Współczesne rozumienie Obrony Cywilnej i Terytorialnej Dr Marek Gąska

Transkrypt

1 Współczesne rozumienie Obrony Cywilnej i Terytorialnej Dr Marek Gąska Istotnym elementem rozwoju kapitału ludzkiego i społecznego jest edukacja na rzecz bezpieczeństwa ( pkt 20. Potencjał społeczny) SBN, Warszawa 5 listopada 2014 r.

2 Państwa, znające powszechną powinność wojskowa, ustalają zawczasu organizację wojskową całej ludności, zdatnej do służby, aby zapewnić jej korzyści prawa wojennego. ( ) Gdy ludność w chwili wielkiego niebezpieczeństwa chwyta za broń z własnego popędu lub na wezwanie rządu, może już nie być czasu na to, aby przeprowadzić organizację wojskową, zaopatrzyć mianowicie wielkie masy walczących w odpowiednie odznaki i poddać pod komendę ludzi odpowiedzialnych. (Z. Cybichowski, Międzynarodowe prawo wojenne, Nakładem Gubrynowicza i Syna, Lwów 1914, s )

3 Współczesne rozumienie Obrony Cywilnej i Terytorialnej Zarządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 czerwca 1939 r. o przekazaniu zarządom gmin przygotowania obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej osiedli oraz ogółu ludności. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 24 stycznia 1939 r. o obowiązkach osób fizycznych i prawnych oraz władz i instytucji w dziedzinie przygotowania personelu obrony przeciwlotniczej i przeciwgazowej w czasie pokoju. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 26 sierpnia 1939 r. o obowiązku urządzania schronów przeciwlotniczych w istniejących budynkach mieszkalnych lub poza ich obrębem. Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 września 1939 r. o udziale lokatorów w kosztach budowy schronów.

4 Współczesne rozumienie Obrony Cywilnej i Terytorialnej Mosty chroni się tylko w czasie wojny Prezydent miasta stołecznego Warszawy (luty 2015 r.), Jak wygląda zabezpieczenie antyterrorystyczne mostów w Polsce? Czy mosty są częścią infrastruktury krytycznej? Kto ma chronić mosty w czasie pokoju, kryzysu i wojny? W czasie okupacji wiadomo okupant!

5 Deklaracja brukselska z 1874 r., która choć nie ratyfikowana, była przestrzegana przez praktykę wojenną. Kontrowersje wobec określenia kodeksowych norm wojującego miały zasadniczy wpływ na przebieg konferencji pokojowych w Hadze I w 1899 r. i II w 1907 r.

6 Wedle prof. F. Martensa, celem Deklaracji brukselskiej nie było zniesienie prawa ludności do obrony, ponieważ jest to święte prawo każdego narodu. Natomiast świętym prawem - według niego - jest także obowiązek rządów zapobiegania poświęceniu nadmiernych ofiar w wojnie.

7 Deklarację prof. Martensa umieszczono we wstępie do II konwencji haskiej z 1899 r.: Zanim bardziej wyczerpujący kodeks praw wojennych będzie mógł być ułożony, Wysokie układające się Strony uważają za właściwe skonstatować, że w wypadkach nie objętych przepisami obowiązującymi, przyjętymi przez nie, ludność i strony wojujące pozostają pod opieką i władzą zasad prawa narodów, wypływających ze zwyczajów ustanowionych między cywilizowanymi narodami oraz zasad humanitarności i wymagań społecznego sumienia.

8 Postanowienie to odwołuje się do zasad prawa zwyczajowego, zasad humanitarności, norm etycznych i sumienia. Klauzula Martensa pozwoliła uzyskać zgodę małych państw na postanowienia art. 1 i 2 Regulaminu Haskiego dołączonego do II Konwencji Haskiej z 1899 r. dotyczącej praw i zwyczajów wojny lądowej.

9 Regulamin Haski z 1907 r. Zgodnie więc z art. 1 RH ustawy, prawa i obowiązki wojenne mają zastosowanie nie tylko do armii lecz również do pospolitego ruszenia i oddziałów ochotniczych, o ile odpowiadają one warunkom określonym w Regulaminie. 1) mają na czele osobę odpowiedzialną za swych podwładnych, 2) noszą stałą i dającą się rozpoznać z daleka odznakę wyróżniającą, 3) jawnie noszą broń, 4) przestrzegają w swych działaniach praw i zwyczajów wojennych.

