIS, B, Diners Club, American Express). Opłaty za terminal uiszczane firmie FDP przez Spółdzielnię uwzględniają jego serwis i obsługę awarii w ciągu 6 godzin roboczych od daty zgłoszenia. Jednocześnie, przez 24 h na dobę zapewniona jest telefoniczna asysta FDP wspierającą usunięcie ewentualnych awarii. Wszystkich mieszkańców, którzy z powodu awarii terminalu nie mogli zapłacić rachunków w Spółdzielni przy użyciu karty płatniczej, przepraszamy. Podkreślamy, że za awaryjność urządzenia odpowiada dotychczasowy usługodawca. Podpisanie umowy z nowym usługodawcą i korzystanie z nowego terminalu, powinno wpłynąć na sprawną obsługę elektroniczną w Kasie Spółdzielni. Zalane piwnice os. Zygmunta III Wazy W drugiej połowie lutego doszło do zalania piwnic w bloku nr 3 na os. Zygmunta III Wazy. Przyczyną zalania było zamarznięcie odcinka kanalizacji, a następnie jej odtajanie. Przez kilka dni z piwnic ciągle wypompowywano wodę, aż do usunięcia awarii. Wykonana została odkrywka przyłączy. Specjalistyczna firma próbowała dociec, co jest przyczyną zalania i stwierdziła, że z całą pewnością nie jest to rura wodociągowa. Pracownicy Administracji-Północ wskazali odcinek rury kanalizacyjnej i ta diagnoza okazała się trafiona. Po ustaleniu przyczyny, awaria została usunięta. Koszty napraw okazały się bardzo wysokie i Spółdzielnia ma zamiar wystąpić o odszkodowanie do ubezpieczyciela. 2

3 Informator Spółdzielczy Pierwsze rusztowania W marcu Spółdzielnia Mieszkaniowa w Swarzędzu otwarła place budowy związane z wykonaniem dociepleń na kilku lokalizacjach. W pierwszych dniach marca rusztowanie zostało ustawione w Kostrzynie przy blokach na ul. Piasta 3 i 4. Rusztowania rozmieszczane są przy ścianach, na których znajdują się miejsca gniazdowania ptaków, po to by na nich jak najszybciej wykonać docieplenia. Kolejne rusztowania zostały ustawione przy budynku na os. Dąbrowszczaków 9 od strony podwórka. W ciągu następnych dni zostały ustawione przy blokach w docieplanej lokalizacji na os. Kościuszkowców 7 i 8 oraz w Antoninku przy ul. Mścibora 66 i Leszka 66. Nieco później rozpocznie się termoizolacja na os. Raczyńskiego 8 i 9, o terminie poinformujemy w jednym z kolejnych wydań Informatora Spółdzielczego. Zakres prac na tych dziesięciu budynkach a pięciu lokalizacjach, obejmuje docieplenie ścian i docieplenie stropodachów. W zależności od potrzeb, w niektórych budynkach zostaną wymienione drzwi wejściowe, okna na klatkach schodowych i okienka piwniczne. W blokach przeprowadzony też zostanie szczegółowy przegląd instalacji i remonty loggi. W Kostrzynie, gdzie obecnie nie ma ekranów balkonowych, zostaną one zamontowane. W pozostałych lokalizacjach stare, szklane płyty ekranowe zostaną wymienione na nowe. WYMIANA OKIEN Mieszkańców docieplanych w tym roku budynków zachęcamy do wymiany okien w mieszkaniach, wpłynie to zarówno na podniesienie komfortu cieplnego w mieszkaniu, jak i estetykę lokalu oraz budynku. Wykonawcy współpracujący ze Spółdzielnią oferują korzystne ceny, istnieje też możliwość rozłożenia spłat na raty. os. Dąbrowszczaków Kostrzyn os. Kościuszkowców os. Kościuszkowców Antoninek os. Kościuszkowców 3

4 Informator Spółdzielczy Tuż przed rozpoczęciem prac dociepleniowych w 2012 r., Spółdzielnia zamontowała 49 budek dla ptaków (wróble, mazurki, kopciuszki itp.) w okolicy modernizowanych budynków. Dodatkowe 8 budek przeznaczonych jest dla jerzyków Osiedlowa zieleń i ptactwo Budując osiedla mieszkaniowe, Spółdzielnia kierowała się zarówno stworzeniem wygodnego miejsca zamieszkania i egzystowania dla ludności, jak i miejsca przyjaznego dla ptaków. Spółdzielczym budowom, w przeciwieństwie do większości deweloperskich budów, towarzyszyło tworzenie małej architektury, infrastruktury towarzyszącej oraz bogate nasadzenia zieleni. Przy wyborze poszczególnych gatunków drzew i krzewów, kierowano się nie tylko typem gleby i mikroklimatem danego rejonu, ale również ptactwem, które zamieszkuje na terenach miejskich. Sadzono więc dekoracyjne gatunki drzew i krzewów, atrakcyjne dla ptaków ze względu na gęste ugałęzienie lub owoce chętnie przez nie zjadane. Na osiedlach pojawiały się więc: berberys, dereń, dziki bez, głóg, jałowiec, jarząb, jesion, kruszyna, forsycja, rokitnik, lipa, świerki, itp. Dzięki rozmaitości pożywienia, produkowanego przez roślinność w wielu sezonach, na osiedlach zamieszkały wróble, mazurki, kopciuszki, sikory, jaskółki, jerzyki, kosy, kawki, jemiołuszki i inne ptactwo. Należy pamiętać, że gatunki ptaków owadożernych pełnią ważną funkcję w ekosystemie zjadając ogromne ilości owadów w różnych ich stadiach rozwoju (jaja, larwy, poczwarki oraz owady dorosłe). Przez to są także naszymi sprzymierzeńcami w walce z różnymi szkodnikami i natrętami (jak muchy i komary). Przykładowo, dzienna porcja pokarmu sikory bogatki to minimum 18 gram, czyli w przybliżeniu tyle ile waży dany osobnik. Obliczono, że jedna rodzina bogatek złożona z 11 ptaków (2 dorosłe i 9 młodych) zjada w ciągu roku 75 kg owadów. Najlepszym zjadaczem owadów jest jerzyk - jeden dorosły osobnik, aby wykarmić swoje pisklęta, wyłapuje w ciągu doby nawet do 10 tys. owadów (głównie Budka os. Kościuszkowców much i komarów). Po drugie, ptaki rozsiewają nasiona roślin, uczestniczą w ich zapylaniu, niektóre z nich pełnią funkcje sanitarne (zjadając padlinę), są niezbędnym ogniwem łańcucha pokarmowego i istotnym wskaźnikiem kondycji ekosystemu, ponieważ szybko reagują na zmiany lub zanieczyszczenia środowiska naturalnego. Młoda sierpówka Również obecnie Spółdzielnia, wykonując prace modernizacyjne na budynkach, stara się zachować miejsca lęgowe, aby nie wypłoszyć ptaków. W tym celu działa zgodnie z poleceniami Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w Poznaniu, która wykonuje ekspertyzę ornitologiczną. Dokładnie sprawdza się, jakie ptaki zagnieździły się w danym budynku. Poszukując ich siedlisk, trzeba zwrócić uwagę na szczeliny dylatacyjne, szczeliny między płytami i pod parapetami okiennymi, miejsca za rynnami, otwory technologiczne i wentylacyjne w stropodachu - tam lubią zakładać gniazda wróble domowe, szpaki, kopciuszki, sikory bogatki i modraszki, kawki, gołębie miejskie, czasami pustułki. Sprawdza się też półki, gzymsy, wnęki niedostępne parapety okien (np. na klatkach schodowych) - to miejsca wybierane przez gołębie miejskie, pustułki, czasem kosy, sierpówki i gołębie grzywacze. Natomiast pnącza na elewacji budynku i wnęki balkonowe chętnie zasiedlają kosy, sierpówki, czasem dzwońce, kulczyki, szczygły, muchołówki szare, kopciuszki. Ornitolog, przeprowadzający ekspertyzę, na bieżąco kontroluje budowę i czuwa nad czasem wylęgu. Określa również technikę wykonania prac mo- dernizacyjnych, a także pomaga przygotować wniosek do RDOŚ o zezwolenie na zniszczenie siedlisk oraz określa sposób i rodzaj kompensacji (w postaci budek). Zgodnie ze wskazaniami ornitologa pozostawia się niektóre miejsca gniazdowania nienaruszone. W innych miejscach tworzy się otwory, w których mogą zagnieździć się ptaki. Kolejną formą jest wywieszanie drewnianych budek dla odpowiednich gatunków ptaków. Działania te prowadzone są w świetle ustawy o ochronie przyrody, zgodnie z którą miejsca lęgowe ptaków chronionych zlokalizowane na budynkach mieszkalnych należy traktować jako ich siedliska podlegające ochronie prawnej. Zniszczenie siedlisk i miejsc lęgowych ptaków stanowi naruszenie obowiązujących przepisów i działanie takie podlega karze aresztu albo grzywny. Tuż przed rozpoczęciem prac dociepleniowych w 2012 r., Spółdzielnia zamontowała 49 budek dla ptaków (wróble, mazurki, kopciuszki itp.) w okolicy modernizowanych budynków. W parku przy blokach w Kostrzynie zawisło 14 budek, dla lokalizacji na os. Dąbrowszczaków zamontowanych zostało 12 skrzynek na terenie przedszkola Miś Uszatek, 8 nowych budek pojawiło się na drzewach na os. Kościuszkowców, natomiast w lasku przy osiedlu w Antoninku zawieszono 15 budek. Odrębne 8 budek przeznaczonych jest ponadto dla jerzyków w Kostrzynie. 4

