Zadania i obowi zki wła cicieli i zarz dzaj cych obiektami kwalifikowanymi do kategorii zagro

Transkrypt

1 Zadania i obowiązki właścicieli i zarządzających obiektami kwalifikowanymi do kategorii zagroŝenia ludzi oraz zakładów pracy w zakresie ochrony przeciwpoŝarowej Zapewnienie właściwej ochrony przeciwpoŝarowej obiektu (zakładu pracy) lub terenu zgodnie z art. 4 ustawy o ochronie przeciwpoŝarowej naleŝy do obowiązków jego właściciela, zarządcy lub uŝytkownika. Cel ten moŝna osiągnąć poprzez: 1. Przestrzeganie wymagań budowlanych, instalacyjnych i technologicznych podczas projektowania, wykonawstwa i eksploatacji obiektów, 2. WyposaŜenie obiektów w sprzęt i urządzenia przeciwpoŝarowe, zapewnienie ich właściwego stanu technicznego oraz właściwego do nich dostępu (szczególnie do podręcznego sprzętu gaśniczego i hydrantów), 3. Przygotowanie obiektu do prowadzenia akcji ratowniczej, w tym zapewnienie sprawnych technicznie i dostępnych (szczególnie w porze zimowej) źródeł i miejsc poboru wody do celów gaśniczych, 4. Przestrzeganie wymagań bezpieczeństwa poŝarowego związanych z prowadzeniem procesów technologicznych mogących powodować zagroŝenie poŝarem lub wybuchem. Zadbać naleŝy szczególnie o sprawność urządzeń zabezpieczających, a kaŝde awarie usuwać przed ponownym uruchomieniem linii technologicznej lub procesu technologicznego, 5. Przestrzeganie zasad eksploatacji instalacji technicznych (elektrycznej, piorunochronnej, gazowej, kominowej i wentylacyjnej), maszyn i urządzeń poprzez zapewnienie ich okresowych przeglądów i konserwacji, 6. Zaznajomienie pracowników z przepisami przeciwpoŝarowymi i porządkowymi (z uwzględnieniem obsługi sprzętu przeciwpoŝarowego i prowadzenia ewakuacji) oraz ustalenie sposobów postępowania na wypadek poŝaru lub innego zagroŝenia, 7. Powierzanie czynności z zakresu ochrony przeciwpoŝarowej osobom posiadającym odpowiednie kwalifikacje. 8. Opracowanie dla obiektów uŝyteczności publicznej i zbiorowego zamieszkania "Instrukcji bezpieczeństwa poŝarowego" oraz umieszczenie wymagań przeciwpoŝarowych dotyczących procesów technologicznych w "Instrukcji technologiczno - ruchowej" (w zakładach przemysłowych), 9. Stosowanie do ochrony przeciwpoŝarowej sprzętu, urządzeń, elementów, środków i instalacji posiadających aprobaty, certyfikaty ITB i/lub CNBOP, 10. Zapewnienie osobom przebywającym w obiekcie bezpieczeństwa i odpowiednich warunków ewakuacji, poprzez odpowiednie zabezpieczenie klatek schodowych (ich wydzielenie i oddymianie) oraz przestrzeganie wymagań przepisów w zakresie stopnia palności elementów zastosowanych na drogach komunikacji ogólnej słuŝących celom ewakuacji lub w pomieszczeniach, w których moŝe przebywać jednocześnie ponad 50 osób, 11. Przeprowadzania w zakładach produkcyjnych ćwiczeń z zakresu likwidowania źródeł zagroŝeń, a w obiektach uŝyteczności publicznej ćwiczeń z ewakuacji ludzi i mienia. W razie potrzeby zakres ćwiczeń naleŝy konsultować z właściwą terenowo Komendą Powiatową PSP.