10 Artykuł 2 RH z 1907 r. Ludność terytorium niezajętego (nieokupowanego), która przy zbliżaniu się nieprzyjaciela dobrowolnie chwyta za broń, aby walczyć z wkraczającymi wojskami i nie miała czasu zorganizować się zgodnie z art. 1, będzie uważa za Stronę wojującą, jeżeli jawnie nosi broń i zachowuje prawa i zwyczaje wojenne.

11 Art.1 Konwencji genewskiej z 1929 r. w sprawie traktowania jeńców wojennych Konwencja wykluczała przyznanie statusu jeńca wojennego ujętym partyzantom i członkom zbrojnego ruchu oporu. Konwencja miała zastosowanie do: a) wszystkich osób wymienionych w art. 1, 2 i 3 RH z 1907 r., b) do wszystkich osób, należących do sił zbrojnych stron wojujących, wziętych do niewoli przez nieprzyjaciela w czasie działań wojennych, morskich i powietrznych.

12 Artykuł 4 A III konwencji genewskiej Artykuł 4 A III stanowi: z 1949 r. Jeńcami wojennymi w rozumieniu Konwencji są osoby, które znalazły się we władzy nieprzyjaciela, a należą do jednej z następujących kategorii: 1) członkowie sił zbrojnych Strony w konflikcie, jak również członkowie milicji i oddziałów ochotniczych, stanowiących część tych sił zbrojnych;

13 Artykuł 4 A III konwencji genewskiej z 1949 r. 2) członkowie innych milicji i innych oddziałów ochotniczych, włączając w to członków zorganizowanych ruchów oporu, należących do jednej ze Stron w konflikcie i działających poza granicami lub w granicach swego własnego terytorium, nawet jeżeli to terytorium jest okupowane, pod warunkiem, że te milicje lub oddziały ochotnicze, włączając w to zorganizowane ruchy oporu, odpowiadają następującym warunkom:

14 Artykuł 4 A III konwencji genewskiej z 1949 r. a) mają na czele osobę odpowiedzialną za swych podwładnych, b) noszą stały i dający się z daleka rozpoznać znak rozpoznawczy, c) jawnie noszą broń, d) przestrzegają w swych działaniach praw i zwyczajów wojny.

15 Artykuł 4 A III konwencji genewskiej z 1949 r. 3) członkowie regularnych sił zbrojnych, którzy podają się za podlegających rządowi lub władzy nie uznanym przez Mocarstwo zatrzymujące;

16 Artykuł 4 A III konwencji genewskiej z 1949 r. 6) ludność terytorium nie okupowanego, która przy zbliżaniu się nieprzyjaciela chwyta spontanicznie za broń, aby stawić opór wojskom inwazyjnym, a nie miała czasu zorganizować się w regularne siły zbrojne, jeżeli jawnie nosi broń i przestrzega praw i zwyczajów wojennych.

17 Protokół dodatkowy I z 1977 r. do konwencji genewskich z 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (art. 43 ) Siły zbrojne Strony konfliktu składają się z wszystkich uzbrojonych i zorganizowanych sił, grup i oddziałów, które podlegają dowództwu odpowiedzialnemu przed tą Stroną za postępowanie jego podwładnych, choćby ta Strona była reprezentowana przez rząd lub władzę nie uznane przez Stronę przeciwną.

18 Protokół dodatkowy I z 1977 r. do konwencji genewskich z 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (art. 43). Takie siły zbrojne powinny podlegać systemowi wewnętrznej dyscypliny, który by zapewniał między innymi poszanowanie przepisów prawa międzynarodowego mającego zastosowanie w konfliktach zbrojnych.

19 Protokół dodatkowy I z 1977 r. do konwencji genewskich z 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (art. 43 ) 2. Członkowie sił zbrojnych Strony konfliktu (...) są kombatantami, to jest mają prawo bezpośredniego uczestniczenia w działaniach zbrojnych. 3. Strona konfliktu, która wciela do swych sił zbrojnych organizację paramilitarną lub uzbrojoną służbę porządku publicznego, powinna powiadomić o tym inne Strony konfliktu.

20 Protokół dodatkowy I z 1977 r. do konwencji genewskich z 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (art. 44 ) Art. 44 Kombatanci i jeńcy wojenni Każdy kombatant w rozumieniu artykułu 43, który znajdzie się we władzy Strony przeciwnej, staje się jeńcem wojennym.

