Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w wpisz miasto siedziby Sądu wpisz adres siedziby WSA

Transkrypt

1 wpisz nazwę swojego miasta, datę wpisz nr decyzji SKO o odmowie przyznania ŚP Do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w wpisz miasto siedziby Sądu wpisz adres siedziby WSA za pośrednictwem Samorządowego Kolegium Odwoławczego wpisz adres siedziby SKO Skarżący/a wpisz swoje imię, nazwisko, dokładny adres zamieszkania, Organ Samorządowe Kolegium Odwoławcze w administracji: wpisz dokładny adres siedziby SKO, SKARGA na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w wpisz miasto nr wpisz nr zaskarżanej decyzji SKO o utrzymaniu w mocy decyzji MOPSu o odmowie przyznania ŚP z dnia wpisz datę podjęcia przez SKO tej decyzji (odebraną przez Skarżącego/cą wpisz datę odebrania zaskarżanej decyzji SKO) utrzymującą w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta wpisz miasto, którego prezydent wydał decyzję przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w wpisz miasto z dnia wpisz datę podjęcia przez MOPS swojej decyzji o odmowie przyznania ŚP nr wpisz nr oznaczenia decyzji MOPSu w sprawie odmowy ŚP o odmowie przyznania od r. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad wpisz kim opiekujesz się, wpisz imię i nazwisko niepełnosprawnego, np. matką, Anną Nowak, ur. wpisz datę urodzenia ON, która/y legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności W imieniu własnym zaskarżam decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO) w wpisz miasto siedziby SKO, nr wpisz nr decyzji SKO z dnia wpisz datę podjęcia przez SKO decyzji (jaką odebrałem/łam w dniu wpisz datę odebrania zaskarżanej decyzji SKO), utrzymującą w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta wpisz miasto, którego prezydent wydał decyzję przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (dalej: MOPS) w wpisz miasto z wpisz datę podjęcia przez MOPS swojej decyzji nr wpisz nr oznaczenia decyzji MOPSu o odmowie przyznania ŚP o odmowie przyznania od r. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad wpisz kim opiekujesz się, wpisz imię i nazwisko niepełnosprawnego, np. matką, Anną Nowak, ur. wpisz datę urodzenia ON, która/y legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, w całości, zarzucając jej: Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 1 z 20

2 1. obrazę prawa materialnego przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art pkt 1 k.p.a. oraz art. 17 ust. 1 i ust. 1b ustawy z dnia r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity z 2006 r. Dz. U. Nr 139, poz. 992 z późn. zm., dalej: ustawa świadczeniowa) z art. 2, art. 18, art. 32 ust. 1, art. 69 oraz art. 71 ust. 1 Konstytucji RP oraz Protokołem 1 art. 1 Europejskiej Konwencji o ochronie Praw Człowieka i podstawowych wolności (dalej: EKPC) a także art. 6 ust. 1 EKPC (w kontekście naruszenia zasady pewności prawnej) w zw. z art. 11 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy z dnia r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (dalej: ustawa zmieniająca) (Dz. U. 2012, poz. 1548) w zakresie w jakim uniemożliwia nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego obciążonej obowiązkiem alimentacyjnym osobie zdolnej do pracy, a otrzymującej świadczenie pielęgnacyjne na podstawie dotychczas (do r.) obowiązującej ustawy świadczeniowej wpisz na jaki okres masz starą decyzję przyznającą ŚP, np. na stałe, bądź wpisz datę do kiedy, np. do 31 maja 2020 r., niezatrudnionej ze względu na konieczność sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, którego niepełnosprawność powstała po ukończeniu 18 roku życia, lub w przypadku osób niepełnosprawnych kontynuujących naukę, po ukończeniu 25 roku życia (dalej: kryterium wiekowe). Wskazując na powyższe zarzuty wnoszę o: a) zmianę zaskarżonej decyzji poprzez uwzględnienie wpisz kim jesteś dla niepełnosprawnego, np. syna, córki, wnuka itd opiekującego/ej się wpisz kim się opiekujesz, np. matką, bratem, babcią itd. i pobierającego/ej na podstawie prawomocnej decyzji administracyjnej świadczenie pielęgnacyjne wpisz na jaki okres masz starą decyzję przyznającą ŚP, np. na stałe, bądź wpisz datę do kiedy, np. do 31 maja 2020 r., wydanej z mocy ustawy z dnia r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992, z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym do r.), jako osoby, która jest uprawniona do uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w okresie od r. w związku z opieką nad wpisz kim opiekujesz się, wpisz imię i nazwisko niepełnosprawnego, np. matką, Anną Nowak, ur. wpisz datę urodzenia ON, która/y legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, b) zasądzenie wypłaty należnego świadczenia pielęgnacyjnego za okres od r. w kwocie po 620 zł za każdy miesiąc, na czas wpisz do kiedy miałeś przyznane ŚP w starej decyzji, np. bezterminowy lub wpisz konkretną datę, np. do 31 maja 2020 r. i przekazanie tego świadczenia pieniężnego na konto bankowe wpisz swoje imię i nazwisko, jakie jest znane co do danych MOPS w wpisz miasto, c) zasądzenie wypłaty ustawowych odsetek od zaległości (należnego świadczenia pielęgnacyjnego, określonego w pkt. b) ), licząc je od dnia terminu wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego przez MOPS, tj. od wpisz, którego dnia miesiąca MOPS dokonuje co miesiąc przelew na Twoje konto, np. u mnie jest to 25-go każdego miesiąca (comiesięczna data wypłaty świadczenia pielęgnacyjnego w wpisz swoje miasto w 2013 r.), za który należne jest świadczenie pielęgnacyjne, tj. za lipiec od 25-go lipca, za sierpień od 25-go sierpnia, itd. do dnia przekazania środków na konto bankowe wpisz swoje imię i nazwisko, jakie jest znane co do danych MOPS w wpisz miasto w wpisz dział MOPSu który wypłaca ci świadczenie, np. u mnie Dziale Świadczeń Rodzinnych d) zasądzenie na rzecz Skarżącego/cej zwrotu kosztów postępowania przed Organami administracyjnymi oraz Sądem, e w e n t u a l n i e e) uchylenie decyzji obu Organów administracji w zaskarżonym zakresie oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 2 z 20

3 UZASADNIENIE Do wydania zaskarżonej decyzji doszło w okolicznościach zmiany prawa przez ustawę zmieniającą, jaka z dniem r. zmieniła warunki przyznawania świadczeń opiekuńczych na mocy ustawy świadczeniowej przez wprowadzenie w treść ustawy świadczeniowej m.in. art. 17 ust. 1b (kryterium wiekowe stosowane w przypadku ustalania świadczenia pielęgnacyjnego), art.16a (specjalny zasiłek opiekuńczy). W dodatku, treść ustawy zmieniającej posiada samodzielne artykuły, nie stanowiące treści innych ustaw, a będące treścią samej ustawy zmieniającej: m.in. art. 11 ust. 1 oraz ust. 3, w których dokonano wprowadzenia przepisów intertemporalnych oraz ingerencji ustawy w prawa słusznie nabyte, poprzez wygaszenie prawomocnych decyzji administracyjnych, przyznających prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na czas wpisz do kiedy miałeś przyznane ŚP w starej decyzji, np. stały bezterminowy lub wpisz konkretną datę, np. do 31 maja 2020 r., na mocy ustawy świadczeniowej, obowiązującej w swojej treści do r. (bez uwzględnienia ustawy zmieniającej). Skarżący/ca zarzuca wprowadzonym zmianom prawnym niezgodność z Konstytucją RP oraz EKPC w zakresie przedstawionym poniżej. I. Niekonstytucyjność art. 17 ust. 1b ustawy świadczeniowej, nadany przez art. 1 ust. 5 pkt. 5 lit. b) ustawy zmieniającej z art. 2, art. 18, art. 32 ust. 1, art. 69 oraz art. 71 ust. 1 Konstytucji RP oraz Protokołem 1 art. 1 EKPC i art. 6 ust. 1 EKPC (w kontekście naruszenia zasady pewności prawnej) w zw. z art. 11 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy zmieniającej w zakresie w jakim uniemożliwia nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego obciążonej obowiązkiem alimentacyjnym osobie zdolnej do pracy, a otrzymującej świadczenie pielęgnacyjne na podstawie dotychczas (do r.) obowiązującej ustawy świadczeniowej na czas wskazany w orzeczeniu o stopniu niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej dłuższy niż r., niezatrudnionej ze względu na konieczność sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny, którego niepełnosprawność powstała po ukończeniu 18 roku życia, lub w przypadku osób niepełnosprawnych kontynuujących naukę, po ukończeniu 25 roku życia. Niekonstytucyjność art. 11 ust. 1 i ust. 3 ustawy zmieniającej z art. 2, art. 18, art. 69 oraz art. 71 ust. 1 Konstytucji RP oraz Protokołem 1 art. 1 EKPC i art. 6 ust. 1 EKPC (w kontekście naruszenia zasady pewności prawnej) w zakresie, w jakim pozbawia a nie przyznaje prawa do świadczenia pielęgnacyjnego po dniu r. osobie obciążonej obowiązkiem alimentacyjnym zdolnej do pracy, a otrzymującej świadczenie pielęgnacyjne na podstawie dotychczas (do r.) obowiązującej ustawy świadczeniowej do r., niezatrudnionej ze względu na konieczność sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny. I.1. Stan faktyczny. Krajowe uregulowania materialno-prawne świadczeń opiekuńczych przed i po wprowadzeniu ustawy zmieniającej Wpisz imię i nazwisko niepełnosprawnego, lat wpisz wiek, np. 60 (ur. w wpisz rok urodzenia r.), jest osobą niepełnosprawną, wymień, po przecinku, jakie posiada schorzenia, wystarczy kilka najpoważniejszych. Na mocy orzeczenia wpisz oznaczenie orzeczenia o niepełnosprawności oraz jaki zespół je wydał w wpisz miasto z dnia wpisz datę wydania orzeczenia wpisz imię i nazwisko Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 3 z 20