5 Informator Spółdzielczy Propozycja Spółdzielni Mieszkaniowej dla mieszkańców wnioskujących o przyspieszenie termoizolacji budynku na os. Kościuszkowców 39. Docieplenie poza kolejką? W poprzednim numerze Informatora Spółdzielczego informowaliśmy o wniosku mieszkańców z os. Kościuszkowców 39 dotyczącym szybszego wykonania termomodernizacji budynku. Spółdzielnia określiła zakres robót dla tego bloku i wykonała wstępny kosztorys. Każdy z mieszkańców otrzymał pisemną informację o możliwości przyspieszenia procesu dociepleniowego i kosztach tej operacji. os. Kościuszkowców 39 Zakres prac Jeśli mieszkańcy wyrażą zgodę na warunki cenowe przedsięwzięcia, Spółdzielnia przystąpi do opracowania dokumentacji, uzyskania stosownych pozwoleń i procedur kredytowych. O ile nic nie stanie na przeszkodzie, uda się uzyskać pozwolenie na budowę i zaciągnąć kredyt, docieplenie będzie można wykonać w 2013r. Łączna powierzchnia ścian, które wymagają termoizolacji wynosi m2. Zakres najważniejszych prac to: - docieplenie stropodachu, - remont loggi (wymiana posadzek, montaż ekranów balustrad), - wymiana okienek piwnicznych, - montaż numerów administracyjnych, - remont opaski budynku, - ocieplenie kominów wentylacyjnych w stropodachu, - wymiana rur spustowych, - wymiana drzwi wejściowych do budynku, - przełożenie instalacji odgromowej. Koszty przedsięwzięcia Szacunkowy łączny koszt tych prac to ,00 zł brutto. Podsumowując wszelkie koszty, włącznie z kosztami projektowymi, dokumentacyjnymi, bankowymi, mieszkańcy budynku na os. Kościuszkowców 39 musieliby wyrazić zgodę na podwyższenie dotychczasowego odpisu na fundusz dociepleniowy (w wysokości 80 groszy/m 2 /m-c) o dodatkową kwotę 1,75 zł/m 2 /m-c. Oznacza to, że lokator standardowego mieszkania o powierzchni 50 m 2, uiszczający obecnie kwotę 40 zł miesięcznie na docieplenie, płaciłby co miesiąc 127,50 zł, czyli o 87,50 zł więcej niż dotychczas. Płatność ta obowiązywałaby przez około 10 lat, począwszy od 1 października 2012 r. Należy zaznaczyć, że już od sezonu grzewczego 2013/2014 mieszkańcy uzyskaliby oszczędności na kosztach ogrzewania budynku. Równocześnie Spółdzielnia występowałaby do Banku Gospodarstwa Krajowego z wnioskiem o uzyskanie premii termomodernizacyjnej, umniejszającej koszty przedsięwzięcia. Decyduje większość głosów Mieszkańcy budynku nr 39, którzy zdecydują się na przyjęcie opisanych warunków, powinni do końca marca br. odwrotnie dostarczyć do Spółdzielni (ul. Kwaśniewskiego 1) pismo, w którym złożą podpis w miejscu Wyrażam zgodę. Pismo można też dostarczyć do Administracji-Północ lub przekazać gospodarzowi domu. Po uzyskaniu połowy + 1, czyli większości pozytywnych decyzji, Spółdzielnia zorganizuje spotkanie, na którym omówione zostaną szczegóły i warianty inwestycji. Spotkanie odbyłoby się w kwietniu br. Informacje Więcej szczegółów o kosztach termoizolacji można uzyskać w Dziale Ekonomicznym przy ul. Kwaśniewskiego 1, pokój 210 i 211, pod nr tel i Masz dług w Spółdzielni Mieszkaniowej? Sprawdź, jak zawrzeć ugodę i spłacić zadłużenie w dogodnych ratach! (os. Dąbrowszczaków, ul. Poznańska, tereny pozaswarzędzkie) (os. Cegielskiego, os. Raczyńskiego, os. Działyńskiego) (os. Kościuszkowców, os. Czwartaków, ul. Gryniów) Wiosenny wypas Tradycyjny już, wiosenny krajobraz - trawniki upstrzone psimi fekaliami. Tylko napiszcie, że ci od małych piesków najczęściej sprzątają. To ci od wielkich psów zostawiają wielkie kupy. zaznaczyła przechodząca obok mieszkanka, sugerując że większość zanieczyszczeń pozostawiają właściciele dużych psów z sąsiadujących domków jednorodzinnych. Jak jest nie wiadomo, tymczasem większość trawników faktycznie wygląda jak po wypasie krów. 5

6 Informator Spółdzielczy Gdzie się podział kosz na śmieci? Mieszkaniec pyta: Proszę o odpowiedź na łamach Informatora Spółdzielczego na pytanie: co się stało z ulicznym koszem na śmieci, który stał kiedyś przy Biedronce na os. Czwartaków? Wiele miesięcy temu pracownicy Spółdzielni usunęli kosz i myślałem, że postawią nowy, ale do tej pory go nie ma. Teraz pijaki spod Biedronki wyrzucają wszystko na trawę. Kiedy w tym miejscu znowu pojawi się kosz? Odpowiedź SM: Teren, na którym stał kosz uliczny był niegdyś własnością Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu. Przy modernizacji ul. Cieszkowskiego przez UMiG i budowie nawierzchni parkingu przy ul. Gryniów, na rzecz Gminy zostały przekazane osiedlowe tereny zielone i drogi z północnej części Swarzędza. Spółdzielnia starała się o przekazanie tych terenów od wielu lat, ponieważ generują one określone koszty, a ich utrzymanie obciążało spółdzielców, mimo że korzysta z nich ogół mieszkańców Swarzędza. Podobnie sprawa ma się na południu Swarzędza, gdzie do tej pory nie udało się przekazać wielu terenów zielonych i dużego placu zabaw na os. Raczyńskiego. Po przekazaniu północnych terenów zielonych na rzecz Gminy, Spółdzielnia wytyczyła gospodarzom domów, firmom zieleniarskim i innym wykonawcom nowe, zawężone granice terenów, o które dbają i które obsługują. O nowych, gruntowych granicach własnościowych została również poinformowana firma zajmująca się wywozem odpadów z rejonów spółdzielczych. Teren przy Biedronce Archiwalne numery IS Od tamtej pory, ze wspomnianego kosza ulicznego nie wywożono już śmieci. Doprowadziło to do sytuacji, kiedy zarówno w koszu, jak i wokół niego śmieci było pełno. Wielokrotne interwencje naszych mieszkańców i brak poprawy tej sytuacji, skłoniły Administrację-Północ do zdemontowania kosza. Ewentualne postawienie kosza w tym miejscu leży teraz w gestii Urzędu, który ponadto jak informowaliśmy w poprzednich numerach IS w lipcu 2013 r. przejmie na siebie odpowiedzialność za gospodarkę odpadami w całej gminie. zaczęła wydawać bezpłatny biuletyn Informator Spółdzielczy dla swoich mieszkańców w 2002 r. Informator, który początkowo był 8-stronicowym dwutygodnikiem, a obecnie jest 16-stronicowym miesięcznikiem wraz z wydzielonym dodatkiem reklamowym, wydawany jest w nakładzie 6200 egzemplarzy. W ciągu prawie 10 lat okrągła rocznica przypadać będzie na ostatni kwartał 2012 r. ukazało się 155 wydań Informatora. Kolejne, aktualne wydania Informatora dostarczane są przez gospodarzy domów do każdego spółdzielczego mieszkania. Archiwalne numery IS, począwszy od lipca 2009 r. dostępne są na stronie internetowej Spółdzielni Mieszkaniowej (www. sm-swarzedz.pl), zaś wszystkie wydania IS od 2002 r. przechowywane są w budynku Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu, pokój 213. Od marca br. mieszkańcy mogą też sięgać do archiwalnych spółdzielczych informacji w Bibliotece Publicznej w Swarzędzu na os. Czwartaków 1. Zostały tam przekazane oprawione dwa tomy Informatorów Spółdzielczych z okresu ; jeden tom z okresu od sierpnia 2006 r. do listopada 2009 r. (stara szata graficzna) oraz drugi tom od grudnia 2009 r. do grudnia 2011 r. (nowa szata graficzna). 6

