MINISTER ŚRODOWISKA. Warszawa, dnia r. DGO-I AT

Transkrypt

1 Warszawa, dnia r. MINISTER ŚRODOWISKA DGO-I AT Pani Małgorzata Kidawa-Błońska Marszałek Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej Odpowiadając na interpelację pana Dariusza Piontkowskiego, posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, znak: K7INT34803, w sprawie spalarni odpadów komunalnych w Polsce, uprzejmie informuję. Ad 1. W odniesieniu do instalacji dedykowanych przetwarzaniu zmieszanych odpadów komunalnych (odpady o kodzie Niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne) obecnie w Polsce funkcjonuje jedna instalacja termicznego przekształcania odpadów komunalnych zlokalizowana na terenie województwa mazowieckiego - Zakład Unieszkodliwiania Odpadów UOZ-2, ul. Gwarków 9, Warszawa, zarządzany przez Miejskie Przedsiębiorstwo Oczyszczania w m.st. Warszawie Sp. z o.o., ul. Obozowa 43, Warszawa. Instalacja funkcjonuje w oparciu o decyzję Marszałka Województwa Mazowieckiego nr 29/15/PŚ.Z z dnia 29 stycznia 2015 r. znak: PŚ-V KS udzielającą Miejskiemu Przedsiębiorstwu Oczyszczania w m. st. Warszawie Sp. z o.o. pozwolenia zintegrowanego na prowadzenie instalacji do termicznego przekształcania odpadów komunalnych, zlokalizowanej przy ul. Gwarków 9 w Warszawie o wydajności Mg/rok i 181 Mg/d. Ad 2. Na końcowym etapie realizacji inwestycji jest sześć instalacji termicznego przekształcania odpadów komunalnych (ITPOK), dedykowanych przetwarzaniu zmieszanych odpadów komunalnych. Ministerstwo Środowiska jako Instytucja Pośrednicząca dla Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko w zakresie Priorytetu II, działanie 2.1 Kompleksowe przedsięwzięcia z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi ze szczególnym uwzględnieniem odpadów niebezpiecznych jest instytucją nadzorującą realizację tych inwestycji. Łączny całkowity koszt inwestycji wynosi 3,85 mld zł, w tym dotacja unijna 1,58 mld zł. Poniżej lista budowanych ITPOK: a) Zakład Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych w Bydgoszczy; b) Zakład Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych w Białymstoku; c) Zakład Termicznego Unieszkodliwiania Odpadów Komunalnych w Koninie; d) Zakład Termicznego Przekształcania Odpadów w Krakowie; e) Zakład Termicznego Unieszkodliwiania Odpadów dla Szczecińskiego Obszaru Metropolitalnego; f) Instalacja Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych w Poznaniu. Budowa kolejnych spalarni odpadów w Polsce będzie określona szczegółowo w wojewódzkich planach gospodarki odpadami. Zaplanowanie potrzebnej infrastruktury, w tym instalacji do termicznego przekształcania odpadów oraz określenie strumienia odpadów do przetworzenia w instalacjach powinno wynikać z analizy stanu gospodarki odpadami na terenie województwa przeprowadzonej w ramach aktualizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami. Zatem ocena oraz zaplanowanie odpowiedniej infrastruktury do zagospodarowania odpadów na terenie województwa leży w gestii Marszałków Województw. Wobec tego szczegółowe działania inwestycyjne będą określone wraz z planami

2 inwestycyjnymi w zaktualizowanych wojewódzkich planach gospodarki odpadami. Natomiast cele oraz kierunki polityki gospodarki odpadami w skali kraju, zgodne z hierarchią sposobów postępowania z odpadami, określa krajowy plan gospodarki odpadami, który obecnie jest aktualizowany. W zakresie kierunków działań dotyczących tworzenia nowej infrastruktury projekt aktualizacji krajowego planu gospodarki odpadami zawiera analizę dotyczącą możliwości termicznego przekształcania odpadów komunalnych w kraju, uwzględniającą cele dotyczące poziomów recyklingu i przygotowania do ponownego użycia. Zaznaczyć należy, że plan rozwoju