2 Bezpieczeństwo poŝarowe w domu Bezpieczeństwo urządzeń i instalacji gazowych w budynkach mieszkalnych ZagroŜenia mogące powstać przy uŝytkowaniu gazu wynikają przede wszystkim z braku naleŝytej dbałości o instalację i urządzenia gazowe. W celu uniknięcia poŝaru czy wybuchu gazu lub ograniczenia ich skutków naleŝy się kierować niŝej wymienionymi zasadami: 1. UŜytkownicy zobowiązani są do utrzymywania instalacji gazowej w dobrym stanie technicznym (nie dopuszczać do uszkodzeń mechanicznych i korozji), 2. Gazomierz znajdujący się poza lokalem odbiorcy powinien być przez niego zabezpieczony przed osobami niepowołanymi, 3. Wszystkie odbiorniki gazu powinny być utrzymane w czystości i dobrym stanie technicznym ( pojawienie się sadzy, lub Ŝółty płomień na palniku to oznaki wadliwego spalania gazu), 4. Odbiorniki gazu powinno się eksploatować zgodnie z instrukcją producenta (np. nie wolno uŝywać kuchenek gazowych do ogrzewania pomieszczeń), 5. Włączone odbiorniki gazu powinny być na bieŝąco kontrolowane, chyba, Ŝe ich konstrukcja jest przystosowana do pracy bez dozoru, 6. Gotowane ciecze na kuchenkach gazowych równieŝ naleŝy kontrolować w celu uniknięcia wykipień, zgaszenia płomienia i niekontrolowanego wypływu gazu. Po zakończeniupracy naleŝy dokładnie zakręcić kurek gazowy, 7. Właściciel budynku mieszkalnego lub zarządzający budynkiem wielorodzinnym co najmniej raz w roku powinien wykonać przegląd techniczny i badanie szczelności instalacji gazowej oraz sprawdzić droŝność przewodów kominowych. Czynności te mogą wykonać osoby posiadające odpowiednie uprawnienia, 8. Zabronione jest dokonywanie samowolnie we własnym zakresie przeróbek, napraw instalacji i urządzeń gazowych oraz podłączeń dodatkowych odbiorników gazu bez uzgodnienia z rozdzielnią gazu, 9. UŜytkownikom urządzeń gazowych nie wolno pobierać gazu z pominięciem gazomierza, przerabiać, naprawiać, malować gazomierzy oraz zatykać otwory wentylacyjne i nawiewne w pomieszczeniach, w których zamontowane są odbiorniki gazu, 10. Do zasilania urządzeń gazowych moŝe być stosowany gaz płynny w butlach (propan-butan ), pod warunkiem instalowania w jednym mieszkaniu, w warsztacie lub lokalu uŝytkowym nie więcej niŝ dwóch butli, przyłączonych do urządzeń gazowych, o zawartości gazu do 11 kg kaŝda : butle powinny być umieszczone w odległości co najmniej 1,5 m od urządzeń promieniujących ciepło (grzejniki, piece itp.), z wyłączeniem zestawów kuchni gazowych oraz ogrzewaczy promiennikowych i konwekcyjnych z szafkami na butle, butle naleŝy umieszczać z dala od urządzeń powodujących iskrzenie, butle naleŝy instalować w pozycji pionowej oraz zabezpieczyć przed uderzeniem, przewróceniem lub przypadkowym przemieszczeniem, temperatura pomieszczeń, w których instaluje się butle nie moŝe przekroczyć 35 o C.

3 Zasady bezpieczeństwa poŝarowego w budynkach mieszkalnych W związku z koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa poŝarowego w budynkach mieszkalnych zabronione jest: 1. UŜywanie ognia otwartego, palenie tytoniu i stosowanie innych czynników mogących zainicjować poŝar w pomieszczeniach piwnicznych oraz na strychach, 2. GaraŜowanie pojazdów silnikowych w pomieszczeniach nie przeznaczonych do tego celu, jeŝeli nie opróŝniono zbiornika paliwa pojazdu i nie odłączono na stałe zasilania akumulatorowego pojazdu, 3. Przechowywanie materiałów palnych w odległości mniejszej niŝ 0,5 m od: a) urządzeń i instalacji, których powierzchnie zewnętrzne mogą nagrzewać się do temperatury przekraczającej 100 o C, b) przewodów uziemiających oraz przewodów odprowadzających instalacji odgromowej, jeŝeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, 4. UŜytkowanie elektrycznych urządzeń ogrzewczych ustawionych bezpośrednio na podłoŝu palnym, z wyjątkiem urządzeń eksploatowanych zgodnie z warunkami określonymi przez producenta, 5. Stosowanie na osłony punktów świetlnych materiałów palnych, z wyjątkiem materiałów trudno zapalnych, jeŝeli zostaną umieszczone w odległości co najmniej 0,05 m od Ŝarówki, 6. Instalowanie opraw oświetleniowych oraz osprzętu instalacji elektrycznych, jak: wyłączniki, przełączniki, gniazda wtyczkowe, bezpośrednio na podłoŝu palnym, jeŝeli ich konstrukcja nie zabezpiecza podłoŝa przed zapaleniem,

