Wspieram i motywuję! - rola rodzica w nauce szkolnej i wychowaniu dziecka.

Transkrypt

1 Wspieram i motywuję! - rola rodzica w nauce szkolnej i wychowaniu dziecka.

2 RODZINA Jest ona społecznością powołaną do kształtowania życia jednostkowego i stanowi podstawę życia społecznego. RODZINA tworząc nowe życie, będąc podstawą jego istnienia i rozwoju, mając swoje własne prawa, uczestniczy w życiu społeczności lokalnej i religijnej, społeczeństwa i państwa.

3 Postawy rodzicielskie i ich wpływ na dzieci

4 Rodzina jest miejscem, gdzie dziecko doświadcza swych pierwszych kontaktów z otoczeniem, a rodzice są wzorem, z którym dzieci się identyfikują. Postawy rodziców wobec dzieci mają wpływ na kształtowanie się osobowości dziecka, na jego życie uczuciowe i rozwój intelektualny. Postawy rodzicielskie wobec dzieci mogą stwarzać warunki do prawidłowego rozwoju lub wpływać ujemnie na kształtowanie się jego osobowości. Wszystko jednak zależy od tego jak rodzice ustosunkowują się do tego, że są rodzicami czyli jak rozumieją swoją rolę jako ojca i matki.

5 POSTAWA RODZICIELSKA to tendencja do zachowywania się w pewien określony, sposób w stosunku do dziecka. To pewien specyficzny, stały sposób myślenia na temat zagadnień wychowawczych. Oboje rodzice reprezentują określone, najczęściej wybrane przez siebie postawy względem swoich dzieci. Najlepiej jest, gdy postawy macierzyńska i ojcowska są spójne, jednakowe względem siebie oraz wobec wszystkich dzieci.

6 Postawy mogą i powinny ulegać zmianie w miarę jak zmienia się dziecko. Inne będą postawy wobec niemowlaka, inne wobec piętnastolatka. Zmianie podlegają: -Stopień i jakość dawanej dziecku swobody -Sposób i jakość kontroli -Możliwości współdziałania

7 Rodzice przyjmują dwa rodzaje postaw: - właściwe - niewłaściwe.

8 POSTAWY WŁAŚCIWE: 1. akceptacja dziecka czyli przyjmowanie go takim jakie ono jest 2. współdziałanie z dzieckiem angażowanie się w czynności ważne dla dziecka, ale i angażowanie dziecka w zajęcia i sprawy dotyczące domu i rodziców 3. dawanie dziecku właściwej dla wieku, rozumnej swobody 4. uznawanie praw dziecka w rodzinie jako równych, bez przeceniania i niedoceniania jego roli.

9 POSTAWY NIEWŁAŚCIWE: 1.postawa unikająca charakteryzuje ją nadmierny dystans uczuciowy rodziców wobec dziecka, 2.postawa odtrącająca to nadmierny dystans uczuciowy i jednocześnie dominacja rodziców, 3.postawa zbyt wymagająca, zmuszająca, korygująca nadmierne skoncentrowanie się na dziecku oraz dominacja w postępowaniu wobec dziecka, 4.postawa nadmiernie chroniąca nadmierne skoncentrowanie się na dziecku, ale z cechami uległości wobec niego.

10 Motywowanie dziecka do nauki szkolnej ROLA RODZICA

11 Motywacja to stan gotowości człowieka do podjęcia określonego działania, czyli w tym przypadku chęć dziecka do uczenia się

12 Najbardziej skuteczna jest motywacja wewnętrzna, czyli stan, w którym dziecko samo z siebie widzi, że opłaca się i warto jest się uczyć (ze względu na późniejsze korzyści)

13 Na trudne zachowanie ucznia także na brak motywacji do nauki - wpływają czynniki: związane z uczniem związane z domem związane ze szkołą

14 Zadaniem rodzica w wzbudzaniu motywacji do nauki jest zapewnienie dziecku odpowiednich warunków do nauki oraz pokazywanie dziecku, że warto się uczyć.