infrastruktury do termicznego przekształcania odpadów komunalnych, zadeklarowany dotychczas przez urzędy marszałkowskie w ankietach sporządzanych na potrzeby prowadzonych prac nad projektem aktualizacji krajowego planu gospodarki odpadami, wskazuje na przeszacowanie liczby i mocy przerobowych tego typu instalacji, biorąc pod uwagę wymagane do osiągnięcia poziomy przygotowania do ponownego użycia i recyklingu. Wobec tego kwestie te wymagają gruntownej weryfikacji przez poszczególne województwa. Założenia Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko dopuszczają dofinansowanie ze środków UE instalacji termicznego przekształcania odpadów komunalnych, niemniej jednak finansowane będą mogły być jedynie te inwestycje, których konieczność budowy zostanie zawarta w planach inwestycyjnych (które będą załącznikami do wojewódzkich planów gospodarki odpadami) i spełnią pozostałe kryteria wyboru określone w ramach ogłaszanych konkursów. Projekty będą wyłaniane wyłącznie w drodze ogłaszanych konkursów. Ad 3. Podstawowym aktem prawnym określającym zasady funkcjonowania spalarni odpadów i współspalarni odpadów jest w szczególności ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2013, poz. 1232, ze zm.) oraz ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach, w tym przepisy wykonawcze do tych ustaw, m. in.: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz. U. Nr 37, poz. 339, ze zm.), rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie standardów emisyjnych dla niektórych rodzajów instalacji, źródeł spalania paliw oraz urządzeń spalania lub współspalania odpadów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1546), rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 30 października 2014 r. w sprawie wymagań w zakresie prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz pomiarów ilości pobieranej wody (Dz. U. z 2014 r. poz. 1542). Warto także zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz ze zm.), w myśl których planowana inwestycja, która stanowi przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przeprowadzana jest ocena oddziaływania na środowisko obligatoryjnie dla przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, wymienionych w 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. Nr 213, poz. 1397, ze zm.). Ad 4. Beneficjenci poszczególnych projektów jako zamawiający, przyjmując założenia co do wydajności i zakładanych technologii przetwarzania odpadów przeprowadzali szereg analiz dotyczących zarówno strumienia odpadów, jak również możliwości jego przetworzenia. Analizy te były przedmiotem studium wykonalności oraz raportu odziaływania na środowisko. Każdy z tych dokumentów przedstawiał porównanie różnych technologii (w tym elementów takich jak system spalania, systemy oczyszczania spalin, metody zagospodarowania odpadów poprocesowych). Wszystkie przyjęte założenia bazowały na wymaganiach prawnych unijnych i polskich. Projektowane instalacje musiały spełniać wymagania najlepszej dostępnej techniki (BAT), tzn. jej wykonanie oraz warunki eksploatacji uwzględniają postęp

3 technologiczny i rozwój wiedzy w tym zakresie. Ponadto każdorazowo wszystkie założenia były weryfikowane przez ekspertów polskich, unijnych, zarówno z inicjatywy JASPERS, jak i Komisji Europejskiej. Szczegółowe rozwiązania techniczne i technologiczne każdorazowo zanim znalazły się w dokumentacji przetargowej dotyczącej wybudowania danej spalarni były przedmiotem szerokiej dyskusji w gronie ekspertów, jak również były udostępniane publicznie w ramach konsultacji społecznych. Jednym z elementów dokumentacji przetargowej był program funkcjonalno-użytkowy (PFU). PFU opisywał wymagania inwestora dotyczące zastosowania konkretnej technologii