Biologia i rokowanie w przewlekłej białaczce limfocytowej
|
|
- Artur Kwiecień
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 PRACA POGLĄDOWA Review Article Acta Haematologica Polonica 2010, 41, Nr 3, str KRZYSZTOF GIANNOPOULOS Biologia i rokowanie w przewlekłej białaczce limfocytowej Biology and prognosis in chronic lymphocytic leukemia Samodzielna Pracownia Hematoonkologii Doświadczalnej, Katedra Immunologii Klinicznej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie Kierownik Katedry: Prof. dr hab. Jacek Roliński STRESZCZENIE Przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa (PBL) jest najczęstszą białaczką występującą w krajach cywilizacji zachodniej. Mimo istotnego poznania licznych dysregulacji genetycznych i epigenetycznych zaangażowanych w patomechnizm pozostaje ona nadal chorobą o nieznanej etiologii. Choroba jest heterogenna zarówno w obrazie klinicznym jak również w charakterystyce molekularnej. Zmiany cytogenetyczne w postaci delecji ramion chromosomów 13., 11. i 17., oraz trisomii 12. występują u ponad 80% chorych na PBL. Mają one istotny wpływ na przebieg choroby oraz odpowiedź na zastosowane leczenie. Obecność lub brak mutacji genów IgVH dzieli chorych na dwie grupy o łagodnym lub bardziej agresywnym przebiegu. Pomimo tak istotnych dysregulacji genetycznych nie tłumaczą one wydłużonego przeżycia komórek PBL, co sugeruje istotną rolę mikrośrodowiska w podtrzymaniu przeżycia oraz proliferacji komórek PBL. Występowanie mutacji genów IgVH wraz z częstym istnieniem określonych sekwencji BCR, tzw.: stereotypowych BCR może świadczyć o selekcji antygenowo swoistych limfocytów. Obecnie uznaje się, że w PBL mamy do czynienia z dwoma przedziałami: akumulacyjnym we krwi obwodowej, a później również w śledzionie i wątrobie oraz proliferacyjnym w węzłach chłonnych i szpiku kostnym z możliwym zajęciem grudek chłonnych wątroby i śledziony. W przypadkach najaktywniejszej proliferacji, czas odnowienia 50% populacji białaczkowych limfocytów wynosi tylko 3 miesiące, co dobitne wskazuje, że obecnie nie powinniśmy uznawać PBL za chorobę z wynikającą z zahamowania apoptozy. SŁOWA KLUCZOWE: Przewlekła białaczka limfocytowa Patogeneza SUMMARY Chronic lymphocytic leukemia (CLL) is the most common leukemia in western hemisphere. Although there is grooving evidence of genetic as well as epigenetic deregulation, still the exact pathomechanism of disease remains unsolved. CLL is heterogenic disease both in clinical and molecular biology characteristics. Molecular abnormalities are common and could be detected in more than 80% CLL patients. Cytogenetic heterogeneity could not clearly clarify prolonged survival as well as proliferation in CLL suggesting the key role of microenvironment in the pathogenesis. Nonetheless molecular aberrations influence the clinical course of disease, response to treatment and prognosis in CLL to the highest extent. Mutational status of IgVH genes divides CLL patients into two groups of different prognosis. Existence of mutations along with restricted B-cell receptor repertoire suggest that common antigen could be involved in etiopathogenesis of CLL. In CLL we could found two compartments: accumulative in peripheral blood, and later in advanced stage off disease in spleen and liver, and proliferative in lymph nodes and bone marrow. In actively proliferating cases the turnover of 50% CLL population takes only 3 months, we therefore could not assess any longer CLL as a disease caused simply by inhibition of apoptosis. KEY WORDS: Chronic lymphocytic leukemia Pathogenesis Przewlekła białaczka limfocytowa B-komórkowa (PBL) jest najczęstszą białaczką występującą w krajach cywilizacji zachodniej. Mimo istotnego poznania licznych dysregulacji genetycznych i epigenetycznych zaangażowanych w patomechnizm pozostaje ona nadal chorobą o nieznanej etiologii.
2 434 K. GIANNOPOULOS W literaturze opisywano częstsze występowanie PBL u rolników, pracowników mających do czynienia z gumą lub azbestem, jednak mimo wielu lat badań nie udało się zidentyfikować pojedynczego czynnika wywołującego tę chorobę. Nie udało się również określić cyklu zaburzeń biologicznych mogących prowadzić do rozwoju PBL. Komórki strefy płaszcza (mantle zone cells) Limfocyty grudek chłonnych po przejściu przez centra różnicowania (post germinal center) Limfocyty typu B1 (CD19 + CD5 + ) Tabela 1. Pochodzenie limfocytów białaczkowych Table 1. The origin of chronic lymphocyte leukemia cells Limfocyty przewlekłej białaczki limfocytowej Podobieństwa Różnice Możliwe występowanie klonów ze zmutowanymi i niezmutowanymi genami IgVH Ekspresja CD5 i CD23 jako markerów aktywacji Występowanie zmutowanych genów IgVH Fenotyp CD19 + CD5 + CD20 + CD23 + CD22 - Komórki pamięci Fenotyp CD19 + CD5 + CD20 + CD23 - CD22 - Ekspresja CD5, CD38, CD69 i CD71 jako markerów aktywacji Fenotyp CD19 + CD5 + CD20 + CD23 - CD22 - Wysoka ekspresja sigm i niska sigd Ekspresja powierzchniowych Ig wyłącznie klasy M (brak przełączania klas) Brak występowania niezmutowanych genów IgVH Wysoka ekspresja sigm lub sigd Brak produkcji naturalnych przeciwciał Brak mutacji IgVH Brak odpowiedzi na antygeny grasiczoniezależne Wysoka ekspresja sigg Stymulacja antygenowa w PBL Mutacja genów IgVH chorych na PBL może świadczyć o kontakcie z antygenem i selekcji antygenowo swoistych limfocytów charakteryzujących się identycznymi receptorami komórek B (B-cell receptor BCR) [1]. Nie udało się jednak definitywnie zidentyfikować antygenu indukującego proliferację komórek PBL, a zatem mogącego być czynnikiem etiopatogenetycznym choroby. Istnieją jednak pewne przesłanki aby twierdzić, że może to być czynnik egzogenny, czyli patogen występujący w określonym środowisku. Dowodem może być zróżnicowanie geograficzne występowania PBL na świecie. Jak wspomniano wcześniej w krajach wysoce rozwiniętych jest to najczęstsza białaczka ludzi dorosłych, natomiast niezmiernie rzadko występuje w krajach azjatyckich [1]. Ostatnie prace nad identyfikacją antygenu swoistego dla BCR obecnego na komórkach PBL przyniosły zaskakujące wyniki. Udało się zidentyfikować epitopy autoantygenu miozyny (non-muscle myosin heavy chain IIA MYHIIA), swoiste dla paratopu BCR [2]. Świadczyć to może o wywodzeniu się limfocytów białaczkowych z klonu autoreaktywnych limfocytów PBL, którym udało się uciec spod kontroli układu immunologicznego [3]. Teoria auto-immunologicznego pochodzenia PBL nie jest nowa, a w zaawansowanych stadiach choroby często obserwuje się współwystępowanie epizodów autoagresji w postaci małopłytkowości lub niedokrwistości hemolitycznej. Kolejnym dowodem na indukcję proliferacji limfocytów przez wspólny dla PBL antygen jest częstsze niż wynikałoby to z chaotycznego rozrostu limfocytów B występowanie określonych sekwencji BCR, tzw.: stereotypowych BCR [4, 5]. Sugeruje to, że musiał istnieć wcześniejszy kontakt z antygenem, który jest wspólny dla różnych chorych na PBL. O wcześniejszym kontakcie z antygenem i wywodzeniu się komórek PBL z limfocytów pamięci świadczyć może również ekspresja antygenu CD27, który jest charakterystyczny dla komórek pamięci mających wcześniejszy kontakt z antygenem. Badania profilowania ekspresji genów (gene expressions profile GEP) wskazu-
3 Biologia i rokowanie w PBL 435 ją, że profil genów charakterystyczny dla PBL jest najbliższy limfocytom pamięci, różniąc się istotnie od limfocytów typu B1 charakteryzujących się ekspresją CD5 + oraz limfocytów B centrów rozrodczych (Rycina 1) [6]. Ryc. 1. Porównanie profilu ekspresji genów w limfocytach białaczkowych w przewlekłej białaczce limfocytowej z sygnaturą molekularną dziewiczych limfocytów B i limfocytów B pamięci, limfocytów B1 (CD19+CD5+) oraz limfocytów B centrów rozrodczych na podstawie Klein i wsp. [6] Fig. 1. Gene expression profile of chronic lymphocytic leukemia cells, naïve and memory B lymphocytes, B1 (CD19+CD5+) lymphocytes as well as germinal center B lymphocytes based on Klein et al. [6] Badania nad identyfikacją autoantygenu związanego z patogenezą PBL od lat prowadzi grupa Prof. Chiorazziego z Nowego Jorku [2, 7]. W ostatnich latach ukazały się publikacje wykazujące, że do powstania autorekatywnych klonów może dochodzić w czasie apoptozy. Zaobserwowano, że MYHIIA jest antygenem szczególnie eksponowanym na komórkach wchodzących w apoptozę [7]. U więcej niż 60% chorych wykryto reaktywność przeciwciał PBL (wywodzących się z BCR) wobec komórek apoptotycznych w których wykazywano zwiększoną ekspozycję MYHIIA w czasie apoptozy. Ponadto w czasie apoptozy dochodziło do zmiany lokalizacji ekspresji MYHIIA z zewnątrzkomórkowej na powierzchniową. Niezwykle interesującym jest fakt rozpoznawania MYHIIA na komórkach apoptotycznych przede wszystkim przez przeciwciała wywodzące się z komórek PBL o niezmutowanych genach IgVH (15/16) oraz mające tzw.: stereotypowe BCR (14/16). Wysoka zdolność rozpoznawania MY- HIIA charakteryzowała również chorych mających gorsze rokowanie. W kolejnych doświadczeniach wykazano również, że w surowicy niektórych chorych jak zdrowych występują naturalne przeciwciała rozpoznające MYHIIA. Sugeruje to, że część klonów PBL może się wywodzić z autoreaktywnych limfocytów B produkujących naturalne przeciwciała.