21 Protokół dodatkowy I z 1977 r. do konwencji genewskich z 1949 r. dotyczący ochrony ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych (art. 67 ) Członkowie sił zbrojnych i formacje wojskowe przydzielone do organizacji obrony cywilnej podlegają poszanowaniu i ochronie, pod warunkiem że: personel i formacje wojskowe są na stałe przydzielone do wypełniania zadań obrony cywilnej, personel ten nie wykonuje innych zadań niż zadania obrony cywilnej, personel taki odróżnia się wyraźnie od innych członków sił zbrojnych, nosząc w sposób widoczny międzynarodowy znak rozpoznawczy obrony cywilnej,

22 Art. 67 personel taki nie bierze bezpośrednio udziału w działaniach zbrojnych, nie prowadzi działań szkodliwych dla strony przeciwnej, ani też nie jest wykorzystywany, poza swymi zadaniami obrony cywilnej do takich działań, personel i formacje wyposaża się jedynie w lekką broń osobistą dla utrzymania porządku i obrony własnej, personel i formacje spełniają jedynie zadania obrony cywilnej wyłącznie na swoim terytorium.

23 Za organizacją zbrojnego ruchu oporu w oparciu o obronę terytorialną (gwardię krajową) przemawia: Po pierwsze, oddziały te są zorganizowane, posiadają upoważnienie władz państwowych i wojskowych do prowadzenia działań zbrojnych. Po drugie, tworząc oddziały militarne na bazie wojsk obrony terytorialnej nie trzeba od podstaw organizować struktur zbrojnego ruchu oporu, co w warunkach częściowej utraty terytorium ma ogromne znaczenie.

24 Po trzecie z operacyjnego punktu widzenia OT przywiązana jest do swojego terytorium, łącznie z pozostaniem tam w czasie okupacji. Ma to także znaczenie psychologiczne: uczestnik zbrojnego ruchu oporu broni swojej ojcowizny. Po czwarte, struktury OT mają możliwości pozyskiwania obywateli do działalności w zbrojnym ruchu oporu poprzez WKU i WSZW, które powinny być organami obrony terytorialnej w czasie działań zbrojnych, a po ewentualnej klęsce powinny stanowić struktury zorganizowanego zbrojnego ruchu oporu.

25 SBN-2014: strategia operacyjna 74.W operacji obronnej na terenie kraju szczególne zadania przewidzieć należy dla oddziałów i pododdziałów Wojsk Specjalnych oraz formacji NSR- 75.Wypełnianie misji w spieraniu podsystemów ochronnych w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego( ). Szczególną rolę spełniać powinny formacje NSR, wydzielone w razie potrzeby do użycia przez wojewodów.

26 SBN-2014: strategia preparacyjna 119. Reformy wymaga funkcjonowanie NSR, które powinny stać się formacjami zwartymi umożliwiającymi realne wzmocnienie i uzupełnienie zdolności operacyjnych zarówno na potrzeby lokalnego reagowania w sytuacjach kryzysowych, jak i w warunkach użycia do działań w obronie kraju. Zmiana ta powinna być połączona z szerszą reformą przygotowania rezerw mobilizacyjnych oraz budową systemu powszechnego bezpieczeństwa terytorialnego.

27 Projekt ustawy o ochronie ludności -uzasadnienie projektu 2014 r. Celowym jest również, aby system szkolenia i ćwiczeń realizowanych w ramach NSR obejmował problematykę ochrony ludności, w celu budowania zdolności NSR do realizacji zadań OC w czasie W oraz cywilnego wsparcia w czasie pokoju. W szkoleniach NSR uczestniczyliby członkowie OSP, którzy byliby przygotowani do realizacji zadań OC w warunkach konfliktu zbrojnego.

28 Obrona cywilna

29 Stany funkcjonowania państwa Pokój Kryzys Wojna Sytuacja kryzysowa Dr Stany nadzwyczajne Katastrofa naturalna Awaria techniczna Niepokoje społeczne Zdarzenie terrorystyczne Stan klęski żywiołowej Stan wyjątkowy Stan wojenny

30 Klasyfikacja sytuacji Stany nadzwyczajne Zmiana sposobu sprawowania władzy Kryzys Wspomaganie (obowiązki państwa) Sytuacja kryzysowa Koordynacja Zdarzenie rutynowe Autonomiczne działanie służb Pragmatyka służby Władze lokalne Władze ponad lokalne Władze państwowe Odpowiedzialność