spalania na ruszcie, wyposażenia w urządzenia i spełnienia przez zrealizowaną inwestycję wymogów BAT/BREF. Wykonawca na podstawie PFU każdorazowo kalkulował cenę ofertową. Umowy z wykonawcą jako ryczałtowe nie przewidywały możliwości obniżenia wartości wynagrodzenia (kosztów realizacji) poprzez zastosowanie tańszych urządzeń. W przypadku wszystkich projektów wybór technologii spalania na ruszcie został dokonany na etapie ww. analiz. Powyższa technologia w przypadku termicznego przekształcania odpadów jest sprawdzona i posiada najliczniejsze skuteczne realizacje - wdrożenia w Europie. Dzięki zastosowaniu rygorystycznych standardów oczyszczania gazów pochodzących z procesu spalania, metoda ta pozwala na osiągnięcie najwyższych standardów ekologicznych. Dla porównania emisje zanieczyszczeń do powietrza są o wiele bardziej restrykcyjne w porównaniu do tradycyjnych źródeł wytwarzania ciepła i energii elektrycznej w oparciu o np. węgiel kamienny czy biomasę. Obecnie obowiązujące standardy emisji zanieczyszczeń pozwalają stwierdzić, że w trakcie normalnej pracy instalacji praktycznie poziom emisji jest zbliżony do tła wynikającego np. z sąsiedztwa większej aglomeracji (np. wynikającego z ruchu pojazdów). Należy zaznaczyć, że zmieszane odpady komunalne charakteryzują się znaczną zmiennością właściwości tj. różnorodnością i nierównomiernością składu oraz granulacji i przez to wymagają zastosowania technologii o szerokim spektrum zastosowania tj. możliwości pracy pieca dla strumienia charakteryzującego się zmienną wartością opałową, ciągłej pracy instalacji, bowiem odpady są wytwarzane i dostarczane do spalarni każdego dnia oraz instalacji, która jest instalacją sprawdzoną i posiadającą referencje w Europie i na świecie potwierdzające jej bezpieczeństwo w funkcjonowaniu. Ad 5. Prawidłowość stosowania przepisów o ochronie środowiska przez podmioty prowadzące instalacje lub użytkujące urządzenia jest kontrolowana i oceniana, zgodnie z właściwością, przez służby Inspekcji Ochrony Środowiska. W prawnym systemie ochrony środowiska przyjęto, że zadania obejmujące m.in. kontrolę podmiotów korzystających ze środowiska, w tym kontrolę przestrzegania decyzji ustalających warunki korzystania ze środowiska oraz przestrzegania zakresu, częstotliwości i sposobu prowadzenia pomiarów wielkości emisji, są realizowane przez te służby, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska (Dz. U. z 2013 poz. 686, z pózn. zm.). W odniesieniu do konkretnej instalacji kontrolę taką sprawuje zatem właściwy miejscowo wojewódzki inspektor ochrony środowiska (wioś). W kwestii kontroli emisji do powietrza istotne jest także to, że podmioty prowadzące instalacje spalania odpadów są z mocy prawa zobowiązane do wykonywania pomiarów wielkości emisji do powietrza oraz do przedstawiania organowi ochrony środowiska oraz wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska wyników tych pomiarów. Obowiązki te wynikają z przepisów art ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska. Szczegółowe wymagania w tym zakresie określił Minister Środowiska w dwóch wspomnianych wyżej rozporządzeniach. Regulacje te obejmują również okres rozruchu i wyłączania instalacji. Celem wykonywania pomiarów wielkości emisji do powietrza przez prowadzącego instalację, w zakresie wymaganym pierwszym z ww. rozporządzeń, jak również kontrolnych pomiarów wielkości emisji przez wioś, jest sprawdzanie, czy rzeczywiste emisje substancji ze spalarni odpadów nie przekraczają wielkości dopuszczalnych emisji określonych w pozwoleniach na wprowadzanie substancji lub energii do środowiska (w zakresie emisji do powietrza są to pozwolenia zintegrowane oraz pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza).