4 436 K. GIANNOPOULOS Apoptoza i proliferacja w PBL Klinicznie PBL charakteryzuje się zróżnicowanym przebiegiem. Według Prof. Dighiero jedna trzecia chorych z rozpoznaniem PBL nigdy nie będzie wymagała leczenia, połowa pozostałych pacjentów będzie wymagała leczenia w przyszłości zaś reszta wymaga wcześniejszego leczenia [8]. Przeżycie chorych waha się od kilku-kilkunastu miesięcy w przypadkach o szybkiej progresji, do kilkunastu lat w przypadkach łagodnie przebiegających. Dotychczas uważano, że za przyczynę stopniowego gromadzenia się komórek białaczkowych we krwi obwodowej, węzłach chłonnych oraz śledzionie bardziej odpowiadają zaburzenia procesów apoptozy niż nadmierna proliferacja. Obserwacje te były w zgodności z obserwowanym klinicznie relatywnie długim czasem podwojenia limfocytozy. Jednak ostatnie lata zmieniły pogląd dotyczący proliferacji w PBL [4]. O ile indeks proliferacyjny mierzony ekspresją białka Ki-67 we krwi obwodowej chorych na PBL jest niewielki [9], to ten sam marker jest wysoce pozytywny u niektórych chorych na PBL w grudkach chłonnych. Ci chorzy charakteryzują się szybciej postępującą postacią choroby, oraz częściej występują u nich niekorzystne czynniki prognostyczne. Przy użyciu dokładnych metod znakowania DNA wykazano również stosunkowo krótki czas przeżycia limfocytów PBL. W przypadkach najaktywniejszej proliferacji, czas odnowienia 50% populacji białaczkowych limfocytów wynosił tylko 3 miesiące, co stanowi odnowę 2% limfocytów PBL dziennie. W przypadkach powolnej proliferacji wartości te mogą być o połowę niższe, czyli dzienna odnowa wynosi około 1% limfocytów białaczkowych. Te dane jednoznacznie wskazują, że o PBL nie można już mówić wyłącznie jako o chorobie z zahamowania apoptozy. Obecnie uznaje się, że w PBL mamy do czynienia z dwoma przedziałami: akumulacyjnym we krwi obwodowej, a później również w śledzionie i wątrobie oraz proliferacyjnym w węzłach chłonnych i szpiku kostnym z możliwym zajęciem grudek chłonnych wątroby i śledziony [4]. Proliferacja jest najbardziej wyrażona w grudkach chłonnych, gdzie również obserwowano liczne czynniki hamujące apoptozę. Krążące we krwi obwodowej białaczkowe limfocyty B wykazują charakterystyczne zahamowanie w fazie G0/G1 cyklu komórkowego, a charakterystyczne zjawisko spontanicznej apoptozy komórek PBL w warunkach in vitro, można tłumaczyć istnieniem czynników środowiskowych hamujących apoptozę w warunkach in vivo. Poszukując czynnika stymulującego proliferację limfocytów PBL, zwrócono uwagę na receptor B-komórkowy (B-cell receptor - BCR), przez który przekazywany jest sygnał w odpowiedzi na kontakt z antygenem. Okazało się, że 2/3 chorych ma zmutowane geny IgVH oraz że ci chorzy charakteryzują się łagodniejszym przebiegiem choroby w odróżnieniu od chorych z niezmutowanym IgVH, tj. zgodnym z linią zarodkową >98%. Hamblin i wsp. [10] opisali istotnie dłuższe przeżycie u chorych ze zmutowanymi genami IgVH niezależnie od stadium zaawansowania choroby. W przełomowym badaniu przeżycia chorych z mutacją IgVH wynosiła 293 miesiące, w porównaniu do 117 miesięcy dla chorych z niezmutowanymi genami IgVH [10]. Istnieje jednak wyjątek od tej reguły, chorzy się z rearanżacją części zmiennej V3-21 mają gorsze rokowanie niezależnie od stanu mutacji IgVH [11]. Z przekazywaniem sygnału przez BCR może być też związana nietypowa ekspresja białka ZAP-70, które jest kinazą tyrozynową zaangażowaną w przekazywanie sygnału przez receptor komórki T (T-cell receptor - TCR) [12]. W PBL mamy do czynienia z dwoma typami chorych, tj.: wykazujących mutacje genów IgVH i charakteryzujących się małą ekspresją ZAP-70 i CD38, a klinicznie lepszym rokowaniem oraz niewykazujących mutacji genów IgVH i charakteryzujących się większą ekspresją ZAP-70 i CD38, a klinicznie gorszym rokowaniem. W przypadkach PBL nie wykazujących mutacji genów IgVH, BCR mają aktywność naturalnych przeciwciał a występowanie stereotypowych sekwencji BCR wskazuje na stymulację antygenową przed i najprawdopodobniej po transformacji nowotworowej. Te limfocyty proliferują najprawdopodobniej w odpowiedzi na kontakt z antygenem grasiczoniezależnym. Powierzchniowe BCR obecne na limfocytach białaczkowych charakteryzujących się zmutowanymi genami IgVH nie wykazują aktywności naturalnych przeciwciał i wydaje się, że stymulacja antygenowa mająca miejsce po transformacji białaczkowej nie jest zbyt efektywna. Tabela 1 zestawia podobieństwa i różnice po-
5 Biologia i rokowanie w PBL 437 między limfocytami PBL a głównymi grupami limfocytów B z których limfocyty PBL mogą się wywodzić. Zmiany cytogenetyczne PBL jest chorobą przebiegającą z wieloma aberracjami chromosomowymi, które w odróżnieniu od innych indolentnych chłoniaków rzadko są translokacjami dotyczącymi genów łańcuchów ciężkich immunoglobulin IGH. Zmiany cytogenetyczne będące najczęściej delacjami ramion chromosomów występują u ponad 80% chorych na PBL. U ponad połowy (55%) chorych obserwuje się delecję ramienia długiego chromosomu 13 (del 13q). Do pozostałych aberracji cytogenetycznych występujących w PBL można zaliczyć: del 11q, trisomię 12, delecję ramienia krótkiego chromosomu 17 (del 17p) i del 6q (wymienione w kolejności występowania, która wynosi odpowiednio 18%, 16%, 7% i 6%) [13]. Poza wskazaniem na możliwą etiopatogenezę PBL, zmiany genetyczne mają istotny wpływ na przebieg choroby oraz odpowiedź na zastosowane leczenie. Trisomia chromosomu 12. nie jest czynnikiem obciążającym dla chorych na PBL. Do niekorzystnych czynników prognostycznych zaliczamy del 17p oraz 11q, z najgorszym rokowaniem dla chorych z del 17p, w obrębie której znajduje się supresor nowotworowy gen TP53. W obrębie delecji 11q znajduje się innym ważny antyonkogen gen ATM. Rokownicze znaczenie aberracji cytogenetycznych zostało wykazane w wielu badaniach. W roku 2000 Dohner i wsp. [13] określili znaczenie tych zmian ujmując je w model hierarchiczny. Geny tracone mogą mieć istotne znaczenie w patogenezie PBL. U ponad połowy chorych charakteryzujących del 13q tracone są istotne geny supresorowe oraz microrna (mirna) regulujące ekspresję onkogenów. Jako, że del 13q jest najczęstszą aberracją cytogenetyczną wielu badaczy uznaje tą zmianę za pierwotną transformację upatrując się u tych chorych zmian umożliwiających zidentyfikowanie patomechanizmu PBL. Ostatnio określono dwa mirna mir-15a i mir-16-1 zlokalizowane w traconym rejonie 13q14. Istotnym faktem jest również ich zmniejszona ekspresja w przypadkach PBL bez del 13q14, będąca najprawdopodobniej skutkiem nieefektywnej obróbki prekursorów mir-15a i mir Poziom mir-15a i mir-16-1 odwrotnie koreluje z ekspresją białka antyapoptotycznego Bcl-2, którego zwiększona ekspresja jest dobrze opisanym zjawiskiem w PBL i może odpowiadać za wydłużone przeżycie klonu limfocytów białaczkowych. Pomimo tak istotnych dysregulacji genetycznych nie tłumaczą one wydłużonego przeżycia lub proliferacji komórek PBL, co można prosto udowodnić w warunkach in vitro, gdzie komórki PBL będą ulegały apoptozie. Wskazuje to na kluczową rolę mikrośrodowiska w podtrzymaniu przeżycia oraz proliferacji komórek PBL. Jako, że najczęściej delecja 13q jest monoalleliczna wyciszenie genów obecnych w drugim loci tłumaczone jest mechanizmem haploinsuficjencji [14]. W przypadku del 11q dochodzi min.: do utraty funkcji genu ATM (ataxia telangiectasia