Leki stosowane w chorobach ążenia

Transkrypt

1 Leki stosowane w chorobach układu krąż ążenia 1

2 Najczęściej występujące schorzenia układu krążenia Choroba nadciśnieniowa Choroba niedokrwienna serca/zawał Zaburzenia rytmu serca Niewydolność serca Zaburzenia gospodarki lipidowej 2

3 Najczęściej stosowane leki w chorobach układu krążenia preparaty naparstnicy leki dopaminergiczne leki przeciwarytmiczne blokery kanału wapnia inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę IKA leki moczopędne leki beta-adrenolityczne antagoniści receptora angiotensynowego sartany leki przeciwlipemiczne: fibraty, statyny 3

4 Inhibitory konwertazy angiotensyny (IKA) 4

5 Inhibitory konwertazy angiotensyny mechanizm działania Hamowanie układu renina-angiotensynaaldosteron (85-90%) osoczowego tkankowego 5

6 Inhibitory konwertazy angiotensyny mechanizm działania c.d. Hamowanie katabolizmu bradykininy: NO, PGI 2, PGE 2. 6

7 Inhibitory konwertazy angiotensyny- leki Stosowane grupy leków: inhibitory konwertazy zawierające grupę sulfhydrylową (SH) (kaptopryl( kaptopryl) proleki (enalapryl, kwinapryl, ramipryl, cilazapryl, fozynopryl, peryndopryl) inhibitory konwertazy o przedłużonym działaniu aniu (enalapryl, lizynopryl) 7

8 Prolek Prolek - (ang. pro-drug) - to substancja o działaniu leczniczym, która rozwija w pełni swoje działanie dopiero w chwili, gdy ulegnie przemianom metabolicznym w organizmie, natomiast sama nie jest aktywna, lub jest wielokrotnie mniej aktywna od powstałej substancji. 8

9 Inhibitory konwertazy angiotensyny wskazania nadciśnienie tętnicze niewydolność serca współistniejąca z nadciśnieniem - nefropatia z białkomoczem, - cukrzyca, - przerost mięśni komory lewej, - niewydolność krążenia, - zaburzenia lipidowe, - przebyty zawał mięśnia serca z niską frakcją wyrzutu komory lewej 9

10 Inhibitory konwertazy angiotensyny przeciwwskazania hipowolemia, ciąża, zwężenie tętnic nerkowych lub tętnicy nerkowej u chorego z jedną nerką, kaszel przed rozpoczęciem leczenia. 10

11 Inhibitory konwertazy angiotensyny informacja użyteczna klinicznie: inhibitory konwertazy są najlepiej tolerowanymi lekami hipotensyjnymi przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami konwertazy lek moczopędny należy odstawić lub zmniejszyć jego dawkę proleki wymagają uczynnienia w wątrobie i dlatego później rozpoczynają działanie niż inhibitory konwertazy z SH. 11

12 Inhibitory konwertazy angiotensyny niepożądane działania Związane z farmakologicznym działaniem leków: obniżenie ciśnienia tętniczego krwi hipotensja niewydolność nerek: stężenia mocznika, kreatyniny zwiększenie stężenia potasu we krwi kaszel 12

13 Inhibitory konwertazy angiotensyny niepożądane działania Nie związane z farmakologicznym działaniem IKA bezsenność, parastezje, bóle głowy, zmęczenie nudności wymioty, zaparcia, zaburzenia smaku zaczerwienienie skóry, obrzęk naczynioruchowy fetotoksyczne: wielowodzie, niewydolność nerek płodu, anuria 13

14 Inhibitory konwertazy angiotensyny niepożądane działania Nie związane z farmakologicznym działaniem IKA zaburzenia hematologiczne: anemia aplastyczna (kaptopril), agranulocytoza (kaptopril, enalapril), trombocytopenia (kaptopril) reakcje nadwrażliwości: eozynofila, zapalenie pęcherzyków płucnych, toczeń rumieniowaty 14

15 Leki moczopędne 15

16 Leki moczopędne- zastosowanie obrzęki sercowe, nerkowe, wątrobowe stany zatrzymania elektrolitów (sodu-napięcie przedmiesiączkowe; substancji azotowych niewydolność wydzielnicza nerek) nadciśnienie (zmniejszenie ilości krwi krążącej) zatrucia w leczeniu niektórych postaci otyłości 16

