SUKCES OPZZ W SEJMIE! nr 7 lipiec/2015 ZWIĄZKOWIEC. Dość kłamstw na temat związkowców. J.Guz będziemy kontynuować walkę o wyższe płace pracowników!

Transkrypt

1 nr 7 lipiec/2015 SUKCES OPZZ W SEJMIE! Dość kłamstw na temat związkowców J.Guz będziemy kontynuować walkę o wyższe płace pracowników!

2 2 Związkowiec OPZZ WYDAWCA Fundacja Wsparcie ul. Kopernika 36/ Warszawa tel. (0 22) fax (0 22) ADRES REDAKCJI Związkowiec OPZZ Warszawa ul. Kopernika 36/40 e mail: zwiazkowiecopzz@opzz.org.pl opzz.org.pl/ zwiazkowiec opzz Redaktor: Paweł Spychalski spychalski@opzz.org.pl tel.: , fax: Warszawa, ul. M. Kopernika 36/40 SUKCES OPZZ W SEJMIE! Podczas głosowania w Sejmie, posłowie opowiedzieli się za skierowaniem do dalszych prac w Komisji Sejmowej obywatelskiego projektu nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z FUS, zakładającego możliwość przejścia na emeryturę po osiągnięciu okresów składkowych w wymiarze 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, bez względu na wiek osoby uprawnionej. Przypominamy, że projekt, pod którym OPZZ zebrało ponad 700 tysięcy podpisów przeleżał w Sejmowej zamrażalce ponad 5 i pól roku. Tym samym w Komisji Sejmowej spotkają się trzy projekty w tej sprawie: projekt obywatelski ( OPZZ ) i SLD zakładający możliwość przejścia na emeryturę po osiągnięciu okresów składkowych w wymiarze 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn, bez względu na wiek osoby uprawnionej oraz projekt PSL zakładający możliwość przejścia na emeryturę po osiągnięciu okresów składkowych w wymiarze 40 lat dla kobiet i mężczyzn, bez względu na wiek osoby uprawnionej. W dyskusji zabrała głos Wiesława Taranowska, wiceprzewodnicząca OPZZ. B.G Czasopismo oraz jego fragmenty nie mogą być reprodukowane w jakikolwiek sposób bez pisemnej zgody wydawcy. Prawa autorskie do zamieszczonych w czasopiśmie tekstów należą wyłącznie do wydawcy. Dystrybucja kopii czasopisma bez pisemnej zgody wydawcy jest naruszeniem ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wydawca ostrzega P.T. Sprzedawców, iż sprzedaż aktualnych i archiwalnych numerów bez zgody wydawcy lub po innej cenie niż wydrukowana na okładce jest działaniem na szkodę wydawcy i skutkuje odpowiedzialnością prawną. Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść zamieszczanych reklam. Redakcja nie zwraca nadesłanych tekstów, fotografii i innych załączników. W numerze m. in.: Dość kłamstw na temat związkowców Dziesięć postulatów OPZZ ws. śmieciówek Stanowisko OPZZ w sprawie referendum 6 września 2015 r. Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych sceptycznie podchodzi do referendum, które ma się odbyć 6 września bieżącego roku. Było przygotowywane w pośpiechu a jego autorzy kierowali się emocjami wyborczymi. Naszym zdaniem poruszane w nim kwestie nie są kluczowe dla większości polskiego społeczeństwa. Referendum jest szczególnym aktem demokracji bezpośredniej i nie powinno być przedmiotem doraźnych kalkulacji politycznych.

3 1 lipca br. odbyło się posiedzenie Rady OPZZ, której przewodniczył Jan Guz, szef konfederacji. Rada przyjęła apel do organizacji członkowskich OPZZ oraz struktur terytorialnych konfederacji o tworzenie warunków prawnych i organizacyjnych do wstępowania nowych grup członków. Apel Rady Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych z dnia 1 lipca 2015 roku 3 Trybunał Konstytucyjny 2 czerwca br. wydał wyrok otwierający drogę do zrzeszania się w związkach zawodowych wykonujących pracę zarobkową, w szczególności zatrudnionych na umowach cywilno-prawnych i samozatrudnionych. Wyrok zaczął obowiązywać w momencie opublikowania w dzienniku ustaw. Niezależnie od działań podjętych przez ustawodawcę wydany wyrok ma moc powszechnie obowiązującą i jest ostateczny. Określa w sposób wiążący zakres podmiotowy zrzeszania się w związkach zawodowych. Wolność ta, w zdaniem Trybunału przysługuje każdemu pracownikowi w rozumieniu konstytucyjnym. W praktyce oznacza to, że każda osoba wykonująca pracę zarobkową będzie mogła tworzyć organizacje związkowe i zrzeszać się w nich na zasadach przewidzianych w statutach, w ramach uprawnień jakie posiadają związki zawodowe, w tym: prawo do prowadzenia rokowań zbiorowych w celu poprawienia warunków zatrudnienia, w tym zawierania układów zbiorowych pracy, prawo prowadzenia sporu zbiorowego, zakaz dyskryminacji, reprezentowanie indywidualnych oraz zbiorowych praw i interesów nowych członków organizacji związkowych. Jest to również pierwszy krok do tego, aby chociaż częściowo wyrównywać uprawnienia pracowników i zleceniobiorców oraz samozatrudnionych. Dla właściwej realizacji tego zadania niezbędne jest podjęcie szeregu działań przez organizacje członkowskie OPZZ oraz struktury terytorialne. Rada Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych zwraca się z apelem o: przegląd statutów pod kątem możliwości zrzeszania się tej grupy zatrudnionych, rozpoczęcie działań informacyjnych, w tym, organizację spotkań informacyjno-szkoleniowych organizowanych przez rady wojewódzkie OPZZ, zainteresowanie mediów, plakaty, tworzenie warunków organizacyjnych do wstępowania nowych grup członków. Rada Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych zwraca się do kierownictwa OPZZ o przeanalizowanie innych niezbędnych zmian prawnych będących następstwem rozszerzonej definicji pracownika w rozumieniu konstytucyjnym, na którą zwrócił uwagę Trybunał Konstytucyjny. Rada Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych zwraca się do osób zatrudnionych na umowach cywilno-prawnych oraz samozatrudnionych o organizowanie się w związki zawodowe w celu obrony swoich interesów i zwracanie się do branżowych związków zawodowych i struktur terytorialnych OPZZ po informacje i wsparcie Rada przyjęła uchwałę w sprawie dialogu społecznego w Polsce i powrocie OPZZ do wszystkich form instytucjonalnego dialogu, po zakończeniu procesu legislacyjnego w/w ustawy. Uchwała Rady Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych z dnia 1 lipca 2015 r. w sprawie dialogu społecznego w Polsce Rada Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych pozytywnie ocenia przyjęcie przez Sejm RP ustawy o Radzie Dialogu Społecznego i innych instytucjach dialogu społecznego, w wersji uzgodnionej przez partnerów. Po zakończeniu procesu legislacyjnego Rada Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych deklaruje powrót OPZZ do wszystkich wynikających z w/w ustawy form instytucjonalnego dialogu. Rada Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych zwraca się do organizacji członkowskich i wojewódzkich struktur terytorialnych o podjęcie działań zmierzających do wznowienie dialogu społecznego na wszystkich jego szczeblach.