mutated) odpowiadającego za kontrolę cyklu komórkowego oraz mechanizmy naprawy DNA. Zmianą najlepiej poznaną jest utrata genu supresorowego TP53 w przypadku del 17p. Interesujące jest, że u chorych z del 17p często dochodzi do mutacji w obrębie TP53 drugiego chromosomu (81%) [15]. Mutacje TP53 bez del 17p występują rzadko u 4,5% chorych, jednak ich występowanie jest równie niekorzystnym czynnikiem prognostycznym jak del 17p. Niezwykle istotna z klinicznego punktu widzenia jest identyfikacja chorych z del 17p, którzy wykazują oporność na leczenie analogami purynowymi. Interesujące jest również, że podczas leczenia pacjentów z del 17p dochodzi do selektywnej ekspansji klonu komórek charakteryzujących się tą aberracją chromosomową/lub mutacją TP53 [16]. Oporność in vivo na leczenie analogami purynowymi chorych z del 17p wskazuje na konieczność innego podejścia terapeutycznego dla tej grupy chorych. Obecnie prowadzone są badania nad podawaniem przeciwciała anty-cd52 (alemtuzumabu) chorym z del 17p w już pierwszej linii leczenia [17]. U chorych na PBL obserwowano zmiany karyotypu w trakcie progresji choroby. Stilgenbauer i wsp. [16] opisali wystąpienie dodatkowych aberracji chromosomowych u 13 z 64 chorych na PBL obserwowanych przez średnio 42 miesiące. U czterech było to dodatkowe pojawienie się del 17p, u trzech del 6q, u dwóch del 11q, a u jednego chorego del 8q. W trakcie
6 438 K. GIANNOPOULOS ewolucji klonalnej u trzech kolejnych chorych z mono-alleliczną del 13q, obserwowano zmianę tej korzystnej rokowniczo aberracji na mniej korzystną prognostycznie bi-alleliczną del 13q. Ewolucja klonalna, obserwowana była tylko u chorych z niezmutowanymi genami IgVH i stanowiła niezależny negatywny czynnik rokowniczy. W porównaniu do niekorzystnych zmian cytogenetycznych (hazard ratio (HR)=1.66) oraz stanu mutacji (HR=1.3) wystąpienie ewolucji klonalnej najsilniej związane było ze zwiększonym ryzykiem śmierci (HR = 2.97) dla chorych na PBL. Badacze z tej samej grupy dokonali również analizy zaburzeń szlaku TP53 u chorych opornych na fludarabinę leczonych alemtuzumabem podawanym podskórnie w ramach badania CLL2H niemieckiej grupy badawczej PBL [18]. Mutacje TP53 obserwowano u 37% z 99 chorych w badanej grupie. Dwunastu z 67 chorych (18%) posiadało mutacje TP53, nie wykazując del 17p. W połowie przypadków obserwowano występowanie uniparentnej (jednorodzicielskiej) (hetero)disomii (UPD uniparental disomy) w rejonie 17p, czyli dziedziczenia obu kopii chromosomu (lub jego części) od jednego z rodziców. UPD w rejonie 17p doprowadza do duplikacji zmutowanego allelu TP53 powodując takie same konsekwencje biologiczne i kliniczne jak współistnienie del17p i mutacji TP53. Chorzy na PBL z del17p lub mutacją TP53 charakteryzowali się bardzo małą ekspresją mir-34a. Wcześniejsze badania wykazały, że p53 reguluje ekspresję mir-34a i mir-34b/c, które znajdują się odpowiednio w regionach 1p36 i 11q23. Co ciekawe, region 11q23 jest tym samym, który najczęściej ulega delecji u chorych na PBL z del11q. Wydaje się, że mir-34a uczestniczy w istotnych procesach związanych z aktywacją p53 takich jak apoptoza czy kontrola cyklu komórkowego. Mała ekspresja mir-34a wiąże się również z opornością na fludarabinę. Wydaje się, że niekorzystne znaczenie del17p jest w znacznej mierze związane z dezaktywacją p53 spowodowaną małą ekspresją mir-34a. Monoklonalna limfocytoza B-komórkowa (MLB) Monoklonalna limfocytoza B-komórkowa (MLB) jest bezobjawową akumulacją monoklonalnych limfocytów B o fenotypie charakterystycznym dla limfocytów PBL występujących w liczbie nie spełniającej kryteriów rozpoznania PBL tj. < 5,0x10 9 /l. Termin MLB jest dosyć nowy jednak od dawna znany był fakt występowania monoklonalnych limfocytów o fenotypie PBL u pewnego odsetka zdrowych osób. Niektórzy badacze w MLB doszukują się stadium przedbiałaczkowego, jednak częstość występowania MLB jest znacznie większa niż PBL, co nie do końca tłumaczy występowanie tego dość częstego zaburzenia u osób starszych. W przeprowadzonym badaniu Rossi i wsp. [19] przeanalizowali 460 przypadków ekspansji limfocytów o fenotypie PBL, 123 z MLB oraz 154 chorych na PBL w początkowym, 0 stadium zaawansowania wg klasyfikacja Raia. Osoby z MLB wykazywały ograniczoną immunosupresję oraz mniejszą częstość występowania infekcji. Obserwowano również rzadsze, w porównaniu z chorymi na PBL, występowanie del 11q i del 17p oraz mutacji TP53, wolniejszy czas podwojenia limfocytozy jak również dłuższy czas do leczenia. Poza tymi korzystnymi cechami, osoby z MLB wykazywały progresję do PBL zależną od limfocytozy. Najwolniejszą progresję do CLL wykazywały osoby z MLB <1, /l. Analizując czynniki rokownicze wykazano indywidualną przydatność określania stanu mutacji genów IgVH, ekspresji CD38 i CD49d oraz analizy aberracji chromosomowych określanych metodą FISH. W badaniu wykazano, że osoby z MLB charakteryzują się lepszym rokowaniem w porównaniu do chorych na PBL w stadium 0 wg Raia. Jest ono jednak w dużej mierze determinowane przez czynniki rokownicze. Rokowanie W oparciu o badanie fizykalne oraz wyniki badań dodatkowych, a w szczególności morfologię krwi, można określić stopień zaawansowania PBL. Stopień zaawansowania jest ważnym czynnikiem prognostycznym. Przewidywany czas przeżycia chorych w stadium A wynosi > 10 lat, w stadium B
7 Biologia i rokowanie w PBL 439 około 7 lat oraz średnio 2 lata dla stadium C [8]. Jednak nie u wszystkich chorych w określonym stadium zaawansowania choroba przebiega z taką samą dynamiką. Do czynników prognostycznych uznawanych za obciążające poza stadiami zaawansowania choroby (stadium 3 i 4 według Raia oraz C według Bineta), zalicza się: rozlany typ naciekania szpiku, czas podwojenia liczby limfocytów krótszy niż 12 miesięcy, obecność prolimfocytów we krwi obwodowej >10%, a także stężenie w surowicy LDH > 325 U/L i β2 m >3 mg/l. W ostatnich latach zidentyfikowano wiele czynników, przy pomocy których można scharakteryzować przebieg choroby [20]. Do najważniejszych, których przydatność została zweryfikowana w wielu badaniach klinicznych należą aberracje chromosomowe [13], stan mutacji części zmiennej łańcucha ciężkiego immunoglobulin (IgVH) [10] oraz ekspresja cząsteczki CD38 [21] i białka towarzyszącego łańcuchowi zeta (zeta chain associated protein 70 - ZAP-70) [22]. Odkrycie ZAP-70 zawdzięczamy analizie GEP w której wykazano znamiennie zwiększoną ekspresję ZAP70 u chorych z niezmutowanymi genami IgVH [6]. Możliwość oceny ekspresji na poziomie białkowym pozwoliła na przeprowadzenie badań na większej grupie chorych i uznanie ZAP-70 jako niezależnego czynnika rokowniczego [22]. Kolejne analizy GEP wykazały, że ekspresja genów lipazy lipoproteinowej (LPL) oraz metaloproteinazy ADAM29, koreluje ściśle ze stanem mutacji IgVH [23]. W ostatnich badaniach porównując uznane czynniki prognostyczne takie jak CD38, ZAP-70 czy stan mutacji IgVH w grupie 765 chorych, badacze z MD Anderson ocenili, że ZAP-70 jest najsilniejszym czynnikiem dyskryminującym przeżycie pacjentów z PBL [24]. Podsumowując w świetle przedstawionych aktualnych faktów wydaje się, że nie powinniśmy dłużej uznawać PBL za chorobę wynikającą z zahamowania apoptozy. Wyniki wielu doświadczeń wskazują na istnienie centrów proliferacji w PBL, która ma miejsce w węzłach chłonnych i szpiku kostnym. Obecny model PBL jako choroby przebiegającej w dwóch przedziałach: akumulacyjnym i proliferacyjnym wydaje się mieć solidne wytłumaczenie doświadczalne i kliniczne. Jednak nadal mimo co raz lepszego poznania licznych dysregulacji genetycznych patogeneza PBL pozostaje tajemnicą. PIŚMIENNICTWO 1. Ghia P, Stamatopoulos K, Belessi C, i wsp. Geographic patterns and pathogenetic implications of IGHV gene usage in chronic lymphocytic leukemia: the lesson of the IGHV3-21 gene. Blood. 