17 Leki moczopędne - podział leki zwiększające wydalanie głównie wody diuretyki leki zwiększające wydalanie soli mineralnych sodu i chlorków - saluretyki 17

18 Leki moczopędne - podział w zależności od punktu uchwytu działania: leki o głównie nerkowym punkcie uchwytu zwiększają przesącz pierwotny i hamują wchłanianie zwrotne leki o głównie pozanerkowym punkcie uchwytu działania działają na koloidy krwi i tkanki, powodują hydremię 18

19 Leki moczopędne- podział, główne grupy leki o głównie nerkowym punkcie uchwytu tiazydy hydrochlorotiazyd diuretyki pętlowe furosemid, kwas etakrynowy pochodne chinazoliny i indoliny chlortalidon, indapamid, kwas tienylowy inhibitory anhydrazy węglanowej acetazolamid 19

20 Leki moczopędne - leki o głównie nerkowym punkcie uchwytu 20

21 Leki moczopędne tiazydy, hydrochlorotiazyd lek o budowie sulfonamidowej, dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Działanie występuje po 2 godzinach i utrzymuje się przez 6 do 12 godzin. hamuje transport sodu i chloru w początkowym odcinku kanalika dystalnego nefronu, gdzie w warunkach fizjologicznych zwrotnemu wchłanianiu ulega 5-8% przefiltrowanego sodu. zastosowanie: obrzęki pochodzenia sercowego, nerkowego, wątrobowego, nadciśnienie samoistne i nerkowe, zespół napięcia przedmiesiączkowego może wywołać hipokaliemię (podaje się sole potasowe) 21

22 Leki moczopędne - tiazydy przeciwwskazania: ostra niewydolność nerek z bezmoczem, śpiączka wątrobowa, zaburzenia elektrolitowe, ciąża; ostrożnie w cukrzycy i dnie moczanowej interakcje: nasilają działanie hipotensyjne guanetydyny, rezerpiny, metyldopy oraz środków zwiotczających kuraropodobnych działania niepożądane: uczulenie (pokrzywka, świąd), zaburzenia elektrolitowe (hipokaliemia, hipernatremia), zaburzenia łaknienia, nudności, bóle głowy, hipotonia ortostatyczna, zapalenie trzustki preparaty: Hydrochlorotiazidum, Clopamid 22

23 Leki moczopędne - pochodne chinazoliny i indoliny związki o budowie heterocyklicznej (chinetazon, chlortalidon, metolazon, indapamid, kwas tienylowy) Chlortalidon -podawany wyłącznie doustnie Farmakokinetyka. Dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego. Działanie pojawia się już po 2 godzinach, osiąga maksimum po 12 godzinach. Czas działania chlortalidonu wynosi od 48 do 72 godz. hamuje wchłanianie zwrotne jonów sodu i chlorków w kanalikach bliższych zastosowanie: obrzęki sercowe, wątrobowe i nerkowe, nadciśnienie tętnicze działania niepożądane: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, zawroty i bóle głowy, reakcje uczuleniowe, zaburzenia układu krwiotwórczego przeciwwskazania: ostra niewydolność nerek z bezmoczem, śpiączka wątrobowa, uczulenie, ciąża i laktacja 23

24 Leki moczopędne - pochodne chinazoliny i indoliny c.d Indapamid - podawany wyłącznie p.o. - lek o budowie sulfonamidowej - różni się od hydrochlorotiazydu dłuższym czasem półtrwania, który wynosi od 14 do 18 godzin. Lek wiąże się z białkami osocza w 71-79%. Metabolizowany w wątrobie. hamuje zwrotne wchłanianie sodu w kanalikach bliższych oraz w korowej części kanalików dalszych hamuje transport jonów wapniowych w komórce mięśniowej, działa bezpośrednio rozkurczająco na naczynia w małej dawce działa silnie hipotensyjnie a słabo moczopędnie 24

25 Leki moczopędne - pochodne chinazoliny i indoliny c.d. Indapamid- jest dobrze rozpuszczalny w tłuszczach, łatwo wiąże się z białkami osocza, zastosowanie: nadciśnienie samoistne, współistniejące z cukrzycą działania niepożądane: hipokaliemia, uczucie osłabienia, hipotonia ortostatyczna, reakcje uczuleniowe przeciwwskazania: ciąża, ciężka niewydolność wątroby, zaburzenia naczyniowe o.u.n. 25