4 niepełnosprawnego został/a uznany/a za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym, niepełnosprawność ma charakter trwały i orzeczenie zostało wydane wpisz na jaki okres, np. na stałe, bądź wpisz datę do kiedy, zaś datę powstania niepełnosprawności określono na rok wpisz rok powstania niepełnosprawności, jaki widnieje na orzeczeniu. Dowód: 1. (u mnie matka ON ma wydane orzeczenie przez zespół ds Orzekania o niepełnosprawności więc taki przykład jest opisany, ale może to być w przypadków innych ON np. orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUSu, wówczas proszę dostosować treść tego dowodu do faktycznego orzeczenia jakie posiada ON) Orzeczenie wpisz nr orzeczenia Powiatowego Zespołu ds Orzekania o Niepełnosprawności w wpisz miasto z dnia wpisz datę sporządzenia orzeczenia w sprawie stopnia niepełnosprawności Pani/Pana wpisz imię i nazwisko ON, Od około wpisz od kiedy mniej więcej opiekujesz się niepełnosprawnym a więc już wpisz ile już lat opiekujesz się ON Skarżący/ca podjął/ęła się opieki nad wpisz imię i nazwisko niepełnosprawnego, swoją/im twój stopień pokrewieństwa wobec tej osoby, np. matką, dziadkiem itd., podjął/ęła bardzo poważną decyzję życiową rezygnując z zatrudnienia celem świadczenia osobistej opieki nad osobą zależną od jej pomocy. To zdanie pozostaw w skardze tylko wówczas jeśli po rezygnacji z pracy byłeś zarejestrowany w PUP i pobierałeś zasiłek dla bezrobotnych Początkowo źródłem utrzymania dla Skarżącego/cej był/o/a wpisz jakie było twoje źródło utrzymania przed ubieganiem się o świadczenie pielęgnacyjne, np. zasiłek dla bezrobotnych itd., jaki otrzymywał/a przez wpisz przez jaki okres otrzymywałeś to źródło dochodu, np. 12 m-cy. W dniu wpisz datę złożenia wniosku do MOPS o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego ale tego starego sprzed 2013 r., Skarżący/ca wystąpił/a z wnioskiem do MOPS w wpisz miasto o przyznanie wspomnianego świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia i podjęcia się opieki nad niepełnosprawną/ym. Podstawą materialno-prawną występowania o świadczenie pielęgnacyjne była treść ustawy świadczeniowej, jaka obowiązywała do r. W świetle przywołanej ustawy świadczeniowej, a dokładnie art. 17 ust. 1, świadczenie pielęgnacyjne przysługiwało z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej: 1) matce albo ojcu, 2) innym osobom, na których, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59, z późn. zm.), ciąży obowiązek alimentacyjny, z wyjątkiem osób o znacznym stopniu niepełnosprawności, 3) opiekunowi faktycznemu dziecka, jeżeli nie podejmują lub rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji, albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W zgodzie natomiast z art. 24 ust. 4 tej ustawy prawo do świadczenia pielęgnacyjnego ustalało się na czas nieokreślony, chyba że orzeczenie o niepełnosprawności lub orzeczenie o stopniu niepełnosprawności zostało wydane na czas określony. Ponieważ Skarżący/ca spełniał/a kryteria zakreślone przytoczoną ustawą świadczeniową, a z uwagi na treść orzeczenia jego/jej niepełnosprawnej/go twój stopień pokrewieństwa wobec ON, np. matki, dziadka itd., które wydane zostało wpisz na jaki okres, np. na stałe, bądź wpisz datę do kiedy, uprzednio musząc wyrejestrować się z Powiatowego Urzędu Pracy (jeżeli wyrejestrowałeś się tuż przed złożeniem wniosku o świadczenie to pozostaw ten wpis o PUP, jeśli tak nie było to usuń go) uzyskał/a świadczenie pielęgnacyjne z dniem wpisz datę od kiedy przyznano ci Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 4 z 20

5 świadczenie pielęgnacyjne na wpisz na jaki okres, np. na stałe, bądź wpisz datę do kiedy w kwocie 520 zł miesięcznie, na mocy decyzji Prezydenta Miasta wpisz miasto nr wpisz nr decyzji o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego z dnia wpisz datę z tej decyzji, wydanej z upoważnienia Prezydenta przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS w wpisz miasto, która to decyzja następnie uprawomocniła się. Dowód: 2. Decyzja Prezydenta Miasta wpisz miasto nr wpisz numer decyzji z dnia wpisz datę sporządzenie decyzji, wydana z upoważnienia Prezydenta przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych w wpisz miasto, przyznająca Skarżącemu/cej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego wpisz na jaki okres, np. na stałe, bądź wpisz datę do kiedy, Ponadto uzupełnieniem świadczenia pielęgnacyjnego, pozwalającym opiekunowi/opiekunce nie pracując sprawować opiekę nad niepełnosprawnym/niepełnosprawną, jest pomoc niematerialna dla opiekuna/opiekunki w postaci opłacenia przez Prezydenta Miasta wpisz miasto składek emerytalno-rentowych (nie dłużej niż do uzyskania okresu ubezpieczeniowego) oraz zdrowotnych od wysokości kwoty pobieranego świadczenia, a zostało to prawo uregulowane w art. 6 ust. 2a ustawy z dnia r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 205, poz.1585 ze zm.). Składki od świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości 520 zł (do r. ) wynoszą: na ubezpieczenie rentowo-emerytalne: 143,10 zł, na ubezpieczenie zdrowotne: 46,80 zł, co sumarycznie stanowi koszt 709,9 zł miesięcznie. Zatem prawo do świadczenia pielęgnacyjnego daje opiekunowi/opiekunce względną stabilność perspektywy jego/jej sytuacji finansowej (stałość wypłat świadczenia) oraz zapewnienie uzyskania w przyszłości praw do zabezpieczenia społecznego, jak i możliwość bieżącego korzystania z świadczeń zdrowotnych w ramach ubezpieczenia. W dniu r. weszła w życie ustawa zmieniająca, która wprowadziła drastyczne zmiany w treści ustawy świadczeniowej. Ustawa świadczeniowa zyskała nowy art. 17 ust. 1b, w którym ustawodawca wprowadził kryterium wiekowe dotyczące wieku ON, w którym nabyła ona niepełnosprawność. I tak od r. świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobie ubiegającej się o nie jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała: 1) nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub 2) w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Ustawa zmieniająca nie wprowadziła w przypadku świadczenia pielęgnacyjnego kryterium dochodowego. Ustawa również nie zmieniła sposobu ustalania ważności decyzji, tzn. jest to ten sam okres, na jaki niepełnosprawny posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności. Ustawa zmieniająca wprowadziła świadczenie pielęgnacyjne w kwocie 620 zł (wzrost świadczenia o 100 zł, regulowany art. 17 ust. 3 ustawy świadczeniowej), ale zamrażając jego wysokość w dotychczasowej kwocie 520 zł aż do r. (art. 15 ustawy zmieniającej). Składki od świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości 620 zł (od r.) wynoszą: na ubezpieczenie rentowo-emerytalne: 170,62 zł, na ubezpieczenie zdrowotne: 55,80 zł, co sumarycznie stanowi koszt 846,42 zł miesięcznie. Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 5 z 20

6 Jednocześnie stworzone zostało nowe świadczenie w postaci specjalnego zasiłku opiekuńczego, określone w art.16a ustawy świadczeniowej, dla osób ubiegających się o wsparcie, a których niepełnosprawni podopieczni nabyli swoją niepełnosprawność po ukończeniu zakreślonego w art. 17 ust. 1b ustawy świadczeniowej kryterium wiekowego. W zgodzie z art.16a ust.1 specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami kodeksu rodzinnego i opiekuńczego ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielniej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Należy zwrócić uwagę, iż ustawodawca wprowadził tu odmienną od przyjętej w przypadku świadczenia pielęgnacyjnego definicję osoby uprawnionej, która to osoba w przypadku specjalnego zasiłku opiekuńczego musi rezygnować z zatrudnienia a w przypadku świadczenia pielęgnacyjnego może nie podejmować zatrudnienia bądź z niego rezygnować (szerszy zakres możliwych zachowań) w związku z konieczności sprawowania opieki. Możliwość otrzymania nowego świadczenia została dodatkowo uzależniona od spełnienia kryterium dochodowego. Zgodnie z art.16a ust. 2 ustawy świadczeniowej specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje, gdy łączny dochód rodziny osoby sprawującej opiekę oraz rodziny osoby wymagającej opieki w przeliczeniu na osobę nie przekroczy kwoty określonej w art. 5 ust. 2 ustawy świadczeniowej (to bardzo niskie kryterium, głodowy próg). Dodatkowo ustawa zmieniająca wprowadziła ustalanie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego na czas nie dłuższy niż okres zasiłkowy, tzn. 12 miesięcy, nie gwarantując Skarżącemu/cej ubiegającemu/ubiegającej się o te nowe świadczenie stałości praw przez cały okres sprawowania opieki nad niepełnosprawną/niepełnosprawnym, mimo iż wedle posiadanego przez niepełnosprawną/niepełnosprawnego orzeczenia występuje wpisz bezterminowa lub jeśli jest określona niepełnosprawność do daty to ją podaj do kiedy konieczność udziału opiekuna/opiekunki w procesie jego leczenia, rehabilitacji, egzystencji, komunikacji społecznej. Poza tym specjalny zasiłek opiekuńczy został ustalony w kwocie 520 zł (art. 16a ust. 6 ustawy świadczeniowej) wobec 620 zł świadczenia pielęgnacyjnego, mimo, iż oba świadczenia są przyznawane z tytułu rekompensaty utraconych dochodów przez opiekunów wobec obiektywnej konieczności rezygnacji z zatrudnienia. Ponadto, co najistotniejsze dla przedmiotu odwołania, ustawa zmieniająca w swoim art. 11 ust. 1 określiła zachowanie prawa nabytego na mocy prawomocnych decyzji do świadczenia pielęgnacyjnego, wydanych na podstawie poprzednio obowiązującej do r. ustawy świadczeniowej, tylko do r., czyli przez 6 miesięcy od wejścia w życie ustawy zmieniającej (mimo, iż prawo nabyte zostało wcześniej przyznane wpisz na stałe lub podaj datę do kiedy zostało przyznane wcześniej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego) a w ust. 3 określiła, iż po wskazanej w ust. 1 dacie prawomocne decyzje administracyjne wygasają z mocy prawa. Nastąpiła zatem ingerencja ustawodawcy w prawa nabyte opiekunów, którzy będąc w posiadaniu słusznie nabytych praw na podstawie prawomocnych decyzji administracyjnych zostali ich pozbawieni z mocy nowego prawa. Ważne dla sprawy jest również to, iż opiekunowie pozbawieni praw nabytych niczym nie przyczynili się do utraty ważności prawomocnych decyzji, ponieważ z powziętych na siebie zobowiązań, zarówno tych prawnych ale i przecież moralnych, wywiązywali się i wywiązują się nadal. Wedle art. 11 ust. 4 ustawy zmieniającej Organ właściwy w rozumieniu ustawy świadczeniowej, w terminie 2 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy zmieniającej, tj. od r. został zobowiązany do poinformowania osób otrzymujących świadczenie pielęgnacyjne na podstawie przepisów dotychczasowych ustawy świadczeniowej (obowiązującej do r.) o wygaśnięciu z mocy prawa decyzji o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i warunkach nabywania prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego i świadczenia pielęgnacyjnego obowiązujących od dnia r. W dniu wpisz datę kiedy złożyłeś wniosek o świadczenie pielęgnacyjne na nowych zasadach Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 6 z 20

