WPŁYW WYBRANYCH CZYNNIKÓW NA STABILNOŚĆ β-karotenu W NAPOJACH BEZALKOHOLOWYCH *

Transkrypt

1 SCIENTIARUM POLONORUMACTA Acta Sci. Pol., Technol. Aliment. 4(2) 2005, WPŁYW WYBRANYCH CZYNNIKÓW NA STABILNOŚĆ β-karotenu W NAPOJACH BEZALKOHOLOWYCH * Elżbieta Dłużewska, Patrycja Bednarek Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie Streszczenie. Celem pracy było określenie wpływu kwasowości, rodzaju dodawanego kwasu i dodatku dwutlenku węgla do napojów na trwałość naturalnego β-karotenu, którym były barwione. Napoje otrzymywano z emulsji aromatów, natomiast β-karoten ekstrahowano z marchwi olejem rzepakowym oraz olejkiem eterycznym. Stabilność barwy napojów określano na podstawie zmian zawartości β-karotenu w ciągu 7-dniowego przechowywania i wyznaczenia czasu połowicznego rozpadu β-karotenu oraz na podstawie 12-tygodniowego testu przechowalniczego. Trwałość barwy napojów była uzależniona od rodzaju preparatu barwnika, ph napoju i rodzaju kwasu. Wraz z obniżeniem ph napojów stabilność β-karotenu wzrastała. W napojach zakwaszanych do ph 3,5 kwasem L-askorbinowym była ona większa niż w napojach o takim samym ph z dodatkiem kwasu cytrynowego. Gazowane napoje bezalkoholowe charakteryzowały się trwalszą barwą niż napoje niegazowane. Słowa kluczowe: napoje bezalkoholowe, emulsje aromatów, β-karoten, kwas cytrynowy, kwas L-askorbinowy WSTĘP Wśród gazowanych i niegazowanych napojów bezalkoholowych można wyróżnić napoje otrzymane z wykorzystaniem emulsji substancji aromatycznych. Emulsje aromatów stosowane w przemysłowej produkcji napojów bezalkoholowych należą do emulsji typu olej w wodzie. Są produkowane w formie skoncentrowanej, a następnie rozcieńczane w roztworze cukru lub innej substancji słodzącej [Tan i Hilmes 1988, Tan 1997]. W napojach bezalkoholowych emulsje zapewniają zapach i smak, barwę oraz odpowiednie zmętnienie [Buffo i Reineccius 2000]. Typowymi składnikami emulsji są aromaty i środki obciążające w fazie olejowej oraz woda, emulgatory, kwasy spożywcze i konserwanty w fazie wodnej. W zależności od rodzaju preparatu barwnika * Pracę zrealizowano w ramach grantu KBN nr 0747/P06/2003/25. Adres do korespondencji Corresponding author: dr inż. Elżbieta Dłużewska, Katedra Technologii Żywności Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, ul. Nowoursynowska 159 C, Warszawa, dluzewska@alpha.sggw.waw.pl

2 60 E. Dłużewska, P. Bednarek może on być dodawany do fazy olejowej lub wodnej [Buffo i Reineccius 2001]. Do barwienia napojów bezalkoholowych można stosować barwniki: naturalne, identyczne z naturalnymi, a także organiczne syntetyczne [Matuska i in. 2001]. Barwniki naturalne oraz identyczne z naturalnymi różnią się znacznie właściwościami fizycznymi, a tym samym stabilnością i odpornością na działanie czynników fizycznych