15 Czynniki środowiska rodzinnego sprzyjające motywacji do nauki

16 Czynniki środowiska rodzinnego sprzyjające motywacji do nauki: 1. Postawa rodzicielska kochająca i stanowcza 2. Duże znaczenie wykształcenia i nauki dla rodzica 3. Rozwijanie zainteresowań i uzdolnień dziecka 4. Stawianie adekwatnych wymagań 5. Współpraca ze szkołą

17 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.1. Postawa rodzicielska Akceptujący, kochający, stanowczy rodzic - taki zapewnia poczucie bezpieczeństwa, zaspokaja podstawowe potrzeby dziecka.

18 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.1. Postawa rodzicielska Może ono skupić się na nauce i przyswajaniu wiedzy. Nie musi zwracać na siebie uwagi nieadekwatnym zachowaniem.

19 Akceptuje Współdziała Rodzic kochający i stanowczy Daje dziecku rozumną swobodę, właściwą dla jego wieku Uznaje prawa

20 Ma jasno określone zasady, wartości, normy i ograniczenia. Poświęca czas, by nauczyć tego dzieci, udziela jasnych komunikatów (ostrzeżeń), gdy dziecko przekracza ustalone granice. Jednocześnie okazuje dzieciom wsparcie (gesty miłości, spędzanie z nimi czasu, słuchanie ich). Jest elastyczny i gotowy na wysłuchanie dziecka, z jego punktu widzenia także w sytuacji, gdy naruszono pewne ograniczenia. Nawiązuje dialog z dzieckiem.

21 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.2. Znaczenie wykształcenia i nauki Dobrze jest, gdy sami rodzice pokazują dziecku jak ważne jest wykształcenie i uczenie się, chociażby przez rozmowy o tym.

22 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.2. Znaczenie wykształcenia i nauki Warto wskazywać, jakie korzyści przyniesie nauka że warto zdobywać różne umiejętności i uczyć się trochę więcej, bo dzięki temu możliwy jest wybór.

23 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.3. Rozwijanie zainteresowań Na motywację do działania duży wpływ ma samoocena. Niska sprawia, że dziecko nie wierzy w siebie i jest mniej chętne, by uczyć się czegoś nowego, podejmować wyzwania. A jeśli nawet zaryzykuje, to przy pierwszych niepowodzeniach wycofuje się, zniechęcając się do jakiegokolwiek dalszego działania.

24 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.3. Rozwijanie zainteresowań Pozytywna samoocena zaś powoduje, że dziecko akceptuje siebie i jest bardziej wytrwale, chętne do działania, a początkowe trudności mniej je zniechęcają.

25 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.3. Rozwijanie zainteresowań Na samoocenę składa się wiedza, jaką mamy sami o sobie im więcej o sobie wiemy, tym prawdziwej się oceniamy. Dlatego warto rozwijać zainteresowania dziecka i jego uzdolnienia, by poznało ono swoje mocne strony, wiedziało w czym jest dobre.

26 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.3. Rozwijanie zainteresowań Gdy dziecko wie, że w czymś jest dobre, niepowodzenia w innej dziedzinie (np. w nauce) mniej je dołują, przez co też może być bardziej chętne do poradzenia sobie z nimi (np. przez poprawianie zadania, bycie bardziej wytrwałym).

27 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.4. Adekwatne wymagania Ważne jest rozpoznanie na ile dziecko radzi sobie w nauce, jakie są jego możliwości. Zniechęcenie nauką wynikać może nie z niskiej motywacji, lecz z osłabionych umiejętności.

28 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.4. Adekwatne wymagania Warto jest sprawdzić, jakie możliwości ma dziecko, np. zobaczyć jak sobie radzi z prostszymi, mniej skomplikowanymi zadaniami lub ustalić poziom umiejętności dziecka przy pomocy specjalistów np. w Poradni Psychologiczno Pedagogicznej.