4 4 Czy Minister Zdrowia chce konfliktu w ochronie zdrowia? Od kilku tygodni w dyskusji publicznej pojawia się temat konieczności wzrostu płac dla grupy zawodowej pielęgniarek i położnych. To postulat wnoszony co kilka lat przez reprezentację związkową tego środowiska pracowniczego skierowany do Ministra Zdrowia zyskał jego akceptację. Minister Marian Zembala publicznie obiecał podwyżki dla pielęgniarek i położnych, dając zielone światło do rozmów wyłącznie z nimi. Minister nie dostrzega jednak, że w placówkach opieki zdrowotnej pracują, równie ciężko inne grupy zawodowe, o żenująco niskich wynagrodzeniach, niejednokrotnie nie mające swojej związkowej reprezentacji: fizjoterapeuci, rehabilitanci, technicy np. analityki medycznej, terapeuci, radiolodzy, psychoterapeuci, ratownicy medyczni i wielu innych. Nie zapominajmy także o tragicznej sytuacji płacowej w sanepidach. Dlatego OPZZ, słysząc deklaracje ministra o faworyzowaniu płacowym wyłącznie jednej grupy zawodowej nie pozostało obojętne i wystosowało do ministra list. Wskazaliśmy w nim, że OPZZ reprezentuje wszystkie zawody w ochronie zdrowia i dlatego nie zgadzamy się na ponowne dzielenie i konfliktowanie innych pracujących w tej branży. Przecież nikt nie kwestionuje potrzeby zwrócenia uwagi na ważność zawodu pielęgniarek i położnych, nie może to się jednak dokonywać kosztem innych zawodów. Zwłaszcza, kiedy argumenty tego środowiska są zawsze artykułowane pod groźbą strajku generalnego i co nie jest bez znaczenia w dogodnym momencie nadchodzących wyborów parlamentarnych. Warto przypomnieć, że podwyżki wyłącznie dla pielęgniarek były uchwalane co najmniej kilkakrotnie w ostatnich latach. Z pominięciem innych zawodów. Taką regulacją była choćby słynna tzw.,,ustawa 203 z 2001r., czy też tzw.,,ustawa wedlowska z 2008r. będąca skutkiem protestującego,,białego miasteczka pod urzędem ówczesnego premiera Jarosława Kaczyńskiego. Pielęgniarki wywalczyły wówczas co najmniej 40% pieniędzy ze zwiększonego kontraktu wyłącznie dla siebie. Negocjacje, jakie wówczas odbywały się w poszczególnych placówkach skonfliktowały ostatecznie wszystkie grupy pracowników. Jak wytłumaczyć innym fakt, że podwyżki nalezą się wyłącznie pielęgniarkom? Teraz sytuacja może się powtórzyć. Zapowiedzi ministra o wzroście płac dla pielęgniarek sprawiły, że do OPZZ docierają już bardzo wyraźne sygnały o oczekiwaniach płacowych od pozostałych zawodów, domagających się realizacji analogicznych regulacji dla każdego z nich. Na razie nie ma nic na papierze, żadnej propozycji. Rozmowy o ewentualnej propozycji płacowej dla pielęgniarek odbywają się w kuluarach resortu zdrowia wyłącznie z ich udziałem. Jest to dla nas OPZZ, nieakceptowane. Dlatego 2 dni temu, 10 lipca br. skierowaliśmy do Ministra Zdrowia kolejny list. Domagamy się w nim pilnego spotkania i rozmowy. Jako jedna z największych central związkowych nie możemy być pomijani w dialogu dotyczącym kwestii płacowych pracowników ochrony zdrowia przed dokonaniem ostatecznych ustaleń. Chcemy przypomnieć Panu Ministrowi, że nie będzie naszej zgody na faworyzowanie wyłącznie jednej grupy zawodowej kosztem innych. Zobaczymy, czy minister odpowie na nasz apel. A może zmusi nas do tego, żeby pokazać swoją związkową siłę? Na pewno nie pozostaniemy bierni. Wiesława Taranowska Wiceprzewodnicząca OPZZ Niewidzialna ręka rynku nie ro W urzędach pracy na koniec czerwca 2015 r. zarejestrowanych było tys. osób to najlepszy wynik od 7 lat - ogłosił niedawno Minister Pracy. Tylko, że w tych oficjalnych statystykach milczeniem pomija się liczbę niezarejestrowanych bezrobotnych, a tych z miesiąca na miesiąc przybywa. Ostatnie dane mówią o 512 tysiącach niezarejestrowanych bezrobotnych, zniechęconych bezskutecznością poszukiwania pracy. W sumie mamy więc ponad 2 miliony bezrobotnych i zamiast zająć się nimi, zamiast tworzyć zachęty do tworzenia miejsc pracy liberalny rząd, zgodnie z doktryną liberalną pełni rolę stróża nocnego, wychodząc z założenia, że sam rynek rozwiąże problem bezrobocia. Otóż rynek rzeczywiście pomaga rządowi od 2004 r. z Polski wyjechało ponad 2,5 miliona naszych młodych obywateli. Jeszcze w 2015 roku Polskę chce opuścić 1,275 mln obywateli - wynika z raportu Work Service Migracje zarobkowe Polaków. Tym samym liczba polskich emigrantów wzrosłaby do rekordowych 3,5 mln. Dlaczego wciąż tak dużo osób chce opuścić Polskę? Po pierwsze prowadzona w Polsce od wielu lat polityka niskich wynagrodzeń. Po drugie przeregulowane prawo pracy i brak bezpieczeństwa w zatrudnieniu. Młodzi ludzie ciągle żyją w niepewności, zatrudnieni na śmieciowych umowach. Po trzecie wypieranie z rynku pracy Polaków