4 7. Składowanie materiałów palnych na drogach komunikacji ogólnej słuŝących ewakuacji, 8. Ustawianie na klatkach schodowych jakichkolwiek przedmiotów utrudniających ewakuację oraz zamykanie drzwi ewakuacyjnych w sposób uniemoŝliwiający ich natychmiastowe uŝycie, 9. UniemoŜliwianie lub ograniczanie dostępu do: a) urządzeń przeciwpoŝarowych, takich jak hydranty, zawory hydrantowe, suche piony, b) wyjść ewakuacyjnych, c) wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz głównych zaworów gazu, 10. Przechowywanie w mieszkaniu cieczy łatwo zapalnych o temperaturze zapłonu poniŝej 21 o C (benzyna, rozpuszczalniki, alkohol etylowy itp.) w ilości ponad 5 litrów i cieczy o temperaturze zapłonu 21 o C do 55 o C (nafta, olej napędowy, terpentyna) w ilości ponad 20 litrów. Zasady postępowania w przypadku poŝaru w budynku mieszkalnym PoŜar w budynku mieszkalnym powstać moŝe w pomieszczeniach mieszkalnych, piwnicach, poddaszach, zsypach, pionach instalacji elektrycznych oraz innych instalacji ocieplanych materiałem palnym. W przypadku zauwaŝenia poŝaru naleŝy niezwłocznie zaalarmować osoby przebywające w strefie zagroŝenia oraz wezwać straŝ poŝarną (tel. 998). Po wykręceniu numeru alarmowego straŝy poŝarnej 998 i zgłoszeniu się dyŝurnego naleŝy spokojnie i wyraźnie podać:

5 swoje imię i nazwisko, numer telefonu, z którego nadawana jest informacja o zdarzeniu, adres i nazwę obiektu, co się pali, na którym piętrze, czy występuje zagroŝenie dla Ŝycia i zdrowia ludzkiego. po podaniu informacji nie odkładać słuchawki do chwili potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia. Przyjmujący moŝe zaŝądać: potwierdzenia zgłoszenia poprzez oddzwonienie, dodatkowych informacji, które w miarę moŝliwości naleŝy podać. Największe zagroŝenie dla osób przebywających w pobliŝu poŝaru niesie ze sobą zadymienie poziomych i pionowych dróg ewakuacji. W przypadku poŝaru we własnym mieszkaniu naleŝy: wyprowadzić z mieszkania dzieci i osoby niepełnosprawne, w zaleŝności od zaistniałej sytuacji podjąć działania gaśnicze, wyłączyć dopływ gazu i energii elektrycznej, nie otwierać okien, jeśli ugaszenie poŝaru we własnym zakresie jest niemoŝliwe, opuścić mieszkanie zamykając drzwi jedynie na klamkę, Uwaga! Nie moŝna dopuścić do odcięcia przez poŝar drogi wyjścia z mieszkania. zaalarmować straŝ poŝarną i osoby znajdujące się w sąsiednich lokalach. w przypadku odcięcia drogi wyjścia z mieszkania udać się do pomieszczenia najdalej usytuowanego od poŝaru posiadającego okno lub balkon zabierając ze sobą (jeśli jest to moŝliwe) mokry koc zamykając za sobą drzwi do innych pomieszczeń na klamkę. Wezwać pomoc przez okno lub z balkonu, a w przypadku silnego wzrostu temperatury i zadymienia połoŝyć się na balkonie pod oknem i okryć szczelnie kocem lub innym okryciem. W przypadku poŝaru w mieszkaniu sąsiednim lub na niŝszej kondygnacji oraz zadymienia korytarza i klatki schodowej naleŝy: pozostać w domu zamykając drzwi wejściowe do mieszkania jedynie na klamkę, zakręcić zawór gazu, wyłączyć wszystkie odbiorniki energii elektrycznej, w celu niedopuszczenia do przenikania dymu i wysokiej temperatury przez drzwi wejściowe do mieszkania naleŝy zabezpieczyć otwory i nieszczelności drzwi (np. mokrym ręcznikiem), przygotować zapas wody do gaszenia lub chłodzenia elementów konstrukcyjnych i wyposaŝenia, w razie potrzeby wzywać pomocy przez otwarte okno lub balkon. W przypadku poŝaru na wyŝszej kondygnacji naleŝy pozostać w mieszkaniu lub opuścić je na wezwanie kierującego akcją gaśniczą zamykając drzwi wejściowe do mieszkania na klucz. NiezaleŜnie od powyŝszych wskazań, po przybyciu straŝy naleŝy bezwzględnie podporządkować się poleceniom kierownika akcji ratowniczo-gaśniczej.