7 Informator Spółdzielczy W ostatnich tygodniach w Głosie Wielkopolskim kilkakrotnie pojawiały się informacje dotyczące drogi rowerowej wzdłuż os. Cegielskiego i Działyńskiego, która częściowo przecina prywatny grunt. Podejrzewa się tam dwóch winnych tej sytuacji Urząd Miasta i Gminy w Swarzędzu oraz Spółdzielnię Mieszkaniową w Swarzędzu. Sprawa ścieżki rowerowej W 2000/2002 roku Spółdzielnia Mieszkaniowa realizowała ścieżkę rowerową na WŁASNYCH terenach zielonych wzdłuż os. H. Cegielskiego i T. Działyńskiego. Był to okres, kiedy Spółdzielnia współdziałała z Urzędem Miasta i Gminy w Swarzędzu a niektóre inwestycje były realizowane dla Gminy w ramach inwestorstwa zastępczego. Tak było również w przypadku ww. ścieżki rowerowej. Decyzję o przedłużeniu ścieżki rowerowej poza teren Spółdzielni podjęli włodarze miasta, tym samym powstał ciekawy ciąg pieszo-jezdny do ul. Kórnickiej. Spółdzielnia pełniła w tej części inwestycji tylko i wyłącznie funkcję inwestora zastępczego. Ścieżka pieszo-rowerowa przy os. Działyńskiego MR, Ścieżka pieszo-rowerowa Poniżej przedstawiamy oficjalne stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej w tej sprawie: informuje, że przy realizacji ścieżki rowerowej pełniła tylko i wyłącznie funkcję inwestora zastępczego działającego w imieniu władz Miasta i Gminy Swarzędz. Ww. trasa była kontynuacją zadania inwestycyjnego realizowanego przez tereny będące we władaniu Spółdzielni i została podjęta w ramach kompleksowej umowy zawartej pomiędzy Gminą Swarzędz a Spółdzielnią na prowadzenie inwestorstwa zastępczego dla dzielnicy Swarzędz-Południe. Pismem z dnia roku poinformowaliśmy o powyższym Kancelarię Radcy Prawnego Panią Ewę Horlę-Kosicką działającą w imieniu ówczesnych właścicieli. W 2008 roku po raz kolejny zwrócono się do nas o udzielenie informacji w przedmiotowej sprawie. W odpowiedzi podtrzymała swoje stanowisko. Pod koniec 2008 roku otrzymaliśmy zaproszenie z Urzędu Miasta i Gminy w Swarzędzu na spotkanie w celu omówienia zagadnień związanych ze ścieżką rowerową zlokalizowaną na działce nr 3129/27 przy ul. Granicznej i Rolnej w Swarzędzu. W sumie, w przedmiotowej sprawie odbyły się dwa spotkania, na które Spółdzielnia Mieszkaniowa w Swarzędzu została zaproszona. W trakcie ostatniego spotkania, które odbyło się w styczniu 2009 roku przedstawiciele Gminy przedstawili Właścicielom operat szacunkowy, a ze strony Wiceburmistrza Miasta i Gminy Swarzędz Pana Adama Trawińskiego w stosunku do Właścicieli została skierowana propozycja wysokości odszkodowania. Ustalono również termin, do którego Właściciele mieli podjąć decyzję odnośnie przyjęcia ww. propozycji. Później tzn. w listopadzie 2009 roku otrzymaliśmy jedynie pismo od Gminy o toczącym się postępowaniu mającym na celu dokonanie regulacji terenowo-prawnej ww. nieruchomości. Od tego czasu na adres Spółdzielni nie wpłynęła żadna korespondencja w przedmiotowej sprawie. Reasumując, informujemy że Spółdzielnia Mieszkaniowa w Swarzędzu nie jest stroną w żądaniach odszkodowawczych o czym wiedzą współwłaściciele przedmiotowej nieruchomości kierując sprawę sądową przeciwko Gminie Swarzędz. Polski Komitet Pomocy Społecznej Zarząd Miejsko-Gminny w Swarzędzu, os. Kościuszkowców 26 PRZYJMUJE DLA PODOPIECZNYCH ODZIEŻ, ZABAWKI ORAZ SPRZĘT GOSPODARSTWA DOMOWEGO w siedzibie: os. Kościuszkowców 26, we wtorki, środy i czwartki, w godz. 16:30 18:30 telefony kontaktowe: , ,

8 Informator Spółdzielczy W marcu, w sali konferencyjnej Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu odbyło się spotkanie Zarządu oraz pracowników SM z przedstawicielem firmy Techem. Celem spotkania było omówienie współpracy pomiędzy Spółdzielnią i Techemem, a zwłaszcza jak najdokładniejszego opomiarowania ciepłomierzy i wodomierzy oraz uzyskania możliwości codziennego monitorowania on-line zużycia ciepła i wody na każdym węźle i w każdym lokalu. Rozmowy z Techemem Kontrola on-line Jak się okazuje, od 1,5 roku Techem pracuje nad stworzeniem portalu internetowego dla swoich klientów. Spółdzielnie i zarządcy posiadający w swoich zasobach mieszkaniowych urządzenia radiowe najnowszej generacji będą mogli korzystać z serwisu i na bieżąco, codziennie śledzić zużycie ciepła oraz wody. Pozwoli to na natychmiastowe wykrywanie awarii i niesprawności systemu oraz szybkie przeciwdziałanie. Zarządca samodzielnie on-line sprawdzi: czy licznik działa, jakie jest rozliczenie mediów oraz skontroluje czujkę Adapterm. Firma Techem zapowiada możliwość sprawdzania zużycia mediów on-line również dla każdego mieszkańca. Na to jednak trzeba będzie poczekać jeszcze przynajmniej kilka lat. W odpowiedzi na interwencje mieszkańców, Spółdzielnia Mieszkaniowa przesłała do UMIG w Swarzędzu pismo dotyczące odholowania czterech pojazdów z terenu osiedli południowych. Gmina przekazała sprawę Straży Miejskiej, która odholowała jedno z aut marki Hyundai z pasa drogowego przed blokiem nr 13 na os. Cegielskiego. Dwa, ze wskazanych przez Spółdzielnię samochodów Nissan i Ford Focus, nie zostały uznane za porzucone i nie zakwalifikowano ich do odholowania, natomiast czwartego pojazdu marki Honda - już we wskazanym miejscu nie było. Zgodnie z prawem Straż Miejska i Policja mogą decydować o odholowaniu wraku tylko w kilku przypadkach: gdy pojazd jest pozostawiony na publicznej drodze, jeśli nie ma obu tablic rejestracyjnych lub jego stan wskazuje, że od długiego czasu nie jest używany. Przy czym muszą zaistnieć wyraźne przesłanki, że pojazd został porzucony stoi od kilku miesięcy, ma wybite szyby, spuszczone powietrze z opon, zarasta roślinnością, itp. Wówczas zostaje odholowany na parking depozytowy. Użytkowanie czujek Adapterm Część spotkania zdominowały sprawy związane z funkcjonowaniem czujek Adapterm na poszczególnych węzłach cieplnych. System ma za zadanie wychwytywanie nadwyżek ciepła przesyłanych przez przedsiębiorstwo ciepłownicze i obniżanie przesyłu, bez zmiany komfortu cieplnego w mieszkaniach. Pozwala to na oszczędności rzędu kilku procent, co przy wysokich rachunkach za przesył ciepła, stanowi niemałe kwoty. Obecnie w Spółdzielni zamontowanych jest 80 czujek, w tym 3 przystosowane są do obsługi on-line. Spółdzielnia kładła nacisk na potrzebę aneksowania umowy dzierżawy czujek Adapterm i stworzenia szczegółowych procedur, dotyczących ich użytkowania, np. w przypadku ewentualnego wadliwego działania, wyłączenia, montażu czujki nowszej generacji, itp. Nadmiary mocy cieplnych Klika dni później odbyło się kolejne spotkanie, tym razem w przedsiębiorstwie Techem. Zarząd oraz pracownicy Działu Holowanie pojazdów Wrak malucha na os. Kościuszkowców Jak informuje Straż Miejska w swojej zakładce na stronie Gminy Swarzędz: Za odholowanie pojazdu z drogi i przechowywanie na parkingu depozytowym płaci jego właściciel, ponadto zwykle pojazdy takie nie mają aktualnego ubezpieczenia OC co kosztuje zł za każdy rok Ekonomicznego zapoznali się z technikami nowoczesnego dokonywania odczytów. Techem wykazał, że w większości budynków istnieją duże nadmiary mocy cieplnych i Spółdzielnia zintensyfikuje działania związane z ich obniżaniem. Węzłowe docieplenia Spółdzielnia akcentowała potrzebę skoordynowania działań i urządzeń Techemu, Aquanetu i Dalkii z systemem informatycznym Spółdzielni. Istotną sprawą jest bowiem samodzielna kontrola elementów generujących w Spółdzielni największe koszty. Wspólne rozmowy doprowadziły do nowych wniosków najkorzystniejsze dla mieszkańców byłoby docieplanie kolejnych grup budynków wiążącymi je węzłami cieplnymi. Przeniesie się to na efektywność zarządzania ciepłem i związanymi z tym: obniżaniem mocy cieplnych i regulowaniem czujek Adapterm. zaległości. Zgodnie z prawem, za pojazd zarejestrowany (posiadający dowód i tablice rejestracyjne) należy opłacać składkę OC, nawet jeśli samochód spełnia rolę kurnika lub został rozebrany na części. 8