4 Natomiast informacje dotyczące uzyskiwania przez obywateli danych o parametrach emisji z danej instalacji zostały przedstawione w odpowiedzi na pytanie nr 13. Ad 6. Właściwe postępowanie z odpadami powstałymi w wyniku termicznego przekształcenia odpadów regulują także przepisy rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 21 marca 2002 r. w sprawie wymagań dotyczących prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów (Dz. U. Nr 37, poz. 339, ze. zm.). Zgodnie z 13 ww. rozporządzenia, pozostałości po termicznym przekształcaniu odpadów poddaje się odzyskowi, a w przypadku braku takiej możliwości - unieszkodliwia się, ze szczególnym uwzględnieniem unieszkodliwienia frakcji metali ciężkich. Przepisy te dopuszczają wykorzystanie pozostałości po termicznym przekształceniu odpadów do sporządzania mieszanek betonowych na potrzeby budownictwa, z wyłączeniem budynków przeznaczonych do stałego przebywania ludzi lub zwierząt oraz do produkcji lub magazynowania żywności. Przepisy te regulują również kwestie przeprowadzania badań stężenia metali ciężkich w pozostałościach po termicznym przekształcaniu odpadów wykorzystywanych do sporządzania mieszanek betonowych na potrzeby budownictwa. Wytwarzanie ww. wyrobów betonowych możliwe jest jedynie w drodze procesu odzysku w odpowiedniej instalacji objętej zezwoleniem na odzysk. Obecnie obowiązujące przepisy o odpadach dopuszczają także odzysk odpadów o kodzie ex Żużle paleniskowe inne niż wymienione w , powstałych w wyniku termicznego przekształcania odpadów, poza instalacjami lub urządzeniami do podbudowy dróg i autostrad pod warunkiem spełnienia wymogów i parametrów określonych w załączniku do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 11 maja 2015 r. w sprawie odzysku odpadów poza instalacjami i urządzeniami (Dz.U. poz. 796). Natomiast zagadnienia dotyczące unieszkodliwiania odpadów poprzez składowanie regulują przepisy ustawy o odpadach, w tym przepisy wykonawcze do tej ustawy. Należy zaznaczyć, że kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu określa rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 16 lipca 2015 r. w sprawie dopuszczania odpadów do składowania na składowiskach (Dz. U. poz.1277). Odpady kierowane na składowisko odpadów danego typu poddaje się badaniom, podczas których sprawdza się dopuszczalne graniczne wartości wymywania oraz parametry charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów. Ad 7. Przede wszystkim należy podkreślić, że zgodnie z hierarchią sposobów postępowania z odpadami, w pierwszej kolejności należy zapobiegać powstawaniu odpadów, następnie te odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec powinny zostać odpowiednio zagospodarowane. Kolejnymi etapami postępowania z wytworzonymi odpadami jest przygotowanie do ponownego użycia i recykling oraz inne procesy odzysku (w tym termiczne przekształcanie z odzyskiem energii), natomiast unieszkodliwianie (np. składowanie) jest najmniej preferowanym kierunkiem. Termiczne przekształcanie odpadów ma uzasadnienie merytoryczne, ale udział tej metody w przetwarzaniu odpadów komunalnych nie powinien przekraczać około 1/3 ich masy, co wynika z przyjętych do osiągnięcia celów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu określonych przepisami prawa UE. Zgodnie art. 11 ust. 2 dyrektywy 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy, państwa członkowskie zobowiązane są do 2020 r. do osiągnięcia minimum 50% wagowo poziomów przygotowania do ponownego użycia i recyklingu materiałów odpadowych z gospodarstw domowych, przynajmniej takich jak papier, metal, plastik i szkło. W związku z powyższym powinniśmy przede wszystkim zapewnić realizację hierarchii sposobów postępowania z odpadami, a więc stworzenia niezbędnej infrastruktury dla selektywnego zbierania odpadów u źródła, przetwarzania odpadów poprzez recykling i inne formy odzysku. Natomiast spalanie będzie niezbędnym uzupełnieniem dla pełnego zagospodarowania odpadów, definitywnym unieszkodliwieniem i odzyskiem energii z odpadów, których nie ma możliwości wykorzystać materiałowo. Takie podejście wskazuje projekt aktualizacji krajowego planu gospodarki odpadami.