i chemicznych. Zanika natomiast podział na barwniki rozpuszczalne w wodzie i tłuszczach. Stosowanie emulgatorów czy odpowiedniego rozdrobnienia umożliwia otrzymanie barwnika o różnej rozpuszczalności [Czapski 1995]. Jednym z problemów technologicznych przemysłu napojów bezalkoholowych jest zmniejszanie się intensywności zabarwienia napojów w czasie przechowywania. Przyczyną tego zjawiska jest utlenianie się naturalnych barwników [Czapski 1999]. Zwiększenie stabilności naturalnych karotenoidów uzyskuje się przez dodanie przeciwutleniaczy oraz synergentów [Giese 1995]. Większą odporność karotenoidów na utlenianie można uzyskać dzięki synergistycznemu oddziaływaniu niektórych emulgatorów z naturalnymi przeciwutleniaczami [Czapski 1999]. Barwę napojów może stabilizować dodatek kwasu cytrynowego lub askorbinowego. Kwasy te wykazują działanie przeciwutleniające. Pełnią również wiele innych ważnych funkcji w napojach, m.in. przez obniżenie ph środowiska zapobiegają rozwojowi drobnoustrojów, regulują poziom kwasowości i wzmacniają cechy smakowe napoju [Rutkowski 1996]. Kwas cytrynowy jest używany do stabilizacji żywności przede wszystkim jako synergent. Ma zdolność chelatowania jonów metali pomiędzy metalem a grupą karboksylową lub hydroksylową cząsteczki kwasu. Z kolei kwas askorbinowy wykazuje zdolność do neutralizacji szeregu wolnych rodników oraz tlenu singletowego [Hras i in. 2000]. Jednak kwas askorbinowy może w czasie obróbki termicznej powodować ciemnienie napojów, a nawet destabilizację barwników [Giese 1995]. Celem pracy było określenie wpływu kwasowości (ph), rodzaju dodawanego kwasu i dodatku dwutlenku węgla do napojów, na trwałość naturalnego β-karotenu, którym je barwiono. MATERIAŁY I METODY BADAŃ Do badań wykorzystano: skrobię modyfikowaną (Purity Gum 2000) firmy National Starch & Chemical, gumę damara (preparat Valdamar) firmy Valmar S.A., kwas cytrynowy, kwas L-askorbinowy i benzoesan sodu firmy Orffa Food Eastern Europe, naturalny olejek cytrynowy, 1-procentowy preparat β-karotenu rozpuszczalny w oleju firmy Jar Jaskulski Aromaty. Ekstrakty β-karotenu otrzymywano z marchwi odmiany karotka, stosując olej rzepakowy firmy ZPT w Warszawie lub naturalny olejek cytrynowy. Schemat technologiczny otrzymywania ekstraktów β-karotenu przedstawiono na rysunku 1. Ekstrakt β-karotenu w oleju rzepakowym nazwano ekstraktem β-karotenu I, natomiast ekstrakt β-karotenu w olejku eterycznym ekstraktem β-karotenu II. Emulsje otrzymywano zgodnie z recepturą: aromat 8,3%, czynnik obciążający (guma damara) 9,7%, skrobia modyfikowana 12%, benzoesan sodu 0,1%, kwas cytrynowy 0,5%, woda destylowana do 100%. Handlowy preparat barwnika dodawano do fazy olejowej w ilości 2% w stosunku do masy emulsji, a ekstrakty β-karotenu w ilości 10%. Acta Sci. Pol.