26 Leki moczopędne - diuretyki pętlowe Furosemid, podawany p.o., i.v., i.m. sulfonamid o silnym działaniu moczopędnym, dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego, wiązanie z białkami 98%, po podaniu dożylnym biologiczny okres półtrwania 1-1,5 godz., przenika do płodu i mleka matki. Działanie moczopędne do 1 godz. po podaniu p.o, po 15 min. po podaniu i.v, czas działania 3-6 godz. Wydalany przez nerki. głównie hamuje wchłanianie zwrotne sodu a w niewielkim stopniu potasu działa szybko (po wstrzyknięciu dożylnym po kilku minutach) najsilniejszy lek moczopędny 26

27 Leki moczopędne- diuretyki pętlowe Furosemid zastosowanie: obrzęki obwodowe różnego pochodzenia, nadciśnienie, diureza wymuszona, obrzęk płuc oraz obrzęk mózgu działania niepożądane: jest mało toksyczny; może wywołać hipokaliemię odwodnienie, zagęszczenie krwi ze skłonnościami do zakrzepów; rzadko alergiczne reakcje skórne, biegunkę, zmniejszenie łaknienia, niekiedy hiperglikemię, hiperurykemię, hiponatremię, osłabienie siły mięśniowej, kurcze mięśni, upośledzenie słuchu, leukopenię, trombocytopenię 27

28 Leki moczopędne - diuretyki pętlowe Furosemid interakcje: nasila działanie leków hipotensyjnych i środków zwiotczających, osłabia działanie leków przeciwcukrzycowych przeciwwskazania: bezmocz, niedrożność dróg moczowych, hipokaliemia, śpiączka wątrobowa, ciąża preparat: Furosemidum (p.o., i.v.) 28

29 Leki moczopędne - diuretyki pętlowe Kwas etakrynowy powoduje zahamowanie wchłaniania zwrotnego sodu w pętli nefronu i kanalikach zastosowanie: obrzęki związane z niewydolnością krążenia, zespół nerczycowy, marskość wątroby działania niepożądane: jest toksyczny; wywołuje zaburzenia żołądkowo-jelitowe, drażni ścianę naczyń (stosuje się rozcieńczone roztwory), reakcje skórne, uszkodzenie słuchu (szum w uszach), zaburzenia elektrolitowe (odwodnienie, zasadowica, hipokaliemia, hipernatremia) przeciwwskazania: cukrzyca, ciąża, marskość wątroby nie ma budowy sulfonamidowej 29

30 Leki moczopędne - diuretyki pętlowe c.d. Torasemid charakteryzuje się dobrą biodostępnością (80-90%), biologiczny okres półtrwania wynosi ok. 3,5 godz., wskazania lecznicze są takie same jak innych diuretyków pętlowych, ze względu na dłuższy czas działania ma mniej działań niepożądanych, wykazuje efekty obniżania ciśnienia tętniczego w leczeniu nadciśnienia już w dawkach nie dających wyraźnego działania moczopędnego. 30

31 Leki moczopędne - diuretyki oszczędzające potas grupa związków nie powodujących kaliurii; hamują wchłanianie zwrotne sodu w kanalikach dalszych 31

32 Leki moczopędne - diuretyki oszczędzające potas Spironolakton konkurencyjny antagonista aldosteronu w kanaliku dalszym nefronu związek steroidowy o budowie aldosteronu; hamuje wchłanianie zwrotne sodu (zwiększa się wydalanie sodu i wody z moczem) wchłania się z przewodu pokarmowego, ulega biotransformacji do czynnego metabolitu kanrenonu; działanie spironolaktonu trwa do 2-3 dni po odstawieniu; lek indukuje enzymy mikrosomalne wątroby. zastosowanie: obrzęki, aldosteronizm działanie niepożądane: hiperkaliemia, zaburzenia rytmu serca, osłabienie siły mięśniowej, parestezje, ginekomastia, zaburzenia miesiączkowania, wysypki, zaburzenia obrazu krwi przeciwwskazania: niewydolność nerek, hiponatremia, ciąża, bezmocz preparat: Spironol (Verospiron) (p.o., i.v.) 32