7 wpisz swoje imię i nazwisko złożył/a w wpisz Dział MOPSu, w którym złożyłeś wniosek, np. u mnie Dziale Świadczeń Rodzinnych MOPS w wpisz miasto wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w okresie od r. w związku z opieką nad swoją/swoim niepełnosprawną/niepełnosprawnym wpisz twój stopień pokrewieństwa wobec ON wpisz imię i nazwisko niepełnosprawnego, np. matką Anną Nowak wraz ze stosownymi dokumentami oraz oświadczeniami. W dniu Skarżący/ca odebrał/a decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta wpisz miasto przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS w wpisz miasto nr wpisz nr decyzji odmawiającej przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z dnia wpisz datę sporządzenia tej decyzji o odmowie przyznania od r. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad wpisz twój stopień pokrewieństwa wobec ON, np. matką, ojcem itd Panią/Panem wpisz imię i nazwisko ON, ur. wpisz datę urodzenia ON. Dowód: 3. Decyzja Prezydenta Miasta wpisz miasto nr nr decyzji z dnia data sporządzenia decyzji, wydana z upoważnienia Prezydenta Miasta wpisz miasto przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS w wpisz miasto, o odmowie przyznania od r. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad wpisz twój stopień pokrewieństwa wobec ON, np. matką, ojcem itd Panią/Panem wpisz imię i nazwisko ON, ur. wpisz datę urodzenia ON. Następnie Skarżący/ca w dniu wpisz datę złożył za pośrednictwem MOPS w wpisz miasto odwołanie od decyzji nr wpisz nr decyzji MOPS odmawiającej przyznanie prawa do ŚP z dnia wpisz datę sporządzenie tej decyzji, do SKO w wpisz miasto wraz z uzasadnieniem, dalszą część zdania o powoływaniu się na niekonstytucyjność itd. pozostaw tylko wówczas jeśli to prawda w którym powołał/a się w obszernym zakresie na niekonstytucyjność uregulowań prawnych odbierających mu/jej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego oraz uniemożliwiających mu/jej nabycie tego prawa ponownie. SKO w wpisz miasto w dniu wpisz datę sporządzenia przez SKO decyzji wydało decyzję nr wpisz nr decyzji odmownej SKO (odebraną przez Skarżącego/cą wpisz datę kiedy odebrałeś decyzję z SKO o odmowie ŚP) i utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta wpisz miasto przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS w wpisz miasto nr wpisz nr decyzji odmawiającej przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z dnia wpisz datę sporządzenia tej decyzji o odmowie przyznania od r. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad wpisz twój stopień pokrewieństwa wobec ON, np. matką, ojcem itd Panią/Panem wpisz imię i nazwisko ON, ur. wpisz datę urodzenia ON. Dowód: 4. Decyzja SKO w wpisz miasto z dnia wpisz datę sporządzenia przez SKO decyzji nr wpisz nr decyzji SKO, utrzymująca w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta wpisz miasto przez wpisz stanowisko osoby która wydała decyzję z upoważnienia Prezydenta dane przepisz z pieczątki imiennej, jaka widnieje na decyzji z MOPS, np. Kierownika Działu Świadczeń Rodzinnych MOPS w wpisz miasto, o odmowie przyznania od r. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, w związku z opieką nad wpisz twój stopień pokrewieństwa wobec ON, np. matką, ojcem itd Panią/Panem wpisz imię i nazwisko ON, ur. Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 7 z 20

8 wpisz datę urodzenia ON. I.2. Celowość świadczenia pielęgnacyjnego, stanowisko TK, NSA. Stanowisko RPO oraz MPiPS wobec wprowadzenia zmian w przepisach ustawy zmieniającej. W Polsce Trybunał Konstytucyjny (TK) przyjął w swym orzecznictwie, że celem świadczenia pielęgnacyjnego jest zastąpienie dochodu z pracy zarobkowej, jaki opiekun uzyskiwał, bądź uzyskiwałby, gdyby pracował i nie zajmował się opieką nad niepełnosprawnym niosąc mu pomoc, częstokroć przez całą dobę, w najprzeróżniejszych potrzebach życiowych i 7 dni w tygodniu. Instytucja, jaką jest świadczenie pielęgnacyjne, stanowi zatem pomoc dla osoby opiekującej się ON, ma skompensować utracony dochód z pracy zarobkowej. Sprawujący opiekę świadomie rezygnacje z pracy zarobkowej, mimo zdolności i gotowości do podjęcia zatrudnienia, staje się bezrobotny z własnego, trudnego wyboru (wyrok z dnia r., P41/07). Z kolei zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) świadczenie pielęgnacyjne jest instytucją pomocy publicznej wobec osób bliskich ON w celu zabezpieczenia ich egzystencji. W ten sposób ustawodawca wypełnia art. 69 Konstytucji RP mówiący o obowiązku Polski, wobec ON udzielania, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczeniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej (uchwała składu siedmiu sędziów NSA z r., LEX nr ). Uznając powyżej przytoczoną celowość świadczenia pielęgnacyjnego należy także uznać, iż nie ma różnicy w podejmowanej decyzji przez opiekuna o rezygnacji z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym czy to dzieckiem czy dorosłym czy 18 latkiem czy 25 latkiem bądź i 50, 60, 80, 90 latkiem, wszyscy są bowiem niepełnosprawni i wszyscy w zgodzie z orzeczeniem Zespołów ds Orzekania o Niepełnosprawności nie mogą bez codziennej, stałej pomocy samodzielnie egzystować, gdyż częstokroć zagraża to nie tylko utracie zdrowia ale i przede wszystkim życia. Przedmiotowy art. 17 ust. 1b ustawy świadczeniowej poza zawężeniem adresatów normy prawnej (bezpośrednio opiekunów a pośrednio wykluczonych niepełnosprawnych, z racji wieku, w którym nabyli niepełnosprawność) nie zdefiniował pułapu wieku niepełnosprawnego, do ukończenia którego przysługuje jego opiekunowi prawo do pomocy finansowej, zatem może mieć niepełnosprawny obecnie zarówno 5 lat, jak i 65 lat itp., ważny w treści ustawy jest jedynie fakt, w jakim wieku ON nabyła swoją znaczną niepełnosprawność. Literalnie odczytywany przedmiotowy art. ustawy świadczeniowej przyznaje zatem prawo opiekunowi do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym, który może mieć np. 40 lat i pozostawać na rencie socjalnej, bądź mieć 25 lat i pobierać rentę rodzinną, ewentualnie posiadać alimenty itp. inne środki utrzymania. Ustawodawca próbuje zatem uzależnić prawo do świadczenia pielęgnacyjnego wyłącznie od wieku powstania niepełnosprawności a nie od utraconych dochodów przez opiekuna, a właśnie ta druga przesłanka leży u podstaw w ogóle powstania instytucji świadczenia pielęgnacyjnego a nie wiek niepełnosprawnego w chwili powstania niepełnosprawności. Regulacje ustawy zmieniającej, które zmodyfikowały zasady ustalania świadczeń opiekuńczych z dniem r. stały się przedmiotem wystąpienia Rzecznik Praw Obywatelskich (RPO) nr RPO/723319/13/III/ RZ z dnia r. skierowanego do MPiPS o zajęcie stanowiska wobec zasadniczych wątpliwości RPO co do zachowania przez ministerstwo praw nabytych, zaufania obywatela do prawa i państwa. W odpowiedzi z r. ministerstwo udzieliło informację, którą można uznać za jawne nadużycie, jeśli by tego nie nazwać arogancją ze strony prawodawcy. Przytoczona treść wyjaśnień ministerstwa brzmi następująco (cytat ze strony internetowej RPO): Minister Pracy i Polityki Społecznej ( r.) wyjaśnił, że przyjęte rozwiązania, w Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 8 z 20