3 Wpływ wybranych czynników na stabilność β-karotenu Marchew Carrot Oczyszczanie Cleaning Rozdrabnianie Grinding Wytłaczanie soku Pressing juice out Sok Juice 25% HCl Koagulacja Coagulation ph 4,5-4,8 temp C Sedymentacja Sedimentation Odciek Eluate Koagulat Coagulum Alkohol etylowy Ethanol 96% Odwadnianie Dewatering Olej rzepakowy Rapeseed oil Olejek eteryczny Essential oil Homogenizacja Homogenization temp. 60 C Wirowanie Centrifuging Osad Sediment Ekstrakt Extract Na 2 SO 4 Odwadnianie Dewatering Ekstrakt β-karotenu β-carotene extract Rys. 1. Schemat technologiczny otrzymywania ekstraktu β-karotenu Fig. 1. Process flow diagram Skrobię modyfikowaną dyspergowano przez 30 minut, używając mieszadła laboratoryjnego typu RW 20 DZW firmy Janke & Kunkle, w wodzie o temperaturze 20 C, w której rozpuszczono benzoesan sodu, a następnie dodawano kwas cytrynowy. Emul- Technologia Alimentaria 4(2) 2005

4 62 E. Dłużewska, P. Bednarek sje były zakwaszane 2 M kwasem cytrynowym do ph 4. Preemulsje sporządzano mieszając fazę wodną i olejową (aromat, guma damara, β-karoten) przez 10 minut mieszadłem laboratoryjnym z prędkością 1700 obr/min. Emulsje otrzymywano stosując homogenizację dwustopniową z użyciem homogenizatora typu APV-1000 firmy APV, pod ciśnieniem wynoszącym 300/100 barów. Otrzymywanie napojów niegazowanych Do przegotowanej i ostudzonej do temperatury 20±1 C wody dodawano 50 g cukru, 3 g emulsji i 0,1 g benzoesanu sodu na 1 litr napoju. Całość dokładnie mieszano przez 5 min używając mieszadła laboratoryjnego RW 20 DZM z prędkością 800 obr/min. Następnie napoje zakwaszano 2 M roztworem kwasu do żądanej wartości ph. Otrzymywanie napojów gazowanych Do butelek z wodą gazowaną (Dobrawa, firmy Womir) o pojemności 1l dodawano emulsję aromatu, cukier i 2 M kwas cytrynowy w ilości j.w. Po zamknięciu butelek całość mieszano w celu pełnego rozpuszczenia składników. W pracy otrzymywano napoje zakwaszone: kwasem cytrynowym do ph 5,5, kwasem cytrynowym do ph 5,5 z dodatkiem CO 2, kwasem cytrynowym do ph 3,5, kwasem cytrynowym do ph 2,5, kwasem L-askorbinowym do ph 4,5, kwasem L-askorbinowym do ph 3,5, mieszaniną kwasów: cytrynowego i L-askorbinowego do ph 3,5. Kwasowość czynną ph emulsji i napojów oznaczano używając pehametru Mettler Toledo MP 220 wyposażonego w elektrodę szklano-kalomelową. Zawartość β-karotenu oznaczano zgodnie z PN-90 A-75101/12. Absorbancję napojów rozcieńczonych wodą destylowaną w stosunku 1:10 mierzono przy długości fali 450 nm, używając spektrofotometru Helios β Thermo Spectronic. W celu wyznaczenia czasu połowicznego rozpadu β-karotenu pomiary absorbancji wykonywano przez siedem kolejnych dni prowadzenia testu przechowalniczego i uzyskane wyniki przeliczano na zawartość β-karotenu w napoju. Dane uzyskane z wyznaczenia zależności stężenia β-karotenu w napoju od czasu dopasowywano do modelu pierwszego stopnia. Model pierwszego stopnia scharakteryzowano zgodnie z równaniem: ln S = ln S 0 k 1 t gdzie: t czas, S stężenie β-karotenu w czasie t, S 0 stężenie β-karotenu w czasie t 0, k 1 stała prędkości pierwszego rzędu. Połowiczny czas rozpadu β-karotenu wyliczano używając programu Microsoft Excel, stosując statystyczną metodę regresji. Acta Sci. Pol.