31 Podstawy prawne OC Art. 5 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 r., Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. z 2015 r., poz. 827, 1220, 1224), a w szczególności art. 17 oraz Dział IV Obrona Cywilna. Art. 140 ustawy o pow. obowiązku obrony stracił moc na mocy ustawy z dnia 29 października 2003 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony oraz zmianie niektórych innych ustaw Akty wykonawcze do ustawy, w szczególności: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 września 1993 r. w sprawie powszechnej samoobrony ludności (Dz. U. z 1993 r., nr 91, poz. 421). Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 września 2002 r. w sprawie odbywania służby w obronie cywilnej (Dz. U r., nr 169, poz oraz z 2008 r., nr 108, poz. 698). Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Szefa Oborny Cywilnej, szefów obrony cywilnej województw, powiatów i gmin (Dz. U. z 2002 r., nr 96, poz. 850). Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 stycznia 2013 r. w sprawie systemów wykrywania skażeń i powiadamiania o ich wystąpieniu oraz właściwości organów w tych sprawach (Dz. U. z 2013 r., poz. 96).

32 Strategia RSBN 2022 przyjęta przez RM w dniu 9 kwietnia 2014 r. Strategia BN RP z 5 listopada 2014 r. Strategia Sprawne Państwo2020, Raport NIK z dnia 20 czerwca 2013 r.- przygotowanie systemu ochrony ludności przed klęskami żywiołowymi oraz sytuacjami kryzysowymi, Założenia do projektu ustawy o ochronie ludności wersja z 19 marca 2014 r.

33 Raport NIK do Prezesa RM - wnioski doprowadzenia do przejrzystego podziału kompetencji organów kluczowych dla ochrony ludności (MSW, MAiC), objęcia szczególnym nadzorem prac nad opracowaniem projektu ustawy o ochronie ludności, obejmującej w szczególności regulacje OC, czy celowym jest utrzymywanie OC jako odrębnych struktur zamiast wprowadzenia zasady iż w wyższych stanach gotowości obronnej rolę formacji pełnią działające na co dzień struktury służb ratowniczych

34 Rozporządzenia ministrów w sprawie utworzenia formacji obrony cywilnej: Dla przykładu: Rozporządzenie Ministra Środowiska z 18 września 2007 r. w sprawie utworzenia formacji obrony cywilnej, znowelizowane 4 sierpnia 2015 r. (Dz. U z 2015 r. poz. 1207) wydane na podstawie art. 138, ust. 3 ustawy o powszechnym obowiązku obrony - formacja przeznaczona jest: do organizowania i prowadzenia ewakuacji lub przemieszczania osób i mienia, znajdujących się w siedzibie Ministerstwa Środowiska, na wypadek wojny, wprowadzenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego, stanu klęski żywiołowej lub wystąpienia sytuacji kryzysowej lub zdarzeń o charakterze terrorystycznym w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia o zarządzaniu kryzysowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1166), a także w przypadku wystąpienia zdarzeń losowych, w szczególności katastrofy budowlanej, pożaru, powodzi, wybuchu, zalania lub huraganu. udzielania pierwszej pomocy w Ministerstwie Środowiska, realizowania zadań obrony cywilnej, o której mowa w Pierwszym Protokole dodatkowym.

35 Dział IV. Obrona cywilna Art ustawy o pow. ob. obrony z 1967 r. Obrona cywilna ma na celu ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury, ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny oraz współdziałanie w zwalczaniu klęsk żywiołowych i zagrożeń środowiska oraz usuwaniu ich skutków.

36 Obrona cywilna w prawie międzynarodowym - PD I z 1977 r. Określenie i zakres stosowania obrony cywilnej został ujęty w Protokole dodatkowym I z 1977r. w części IV zatytułowanej Ludność cywilna w dziale I pod tytułem Ogólna ochrona przed skutkami działań wojennych. Rozdział VI Obrona cywilna. Art. 61. Określenie i zakres stosowania

37 PD I z 1977 r. Zgodnie z art. 61 określenie obrona cywilna oznacza wypełnianie wszystkich lub niektórych zadań humanitarnych, mających na celu ochronę ludności cywilnej przed niebezpieczeństwami wynikającymi z działań zbrojnych lub klęsk żywiołowych, i przezwyciężanie ich bezpośrednich następstw, jak też zapewnienie warunków koniecznych do przetrwania.