33 Leki moczopędne - diuretyki oszczędzające potas Eplerenon syntetyczny steroid, antagonista receptora aldosteronu, stosowany w leczeniu niewydolności serca, zalecany jest w leczeniu uzupełniającym u pacjentów z dysfunkcją skurczową lewej komory (EF < 40%) i klinicznymi objawami niewydolności serca po przebytym zawale, razem z beta-blokerami, można stosować razem z diuretykami tiazydowymi, gdy jest stosowany razem z inhibitorem ACE lub sartanem, a także u pacjenta z niewydolnością nerek, powinno się często kontrolować kaliemię, przeciwwskazaniem do stosowania antagonistów aldosteronu jest hiperkaliemia 5 mmol/l w surowicy 33

34 Leki moczopędne - diuretyki oszczędzające potas Triamteren pochodna pterydyny działa j.w. zastosowanie: obrzęki w przewlekłej niewydolności krążenia, choroby wątroby, zespół nerczycowy, nadciśnienie Amiloryd działa na dystalny odcinek kanalika nerkowego, zwiększa wydalanie sodu i chlorków oraz zmniejsza wydalanie potasu zastosowanie: obrzęki sercowe, nadciśnienie, marskość wątroby działania niepożądane: zaburzenia żołądkowo-jelitowe, suchość w jamie ustnej, hiperkaliemia, kurcze mięśniowe, splątanie, hipotonia ortostatyczna przeciwwskazania: hiperkaliemia, niewydolność nerek, ciąża, ostrożnie w cukrzycy 34

35 Leki moczopędne - niepożądane działania zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej zaburzenia hemodynamiczne zaburzenia przemiany węglowodanowej, purynowej, lipidowej, układu wewnątrzwydzielniczego zaburzenia krzepnięcia krwi, narządu słuchu, układu krwiotwórczego, układu immunologicznego 35

36 Leki moczopędne - niepożądane działania Diuretyki tiazydowe układ krążenia: podciśnienie ortostatyczne, niedokrwienie narządów (np. zawał kreski, ośrodkowego układu nerwowego - przejściowe) zaburzenia gospodarki wodno-elekrolitowej: stężenia potasu (zaburzenia rytmu serca) i cynku w organizmie, stężenia wapnia i sodu (obrzęki) 36

37 Leki moczopędne - niepożądane działania Diuretyki tiazydowe zaburzenia gospodarki lipidowej ( stężenia cholesterolu i trójglicerydów) zaburzenia gospodarki węglowodanowej (cukrzyca - dysregulacja) ponadto: fotodermatozy, fofoalergie, toczeń rumieniowaty, toksyczna martwica skóry, zapalenia naczyń 37

38 Leki moczopędne - niepożądane działania Furosemid hipokliemia hiponatremia hipomagnezemia zasadowica nieoddechowa objawy nietolerancji węglowodanów hipertriglicerydemia, CholC, LDL, VLDL hipowolemia reakcje alergiczne: pokrzywka, ostre śródmiąższowe zapalenie nerek ototoksyczność 38

39 Leki moczopędne - niepożądane działania Spironolakton - oszczędzający potas zaburzenia endokrynne: działanie antyandrogenne mężczyźni: - ginekomastia - obniżenie libido - impotencja - oligospermia kobiety: - powiększenie gruczołów piersiowych - zaburzenia miesiączkowania (zbyt częste lub rzadkie miesiączki, brak miesiączki) hiperpotasemia 39

40 Leki beta- adrenolityczne 40

41 Leki beta- adrenolityczne mechanizm działania grupa leków działających na receptory β1 i β2 (antagoniści) działanie związane jest z zablokowaniem receptora beta-adrenergicznego co powoduje następujące efekty biologiczne: w obrębie serca: zmniejszenie częstości akcji serca, spadek ciśnienia tętniczego krwi, zmniejszenie objętości wyrzutowej i minutowej serca, zmniejszenie zużycia tlenu przez mięsień sercowy, zwiększenie przepływu wieńcowego i poprawa odżywienia mięśnia sercowego w obrębie naczyń krwionośnych: skurcz naczyń i zwiększenie oporu obwodowego, w obrębie mięśni gładkich narządów wewnętrznych: skurcz (np. oskrzeli) 41

42 Leki beta adrenolityczne - stosowane grupy leków nieselektywne (pindolol, propranolol, sotalol, nadolol) kardioselektywne (atenolol, metoprolol) hydrofilne (atenolol, nadolol) z własną aktywnością sympatomimetyczną (ISA) (oksyprenolol, pindolol) alfa-beta-blokery (labetalol, karwedilol) beta-blokery rozszerzające naczynia (bisoprolol, celiprolol) 42