5 Wpływ wybranych czynników na stabilność β-karotenu Test przechowalniczy Napoje przechowywano w bezbarwnych butelkach typu PET o pojemności 1 l w temperaturze 20±2 C w pełnym świetle dziennym przez 12 tygodni. Intensywność barwy napojów oceniano w skali 5-stopniowej, stosując następujące określenia intensywności barwy: (++++) bardzo intensywna, (+++) intensywna, (++) średnio intensywna, (+) lekko intensywna, ( ) całkowity zanik barwy. WYNIKI I DYSKUSJA Na rysunku 2 przedstawiono krzywe wyznaczające spadek zawartości β-karotenu w napojach zawierających lub nie zawierających dwutlenku węgla. Krzywe opisujące spadek zawartości β-karotenu w napojach barwionych ekstraktem I z dodatkiem i bez dodatku CO 2 mają różne nachylenie do osi OX. Mniejszym nachyleniem do tej osi, a więc mniejszym spadkiem zawartości barwnika, charakteryzowała się próbka napoju z dodatkiem CO 2. Spadek zawartości β-karotenu w napoju z CO 2, po 7 dniach przechowywania w stosunku do zawartości początkowej, wynosił 0,34 µg/ml napoju i był znacznie mniejszy niż w napoju bez dodatku dwutlenku węgla (0,92 µg/ml). Podobny wpływ obecności CO 2 na stabilność β-karotenu zaobserwowano w napojach barwionych preparatem handlowym β-karotenu. 9 Zawartość β-karotenu, µg/ml β-carotene concentration, µg/ml Dni Days ekstrakt I bez CO 2 extract I without CO 2 ekstrakt I z CO 2 extract I with CO 2 barwnik handlowy bez CO 2 commercial pigment without CO 2 barwnik handlowy z CO 2 commercial pigment with CO 2 Rys. 2. Wpływ dodatku CO 2 na stabilność β-karotenu w napojach bezalkoholowych Fig. 2. Effect of CO 2 addition on β-carotene stability in beverages Technologia Alimentaria 4(2) 2005

6 64 E. Dłużewska, P. Bednarek Wyniki testu przechowalniczego potwierdziły korzystny wpływ CO 2 na stabilność β-karotenu. W napojach barwionych ekstraktem β-karotenu I po 3 miesiącach nie zaobserwowano zmian intensywności barwy, a czas połowicznego rozpadu β-karotenu w tych napojach był 5-krotnie dłuższy niż w napojach bez dodatku dwutlenku węgla (tab. 1). Tabela 1. Czas połowicznego rozpadu β-karotenu oraz wyniki testu przechowalniczego Table 1. The half-life of β-carotene and results of store test Rodzaj barwnika Kind of pigment Rodzaj kwasu Kind of acid ph CO 2 Czas połowicznego rozpadu dni Half-life days dzień 0 day 0 Intensywność barwy Intensity of colour po 4 tyg. after 4 weeks po 12 tyg. after 12 weeks Barwnik handlowy Commercial pigment Ekstrakt β-karotenu β-carotene extract I Ekstrakt β-karotenu β-carotene extract II kwas cytrynowy citric acid kwas L-askorbinowy ascorbic acid kwas cytrynowy citric acid kwas L-askorbinowy ascorbic acid mieszanina kwasów mixture of acids kwas cytrynowy citric acid kwas L-askorbinowy ascorbic acid mieszanina kwasów mixture of acids 5, , , , , , , , , , , , , , , , W produktach bogatych w β-karoten, przechowywanych w obecności tlenu, stopniowy zanik pomarańczowożółtej barwy następuje w wyniku procesów utleniania [Czapski i Sobkowska 1991]. Dwutlenek węgla, poprzez zastąpienie części tlenu obecnego w napojach, spowolnił proces utleniania, w wyniku czego przedłużył trwałość barwy napojów. Przebieg krzywych zaniku β-karotenu w napojach zakwaszonych do ph 5,5, 3,5 i 2,5 kwasem cytrynowym przedstawiono na rysunku 3. Zarówno w wypadku napojów barwionych ekstraktem β-karotenu I, jak i napojów barwionych preparatem handlowym największy spadek zawartości β-karotenu stwierdzono w napojach o ph 5,5, lecz końcowa zawartość β-karotenu była mniejsza w napojach z dodatkiem barwnika handlowego Acta Sci. Pol.