9 Miejskie pytania Informator Spółdzielczy Rozpoczynamy nowy cykl artykułów, których tematem będą pytania do Urzędu Miasta i Gminy w Swarzędzu zadawane przez mieszkańców. Na takiej samej zasadzie, od wielu lat zamieszczamy pytania mieszkańców kierowane do Spółdzielni i udzielamy na nie odpowiedzi. Na część interwencji i pytań odpowiedzi jednak nie znamy, ponieważ są one niewłaściwie adresowane. Miejskie pytania zamieszczać będziemy na łamach Informatora i przesyłać drogą mailową na adres burmistrza oraz rzecznika prasowego miasta. Informatory są również dostarczane burmistrzowi oraz radnym miejskim w formie papierowej. Po otrzymaniu odpowiedzi, będziemy ją drukować w kolejnym wydaniu IS. Poniżej zamieszczamy dwa pierwsze pytania: 1. Droga do Szczepankowa Kiedy nastąpi remont kapitalny ul. Szumana, Żywicznej - do skrzyżowania dróg do Szczepankowa? Jest to bardzo ważna droga dla ogromnej liczby mieszkańców Swarzędza, coraz częściej dojeżdżających tymi ulicami do Poznania. Jak bardzo popularne są te ulice wystarczy przekonać się, jeżdżąc nimi codziennie rano i stojąc w korkach, które się na nich tworzą. Czy w tej sprawie są prowadzone rozmowy z władzami Poznania, a jeśli tak, to na jakim są etapie? 2. Centrum południowego Swarzędza Kiedy w końcu zostanie zrobiony porządny, a nie doraźny, remont nawierzchni centralnego punktu południowego Swarzędza, czyli ronda ulic: Tysiąclecia Granicznej i Geremka, a także ul. Granicznej w stronę obiektu handlowego Agrobex i ul. Kirkora? Większość kierowców z południowego Swarzędza pokonuje te drogi kilka razy dziennie, jeżdżąc do i z pracy i zaopatrując się w licznych w tym rejonie obiektach handlowych. Dziesiątki łat na rondzie i samochody zapadające się w pęknięciach asfaltu stanowią aż nazbyt wymowną wizytówkę Swarzędza. ul. Szumana Rondo na południu Swarzędza Rozbiórka budynku socjalnego Spółdzielnia Mieszkaniowa podjęła kroki w celu likwidacji i rozbiórki budynku socjalnego przy ul. Nieszawskiej w Poznaniu. Nabyty niegdyś od Zakładów Metalurgicznych POMET budynek hotelowy przeznaczony dla pracowników zakładu, przez wiele lat służył Spółdzielni jako miejsce przesiedlania dłużników po wyrokach eksmisyjnych. Na lokale socjalne, które powinny być zapewniane przez gminy, nie można było bowiem liczyć. Obiekt, o i tak już niskim standardzie, był przez lata dewastowany. Przy czym skala tych dewastacji była i jest olbrzymia; budynek był wielokrotnie podpalany, ściany malowane i rysowane, notorycznie rozkradane jest wyposażenie z części wspólnych - zlewozmywaki, bojlery, urządzenia elektryczne, meble, a nawet przewody. Często dochodzi w nim do alkoholowych libacji i bijatyk oraz niebezpiecznych sytuacji (włącznie z próbami wysadzenia). Z tych powodów, budynek jest pod specjalnym nadzorem Policji a ul. Nieszawska nawet figuruje w jej kartotece! Spółdzielnia przeprowadziła rozmowy z większością osób, najmujących lokal w tym budynku (nie każda z nich w nim zamieszkuje). Przedstawiono im warunki wyprowadzenia się oraz poinformowano o kiepskim stanie technicznym. Nie ma jeszcze, co prawda, zagrożeń pod względem konstrukcyjnym, jednak zniszczenia są duże i postępują ubytki cegieł, pęknięcia, zdewastowane schody, okna, drzwi. Na dodatek wszelkie naprawy są bezcelowe; uzupełnianie skradzionych elementów, np. hydrantu, nie ma sensu, ponieważ w kilka dni te elementy zostają ponownie skradzione. Wymalowana klatka schodowa po kilku miesiącach wygląda jakby nie była odnawiana przez 30 lat. Obecnie budynek jest tylko w części zamieszkany. Pierwszym krokiem Spółdzielni będzie wyburzenie niezamieszkałej części obiektu. 9

10 Informator Spółdzielczy Szanowni Państwo! Wdzięczność jest pamięcią serca Dzięki pomocy Samorządów, Darczyńców i wpłacie 1% podatku dochodowego przez Państwa, dzieci i osoby z niepełnosprawnością objęte opieką naszego Stowarzyszenia mogą być uśmiechnięte, szczęśliwsze i zdrowsze, mogą nieodpłatnie korzystać z rehabilitacji na salach i w domach, dogoterapii, zajęć pedagogicznych i psychologicznych, ćwiczeń na pływalni, zajęć w ramach wczesnej interwencji i wielu innych form pomocy. Za okazane serce serdecznie dziękujemy i liczymy na pomoc Państwa w tym roku! KRS Stowarzyszenie Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski im. Leszka Grajka Z żalem przyjęliśmy wiadomość o śmierci Ś. P. Alojzego Johna wieloletniego działacza w organach samorządowych i radach osiedli Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu oraz szefa Pracowniczych Ogródków Działkowych Wyrazy głębokiego współczucia rodzinie Zmarłego składają Rada Nadzorcza, Zarząd i pracownicy Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu Pani Teresie Adamczewskiej wraz z rodziną najgłębsze wyrazy współczucia z powodu śmierci Męża, Ojca, Dziadka składają Rada Nadzorcza, Zarząd i pracownicy Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu W styczniu bieżącego roku minęła 60. rocznica powołania do działalności na terenie Swarzędza nowego przedsiębiorstwa pod nazwą Swarzędzkie Fabryki Mebli. Od 1952 roku, aż do pierwszych lat XXI wieku przedsiębiorstwo to dało zatrudnienie wielu tysiącom mieszkańców naszego miasta i najbliższych okolic, a potem następnym setkom zatrudnionych w zakładach na terenie całej Wielkopolski i miasta Poznania. W samym Swarzędzu, zwłaszcza na terenie tzw. starówki oraz północnych osiedli spółdzielczych, do dzisiaj żyje i mieszka kilka pokoleń byłych pracowników obecnie już emerytów, a często nawet całych rodzin związanych zatrudnieniem ze Swarzędzkimi Fabrykami Mebli. Warto, a nawet trzeba z okazji wspomnianej rocznicy przypomnieć kilka epizodów z działalności tego największego w Polsce kombinatu meblarskiego, a zarazem największego eksportera polskich mebli. Potrzebę tę uzasadnia też poczucie dumy, gdyż przedsiębiorstwo przynosiło wiele zaszczytów naszemu miastu, nie tylko w Polsce, lecz podobnie w wielu państwach Europy i świata. Początkowych aktywów, czy też tzw. kapitału przedsiębiorstwa należy doszukiwać się w dwóch prywatnych firmach działających w Swarzędzu prawie od początku XX wieku. Były to: Specjalna Fabryka Krzeseł i Stołów Antoniego Tabaki oraz Tartak Parowy obróbka drewna, której właścicielem był Franciszek Zawicki. Działalność tych firm miała miejsce aż do wybuchu II wojny światowej. W latach okupacji, zakłady przejęły władze niemieckie. Tuż po zakończeniu działań wojennych, zakłady na krótko powróciły do rodzin byłych właścicieli. Jednak już w 1948 roku, na mocy ustawy dot. nacjonalizacji przemysłu, zakłady te włączone zostały w skład ówczesnych Wielkopolskich Zakładów Przemysłu Drzewnego. Powyższa sytuacja organizacyjna nie trwała zbyt długo, gdyż już w styczniu 1952 roku powołano do życia przedsiębiorstwo pod nazwą Swarzędzkie Fabryki Mebli, do którego włączono oba wspomniane zakłady. Można powiedzieć, że to właśnie w styczniu 1952 roku zainaugurowany został potężny marsz rozwojowy tego 10