43 Leki beta -adrenolityczne podział Nieselektywne oksprenolol pindolol propranolol sotalol nadolol 43

44 Leki beta- adrenolityczne podział Selektywne metoprolol atenolol acebutolol betaksolol bisoprolol celiprolol nebiwolol 44

45 Leki beta- adrenolityczne podział Leki α- i β-adrenolityczne labetalol karwedilol 45

46 Leki beta -adrenolityczne wskazania nadciśnienie tętnicze choroba niedokrwienna serca nadkomorowe zaburzenia rytmu serca komorowe zaburzenia rytmu serca profilaktyka napadów migreny tachykardia zatokowa 46

47 Leki beta- adrenolityczne przeciwwskazania bradykardia zatokowa blok przedsionkowo-komorowy II stopnia i blok przedsionkowo-komorowy III stopnia wstrząs kardiogenny niewyrównana astma oskrzelowa, przewlekła obturacyjna choroba płuc lub inna przewlekła choroba płuc niewyrównana niewydolność krążenia nasilone zaburzenia krążenia obwodowego angina Prinzmetala 47

48 Leki beta -adrenolityczne niepożądane działania układ krążenia: bradykardia, niedociśnienie, zaburzenia rytmu serca (proarytmia: sotalol; torsades de pointes), zaburzenia przewodzenia wewnątrzsercowego (bloki przedsionkowokomorowe, zaburzenia krążenia obwodowego i mózgowego 48

49 Leki beta- adrenolityczne niepożądane działania ośrodkowy układ nerwowy: uczucie zmęczenia, zawroty głowy, bóle głowy, depresja, zaburzenia świadomości zaburzenia endokrynne: hiperglikemia, hipoglikemia (cukrzyca - dysregulacja) układ moczowo-płciowy: zaburzenia seksualne, impotencja, libido, zaburzenia w oddawaniu moczu (nocne, częste, zatrzymanie) 49

50 Leki beta -adrenolityczne niepożądane działania układ oddechowy: skurcz oskrzeli (nieselektywne, zależny od dawki selektywnych), zaburzenia oddychania, kaszel, układ mięśniowo-szkieletowy: bóle ścięgien, stawów, mięśni, zapalenie ścięgien 50

51 Leki beta -adrenolityczne niepożądane działania zaburzenia dermatologiczne: zaczerwienienie, świąd, zaburzenia pigmentacji, łysienie plackowate zaburzenia w badaniach laboratoryjnych: stężenia mocznika (propranolol), stężenia transaminaz, fosfatazy alkalicznej, LDH (propranolol, metoprolol) 51

52 Miażdżyca 52

53 Wynikiem działania miażdżycy może być: choroba wieńcowa, zawał serca, udar mózgu, chromanie przystankowe czyli inaczej miażdżyca tętnic kończyn dolnych wszelkie inne choroby spowodowane przez zmiany zwyrodnieniowe niedokrwionych narządów (np. niedokrwienie nerek może być powodem dokuczliwej choroby nadciśnieniowej). 53

54 Celem leczenia hiperlipidemii jest: obniżenie ryzyka choroby niedokrwiennej serca, zahamowanie bądź miażdżycowych, uzyskanie regresji zmian zmniejszenie zmian skórnych (żółtaków), zapobieganie ostremu zapaleniu trzustki u osób z wysoką trójglicerydemią, dodatkowo na podstawie ostatnich badań zmniejszenie incydentów sercowo-naczyniowych. 54

55 Zasady leczenia miażdżycy zmniejszenie stężenia cholesterolu we krwi normalizacja składu lipoprotein leczenie antyagregacyjne 55

56 Zasady leczenia miażdżycy zahamowanie wchłaniania cholesterolu z jelit zahamowanie syntezy cholesterolu w wątrobie zwiększenie katabolizmu VLDL i LDL zahamowanie wytwarzania bogatych w cholesterol frakcji lipoprotein zahamowanie syntezy VLDL zahamowanie agregacji płytek krwi 56

57 Leczenie dyslipidemii 1) wyrównanie metaboliczne cukrzycy, 2) normalizacja masy ciała, 3) zastosowania wysiłku fizycznego, 4) u osób z hipertrójglicerydemią bezwzględny zakaz picia alkoholu, 5) dieta hipolipemizująca 57