7 Wpływ wybranych czynników na stabilność β-karotenu Zawartość β-karotenu, µg/ml β-carotene concentration, µg/ml Dni Days ekstrakt β-karotenu β-carotene extract barwnik handlowy commercial pigment ph 5,5 ph 3,5 ph 2,5 ph 5,5 ph 3,5 ph 2,5 Rys. 3. Stabilność β-karotenu w napojach z dodatkiem kwasu cytrynowego Fig. 3. β-carotene stability in beverages with citric acid (zawartość β-karotenu po 7 dniach wynosiła odpowiednio 4,35 µg/ml i 3,80 µg/ml). Obniżenie kwasowości napojów spowodowało istotny wzrost stabilności ich barwy. W wypadku napojów barwionych ekstraktem I czas połowicznego rozpadu β-karotenu wzrósł z 24 do 72 dni po obniżeniu ph do wartości 3,5 (tab. 1). Dalsze obniżenie ph do wartości 2,5 nie spowodowało już tak istotnych zmian stabilności β-karotenu. Całkowity zanik barwy zaobserwowano w napojach o ph 5,5, natomiast pomarańczowożółte zabarwienie po 12 tygodniach przechowywania utrzymywało się nadal w napojach o ph 3,5 i 2,5 (tab. 1). Analizując przedstawione na rysunku 3 i w tabeli 1 dane stwierdzono, że stabilność barwy napojów zależała zarówno od ich kwasowości, jak również od rodzaju preparatu barwnika. Podobne zależności stwierdzono analizując dane przedstawione na rysunku 4. Napoje zakwaszane kwasem L-askorbinowym do ph 3,5 charakteryzowały się większą stabilnością barwy w porównaniu z napojami zakwaszonymi do ph 4,5. Biorąc pod uwagę wysoką stabilność β-karotenu w napojach zakwaszonych do ph 3,5 zarówno kwasem cytrynowym, jak i L-askorbinowym, przeanalizowano wpływ rodzaju kwasu na trwałość barwy napojów o ph 3,5 (rys. 5). Krzywe spadku zawartości β-karotenu w napojach barwionych ekstraktem I z dodatkiem kwasu cytrynowego i askorbinowego miały podobny przebieg i były w stosunku do siebie równoległe, co świadczy o podobnej szybkości rozkładu barwnika w analizowanych próbkach. Jednak czas połowicznego rozpadu β-karotenu był dłuższy w napoju z dodatkiem kwasu L- -askorbinowego i wynosił 90 dni, gdy tymczasem czas połowicznego rozpadu w próbkach z dodatkiem kwasu cytrynowego i mieszaniny kwasów wynosił odpowiednio 72 i 74 dni. Nachylenie krzywej opisującej spadek zawartości β-karotenu w napojach z dodatkiem Technologia Alimentaria 4(2) 2005

8 66 E. Dłużewska, P. Bednarek Zawartość β-karotenu, µg/ml 3β-carotene concentration, µg/ml Dni Days ekstrakt β-karotenu β-carotene extract barwnik handlowy commercial pigment ph 3,5 ph 4,5 ph 3,5 ph 4,5 Rys. 4. Stabilność β-karotenu w napojach z dodatkiem kwasu L-askorbinowego Fig. 4. β-carotene stability in beverages with ascorbic acid Zawartość β-karotenu, µg/ml β-carotene concentration, µg/ml Dni Days ekstrakt II β-karotenu β-carotene extract II ekstrakt I β-karotenu β-carotene extract I kwas cytrynowy citric acid kwas L-askorbinowy ascorbic acid mieszanina kwasów mixture of acids Rys. 5. Wpływ rodzaju kwasu na stabilność β-karotenu w napojach bezalkoholowych o ph 3,5 Fig. 5. Effect of kind of acid on β-carotene stability in beverages mieszaniny kwasów cytrynowego i askorbinowego do osi OX było nieco większe niż krzywych opisujących napoje z dodatkiem kwasu cytrynowego lub L-askorbinowego. Końcowa zawartość barwnika w tej próbce była istotnie mniejsza niż w próbkach napo- Acta Sci. Pol.