11 Informator Spółdzielczy Swarzędzkie Fabryki Mebli - 60 lat minęło przedsiębiorstwa. Uruchomione zostały olbrzymie aktywa, które ostatecznie doprowadziły Swarzędzkie Fabryki Mebli do roli największego producenta mebli w Polsce. Należy też dodać, że firma ta zatrudniała największą liczbę tj. około 3500 pracowników. Sukces rozwojowy dotyczył nie tylko dynamicznego rozwoju produkcji, eksportu i zatrudnienia, lecz wyrażał się też w prężnej działalności inwestycyjnej w infrastrukturę Swarzędza. Warto sygnalnie wspomnieć przedsięwzięcia, które wzbogaciły kulturę naszego miasta. Przy ulicy Poznańskiej przedsiębiorstwo wybudowało żłobek dla dzieci rodzin pracowników (obecny obiekt Domu Kultury), również przy ulicy Poznańskiej powstał pierwszy kompleks tzw. budownictwa blokowego z inicjatywy Spółdzielni Robotniczej w ramach Swarzędzkich Fabryk Mebli, która to jednostka stanowiła początek działalności późniejszej Spółdzielni Mieszkaniowej w Swarzędzu. Będąc przy ulicy Poznańskiej warto skręcić w jej pobliże, które stanowią ulice Podgórna i Św. Marcin. Przy ulicy Podgórnej przedsiębiorstwo wybudowało obiekt przeznaczony na przedszkole oraz hotel robotniczy i stołówkę (obecnie obiekt ten został przeznaczony do wykorzystania przez Zespół Szkół nr 2). Natomiast przy pobliskiej ulicy Św. Marcin przedsiębiorstwo zrealizowało inwestycję w postaci największej w Swarzędzu hali sportowo-widowiskowej, służącej dzisiaj tysiącom mieszkańców naszego miasta, zwłaszcza młodzieży. Poczesne miejsce zdobywa ciągła budowa i modernizacja wielu hal fabrycznych i pomocniczych na terenie tzw. Jedynki przy ulicy Poznańskiej, jak też na terenie zakładu przy ulicy Wrzesińskiej. W tym samym spacerze historycznym warto też pamiętać to, że Swarzędzkie Fabryki Mebli były właścicielem hektarów terenów przy ulicy Poznańskiej (zajmowanych obecnie przez Centrum ETC), na których zlokalizowano bazę magazynową przedsiębiorstwa wyposażoną w stację benzynową. Natomiast w niedalekich Garbach funkcjonował Zakład Transportu Swarzędzkich Fabryk Mebli (przez ostatnie 20 lat siedziba Komunikacji Miejskiej Swarzędza). Nad brzegiem Jeziora Swarzędzkiego przedsiębiorstwo wybudowało też w latach 50-tych obiekt służący rozwojowi sportów pływackich i wodnych w szerokim zakresie dyscyplin. Przystań ta działa do W tym budynku przy ul. Poznańskiej 25 znajdowała się siedziba dyrekcji Swarzędzkich Fabryk Mebli od początku lat 60-tych do chwili wybudowania nowoczesnego obiektu przy ul. Dworcowej. chwili obecnej i jest systematycznie unowocześniana. Na garnuszku Swarzędzkich Fabryk Mebli powstało ponadto wiele innych inicjatyw organizacyjno-prawnych, których nie sposób kompleksowo wymienić. Należało do nich m.in. powołanie Zakładowej Orkiestry Dętej (orkiestra po zmianach organizacyjnych działa do chwili obecnej), utworzenie Towarzystwa Turystyczno-Krajobrazowego Meblarz (również działa do chwili obecnej), powołanie Koła Polskiego Czerwonego Krzyża z Klubem Krwiodawców, organizacja Polskiego Związku Wędkarskiego, potężnych ugrupowań Ochotniczej Straży Pożarnej wyposażonych w nowoczesny sprzęt gaśniczy. Ważne miejsce zajmowała też opieka zdrowotna i socjalna pracowników, a nawet emerytów. W tym zakresie doniosłą rolę spełniały Zakładowe Ośrodki Szkoleniowo- Wypoczynkowe w Zaniemyślu, Świnoujściu i Różance, z których korzystało tysiące pracowników oraz członków ich rodzin. Kapitałem przedsiębiorstwa była też kadra inżynieryjno-techniczna i ekonomiczna o wysokich kwalifikacjach, którą stanowiły setki pracowników w sferze zarządu, jak też tzw. ruchu przedsiębiorstwa. Niekwestionowany sukces Swarzędzkich Fabryk Mebli byłby niemożliwy, gdyby nie było inicjatyw tak wybitnych dyrektorów naczelnych jak Stefan Maniecki i Andrzej Pawlak. Wymienieni dyrektorzy to główni autorzy sukcesów na szerokim polu działalności Swarzędzkich Fabryk Mebli. Dyrektor dr. inż. Andrzej Pawlak został jednocześnie pierwszym Prezesem Zarządu w chwili przekształcenia w spółkę akcyjną Skarbu Państwa w 1990 roku. Było to konsekwencją realizacji tzw. procesu pilotażowej prywatyzacji sześciu najlepszych przedsiębiorstw w Polsce. Dzisiaj już z historycznego punktu widzenia można powiedzieć, że ówczesne rozwiązania prawno-organizacyjne nie przyniosły spodziewanych oczekiwań. Kolejnym zarządom spółki w Swarzędzu nie udało się wypracować systemu funkcjonowania gwarantującego rynek zbytu, płynność finansową i zabezpieczenie niezbędnych środków na bieżącą eksploatację, a co najważniejsze na dalszy rozwój i unowocześnienie. Ostatnie lata działalności Swarzędzkich Fabryk Mebli, aż do chwili upadłości i likwidacji spółek stanowiących przedsiębiorstwo, nie spełniły oczekiwań, nie tylko akcjonariuszy, lecz też nie sprostały istniejącym już ambicjom swarzędzan. Warto będzie w miarę upływu czasu jeszcze nie raz powrócić do tamtych lat. Wszystko to jednak w niczym nie ujmuje niekwestionowanego sukcesu przedsiębiorstwa w długim okresie funkcjonowania jednostki państwowej, który zapisał się olbrzymim wkładem całej kilkutysięcznej załogi w kulturę i infrastrukturę naszego miasta i całej Wielkopolski. dr Ryszard Karolczak 11

12 Informator Spółdzielczy Idzie wiosna. Przycinane od jesieni do wczesnej wiosny korony drzew oraz kształtnie uformowane krzewy wkrótce się zazielenią. Formowanie zieleni Wycieczka Szlakiem Wału Pomorskiego 15 kwietnia 2012 r. Przewodnik: Włodzimierz ŁĘCKI Trasa wycieczki: Poznań Ujście Piła Skrzatusz (Sanktuarium Maryjne) Zdbice (umocnienia Wału Pomorskiego) Wałcz (Centrum, Bukowina Wałecka, Ośrodek Sportów Olimpijskich) Trzcianka Szamotuły Poznań. Wyjazd: Godz Swarzędz (pętla autobusowa os. Kościuszkowców) godz Poznań (Komandoria, parking za Kościołem Św. Jana Jerozolimskiego) godz Poznań (przystanek MPK za Rondem Rataje w kierunku Starołęki). Jednym z zadań wykonywanych przez Spółdzielnię są prace zieleniarskie na osiedlach. Niektóre drzewa i krzewy ozdobne są cięte zaraz po kwitnieniu, inne w czasie zimowego spoczynku, jeszcze inne wczesną wiosną, są też takie, które w ogóle nie wymagają cięcia. Podstawowym rodzajem cięcia pielęgnacyjnego jest cięcie formujące. Ma ono za zadanie utrzymanie dominacji pędu głównego w stosunku do pozostałych pędów tworzących koronę drzewa oraz niedopuszczenie do powstania rozwidleń gałęzi pod ostrym kątem (aby nie wyłamywały się duże konary i gałęzie, co mogłoby być niebezpieczne). Wykonuje się również cięcia prześwietlające, których zadaniem jest rozluźnienie korony i dopuszczenie światła do jej wnętrza, a także cięcia sanitarne, czyli usunięcie gałęzi suchych, chorych i połamanych lub wchodzących w kolizje z obiektami budowlanymi lub urządzeniami technicznymi. W przypadku krzewów cięcie polega przede wszystkim na skróceniu pędów, w celu zagęszczenia niższych partii. Usuwa się także pędy zbędne, krzyżujące się i konkurujące o światło. Warunki uczestnictwa: Wpisowe zł od osoby, w siedzibie PTTK Poznań-Nowe Miasto, Os. Bohaterów II Wojny Światowej 29 (budynek Gimnazjum nr 24 na Ratajach) 3 kwietnia w godz Można zgłosić się pocztą elektroniczną: eugeniuszjacek.1@wp.pl, wpłacając wpisowe na konto Oddziału: WBS Bank, Oddział w Poznaniu ul. Gołębia 4. Numer konta: z dopiskiem Wał Pomorski. Należy przesłać zeskanowany dowód wpłaty wpisowego. Decyduje kolejność zgłoszeń. Wpisowe dotyczy tylko przejazdu autokarem. Wyżywienie każdy we własnym zakresie. Prezes PTTK Łaziki Swarzędz Eugeniusz JACEK 12