6 Mimo, Ŝe przepisy przeciwpoŝarowe nie nakładają na uŝytkowników mieszkań wymagań w zakresie ich zabezpieczenia w sprzęt i urządzenia przeciwpoŝarowe - w celu ograniczenia ilości poŝarów w mieszkaniach i ich skutków, Państwowa StraŜ PoŜarna postuluje aby uŝytkownicy mieszkań wyposaŝali je w podstawowe urządzenia zabezpieczające, takie jak : autonomiczne czujki dymu (posiadające zasilanie bateryjne) - umoŝliwiające juŝ przy pierwszych oznakach poŝaru zaalarmowanie sygnałem akustycznym osób przebywających w mieszkaniu i w sąsiednich mieszkaniach. Jest to szczególnie istotne w czasie nieobecności mieszkańców w domu lub w porze nocnej, detektory gazu ziemnego - instalowane w pomieszczeniach kuchennych, detektory tlenku węgla - instalowane w łazienkach z tzw. piecem kąpielowym, gaśnice proszkowe (ABC) 2 lub 1 kg - umieszczane w miejscach łatwo dostępnych i znanych wszystkim domownikom (najlepiej w przedpokoju), zabezpieczone przy tym zarówno przed uszkodzeniami mechanicznymi jak i przed dostępem małych dzieci. Przedkładając powyŝsze pod rozwagę naleŝy podkreślić, Ŝe wyposaŝenie mieszkań w szczególności w autonomiczne czujki dymu oraz podręczny sprzęt gaśniczy jest obecnie standardem w zabezpieczeniu mieszkań w krajach zachodnich. Informujemy równieŝ, Ŝe szacunkowy koszt wyposaŝenia mieszkania we wszystkie wyŝej wymienione zabezpieczenia nie powinien przekroczyć kwoty 300 zł. Zasady zabezpieczenia imprez z udziałem duŝych grup ludzi oraz imprez masowych Organizator imprezy z udziałem ponad 50 osób (bal, zabawa, dyskoteka, koncert itp.) chcąc zapewnić bezpieczeństwo dla osób biorących udział w imprezie, powinien w szczególności: przed rozpoczęciem imprezy, sprawdzić czy zapewniono: 1. Odpowiednie warunki ewakuacji, czyli co najmniej 2 wyjścia ewakuacyjne otwierające się na zewnątrz pomieszczenia, przyjmując szerokość drzwi dostosowaną do liczby osób przebywających w pomieszczeniu (licząc 0,6 m na 100 osób lecz nie mniej niŝ 0,9 m na kaŝde drzwi) oraz długości dróg ewakuacyjnych nie przekraczające dla przejścia ewakuacyjnego w pomieszczeniu 40 m i dojść ewakuacyjnych, gdy istnieje jedna droga ewakuacji 10 m lub gdy jest ich więcej 30 m,

7 2. Odpowiedni wystrój wnętrz, czyli elementy wyposaŝenia, dekoracje, wykładziny podłogowe itp. wykonane z materiałów co najmniej trudno zapalnych, a okładziny sufitów lub sufity podwieszone z materiałów niepalnych, 3. Sprawnie działające urządzenia i instalacje przeciwpoŝarowe a w szczególności podręczny sprzęt gaśniczy, hydranty i telefony alarmowe umoŝliwiające łączność z najbliŝszą jednostką Państwowej StraŜy PoŜarnej oraz o ile takie występują oświetlenie awaryjne (wymagane przy liczbie osób większej niŝ 300), instalacje sygnalizacyjno-alarmowe i gaśnicze, urządzenia do usuwania dymów i gazów poŝarowych, 4. Dostępność oraz oznakowanie zgodnie z Polskimi Normami dróg i wyjść ewakuacyjnych, podręcznego sprzętu gaśniczego, miejsc usytuowania i uruchamiania urządzeń i instalacji przeciwpoŝarowych, telefonów alarmowych, wyłączników i tablic rozdzielczych prądu elektrycznego oraz głównych zaworów gazu, 5. Znajomość przez pracowników obsługi i słuŝb ochrony obiektu zasad postępowania na wypadek powstania poŝaru, a w szczególności zasad organizacji i prowadzenia ewakuacji oraz umieszczenie w miejscach widocznych wykazów telefonów alarmowych oraz instrukcji postępowania na wypadek poŝaru, 6. Właściwy dobór i wykonanie ogrzewania oraz instalacji elektroenergetycznych (potwierdzonych wynikiem badań izolacji w okresie ostatnich 5 lat), w trakcie trwania imprezy zwrócić uwagę na: 7. Bezpieczeństwo podczas stosowania efektów specjalnych, przestrzeganie zakazów stosowania w przestrzeniach zamkniętych