5 Dość kłamstw na temat związkowców 5 Główny Urząd Statystyczny przedstawił dane na temat działania związków zawodowych. Według GUS w 2014 roku do organizacji związkowych należało 1,6 mln osób, czyli 11% spośród wszystkich pracujących, 17% zatrudnionych na podstawie stosunku pracy i 19% pracowników przedsiębiorstw zatrudniających ponad 9 osób. Można też dostrzec wyraźne zróżnicowanie w poziomie uzwiązkowienia w zależności od branży. Najwyższy poziom uzwiązkowienia jest w branży górnictwa i wydobywania 72%, w wytwarzaniu i zaopatrywaniu w energię elektryczną, gaz, parę wodną i gorącą wodę 31%, w edukacji 24%, w transporcie i gospodarce magazynowej 24%, w opiece zdrowotnej i pomocy społecznej 21%. Z drugiej strony w branżach, gdzie dominują umowy cywilno-prawne, jak w budownictwie czy handlu, poziom uzwiązkowienia nie przekracza 5%. Ponadto z danych GUS wynika, że w ubiegłym roku pracowników zatrudniało jedynie 2% związków zawodowych. Koszty działalności 64% organizacji związkowych nie przekraczały 5 tys. zł rocznie. Tylko w 1% organizacji związkowych koszty funkcjonowania przekraczały 500 tys. zł. Działalność gospodarczą w 2014 roku prowadziło zaś jedynie 0,6% organizacji związkowych. Ponad 99% związków zawodowych utrzymuje się wyłącznie ze składek członkowskich. GUS podaje też, że w zaledwie w 27% zakładów spośród tych, w których działają związki zawodowe, istnieje więcej niż jedna organizacja związkowa, a tylko w 1% zakładów funkcjonuje co najmniej 5 takich organizacji. W ponad 70% przedsiębiorstw funkcjonowała tylko jedna organizacja związkowa. Wreszcie GUS podaje, że dwie główne formy statutowej działalności związków zawodowych to reprezentowanie i obrona praw członków jednostki lub grup innych ludzi 98% organizacji związkowych. Raport NIK obalają więc antyzwiązkowe stereotypy rozpowszechniane przez część polityków i dziennikarzy. Po pierwsze dotychczasowe raporty dotyczące działalności związków zawodowych przedstawiane przez liberalnych polityków i antyzwiązkowe media, były nieprawdziwe i opierały się na manipulacjach. Po drugie, poziom uzwiązkowienia w Polsce nie odbiega od średniej wysoko rozwiniętych krajów należących do OECD. Natomiast w dużej części przedsiębiorstw założenie związku zawodowego jest bardzo trudne, a często niemożliwe. Tam, gdzie związki zawodowe mogą swobodnie działać, stopień uzwiązkowienia często przekracza 50%. Ponadto, jak informuje GUS, związki zawodowe są drugą co do liczebności zbiorowością sektora non-profit. Stanowimy więc jeden z głównych filarów społeczeństwa obywatelskiego i demokracji. Po trzecie, wbrew przekazowi antyzwiązkowych mediów, związki zawodowe nie prowadzą działalności gospodarczej, a bardzo nikły ich ułamek ma pracowników etatowych. Po czwarte, związki zawodowe wcale nie są rozdrobnione, a w zdecydowanej większości zakładów funkcjonuje jedna organizacja związkowa. Wreszcie po piąte, związki zawodowe wcale nie są skupione na dbaniu o wąsko pojmowany interes własny, a ich główną formą działalności jest nieodpłatna walka o prawa pracownicze całej załogi. W związku z powyższymi danymi OPZZ oczekuje sprostowań od antyzwiązkowych polityków i dziennikarzy, którzy rozpowszechniali nieprawdziwe informacje na temat organizacji związkowych. Piotr Szumlewicz, biuro prasowe OPZZ zwiąże problemu bezrobocia przez obcokrajowców. Czy koalicja PO- -PSL przejmuje się tymi niepokojącymi danymi. Otóż nie. Proszę popatrzeć na politykę imigracyjną naszego rządu, a ta doprowadziła do tego, że w bieżącym roku mamy rekordową liczbę złożonych przez pracodawców oświadczeń o zamiarze zatrudnienia cudzoziemca ok. 400 tysięcy w pierwszym półroczu br., to jest więcej niż w całym 2014 r., kiedy to pracodawcy złożyli oświadczenia na zatrudnienie 330 tysięcy obcokrajowców. Jeżeli ta tendencja się utrzyma, to na koniec 2015 r. w Polsce zatrudnimy ponad 800 tysięcy cudzoziemców głównie z Rosji, Gruzji, Armenii, Białorusi, Mołdawii a przede wszystkim z Ukrainy. Dodać do tego należy ok. 40 tysięcy zezwoleń na pracę, ponad 2 tysiące imigrantów z krajów afrykańskich i z Bliskiego Wschodu oraz ok. 500 tysięcy cudzoziemców zatrudnionych nielegalnie. Taka polityka rządu PO-PSL z pewnością nie leży w interesie społeczeństwa i gospodarki, tym bardziej, że Polska nie jest przygotowana na integrację cudzoziemców, a jeżeli pozwolimy na to by powstawały getta, co jest bardzo prawdopodobne w przypadku cudzoziemców obcych nam kulturowo, to takie przypadki jakie odnotowuje się na przedmieściach Paryża, gdzie co rusz dochodzi do starć z policją, niszczenia mienia, niechybnie dotkną i Polskę. Czas koalicji PO-PSL już chyba minął, ale należy mieć nadzieję, że przyszły rząd zajmie się na poważnie polityką rynku pracy. Bogdan Grzybowski 23 lipca 2015 r.

6 6 Związkowy głos PGNiG Rozmowa z Dariuszem Matuszewskim Przewodniczącym Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa Ogólnopolski Związek Zawodowy Górnictwa Naftowego i Gazownictwa to jedna z najprężniej działających w strukturach OPZZ organizacji związkowych. Został Kolega właśnie wybrany po raz kolejny na Przewodniczącego gratulujemy. Dziękuję za gratulacje, wybór na funkcję Przewodniczącego na kolejną kadencję jest dla mnie powodem do satysfakcji, a także potwierdzeniem, że kierunek naszej działalności spotyka się z akceptacją Członków Związku. Z drugiej strony jest to dowód na zaufanie i ogromna odpowiedzialność za sprawy pracownicze naszych Członków, za ich przyszłość, za warunki i stabilność zatrudnienia. W imieniu naszego Związku dziękuję za słowa uznania staramy się działać prężnie, odpowiadać w sposób zorganizowany na inicjatywy OPZZ. Uważamy, że współpraca w ramach OPZZ jest ważna dla wszystkich organizacji, wielokrotnie otrzymaliśmy w naszej działalności wsparcie z Centrali, dlatego też uważamy za oczywiste włączanie się w akcje OPZZ. Jaką obecnie siłą dysponujecie? Jeżeli chodzi o siłę w wymiarze członkostwa to obecnie reprezentujemy ponad 5000 Pracowników Grupy Kapitałowej PGNiG. Z drugiej strony jako siłę naszego Związku postrzegamy również nasze zasoby organizacyjne oraz nasz potencjał i możliwości wpływu na decyzje Pracodawców w zakresie spraw pracowniczych. Od kilku lat obserwujemy w branży górnictwa naftowego i gazownictwa systematyczny zanik dialogu społecznego jako podstawowego narzędzia w relacjach przemysłowych. Wśród Pracodawców dominuje postawa konfrontacyjna i kompletny brak wrażliwości na sprawy pracownicze ten przykład idzie z góry. Rządy PO to nie tylko odchodzenie od konsultacji społecznych ale przede wszystkim lekceważenie społeczeństwa i ich organizacji. W kwietniu br. OPZZ zorganizowało ponad 30-to tysięczna manifestację w związku z sytuacją gospodarczą. Jedną z petycji złożonych wówczas przez związkowców było sygnowane przez Wasz Związek wystąpienie do Ministra Skarbu Państwa. Wiemy, że MSP nadesłało odpowiedź na apel i postulaty związkowe. Czytając petycję i odpowiedź MSP nasuwa mi się pytanie: czy to przepychanka na argumenty czy merytoryczna odpowiedź? Jak Kolega ocenia odpowiedź Ministerstwa? Odpowiedź Ministerstwa Skarbu Państwa Właściciela PGNiG SA jest dowodem na całkowitą ignorancję i brak zainteresowania przyszłością branży górnictwa naftowego i gazownictwa. W ciągu ostatnich lat kolejni Ministrowie Skarbu Państwa i powoływane przez nich Zarządy Spółki powoływali do życia koncepcje i programy dla GK PGNiG, które systematycznie osłabiają pozycję Spółek Grupy Kapitałowej. Koncepcje kolejno wprowadzane nie mają żadnej kontynuacji, często są ze sobą sprzeczne. Przechodzimy konsolidacje, reorganizacje, centralizacje i decentralizacje bez wizji na przyszłość. Odpowiedź którą otrzymaliśmy z MSP jest nie tylko kolejnym przykładem braku troski o przyszłość branży, ale również jest dla nas dowodem na to, że tak naprawdę MSP nie dysponuje wiedzą o branży i nie ma dla nie żadnej wizji. W odpowiedzi przeczytaliśmy założenia ostatniej koncepcji, przeczytaliśmy o zaleceniach Unii Europejskiej jak również znalazły się tam stwierdzenia użyte w naszej petycji wszystko to bez wniosków i konkluzji, jak czytanka a za każdym postulatem, który znalazł się w petycji stoją konkretni Pracownicy, ich przyszłość i zatrudnienie. Wszystko co dzieje się ostatnio wokół naszej branży odbywa się na dwóch biegunach. Z jednej strony jest Właściciel, czyli Minister Skarbu Państwa, którego interesuje wyłącznie zysk i dywidenda na teraz, bez oglądania się na przyszłość branży oraz powoływane przez Właściciela Zarządy PGNiG SA, ludzie w większości przypadkowi, którzy nie utożsamiają się z Firmą i nie zależy im na jej rozwoju. Oni chcą przetrwać jak najdłużej na swoich lukratywnych posadach i popisać się twardą ręką w stosunkach ze Strona Społeczną, bo uważają że im to otworzy drzwi do dalszej kariery. Z drugiej strony tego bieguna są Pracownicy i ich organizacje, walka o przetrwanie w nieustannej restrukturyzacji zatrudnienia, nękanie programami poprawy efektywności, które nie są niczym innym jak tylko drastycznym ograniczaniem kosztów pracy. Jeszcze kilka lat temu konflikty przemysłowe w naszej branży były rozwiązywane w drodze negocjacji, dzisiaj narzucane są rozwiązania mające negatywne skutki dla Pracowników bez zachowania choćby pozorów troski o sprawy Załóg. Odpowiedź Ministra Skarbu Państwa nie tylko nie dała nam żadnej wiedzy ale mówiąc wprost zbulwersowała nasz Związek. Nasze postulaty dotyczyły konkretnych przykładów i uważamy, że jako Strona Społeczna mamy prawo do wszelkiej wiedzy w zakresie stawianych pytań. Odpowiedź MSP to nie jest nawet przepychanka na argumenty, to oznaczałoby jakąś dyskusję i polemikę a pismo jakie otrzymaliśmy nic nie wniosło, nie uzyskaliśmy żadnych wyjaśnień dotyczących prowadzonych w GK PGNiG programów i oceny ich skutków. Konsolidacje podmiotów w Grupie Kapitałowej miały przynieść oszczędności z działalności operacyjnej, wzmocnić spółki na rynku, otworzyć możliwości inwestycyjne i dawać stabilne zatrudnienie takie były publiczne zapewnienia. Żaden z tych efektów nie został osiągnięty, skonsolidowane podmioty uzyskują oszczędności z restrukturyzacji