29 Czynniki środowiska rodzinnego Ad. 4. Adekwatne wymagania Jest to o tyle ważne, iż dziecko może wreszcie pracować w zgodzie ze swoimi umiejętnościami i faktycznymi możliwościami. Adekwatne wymagania sprawiają zaś, że uczeń jest w stanie odnieść sukces, zakończyć pozytywnie działanie, a to wzmacnia motywację i zachęca do ponownego wypróbowania swoich sił.

30 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.5. Współpraca ze szkołą Zainteresowanie rodzica nauką dla dziecka to znak że jego nauka i osiągnięcia szkolne są ważne dla rodzica, że nauka jest pozytywna wartością, czymś, o co warto się starać.

31 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.5. Współpraca ze szkołą Jak rodzic może pokazać swoje zainteresowanie nauką szkolną? przez pomoc w lekcjach, sprawdzanie jak dziecko sobie radzi z samodzielnym odrabianiem lekcji, czy odrabia zadane prace domowe przez codzienną kontrolę.

32 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.5. Współpraca ze szkołą Ważny jest także kontakt rodzica z wychowawcą. Dobrze jeśli rodzice na bieżąco są zorientowani w sytuacji szkolnej dziecka, nie tylko przy okazji zebrań.

33 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.5. Współpraca ze szkołą Można ustalić z wychowawcą spotkania raz w miesiącu, zeszyt kontaktowy, rozmowy telefoniczne, po to by wiedzieć, jak faktycznie dziecko radzi sobie z obowiązkami szkolnymi.

34 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.5. Współpraca ze szkołą Rodzice, nawiązując pozytywną współpracę z wychowawcą i innymi nauczycielami, pokazują dziecku, że są to kolejne osoby, dla których warto mieć szacunek. Podkreślają w ten sposób także wartość szkoły i samej nauki.

35 Czynniki środowiska rodzinnego Ad.5. Współpraca ze szkołą Także częste spotkania z nauczycielami oraz kontrola obowiązków szkolnych sprawiają, że dzieci szybciej zaczynają się z nich wywiązywać.

36 Praktyczne rady jak motywować do nauki szkolnej: Rozwijaj samoocenę własnego dziecka często chwal i dostrzegaj jego sukcesy, zachęcaj do pokonywania trudności np. przez stosowanie nagród Rozwijaj jego talenty i wykorzystuj je do nauki nowych umiejętności Uatrakcyjniaj naukę przez pokazywanie jaka jest ważna i przydatna

37 Praktyczne rady jak motywować do nauki szkolnej: Akceptuj dziecko i szanuj je, za to jakie jest Bądź również stanowczy i ustalaj konsekwencje Współpracuj ze szkołą, także w celu kontroli dziecka

38 DYSLEKSJA problem znany i nieznany Według badań przeprowadzonych w Polsce w 2006r.wynika, że dysleksja występuje u ok. 15% populacji, z czego lżejsze przypadki stanowią 10%, a poważniejsze ok. 4%. Oznacza to, że w każdej klasie można spotkać średnio troje dzieci z tym problemem. Liczba osób z dysleksją wzrasta ze względu na: zwiększanie się liczby dzieci pochodzących z zagrożonych ciąż i trudnych porodów, brak naturalnych okazji do ćwiczenia funkcji uczestniczących w czytaniu i pisaniu (np. dzieci nie rysują, mniej manipulują, mniej czasu bawią się na podwórku), brak kontaktu z książką, którą wypiera telewizja i komputer

39 Dysleksja rozwojowa SPECYFICZNE TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU

40 TRUDNOŚCI W CZYTANIU I PISANIU NIESPECYFICZNE TRUDNOŚCI upośledzenie umysłowe inteligencja niższa niż przeciętna wady zmysłu zaniedbanie środowiska SPECYFICZNE TRUDNOŚCI Dysleksja rozwojowa Dysleksja specyficzne trudności w nauce czytania którym często towarzyszą trudności w pisaniu Dysgrafia trudności w opanowaniu pożądanego poziomu pisma Dysortografia specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni Dyskalkulia specyficzne trudności w uczeniu się matematyki

41 INTELIGENTNY, A NIE MOŻE NAUCZYĆ SIĘ CZYTAĆ?! PATRZY, A NIE WIDZI?! SŁUCHA, A NIE SŁYSZY?! ZNA ZASADY, A ROBI BŁĘDY ORTOGRAFICZNE?!