2005; 105: Chu CC, Catera R, Hatzi K, i wsp. Chronic lymphocytic leukemia antibodies with a common stereotypic rearrangement recognize non-muscle myosin heavy chain IIA. Blood. 2008; 112: Ghia P, Scielzo C, Frenquelli M, Muzio M, Caligaris-Cappio F. From normal to clonal B cells: Chronic lymphocytic leukemia (CLL) at the crossroad between neoplasia and autoimmunity. Autoimmun Rev. 2007; 7: Caligaris-Cappio F, Ghia P. Novel insights in chronic lymphocytic leukemia: are we getting closer to understanding the pathogenesis of the disease? J Clin Oncol. 2008; 26: Murray F, Darzentas N, Hadzidimitriou A, i wsp. Stereotyped patterns of somatic hypermutation in subsets of patients with chronic lymphocytic leukemia: implications for the role of antigen selection in leukemogenesis. Blood. 2008; 111: Klein U, Tu Y, Stolovitzky GA, i wsp. Gene expression profiling of B cell chronic lymphocytic leukemia reveals a homogeneous phenotype related to memory B cells. J Exp Med. 2001; 194: Chu CC, Catera R, Zhang L, i wsp. Many chronic lymphocytic leukemia antibodies recognize apoptotic cells with exposed nonmuscle myosin heavy chain IIA: implications for patient outcome and cell of origin. Blood. 2010; 115: Keating MJ, Chiorazzi N, Messmer B, i wsp. Biology and treatment of chronic lymphocytic leukemia. Hematology Am Soc Hematol Educ Program. 2003: Bryant RJ, Banks PM, O'Malley DP. Ki67 staining pattern as a diagnostic tool in the evaluation of lymphoproliferative disorders. Histopathology. 2006; 48: Hamblin TJ, Davis Z, Gardiner A, Oscier DG, Stevenson FK. Unmutated Ig V(H) genes are associated with a more aggressive form of chronic lymphocytic leukemia. Blood. 1999; 94:
8 440 K. GIANNOPOULOS 11. Tobin G, Rosenquist R. Prognostic usage of V(H) gene mutation status and its surrogate markers and the role of antigen selection in chronic lymphocytic leukemia. Med Oncol. 2005; 22: van Leeuwen JE, Samelson LE. T cell antigen-receptor signal transduction. Curr Opin Immunol. 1999; 11: Dohner H, Stilgenbauer S, Benner A, i wsp. Genomic aberrations and survival in chronic lymphocytic leukemia. N Engl J Med. 2000; 343: Mertens D, Wolf S, Schroeter P, i wsp. Down-regulation of candidate tumor suppressor genes within chromosome band 13q14.3 is independent of the DNA methylation pattern in B-cell chronic lymphocytic leukemia. Blood. 2002; 99: Zenz T, Krober A, Scherer K, i wsp. Mono-allelic TP53 inactivation is associated with poor prognosis in CLL: Results from a detailed genetic characterization with long term follow-up. Blood. 2008; 112: Stilgenbauer S, Sander S, Bullinger L, i wsp. Clonal evolution in chronic lymphocytic leukemia: acquisition of high-risk genomic aberrations associated with unmutated VH, resistance to therapy, and short survival. Haematologica. 2007; 92: Hillmen P, Skotnicki AB, Robak T, i wsp. Alemtuzumab compared with chlorambucil as first-line therapy for chronic lymphocytic leukemia. J Clin Oncol. 2007; 25: Zenz T, Häbe S, Denzel T, i wsp. Detailed analysis of p53 pathway defects in fludarabine-refractory chronic lymphocytic leukemia (CLL): dissecting the contribution of 17p deletion, TP53 mutation, p53-p21 dysfunction, and mir34a in a prospective clinical trial. Blood. 2009; 114: Rossi D, Sozzi E, Puma A i wsp. The prognosis of clinical monoclonal B cell lymphocytosis differs from prognosis of Rai 0 chronic lymphocytic leukaemia and is recapitulated by biological risk factors. Br J Haematol. 2009; 146: Montserrat E. New prognostic markers in CLL. Hematology Am Soc Hematol Educ Program. 2006: Damle RN, Wasil T, Fais F, i wsp. Ig V gene mutation status and CD38 expression as novel prognostic indicators in chronic lymphocytic leukemia. Blood. 1999; 94: Crespo M, Bosch F, Villamor N, i wsp. ZAP-70 expression as a surrogate for immunoglobulin-variable-region mutations in chronic lymphocytic leukemia. N Engl J Med. 2003; 348: Oppezzo P, Vasconcelos Y, Settegrana C, i wsp. French Cooperative Group on CLL. The LPL/ADAM29 expression ratio is a novel prognosis indicator in chronic lymphocytic leukemia. Blood 2005; 106: Rassenti LZ, Jain S, Keating MJ, i wsp. Relative value of ZAP-70, CD38, and immunoglobulin mutation status in predicting aggressive disease in chronic lymphocytic leukemia. Blood. 2008; 112: Praca wpłynęła do Redakcji r. i została zakwalifikowana do druku r. Adres Autora: Dr hab. Krzysztof Giannopoulos Samodzielna Pracownia Hematoonkologii Doświadczalnej Katedra i Zakład Immunologii Klinicznej Uniwersytet Medyczny w Lublinie ul. Jaczewskiego Lublin tel fax giannop@tlen.pl
starszych na półkuli zachodniej. Typową cechą choroby jest heterogenny przebieg
STRESZCZENIE Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) jest najczęstszą białaczką ludzi starszych na półkuli zachodniej. Typową cechą choroby jest heterogenny przebieg kliniczny, zróżnicowane rokowanie. Etiologia
Bardziej szczegółowoIL-4, IL-10, IL-17) oraz czynników transkrypcyjnych (T-bet, GATA3, E4BP4, RORγt, FoxP3) wyodrębniono subpopulacje: inkt1 (T-bet + IFN-γ + ), inkt2
Streszczenie Mimo dotychczasowych postępów współczesnej terapii, przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) nadal pozostaje chorobą nieuleczalną. Kluczem do znalezienia skutecznych rozwiązań terapeutycznych
Bardziej szczegółowoOcena wpływu ekspresji komórkowej wybranych mikrorna na wrażliwość na analogi nukleozydów purynowych u chorych
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE I Wydział Lekarski z Oddziałem Stomatologicznym Agnieszka Szymczyk Ocena wpływu ekspresji komórkowej wybranych mikrorna na wrażliwość na analogi nukleozydów purynowych u
Bardziej szczegółowoPrzewlekła białaczka limfocytowa
Przewlekła białaczka limfocytowa Ewa Lech-Marańda Klinika Hematologii Instytutu Hematologii i Transfuzjologii Klinika Hematologii i Transfuzjologii CMKP Przewlekła białaczka limfocytowa (CLL) Początek
Bardziej szczegółowoOcena spontanicznej apoptozy komórek nowotworowych w odniesieniu do czynników prognostycznych przewlekłej białaczki limfocytowej
Postępy Nauk Medycznych, t. XXVI, nr 10, 2013 Borgis *Arkadiusz Macheta, Katarzyna Radko, Agnieszka Szymczyk, Piotr Klimek, Sylwia Chocholska, Monika Podhorecka Ocena spontanicznej apoptozy komórek nowotworowych
Bardziej szczegółowoNowotwory układu chłonnego
Nowotwory układu chłonnego Redakcja: Krzysztof Warzocha, Monika Prochorec-Sobieszek, Ewa Lech-Marańda Zespół autorski: Sebastian Giebel, Krzysztof Jamroziak, Przemysław Juszczyński, Ewa Kalinka-Warzocha,
Bardziej szczegółowoNON-HODGKIN S LYMPHOMA
NON-HODGKIN S LYMPHOMA Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku We Wrocławiu Aleksandra Bogucka-Fedorczuk DEFINICJA Chłoniaki Non-Hodgkin (NHL) to heterogeniczna grupa nowotworów charakteryzująca
Bardziej szczegółowoPOSTĘPY W LECZENIU PBL