7 7 zatrudnienia, a wynik finansowy jest osiągany poprzez wyprzedaż majątku. W sprawie odpowiedzi Ministra Skarbu Państwa nasz Związek przesłał pismo do Premier Rządu Pani Ewy Kopacz z prośbą o zapoznanie się z sytuacją branży mającej kluczowe znaczenie dla polityki energetycznej. Jak Kolega ocenia politykę energetyczną? Jak wygląda stan energetyki w kontekście Waszej branży, jak wygląda współpraca ze związkami zawodowymi przy tworzeniu planów? W naszej branży nie ma żadnych konsultacji społecznych, zwłaszcza tych dotyczących tworzenia planów. W Grupie Kapitałowej pracują wykwalifikowani ludzie, którzy bardzo często związali z Firma całe swoje życie zawodowe i maja ogromną wiedzę na temat wszystkich procesów. Niestety ten ogromny potencjał nie jest wykorzystywany, kolejni Ministrowie tworzą oderwane od rzeczywistości koncepcje, a kolejne Zarządy PGNiG SA dorabiają do nich uzasadnienie opierając się na analizach firm doradczych, wydając na to nieprawdopodobne pieniądze. Efekt jest taki, że większość obszarów branży zamiast rozwoju, popada w coraz większe kłopoty. Na PGNiG SA nałożony jest obowiązek realizacji polityki energetycznej państwa, a jednocześnie Spółki GK PGNiG prowadzą działalność gospodarczą na konkurencyjnym rynku. Jest to ciężkie do pogodzenia zwłaszcza w sytuacji, w której Rząd robi wszystko, żeby ułatwić życie konkurencji zasłaniając się przy tym dyrektywami unijnymi. Nas to nie przekonuje, uważamy że polityka energetyczna jest prowadzona nieracjonalnie i bez wizji, na dodatek kosztem społecznym naszych Pracowników. Dla branży jest to sytuacja bez perspektyw, ponieważ bez nakładów na rozwój, bez inwestycji, bez odpowiednich narzędzi do funkcjonowania na konkurencyjnym rynku przy obowiązku spełnienia zadań z zakresu polityki energetycznej nasze Spółki nie mają wiele szans na przetrwanie stad nasza determinacja i walka o zwrócenie uwagi polityków na sytuacje w jakiej znajduje się GK PGNiG to może być ostatni moment na reakcję i opamiętanie się. Akcje PGNiG SA osiągnęły najwyższe w historii notowania, Spółka ogłasza rekordowy zysk a mimo tego obserwujemy coraz to nowe konflikty ze związkami zawodowymi. Jakie są ich przyczyny? Mówiąc wprost obecna polityka wobec GK PGNiG opiera się na maksymalizacji zysku kosztem Pracowników. Nie ma strategii opierających się na oszczędności kosztów operacyjnych to zwykłe mydlenie oczu i uzasadnienie dla konsolidacji podmiotów. Wszystkie programy prowadzone w branży zakładają cięcia kosztów pracy i restrukturyzację zatrudnienia. Te działania są nie tylko niepotrzebne ale i niebezpieczne. Właściciel domaga się zysku i dywidendy teraz, nie interesuje go co będzie w przyszłości. Nasza branża jest kapitałochłonna, wymagająca specjalistycznej wiedzy i fachowości, nie da się zapewnić jej jakiegokolwiek rozwoju bez pozostawienia w Firmie środków na inwestycje. Wynik finansowy Spółek Grupy Kapitałowej budowany jest na wyprzedaży majątku, cięciach kosztów pracy i redukcji zatrudnienia tak wygląda obecnie rzeczywistość naszych Załóg. Jako organizacja pracownicza nie mamy wpływu na sposób prowadzenia działalności gospodarczej i wcale nie rościmy sobie takiego prawa, jednak mamy prawo i obowiązek upominać się o sprawy pracownicze w sytuacji, w której nieuzasadnione działania Właściciela i Zarządu PGNiG wywołują negatywne skutki dla Pracowników. To Załogi mają świadomość zagrożeń jakie niesie obecna sytuacja i to Pracownikom zależy na silnej i doinwestowanej branży, ponieważ to nie tylko zapewni właściwe wypełnienie obowiązków nałożonych przez państwo, ale jest gwarancją stabilnego zatrudnienia. Niestety Rząd nie ma pomysłu na własną Spółkę i opiera się na podpowiedziach biznesu, co nie leży z oczywistych względów, w interesie PGNiG SA. Jak wspomniałem, od kilku lat - mówię o czasach rządów PO doświadczamy systematycznego odchodzenia od dialogu społecznego i negocjacyjnego rozwiązywania konfliktów przemysłowych. Postawa kolejnych Zarządów PGNiG SA, akceptowana czy może wręcz zalecana przez MSP jest mocno konfrontacyjna, wszystko co pochodzi ze Strony Społecznej traktowane jest jak niepotrzebna przeszkoda, przyjmowane jest ze zniecierpliwieniem. Z całą odpowiedzialnością stwierdzam, że konflikty w PGNiG SA oraz w Spółkach Grupy Kapitałowej wywołane są konfrontacyjną i konfliktową postawą Pracodawców. Trudno oczekiwać od organizacji pracowniczych, żeby biernie przyglądały się kosztom społecznym prowadzonych działań. Przeczytałem ostatnio o grupowych zwolnieniach Pracowników PGNiG SA w odpowiedzi Ministra Skarbu Państwa czytam jednak o dobrowolnych odejściach Przez wiele lat w Grupie Kapitałowej PGNiG obowiązywał wynegocjowany w ramach umowy społecznej Program restrukturyzacji zatrudnienia i działań osłonowych. Był to dokument, który regulował zasady w całej Grupie Kapitałowej i który w momencie konsolidacji podmiotów został wypowiedziany. Był to dla nas wyraźny sygnał, że szykują się duże zwolnienia Pracowników bez podstawowego zabezpieczenia i osłon socjalnych. Ostatecznie niektórzy Pracodawcy zdecydowali się na ogłoszenie Programów Dobrowolnych Odejść, ale tylko w Spółkach mających środki na ich realizację. Wiele podmiotów pozostało poza regulacjami dotyczącymi osłon socjalnych związanych z utratą pracy. Programy dobrowolnych odejść są najłagodniejszą forma restrukturyzacji zatrudnienia, jednak nadal są dowodem na nieustającą redukcję etatów. Nasza Firma ma swoje podmioty w całej Polsce zarówno w dużych miastach, jak i w małych miejscowościach. Są ludzie, którzy korzystają z PDO z własnej woli i zamiast pracować w nieustannym napięciu szukają dla siebie innego miejsca, jednak jest wiele osób, które są zmuszone odejść w ramach PDO ponieważ mają świadomość, że ich stanowiska pracy zostaną zlikwidowane, a w związku z wypowiedzeniem Programu restrukturyzacji zatrudnienia odejdą w takiej sytuacji bez jakiegokolwiek zabezpieczenia. PDO jest sposobem na redukcję etatów, a przecież ludzie potrzebują pracy a nie osłon socjalnych. Oczywiście jako organizacje pracownicze zgadzamy się, że jest to łagodna forma restrukturyzacji zatrudnienia, jednak należy odpowiedzieć najpierw na pytanie, czy w naszej branży konieczna jest kolejna tak głęboka redukcja etatów, czy nie jest to wynikiem doraźnego szukania w Firmie pieniędzy. W naszej branży wiele zadań wykonuje się w trudnych i niebezpiecznych warunkach i Załogi już pracują na granicy bezpieczeństwa, powstał również problem z zastępstwami przy zwykłych zwolnieniach chorobowych czy urlopach. Pracodawcy posiłkują się agencjami pracy tymczasowej to nie jest dobre rozwiązanie w Firmie, która potrzebuje fachowców i wykwalifikowanej kadry. Naszym zdaniem jest to zmiana struktury zatrudnienia na jeszcze tańszą, mniej przejrzystą, mniej korzystną dla ludzi pracy. Dysproporcja pozycji pracy i kapitału, która jest efektem polityki prowadzonej przez obecny Rząd jest ogromna, zwykły człowiek, obywatel nie ma żadnego znaczenia wobec potrzeb biznesu i karier ludzi ustawionych w określonych kręgach. Dzisiaj mamy sytuację, że jedni zupełnie niezasłużenie dorabiają się fortun, a zwykły Pracownik martwi się o utrzymanie swojej Rodziny, jest to niesprawiedliwość społeczna, która w Polsce staje się normą, nie jest to przypadłość wyłącznie naszej branży. Jako organizacje pracownicze musimy z tym walczyć nawet jeśli przypadło nam działać w tak trudnych dla kwestii społecznych czasach. Rozmawiał Paweł Spychalski