58 Zasady leczenia miażdżycy hipercholesterolemia żywice statyny fibraty kwas nikotynowy (KN) probukol terapia skojarzona (żywice+statyny, żywice+fibraty, żywice+kn, żywice+probukol) hiperlipidemia mieszana fibraty KN hipertrójglicerydemia fibraty KN terapia skojarzona:fibraty + KN i oleje rybne 58

59 Leki przeciwlipemiczne 59

60 Statyny inhibitory enzymu kontrolującego biosyntezę cholesterolu (reduktazy 3-hydroksy-3-metyloglutarylokoenzymu A) zmniejszają pulę cholesterolu wewnątrz komórek, pobudza to biosyntezę i aktywność receptorów komórek dla LDL. Cząstki te są aktywnie wychwytywane przez komórki dla uzupełnienia niedoboru cholesterolu wynikającego z zahamowania jego biosyntezy przez statyny 60

61 Statyny hamują syntezę VLDL w wątrobie. obniżają stężenie cholesterolu całkowitego o 15-30%, LDL-Ch o 20-40%, podwyższają natomiast stężenie HDL-Ch o 5-10%. stwierdzono również, że po podaniu statyn stężenie trójglicerydów zmniejsza się o 10-20%. 61

62 Statyny- mechanizm działania 1. Modyfikują strukturę śródbłonka poprzez: tworzenie się twardszych blaszek miażdżycowych, zmniejszenie liczby złogów lipidowych, zwiększenie puli kolagenu, zwiększenie liczby komórek mięśni gładkich, neowaskularyzację w błonie wewnętrznej. 62

63 Statyny- mechanizm działania 2. Modyfikują czynność śródbłonka poprzez: poprawę rozkurczu naczyniowego związanego z działaniem tlenku azotu. 3. Osłabiają reakcję zapalną poprzez: zahamowanie aktywności makrofagów oraz limfocytów T, hamowanie produkcji wolnych rodników tlenowych przez stymulowane makrofagi, co w następstwie zmniejsza zdolność tych makrofagów do modyfikacji oksydatywnej LDL-Ch. 63

64 Statyny- mechanizm działania 4. Wpływają na układ hemostazy (niejednorodnie) poprzez: hamowanie wydzielania czynnika tkankowego (kofaktor osoczowego czynnika VII), upośledzenie agregacji płytek przez obniżenie zawartości cholesterolu w błonach płytek, obniżenie biosyntezy tromboksanu w płytkach, zmniejszenie stężenia fibrynogenu w surowicy krwi, zmniejszenie lepkości krwi całkowitej. 64

65 Statyny- działania niepożądane zwiększenie aktywności transaminaz miopatia i rabdomioliza (zwiększenie stężenia CPK, haptoglobiny) zaburzenia żołądkowe objawy ze strony OUN (bóle głowy, bezsenność), wysypka skórna 65

66 Statyny- preparaty Lowastatyna Prawastatyna Simwastatyna Fluwastatyna Atorwastatyna 66

67 Statyny- preparaty Siła działania Lowastatyny i Prawastatyny jest podobna, dwukrotnie silniej działa Simwastatyna, zaś czterokrotnie cholesterolu całkowitego o 55%, a trójglicerydy o 35%. związku z tym można ewentualnie próbować ją kojarzyć z słabiej Fluwastatyna, która może obniżyć stężenie Fluwastatyna daje najmniej działań niepożądanych, w fibratami. Ponieważ synteza cholesterolu zachodzi w znacznej mierze w nocy stąd preferencja podawania statyn w czasie kolacji. 67

68 Fibraty pochodne kwasu fibrynowego, pobudzają lipazę lipoproteinową zwiększając w ten sposób rozpad lipoprotein bogatych w trójglicerydy, hamują syntezę VLDL oraz apoliporoteiny ApoB w komórkach wątrobowych, zwiększają klirens LDL-Ch z krążenia poprzez aktywację receptora LDL i zwiększenie jego powinowactwa do LDL-Ch, zmieniają dystrybucję podfrakcji LDL-Ch z podtypu B na podtyp A (większe cząstki, mniej aterogenne). 68

69 Fibraty pochodne kwasu fibrynowego, również mogą obniżać stężenie fibrynogenu, podnoszą stężenie LDL-Ch u pacjentów z wysokimi stężeniami trójglicerydów, Fibraty obniżają stężenie trójglicerydów o około 50%, podwyższają HDL-Ch. o ok %, obniżają stężenie LDL-Ch o około 15%. 69