38 Są to następujące zadania: służba ostrzegawcza, ewakuacja, przygotowanie i organizowanie schronów, obsługa środków zaciemnienia, ratownictwo, służby medyczne, pierwsza pomoc, opieka religijna, walka z pożarami, wykrywanie i oznaczanie stref niebezpiecznych, odkażanie i inne podobne działania ochronne, dostarczanie doraźnych pomieszczeń i zaopatrzenia, doraźna pomoc dla przywrócenia i utrzymania porządku w strefach dotkniętych klęskami, doraźne przywrócenie działania niezbędnych służb użyteczności publicznej, doraźne grzebanie zmarłych, pomoc w ratowaniu dóbr niezbędnych do przetrwania, dodatkowe rodzaje działalności, w tym planowanie i prace organizacyjne

39 W samorządzie terytorialnym na szczeblu powiatu i gminy tworzone są komórki ds. OC, zarządzania kryzysowego i spraw wojskowych, Na szczeblu województwa : wojewoda jest odpowiedzialny za sprawy obronności państwa i OC

40 Art. 50 Określenie osób cywilnych i ludności cywilnej 1. Za cywilną uważana jest każda osoba nie należąca do żadnej z kategorii określonych w artykule 4 A 1), 2), 3) i 6) Trzeciej Konwencji i, w artykule 43 niniejszego protokołu. W razie wątpliwości dana osoba będzie uważana Rozdział II Osoby cywilne i ludność cywilna. za cywilną.

41 2. Ludność cywilna obejmuje wszystkie osoby cywilne. 3. Obecność wśród ludności cywilnej pojedynczych osób nie odpowiadających określeniu osoby cywilnej nie pozbawia tej ludności jej cywilnego charakteru.

42 Art. 52 Ogólna ochrona dóbr o charakterze cywilnym 1. Dobra o charakterze cywilnym nie powinny być celem ataków ani represaliów. Dobrami o charakterze cywilnym są wszystkie dobra, które nie są celami wojskowymi w rozumieniu ustępu Ataki powinny być ściśle ograniczone do celów wojskowych. Co się tyczy dóbr, celami wojskowymi są tylko takie, które z powody swej natury, swego rozmieszczenia, swego przeznaczenia lub wykorzystania wnoszą istotny wkład do działalności wojskowej i których całkowite lub częściowe zniszczenie, zajęcie lub zneutralizowanie daje określoną korzyść w danej sytuacji.

43 3. W razie wątpliwości domniemywa się, że dobra normalnie przeznaczone do użytku cywilnego, takie jak miejsce kultu religijnego, dom, inne pomieszczenia mieszkalne lub szkoła, nie są używane w celu wniesienia rzeczywistego wkładu do działania wojskowego.

44 Art. 53. PD I z 1977 r. Ochrona dóbr kultury i miejsc kultu religijnego Z zachowaniem postanowień Konwencji Haskiej z dnia r. o ochronie dóbr kultury w razie konfliktu zbrojnego oraz innych odpowiednich aktów prawa międzynarodowego, zabronione jest: a) Dokonywanie jakichkolwiek wrogich ataków skierowanych przeciwko budowlom historycznym, dziełom sztuki lub miejscom kultu religijnego, które stanowią dziedzictwo kulturalne lub duchowe narodów; b) Używanie takich dóbr do wsparcia wysiłku wojskowego; c) Czynienie z takich dóbr przedmiotu represaliów.

45 Obrona cywilna (obrona niemilitarna) w obronie narodowej III RP red. naukowa W. Kitler, AON, Warszawa 2001, podrozdział: Wsparcie cywilne władz wojskowych, Formacją obrony niemilitarnej jest WOPP Formacją obrony niemilitarnej mogą być NSR Obrona cywilna nie mieści się SOP, ale w systemie ochrony ludności i OC

46 System obronny państwa Leksykon wiedzy wojskowej, Warszawa 1979 System obronny rozumiany jako wewnętrznie skoordynowany i jednolicie działający układ spełniający różnorodne funkcje na rzecz obronności państwa, stosownie do przyjętej doktryny wojennej. Jednym z głównych zadań systemu obronnego państwa jest zachowanie bezpieczeństwa narodowego i nienaruszalności terytorialnej oraz zapobieganie lub przeciwdziałanie agresji

47

48 SRSBN, Warszawa 9 kwietnia 201 3r. III. Cele strategii i kierunki interwencji Cel 2. Umacnianie zdolności państwa do obrony Wypracowanie rozwiązań systemowych regulujących obszar OC. Istotnym obszarem bezpieczeństwa narodowego jest OC, ukierunkowana na ochronę ludności, zakładów pracy i urządzeń użyteczności publicznej, dóbr kultury ratowanie i udzielanie pomocy poszkodowanym w czasie wojny

49 SBN według strategii z 2014 r. Składa się z podsystemu: 1. kierowania, 2. podsystemów wykonawczych, w tym podsystemów operacyjnych (obronny i ochronny), 2. podsystemów wsparcia (społeczne i gospodarcze).