9 szczególności wysokość świadczeń i wprowadzenie kryterium dochodowego przy specjalnym zasiłku opiekuńczym, wynikają z ograniczonych możliwości budżetowych. Konstytucyjna zasada ochrony praw nabytych nie ma charakteru absolutnego i nie wyklucza stanowienia regulacji ograniczających lub znoszących prawa podmiotowe. Zakazane jest wyłącznie arbitralne i nieproporcjonalne ograniczanie praw nabytych, mogą one natomiast być uszczuplane "w szczególnych okolicznościach" nie tylko z uwagi na wartości konstytucyjne, ale i pewne okoliczności gospodarczo-społeczne, m. in. równowagę finansową państwa czy kryzys gospodarczy. Możliwość otrzymania nowego świadczenia, specjalnego zasiłku opiekuńczego w wysokości 520 zł, została uzależniona od spełnienia kryterium dochodowego. Bez kryterium dochodowego pozostawiono, jako osoby uprawnione do świadczenia pielęgnacyjnego rodziców, opiekunów faktycznych dziecka (osoby sprawujące opiekę nad dzieckiem, które wystąpiły do sądu o jego przysposobienie), osoby będące rodzinami zastępczymi spokrewnionymi z dzieckiem oraz inne osoby zobowiązane do alimentacji na podstawie Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Ponadto zmiany polegają m.in. na wprowadzeniu niezbędnych procedur umożliwiających organom właściwym w sprawach świadczeń rodzinnych weryfikację przyznanego prawa do świadczenia pielęgnacyjnego i specjalnego zasiłku opiekuńczego. Uwzględniona została możliwość lub obowiązek (w zależności od przesłanek) przeprowadzenia rodzinnego wywiadu środowiskowego" Odpowiedź ministerstwa stoi w logicznej sprzeczności z rzeczywistymi zapisami ustawy zmieniającej, jak i ustawy świadczeniowej jaka obowiązywała do r., mając na względzie również inne regulacje prawne jakie weszły w życie w 2013 r., z kilku co najmniej względów: MPiPS wraz Prezesem Rady Ministrów zaraz po zabraniu praw nabytych opiekunom ON z wiekiem powstania niepełnosprawności po przekroczeniu kryterium wiekowego, przyznało dodatki w postaci 100 zł dla pozostałych opiekunów (ich niepełnosprawni mają orzeczenia spełniające kryterium wiekowe), Rozporządzenie Rady Ministrów swoim nowym planem pomocowym przyznało opiekunom ON z wiekiem powstania niepełnosprawności spełniającym kryterium wiekowe kolejny dodatek, tym razem w kwocie 200 zł miesięcznie, a zatem do uprzywilejowanej grupy opiekunów rząd skierował w sumie dodatkową pomoc w kwocie łącznej 300 zł miesięcznie (łączne świadczenie w kwocie 820 zł wobec 520 zł dla pozostałych), W zapowiedziach rządu jest podwyższenie (dla tej uprzywilejowanej grupy opiekunów) świadczeń pielęgnacyjnych do kwoty minimalnego wynagrodzenia, co stanowi obecnie 1600 zł (kolejny wzrost świadczenia, z obecnych 820 zł aż do 1600 zł). Zatem prosta matematyka mówi, iż rząd, ministerstwo, nie sugerowało się "oszczędnościami budżetowymi" czy kryzysem (jak obecnie próbuje kłamliwie argumentować) łamiąc konstytucyjnie chronione prawa nabyte, ponieważ zabierając wykluczonym, dyskryminowanym opiekunom prawa nabyte przekazał znowelizowanymi przepisami oraz programami pomocowymi pozyskane w ten sposób "oszczędności" uprzywilejowanej grupie opiekunów. Ponadto uprzywilejowana grupa opiekunów, mimo wyższych świadczeń, została pozostawiona poza wszelką kontrolą co do ich faktycznej sytuacji materialnej, a zatem nie można nawet mówić o racjonalizacji dystrybucji środków z budżetu państwa, a o niekontrolowanym i niezasadnym, z materialnego punktu widzenia, uprzywilejowanym i nieuzasadnionym w stanie faktycznym traktowaniu jednej, sztucznie wyłonionej grupy opiekunów, kosztem dyskryminacji pozostałych, którzy mimo pozostawania w zasadniczo gorszej sytuacji materialnej mogą zostać całkowicie pozbawieni środków do życia i zostaną w ten sposób zmuszeni do pozostawienia swoich podopiecznych bez opieki i poszukiwania zatrudnienia i zajęcia się życiem zawodowym a nie opieką. Nie prawdą jest, jakoby MPiPS ustawą zmieniającą, doprowadziło dopiero do wprowadzenia narzędzi (procedur) weryfikacji ewentualnych nadużyć, ponieważ ustawa świadczeniowa, jaka obowiązywała do r., już posiadała takie narzędzia, zapisane m.in Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 grudnia 2011 roku w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz.U. nr 298 z 2011 poz. 1769). Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 9 z 20

10 W tym miejscu należy przytoczyć, iż w zgodzie z orzeczeniem TK z dnia 18 lipca 2008 r. P 27/07: trudności w ustaleniu rzeczywistego sprawowania opieki i pielęgnowania osoby niepełnosprawnej ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz koniecznością stałego współudziału opiekuna w procesie leczenia nie mogą stanowić wystarczającej przesłanki odstąpienia od zasady równego traktowania podmiotów znajdujących się w sytuacji podobnej. Na ustawodawcy ciąży obowiązek takiego ukształtowania przepisów, aby nie sprzyjały one nadużyciom. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, ograniczenie kręgu osób uprawnionych do otrzymywania świadczenia pielęgnacyjnego, prowadzące do naruszenia konstytucyjnej zasady równości, wynikającej z art. 32 ust. 1 Konstytucji, nie może być usprawiedliwione założoną z góry niesprawnością władzy publicznej lub jej agend. Nie jest to w rozpatrywanej sprawie wartość konstytucyjna, uzasadniająca odmienne traktowanie podmiotów znajdujących się w sytuacji podobnej, charakteryzującej się tymi samymi, relewantnymi kryteriami. Innymi słowy, to MPiPS winien bić się w pierś, jeżeli faktycznie dochodzi o jakiś nadużyć, ale odpowiedzialność za ich stwierdzenie i przeciwdziałanie w ramach posiadanych zapisów rozporządzeń ( Rozporządzenia MPiPS z dnia 27 grudnia 2011 roku w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczenia rodzinne (Dz.U. nr 298 z 2011 poz. 1769)) leżała i leży po stronie Ministerstwa i podległych mu organów, i nigdy nie może być przerzucana na zbiorową odpowiedzialność opiekunów, ponieważ władza publiczna i jej agendy są niesprawne. I.3. Uregulowania prawne Konstytucji RP oraz EKPC. Wsparcie państwa zasadne jest wobec osób, których sytuacja życiowa wymaga pomocy szczególnie tam, gdzie państwo na specjalny obowiązek jej udzielania, a więc wobec rodzin, osób ubogich czy niepełnosprawnych. Taki szczególny charakter dbałości państwa ma swoje podstawy wywodzące się m.in. z art. 18 Konstytucji (nakazy ochrony i opieki nad rodziną w ogólnym przesłaniu) jak również z art. 71 Konstytucji (szczególnej pomocy władz publicznych rodzinom w trudnej sytuacji materialnej i społecznej) ale również art. 69 Konstytucji (osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej). Wg Trybunału Konstytucyjnego konstytucyjna zasada równości (art. 32 ust. 1 Konstytucji): polega na tym, że wszystkie podmioty prawa (adresaci norm prawnych), charakteryzujące się daną cechą istotną (relewantną) w równym stopniu, mają być traktowani równo. A więc według jednakowej miary, bez zróżnicowań zarówno dyskryminujących, jak i faworyzujących (orzeczenie z 9 marca 1988 r., sygn. U. 7/87, OTK w 1988 r., cz. I, poz. 1). Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się również co do możliwości zróżnicowania sytuacji prawnych tych podmiotów, ale wyłącznie w szczególnie umotywowanych przypadkach (wyrok TK z dnia 18 lipca 2008 r. sygn. akt P 27/07). Wg bowiem Trybunału Konstytucyjnego: punktem wyjścia orzekania o zasadzie równości musi więc zawsze być ustalenie, czy istnieje wspólność cechy relewantnej pomiędzy porównywanymi sytuacjami, a więc, innymi słowy, czy zachodzi podobieństwo tych sytuacji. Wystąpienie takiego podobieństwa stanowi przesłankę zastosowania zasady równości. Jeżeli więc zostaje stwierdzone, że sytuacje podobne zostały przez prawo potraktowane odmiennie, to wskazuje to na możliwość naruszenia zasady równości. Nie zawsze jednak odmienność potraktowania sytuacji podobnych jest konstytucyjnie niedopuszczalna, bo mogą zachodzić wypadki, gdy będzie ona usprawiedliwiona. Wszelkie odstępstwa od nakazu równego traktowania podmiotów podobnych muszą zawsze znajdować uzasadnienie w odpowiednio przekonujących argumentach. Argumenty te muszą mieć: 1) charakter relewantny (racjonalnie uzasadniony), a więc pozostawać w bezpośrednim związku z celem i zasadniczą treścią przepisów, w których zawarta jest kontrolowana norma, oraz służyć realizacji Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 10 z 20