42 Mam papiery na dysleksję. Problem z głowy. OPINIA stwierdzająca dysleksję nie jest ostatnim, ale pierwszym krokiem na drodze do pokonania trudności

43 Nie należy zwalniać ucznia z obowiązku pracy nad problemem Dzieci z trudnościami w nauce czytania i pisania powinny uczestniczyć w terapii pedagogicznej, której celem jest stymulowanie ogólnego rozwoju ucznia i usprawnianie funkcji: WZROKOWO-PRZESTRZENNYCH SŁUCHOWO-JĘZYKOWYCH MOTORYCZNYCH (sprawności manualnych i ogólnego rozwoju ruchowego) WSPÓŁDZIAŁANIA ZE SOBĄ FUNKCJI (KOORDYNACJA WZROKOWO- RUCHOWA podczas pisania, WZROKOWO-SŁUCHOWA podczas czytania)

44 Nigdy nie jest za późno na pracę nad trudnościami w nauce czytania i pisania Dysleksja to problem całego życia Jedyny sposób na przezwyciężenie trudności to systematyczna praca Przerwanie terapii zaraz po uzyskaniu poprawy prowadzi do szybkiego nawrotu trudności Ważna jest współpraca między rodzicami, nauczycielami i uczniem Konieczne jest codzienne wykonywanie dodatkowych ćwiczeń w domu

45 PORADNIA I SZKOŁA OCZEKUJĄ OD RODZICÓW: Codziennego kontrolowania wykonywanych przez dziecko zadań domowych i wspomagania go w pracy Ćwiczenia w domu funkcji, które wykazują mniejszą sprawność, w formie zaleconych przez nauczyciela dodatkowych zadań oraz ćwiczenia umiejętności szkolnych (czytania, pisania) Stosowania jednolitych metod postępowania w zakresie wymagań i nagradzania Zapewnienia atmosfery zrozumienia, akceptacji i życzliwości

46 Co rodzice robić powinni: Zrozumieć problem dziecka (dziecko nie jest leniwe czy niezdolne, ono po prostu potrzebuje właściwie ukierunkowanej pomocy) Poznać jego mocne strony Umacniać w dziecku pozytywne wartości, zainteresowania Zapewnić mu warunki do pracy Wzmacniać pozytywnie, czyli nagradzać pochwałą nawet za drobne sukcesy. Nadzorować systematyczną pracę Analizować trudności Nauczyć stałego korzystania ze słowniczka ortograficznego Czytać wspólnie z dzieckiem Pobudzić u dziecka potrzebę czytania dla przyjemności Ćwiczyć pisanie z pamięci

47 Czego rodzice robić nie powinni: Nie tłumaczyć trudności dziecka wyłącznie lenistwem Nie porównywać z rówieśnikami czy rodzeństwem Nie liczyć na natychmiastowe efekty Nie krytykować i ośmieszać Nie podważać autorytetu nauczycieli i terapeutów Nie usprawiedliwiać niechęci do wykonywania ćwiczeń Nie odrabiać za dziecko prac domowych Nie poprawiać błędów w pracach pisemnych (dziecko powinno nauczyć się pracować ze słownikiem ortograficznym)

48 NAJKORZYSTNIEJSZY CZAS NA NAUKĘ dobry czas na naukę wyż intelektualny spadek formy uczenia się niż intelektualny czas na odpoczynek dobry czas na naukę wyż intelektualny słaba uwaga i zdolność koncentracji niż intelektualny