efektów pirotechnicznych oraz uŝywania ognia otwartego i palenia tytoniu w miejscach do tego nie przeznaczonych, 8. Utrzymanie droŝności dróg ewakuacyjnych i moŝliwości natychmiastowego otwarcia drzwi ewakuacyjnych, 9. Zapewnienie przejezdności dojazdów poŝarowych i zachowanie dostępu do obiektu dla jednostek ratowniczo-gaśniczych, 10. Zapewnienie stałego nadzoru nad przebiegiem imprezy przez wyznaczone osoby, ze zwróceniem szczególnej uwagi na zachowanie ludzi biorących udział w imprezie. Wszelkie zachowania mogące być przyczyną zagroŝenia naleŝy natychmiast eliminować. Szczegółowe wymagania przeciwpoŝarowe uwzględniające wymienione wyŝej informacje winny być zawarte w instrukcji bezpieczeństwa poŝarowego opracowanej dla obiektu, w którym organizowane są m.in. imprezy z udziałem duŝych grup ludzi. Organizator imprezy masowej na terenie otwartym (dotyczy to takŝe stadionów) z udziałem ponad 1000 osób, a w przypadku budynku (np. hala sportowa, sala balowa) z udziałem ponad 300 osób (nie dotyczy imprez odbywających się w teatrach, kinach, placówkach oświatowych itp.) zgodnie z ustawą z dnia r. o bezpieczeństwie imprez masowych, odpowiedzialny jest za spełnienie wymogów w zakresie bezpieczeństwa osób obecnych na imprezie oraz porządku w czasie jej trwania. W celu realizacji powyŝszego organizator imprezy masowej przede wszystkim zapewnia: 1. Spełnienie wymogów określonych w przepisach prawa, w szczególności w przepisach budowlanych, sanitarnych i dotyczących ochrony przeciwpoŝarowej, 2. SłuŜbę porządkową i informacyjną,

8 3. Pomoc medyczną oraz zaplecze higieniczno-sanitarne, 4. Drogi ewakuacyjne oraz drogi umoŝliwiające dojazd jednostkom ratowniczogaśniczym i innym słuŝbom interwencyjnym, 5. Warunki zorganizowania łączności pomiędzy słuŝbami biorącymi udział w zabezpieczeniu imprezy, 6. Sprzęt ratowniczy i gaśniczy oraz środki gaśnicze niezbędne przy zabezpieczeniu działań ratowniczo-gaśniczych, 7. Uzyskanie zezwolenia od właściwego terenowo organu administracji samorządowej na przeprowadzenie imprezy masowej, przy organizacji pokazów z uŝyciem wyrobów pirotechnicznych naleŝy uwzględnić dodatkowo poniŝsze wskazania: 8. Pokazy powinny być organizowane zasadniczo na otwartym terenie, przy czym minimalna odległość stanowisk odpalania materiałów z ukierunkowaniem na otwartą przestrzeń nie powinna być mniejsza niŝ 25 m od budynków i 50 m od miejsc dla publiczności, 9. Lokalizacja miejsca pokazów powinna uwzględniać spełnienie wymogów co do odległości od terenów leśnych, stogów itp., wynikających z rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia r., 10. W czasie pokazów naleŝy wykluczyć uŝywanie materiałów pirotechnicznych z grupy petard. Organizator imprezy masowej, w uzgodnieniu z właściwym miejscowo komendantem powiatowym PSP, powinien określić szczegółowe zasady postępowania w przypadku powstania poŝaru lub innego miejscowego zagroŝenia w obiekcie (terenie), w którym planuje się przeprowadzenie imprezy. PowyŜsze uzgodnienie zasad postępowania stanowi m.in. podstawę do wystąpienia przez organizatora imprezy masowej z wnioskiem, do właściwego ze względu na miejsce przeprowadzenia imprezy organu administracji samorządowej (wójta, burmistrza lub prezydenta miasta), o wydanie zezwolenia na przeprowadzenie imprezy masowej. Zasady stosowania, rozmieszczania i obsługi podręcznego sprzętu gaśniczego w budynkach przeznaczonych na pobyt ludzi Do prowadzenia skutecznej działalności w zapobieganiu poŝarom i ich zwalczaniu niezbędne jest posiadanie wiedzy o procesie spalania, gdyŝ tylko ona pozwala na wszechstronną ocenę elementów, jakie składają się na szeroko rozumiane zjawisko poŝaru. Ogólnie rzecz biorąc, spalanie jest