5 Ad 8. Według danych ze sprawozdań Marszałków Województw z realizacji zadań z zakresu gospodarki odpadami komunalnymi za rok 2014, termicznie przekształcono 30574,7 Mg zmieszanych odpadów komunalnych (odpady o kodzie Niesegregowane (zmieszane) odpady komunalne). Ad 9. Jak wspomniano powyżej, zaplanowanie odpowiedniej infrastruktury do zagospodarowania odpadów na terenie województwa oraz zapewnienie wystraczającego strumienia odpadów leży w kompetencji Marszałka Województwa. Planując gospodarkę odpadami na terenie województwa zarząd województwa, w ramach opracowywania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, dokonuje oceny stanu gospodarki odpadami w województwie, analizuje istniejące instalacje i ich moce przerobowe, identyfikuje potrzeby i na tej podstawie określa potrzeby i planuje inwestycje. Należy zauważyć, że zgodnie z ustawą o odpadach (art. 35 ust. 4b) wojewódzki plan gospodarki odpadami może wskazywać spalarnię odpadów komunalnych jako ponadregionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych pochodzących z więcej niż jednego regionu gospodarki odpadami komunalnymi. Spalarnia ponadregionalna musi spełniać definicję ponadregionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych określoną w art. 35 ust. 6a. ustawy o odpadach, zgodnie z którym ponadregionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest spalarnia odpadów komunalnych o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania i przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych zebranych z obszaru zamieszkanego, co najmniej przez 500 tys. mieszkańców, spełniających wymagania najlepszej dostępnej technik. Natomiast ustanowienie instalacji będącej regionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych lub ponadregionalną instalacją leży w gestii Marszałka Województwa oraz organów gminy odpowiedzialnych lokalnie za organizację systemu gospodarki odpadami komunalnymi. Zgodnie z przepisami Unii Europejskiej projektując system gospodarki odpadami komunalnymi dla aglomeracji białostockiej, jak również ostateczną wydajność instalacji termicznego przetwarzania odpadów resztkowych (ZUOK Białystok) wzięto pod uwagę także funkcjonowanie instalacji do przetwarzania odpadów niezbędnych do osiągnięcia wymaganych poziomów skierowania do ponownego użycia oraz recyklingu odpadów materiałowych (surowcowych) wymaganych przepisami Dyrektywy Ramowej 2008/98/WE w sprawie odpadów oraz przepisów rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 29 maja 2012 r. w sprawie poziomów recyklingu, przygotowania do ponownego użycia i odzysku innymi metodami niektórych frakcji odpadów komunalnych. W celu osiągnięcia wymaganych poziomów skierowania do recyklingu odpadów materiałowych (surowcowych), w projekcie zaproponowano modernizację istniejącej sortowni oraz skierowanie poszczególnych strumieni zbieranych selektywnie do instalacji odzysku. Uwzględniono również konieczność przetworzenia pozostałego strumienia odpadów komunalnych (odpadów resztkowych) metodą wybraną w analizie opcji w studium wykonalności, w oparciu o instalację termicznego przetwarzania odpadów, która jest klasyfikowana jako instalacja odzysku. Reasumując, ZUOK Białystok został zaprojektowany jako instalacja domykająca i spinająca system gospodarki odpadami na terenie przedsięwzięcia, gdzie obok zakładów RIPOK-MBP będzie funkcjonowała także instalacja termiczna ZUOK, jako ostatnie ogniwo w procesie zagospodarowania tych odpadów przed unieszkodliwieniem na składowisku. Instalacja pozwoli na rozwiązanie problemu zagospodarowania w całym regionie oraz poza nim (w przypadku uzyskania statusu instalacji ponadregionalnej, w tym zmieszanych odpadów komunalnych oraz frakcji energetycznej wydzielonej z doczyszczenia surowców wtórnych zebranych selektywnie, jak również z zakładów MBP. Ad 10. Odpowiedź na niniejsze pytanie w zakresie dotyczącym instalacji białostockiej została przedstawiona w pkt. 9. W odniesieniu do pozostałych instalacji należy stwierdzić, iż zapewnienie właściwego strumienia odpadów będzie uzależnione m.in. od:

6 zapisów zaktualizowanych WPGO, zarówno w zakresie przyszłych planów inwestycyjnych, jak i obszarów poszczególnych regionów oraz uzyskania przez przedmiotowe instalacje statusów Ponadregionalnych Instalacji Przetwarzania Odpadów Komunalnych; możliwości termicznego przekształcania w instalacjach frakcji energetycznej pochodzącej ze zmieszanych odpadów komunalnych. Szczegółowe informacje zawarto poniżej: 1. W przypadku instalacji bydgosko-toruńskiej wydajność nominalna instalacji w Bydgoszczy ( Mg/rok) została na podstawie gruntownych analiz i przyjętych założeń dla wydajności nominalnej. Dla normalnej pracy ZTPOK w przyszłym, tj roku potrzebnych jest Mg odpadów. Spółka posiada umowę wykonawczą z Miastem Bydgoszcz, które w celu zapewnienia strumienia odpadów już zawarło porozumienia międzygminne z Miastem Toruń i częścią gmin będących Partnerami Projektu. Miasto Bydgoszcz prowadzi rozmowy z pozostałymi Partnerami Projektu. Dla przeprowadzenia rozruchów ZTPOK w Bydgoszczy ma również zagwarantowaną ilości odpadów i w tym zakresie nie ma zagrożenia. a. ZTPOK Bydgoszcz zgodnie z zapisami WPGO wskazany jest jako Regionalna Instalacja do Przetwarzania Odpadów Komunalnych oraz instalacja odzysku spełniającą wymagania Dyrektywy. Zakład uzyskał status regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych poprzez dokonaną w dniu 26 października br. przez Sejmik Województwa Kujawsko - Pomorskiego na wniosek Spółki zmianę uchwały Nr XXVI/435/12 w sprawie wykonania "Planu gospodarki odpadami województwa kujawsko-pomorskiego na lata z perspektywą na lata " z 24 września 2012 r. Dokonano ww. uchwałą wpisu Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych w Bydgoszczy na listę regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych (RIPOK) dla Regionu 5 Bydgosko-Toruńskiego. b. ZTPOK Bydgoszcz został zaprojektowany jako instalacja domykająca i spinająca system gospodarki odpadami na terenie przedsięwzięcia, gdzie obok zakładów RIPOK-MBP będzie funkcjonowała także instalacja termiczna ZTPOK, jako ostatnie ogniwo w procesie zagospodarowania tych odpadów przed unieszkodliwieniem na składowisku. Instalacja pozwoli na rozwiązanie problemu zagospodarowania w całym regionie oraz poza nim, w tym zmieszanych odpadów komunalnych (w przypadku uzyskania statusu instalacji ponadregionalnej) oraz frakcji energetycznej wydzielonej z doczyszczenia surowców wtórnych zebranych selektywnie, jak również z zakładów MBP. 2. W odniesieniu do instalacji poznańskiej, przystępując do realizacji projektu pn.: System gospodarki odpadami dla Miasta Poznania przeprowadzono wszystkie niezbędne analizy i działania mające na celu stworzenie optymalnego systemu gospodarki odpadami komunalnymi z uwzględnień hierarchii postępowania z odpadami. Prognozując poszczególne ilości i rodzaje strumieni odpadów komunalnych wykorzystano wyniki badań morfologii odpadów dla obszaru objętego przedsięwzięciem, a w szczególności wskaźniki nagromadzenia odpadów komunalnych oraz skład morfologiczny wytwarzanych odpadów. a. Wydajność