13 Informator Spółdzielczy Druga połowa roku 1991 była okresem organizacji własnej gminnej komunikacji w Swarzędzu. Obsługę komunikacji powierzono przedsiębiorstwu Wiraż-Bus Sp. z o.o. Komunikacja miejska w Swarzędzu W latach obsługą komunikacji miejskiej dla Swarzędza zajmowało się Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne w Poznaniu (MPK). W 1991 r. MPK Poznań zrezygnowało z obsługi podmiejskich linii obsługujących Swarzędz. Dla przypomnienia, do Gminy Swarzędz można było dojechać trzema liniami autobusowymi o numerach 104, 112 i 123, obsługiwanymi przez pojazdy o charakterystycznym czerwonym kolorze. Druga połowa roku 1991 była okresem organizacji własnej gminnej komunikacji w Swarzędzu. Obsługę komunikacji powierzono przedsiębiorstwu Wiraż-Bus Sp. z o.o. Baza autobusowa została zlokalizowana na terenie przedsiębiorstwa Transmeble w Garbach Wielkich przy ulicy Transportowej 1. Na samym początku linie były obsługiwane przez 10 autobusów marki Jelcz PR-110, zakupionych dla tego celu przez gminę, a także autobusy Jelcz M11 z poznańskiego MPK. Te ostatnie jednak już od 1993 roku nie jeździły. Początkowo Gminę obsługiwały autobusy linii S1, S2 i S3, przy czym linie S1 i S2 odpowiadały odpowiednio trasom poznańskich, byłych linii 104 i 112. Linia S4 była modyfikacją linii 123. Od 1992 r. systematycznie rozbudowywano sieć linii autobusów, w celu przewiezienia coraz większej ilości pasażerów. Wzrost został spowodowany gwałtownym rozwojem budownictwa na terenie całej gminy. W latach siedemdziesiątych, osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych budownictwo mieszkaniowe w naszej gminie, realizowane przez Spółdzielnię Mieszkaniową w Swarzędzu, było skupione. Początkowe linie komunikacyjne miały wystarczyć do obsługi mieszkańców śródmieścia Swarzędza oraz północy miasta, a także jego części południowych i północnych terenów gminnych (Kobylnica). Rozwój, w poszczególnych latach, doprowadził do stanu obecnego, kiedy funkcjonuje 11 linii autobusowych (częściowo w przebiegu wariantowym). Ostatnia linia o starej numeracji: S9 łączy północną część miasta z południową, czyli od osiedla Kościuszkowców przez Kruszewnię do ulicy Planetarnej w Zalasewie (przy Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika). Część linii autobusowych ma obecnie numery serii 400. Tak np. poprzednia linia S1 to obecna 401. Swarzędzka komunikacja autobusowa była obsługiwana przez firmę Wiraż-Bus do końca 2011 roku. W historii komunikacji używano autobusów różnych marek, od używanych Ikarusów, po nowoczesne Solarisy. Od stycznia 2012 roku historię komunikacji w Swarzędzu tworzy Zakład Gospodarki Komunalnej (ZGK) wraz z Urzędem Miasta w Swarzędzu. ZGK, będący samorządowym zakładem budżetowym, przejął od Wiraż-Busu wszystkie autobusy, będące własnością Gminy, oraz bazę w Garbach. Skąd te zmiany? Dlaczego przedsiębiorstwo, które było organizatorem swarzędzkiej komunikacji i przez 20 lat woziło lokalnych pasażerów (może nieraz z potknięciami, ale generalnie z sukcesem), już nie jeździ? Sukces, o którym piszę, to nie jakiś bliżej nieokreślony wyczyn, lecz sukces rzeczywisty, poparty choćby nagrodą za Znakomity transport mieszkańców Swarzędza w VII edycji konkursu Dobre bo Polskie, czy też Gepardy Biznesu w 2006 roku. W 2009 roku Izba Gospodarcza Komunikacji Miejskiej także wyróżniła tę firmę za zasługi dla rozwoju komunikacji miejskiej w Polsce. A Swarzędz? Po okresie wielu lat, gdzie dostrzegano jednak bardzo duży wkład przewoźnika w rozwój i właściwe wykonywanie usług, nastąpiło chłodne rozstanie. Jeszcze niedawno bardzo ciepłe stosunki panujące między Urzędem Miasta a firmą, nagle oziębły. Przyczyna? Przynajmniej oficjalnie nieznana. Trzeba przyznać, że na początku lat dziewięćdziesiątych Wiraż-Bus był organizatorem sprawnej komunikacji. Urządzonej i zaplanowanej w taki sposób, że obecnie Ratusz korzysta z przygotowanych wcześniej (przez Wiraż- Bus) rozkładów jazdy autobusów. Nikt w Urzędzie Miasta nie potrafi jednak powiedzieć, kiedy zostaną wykonane, i będą dostępne w Internecie, przystanko- we rozkłady jazdy. Są ponoć w opracowaniu, a dyrektor Adam Zimniak co miesiąc zapewnia, że zanim zaczną funkcjonować, to informatycy muszą wprowadzić dziesiątki tysięcy danych Trzeba przyznać, że najlepszej prasy Wiraż-Bus ostatnio nie miał. Choćby sprawa z jesieni, gdy nie przywrócono normalnego rozkładu jazdy po wakacjach na linii 401. Zakończyło się to nadmiernym tłokiem w autobusach w godzinach dojazdów do pracy i szkół oraz w godzinach powrotów. Pisemny protest mieszkańców dotarł aż do rąk Radnych Miejskich. Cóż, decyzja leżała po stronie Urzędu Miasta. Brak wyczucia, brak pieniędzy w budżecie - skutkowały sytuacją niezbyt ciekawą dla osób korzystających z komunikacji. Gromy poleciały na Wiraż-Bus. Odpowiedzialni pozostali w cieniu. A jeżeli o cieniu mowa, to z całą pewnością na tę sytuację cień rzuca sprawa spalonego autobusu. Spalony autobus, który od listopada 2010 roku do chwili obecnej stoi na klockach i nie jeździ, nie doczekał się odbudowy. Towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło Gminie wypłaty odszkodowania, a ani producent, ani Wraż-Bus nie poczuwają się do odpowiedzialności za to zdarzenie. Obecnie, wobec dwóch sprzecznych opinii technicznych (jedna winą obarcza błędy konstrukcyjne autobusu, a druga wskazuje na niewłaściwą eksploatację pojazdu) Ratusz postanowił zgłosić to zdarzenie do prokuratora rejonowego. Na zakończenie dodam, że podziękowania za sprawną komunikację dla pracowników i Zarządu Wiraż-Busa chciałoby wyrazić wielu, nie tylko mieszkańców Spółdzielni Mieszkaniowej, ale i innych części Miasta i Gminy Swarzędz co ja niniejszym czynię. Pani Burmistrz, mimo wielu negatywnych wypowiedzi na komisjach Rady, także dostrzegła tę konieczność. Firma Wiraż-Bus w podziękowaniu za wieloletnią obsługę komunikacji swarzędzkiej została wyróżniona na uroczystej Sesji Rady Miejskiej, która odbyła się 17 marca bieżącego roku. Piotr Cichewicz 13

14 Informator Spółdzielczy Adiacenty po swarzędzku Cóż to za nowa potrawa te adiacenty? Czyżby następca słynnego placka Józefowego, pieczonego i serwowanego w czasie miejskich uroczystości? Nie, to nie jest potrawa, choć wielu mówi, że to niezły pasztet. Ten pasztet to opłata adiacencka, a raczej specyficzny swarzędzki sposób jej wprowadzenia. Na początku przytoczę ustawową definicję opłaty adiacenckiej opisaną w art. 14. ustawy o gospodarce nieruchomościami: przez opłatę adiacencką należy rozumieć opłatę ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości. Tyle definicja. Sprawa niby jasna i bezdyskusyjna. A jednak w Swarzędzu zawrzało. Opłaty adiacenckie w rozmaitych wysokościach (ustalanych procentowo w stosunku do wzrostu wartości nieruchomości) istnieją w wielu gminach naszego Państwa. W czym zatem tkwi różnica, że gdzie indziej opłaty adiacenckie funkcjonują a u nas powstała wokół nich taka wrzawa? W ustalonej wysokości, czy może w sposobie ich wprowadzenia? Dla przypomnienia; pierwszą uchwałę o ustaleniu opłat adiacenckich w Gminie Swarzędz Rada Miasta przyjęła w 2003 roku. W 2008 roku władze miasta przedstawiły Radzie Miejskiej do uchwalenia projekt kolejnej uchwały podtrzymującej wprowadzone opłaty i porządkującej podstawy prawne w zgodzie z zapisami ustawy o gospodarce nieruchomościami. Opłaty zostały ustalone na maksymalnej 50-procentowej wysokości. Cóż się stało, że po dziewięciu latach funkcjonowania opłat spokój mieszkańców został wzburzony? Otóż przez 9 lat nie stosowano tej uchwały. Sięgnięto po nią dopiero w czasie, gdy budżet gminy staje się budżetem coraz bardziej zadłużonym. Opłaty zostały też wprowadzone nagle. Nie poprzedzono ich wejścia żadną społeczną kampanią informacyjną. Mieszkańcy zostali zaskoczeni wysokością naliczeń. Nikt nie wiedział, skąd się ta wysokość opłat bierze. Brakowało również wiedzy o możliwościach rozłożenia