70 Fibraty Do grupy tej zaliczamy: Clofibrat, Gemfibrozil, Fenofibrat, Bezofibrat, Lifibrol. Fibraty nowszej generacji mają silniejszy wpływ na LDL-Ch i mogą być podawane raz dziennie. 70

71 Fibraty Do działań niepożądanych tych leków zaliczamy: dolegliwości gastryczne, pokrzywkę, miopatię, wzrost aktywności transaminaz, impotencję. przeciwwskazaniem do stosowania tych leków jest uszkodzenie wątroby, nerek oraz zespół nerczycowy. Fibraty mogą nasilać działanie leków przeciwzakrzepowych, dlatego w przypadku jednoczesnego stosowania dawkę fibratów należy odpowiednio zmniejszyć. 71

72 NADCIŚNIENIE NIENIE TĘTNICZET TNICZE 72

73 Wpływ ciśnienia tętniczego na ryzyko sercowo-naczyniowe Udar mózgu obniżenie ciśnienia rozkurczowego już o 5 mmhg powoduje zmniejszenie tego zagrożenia o 35-40% Choroba wieńcowa Niewydolność serca i choroby nerek -u chorych na nadciśnienie ryzyko wystąpienia niewydolności serca jest 6-krotnie większe niż u osób z prawidłowym ciśnieniem tętniczym Nawracające incydenty sercowo-naczyniowe Ciśnienie tętna i podatność tętnic 73

74 Strategia leczenia Plan ten powinien uwzględniać: monitorowanie ciśnienia tętniczego i innych czynników ryzyka zmiany stylu życia w celu obniżenia ciśnienia tętniczego i kontroli pozostałych czynników ryzyka leczenie farmakologiczne w celu obniżenia ciśnienia tętniczego, kontroli pozostałych czynników ryzyka i towarzyszących stanów klinicznych 74

75 Strategia leczenia Zmiany stylu życia powinno się wdrożyć zawsze, gdy istnieje taka potrzeba, u wszystkich pacjentów, także tych, którzy wymagają leczenia farmakologicznego Zmiany stylu życia: zaprzestanie palenia tytoniu, zmniejszenie masy ciała, ograniczenie spożycia alkoholu, zmniejszenie spożycia soli kuchennej kompleksowe zmiany diety czynniki psychologiczne i stres 75

76 Cele leczenia hipotensyjnego Skuteczne obniżenie ciśnienia krwi Przywrócenie prawidłowej struktury serca i naczyń Korekcja innych czynników ryzyka Korzystny wpływ na choroby współistniejące 76

77 Farmakoterapia nadciśnienia tętniczego W leczeniu nadciśnienia tętniczego stosuje się 6 głównych grup leków: leki moczopędne, -blokery, antagoniści wapnia, inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE), antagoniści angiotensyny II i -blokery. 77

78 Zasady leczenia farmakologicznego Zasady te obejmują: rozpoczęcie leczenia od najmniejszych dostępnych dawek leków, w celu zminimalizowania działań niepożądanych stosowanie leków w odpowiednich połączeniach w celu osiągnięcia maksymalnego efektu hipotensyjnego przy minimalnych działaniach niepożądanych stosowanie długo działających leków hipotensyjnych, zapewniających 24-godzinną skuteczność przy podawaniu raz na dobę 78

79 Rozpoczęcie leczenia farmakologicznego W grupie dużego lub bardzo dużego ryzyka leczenie farmakologiczne należy rozpocząć w ciągu kilku dni, gdy powtarzane pomiary ciśnienia tętniczego potwierdzą rozpoznanie. W grupie średniego lub małego ryzyka rozpoczęcie leczenia farmakologicznego zależy od: przedyskutowania z chorym preferowanych strategii leczenia stopnia obniżenia ciśnienia tętniczego, uzyskanego dzięki zmianom stylu życia stopnia kontroli innych czynników ryzyka możliwości systemu opieki zdrowotnej w danym kraju 79

80 Skuteczne połączenia leków diuretyk i -bloker diuretyk i inhibitor ACE (lub antagonista angiotensyny II) antagonista wapnia (z grupy dihydropirydyn) + - bloker antagonista wapnia i inhibitor ACE -bloker i -bloker 80