11 tego celu i treści; 2) charakter proporcjonalny, a więc waga interesu, któremu ma służyć różnicowanie sytuacji adresatów normy, musi pozostawać w odpowiedniej proporcji do wagi interesów, które zostaną naruszone w wyniku nierównego potraktowania podmiotów podobnych; 3) jakiś związek z innymi wartościami, zasadami czy normami konstytucyjnymi, uzasadniającymi odmienne potraktowanie podmiotów podobnych. Jedną z takich zasad konstytucyjnych jest zasada sprawiedliwości społecznej (zob. orzeczenie z 3 września 1996 r., sygn. K. 10/96, OTK ZU nr 4/1996, poz. 33, s. 281). Dopiero brak owych przekonujących argumentów powoduje, że regulacja różnicująca reżim prawny podmiotów czy sytuacji podobnych nabiera charakteru niekonstytucyjnej dyskryminacji bądź uprzywilejowania. Art. 2 Konstytucji RP zawierający klauzulę demokratycznego państwa prawnego należy, zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, do fundamentalnych przepisów konstytucyjnych określających podstawowe i szczególnie chronione cechy ustrojowe RP. Artykuł ten stanowi niezwykle ważną dyrektywę w zakresie stanowienia prawa dla organów władzy publicznej. Z dyrektywy tej wywodzą się między innymi takie zasady prawa jak: zasada proporcjonalności, zasada niedziałania prawa wstecz, zasada prawa do sądu, zasada ochrony życia ludzkiego, zasada ochrony praw słusznie nabytych. To jedynie tylko część zasad czerpiących z zasady demokratycznego państwa prawnego. Odnosząc się do zasady demokratycznego państwa prawnego Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie wskazywał, że: 1) ochrona praw nabytych dotyczy zarówno praw podmiotowych prywatnych, jak i publicznych praw podmiotowych, a także ich ekspektatyw, 2) źródłem tych praw jest ustawa, ale są one funkcjonalnie związane z prawami gwarantowanymi przez Konstytucję, gdyż stanowią realizację tych praw, 3) do naruszenia zasady ochrony praw nabytych dochodzi, gdy pozbawia się jednostkę dotychczasowego prawa podmiotowego w drodze uchylenia lub zmiany ustawy, a także przez jego ograniczenie, które naruszy istotę tego prawa, 4) zasada ochrony praw nabytych nie oznacza, że prawa te są niezmienne; ustawodawca ma pewną swobodę w zakresie kształtowania treści danego prawa. Dopuszczalne zmiany czy ograniczenia, a czasem również pozbawienie prawa podmiotowego jest możliwe z uwagi na realizację innych ważnych wartości. Może ono być dokonane jedynie w niezbędnym zakresie i pod warunkiem wyrównania praw utraconych (por. wyrok z 23 listopada 1998 r., sygn. SK7/98, OTK ZU nr 7/1998, poz. 114, wyrok z 30 marca 2005 r., sygn. K 19/02, OTK ZU nr 3/A/2005, poz. 28). Dla równowagi przytoczonych orzeczeń Trybunału należy stwierdzić, iż ingerując w prawa nabyte, prawodawca powinien umożliwić zainteresowanym dostosowanie się do nowej sytuacji, w szczególności poprzez wprowadzenie odpowiedniego vacatio legis. Ocena dopuszczalności ograniczeń praw podmiotowych wymaga zatem rozważenia: 1) czy wprowadzone ograniczenia znajdują podstawę w innych normach, zasadach lub wartościach konstytucyjnych, 2) czy nie istnieje możliwość realizacji danej normy, zasady lub wartości konstytucyjnej bez naruszania praw nabytych, 3) czy wartościom konstytucyjnym, dla realizacji których prawodawca ogranicza prawa nabyte, można w danej konkretnej sytuacji przyznać pierwszeństwo przed wartościami znajdującymi się u podstaw zasady ochrony praw nabytych, 4) czy prawodawca podjął niezbędne działania mające na celu zapewnienie jednostce warunków do przystosowania się do nowej reguły. Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 11 z 20

12 Protokołu nr 1 art. 1 EKPC, stanowi o prawie każdej osoby fizycznej i prawnej do poszanowania swego mienia. Nikt nie może być pozbawiony swojej własności, chyba że w interesie publicznym i na warunkach przewidzianych przez ustawę oraz zgodnie z ogólnymi zasadami prawa międzynarodowego. Wedle orzecznictwa ETPC, jak i Trybunału Konstytucyjnego w Polsce, pojęcie własności ma szerokie znaczenie, nie dotyczy ono jedynie własności materialnej (nieruchomości), natomiast za własność możliwe jest do uznania posiadanie indywidualnego prawa i korzyści majątkowej, w tym także wywodzonego z prawomocnej decyzji administracyjnej uzyskanej na podstawie ustawy. W odwołaniu mamy do czynienia z prawem własności Skarżącego/cej do świadczenia pielęgnacyjnego, stanowiącego zabezpieczenie materialne Skarżącego/cej w określonej wartości ekonomicznej 520 zł miesięcznie (620 zł od r.), jak również prawa niematerialnego Skarżącego/cej, wywodzącego się bezpośrednio w związku z posiadania przez Skarżącego/cej prawa materialnego, w postaci zapewnienia w przyszłości zabezpieczenia społecznego, realizowanego przez opłacanie od wysokości prawa materialnego przez Prezydenta Miasta wpisz miasto składek na ubezpieczenie rentowo-emerytalne w kwocie 143,10 zł (170,62 zł od r.) ale i również ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 46,80 zł (55,80 zł od r.), co stanowi o możliwości uzyskania prawa do renty bądź emerytury oraz bieżącą możliwość korzystania przez Skarżącego/cej ze świadczeń zdrowotnych w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Zarówno nabyte prawo materialne jak i niematerialne Skarżącego/cej jest własnością indywidualną, korzystać z niego może jedynie Skarżący/ca imiennie. Z tytułu posiadania przez Skarżącego/cą nabytego prawa własności wypływają zarówno uprawnienia Skarżącego/cej jak i obowiązki. Obowiązkami Skarżącego/cej jest sprawowanie opieki nad ON, zależną od pomocy, opieki Skarżącego/cej. Posiadane prawo własności Skarżącego/cej nabyte na mocy prawomocnej decyzji administracyjnej stanowi gwarancję stałości uzyskanego prawa przy zachowaniu przez Polskę konstytucyjnej zasady zaufania do państwa i stanowionego przez nie prawa (art. 2 Konstytucji RP). Zasada ta wymaga takiego stanowienia i stosowania prawa, by obywatel mógł układać swoje sprawy w zaufaniu, że nie naraża się na skutki prawne, których nie mógł przewidzieć w momencie podejmowania decyzji. Przytoczona zasada jest jednym z fundamentalnych przepisów, na którym opiera się funkcjonowanie państwa demokratycznego i prawnego, stąd też podlega w Polsce ścisłej kontroli Trybunału Konstytucyjnego, gdyż stanowi ustaloną zasadę prawa przedmiotowego, wyznaczającego granice ingerencji władzy publicznej w sferę praw podmiotowych Skarżącego/cej. Naruszenie tych zasad może uzasadniać zarzut niedopuszczalnego wkroczenia przez tę władzę w sferę konstytucyjnie chronionych praw lub wolności jednostki, co w konsekwencji prowadzi do stwierdzenia sprzecznego z porządkiem konstytucyjnym naruszenia tych praw lub wolności. Ponadto w sferze prawodawczej działalności Polski zasada ta stwarza w szczególności obowiązek kształtowania prawa w taki sposób, by nie ograniczać wolności obywateli, jeśli tego nie wymaga ważny interes społeczny czy indywidualny, chroniony Konstytucją, obowiązek przyznawania obywatelom praw z jednoczesnym ustanowieniem gwarancji realizacji tych praw, obowiązek stanowienia również prawa spójnego, jasnego i zrozumiałego dla obywateli, dokonywania zmian w obowiązujących przepisach z zastosowaniem reguł stanowienia przepisów przejściowych. Zabrania się tworzenia swoistych pułapek prawnych, tzn. takie uregulowania prawa, które mimo jasności przepisów ustawy pozwalają Skarżącemu/cej nabycie praw, w tym własności, i w dobrej wierze zaufanie Polsce gwarancji ich respektowania, poczynienie życiowych wyrobów opierających się na nabytym prawie własności, po czym dokonanie przez władze publiczne zmiany ustawy będącej wcześniej podstawą materialno-prawną praw nabytych i stworzenie przeciwstawnych niż to miało wcześniej regulacji prawnych z jednoczesnym pozbawieniem Skarżącego/cą nabytego prawa własności. Protokół nr 1 art. 1 Konwencji, co zostało wielokrotnie podkreślone przez Europejski Trybunał Praw Człowieka (ETPC), dopuszcza co prawda pozbawienie prawa własności (podobnie jest z Konstytucją RP, która nie definiuje nabytego prawa własności jako prawa absolutnego), ale musi takie działanie władzy spełniać warunki legalności i proporcjonalności. Za dopuszczalne wg ETPC jest takie działanie w pozbawianiu prawa własności, które w konsekwencji będzie chronić interes publiczny, definiowany przez władze krajowe przy respektowaniu innych wartości konstytucyjnych, np. celów społeczno-ekonomicznych, przy czym nie może dochodzić do sytuacji, Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 12 z 20

13 w której nie będzie zachowana zasada proporcjonalności działania, nadużywane będzie pozbawianie prawa nabytego jednostki wobec innych możliwych form realizacji celu interesu publicznego, czy w końcu dokonywane będą pozbawienia praw nabytych bez możliwości dostosowania się jednostki do nowej sytuacji. Co ważne, pozbawienie nabytych praw stanowiących własność jednostki nie może zostać dokonane bez rekompensaty utraconych praw. Jeżeli już dochodzi do ingerencji w prawa własności władze publiczne mają obowiązek nie dość, że zadośćuczynić poniesionym stratom Skarżącego/cej to i również muszą dokonać tego z rozsądnym, bliskim stracie terminie. Dodatkowo, jeżeli materią nabytego prawa własności Skarżącego/cej są jedyne jego środki do życia, to pozbawianie Skarżącego/cej tego prawa bez zapewnienia mu innych, realnych źródeł utrzymania podczas procedowania organów krajowych stoi w sprzeczności z obowiązującym w tym zakresie wymogiem szczególnej staranności w sprawach o zasadniczym znaczeniu dla Skarżącego/cej. Skarżący/ca zarzuca kwestionowanym przepisom domniemanie naruszenia art. 6 ust. 1 EKPC, w kontekście naruszenia zasady pewności prawnej. Uzasadnienie naruszenie tego artykułu Konwencji wypływa z przyjętego powszechnie w demokratycznych państwach prawnych zasad fundamentalnych, określających obowiązek przyznawania obywatelom praw z jednoczesnym ustanowieniem gwarancji realizacji tych praw, obowiązek stanowienia również prawa spójnego, jasnego i zrozumiałego dla obywateli, a także wymogów takiego stanowienia i stosowania prawa, by obywatel mógł układać swoje sprawy w zaufaniu, że nie naraża się na skutki prawne, których nie mógł przewidzieć w momencie podejmowania decyzji. Przedstawiona sytuacja Skarżącego/cej, w jakiej został/a postawiony/a przez władze Polski, nie dała możliwości wcześniejszego przewidzenia zmiany prawa przez władze krajowe w chwili podejmowania przez Skarżącego/cą życiowych decyzji. Z tego względu, mając również na uwadze wyżej poczynione uzasadnienie naruszenia Protokółu 1 art. 1 EKPC, wg Skarżącego/cej doszło do jednoczesnego naruszania przez władze Polski zarówno Protokółu 1 art. 1 EKPC oraz art. 6 ust. 1 EKPC. I.4. Podsumowanie Pozbawienie Skarżącego/cą nabytego prawa własności z decyzji administracyjnej do świadczenia pielęgnacyjnego, z jednoczesnym wprowadzeniem w przypadku nowych zasad regulujących prawo do świadczenia pielęgnacyjnego sztucznego kryterium wiekowego niepełnosprawnego (art. 17 ust. 1b), brak wprowadzenia kryterium dochodowego, pozostawienie możliwości niepodejmowania bądź rezygnacji z zatrudnienia wobec drastycznych ograniczeń ubiegania się o nowe świadczenie w postaci specjalnego zasiłku opiekuńczego, miało na celu (wedle rządowego uzasadnienia projektu ustawy zmieniającej) ograniczyć wydatki Polski na wsparcie opiekunów ON, gdyż najliczniejszą grupę stanowiły te osoby, które nabyły niepełnosprawność po ukończeniu wieku określonego we wprowadzonym kryterium wiekowym. Ukształtowane w ten sposób nowe prawo w postaci ustawy świadczeniowej, w połączeniu z art. 11 ustawy zmieniającej, ingerującym w prawa słusznie nabyte (ust. 1 w zw. z ust.3), stworzyło dla olbrzymiej rzeszy opiekunów swoistą pułapkę prawną. Wedle danych przedstawionych przez projektodawcę ustawy zmieniającej (druk sejmowy z 2012 nr 724) szacuje się, iż w 2013 r. przez wprowadzenie powyższych zmian Polska odmówi pomocy opiekunom ON, a już w 2014 r. aż opiekunów nie uzyska wsparcia w opiece nad niepełnosprawnym ( ma mieć prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, a zaledwie do nowego specjalnego zasiłku opiekuńczego). Przez wprowadzenie art. 17 ust. 1b Skarżący/a przy obecnie istniejących zapisach ustawy świadczeniowej nie jest w stanie uzyskać prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, mimo wywiązywania się ze wszystkich na siebie podjętych zobowiązań i mimo, iż prawo do tego świadczenia zostało mu/jej przyznane wpisz bezterminowo lub jeśli jest określona niepełnosprawność do daty to ją podaj do kiedy (pod rządami ustawy świadczeniowej w brzmieniu obowiązującym do r.). Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 13 z 20