8 8

9 9

10 10

11 11

12 12 W dniu 1 lipca 2015 roku weszła w życie nowelizacja ustawy Kodeks postępowania karnego. Wprowadza ona szereg istotnych zmian Pierwsza podstawowa zmiana polega na wymuszeniu większej aktywności stron postępowania przede wszystkim prokuratora i obrońcy, przy jednoczesnym zmniejszeniu roli sądu w przeprowadzaniu dowodów. Inicjatywa dowodowa przysługiwać ma głównie stronom, sąd zaś będzie miał możliwość przeprowadzenia dowodu z urzędu jedynie w wyjątkowych przypadkach. Przeprowadzenie dowodu następować ma wyłącznie w granicach tezy dowodowej, wskazanej przez stronę. Sąd będzie miał możliwość rozszerzenia tezy dowodowej wyłącznie w przypadkach wyjątkowych. Ponadto, nieobecność oskarżonego nie będzie wpływała na przebieg postępowania. Natomiast obecność oskarżonego na rozprawie będzie jego przywilejem, a nie obowiązkiem. Skutkiem tego będzie kontradyktoryjność procesu, która oznacza, że strony mają za zadanie przekonać sąd do swoich racji. Rola sądu sprowadzi się do oceny przedstawionych dowodów i wydania rozstrzygnięcia. Dodatkowo nowelizacja wprowadza zasadę, według której dowody uzyskane za pomocą czynu zabronionego nie będą mogły stanowić podstawy orzekania w procesie karnym. W zakresie dostępu stron do akt postępowania przygotowawczego (śledztwa lub dochodzenia), prowadzący postępowanie będzie miał możliwość odmowy udostępnienia akt w przypadku potrzeby zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania lub ochrony ważnego interesu państwa, natomiast stronie będzie przysługiwało prawo zaskarżenia tej decyzji do sądu, co ma szanse przyczynić się do szerszego respektowania zasady jawności wewnętrznej w toku postępowania przygotowawczego. Zmiany dotkną również zasadę in dubio pro reo. Na korzyść oskarżonego rozstrzygać będzie trzeba wszelkie wątpliwości, których faktycznie nie usunięto w toku postępowania dowodowego, a nie tylko tych których nie było możliwości usunąć. Należy również wskazać, że będzie możliwe umorzenie postępowania karnego, w przypadku gdy sprawca niekarany wcześniej naprawił szkodę lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie, co ma sprzyjać większej roli postępowań mediacyjnych. Wszystkie te zmiany mają na celu przyspieszenie postępowania sądowego i zmierzają do zwiększenia zasady kontradyktoryjności, a więc większej aktywności stron z jednoczesnym zmniejszeniem aktywności sądu w przeprowadzaniu postępowania dowodowego. Kancelaria FPPP zapraszamy do skorzystania z naszych porad prawnych i doradztwa prawnego. Tel Sukces mediatora Wykazany przez Pana mediacyjny profesjonalizm szukanie rozwiązań i ciągłe uświadamianie stronom, że możliwe jest osiągnięcie konsensusu oraz osobiste zaangażowanie w toczące się w ramach misji dobrej woli rozmowy, w rezultacie doprowadziły do wypracowania i podpisania porozumienia, satysfakcjonującego obie strony pisze minister Władysław Kosiniak Kamysz, w podziękowaniu skierowanym do Pawła Galca radcy z Wydziału Prawno Interwencyjnego OPZZ. Trzydziestoletni Paweł Galec, od 2008 roku pracuje w biurze OPZZ. Kilka lat temu został wpisany na listę mediatorów przy Ministrze Pracy i Polityki Społecznej. W czerwcu br. w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Wyszkowie doszło do konfliktu między pielęgniarkami a kierownictwem placówki. Chodziło o poprawę warunków pracy i płacy. Na wniosek Wojewódzkiej Komisji Dialogu Społecznego, minister Kosiniak Kamysz skierował do wyszkowskiego szpitala Pawła Galca, z misją dobrej woli. Wielodniowe, żmudne negocjacje zakończyły się przyjęciem zadowalających rozwiązań. Warto przypomnieć, że nasz kolega jest współautorem wniosku skierowanego przez OPZZ do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie rozszerzenia prawa pracowników do zrzeszania się w związkach zawodowych. W orzeczeniu z 2 czerwca br. Trybunał Konstytucyjny potwierdził zasadność naszego wniosku. Gratulujemy Pawłowi, życząc dalszych sukcesów mediacyjnych, które przyczynią się do promowania dialogu jako formy pokojowego rozwiązania sporów zbiorowych i konfliktów społecznych. BP OPZZ