49 Organizacja pracy w domu: Wykonywanie zadań zawsze w tym samym miejscu (biurko) i najlepiej w tym samym czasie Pamięć pracuje sprawniej, gdy dziecko jest zrelaksowane, a zatem ważny jest odpoczynek przed przystąpieniem do ćwiczeń Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, aby nie rozpraszać uwagi Trzeba zadbać o ciszę wyłączyć telewizor, sprzęt grający, a nawet telefon Mózg wymaga rozgrzewki, czyli ćwiczeń wstępnych. Najlepsze są ćwiczenia w formie zabawy Należy pamiętać, że podczas ćwiczeń nie należy przybierać zbyt wygodnej pozycji, bo to rozleniwia i nie sprzyja aktywności umysłowej Zalecane ćwiczenia kinezjologii edukacyjnej

50 Ćwiczenia kinezjologii edukacyjnej ćwiczenia mózgu Ruchy naprzemienne Leniwe ósemki Rysowanie oburącz Alfabetyczne ósemki Ruchy naprzemienne w pozycji leżącej (rowerek) Słoń

51 Dziecko powinno wiedzieć jak pracować, i mieć świadomość, że jego praca przyniesie efekty Pracuję codziennie systematycznie Pracuje 30 minut dziennie Wypełniam ćwiczenia ołówkiem Zaczynam od ćwiczeń w mówieniu Doprowadzam każde ćwiczenie do końca Jeśli czegoś nie rozumiem, pytam rodziców lub nauczyciela Co najmniej raz w tygodniu proszę nauczyciela lub rodzica o sprawdzenie mojej pracy

52 Rodzice powinni znać zasady pracy z dzieckiem z dysleksją Ćwiczenia w czytaniu i pisaniu wymagają pewnych zasad. Rodzic podejmujący się kierowania pracą dziecka powinien mieć ich świadomość, by jego zaangażowanie nie przyniosło skutków odwrotnych do pożądanych.

53 Do ćwiczeń najlepsza jest książka z większym drukiem Dobry humor rodzica i dziecka przyspieszy postęp w czytaniu Sam zacznij czytać dziecku Wybierz interesujący tekst ĆWICZENIA W CZYTANIU Nie ponaglaj dziecka podczas czytania Sprawdzaj co jakiś czas czy dziecko rozumie czytany tekst Czytaj z dzieckiem na zmianę

54 Zezwalaj na pisanie ołówkiem. Ułatwi to poprawianie błędów Najlepiej jeśli dziecko zapisuje swoją wypowiedź pisemną w brudnopisie. Po omówieniu z rodzicem przepisuje pracę do zeszytu, a rodzic jeszcze raz sprawdza Unikaj podkreślania dostrzeżonych błędów. Zaznaczaj ich liczbę na marginesie. ĆWICZENIA W PISANIU Poleć dziecku, aby samo znalazło błędy korzystając ze słownika ortograficznego Odszukane błędnie wyrazy dziecko powinno napisać 5-6 razy i użyć je w zdaniach W młodszych klasach nie stosujemy dyktand, tylko pisanie z pamięci Pomóż dziecku utrwalać zasady pisowni, wyjaśniając wszystkie wątpliwości ortograficzne przy użyciu słowniczka

55 Pamiętajmy, że czytania można się nauczyć tylko przez codzienne czytanie, a pisania można się nauczyć ćwicząc codziennie pisanie

56 Każdy rodzic dziecka z dysleksją może szukać wsparcia w Polskim Towarzystwie Dysleksji Najbliższy oddział Kalisz, ul. H.Sawickiej 3b (PPP nr 1)

57 Literatura: Minge Natalia, Minge Krzysztof Samo Sedno. Jak wspierać rozwój dziecka w wieku 6-13 lat?

58 Literatura: Marta Bogdanowicz, Małgorzata Rożyńska, Anna Adryjanek Uczeń z dysleksją w domu Poradnik nie tylko dla rodziców Wydawnictwo: OPERON

59 W trosce o dobro dzieci nauczyciele i rodzice muszą się stać partnerami.

60 Dziękuję za uwagę Irena Wcisłek PPP nr 1 Kalisz