instalacji (210 tys. Mg odpadów na rok) została potwierdzona w dokumentach planistycznych dotyczących gospodarki odpadami, w tym w Planie gospodarki odpadami dla województwa wielkopolskiego na lata , gdzie ITPOK został ujęty jako planowana Regionalna Instalacja Przetwarzania Odpadów Komunalnych dla Regionu II. Zgodnie z zapisami dokumentu ITPOK w Poznaniu będzie przetwarzać ok ton frakcji resztkowej zmieszanych odpadów komunalnych. b. Miasto Poznań wraz z gminami ościennymi tworzą region gospodarki odpadami komunalnymi w rozumieniu ustawy z 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013, poz. 21). Zgodnie z zasadą bliskości, gospodarka odpadami może odbywać się wyłącznie w granicach regionu, czyli w przypadku projektu poznańskiego - Poznania i 9 gmin

7 ościennych, tworzących Związek Międzygminny. Obszar Związku jest zarazem obszarem Regionu II zgodnie z WPGOWW na lata c. Miasto podpisało odpowiednią umowę ze Związkiem na podstawie której Związek zobowiązał się, że w okresie eksploatacji Instalacji będzie kierować do Instalacji strumień zmieszanych odpadów komunalnych w ilości odpowiadającej Maksymalnej Masie Odpadów Kontraktowych w rozumieniu Umowy PPP tj. 210 tys. ton odpadów rocznie, a wszelkie zobowiązania z tytułu umowy pomiędzy Związkiem a Miastem, Związek będzie wykonywał do 31 grudnia 2041 r. 3. W przypadku instalacji krakowskiej zgodnie 3.3 Umowy Wykonawczej z dnia r. zawartej pomiędzy Gminą Miejską Kraków a Krakowskim Holdingiem Komunalnym S.A. w Krakowie, Gmina Miejska Kraków oświadczyła, że wykorzystując przysługujące jej uprawnienia stanowiące i kontrolne, wynikające z powszechnie obowiązujących przepisów prawa oraz prawa miejscowego, po uruchomieniu ZTPO prowadzić będzie wszelkie niezbędne i konieczne działania dla zapewnienia, aby przedsiębiorcy ubiegający się o uprawnienia w zakresie odbioru i transportu odpadów komunalnych na obszarze Gminy Miejskiej Kraków oraz posiadający już nadane im przez Gminę Miejską Kraków uprawnienia w zakresie odbioru i transportu odpadów komunalnych na tym obszarze, dostarczyli te odpady do ich przekształcenia w ZTPO w uzasadnionej maksymalnie ilości (strumień odpadów planowana wydajność przerobu Mg/rok). 4. W odniesieniu do instalacji szczecińskiej Zakład Termicznego Unieszkodliwiania Odpadów dla Szczecińskiego Obszaru Metropolitalnego posiada zagwarantowany strumień odpadów komunalnych z terenu Gminy Miasta Szczecin oraz jako instalacja regionalna z gmin ościennych. Z kolei w zakresie rozruchu Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego deklaruje, że na okres rozruchu jest w stanie zapewnić dostawę odpadów z dwóch instalacji regionalnych powyższe stanowi dodatkowe zabezpieczenie strumienia na okres rozruchu niezależnie od zmian prawnych opisanych powyżej a wchodzących w życie na początku listopada 2015 r. 5. W przypadku instalacji konińskiej beneficjent zapewnia, iż dysponuje wystarczającą ilością odpadów zarówno na potrzeby rozruchu na ciepło, ruchu próbnego, jak i w okresie eksploatacji. Spalarnia w Koninie była projektowana na określoną, znaną ilość odpadów pochodzącą z obszaru, z którego odpady będą dostarczane do instalacji. Zamierzeniem beneficjenta jest także posiłkowanie się odpadami z sortowni o kodzie szczególnie w okresie grzewczym charakteryzującym się gorszą kalorycznością odpadów. Ad 11. Zagadnienia dotyczące zaliczania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów do energii z odnawialnego źródła energii regulują w szczególności przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 