WyŜszy Urząd Górniczy w Katowicach Sposoby przyjmowania i załatwiania spraw

Transkrypt

1 w Katowicach Data wytworzenia informacji: r. Ostatnia aktualizacja: r.

2 Skargi i wnioski WyŜszy Urząd Górniczy przyjmuje i załatwia sprawy skarg i wniosków zgodnie z art ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz z późn. zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. nr 5 poz. 46 z dnia 22 stycznia 2002 r.). Stosownie do postanowienia 3 ust. 1 i 3 ust. 2 powyŝszego rozporządzenia Rady Ministrów załatwianie spraw i wniosków jest koordynowane przez Stanowisko do Spraw Skarg i Wniosków wchodzące w skład Biura Organizacyjnego. Przyjmowanie skarg i wniosków Skargi i wnioski moŝna złoŝyć w WyŜszym Urzędzie Górniczym pisemnie, telegraficznie lub za pomocą telefaksu, poczty elektronicznej, a takŝe ustnie do protokołu. Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego (lub wyznaczony przez niego zastępca) przyjmuje obywateli w sprawach skarg i wniosków w kaŝdy poniedziałek w godzinach w siedzibie WyŜszego Urzędu Górniczego w Katowicach przy ul. Poniatowskiego 31 w pokoju 117. W razie zgłoszenia skargi lub wniosku ustnie, przyjmujący zgłoszenie sporządza protokół, który podpisują wnoszący skargę lub wniosek i przyjmujący zgłoszenie. W protokole zamieszcza się datę przyjęcia skargi lub wniosku, imię, nazwisko (nazwę) i adres zgłaszającego oraz zwięzły opis treści sprawy. Przyjmujący skargi i wnioski potwierdza złoŝenie skargi lub wniosku, jeŝeli zaŝąda tego wnoszący. Pracownik, który otrzymał skargę dotyczącą jego działalności, obowiązany jest przekazać ją niezwłocznie swojemu przełoŝonemu słuŝbowemu. 2

3 Załatwianie skarg i wniosków Skargi i wnioski niezawierające imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresu wnoszącego pozostawia się bez rozpoznania. JeŜeli z treści skargi lub wniosku nie moŝna naleŝycie ustalić ich przedmiotu, wzywa się wnoszącego skargę lub wniosek do złoŝenia, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania, wyjaśnienia lub uzupełnienia, z pouczeniem, Ŝe nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie skargi lub wniosku bez rozpoznania. JeŜeli rozpatrzenie skargi lub wniosku wymaga uprzedniego zbadania i wyjaśnienia sprawy, Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego, będąc organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku, zbiera niezbędne materiały. W tym celu moŝe zwrócić się do innych organów o przekazanie niezbędnych materiałów i wyjaśnień. JeŜeli Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego nie jest właściwy do rozpatrzenia skargi lub wniosku, obowiązany jest niezwłocznie, nie później jednak niŝ w terminie siedmiu dni, przekazać skargę lub wniosek właściwemu organowi, zawiadamiając równocześnie o tym skarŝącego lub wnioskodawcę, albo, w przypadku skarg, wskazać skarŝącemu właściwy organ. JeŜeli skarga lub wniosek otrzymany przez Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego dotyczy kilku spraw podlegających rozpatrzeniu przez róŝne organy, Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego rozpatruje sprawy naleŝące do jego właściwości, a pozostałe przekazuje niezwłocznie, nie później jednak niŝ w terminie siedmiu dni, właściwym organom, przesyłając odpis skargi lub wniosku i zawiadamia o tym równocześnie wnoszącego skargę lub wniosek. Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego zawiadamia redakcję prasową, radiową lub telewizyjną o wynikach rozpatrzenia sprawy stanowiącej treść przesłanego przez redakcję materiału prasowego lub innej 3

4 opublikowanej wiadomości, mającej znamiona skargi lub wniosku, a takŝe o dokonanych rozstrzygnięciach, wydanych poleceniach lub podjętych środkach i działaniach. Jeśli Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego jest właściwy do załatwienia skargi lub wniosku, powinien załatwić skargę lub wniosek bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niŝ w ciągu miesiąca. Posłowie na Sejm, senatorowie i radni, którzy wnieśli skargę lub wniosek we własnym imieniu albo przekazali do załatwienia skargę lub wniosek innej osoby, powinni być zawiadomieni o sposobie załatwienia skargi lub wniosku, a gdy ich załatwienie wymaga zebrania dowodów, informacji lub wyjaśnień - takŝe o stanie rozpatrzenia skargi lub wniosku, najpóźniej w terminie czternastu dni od dnia ich wniesienia albo przekazania. O sposobie załatwienia skargi lub wniosku zawiadamia się skarŝącego lub wnioskodawcę. Zawiadomienie o sposobie załatwienia skargi lub wniosku powinno zawierać: oznaczenie organu, od którego pochodzi, wskazanie, w jaki sposób skarga lub wniosek zostały załatwione oraz podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska słuŝbowego osoby upowaŝnionej do załatwienia skargi lub wniosku. Zawiadomienie o odmownym załatwianiu skargi lub wniosku powinno zawierać ponadto uzasadnienie faktyczne i prawne. W razie niezałatwienia skargi lub wniosku w terminie jednego miesiąca Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego obowiązany jest zawiadomić o tym strony, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy, równieŝ w przypadku zwłoki w załatwieniu sprawy z przyczyn niezaleŝnych od Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. W przypadku gdy skarga, w wyniku jej rozpatrzenia, uznana została za bezzasadną i jej bezzasadność wykazano w odpowiedzi na skargę, a skarŝący ponowił skargę bez wskazania nowych okoliczności Prezes 4