procesem chemicznym, w czasie którego występuje łączenie się materiału palnego z utleniaczem (najczęściej tlenem), podczas którego wydziela się światło, ciepło i inne produkty spalania. Aby powstał, a następnie rozwijał się proces spalania konieczne jest istnienie w odpowiedniej proporcji substancji palnej, utleniacza oraz energii cieplnej niezbędnej do zainicjowania procesu. Wynika z tego jednoznacznie, Ŝe proces spalania moŝna przerwać przez: wprowadzenie do strefy spalania środka oddziałującego antykatalitycznie na reakcje chemiczne towarzyszące procesowi spalania, usunięcie lub odizolowanie materiału palnego,

9 wyeliminowanie bodźca termicznego podtrzymującego proces spalania (np.chłodzenie układu palnego), odcięcie dostępu utleniacza do miejsca poŝaru. Mechanizm działania nowoczesnych środków gaśniczych, stosowanych w sprzęcie gaśniczym, łączy ze sobą co najmniej kilka z ww. cech. PODRĘCZNY SPRZĘT GAŚNICZY - DOBÓR I ROZMIESZCZENIE Podręczny sprzęt gaśniczy to przenośny sprzęt uruchamiany ręcznie, słuŝący do gaszenia poŝarów w zarodku. Przy doborze i rozmieszczeniu podręcznego sprzętu gaśniczego w obiektach naleŝy uwzględnić przepisy Rozporządzenia MSW z dn r. w sprawie ochrony przeciwpoŝarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 92, poz. 460 z późn. zm.). W szczególności naleŝy uwzględnić następujące zasady: co najmniej jedna jednostka sprzętu o masie środka gaśniczego 2 kg powinna przypadać : o w strefach poŝarowych lub ich częściach zaliczonych do kategorii zagroŝenia ludzi ZL II i ZL V oraz w strefach, w których występują pomieszczenia zagroŝone wybuchem - na kaŝde 150 m 2 powierzchni, o w strefach poŝarowych o obciąŝeniu ogniowym 500 MJ/m 2 i wyŝszym oraz zaliczonych do kategorii zagroŝenia ludzi ZL I i ZL III - na kaŝde 300 m 2 powierzchni, o w pozostałych strefach poŝarowych, z wyjątkiem stref zaliczonych do kategorii zagroŝenia ludzi ZL IV - na kaŝde 500 m 2 powierzchni, w strefach poŝarowych, w których zainstalowane są silniki elektryczne stosuje się dodatkowo jedną jednostkę sprzętu na kaŝde 30 silników, do gaszenia poŝarów grupy A (w których występuje zjawisko spalania Ŝarowego np. drewna, papieru, tkanin) stosuje się gaśnice pianowe lub proszkowe (wypełnione proszkiem fosforanowym) oraz w ograniczonym zakresie gaśnice śniegowe, do gaszenia poŝarów grupy B (cieczy palnych i substancji stałych, topiących się) stosuje się zamiennie gaśnice pianowe, śniegowe lub proszkowe, do gaszenia poŝarów grupy C (gazów palnych) stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe lub śniegowe, do gaszenia poŝarów poszczególnych grup z indeksem E (urządzeń elektrycznych pod napięciem lub materiałów znajdujących się w pobliŝu tych urządzeń) stosuje się zamiennie gaśnice proszkowe lub śniegowe, sprzęt powinien być umieszczony w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, przy wejściach i klatkach schodowych, przy przejściach i korytarzach, przy wyjściach na zewnątrz pomieszczeń, w obiektach wielokondygnacyjnych sprzęt naleŝy umieszczać w tych samych miejscach na kaŝdej kondygnacji, jeŝeli warunki techniczne na to pozwalają, oznakowanie miejsc usytuowania sprzętu powinno być zgodne z Polskimi Normami, do sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m, sprzęt naleŝy umieszczać w miejscach nie naraŝonych na uszkodzenie mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła, odległość dojścia do sprzętu nie powinna być większa niŝ 30 m., gaśnice powinny być poddawane okresowym (nie rzadziej niŝ raz w roku) czynnościom konserwacyjnym; przeglądy lub ewentualne remonty i naprawy gaśnic naleŝy zlecać wykwalifikowanym pracownikom (konserwatorom sprzętu ppoŝ.) lub specjalistycznym firmom.