2 czerwca 2010 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów komunalnych (Dz. U. Nr 117, poz. 788), a także ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478). Przedmiotowe rozporządzenie określa warunki techniczne i organizacyjne kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów komunalnych, spełnienie których upoważnia do uzyskania wsparcie z tytułu wytwarzania energii z odnawialnych źródeł energii. Należy zatem stwierdzić, że uzyskanie zielonych certyfikatów może nastąpić dopiero po spełnieniu warunków określonych w przepisach ww. rozporządzenia. Ad 12. Amortyzację instalacji termicznego przekształcania odpadów liczy się od całkowitej wartości środków trwałych wytworzonych w ramach Projektu, niezależnie od tego, z jakich środków sfinansowane zostały poniesione nakłady. Stosowny koszt zostanie ujęty i odniesiony do rachunku wyników w kwotach odpowiadających założeniom dotyczącym okresom użyteczności ekonomicznej środków trwałych, po

8 przyjęciu ich do użytkowania. Jednocześnie mając na względzie zasady rachunkowości, środki z dotacji UE traktowane będą jako pozostałe przychody operacyjne i rozliczane będą w bilansie po stronie pasywów jako rozliczenia międzyokresowe, o dodatnim wpływie na rachunek wyników. Ad 13. Zgodnie z ustawą z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko każdy zainteresowany obywatel może wystąpić z wnioskiem o informacje dotyczące wielkości zanieczyszczeń emitowanych do powietrza z instalacji spalarni odpadów, które są w posiadaniu organów administracji np. marszałka, Inspekcji Ochrony Środowiska. W myśl art. 8 tej ustawy organy administracji są obowiązane do udostępniania każdemu zainteresowanemu informacji o środowisku i jego ochronie. Udostępnieniu podlegają w szczególności informacje dotyczące stanu elementów środowiska (takich jak powietrze, woda, powierzchnia ziemi, itd.), a także emisji zanieczyszczeń, które wpływają lub mogą wpłynąć na środowisko. Ponadto, zgodnie z art. 21 cytowanej ustawy, właściwe organy ochrony środowiska zamieszczają w publicznie dostępnych wykazach informacje m.in. o: wnioskach o wydanie pozwoleń na emisję, pozwoleniach na emisję, wykazach sporządzanych na potrzeby rozliczania opłat za korzystanie ze środowiska zawierających m.in. informacje o ilości i rodzajach gazów lub pyłów wprowadzanych do powietrza oraz dane, na podstawie których określono te ilości, decyzjach o wymiarze, odroczeniu terminu płatności, zmniejszeniu i umorzeniu administracyjnych kar pieniężnych, m.in. z tytułu przekroczenia wielkości dopuszczalnej emisji określonej w pozwoleniu na emisję. W wykazach mogą być też zamieszczane dane o innych dokumentach zawierających informacje o środowisku i jego ochronie. Celem publicznie dostępnego wykazu danych o dokumentach jest zapewnienie społeczeństwu możliwości szybkiego zidentyfikowania (określenia miejsca i daty wydania, nazwy i przedmiotu dokumentu) oraz zlokalizowania (określenia miejsca, gdzie się znajduje) dokumentu zawierającego informacje o środowisku. Publicznie dostępne wykazy prowadzone są w formie elektronicznej i udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej. Należy przy tym zaznaczyć, że niektóre z ww. budowanych ITPOK przewidują postawienie tablic informacyjnych zarówno w okolicy spalarni jak i w centrum miasta obrazujących aktualne wartości emisji do powietrza (np. ITPIK w Bydgoszczy). Z poważaniem Janusz Ostapiuk Podsekretarz Stanu Ministerstwo Środowiska / podpisany cyfrowo/ Do wiadomości: 1) Sekretariat Prezesa Rady Ministrów KPRM 2) Biuro Ministra