opłaty na raty, czy nawet jej umorzenia w indywidualnych przypadkach. A takowe możliwości istnieją. Urząd Miasta wydaje co miesiąc Prosto z Ratusza w - jeżeli wierzyć redakcyjnej stopce - ponad 10 tysiącach egzemplarzy. Czytając Tygodnik Swarzędzki można zauważyć, że Ratusz ma swój udział, przynajmniej w niektórych artykułach. W żadnym zeszłorocznym numerze nie znalazłem takiej informacji ze strony władz miasta. Nie wspominając o wariancie nagrania i emitowania programu w naszej Telewizji STK, gdzie możliwości przekazania informacji są praktycznie nieograniczone - z Internetem włącznie. Jeżeli już wspominam Internet, to na oficjalnej stronie Urzędu Miasta w 2011 roku również nie było żadnej informacji na ten temat. Działanie z zaskoczenia daje zaskakujące efekty, co widać na tym przykładzie. W czasie wielu rozmów, które toczyły się w przedmiocie adiacentów, nieraz używano argumentu, że zawsze znajdzie się ktoś, kto nie przeczyta, nie usłyszy, nie zobaczy i co wtedy? Wtedy dochodzimy do sedna samorządności. Brakuje w naszej gminie samorządów pomocniczych w formie Rad Osiedli. Takie Rady działają z powodzeniem w wielu miastach Polski. Są dobrym partnerem dla władzy, reprezentując interesy małych, lokalnych społeczności. Choć są, trzeba to przyznać, partnerem często trudnym, uważnie patrzącym władzy na ręce. Ze względu na usytuowanie w hierarchii samorządowej, Rady Osiedli składają się w większości z zapalonych społeczników, są odpolitycznione, trudne do kontrolowania. Może dlatego ich u nas nie ma? Tymczasem, w kolejce do naliczenia opłat adiacenckich, po ulicach Tortunia i Sosnowej, czeka jeszcze kilkanaście innych Piotr Cichewicz W kolejce do naliczenia opłat adiacenckich oczekują również mieszkańcy osiedla Wielkopolskiego. Tam, adiacenty zostaną naliczone od wzrostu wartości nieruchomości, dzięki nakładom poniesionym na realizację inwestycji przez Urząd oraz częściowo przez mieszkańców. Przy czym, części poniesione przez mieszkańców zostaną od opłaty adiacenckiej odliczone. Budowę infrastruktury drogowej na tym osiedlu zakończono i odebrano roku. Czy wiesz, że? Co w tym ciekawego? Niby nic, chyba że uwzględnić fakt, że w lutym 2012 roku, a więc ponad pół roku po odebraniu prac w przyjętej uchwale budżetowej, radni uchwalili kolejne kwoty na tę inwestycję. Pytanie zadane w tej kwestii na Komisji Gospodarczej pominięto milczeniem. Czyżby to było pytanie retoryczne? Czy coś, z pół roku temu oddaną inwestycją, poszło nie tak? Jakieś rysy, pęknięcia? Piotr Cichewicz 14

15 Informator Spółdzielczy Poczet sołectw gminy Swarzędz Podobnie jak Jasin, odwiedzane dziś sołectwo również jest podzielone, i to na krzyż. Paczkowo dzielą: linia kolejowa i droga krajowa 92 oraz droga powiatowa (kierunki Biskupice i Siekierki Wielkie). Powoduje to spore trudności w funkcjonowaniu, ale o tym za chwilę. Sołectwo Paczkowo jest jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się sołectw naszej gminy. Liczy około 1400 mieszkańców, przy czym są to ci zarejestrowani, jest jeszcze kilkaset osób niezameldowanych czyli płacących podatki gdzie indziej a korzystających z infrastruktury tutaj. Zwłaszcza w ostatnich latach w Paczkowie bardzo dużo się buduje a problemy z tym związane są podobne jak we wcześniej przedstawianych sołectwach. Drogi, chodniki, oświetlenie, kanalizacja to najpilniejsze tematy sołectwa. Na szczęście budowana jest obecnie we wsi kanalizacja; związany z nią duży bałagan mieszkańcy znoszą z anielskim spokojem ( lekko nie jest, ale pod koniec 2012 będziemy się cieszyć! mówi sołtys wsi Małgorzata Glabas-Gruszka). Niestety, nie cała wieś zostanie skanalizowana; poza siecią zostanie część ulicy Sokolnickiej i przyległych (Folwarczna, Betonowa, Budowlana). Nie starczyło pieniędzy. Na szczęście cała wieś jest zwodociągowana. Następnym poważnym problemem wsi są drogi, zwłaszcza na nowych osiedlach; tutaj sytuacja jest o tyle trudna, że utwardzenie dróg musi być poprzedzone budową kanalizacji, która sporo kosztuje. Jeśli doliczyć do tego koszt budowy chodników i oświetlenia, okaże się, że na te udogodnienia przyjdzie jeszcze długo czekać. Ale, paradoksalnie, także i tu usłyszałem od mieszkańców, że tak bardzo im na tym nie zależy! Boją się wysokich opłat adiacenckich! Panuje przekonanie: Wolę założyć kalosze i niech gmina ma złą opinię Coś będzie trzeba z tym tematem zrobić, ale to już problem radnych i ratusza. Innym poważnym problemem są chodniki, a raczej ich brak, głównie na ul. Średzkiej (to ta od przejazdu kolejowego w stronę Siekierek) i na ul. Zapłocie (to ulica od świateł w kierunku Biskupic). Poboczami tych ruchliwych dróg wędrują tysiące ludzi, w tym dzieci szkolne. Cud, że dotąd nie było tam poważniejszego wypadku! Tematem chodników przerzucają się i gmina i Starostwo Powiatowe w Poznaniu. O ile stanowisko gminy jest w pełni zrozumiałe, bo to droga powiatowa, to stanowisko Starostwa dziwi. Oczywiście, powiat nie ma pieniędzy, ale walka o chodniki trwa już od 1990 roku i końca tej walki nie widać. Każdy większy deszcz czy wiosenne roztopy napawają strachem mieszkańców ul. Polnej i okolic. Teren ten jest systematycznie zalewany, pod wodą znajdują się nie tylko posesje, ale i droga. Wg opinii pani sołtys teren ten jest wyjątkowo trudny do zmeliorowania z racji bardzo wysokiego naturalnego poziomu wód gruntowych. Nie wszystko jednak jest w sołectwie złe albo trudne. Pani sołtys pozytywnie ocenia pracę komunikacji swarzędzkiej, chociaż przydałoby się więcej kursów w soboty. Gorzej jest z koleją, która ostatnio, w ramach oszczędności, zamknęła poczekalnię stacyjną i podróżni stoją na deszczu, mrozie albo w upale, czekając na swój pociąg. Dobrze, że po interwencji m.in. naszej gminy, kolejarze dołożyli trochę wagonów. Wcześniej zdarzało się, że podróżni o słabszych łokciach zostawali na peronie Z dużą niecierpliwością mieszkańcy wsi czekają na budowę nowej szkoły, która ma ruszyć wiosną. Będzie to zespół podstawówka-gimnazjum. Ponieważ większość mieszkańców wyjeżdża do pracy poza Paczkowo, podstawowym problemem jest opieka nad dziećmi (świetlica, obiady). Nowa szkoła rozwiąże ten temat, co z pewnością przyczyni się do wzrostu liczby uczniów. Obecnie wiele dzieci jest wywożonych do szkół w innych miejscowościach. Pani sołtys, i nie tylko jej, marzy się przedszkole. Nowi mieszkańcy to przeważnie młodzi ludzie z małymi dziećmi, które z braku innego wyjścia są wywożone bladym świtem do babć, opiekunek lub przedszkoli w innych rejonach. Jak na razie widoków na powstanie przedszkola brak. A może znajdzie się ktoś, kto w ramach partnerstwa publiczno-prawnego zaryzykuje budowę lub utworzenie przedszkola? Dumą wsi jest nowoczesne boisko sportowe, tzw. Orlik i sala gimnastyczna. Prawdopodobnie na Orliku zostaną rozegrane niektóre konkurencje Turnieju Wsi, którego organizatorem w tym roku będzie Paczkowo. Wieś nie posiada świetlicy wiejskiej, ale wszystkie ważniejsze spotkania mieszkańców odbywają się w świetlicy szkolnej. Do tej pory nie było we wsi placu zabaw dla dzieci; nie było, ale będzie! Prywatny ofiarodawca podarował grunt pod plac, gmina ufundowała wyposażenie w sprzęt, z funduszu sołeckiego sfinansowana zostanie budowa ogrodzenia i nasadzenie roślin, do tego praca społeczna mieszkańców i plac będzie gotowy jeszcze w tym roku. Jak podałem wyżej, funkcję sołtysa pełni pani Małgorzata Glabas-Gruszka. To jej pierwsza kadencja, ale nie debiut, przygotowywała się do niej pełniąc funkcję członka rady sołeckiej w poprzednich kadencjach. Była też członkiem rady rodziców w paczkowskiej podstawówce i Gimnazjum nr 2 w Swarzędzu. Zawodowo pani sołtys prowadzi sklep, ma więc stały i szeroki kontakt z mieszkańcami. To bardzo ułatwia np. mobilizowanie ludzi do wspólnych działań; o poznawaniu nowych mieszkańców nie wspomnę. Inną okazją poznania swoich podopiecznych jest doroczny obowiązek dotarcia do mieszkańców z nakazami. W tym roku, w mrozie i błocie, pani sołtys dotarła osobiście do czterystu domów! Nie ma zatem problemu, o którym pani sołtys by nie wiedziała. We wszystkich poczynaniach panią sołtys wspiera (bardzo prężna to opinia pani Małgorzaty) rada sołecka. Rada sołecka została tak wybrana, że w jej skład wchodzą reprezentanci wszystkich osiedli paczkowskich, co daje gwarancję dotarcia z wszystkimi sprawami na forum rady. Jeszcze kilka lat temu Paczkowo było spokojną, by nie rzec cichą, senną wsią. Współczesne Paczkowo to już raczej typowe osiedle podmiejskie z wszystkimi jego plusami i minusami. Piotr Osiewicz 15