5 WyŜszego Urzędu Górniczego moŝe, w odpowiedzi na tę skargę, podtrzymać swoje poprzednie stanowisko. Za treść informacji odpowiada: Jacek Bielawa Dyrektor Biura Organizacyjnego WUG 5

6 Udostępnianie informacji publicznych Zgodnie z ustawą z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 240, poz i z 2005 r. Nr 64, poz. 565, Nr 132, poz. 1110) Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego udostępnia informacje publiczne: - w drodze ogłaszania w Biuletynie Informacji Publicznej, - na wniosek, jeśli informacja ta nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, - w formie ustnej lub pisemnej bez pisemnego wniosku, jeśli informacja ta moŝe być udostępniona niezwłocznie, - poprzez wywieszenie w gablotce w holu gmachu WyŜszego Urzędu Górniczego przy ul. Poniatowskiego 31 w Katowicach, - w Biuletynie SłuŜby Cywilnej. Informacje udostępniane inaczej niŝ poprzez ogłoszenie w Biuletynie Informacji Publicznej oznaczane są danymi określającymi podmiot udostępniający informację, danymi określającymi toŝsamość osoby, która wytworzyła informację lub odpowiada za treść informacji, danymi określającymi toŝsamość osoby, która udostępniła informację, oraz datą udostępnienia. Udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niŝ w terminie 14 dni od dnia złoŝenia wniosku; jeśli jednak informacja publiczna nie moŝe być udostępniona we wskazanym terminie, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuŝszym jednak niŝ 2 miesiące od dnia złoŝenia wniosku. 6

7 Udostępnienie informacji publicznej na wniosek następuje w sposób i w formie zgodnych z wnioskiem, chyba Ŝe środki techniczne, którymi dysponuje Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego, nie umoŝliwiają udostępnienia informacji w sposób i w formie określonych we wniosku. Wówczas powiadamia się pisemnie wnioskodawcę o przyczynach braku moŝliwości udostępnienia informacji zgodnie z wnioskiem i wskazuje, w jaki sposób lub w jakiej formie informacja moŝe być udostępniona niezwłocznie. W takim przypadku, jeŝeli w terminie 14 dni od powiadomienia wnioskodawca nie złoŝy wniosku o udostępnienie informacji w sposób lub w formie wskazanych w powiadomieniu, postępowanie o udostępnienie informacji umarza się. JeŜeli w wyniku udostępnienia informacji na wniosek Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego ma ponieść dodatkowe koszty związane ze wskazanym we wniosku sposobem udostępnienia lub koniecznością przekształcenia informacji w formę wskazaną we wniosku, Urząd moŝe pobrać od wnioskodawcy opłatę w wysokości odpowiadającej tym kosztom. W takim przypadku Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 14 dni od dnia złoŝenia wniosku powiadamia wnioskodawcę o wysokości opłaty. Udostępnienie informacji zgodnie z wnioskiem następuje po upływie 14 dni od dnia powiadomienia wnioskodawcy, chyba, Ŝe wnioskodawca dokona w tym terminie zmiany wniosku w zakresie sposobu lub formy udostępnienia informacji albo wycofa wniosek. Odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji przez Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego następują w drodze decyzji. Do decyzji tych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym Ŝe: - odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni, - uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera takŝe imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko 7

8 w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra wymienione w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej (prywatność osoby fizycznej, tajemnica przedsiębiorcy), wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Na decyzję Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego o odmowie udostępnienia informacji publicznej przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2. Jeśli prawa dostępu do informacji odmówiono ze względu na wyłączenie jej jawności z powołaniem się na ochronę danych osobowych, prawo do prywatności oraz tajemnicę inną niŝ państwowa, słuŝbowa lub statystyczna, wnioskodawcy przysługuje prawo wniesienia powództwa do sądu powszechnego. Za treść informacji odpowiada: Jacek Bielawa Dyrektor Biura Organizacyjnego WUG 8