13 13 Partnerstwo jest podstawą Ramy prawne Europejskiego Funduszu Społecznego na lata wzmacniają znaczenie i odpowiedzialność partnerów społecznych w realizacji Strategii Lizbońskiej w UE (osiąganie wzrostu i tworzenie miejsc pracy). Działania partnerstw przyjmują model trójstronny (rząd, prawodawcy, związki zawodowe) lub dwustronne (pracodawcy, związki zawodowe) w zależności od zadania i tradycji. W ostatnim okresie partnerzy społeczni w poszczególnych państwach UE, wykorzystując środki EFS, byli widoczni i skuteczni w działaniach na rzecz adaptacji pracowników i dialogu społecznego. W Niemczech partnerzy społeczni odgrywają kluczową rolę w uczeniu się przez całe życie - 8% wszystkich środków finansowych przydzielonych z EFS oraz w adaptacji pracowników i przedsiębiorczości - 20% środków. Zasada partnerstwa realizowana jest m. innymi za pośrednictwem Sieci, które decydują jakie przedsięwzięcia zostaną wybrane. Decyzje te są oparte na lokalnych potrzebach i strategiach. W skład sieci wschodzą wszystkie istotne podmioty: władze lokalne, publiczne służby zatrudnienia, partnerzy społeczni, organizacje biznesowe, organizacje pomocy społecznej, przedstawicielki kobiet, instytucji oświatowych, itp. Komitet monitorujący stanowi forum kształtowania ogólnej polityki gospodarczej i społecznej w regionie. Jest odpowiedzialny za wszystkie fundusze unijne. W jego skład wchodzą przedstawiciele związków zawodowych, pracodawców, małych przedsiębiorstw, izb przemysłowo-handlowych, rolników, organizacji ochrony środowiska i stowarzyszeń opieki społecznej. Na jego istotną rolę wskazują często odbywające się spotkania (5 6 razy w roku). Komitet monitorujący ma wiele do powiedzenia w procesie podejmowania decyzji. Partnerzy publiczni i prywatni mają taką samą liczbę głosów. Personel przygotowuje i uzgadnia działania przedstawicieli partnerstwa związane ze spotkaniami. Dba o przepływ informacji, organizuje seminaria i wspiera partnerów w przygotowywaniu przedsięwzięć. Wszyscy partnerzy mają zapewnioną jednakową pomoc poprzez różnego rodzaju struktury wsparcia. Hiszpania to unikalny przykład gdzie program operacyjny EFS jest w całości zarządzany, kontrolowany i realizowany przez społeczeństwo obywatelskie. Pięć dużych organizacji społeczeństwa obywatelskiego tworzy jednostkę pośredniczącą. Cztery z nich zajmują się różnymi grupami docelowymi: ONCE grupami osób niepełnosprawnych, ión Secretariado Gitano Romami, Caritas osobami mającymi najmniejsze szanse na wejście na rynek pracy, jak bezdomni, narkomani i osoby chore psychicznie, Cruz Roja Espanola imigrantami. Piąta organizacja Luis Vives wspiera organizacje pozarządowe analizami, informacjami i szkoleniami umożliwiającymi tworzenie partnerstw. Działania yte wspierają wyspecjalizowane organy publiczne, takie jak agencje ds. równości płci, integracji imigrantów i byłych sprawców przestępstw. Systemy szkoleń zawodowych mają charakter trójstronny (administracja państwowa, organizacje pracodawców, organizacje związkowe). Skala tych działań jest duża. Około 80% ustawicznego szkolenia, współfinansowanego ze środków EFS było zarządzane przez partnerów społecznych. Andrzej Radzikowski, Wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienie Związków Zawodowych Młodzi w Berlinie 1 i 2 lipca br. w Berlinie, odbyła się konferencja - Europejska Strategia na rzecz Młodzieży Zorganizowała ją Fundacja Friedricha Eberta, przy współudziale niemieckiej centrali związkowej DGB. Obok 100 uczestników z 28 krajów europejskich wzięła w niej udział duża grupa związkowców z Komisji Młodych Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Pierwszego dnia, przed Reichstagiem, odbyła się manifestacja zorganizowana przez młodzieżówkę DGB przeciwko planom oszczędnościowym Trojki dla Grecji i Europy. Było to gorące, ekspresyjne i dynamiczne wydarzenie, gdzie wręczono europejskim decydentom symboliczne czerwone kartki w tym dla Bronisława Komorowskiego, prezydenta Polski. Na konferencji, młodzi związkowcy z całej Europy dyskutowali o kierunkach rozwoju polityki europejskiej. Poruszono szeroko kwestię Gwarancji dla młodzieży. Poszczególni przedstawiciele krajów członkowskich Unii Europejskiej przedstawiali sytuację w ich krajach. Niestety, polskie metody stosowania tej dyrektywy są dalekie od ideału. Podczas gdy w większości państw Gwarancje dla młodzieży spełniają swoje zadania, rząd polski zbyt dosłownie przyjął sugestię, że ma być to program aktywizujący młodych pracowników w formie staży i własnej działalności gospodarczej. Podkreślmy, że mają robić to ludzie, którzy z reguły nie znają swoich praw i obowiązków, a rekomenduje im się zakładanie firmy. Nic dziwnego, że działają one wyłącznie w okresie refundacji składek. Konferencja to nie tylko panele dyskusyjne, ale również praca uczestników w pięciu różnych warsztatach dot. zatrudnienia młodzieży i jej jakości, mobilności młodych ludzi, szkoleń zawodowych, polityki edukacyjnej i agendy pn. Przyszłość pracy. W panelach i warsztatach głos zabrali członkowie Komisji Młodych OPZZ, przedstawili sytuacje młodych ludzi na rynku pracy w Polsce. Podsumowaniem konferencji była deklaracja przeciwko przedmiotowemu traktowaniu Grecji i jej obywateli. Podkreślono ponadto wagę mobilności pracy i młodzieży, które powinny wynikać jedynie z wyboru, a nie z przymusu. Gośćmi konferencji byli,m. in., szef Fundacji Eberta, przewodniczący DGB - Reiner Hoffmann, europarlamentarzyści reprezentujący kilka krajów członkowskich UE oraz Andrea Nahles, Federalna Minister Pracy i Spraw Społecznych Niemiec, która przedstawiła plany rządu federalnego wobec młodzieży. Komisja Młodych OPZZ

14 14 Gala konkursu KREATOR MIEJSC PRACY 1 lipca br. w Pałacu Prymasowskim w Warszawie odbyła się uroczysta gala konkursu KREATOR MIEJSC PRA- CY zainicjowanego przez MPiPS. To druga już edycja zorganizowana dla przedsiębiorców, prowadzących od mikro do dużych, w tysiącach pracowników liczonych, firm. Kapituła, w której z ramienia OPZZ zasiada wiceprzewodnicząca Wiesława Taranowska przyznała nagrody, przy których przyznawaniu podstawowymi kryteriami były: tworzenie miejsc pracy przyjaznych pracownikowi, zatrudnienie osób przed 30 i po 50 roku życia, zatrudnienie osób niepełnosprawnych, zatrudnienie na stałe umowy o pracę. Zauważalne wśród laureatów był fakt, że większość wyróżnionych to przedsiębiorcy młodzi wiekiem, kładący jednak nacisk, jak wspomniał minister Kosiniak Kamysz, nie tyle na zyski co zachowanie ludzkiej twarzy pracodawcy i zorientowani na przyjazną pracownikowi sytuację w swoich firmach. To cenna inicjatywa ministerstwa zwłaszcza w obecnej sytuacji na rynku pracy, kiedy patologie, mobbing zdarzają się niemal codziennie.

15 15

16 16 Odświeżamy pamięć minister! Przypominamy fakty! Minister edukacji Joanna Kluzik-Rostkowska mówi dziś w wywiadzie ( Dziennik Gazeta Prawna, ), że to, co robi obecnie prezes ZNP Sławomir Broniarz jest kalką jego działań z 2007 r. Wtedy również straszył strajkami. Przypominamy więc pani minister (nie po raz pierwszy) podstawowe fakty: - w 2007 r. Związek nie straszył strajkami. W 2007 r., a dokładnie w maju, odbył się strajk organizowany przez ZNP; - strajk w szkołach miał miejsce również w 2008 r. Efektem akcji protestacyjnej ZNP były podwyżki dla nauczycieli, które rozpoczęły się właśnie w 2008 roku! W 2008 r. Związkowi udało się zablokować próbę zwiększenia nauczycielskiego pensum o cztery godziny. Natomiast 1 lipca 2009 r., dzięki staraniom ZNP, weszła w życie ustawa o nauczycielskich świadczeniach kompensacyjnych. 23 listopada 2013 ponad 20 tysięcy uczestników manifestacji ZNP przeszło ulicami Warszawy w proteście pod hasłem Dość tego! Dość niszczenia polskiej szkoły! Nauczyciele domagali się od rządu wycofania niekorzystnych projektów zmian w ustawie o systemie oświaty oraz w ustawie Karta Nauczyciela. 9 marca 2015 r. minister edukacji Joanna Kluzik-Rostkowska zerwała rozmowy z nauczycielami, nie biorąc udziału w zaplanowanym spotkaniu z ZNP. 17 marca br. Zarząd Główny ZNP przyjął uchwałę w sprawie podjęcia ogólnopolskiej akcji protestacyjnej. 18 kwietnia odbyła się 22-tysięczna manifestacja pracowników oświaty w Warszawie. 19 maja odbyła się pikieta przed Kancelarią Prezesa Rady Ministrów pod hasłem Lekcja dla rządu. 15 czerwca Prezydium ZG ZNP podjęło uchwałę w sprawie wszczęcia sporu zbiorowego.