POSTĘPY W LECZENIU PBL Klinika Chorób Wewnętrznych i Hematologii Wojskowy Instytut Medyczny Prof. dr hab. med. Piotr Rzepecki Terapia przełomowa Pojęcie terapii przełomowych w hematoonkologii zostało wprowadzone
Bardziej szczegółowoAtypowa morfologia limfocytów: niekorzystny rokowniczo czynnik związany z ekspresją antygenu CD38 na komórkach przewlekłej białaczki limfocytowej
14 S. Chełstowska i wsp.: Atypowa morfologia limfocytów: niekorzystny rokowniczo czynnik ORIGINAL PAPERS / PRACE ORYGINALNE Atypowa morfologia limfocytów: niekorzystny rokowniczo czynnik związany z ekspresją
Bardziej szczegółowoPromotor: prof. dr hab. Katarzyna Bogunia-Kubik Promotor pomocniczy: dr inż. Agnieszka Chrobak
INSTYTUT IMMUNOLOGII I TERAPII DOŚWIADCZALNEJ IM. LUDWIKA HIRSZFELDA WE WROCŁAWIU POLSKA AKADEMIA NAUK mgr Milena Iwaszko Rola polimorfizmu receptorów z rodziny CD94/NKG2 oraz cząsteczki HLA-E w patogenezie
Bardziej szczegółowoPersonalizacja leczenia w hematoonkologii dziecięcej
MedTrends 2016 Europejskie Forum Nowoczesnej Ochrony Zdrowia Zabrze, 18-19 marca 2016 r. Personalizacja leczenia w hematoonkologii dziecięcej Prof. dr hab. n. med. Tomasz Szczepański Katedra i Klinika
Bardziej szczegółowoBiałaczka limfatyczna
www.oncoindex.org SUBSTANCJE CZYNNE W LECZENIU: Białaczka limfatyczna OBEJMUJE PRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ LIMFOCYTOWĄ (PBL) I OSTRĄ BIAŁACZKĘ LIMFOBLASTYCZNĄ (ALL) Clofarabine Leczenie ostrej białaczki limfoblastycznej
Bardziej szczegółowoOcena immunologiczna i genetyczna białaczkowych komórek macierzystych
Karolina Klara Radomska Ocena immunologiczna i genetyczna białaczkowych komórek macierzystych Streszczenie Wstęp Ostre białaczki szpikowe (Acute Myeloid Leukemia, AML) to grupa nowotworów mieloidalnych,
Bardziej szczegółowolek. Jacek Krzanowski
lek. Jacek Krzanowski "Analiza ekspresji wybranych mikrorna w dziecięcej ostrej białaczce limfoblastycznej z komórek B (B-ALL) z obecnością mikrodelecji genów dla czynników transkrypcyjnych" Streszczenie
Bardziej szczegółowoNowe markery prognostyczne przewlekłej białaczki limfocytowej
Matysiak Hygeia Public M i wsp. Health Nowe 2014, markery 49(3): prognostyczne 435-441 przewlekłej białaczki limfocytowej 435 Nowe markery prognostyczne przewlekłej białaczki limfocytowej New prognostic
Bardziej szczegółowoImmunologia komórkowa
Immunologia komórkowa ocena immunofenotypu komórek Mariusz Kaczmarek Immunofenotyp Definicja I Charakterystyczny zbiór antygenów stanowiących elementy różnych struktur komórki, związany z jej różnicowaniem,
Bardziej szczegółowoPODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz.i): wprowadzenie (komórki, receptory, rozwój odporności nabytej)
PODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz.i): wprowadzenie (komórki, receptory, rozwój odporności nabytej) Nadzieja Drela ndrela@biol.uw.edu.pl Konspekt do wykładu
Bardziej szczegółowoCzy warto wykonywać badania cytogenetyczne i molekularne w szpiczaku mnogim?
Czy warto wykonywać badania cytogenetyczne i molekularne w szpiczaku mnogim? Jan Maciej Zaucha Gdański Uniwersytet Medyczny Gdyńskie Centrum Onkologii Kraków 19.04.2010 TAK WARTO Dziękuje za uwagę! Rola
Bardziej szczegółowoAktywność fosfatazy alkalicznej w neutrofilach u pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową
Aktywność fosfatazy alkalicznej w neutrofilach u pacjentów z przewlekłą białaczką szpikową Radosław Charkiewicz praca magisterska Zakład Diagnostyki Hematologicznej Uniwersytet Medyczny w Białymstoku Przewlekła
Bardziej szczegółowoZnaczenie badania czynników prognostycznych przy rozpoznaniu przewlekłej białaczki limfocytowej
Postępy Nauk Medycznych, t. XXVI, nr 3, 2013 Borgis *Joanna Dziaczkowska-Suszek, Małgorzata Krawczyk-Kuliś, Aleksandra Bartkowska-Chrobok, Sławomira Kyrcz-Krzemień Znaczenie badania czynników prognostycznych
Bardziej szczegółowoTolerancja immunologiczna
Tolerancja immunologiczna autotolerancja, tolerancja na alloantygeny i alergeny dr Katarzyna Bocian Zakład Immunologii kbocian@biol.uw.edu.pl Funkcje układu odpornościowego obrona bakterie alergie wirusy
Bardziej szczegółowoLeki immunomodulujące-przełom w leczeniu nowotworów hematologicznych
Leki immunomodulujące-przełom w leczeniu nowotworów hematologicznych Jadwiga Dwilewicz-Trojaczek Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Warszawa
Bardziej szczegółowoCzynniki prognostyczne w przewlekłej białaczce limfocytowej
PRACA PRZEGLĄDOWA Piotr Stelmach, Jerzy Z. Błoński, Tadeusz Robak Klinika Hematologii Uniwersytetu Medycznego w Łodzi, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny im. M. Kopernika w Łodzi Czynniki prognostyczne
Bardziej szczegółowoSkale i wskaźniki jakości leczenia w OIT
Skale i wskaźniki jakości leczenia w OIT Katarzyna Rutkowska Szpital Kliniczny Nr 1 w Zabrzu Wyniki leczenia (clinical outcome) śmiertelność (survival) sprawność funkcjonowania (functional outcome) jakość
Bardziej szczegółowoProfilaktyka i leczenie czerniaka. Dr n. med. Jacek Calik
Profilaktyka i leczenie czerniaka Dr n. med. Jacek Calik Czerniaki Czerniaki są grupą nowotworów o bardzo zróżnicowanej biologii, przebiegu i rokowaniu. Nowotwory wywodzące się z melanocytów. Pochodzenie
Bardziej szczegółowoZAP-70 i jego rola w nowotworach układu krwiotwórczego
PRACA POGLĄDOWA Review Article Acta Haematologica Polonica 2010, 41, Nr 2, str. 239 243 EWA WĄSIK-SZCZEPANEK ZAP-70 i jego rola w nowotworach układu krwiotwórczego Significance of ZAP-70 in hematologic
Bardziej szczegółowoprof. Joanna Chorostowska-Wynimko Zakład Genetyki i Immunologii Klinicznej Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie
prof. Joanna Chorostowska-Wynimko Zakład Genetyki i Immunologii Klinicznej Instytut Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie Sekwencyjność występowania zaburzeń molekularnych w niedrobnokomórkowym raku płuca
Bardziej szczegółowoPrzewlekła białaczka limfocytowa (PBL) - nowoczesne metody terapii
Przewlekła białaczka limfocytowa (PBL) - nowoczesne metody terapii Klinika Chorób Wewnętrznych i Hematologii Wojskowy Instytut Medyczny Prof. dr hab. med. Piotr Rzepecki Przewlekła białaczka limfocytowa
Bardziej szczegółowoPiotr Potemski. Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi
Piotr Potemski Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Szpital im. M. Kopernika w Łodzi VI Letnia Akademia Onkologiczna dla Dziennikarzy, Warszawa, 10-12.08.2016 1 Obserwowane są samoistne regresje zmian przerzutowych
Bardziej szczegółowoSYTUACJA PACJENTÓW HEMATOONKOLOGICZNYCH I ICH BLISKICH. Aleksandra Rudnicka Rzecznik PKPO
SYTUACJA PACJENTÓW HEMATOONKOLOGICZNYCH I ICH BLISKICH Aleksandra Rudnicka Rzecznik PKPO Koalicja to wspólny głos ponad 100 tysięcy pacjentów onkologicznych! 44 organizacje wspólnie działają na rzecz chorych
Bardziej szczegółowoCHOROBY NOWOTWOROWE. Twór składający się z patologicznych komórek
CHOROBY NOWOTWOROWE Twór składający się z patologicznych komórek Powstały w wyniku wielostopniowej przemiany zwanej onkogenezą lub karcinogenezą Morfologicznie ma strukturę zbliżoną do tkanki prawidłowej,
Bardziej szczegółowoAnaliza mutacji genów EGFR, PIKCA i PTEN w nerwiaku zarodkowym
Analiza mutacji genów EGFR, PIKCA i PTEN w nerwiaku zarodkowym mgr Magdalena Brzeskwiniewicz Promotor: Prof. dr hab. n. med. Janusz Limon Katedra i Zakład Biologii i Genetyki Gdański Uniwersytet Medyczny
Bardziej szczegółowoUNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA.
UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE KATEDRA I KLINIKA REUMATOLOGII I UKŁADOWYCH CHORÓB TKANKI ŁĄCZNEJ PRACA DOKTORSKA Małgorzata Biskup Czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego u chorych na reumatoidalne zapalenie
Bardziej szczegółowoCzym jest medycyna personalizowana w kontekście wyzwań nowoczesnej onkologii?
Czym jest medycyna personalizowana w kontekście wyzwań nowoczesnej onkologii? Wykorzystanie nowych technik molekularnych w badaniach nad genetycznymi i epigenetycznymi mechanizmami transformacji nowotworowej
Bardziej szczegółowoLECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 618 Poz. 51 Załącznik B.14. LECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej dazatynibem 1.1. Kryteria
Bardziej szczegółowoStandard leczenia, jakiego oczekują pacjenci z przewlekłą białaczką limfocytową. Aleksandra Rudnicka rzecznik PKPO
Standard leczenia, jakiego oczekują pacjenci z przewlekłą białaczką limfocytową Aleksandra Rudnicka rzecznik PKPO Wspólny głos ponad 100 tysięcy pacjentów onkologicznych! 45 organizacje wspólnie działają
Bardziej szczegółowoMaciej Korpysz. Zakład Diagnostyki Biochemicznej UM Lublin Dział Diagnostyki Laboratoryjnej Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 w Lublinie
Nowe możliwości oceny białka monoklonalnego za pomocą oznaczeń par ciężki-lekki łańcuch immunoglobulin (test Hevylite) u chorych z dyskrazjami plazmocytowymi. Maciej Korpysz Zakład Diagnostyki Biochemicznej
Bardziej szczegółowoDr hab.n.med. Małgorzata Krawczyk-Kuliś Katowice, 29.09.2015. Recenzja. rozprawy doktorskiej Lekarza Pawła Jarosza
Dr hab.n.med. Małgorzata Krawczyk-Kuliś Katowice, 29.09.2015 Katedra i Klinika Hematologii i Transplantacji Szpiku Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach ul. Dąbrowskiego 25 40-032 Katowice Recenzja
Bardziej szczegółowoLECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1)
Załącznik B.14. LECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej dazatynibem 1.1. Kryteria kwalifikacji 1) przewlekła białaczka szpikowa
Bardziej szczegółowoZespoły mielodysplastyczne
Zespoły mielodysplastyczne J A D W I G A D W I L E W I C Z - T R O J A C Z E K K L I N I K A H E M ATO LO G I I, O N KO LO G I I I C H O R Ó B W E W N Ę T R Z N YC H WA R S Z AW S K I U N I W E R S Y T
Bardziej szczegółowoS T R E S Z C Z E N I E
STRESZCZENIE Cel pracy: Celem pracy jest ocena wyników leczenia napromienianiem chorych z rozpoznaniem raka szyjki macicy w Świętokrzyskim Centrum Onkologii, porównanie wyników leczenia chorych napromienianych
Bardziej szczegółowoRola receptora BCR (B-cell receptor) w rozwoju przewlekłej białaczki limfocytowej z komórek B (PBL-B)
PRACA POGLĄDOWA Review Article Acta Haematologica Polonica 2009, 40, Nr 1, str. 35 43 AGNIESZKA GAJEWSKA Rola receptora BCR (B-cell receptor) w rozwoju przewlekłej białaczki limfocytowej z komórek B (PBL-B)
Bardziej szczegółowowolna od leczenia? (TFR ang. Treatment Free Remission)
Czy można bezpiecznie przerwać leczenie przewlekłej białaczki szpikowej Czym jest remisja wolna od leczenia (TFR ang. Treatment Free Remission) KILKA INFORMACJI NA POCZąTEK... Remisja wolna od leczenia
Bardziej szczegółowoBadania osobniczej promieniowrażliwości pacjentów poddawanych radioterapii. Andrzej Wójcik
Badania osobniczej promieniowrażliwości pacjentów poddawanych radioterapii Andrzej Wójcik Zakład Radiobiologii i Immunologii Instytut Biologii Akademia Świętokrzyska Świętokrzyskie Centrum Onkologii Fig.
Bardziej szczegółowoLECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1)
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 624 Poz. 71 Załącznik B.14. LECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej dazatynibem 1.1. Kryteria
Bardziej szczegółowoDr hab. n. med. Paweł Blecharz
BRCA1 zależny rak piersi i jajnika odmienności diagnostyczne i kliniczne (BRCA1 dependent breast and ovarian cancer clinical and diagnostic diversities) Paweł Blecharz Dr hab. n. med. Paweł Blecharz Dr
Bardziej szczegółowoUSG Power Doppler jest użytecznym narzędziem pozwalającym na uwidocznienie wzmożonego przepływu naczyniowego w synovium będącego skutkiem zapalenia.
STRESZCZENIE Serologiczne markery angiogenezy u dzieci chorych na młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - korelacja z obrazem klinicznym i ultrasonograficznym MIZS to najczęstsza przewlekła artropatia
Bardziej szczegółowoRaport Biała Księga PBL
Raport Biała Księga PBL 01 agenda 01 Informacje o raporcie 02 Fakty o chorobie 03 Sylwetka pacjenta 04 Standardy leczenia i diagnostyka 05 Wyzwania w opiece nad chorymi w Polsce 06 Wnioski 02 Informacje
Bardziej szczegółowoLECZENIE CHORYCH NA PRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ SZPIKOWĄ (ICD-10 C 92.1)
Załącznik B.14. LECZENIE CHORYCH NA PRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ SZPIKOWĄ (ICD-10 C 92.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej dazatynibem 1.1. Kryteria kwalifikacji 1) przewlekła białaczka
Bardziej szczegółowoCzynniki genetyczne sprzyjające rozwojowi otyłości
Czynniki genetyczne sprzyjające rozwojowi otyłości OTYŁOŚĆ Choroba charakteryzująca się zwiększeniem masy ciała ponad przyjętą normę Wzrost efektywności terapii Czynniki psychologiczne Czynniki środowiskowe
Bardziej szczegółowoNowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej
Nowe możliwości leczenia ostrej białaczki limfoblastycznej Dr hab. med. Grzegorz W. Basak Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych Warszawski Uniwersytet Medyczny Warszawa, 17.12.15
Bardziej szczegółowoPolskie doświadczenia kliniczne z bendamustyną
Polskie doświadczenia kliniczne z bendamustyną Iwona Hus Klinika Hematoonkologii i Transplantacji Szpiku UM w Lublinie XXIII Zjazd PTHiT Wrocław 2009 Bendamustyna w leczeniu PBL monoterapia Efficacy of
Bardziej szczegółowoCzy immunoterapia nowotworów ma racjonalne podłoże? Maciej Siedlar
Czy immunoterapia nowotworów ma racjonalne podłoże? Maciej Siedlar Zakład Immunologii Klinicznej Katedra Immunologii Klinicznej i Transplantologii Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum, oraz Uniwersytecki
Bardziej szczegółowoMaria Szczotka ROZPRAWA HABILITACYJNA
Maria Szczotka ZASTOSOWANIE CYTOMETRII PRZEPŁYWOWEJ DO OCENY EKSPRESJI BIAŁKA gp51 WIRUSA ENZOOTYCZNEJ BIAŁACZKI BYDŁA (BLV) W LIMFOCYTACH ZAKAŻONYCH ZWIERZĄT ROZPRAWA HABILITACYJNA RECENZENCI: prof. dr
Bardziej szczegółowoWydłużenie życia chorych z rakiem płuca - nowe możliwości
Wydłużenie życia chorych z rakiem płuca - nowe możliwości Pulmonologia 2015, PAP, Warszawa, 26 maja 2015 1 Epidemiologia raka płuca w Polsce Pierwszy nowotwór w Polsce pod względem umieralności. Tendencja
Bardziej szczegółowoWIEDZA. wskazuje lokalizacje przebiegu procesów komórkowych
Załącznik nr 7 do zarządzenia nr 12 Rektora UJ z 15 lutego 2012 r. Opis zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych Nazwa studiów: Medycyna Molekularna w Praktyce Klinicznej Typ studiów:
Bardziej szczegółowoModel Marczuka przebiegu infekcji.