9 Udzielanie informacji na temat danych osobowych przetwarzanych w WUG Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271, z 2004 r. Nr 25, poz. 219, Nr 33, poz. 285) stanowi, Ŝe osoba, której przetwarzane dane osobowe dotyczą, ma prawo wglądu do tych danych. Zgodnie z art. 32 ustawy kaŝdej osobie przysługuje prawo do kontroli przetwarzania danych, które jej dotyczą, zawartych w zbiorach danych, a zwłaszcza prawo do: 1) uzyskania wyczerpującej informacji, czy taki zbiór istnieje, oraz do ustalenia administratora danych, adresu jego siedziby i pełnej nazwy, a w przypadku gdy administratorem danych jest osoba fizyczna - jej miejsca zamieszkania oraz imienia i nazwiska, 2) uzyskania informacji o celu, zakresie i sposobie przetwarzania danych zawartych w takim zbiorze, 3) uzyskania informacji od kiedy przetwarza się w zbiorze dane jej dotyczące oraz podania w powszechnie zrozumiałej formie treści tych danych, 4) uzyskania informacji o źródle, z którego pochodzą dane jej dotyczące, chyba Ŝe administrator danych jest zobowiązany do zachowania w tym zakresie tajemnicy państwowej, słuŝbowej lub zawodowej, 5) uzyskania informacji o sposobie udostępniania danych, a w szczególności informacji o odbiorcach lub kategoriach odbiorców, którym dane te są udostępniane, 5a) uzyskania informacji o przesłankach podjęcia rozstrzygnięcia, o którym mowa w art. 26a ust. 2. 9

10 Osoba zainteresowana moŝe skorzystać z prawa do informacji, o których mowa w pkt. 1-5, nie częściej niŝ raz na 6 miesięcy. Na podstawie art. 33 cytowanej ustawy, Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego jest obowiązany, na wniosek osoby, której dane dotyczą, w terminie 30 dni, poinformować o przysługujących jej prawach oraz udzielić, odnośnie jej danych osobowych, informacji, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1-5a, a zwłaszcza wskazać w formie zrozumiałej: 1) jakie dane osobowe zawiera zbiór, 2) w jaki sposób zebrano dane, 3) w jakim celu i zakresie dane są przetwarzane, 4) w jakim zakresie oraz komu dane zostały udostępnione. Na wniosek osoby, której dane dotyczą, informacji, o których mowa w pkt. 1-4, udziela się na piśmie. Zgodnie z art. 29 ustawy o ochronie danych osobowych Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego udostępnia posiadane w ww. zbiorach dane w celach innych niŝ włączenie do zbioru: 1) osobom lub podmiotom uprawnionym do ich otrzymania na mocy przepisów prawa, 2) osobom i podmiotom innym niŝ wymienione w pkt 1, jeŝeli w sposób wiarygodny uzasadnią potrzebę posiadania tych danych, a ich udostępnienie nie naruszy praw i wolności osób, których dane dotyczą; uprawnienie wspomnianych osób i podmiotów nie dotyczy danych ujawniających pochodzenie rasowe lub etniczne, poglądy polityczne, przekonania religijne lub filozoficzne, przynaleŝność wyznaniową, partyjną lub związkową, jak równieŝ danych o stanie zdrowia, kodzie genetycznym, nałogach lub Ŝyciu seksualnym oraz danych dotyczących skazań, orzeczeń o ukaraniu i mandatów 10

11 karnych, a takŝe innych orzeczeń wydanych w postępowaniu sądowym lub administracyjnym. Dane osobowe udostępnia się na pisemny, umotywowany wniosek. Wniosek powinien zawierać informacje umoŝliwiające wyszukanie w zbiorze Ŝądanych danych osobowych oraz wskazywać ich zakres i przeznaczenie. Udostępnione dane osobowe moŝna wykorzystać wyłącznie zgodnie z przeznaczeniem, dla którego zostały udostępnione. Zgodnie z art. 30 cytowanej ustawy Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego odmawia udostępnienia danych osobowych ze zbioru danych podmiotom innym niŝ podmioty uprawnione do ich otrzymania na mocy przepisów prawa, jeŝeli spowodowałoby to: 1) ujawnienie wiadomości stanowiących tajemnicę państwową, 2) zagroŝenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, Ŝycia i zdrowia ludzi lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, 3) zagroŝenie dla podstawowego interesu gospodarczego lub finansowego państwa, 4) istotne naruszenie dóbr osobistych osób, których dane dotyczą, lub innych osób. Za treść informacji odpowiada: Jacek Bielawa Dyrektor Biura Organizacyjnego WUG 11