10 ZASADY OBSŁUGI GAŚNIC I HYRANTÓW WEWNĘTRZNYCH Gaśnica proszkowa - jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w dźwignię uruchamiającą zawór lub zbijak. Środek gasniczy (proszek) wyrzucany jest przez dyszę lub węŝyk zakończony prądowniczką przy pomocy gazu obojętnego (azot lub dwutlenek węgla). Po dostarczeniu gaśnicy w miejsce poŝaru zrywamy plombę i wyciągamy zawleczkę blokującą, uruchamiamy dźwignię lub wciskamy zbijak i kierujemy strumień środka gaśniczego na ognisko poŝaru. Działanie gaśnicy proszkowej moŝna w kaŝdej chwili przerwać przez zwolnienie dźwigni uruchamiającej lub dźwigni prądowniczki. Ze względu na swoją budowę syfonową gaśnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej. Gaśnica pianowa - zasady obsługi gaśnicy pianowej są podobne do zasad obsługi gaśnicy proszkowej. Gaśnica śniegowa - jest to cylindryczny zbiornik zaopatrzony w zawór (pokrętny lub szybko otwieralny) i węŝyk zakończony dyszą wylotową. Wewnątrz gaśnicy znajduje się skroplony dwutlenek węgla, który po uruchomieniu gaśnicy pod własnym ciśnieniem wydostaje się na zewnątrz oziębiając się do temperatury ok o C. Po dostarczeniu gaśnicy w miejsce poŝaru zrywamy plombę zabezpieczającą (ewentualnie wyciągamy zawleczkę blokującą), uruchamiamy zawór i kierujemy strumień środka gaśniczego na ognisko poŝaru. Działanie gaśnicy śniegowej moŝna w kaŝdej chwili przerwać zamykając zawór. NaleŜy pamiętać, Ŝe : w czasie działania gasnicy naleŝy ją trzymać tylko za uchwyty, nie wolno uŝywać tych gaśnic do gaszenia palącej się na człowieku odzieŝy. Ze względu na swoją budowę syfonową gasnica prawidłowo pracuje tylko w pozycji pionowej. Podstawowy sposób uŝycia poszczególnych gaśnic przedstawiany jest takŝe w sposób graficzny na etykietach naklejonych na gaśnice. Hydrant wewnętrzny - jest urządzeniem przeciwpoŝarowym umieszczonym na sieci wodociągowej wewnętrznej, słuŝącym do gaszenia poŝarów grupy A. UmoŜliwia on dogodne gaszenie ewentualnego poŝaru (z większych niŝ gaśnice odległości), a w szczególności przydatny jest do gaszenia poŝarów w zarodku (hydrant 25) oraz do dogaszania pogorzelisk. W celu uruchomienia hydrantu wewnętrznego naleŝy : - otworzyć szafkę, - rozwinąć wąŝ tłoczny zakończony prądownicą, - otworzyć (odkręcić) zawór hydrantowy, - skierować strumień wody na źródło ognia. Nie wskazane jest uŝywanie hydrantów wewnętrznych (wody) do gaszenia poŝarów w obrębie elektroniki uŝytkowej oraz instalacji i urządzeń elektrycznych pod napięciem (niszczące działanie wody oraz moŝliwość poraŝenia prądem). W związku z powyŝszym pełne wykorzystanie hydrantu wewnętrznego do gaszenia ewentualnego poŝaru moŝe nastąpić tylko w ostateczności ( np. po wykorzystaniu najbliŝszych gaśnic).