Model Marczuka przebiegu infekcji. Karolina Szymaniuk 27 maja 2013 Karolina Szymaniuk () Model Marczuka przebiegu infekcji. 27 maja 2013 1 / 17 Substrat Związek chemiczny, który ulega przemianie w wyniku
Bardziej szczegółowoMAM HAKA NA CHŁONIAKA
MAM HAKA NA CHŁONIAKA CHARAKTERYSTYKA OGÓLNA Chłoniaki są to choroby nowotworowe, w których następuje nieprawidłowy wzrost komórek układu limfatycznego (chłonnego). Podobnie jak inne nowotwory, chłoniaki
Bardziej szczegółowoLECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1)
Załącznik B.14. LECZENIE PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZKI SZPIKOWEJ (ICD-10 C 92.1) ŚWIADCZENIOBIORCY 1. Leczenie przewlekłej białaczki szpikowej u dorosłych imatinibem 1.1 Kryteria kwalifikacji Świadczeniobiorcy
Bardziej szczegółowoPrzewlekła białaczka limfocytowa
Przewlekła białaczka limfocytowa Krzysztof Warzocha Definicja Przewlekłą białaczkę limfocytową (CLL, chronic lymphocytic leukemia) definiuje się jako monoklonalną limfocytozę B-komórkową, trwającą co najmniej
Bardziej szczegółowoZespół Omenna u kuzynów: różny przebieg kliniczny i identyczna mutacja genu RAG1.
PRACE KAZUISTYCZNE / CASE REPORTS 367 Zespół Omenna u kuzynów: różny przebieg kliniczny i identyczna mutacja genu RAG1. Omenn s syndrome in cousins: different clinical course and identical RAG1 mutation
Bardziej szczegółowooporność odporność oporność odporność odporność oporność
oporność odporność odporność nieswoista bierna - niskie ph na powierzchni skóry (mydła!) - enzymy - lizozym, pepsyna, kwas solny żołądka, peptydy o działaniu antybakteryjnym - laktoferyna- przeciwciała
Bardziej szczegółowoDiagnostyka zakażeń EBV
Diagnostyka zakażeń EBV Jakie wyróżniamy główne konsekwencje kliniczne zakażenia EBV: 1) Mononukleoza zakaźna 2) Chłoniak Burkitta 3) Potransplantacyjny zespół limfoproliferacyjny Jakie są charakterystyczne
Bardziej szczegółowoKluczowe znaczenie ma rozumienie procesu klinicznego jako kontinuum zdarzeń
Lek Anna Teresa Filipek-Gliszczyńska Ocena znaczenia biomarkerów w płynie mózgowo-rdzeniowym w prognozowaniu konwersji subiektywnych i łagodnych zaburzeń poznawczych do pełnoobjawowej choroby Alzheimera
Bardziej szczegółowoOznaczenie Hevylite polega na rozpoznaniu epitopów pomiędzy stałymi regionami ciężkich i lekkich łańcuchów. lg oznacza lgg, A lub M.
Unikatowy test do dokładnego oznaczania kompletnych cząsteczek immunoglobulin. Hevylite umożliwia lepsze monitorowanie pacjentów ze szpiczakiem mnogim. Łańcuch lekki κ Łańcuch lekki λ docelowy epitop dla
Bardziej szczegółowoOdporność nabyta: Nadzieja Drela Wydział Biologii UW, Zakład Immunologii
Odporność nabyta: Komórki odporności nabytej: fenotyp, funkcje, powstawanie, krążenie w organizmie Cechy odporności nabytej Rozpoznawanie patogenów przez komórki odporności nabytej: receptory dla antygenu
Bardziej szczegółowoSpis treści. Przedmowa Barbara Czerska... 11 Autorzy... 17 Wykaz skrótów... 19
Przedmowa Barbara Czerska.................................. 11 Autorzy.................................................... 17 Wykaz skrótów.............................................. 19 Rozdział I.
Bardziej szczegółowoIngrid Wenzel. Rozprawa doktorska. Promotor: dr hab. med. Dorota Dworakowska
Ingrid Wenzel KLINICZNE ZNACZENIE EKSPRESJI RECEPTORA ESTROGENOWEGO, PROGESTERONOWEGO I ANDROGENOWEGO U CHORYCH PODDANYCH LECZNICZEMU ZABIEGOWI OPERACYJNEMU Z POWODU NIEDROBNOKOMÓRKOWEGO RAKA PŁUC (NDKRP)
Bardziej szczegółowoAntygen CD38 jako czynnik prognostyczny w B-komórkowej przewlekłej białaczce limfocytowej
PRACA POGLĄDOWA Review Article Acta Haematologica Polonica 2007, 38, Nr 2, str. 213 224 ZOFIA SZEMRAJ, KRZYSZTOF JAMROZIAK, TADEUSZ ROBAK Antygen CD38 jako czynnik prognostyczny w B-komórkowej przewlekłej
Bardziej szczegółowoANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN - POLONIA VOL.LX, SUPPL. XVI, 7 SECTIO D 2005
ANNALES UNIVERSITATIS MARIAE CURIE-SKŁODOWSKA LUBLIN - POLONIA VOL.LX, SUPPL. XVI, 7 SECTIO D 5 1 Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Białej Podlaskiej Instytut Pielęgniarstwa Higher State Vocational School
Bardziej szczegółowoPłynna biopsja Liquid biopsy. Rafał Dziadziuszko Klinika Onkologii i Radioterapii Gdański Uniwersytet Medyczny
Płynna biopsja Liquid biopsy Rafał Dziadziuszko Klinika Onkologii i Radioterapii Gdański Uniwersytet Medyczny Podstawowe pojęcia Biopsja uzyskanie materiału tkankowego lub komórkowego z guza celem ustalenia
Bardziej szczegółowoSTRESZCZENIE PRACY DOKTORSKIEJ
mgr Bartłomiej Rospond POSZUKIWANIE NEUROBIOLOGICZNEGO MECHANIZMU UZALEŻNIENIA OD POKARMU - WPŁYW CUKRÓW I TŁUSZCZÓW NA EKSPRESJĘ RECEPTORÓW DOPAMINOWYCH D 2 W GRZBIETOWYM PRĄŻKOWIU U SZCZURÓW STRESZCZENIE
Bardziej szczegółowoPRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ SZPIKOWĄ I OSTRĄ BIAŁACZKĘ SZPIKOWĄ
www.oncoindex.org SUBSTANCJE CZYNNE W LECZENIU: Białaczka szpikowa OBEJMUJE PRZEWLEKŁĄ BIAŁACZKĘ SZPIKOWĄ I OSTRĄ BIAŁACZKĘ SZPIKOWĄ Dasatinib Dasatinib jest wskazany do leczenia dorosłych pacjentów z:
Bardziej szczegółowoWczesna odpowiedź molekularna jako kryterium optymalnej odpowiedzi na leczenie przewlekłej białaczki szpikowej inhibitorami kinaz tyrozynowych
Wczesna odpowiedź molekularna jako kryterium optymalnej odpowiedzi na leczenie przewlekłej białaczki szpikowej inhibitorami kinaz tyrozynowych Early molecular response as a criterion of optimal response
Bardziej szczegółowoCzynniki prognostyczne w przewlek³ej bia³aczce limfatycznej B-komórkowej
Wspó³czesna Onkologia (2003) vol. 7; 7 (470 475) B-komórkowa stanowi ok. 20 30 proc. wszystkich bia³aczek u doros³ych oraz jest najczêstsz¹ postaci¹ bia³aczki wystêpuj¹c¹ na zachodniej pó³kuli. Ka dego
Bardziej szczegółowoPODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz. III): Aktywacja i funkcje efektorowe limfocytów B
PODSTAWY IMMUNOLOGII Komórki i cząsteczki biorące udział w odporności nabytej (cz. III): Aktywacja i funkcje efektorowe limfocytów B Nadzieja Drela ndrela@biol.uw.edu.pl Konspekt wykładu Rozpoznanie antygenu
Bardziej szczegółowoActa Haematologica Polonica 2011, 42, Nr 4, str
PRACA ORYGINALNA Original Article Acta Haematologica Polonica 2011, 42, Nr 4, str. 669 680 ANNA KORYCKA-WOŁOWIEC 1,2, ALEKSANDRA KOTKOWSKA 1, EWA WAWRZYNIAK 1,2, JERZY Z. BŁOŃSKI 1,2, TADEUSZ ROBAK 1,2
Bardziej szczegółowoBiałaczka włochatokomórkowa i inne rzadsze postacie białaczek limfoidalnych
Białaczka włochatokomórkowa i inne rzadsze postacie białaczek limfoidalnych Tadeusz Robak Przewlekłe białaczki limfoidalne stanowią różnorodną grupę chorób charakteryzujących się dojrzałym wyglądem komórek
Bardziej szczegółowoALLOPRZESZCZEPIENIE KRWIOTWÓRCZYCH KOMÓREK MACIERZYSTYCH w PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZCE LIMFOCYTOWEJ w POLSCE ANKIETA WIELOOŚRODKOWA
ALLOPRZESZCZEPIENIE KRWIOTWÓRCZYCH KOMÓREK MACIERZYSTYCH w PRZEWLEKŁEJ BIAŁACZCE LIMFOCYTOWEJ w POLSCE ANKIETA WIELOOŚRODKOWA Ośrodek koordynujący: Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach Kierownik
Bardziej szczegółowoRozmnażanie i wzrost komórek sąściśle kontrolowane. Genetyczne podłoże nowotworzenia
Rozmnażanie i wzrost komórek sąściśle kontrolowane Genetyczne podłoże nowotworzenia Rozmnażanie i wzrost komórek sąściśle kontrolowane Rozmnażanie i wzrost komórek sąściśle kontrolowane Połączenia komórek
Bardziej szczegółowoBENDAMUSTINUM HYDROCHLORIDUM
Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia 1499 Poz. 71 Załącznik C.67. BENDAMUSTINUM HYDROCHLORIDUM 1. BENDAMUSTINUM HYDROCHLORIDUM C81 2. BENDAMUSTINUM HYDROCHLORIDUM C81.0 3. BENDAMUSTINUM HYDROCHLORIDUM C81.1
Bardziej szczegółowoUnikatowy test do dokładnego oznaczania kompletnych cząsteczek immunoglobulin.