9 Wpływ wybranych czynników na stabilność β-karotenu jów otrzymanych z dodatkiem pojedynczych kwasów. Uzyskane w pracy wyniki nie w pełni są zgodne z opinią, że kwas cytrynowy zwiększa efektywność przeciwutleniającą kwasu L-askorbinowego [Gasik 1990]. Z kolei analiza danych przedstawionych w tabeli 1 pozwoliła na stwierdzenie, że intensywność barwy napojów w próbkach z dodatkiem kwasu cytrynowego i mieszaniny kwasów po 12 tygodniach przechowywania była podobna, a w próbkach z dodatkiem kwasu L-askorbinowego większa. Jednak barwa napojów zakwaszonych kwasem L-askorbinowym w czasie przechowywania znacznie pociemniała. Po 12 tygodniach przechowywania napoje te miały barwę herbacianą. W roztworach kwaśnych rozpad kwasu L-askorbinowego prowadzi do powstania takich produktów jak furfural i jego pochodne. Związki te łatwo reagują z aminokwasami według mechanizmu reakcji Maillarda i tworzą produkty o zabarwieniu brunatnym [Moszczyński i Pyć 1999]. Poza tym, w wyniku utleniania β-karotenu powstaje 5,6-epoksyd, który ulega izomeryzacji do 5,8-epoksydu mutachromu. Dalszy rozpad β-karotenu prowadzi do tworzenia się bardzo aktywnych małocząsteczkowych związków karbonylowych [Minguez-Mosquera i in. 2002]. Powstałe związki karbonylowe mogą uczestniczyć w reakcjach Maillarda, przyspieszając proces brunatnienia. W pracy podjęto również próbę wyekstrahowania β-karotenu z marchwi bezpośrednio do olejku eterycznego, aby uniknąć wprowadzania do emulsji aromatów dodatkowego składnika, jakim jest rozpuszczalnik β-karotenu (w ekstrakcie I był to olej rzepakowy). Krzywe spadku zawartości barwnika w napojach z dodatkiem ekstraktu β-karotenu w olejku eterycznym przedstawiono na rysunku 5. Analiza danych (rys. 5 i tab. 1) pozwoliła na stwierdzenie, że tak otrzymany preparat β-karotenu jest dużo mniej stabilny niż olejowy ekstrakt. Biorąc pod uwagę próbki napojów z dodatkiem ekstraktu II i różnych kwasów stwierdzono, że czas połowicznego rozpadu β-karotenu ekstrahowanego do olejku eterycznego był najdłuższy w próbkach z dodatkiem kwasu L-askorbinowego i wynosił 47 dni, lecz czas ten był znacznie krótszy w porównaniu z czasem rozpadu w analogicznej próbce napoju barwionego ekstraktem I (90 dni). W próbkach napojów z dodatkiem ekstraktu β-karotenu II nie stwierdzono różnic statystycznie istotnych w końcowej zawartości β-karotenu w napojach różniących się rodzajem dodanego kwasu (rys. 5). Dużo niższą stabilność ekstraktu β-karotenu w olejku eterycznym niż ekstraktu w oleju rzepakowym można tłumaczyć tym, że olejki cytrusowe są substancjami bardzo podatnymi na procesy utleniania, w związku z czym β-karoten zachował się w ich obecności jak przeciwutleniacz i dlatego tak szybko uległ rozkładowi. Karotenoidy łatwo ulegają utlenieniu, które może być przyspieszone obecnością m.in. wolnych rodników i wodoronadtlenków [Hutchings 1994], które z kolei tworzą się w wyniku utleniania olejku eterycznego. WNIOSKI 1. Gazowane napoje bezalkoholowe (z dodatkiem CO 2 ) charakteryzowały się większą stabilnością barwy niż napoje niegazowane. 2. Trwałość barwy napojów bezalkoholowych była uzależniona od rodzaju preparatu barwnika, ph napoju i rodzaju dodanego kwasu. Wraz z obniżeniem ph napojów stabilność β-karotenu wzrastała. Była ona większa w napojach zakwaszonych do ph 3,5 kwasem L-askorbinowym niż w napojach o takim samym ph z dodatkiem kwasu cytrynowego. Technologia Alimentaria 4(2) 2005