16 Informator Spółdzielczy Sylwetki Swarzędzan Kolejną swarzędzką sylwetką jest pani Ewa Brożyńska. Tak się przypadkowo złożyło, że obok przedstawianych w ostatnim okresie państwa Ewy i Włodzimierza Buczyńskich oraz pana Stanisława Łukowiaka, również i nasza dzisiejsza bohaterka kojarzy się wielu swarzędzanom z harcerstwem. Ewa Brożyńska Pani Ewa Brożyńska nie jest rodowitą swarzędzanką, urodziła się w podgnieźnieńskim Jarząbkowie, w słynnej tamże rodzinie Frankiewiczów. Ojciec Pani Ewy był przez ponad czterdzieści lat pracownikiem Swarzędzkich Fabryk Mebli. Nie dożył, pewnie na swoje szczęście, upadku zakładu w latach dziewięćdziesiątych. Mama, pani Anna, była krawcową i zajmowała się kształceniem zawodowym młodzieży, udzielała się też bardzo aktywnie w amatorskim ruchu teatralnym i śpiewaczym. Po kilku latach spędzonych w Jarząbkowie rodzina przeniosła się do Kostrzyna Wielkopolskiego, gdzie pani Ewa ukończyła szkołę podstawową. Potem była nauka w wągrowieckim Liceum Pedagogicznym ( to była najukochańsza, NAJWSPANIALSZA szkoła w świecie - mówi pani Ewa). W szkole poznała swego przyszłego męża, pana Wiktora. Oboje otrzymali przydział pracy w oświacie: mąż w powiecie wrzesińskim, bo tam mieszkał, a p. Ewa w swarzędzkiej. Młodszym Czytelnikom należy się wyjaśnienie; były kiedyś w Polsce takie czasy, że po ukończeniu szkoły otrzymywało się nakaz, później, w nieco lżejszej formie, nazywało się to przydziałem pracy, i trzeba było tę pracę obowiązkowo podjąć. Jak jest obecnie, każdy widzi Pani Ewa rozpoczęła swą pierwszą pracę zawodową w Szkole Podstawowej nr 1 w Swarzędzu, jako nauczyciel nauczania początkowego. Z rozrzewnieniem wspomina swego pierwszego szefa, kierownika szkoły pana Stanisława Maika, który w krótkich słowach oznajmił Pani zajmie się harcerstwem!. Nie mógł przewidzieć, że właśnie harcerstwo stanie się dla młodej nauczycielki pasją życia. Gdy na nowych osiedlach wybudowano Szkołę Podstawową nr 3, pani Ewa przeszła do niej i pracowała tam aż do momentu przejścia na emeryturę. Po drodze było jeszcze Studium Nauczycielskie w Kaliszu (kierunek plastyka i zajęcia techniczne) oraz UAM w Poznaniu - Nauki Społeczne. Pracę pedagogiczną łączyła z pracą społeczną w harcerstwie, w którym przeszła wszystkie szczeble dowodzenia, poczynając od drużynowej zuchów, drużynowej harcerskiej, komendanta Szczepu, komendanta Ośrodka, Hufca ZHP im. Hm Floriana Marciniaka w Swarzędzu, by wrócić do funkcji drużynowej harcerek. Była to drużyna Zochy im. Batalionu Zośka, znana wielu swarzędzanom z fantazyjnych kapeluszy noszonych przez harcerki. Nazwa drużyny nawiązywała do słynnego Batalionu Zośka, który pięknie zapisał się na kartach historii walki z hitlerowskim okupantem. Swarzędzkie harcerstwo lat siedemdziesiątych i następnych XX wieku było prawdziwą potęgą. Skupiało w prawie trzydziestu drużynach około tysiąc harcerek i harcerzy! Hufiec posiadał swoją bazę obozową w Zaniemyślu, sprzęt obozowy i biwakowy dla stu osiemdziesięciu uczestników jednocześnie, własną kuchnię polową a nawet samochód łazik, otrzymany w prezencie od wojska. Do tego trzeba jeszcze dodać Dom Harcerza (który spłonął kilka lat temu w dziwnych okolicznościach). Swarzędzcy harcerze obozowali w najpiękniejszych zakątkach Polski, m.in. w Czorsztynie (obecnie na dnie Zalewu Czorsztyńskiego), w Kotlinie Kłodzkiej - w Wyżkach, na Helu tuż przy Baterii Laskowskiego, w Szklarskiej Porębie, w Gdyni, Gdańsku Orłowo, w Wejherowie i w wielu innych miejscach. Oczywiście sam zapał i poświęcenie kadry harcerskiej nie wystarczały, potrzebna była jeszcze pomoc z zewnątrz. Pomoc tę organizowało Koło Przyjaciół Harcerstwa, skupiające kadrę kierowniczą swarzędzkich firm, działaczy samorządowych, rzemiosło i osoby prywatne. Przez pewien czas szefem Koła był znany naszym Czytelnikom druh Bronisław Szydrowski - budowniczy symbolicznego pomnika ku czci pomordowanych w czasie hitlerowskiej okupacji harcerzy swarzędzkich oraz Domu Harcerza. Później Koło przekształciło się w Stowarzyszenie Przyjaciół Harcerzy, a jednym z jego filarów był śp. Leszek Grajek. Swarzędzcy harcerze nie ograniczali swych wypadów jedynie do terytorium kraju; byli w wielu miejscach Europy, np. w Bułgarii Neseber, Warna, w Odessie, Pradze, Bratysławie, Londynie, Lionie, Gironie, Callela, Barcelonie, w Szwajcarii Genewa, Berno, w Berlinie, w Brnie, w Budapeszcie, Siofok i nad Balatonem, w Wiedniu Początek lat dziewięćdziesiątych i zasadnicze zmiany ustrojowe oraz własnościowe przyniosły znaczące ograniczenia w działalności organizacji społecznych, w tym i harcerstwa. Wielka (?) polityka wkroczyła również i do harcerstwa. Kurs na samofinansowanie, podejrzliwość nowych elit rządzących, połączona niejednokrotnie z odgrywaniem się na poprzednikach, spowodowały że padło wiele organizacji turystycznych, młodzieżowych, towarzystw i stowarzyszeń. Na szczęście uchowało się swarzędzkie harcerstwo spod znaku ZHP. I chociaż wyrósł mu konkurent (?) - ZHR, to przecież idea pracy z młodzieżą pozostała. To pozwala mieć nadzieję na przyszłość, chociaż na powrót do dawnej świetności raczej nie ma szans. Po druhnie hm RP Ewie Brożyńskiej komendę Hufca ZHP przejęła dh Renata Jabłecka, a po niej dh Grażyna Orpińska. Po przejściu na emeryturę pani Brożyńska, wraz z Barbarą Kucharską i Leszkiem Grajkiem była jedną ze współorganizatorek i pracowników Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci Specjalnej Troski i Warsztatów Terapii Zajęciowej. Widzimy ją w gronie organizatorów półkolonii i wakacji dla dzieci ze Stowarzyszenia, w tym słynnej Akademii Pana Kleksa. Była też autorką programów zajęć dla dzieci niepełnosprawnych. Harcerstwo, praca z dziećmi specjalnej troski, to nie wszystko. Pani Ewa Brożyńska była również radną rady powiatu poznańskiego I kadencji, w latach Po zakończeniu intensywnej działalności społecznej pani Ewa poświęciła się sprawom rodziny. Opiekuje się mamą (pani Anna Frankiewicz ukończyła 100 lat i nadal cieszy się niezłym zdrowiem), pomaga radą i doświadczeniem trójce swoich dzieci i piątce wnuków. W wolnych chwilach prowadzi na znakomitym poziomie kronikę rodzinną (już zakończyła część związaną ze stroną ojca /354strony/, teraz ma na warsztacie rodzinę ze strony matki); porządkuje zdjęcia i wspominki ze wszystkich obozów letnich i zimowych, których była organizatorem (56) w celu wydania albumu; zajmuje się działką; haftem i rękodziełem. Ale jak! Kto nie widział, niech żałuje! Ja widziałem. Piotr Osiewicz 16