Unikatowy test do dokładnego oznaczania kompletnych cząsteczek immunoglobulin. Testy Hevylite pozwalają na lepsze monitorowanie pacjentów ze szpiczakiem mnogim. Spis treści 1 Analiza par łańcuchów ciężki/lekki
Bardziej szczegółowoMateriał i metody. Wyniki
Abstract in Polish Wprowadzenie Selen jest pierwiastkiem śladowym niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Selen jest wbudowywany do białek w postaci selenocysteiny tworząc selenobiałka (selenoproteiny).
Bardziej szczegółowoPoradnia Immunologiczna
Poradnia Immunologiczna Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli Lublin, 2011 Szanowni Państwo, Uprzejmie informujemy, że w Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli funkcjonuje
Bardziej szczegółowoAgencja Oceny Technologii Medycznych
Agencja Oceny Technologii Medycznych www.aotm.gov.pl Rekomendacja nr 90/2011 Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych z dnia 19 grudnia 2011 r. w sprawie usunięcia z wykazu świadczeń gwarantowanych
Bardziej szczegółowoPraktyczne stosowanie terapii celowanej w hematologii aktualne problemy
Prof. Andrzej Hellmann Katedra i Klinika Hematologii i Transplantologii Gdański Uniwersytet Medyczny Praktyczne stosowanie terapii celowanej w hematologii aktualne problemy Seminarium Edukacyjne Innowacje
Bardziej szczegółowoOptymalizacja strategii leczenia pierwszej linii przewlekłej białaczki limfocytowej
P R A C A P R Z E G L Ą D O W A Krzysztof Warzocha Klinika Hematologii Instytutu Hematologii i Transfuzjologii w Warszawie Optymalizacja strategii leczenia pierwszej linii przewlekłej białaczki limfocytowej
Bardziej szczegółowoOcena ekspresji genu ABCG2 i białka oporności raka piersi (BCRP) jako potencjalnych czynników prognostycznych w raku jelita grubego
Aleksandra Sałagacka Ocena ekspresji genu ABCG2 i białka oporności raka piersi (BCRP) jako potencjalnych czynników prognostycznych w raku jelita grubego Pracownia Biologii Molekularnej i Farmakogenomiki
Bardziej szczegółowoAnaliza mutacji p.d36n i p.n318s oraz polimorfizmu p.s474x genu lipazy lipoproteinowej u chorych z hipercholesterolemią rodzinną.
Analiza mutacji p.d36n i p.n318s oraz polimorfizmu p.s474x genu lipazy lipoproteinowej u chorych z hipercholesterolemią rodzinną. Monika śuk opiekun: prof. dr hab. n. med. Janusz Limon Katedra i Zakład
Bardziej szczegółowoStreszczenie pracy doktorskiej mgr Maciej Grzywnowicz
Temat pracy Charakterystyka ekspresji receptora programowanej śmierci 1 oraz jego ligandu w przewlekłej białaczce limfocytowej Cel pracy Jedną z cech procesu nowotworzenia jest wykształcenie przez komórki
Bardziej szczegółowoRozwiązania systemowe dla leków hematoonkologicznych dla małych populacji pacjentów - czy program lekowy to optymalne rozwiązanie?
Rozwiązania systemowe dla leków hematoonkologicznych dla małych populacji pacjentów - czy program lekowy to optymalne rozwiązanie? lek. med. Marek Dudziński Oddział Hematologii Wojewódzki Szpital Specjalistyczny
Bardziej szczegółowoPro apoptotyczne właściwości ekstraktów z kory Cochlospermum angolense Welw.
Pro apoptotyczne właściwości ekstraktów z kory Cochlospermum angolense Welw. Paulina Wdowiak 1, Tomasz Baj 2, Magdalena Wasiak 1, Piotr Pożarowski 1, Jacek Roliński 1, Kazimierz Głowniak 2 1 Katedra i
Bardziej szczegółowoPrzewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne Ph-ujemne
Przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne Ph-ujemne Marta Sobas Nowotwory mieloproliferacyjne Przewlekłe nowotwory mieloproliferacyjne Dojrzałe komórki Dysplazja Blasty Transformacja do ostrej białaczki
Bardziej szczegółowoZaburzenia emocjonalne, behawioralne, poznawcze oraz jakość życia u dzieci i młodzieży z wrodzonym zakażeniem HIV STRESZCZENIE
Autor: Tytuł: Promotor: lek. Anna Zielińska Zaburzenia emocjonalne, behawioralne, poznawcze oraz jakość życia u dzieci i młodzieży z wrodzonym zakażeniem HIV dr hab. Anita Bryńska STRESZCZENIE WSTĘP: W
Bardziej szczegółowoDr n. med. Magdalena Zawada
Dr n. med. Magdalena Zawada Szpital Uniwersytecki w Krakowie Zakład Diagnostyki Hematologicznej 04.09.2017 Nowotwory układu krwiotwórczego według klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) 1. Nowotwory
Bardziej szczegółowoProf. dr hab. med. Wojciech Młynarski Klinika Pediatrii, Onkologii i Hematologii I Katedra Pediatrii UM w Łodzi ul. Sporna 36/50, Łódź.
Prof. dr hab. med. Wojciech Młynarski Klinika Pediatrii, Onkologii i Hematologii I Katedra Pediatrii UM w Łodzi ul. Sporna 36/50, 91-738 Łódź Ocena Rozprawy doktorskiej Pani mgr Bronisławy Szarzyńskiej-Zawadzkiej
Bardziej szczegółowoVIII Konferencja edukacyjna czasopisma Hematologia
VIII Konferencja edukacyjna czasopisma Hematologia PIĄTEK, 19 MAJA 2017 ROKU 14.00 15.00 Lunch 15.00 17.00 I Polska Szkoła nowotworów mieloproliferacyjnych Ph( ) pod Patronatem Novartis Przewodniczący:
Bardziej szczegółowoOcena. rozprawy doktorskiej mgr Moniki Grygorowicz pt. Wpływ lenalidomidu na interakcje
Prof. dr hab. n. med. Jacek Roliński KATEDRA I ZAKŁAD IMMUNOLOGII KLINICZNEJ UNIWERSYTET MEDYCZNY W LUBLINIE ul. Chodźki 4a Tel. (0-81) 448 64 20 20-093 Lublin fax (0-81) 448 64 21 e-mail: jacek.rolinski@gmail.com
Bardziej szczegółowo