10 68 E. Dłużewska, P. Bednarek 3. Wśród napojów barwionych ekstraktami β-karotenu większą stabilnością barwnika charakteryzowały się te napoje, które były otrzymane z dodatkiem olejowego ekstraktu β-karotenu. Obecność olejku eterycznego w preparacie β-karotenu wpływała niekorzystnie na stabilność barwnika w napojach. PIŚMIENNICTWO Buffo R., Reineccius G., Beverage emulsions and the utilization of gum acacia as emulsifier/stabilizer. Perfumer Flavorist 25, Buffo R., Reineccius G., Factors affecting the emulsifying and rheological properties of gum acacia in beverage emulsions. Food Hydrocolloids 15, Czapski J., Sobkowska E., Zastosowanie naturalnych barwników do barwienia żywności (cz. I). Wady i zalety barwników naturalnych. Przem. Ferment. Owoc.-Warz. 3, Czapski J., Rola i kształtowanie barwy produktów spożywczych. W: Materiały konferencyjne Food product development Opracowanie nowych produktów żywnościowych września 1994, Poznań, Czapski J., Naturalne barwniki spożywcze kierunki rozwoju. Przem. Spoż. 4, Gasik A., Kwas askorbinowy właściwości i zastosowanie w technologii żywności. Przem. Spoż. 6, Giese J., Developments in beverage additives. Food Technol. (49), 9, Hras A.R., Hadolin M., Kenez Z., Comparison of antioxidative and synergistic effects of rosemary extract with α-tocopherol, ascorbyl palmitate and citric acid in sunflower oil. Food Chem. 71, Hutchings J.B., Food colour and appearance. Blackie Academic & Professional Londyn, Matuska J., Walkiewicz A., Traczyk I., Substancje dodatkowe stosowane do napojów bezalkoholowych i alkoholowych w świetle nowych przepisów prawnych. Przem. Ferment. Owoc.-Warz. (45), 2, Minguez-Mosquera M.I., Hornero-Mendez D., Perez-Galvez A., Carotenoids and prowitamin A in functional foods. CRC Press LLC. Moszczyński P., Pyć R., Biochemia witamin (cz.ii). Witaminy lipofilne i kwas askorbinowy. PWN Warszawa, 117. PN-90A-75101/12. Przetwory owocowe i warzywne. Przygotowanie próbek i metody badań fizykochemicznych. Oznaczenie sumy karotenoidów i β-karotenu. Rutkowski A., Substancje dodatkowe w produkcji napojów bezalkoholowych. Przem. Spoż. 2, Tan C.-T., Hilmes J.W., Stability of beverage emulsions. Perfumer Flavorist 13, Tan C.-T., Beverage emulsions. W: Food emulsions. Red. K. Larsson, E. Friberg. Marcel Dekker New York, EFFECT OF SOME AGENTS ON β-carotene STABILITY IN BEVERAGES Abstract. The aim of the paper was to determine the influence of the kind of acid, acidity of beverages and additive of carbon dioxide on the stability of natural β-carotene which the beverages were coloured. The beverages were made of flavour emulsions, while β-carotene was extracted from carrot by means of the rapeseed oil and/or essential oil. The stability of beverages colour was determined on the basis of β-carotene concentration Acta Sci. Pol.

11 Wpływ wybranych czynników na stabilność β-karotenu disintegration during 7 days storage including the half-life decomposition time and on the basis of 12 weeks storage test. The stability of beverages colour appeared to depend on the choice of the kind of pigment preparation, acid and on the beverage ph. With decreasing the ph of beverages the stability of β-carotene increased. The stability was higher in beverages with the ph adjusted to 3.5 by means of ascorbic acid than in those with the same ph but containing citric acid. The beverages charged with carbon dioxide were characterised by a more stable colour than those not charged. Key words: beverages, flavour emulsion, β-carotene, citric acid, ascorbic acid Zaakceptowano do druku Accepted for print: r. Do cytowania For citation: Dłużewska E., Bednarek P., Wpływ wybranych czynników na stabilność β-karotenu w napojach bezalkoholowych. Acta Sci. Pol., Technol. Aliment. 4(2), Technologia Alimentaria 4(2) 2005