14 Dopuszczenie do ingerencji w prawa nabyte opiekunów poza pozbawieniem praw samych opiekunów wpłynęło druzgocąco nie tylko na życie opiekuna i brak zaufania tegoż opiekuna do państwa jak i prawa, ale przede wszystkim życie samego niepełnosprawnego, do czego dopuścić nie powinna nie tylko rodzina ale przede wszystkim prawodawca. Opiekun, który w wyniku ingerencji w prawa nabyte zostanie ich pozbawiony traci częstokroć jedyny, dopuszczalny przez ustawę dochód, zatem będąc zmuszony działaniami prawodawcy musi zacząć na nowo pracować, aby mógł się utrzymać, a tym samym pozostawić swojego bliskiego niepełnosprawnego bez niezbędnej opieki. Dopuszczenie do opisanej sytuacji rodzi konsekwencje w postaci stworzenia realnego zagrożenia dla utraty zdrowia i życia ON jak i ludzi z środowiska, w którym niepełnosprawni żyją (wypadki). W charakterystyce przedmiotowej skargi nie można wg Skarżącego/cej uznać, iż 6 miesięczny okres przejściowy zapisany w art. 11 ust. 1 ustawy zmieniającej jest wystarczający dla uznania legalności działa ustawodawcy z uwagi na powiązania Skarżącego/cej z niepełnosprawną osobą przez ciągłą, nieustającą codzienną potrzebą niesienia jej wsparcia. Niezależnie od okresu przejściowego Skarżący/a nie może pozostawić swoją niepełnosprawną wpisz kim opiekujesz się, np. matkę, ojca, babcie itd. bez należytej opieki, a ustawodawca nie wyszedł z żadną realną formą zmiany tej sytuacji, ani dla Skarżącego/cej a tym bardziej dla niepełnosprawnej/ego. Stworzenie w ustawie świadczeniowej specjalnego zasiłku opiekuńczego również nie zaspokaja potrzeb bytowych Skarżącego/cej, ponieważ wedle określonych regulacji prawnych, pozbawienie nabytego prawa własności dotyczy decyzji, która przyznała prawo własności Skarżącemu/cej na czas wpisz bezterminowo lub jeśli jest określona niepełnosprawność do daty to ją podaj do kiedy, a regulacje prawne nowego specjalnego zasiłku opiekuńczego wprowadzają maksymalny 12 miesięczny okres nabycia praw do niego. Dodatkowo Skarżący/ca (rodzina opiekuna oraz rodzina niepełnosprawnego) ma spełniać kryterium dochodowe przy ubieganiu się o nowe świadczenie, którego to wymogu nie posiadał/a w nabytym prawie własności do świadczenia pielęgnacyjnego oraz sztucznie wykreowane przez ustawodawcę, nastawione na nieuprawnioną selekcją potencjalnych opiekunów kryterium rezygnacji z zatrudnienia, umyślnie pozbawione przez ustawodawcę zapisu niepodejmowania zatrudnienia. Stawiana skala nowych wymogów w tej nowej formie wsparcia stwarza wobec opiekunów, którzy mają już prawa nabyte pod rządem ustawy świadczeniowej obowiązującej do r., nieuprawnione bariery, przeciwstawne w części, aniżeli to było pod wcześniejszą regulacją ustawy świadczeniowej, i co gorsza wcześniej nie do przewidzenia. Nieuprawnione jest również, w okolicznościach sytuacji prawnej Skarżącego/cej, aby rezygnując z zatrudnienia był/a inną kategorią opiekuna, który/a nawet jeśli by uzyskał/a prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego, to miałby/miałaby go otrzymywać w kwocie niższej (520 zł) aniżeli przewidują to przepisy dotyczące świadczenia pielęgnacyjnego (620 zł) i różnic w opłacanych składkach na zabezpieczenie społeczne w obu przypadkach. Oba te świadczenia przysługują z tego samego tytułu, czyli rezygnacji z zatrudnienia i stanowią rekompensatę utraconych dochodów oraz opiekunowie jednakowo posiadają te same relewantne cechy (opieka nad niepełnosprawnym członkiem rodziny nawet może istnieć to samo spokrewnienie w linii prostej rodzic a dziecko, rezygnacja z pracy zawodowej na rzecz świadczenia całodobowej pomocy nad członkiem rodziny i związana z tym utrata wynagrodzenia i utrzymywanie się wyłącznie z uzyskanego świadczenia opiekuńczego, pozostawanie w relacji z niepełnosprawnym członkiem rodziny w obowiązku alimentacyjnym i wywiązywanie się z tego obowiązku dobrowolnie odciążając w ten sposób państwo od konieczności zapewnienia instytucjonalnej opieki tym osobom) stąd też taki sztuczny podział opiekunów łamię zasadę równości oraz godzi w społeczne poczucie sprawiedliwości. Takie zróżnicowanie opiekunów (ze względy tylko i wyłącznie czy niepełnosprawność podopiecznego powstała przed ukończeniem 18, czy odpowiednio dla kontynuującego naukę, 25 roku życia i to niezależnie od jego wieku, a więc może być niepełnosprawnym dorosłym czy inna osoba w rodzinie, która posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności i wymaga stałej bądź długotrwałej codziennej pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych ale jej niepełnosprawność powstała po ukończeniu 18, czy odpowiednio 25 roku życia) nie znajduje Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 14 z 20

15 żadnego racjonalnego uzasadnienia i nie wytrzymuje krytyki ze strony zapisów konstytucyjnych mówiących także o konieczności zapewnienia pomocy RP w zabezpieczaniu egzystencji niepełnosprawnego, o nakazie ochrony i opieki nad rodziną w ogólnym przesłaniu, i łamie te zasady nie tylko w aspekcie socjalno-ekonomicznym, ale przede wszystkim w społecznym poczuciu sprawiedliwości i nie może w demokratycznym państwie prawa być ignorowane przez władze. Skarżący/a uznał/a, iż nie można w sposób niedyskryminujący dzielić prawo do świadczenia pielęgnacyjnego lub specjalnego zasiłku opiekuńczego, dokonując przedmiotowego podziału opiekunów wyłącznie ze względu na wiek, w którym podopieczny nabył niepełnosprawność, gdyż z tego jedynie faktu nie wynika żadna dodatkowa, uzasadniona (tym bardziej konstytucyjnie) potrzeba zróżnicowania wsparcia i to dla opiekuna. Ingerencją w nabyte prawa własności, wywodzące się z prawomocnej decyzji administracyjnej, ustawodawca pozbawił Skarżącego/cą jedynego źródła utrzymania i ubezpieczenia. Ustawodawca nie zapewnił Skarżącemu/cej (mimo iż opieka nad niepełnosprawnym jest swoistym rodzajem pracy) prawa do zasiłku dla bezrobotnych itp. świadczeń z chwilą wygaszenia z mocy ustawy wcześniej nabytych praw do świadczenia pielęgnacyjnego. Skarżący/a od r. nie ma prawa do żadnego świadczenia opiekuńczego, pozostaje nadal opiekunem/opiekunką niepełnosprawnej wpisz kim opiekujesz się, np. matki, ojca, babci itd, bez pomocy państwa dla osoby niepełnosprawnej jak i dla siebie, jako opiekuna/opiekunki. Zasada proporcjonalności wg Skarżącego/cej również nie została dochowana przez Polskę. Opiekun/ka pozbawiony/a praw nabytych ma w perspektywie pozostawienie bez opieki niepełnosprawnego i poszukiwanie zatrudnienia, w tym czasie oddanie niepełnosprawnego do Domów Pomocy Społecznej (dalej: DPS, czyli instytucjonalna opieka nad niepełnosprawnymi), bądź życie z zasiłków Pomocy Społecznej, czyli w polskich realiach w skrajnym ubóstwie (państwo skazało opiekunów ON na wyniszczenie ich zdrowia, kiedy przyszło im utrzymywać się w lipcu i sierpniu z kwot rzędu 300 zł na miesiąc, jakie można uzyskać w różnych regionach Polski z Pomocy Społecznej i to łącznie już z dwóch tytułów tj. zasiłku okresowego spowodowanego ubóstwem oraz zasiłku celowego na zakup żywności, z czego muszą dodatkowo ponieść jeszcze koszty związane nie tylko z wyżywieniem ale i opłatami na czynsz, media itd., zatem mają wyżywić się z kilkudziesięciu złotych). Nagminne przekazywanie niepełnosprawnych w faktycznych uwarunkowaniach polskich wymagałoby ze strony państwa budowę nowych DPS co spowodowałoby znaczący wzrost kosztów, niewspółmiernie wyższych niż kwota świadczenia pielęgnacyjnego wraz z opłaconymi składkami rentowo-emerytalnymi oraz zdrowotnymi. Szacuje się w różnych źródłach, iż koszt utrzymania ON w państwowych DPS, współfinansowanych teoretycznie przez gminy, a faktycznie gminy nie posiadają żadnych środków na ten cel i próbują obciążać kosztami ON oraz jej rodzinę, która częstokroć nie jest w stanie ponieść takich wydatków, natomiast wszczynane są wobec nich postępowania egzekucyjne, jest na poziomie od 3500 do 4500 zł miesięcznie, czas oczekiwania w kolejce na miejsce w takich placówkach to nawet 24 miesiące, przy czym występuje chroniczny brak wolnych miejsc w wielu rejonach kraju (dla przykładu w Wałbrzychu na (!) mieszkańców jest jeden DSP i dysponuje bagatela 48 (!) miejscami, wszystkie zajęte; dla ON z chorobami psychicznymi nie ma w ogóle zorganizowanej pomocy w tym mieście; w innej miejscowości sytuacja podobna: w gminie Bydgoszcz, ON wymagające całodobowej opieki z powodu choroby Alzheimera mogą liczyć na 15 (!) miejsc, wszystkie zajęte itd.), a w przypadku ON leżących z poważnymi dolegliwościami, koszty urastają do kwot ponad 6000 zł i są realizowane tylko w prywatnych jednostkach i to nie każdych, i najczęściej oddalonych od miejsca zamieszkiwania rodziny wiele kilometrów, co utrudnia a czasami uniemożliwia rodzinie kontakty osobiste z ON, podczas gdy sumaryczna pomoc dla opiekuna ON z tytułu świadczenia pielęgnacyjnego i opłacanych ubezpieczeń rentowoemerytalnych oraz zdrowotnych wynosi do r. 709,9 zł miesięcznie a od r. 846,42 zł miesięcznie). Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 15 z 20