50 Podsystem operacyjny: Ochronny: Wymiar sprawiedliwości, Służby specjalne, Służby państwowe, Straże i inspekcje wyspecjalizowane w ochronie porządku publicznego, Służby ratownictwa i ochrony ludności; Elementy zarządzania kryzysowego;

51 Podsystem operacyjny: Ochronny: Straż Graniczna, Służba Celna, podmioty sektora prywatnego (firmy ochrony osób i mienia), organizacje pozarządowe (zwłaszcza społeczne organizacje ratownicze), podmioty odpowiedzialne za ochronę bezpieczeństwa cybernetycznego, podmioty odpowiedzialne za przeciwdziałanie i zwalczanie terroryzmu i ekstremizmu

52 Podręcznik edukacja dla bezpieczeństwa Rozdział podręcznika: Ochrona ludności i OC Podrozdziały 1. Międzynarodowe prawo humanitarne 2. System ostrzegania przed zagrożeniami 3. Ewakuacja zwierząt i mienia 4. Sposoby ochrony zwierząt

53 Ochrona Znaku Obrony Cywilnej w przepisach prawa międzynarodowego i prawa polskiego

54 Ustawa z dnia 16 listopada 1964 r. PCK (Dz. U. z 1964 r., nr 41, poz. 276). W czasie wojny znak OC, PCK, Ochrony dóbr kultury, MKCK - chroniony jest na mocy art. 126 kk z 1997 r. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 27 maja 2002 r. w sprawie wzoru odznaki i legitymacji do odznaki wzorowego ratownika obrony cywilnej

55 Międzynarodowy znak rozpoznawczy obrony cywilnej Składa się z równobocznego niebieskiego trójkąta na pomarańczowym tle. Jest stosowany do ochrony organizacji obrony cywilnej, ich budynków, personelu i materiałów albo do ochrony schronów cywilnych (art. 66 ust. 4 PDI). Zgodnie z przepisami prawa humanitarnego zaleca się, aby tło trójkąta stanowiły flaga, opaska lub odzież w kolorze pomarańczowym. Jeden z kątów trójkąta powinien być skierowany pionowo ku górze. Ponadto żaden z rogów trójkąta nie może dotykać skraju pomarańczowego tła. Międzynarodowy znak rozpoznawczy obrony cywilnej powinien być tak duży, jak wymagają tego okoliczności. Jeżeli to jest możliwe, powinien on być umieszczony na płaskich powierzchniach lub na flagach widocznych ze wszystkich kierunków i z jak najdalszej odległości. W nocy lub gdy widoczność jest zmniejszona, znak może być świetlny lub oświetlony; może on też być wykonany z materiałów czyniących go rozpoznawalnym, kiedy zastosuje się techniczne środki wykrywania. (art. 15 załącznik I do PD I).

56 Międzynarodowy znak specjalny dla budowli i urządzeń zawierających niebezpieczne siły (art. 56 ust. 7 PDI) Międzynarodowy znak specjalny dla budowli i urządzeń zawierających niebezpieczne siły składa się z trzech jasnopomarańczowych kół o jednakowych wymiarach, umieszczonych na jednej osi. Odległość między kołami równa jest ich promieniowi. Odległość między zewnętrznymi granicami a skrajem flagi powinna być równa promieniowi koła. Flaga powinna być czworokątna i mieć białe tło. Znak powinien być tak duży, jak wymagają tego okoliczności. W miarę możliwości powinien on być umieszczony na flagach lub powierzchniach płaskich w taki sposób, aby był widoczny ze wszystkich kierunków i z jak najdalszej odległości. W nocy lub gdy widoczność jest zmniejszona, znak może być świetlny lub oświetlony. Może on też być wykonany z materiałów czyniących go rozpoznawalnym, kiedy zastosuje się techniczne środki wykrywania (art. 16 załącznik I do PD I).

57

58

59

60 Obrona cywilna są to zadania i przedsięwzięcia organizowane przez instytucje m.p.h.k.z. na rzecz obrony i ochrony ludności, gospodarstw rolnych, dóbr kultury i dziedzictwa kulturowego, (form ochrony przyrody) oraz dóbr niezbędnych do przetrwania (M.G.).