17 Lewiatan za ograniczeniem dialogu społecznego! 17 Ze zdziwieniem przyjęliśmy informacje o zaskarżeniu do Trybunału Konstytucyjnego przepisów dotyczących uzgadniania z organizacją związkową regulaminu wynagradzania. Deklaracje przystąpienia do nowej formuły dialogu społecznego nijak mają się do postępowania mającego na celu zastąpienie konsensusu jednostronną decyzją. Działanie to stoi w rażącej sprzeczności z ustaleniami, trwającymi 2 lata, zakończonymi wspólnym projektem ustawy o Radzie Dialogu Społecznego. Konfederacja Lewiatan odnosi się do art Kodeksu pracy i art. 30 ust. 5 ustawy o związkach zawodowych. Przepisy zawarte w tych ustawach uniemożliwiają pracodawcy wprowadzanie bądź zmianę regulaminu wynagradzania, jeżeli nie wyrażą na to zgody organizacje związkowe i przedstawią w tej sprawie wspólnie stanowisko w terminie 30 dni. Uzgodnienie z reguły następuje po rokowaniach, podczas których organizacja związkową może składać własne propozycje. Tym samym, dzięki zachowaniu takiej procedury, pracodawca nie ustala arbitralnie tak ważnego dla pracowników aktu, ale powstaje on w drodze porozumienia stron dialogu społecznego. - Bez zgody związkowców pracodawca nie może więc wprowadzić ani zmienić regulaminu wynagradzania. Zdaniem Konfederacji Lewiatan obecne przepisy różnicują sytuację prawną pracodawców związaną z kształtowaniem polityki płacowej, co przekłada się na ograniczenie swobody działalności gospodarczej. html wynagradzania.html Nie straszcie Polaków Grecją Straszenie Polaków Grecją leży w interesie międzynarodowych korporacji finansowych. Analizując sytuację w Grecji wielu komentatorów zapomina o prawdziwych przyczynach kryzysu. Nie są nimi lenistwo Greków i skłonność do niepłacenia podatków, jak próbuje się wmówić opinii publicznej, ale pogoń za zyskiem oraz chciwość sytemu bankowego i agencji ratingowych. Mało kto dostrzega niechlubną rolę, którą odegrały w tym procesie prywatne banki, głównie niemiecki i francuskie, korzystając np. z instrumentów pochodnych. To nie Grecy są odpowiedzialni za destabilizację sytuacji w sferze euro, ale bankierzy i kapitał spekulacyjny. Jednak to Grecy ponoszą i będą ponosić przez kolejne lata dotkliwe konsekwencje błędów w polityce finansowej MFW i KE. Europejscy przywódcy powinni zrozumieć, że prywatni pożyczkodawcy zarobili w nieuczciwy sposób bajońskie kwoty, wiele przy tym nie ryzykując, i dlatego muszą ponieść koszty restrukturyzacji długu Grecji. Prywatne banki przez wiele lat chętnie pożyczały pieniądze greckim bankom na wysoki procent, kalkulując, że w przypadku krachu i tak odzyskają zainwestowane pieniądze od europejskich instytucji i podatników. Zarabiały przy tym na prowizjach i odsetkach od udzielonych kredytów, ale nie tylko. Dzięki zgodzie Unii do ich kasy trafiła także większość pieniędzy, które Unia przyznała Grecji na stabilizację sytuacji społecznej, czyli na pomoc najuboższym. Teraz KE proponuje Grekom uspołecznienie kosztów kryzysu i prywatyzację zysków banków. Najwyższy czas, aby międzynarodowa społeczność udzieliła realnej pomocy obywatelom Grecji, a nie bankom i międzynarodowym korporacjom. Polska, już udzieliła pomocy w postaci gwarancji kredytowych, wpisując się w ten sposób w aktualną linię ratowania prywatnych banków, a nie wsparcia dla społeczeństwa Greckiego. Nie oznacza to jednak, że kryzys grecki ma charakter lokalny i dotyczy tylko strefy euro. Z całą pewnością ma on wymiar globalny. Kierownictwo OPZZ Warszawa

18 18 Po zwycięskim strajku opiekunki jednoczą się w Szwajcarii Po zwycięskim strajku opiekunki z Europy Środkowo Wschodniej jednoczą się w szwajcarskim związku zawodowym Unia, którym pokierują polskie pracownice. Dzięki temu będą mogły na szerszą skalę wykorzystać swoje doświadczenia i skuteczniej walczyć o swoje prawa. Do tej pory istniały regionalne grupy Unii działające na rzecz poprawy warunków zatrudnienia opiekunek spoza Szwajcarii. Jednoczeniu się i organizowaniu opiekunek służy intensywna współpraca pomiędzy Unią i polskimi związkami zawodowymi z OPZZ. Dokładnie rok temu polskie i słowackie opiekunki rozpoczęły zwycięski strajk i po 11 dniach, 11 lipca 2014 uzyskały m.in podwyżkę wynagrodzenia, trzynastą pensję oraz wynagrodzenie za czas dojazdu do pacjentów. Zakończony sukcesem strajk w Zurychu pokazuje, że zorganizowane w związku zawodowym emigrantki wykonujące prekaryczną pracę mogą skutecznie walczyć o swoje prawa. Konieczna jest jednak ponadregionalna wymiana doświadczeń pomiędzy opiekunkami, ponieważ wiele kobiet z Europy Środkowo-Wschodniej ciągle jeszcze nie zna swoich praw i przez to jest zależna od swoich pracodawców powiedział Adam Rogalewski, sekretarz Unii odpowiedzialny za polskich pracowników. Unia, będąc największym związkiem zawodowym w Szwajcarii, od połowy 2012 aktywnie angażuje się w pomoc opiekunkom - emigrantkom. Na początku 2013 roku powstała regionalna grupa w Ticion, a rok później w Zurychu. W 2012 roku szwajcarską opinię publiczną obiegła wiadomość o serii samobójczych śmierci polskich opiekunek w Ticino. Był to punkt zwrotny dla wielu Polek, które zdecydowały się zorganizować w Unii i wspólnie walczyć o poprawienie swojej sytuacji W 2012 roku szwajcarską opinię publiczną obiegła wiadomość o serii samobójczych śmierci polskich opiekunek w Ticino. Był to punkt zwrotny dla wielu Polek, które zdecydowały się zorganizować w Unii i wspólnie walczyć o poprawienie swojej sytuacji. Do tej pory udało im się m.in zapewnić bezpieczne mieszkanie dla opiekunek, które w wyniku zwolnienia z pracy stały się bezdomne, jak również zorganizować kurs podnoszący ich kwalifikacje zawodowe. Polskie opiekunki pomagają też opiekunkom z innych krajów. Alina Badowska z Ticino, aktywistka Unii i przewodnicząca polskiej grupy opiekunek wyjaśnia: Dzięki naszemu doświadczeniu wiele kobiet ze Szwajcarii niemiecko języcznej, kontaktowało się z nami i prosiło nas o pomoc. Teraz nadszedł czas, żeby nasze doświadczenie przenieść na całą Szwajcarię i żeby mogły z niego korzystać także koleżanki z innych krajów takich jak Rumunia, Węgry czy Ukraina, które stopniowo przyłączają się do naszej grupy. Unia bardzo blisko współpracuje ze związkami zawodowymi z krajów pochodzenia opiekunek, w tym z Polski. Jan Guz, przewodniczący OPZZ wyjaśnia: Wciąż wiele polek zmuszonych jest do wyjazdu do Szwajcarii czy Niemiec w celu poszukiwania zarobku. Niestety nie możemy powstrzymać tego procesu, w wyniku którego Polska traci wykwalifikowane pracowniczki. Jednak dzięki naszej współpracy z Unia, możemy przynajmniej sprawić, że polskie opiekunki będą znały swoje prawa i nie będą wyzyskiwane za granicą. Więcej informacji można uzyskać: Alina Badowska, Przewodnicząca grupy polskich opiekunek Unii w Ticino, oraz współprzewodnicząca ogólnokrajowej grupy opiekunek, (język włoski i polski) Anna Kaczorowska, współprzewodnicząca grupy krajowej opiekunek, (język niemiecki i polski) Adam Rogalewski, przedstawiciel OPZZ i sekretarz Unii odpowiedzialny za polskich pracowników i pracowniczki, Więcej informacji o grupie i jej działalności znajduje się pod podanym poniżej linkiem:

19 19 Konferencja Ubezpieczenia społeczne w sferze euro W dniu 9 lipca 2015 r. w siedzibie Centrum Partnerstwa Społecznego Dialog im. Andrzeja Bączkowskiego odbyła się zorganizowana wspólnie przez CPS Dialog oraz Instytut Pracy i Spraw Socjalnych konferencja pn. Ubezpieczenia społeczne w sferze euro. Witając zebranych gości Dyrektor CPS Dialog Iwona Zakrzewska zaznaczyła, że ta konferencja jest już drugim spotkaniem z cyklu pn. Społeczne i gospodarcze konsekwencje wejścia Polski do strefy euro. Profesor Kazimierz W. Frieske Dyrektor Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych przyłączając się do słów powitania uczestników konferencji dodał, że dzisiejsza konferencja jest częścią szerszego projektu poświęconego hipotetycznym konsekwencjom wejścia Polski do klubu euro, który przeżywa swoje kłopoty i dlatego tym bardziej warto o tym dyskutować. Ten wspólny projekt CPS Dialog i Instytutu Pracy będzie miał swoją kontynuację po wakacjach. Myślimy o trzeciej konferencji, która będzie poświęcona świadczeniom socjalnym mówił. Profesor Gertruda Uścińska z Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych w swoim wystąpieniu zauważyła, że z punktu widzenia Polski wprowadzenie euro będzie skomplikowaną operacją ekonomiczną, społeczną i prawną. Do dzisiejszej dyskusji, dot. wejścia polskiego systemu ubezpieczeń społecznych do strefy euro, wnosimy już pewne doświadczenia związane ze staraniami kolejnych polskich rządów jeśli chodzi o sytuację uznania transferów przekazywanych do OFE by nie były one uwzględniane przy obliczaniu deficytu budżetowego i długu publicznego. Konsultacje i wymiana informacji między Komisją Europejską a kolejnymi rządami trwały wiele lat, a ostatecznie Komisja Europejska i Eurostat nie wyraziły na to zgody mówiła. Doktor Zofia Czepulis-Rutkowska z Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych w prezentacji pt. Europejski Model Socjalny projekt polityczny poruszyła kwestie m.in. genezy Europejskiego Modelu Socjalnego (EMS), znaczenia terminu EMS, metody wprowadzania na przykładzie otwartej metody koordynacji. Podsumowując swoje wystąpienie zauważyła, że Europejski Model Socjalny jest w dużej mierze elementem narracji politycznej i zmienia się wraz ze zmianami tej narracji. Dodała także, że EMS nie powinien być narzucany z góry, ale powinien być wynikiem negocjacji różnych interesariuszy. Paweł Jaroszek Członek Zarządu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przedstawił prezentację pt. Skutki wprowadzenia euro dla Funduszu Ubezpieczeń Społecznych opracowaną w oparciu o dokument z kwietnia 2014 r. pn. Analiza skutków przyjęcia zasady przeliczania i zaokrąglania kwot na zasadach matematycznych w związku z przygotowaniem administracji publicznej do wprowadzenia euro przez Rzeczpospolitą Polską przygotowany przez Międzyinstytucjonalny Zespół Roboczy do Spraw Administracji Publicznej. Doktor Paweł Wojciechowski Główny Ekonomista z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w prezentacji pt. Jakie zmiany są konieczne i możliwe przed wejściem Polski do strefy euro? zauważył, że niezależnie od przyszłych decyzji dotyczących daty akcesji, koordynacja, a nawet harmonizacja systemów zabezpieczenia społecznego, instytucji rynku pracy i systemów podatkowych jest konieczna, gdyż zmniejszy ryzyko. Polska gospodarka będzie reagować odmiennie od innych gospodarek strefy euro na wspólne wstrząsy. Andrzej Szybkie Wicedyrektor Departamentu Rent Zagranicznych w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w prezentacji pt. Wybrane zagadnienia dotyczące skutków wprowadzenia euro w obszarze świadczeń dla osób migrujących omówił skutki wypłatowe w kontekście transferu emerytur i rent, skutki w zakresie ustalania i obsługi świadczeń z zastosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz skutki w zakresie rozliczeń z instytucjami zagranicznymi. Po wystąpieniach prelegentów odbyła się dyskusja, w której udział wzięli uczestnicy konferencji.

20 20 Metalowcy w Płocku Rada Okręgu Mazowiecko Podlaskiego Federacji Związku Zawodowego Metalowcy z siedzibą w Warszawie zorganizowała w dniach lipca 2015 roku w Płocku szkolenie związkowe dla członków organizacji zrzeszonych w Radzie połączone z posiedzeniem Rady Okręgu. Temat szkolenia: Spór zbiorowy w zakładzie pracy, fazy sporu, mediacja, strajk ostrzegawczy, strajk, rodzaje strajków uprawnienia Zakładowej Organizacji Związkowej. Ważnym tematem poruszonym podczas szkolenia było omówienie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 czerwca 2015 roku dotyczącego zrzeszania się pracowników w ramach związków zawodowych. Szkolenie poprowadził ekspert OPZZ kol. Paweł Śmigielski. W szkoleniu aktywnie uczestniczyli również członkowie organizacji związkowych zrzeszonych przy Radzie OPZZ w Płocku i powiatu płockiego. Podczas pobytu w Płocku członkowie Rady Okręgu mieli możliwość zwiedzenia i poznania systemu produkcji w CNH Industrial Polska Sp z.o.o. w Płocku producenta maszyn rolniczych. Dodatkowo delegacja odwiedziła Urząd Miasta Płocka, gdzie odbyło się spotkanie z Prezydentem Miasta Płocka - Andrzejem Nowakowskim, podczas którego uczestnicy mieli możliwość dowiedzenia się o najważniejszych zrealizowanych i przyszłych inwestycjach miejskich oraz poruszone zostały kwestie związane z tworzeniem nowych miejsc pracy na terenie miasta Płocka. W spotkaniach uczestniczyli Romuald Wojtkowiak przewodniczący FZZ Metalowcy oraz Magdalena Dura wiceprzewodnicząca FZZ Metalowcy. W sobotni wieczór delegacja została zaproszona na piknik integracyjny Związku Zawodowego Metalowcy zrzeszonego przy CNH Industrial Polska w Płocku, gdzie zabawa trwała do białego rana. PRZEWODNICZĄCY RADY OKRĘGU MAZOWIECKIEGO PODLASKIEGO FEDERACJI ZW. ZAW. METALOWCY Lech Latarski