16 Gdyby 1 lipca 2013 r. wykluczeni przez państwo opiekunowie, których jest w Polsce około zdecydowali się oddać jednocześnie niepełnosprawnych członków swoich rodzin do DPS okazało by się w ciągu jednego dnia, że rodziny w Polsce zostały same, bo państwo jest niewydolne, a wolne miejsca w tych domach to czysta fikcja i nie ma żadnej realnej alternatywy dla ON, którzy w przeważającej części wymagają całodobowej pomocy (a nie doraźnej) jak pozostawanie ON pod opieką rodziny, przy czym państwo właśnie rodzinie wypowiedziało umowę w trybie natychmiastowym, więc gdzie mają podziać się ON? Gdzie jest ustawowe i konstytucje zabezpieczenie egzystencji ON w Polsce? W ustawie o pomocy społecznej, która idealnie funkcjonuje, ale na papierze? W Polsce wartości egzystencjalne ON w stopniu znacznym nie są zabezpieczone, potrzebom egzystencjalnym ON państwo nie jest chce sprostać, a ustawa o pomocy społecznej nie jest realizowana w wymaganym zakresie jeżeli dochodzi do ustawicznej niewydolności pomocy systemowej ustawy. W Polsce nie buduje się DPS, a miejsca są zwalniane dopiero wraz ze śmiercią pensjonariusza, stąd te komitety kolejkowe i okresy oczekiwań. Opieka krótkotrwała to niewystarczająca forma wsparcia dla ON. Dwie godziny pracy pracownika socjalnego dziennie nie rozwiązuje problemu ON ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Również praca wolontariuszy nie jest wyjściem z trudnej sytuacji dla ON. Należy bezwzględnie pamiętać, że mowa jest tutaj o ludziach, którzy są niezdolni do samodzielnej egzystencji, oni nie potrzebują zrobienia zakupów czy wyniesienia śmieci itp. (chociaż i tego sami nie zrobią), oni potrzebują opiekuna do zapewnienia funkcji życiowych i to każdego dnia. Rodzinne domy pomocy, będące alternatywą ustawy o pomocy społecznej dla DPS, to kolejna niewydolna forma wsparcia, gdyż trzeba wiedzieć, że na przełomie kilku lat w Polsce zostało utworzonych nowych około 20 (!) miejsc dla ON. Tu nie ma proporcji zachowanych: potrzeby egzystencjalne ON wobec realnych form wsparcia państwa. Nie dość, że państwo nie jest w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań zapewniając właściwą, dostępną pomoc instytucjonalną, to kosztami tej zorganizowanej opieki nad ON chce obciążać wyłącznie ON i jednocześnie jej rodzinę, zaś ze swojego zobowiązania, czyli pokrywania kosztów potrzeb egzystencjalnych ON, nie wywiązuje się finansowo, ponieważ gminy nie posiadają na ten cel właściwych środków. Trzeba również pamiętać, iż rozwiązaniem dla ON leżących nie są dzienne formy zorganizowanej pomocy, gdyż przewożenie (codzienne) tych osób jest niemożliwe bądź niewskazane. Bilans zysków i strat dla Polski jest korzystniejszy przy zachowaniu opiekunów przy niepełnosprawnych, w dodatku życie niepełnosprawnego w rodzinie ma lepsze skutki dla jego zdrowia psychicznego aniżeli przebywanie w DPS, które wg ON oraz ich opiekunów uznane są za umieralnie, w których ON wykluczone są ze społeczeństwa, nie mają zapewnionej wystarczającej indywidualnej opieki, a często naruszane są ich prawa człowieka i godność osobista i nie mają codziennego kontaktu ze swoją rodziną. Gdyby zaś opiekunowie zdecydowali się nie porzucać opieki nad niepełnosprawnymi Polska również poniesie tego skutki finansowe w postaci wydatków na zasiłki celowe czy okresowe wypłacane przez Pomoc Społeczną dla opiekunów ON, koszty administracyjne na postępowania odwoławcze opiekunów, postępowania sądowe, docelowo na odszkodowania z tytułu bezprawnego pozbawienia opiekunów ON praw nabytych. Innymi słowy, pozbawienie praw nabytych opiekunów ON nie spowoduje oszczędności w budżecie krajowym, gdyż pojawią się nowe, dotychczas nie istniejące koszty, albo ze strony niepełnosprawnych w DPS albo przez ubieganie się przez opiekunów ON o Pomoc Społeczną i ich wystąpień o swoje prawa nabyte. Działania władz krajowych są podyktowane zatem jedynie dążeniem do przeprowadzenie podziału ON (i ich opiekunów), przez wprowadzenie kryterium wiekowego, dokonując nieuprawnionego poróżnienia niepełnosprawnych w swoich uprawnieniach do jednakowego traktowania i iluzorycznym przekonaniem, iż dokonuje oszczędności, gubiąc po drodze istotę regulacji pomoc ON i ich dobro. Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 16 z 20

17 Samo powołanie się na kryzys gospodarczy czy trudną sytuację budżetu państwa nie zasługuje na uznanie za przekonujący argument, konstytucyjnie uzasadniający na przyzwolenie w ingerencję ustawy w prawa nabyte, różnicujące sytuację opiekunów ON. Waga interesu finansowego państwa jest nieproporcjonalnie niższa od wagi interesów osób, których niepełnosprawność powstała po przekroczeniu kryterium wiekowego, oraz ich opiekunów. Odmowa pomocy w zaspokojeniu potrzeb egzystencjalnych ON (oraz ich opiekunom) nie może być w tym przypadku usprawiedliwiana koniecznością wprowadzenia mechanizmów oszczędnościowych w budżecie państwa. Naganne jest szukanie oszczędności za wszelką cenę zwłaszcza tam, gdzie normy rangi konstytucyjnej zapewniają określone prawa czy gdzie egzystencja osób słabszych zdrowotnie jest ciężko naruszona. TK formułował wielokrotnie obowiązek stosowania zasady sprawiedliwości społecznej, określając ją jako dyrektywę programową, która ma za zadanie określić aktywność państwa i jego organów w stosunkach wewnętrznych państwa, zatem przestrzeganie jej jest bezwzględnie konieczne. TK również stwierdził, że stan sprawiedliwości społecznej zostanie osiągnięty dzięki korekcie zasady równości na korzyść obywateli będących w najtrudniejszej sytuacji ekonomicznej (por. orzeczenie TK z dnia 28 V 1986, U 1/86, OTK 1986 s ). O nielegalności działania władz Polski dowodzi się także we wniosku RPO do TK, który został sformułowany w wyniku podjętej, zorganizowanej akcji powiadamiania Rzecznika przez pokrzywdzonych opiekunów ON z prośbą o interwencję. Wniosek ten, z dnia r. oznaczony sygn. K27/13 dowodzi niekonstytucyjności art. 11 ust. 1 oraz ust. 3 ustawy zmieniającej z art. 2 Konstytucji RP (z zasadą zaufania do państwa i prawa oraz zasadą ochrony praw nabytych). Wniosek RPO, w części dotyczącej zaskarżonych przepisów, jest popierany przez Skarżącego/cą, przy czym w uznaniu Skarżącego/cej jest zbyt powściągliwy w postawionych zarzutach wobec szeregu innych niekonstytucyjnych artykułów ustawy o świadczeniach rodzinnych. Dzisiaj już wiadomo, że Komisja Ustawodawcza Sejmu RP przyznała rację RPO uznając, iż kwestionowane przez Rzecznika przepisy ustawy zmieniającej w jej opinii są niezgodne z art. 2 Konstytucji RP (OPINIA nr 250 Komisji Ustawodawczej, uchwalona w dniu 28 sierpnia 2013 r. dla Marszałka Sejmu RP w sprawie wniosku RPO sygn. akt K27/13). Takie samo stanowisko w sprawie zajął Prokurator Generalny, natomiast grupa Posłów na Sejm RP wniosła do TK kolejny wniosek (K 38/13), w którym zaskarżyła niekonstytucyjność m.in. art. 17 ust. 1b ustawy świadczeniowej. W świetle przedstawionych regulacji prawnych Skarżący/a uznał/a, iż ingerencja w jego/jej prawa nabyte, w prawa własności wywodzone z prawomocnej decyzji administracyjnej zostały mu/jej odebrane przez zmiany w przepisach ze złamaniem legalności działa, z pogwałceniem przytaczanych na początku odwołania zapisów Konstytucji RP, przepisów EKPC, w ujętym zakresie. Ponadto granice wykładni językowej nie są bezwzględne i ich przekroczenie jest uzasadnione w sytuacji odwołania się do wartości konstytucyjnych (wyroki NSA o sygn. akt I OSK 722/09 i I OSK 723/09). A zatem literalne brzmienie kwestionowanego zapisu art. 17 ust. 1b ustawy świadczeniowej, oraz art. 11 ust. 1 i ust. 3 ustawy zmieniającej, nie mają charakteru bezwzględnego i przy odwołaniu się do zapisów konstytucyjnych nie są wcale literalnie wiążące, a także należy uznać, iż istnieje konieczność przyznania pierwszeństwa wykładni pro konstytucyjnej nad literalnym zapisem. Analizując zebrany w sprawie materiał i ustalone na jego podstawie okoliczności, należy uznać, że SKO w wpisz miasto dokonał błędnej decyzji, z tego też względu niniejszą skargę należy ocenić za w pełni uzasadnioną, stąd Skarżący/a wnosi jak na wstępie Załączniki: 1. skopiuj i wklej nazwę dowodu nr 1, Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 17 z 20

18 2. skopiuj i wklej nazwę dowodu nr 2, 3. skopiuj i wklej nazwę dowodu nr 3, 4. skopiuj i wklej nazwę dowodu nr 4. podpisz się odręcznie... wpisz swoje Imię i Nazwisko (Skarżący/a) Wyjaśnienie dla opiekunów (do usunięcia przez wydrukowaniem treści skargi) Podzieliłem się z Wami efektem swojej pracy, tworząc szablon, wg którego możecie złożyć do WSA skargę od decyzji SKO odmawiającej Wam prawa do ŚP od 1 lipca, jeśli mieliście wcześniej przyznane prawo do ŚP a zostało ono Wam wygaszone z mocy nowych przepisów ustawy. W tekście uznałem na swoim przykładzie, iż wnioski składaliście do MOPSów, do Działów Świadczeń Rodzinnych, natomiast zdaje sobie sprawę iż w sytuacjach innych opiekunów taki wnioski mogliście kierować np. do GOPS. CŚS itd., stąd proszę zmienić sobie samodzielnie miejsca wpisów MOPS na właściwy organ, do którego składaliście wnioski. To samo dotyczy Prezydenta może chodzić np. o Burmistrza, Wójta - w tym wypadku również zmieńcie jego nazwę na właściwą. Ważne jest, abyście złożyli skargę w terminie 30 dni od dnia odebrania decyzji z SKO (jeżeli składacie skargę osobiście w siedzibie SKO liczy się data jego złożenia, jeżeli zaś wysyłacie Pocztą Polską liczy się data stempla pocztowego, upływające dni liczy się w sposób ciągły, tzn. wlicza się soboty i święta, natomiast jeśli ostatni dzień na wniesienie skargi przypada w dzień wolny od pracy, tzn święto albo niedziele, to termin przedłuża się do pierwszego roboczego dnia po tych wolnych od pracy). Jeżeli będziecie się skarżyć osobiście w SKO to musicie wydrukować jeden egzemplarz skargi wraz ze wszystkimi wymienionymi w jego treści dowodami (ten egzemplarz będzie dla WSA) oraz jeden egzemplarz skargi bez drukowania dowodów (ten egzemplarz będzie dla Was, musicie tylko na jego pierwszej stronie uzyskać w SKO pieczątkę o jego złożeniu jest to dla Was potwierdzenie złożenia odwołania przez SKO do WSA). Oba egzemplarze skargi składacie w SKO do podbicia, tę bez załączników zabieracie ze sobą jako dowód złożenia skargi. Jeżeli składacie skargę Pocztą Polską to wyślijcie ją listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, do koperty włóżcie TYLKO jeden egzemplarz skargi wraz z załącznikami (dla Was dowodem złożenia skargi jest potwierdzenie jej wysłania oraz zwrotka jaką otrzymacie od SKO, w której będzie widnieć data odbioru przez SKO poleconego listu). Pamiętajcie o podpisaniu odręcznym skargi (na końcu jej treści jest do tego przewidziane miejsce) swoim imieniem i nazwiskiem bez tego podpisu Wasze odwołanie jest nieważne. Podpiszcie się również na każdej stronie wydrukowanych dowodów w ten sposób: za zgodność z oryginałem, data, imię i nazwisko wpisując datę i swoje dane. Wszystko co napisałem niebieską i czerwoną czcionką w tym szablonie musicie usunąć przed wydrukowaniem, i wpisać dane, które tam wskazałem (zmieniając czcionkę oczywiście na czarną, sugeruję nie zmieniać wytłuszczenia tekstu). Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 18 z 20

19 Samorządowe Kolegium Odwoławcze następnie sprawdzi czy w ustawowym terminie 30 dni od odbioru decyzji SKO złożyliście skargę i jeśli zachowaliście ten termin przekaże Waszą oryginalną skargę z załącznikami wraz ze swoim stanowiskiem do Sądu (w terminie 30 dni od złożenia w SKO) sporządzając przy tym kopie Waszej skargi dla siebie (jeżeli SKO w 30 dni nie przekaże skargi do WSA to można wnioskować do WSA o grzywę dla SKO). Następnie Sąd prześle Wam pocztą na wskazany przez Was adres zamieszkania skarżącego (opiekuna) stanowisko SKO (ich argumentację), i oznaczy sygnaturę akt sprawy, na którą będziecie się powoływali w kolejnych pismach do Sądu. Od momentu kiedy Sąd prześle Wam pierwszą korespondencję nie kontaktujcie się już z SKO a tylko z WSA. Zostaniecie przez Sąd pouczeni, iż możecie starać się o pomoc prawną z urzędu (w postaci adwokata) i jakie trzeba spełnić wymagania. Sąd będzie miał zadanie sprawdzić, czy art. 17 ust. 1b ustawy świadczeniowej oraz art. 11 ust. 1 i ust. 3 ustawy zmieniającej są zgodne z Konstytucją. Ponieważ w TK są dwa wnioski, jeden RPO a drugi posłów PiS stąd WSA na 100 % zawiesi postępowanie sądowe do czasu rozstrzygnięcia przez TK losu tych dwóch wniosków i z chwilą kiedy TK orzeknie WSA wyda wyrok zgodny z orzeczeniem TK. Gdyby WSA nie zawiesił postępowania (w co nie wierzę, bo było by sprzeczne z prawem) to wówczas: Jeżeli WSA by uznał, iż są zgodne z konstytucją (ja takiej możliwości nie widzę), wówczas uzyskacie prawo złożenia skargi do NSA, ale nie możecie tego już uczynić osobiście, ale wyłącznie przez adwokata (takie są warunki). Dla uczciwości dodam, że oddanie sprawy do NSA jest dla nas również bezpłatne. Adwokata można uzyskać z urzędu (również bezpłatnie, jeśli sytuacja dochodowa opiekuna jest mizerna), ale muszę również napisać, iż jeśli się okaże, iż NSA nie przyzna skarżącemu racji, to wówczas SKO będzie się PRAWDOPODOBNIE domagać zwrotu kosztów zastępstwa swojego prawnika (to może być jakieś zł, tak szacuję no może 400 zł) i tymi kosztami może zostać obciążony opiekun, wszystko zależy od NSA. Jeżeli Wasza skarga trafi do NSA i NSA uznałby że ustawa jest zgodna z Konstytucją to dopiero wówczas po orzeczeniu NSA uzyskujecie prawo do złożenia indywidualnej skargi konstytucyjnej bezpośrednio do Trybunału Konstytucyjnego (tę skargę może także złożyć jedynie prawnik w Waszym imieniu, również z urzędu). Jeżeli dojdzie do orzeczenia przez TK niekonstytucyjności ale w wyniku rozpatrzenia Waszej skargi konstytucyjnej (a nie orzeczenie TK z wniosków RPO czy PiS) wówczas na mocy tego orzeczenia będziecie mieli 1 miesiąc (liczy się go od momentu ogłoszenia orzeczenia przez TK do momentu złożenia wniosku do SKO czy MOPS) na wystąpienie z wnioskiem o wznowienie postępowania do SKO bądź MOPSu, w którym powołacie się na orzeczenie TK i to niezależnie od treści wyroków WSA i NSA (obu niekorzystnych). W ten sposób, mimo iż tusk nas ewidentnie oszukał, uzyskamy na NOWO prawo do świadczenia pielęgnacyjnego w kwocie 620 zł (od 1 lipca 2013 r.) oraz dodatki 200 zł (prawo do ŚP będzie powodowało że dodatki też będą musiały być przyznane). Już WSA może uznać ustawę za niekonstytucyjną i przyznać skarżącemu rację. Wówczas nie będziecie się już odwoływać do NSA ani TK, może to zrobić tylko już SKO, ale to nie nasz problem tylko ich. Jeśli wyrok WSA uprawomocni się uzyskacie swoje pieniądze za ŚP z wyrównaniem oczywiście. Jeżeli WSA nie chciałby wyrokować o zasądzeniu odsetek to po wygranym procesie w WSA należy napisać pismo do SKO lub MOPS i wezwać ich do dobrowolnego wypłacenia odsetek powołując się na treść wyroku oraz dodając iż jeśli tego sami dobrowolnie nie uczynią to wniesiecie pozew cywilny o ich zapłatę co obciąży SKO bądź MOPS dodatkowymi kosztami. Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 19 z 20

20 W sprawach niecierpiących zwłoki podaje swój do kontaktu, przy czym jak wiecie, każdy z Nas jest mocno zajęty, stąd nie obiecuje, że odpowiem na każde wasze pytanie q5q5q5@wp.pl pozdrawiam i powodzenia! Wpisz datę sporządzenia skargi do WSA Strona 20 z 20