12 Postępowanie odwoławcze w sprawie odmowy dopuszczenia do egzaminu przeprowadzanego w celu stwierdzania kwalifikacji osób kierownictwa i dozoru ruchu Kwalifikacje osób kierownictwa (kierowników ruchu odkrywkowych zakładów górniczych, kierowników ruchu zakładów górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi, kierowników działu robót górniczych, kierowników działów ruchu innych niŝ dział robót górniczych) oraz osób dozoru ruchu stwierdzają dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych właściwi ze względu na miejsce zamieszkania kandydata, natomiast kwalifikacje kierowników ruchu podziemnych zakładów górniczych, kierowników ruchu podziemnych likwidowanych zakładów górniczych, kierowników ruchu zakładów wykonujących roboty podziemne z zastosowaniem techniki górniczej, osób kierownictwa oraz specjalistów wykonujących czynności w zakresie ratownictwa górniczego, zatrudnionych w podmiotach zawodowo trudniących się wykonywaniem czynności w zakresie ratownictwa górniczego objęte przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze stwierdza Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego. Tryb postępowania w sprawach stwierdzania kwalifikacji osób kierownictwa i dozoru ruchu reguluje art. 31 ust. 3 i 4, art. 68 oraz art. 75 a ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.) oraz wydane na podstawie tej ustawy: rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 11 czerwca 2002 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa i dozoru ruchu zakładów górniczych, mierniczego górniczego i geologa górniczego oraz wykazu stanowisk w ruchu zakładu górniczego, które wymagają szczególnych kwalifikacji (Dz. U. Nr 84, poz. 755, zm r. Nr 101, poz. 1035), rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie kwalifikacji wymaganych od osób kierownictwa oraz specjalistów 12

13 wykonujących czynności w zakresie ratownictwa górniczego, zatrudnionych w podmiotach zawodowo trudniących się wykonywaniem czynności w zakresie ratownictwa górniczego (Dz. U. Nr 261, poz. 2168). Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki osoba, która ubiega się o stwierdzenie kwalifikacji: - osoba kierownictwa ruchu (kierownika ruchu zakładu górniczego, kierownika działu robót górniczych, kierownika działu ruchu innego niŝ dział robót górniczych) musi spełniać kwalifikacje określone w rozporządzenia, - osoba dozoru ruchu (wyŝszego, średniego, niŝszego dozoru ruchu) musi posiadać kwalifikacje określone w rozporządzenia. Stwierdzenie kwalifikacji następuje na wniosek kandydata ( 22 rozporządzenia). Wniosek powinien zawierać: - imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia oraz miejsce zamieszkania, - oznaczenie rodzaju kwalifikacji albo stanowiska w kierownictwie ruchu lub szczebla dozoru ruchu, specjalności technicznej (specjalności te określone są w 6 rozporządzenia) oraz rodzaju zakładu górniczego (rodzaje te określone zostały w 3 ust. 1 rozporządzenia), - rodzaj wykonywanych robót - w przypadku ubiegania się o stwierdzenie kwalifikacji w zakładach wykonujących roboty geologiczne techniką wiertniczą. Do wniosku kandydat powinien dołączyć: - odpis dyplomu lub świadectwa potwierdzającego ukończenie odpowiedniej szkoły technicznej, 13

14 - zaświadczenie o odbyciu praktyki zawodowej, - oświadczenie o spełnieniu kwalifikacji ogólnych (tj. władania językiem polskim w mowie i piśmie oraz znajomości określonego rodzaju zakładów górniczych w stopniu niezbędnym do sprawowania kierownictwa lub dozoru ruchu), - odpis ostatniego świadectwa organu nadzoru górniczego stwierdzającego posiadane kwalifikacje w kierownictwie lub dozorze ruchu, - dowód uiszczenia opłaty egzaminacyjnej. Opłata egzaminacyjna wynosi 280 zł ( 44 ust. 1 rozporządzenia). Wniosek bada właściwy do stwierdzenia kwalifikacji organ nadzoru górniczego (dyrektor okręgowego urzędu górniczego lub Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego) i w przypadku kiedy kandydat spełnia określone w przepisach rozporządzenia kwalifikacje dopuszcza kandydata do egzaminu. Zakres egzaminu określa 24 rozporządzenia. Pozytywny wynik egzaminu daje podstawę do stwierdzenia kwalifikacji poprzez wydanie świadectwa. JeŜeli natomiast kandydat nie spełnia kwalifikacji określonych w przepisach rozporządzenia, właściwy do stwierdzania kwalifikacji organ nadzoru górniczego decyzją administracyjną odmawia dopuszczenia do egzaminu. Od decyzji wydanej przez dyrektora okręgowego urzędu górniczego przysługuje odwołanie do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego za pośrednictwem dyrektora okręgowego urzędu górniczego w terminie 14 dni od dnia doręczenia kandydatowi decyzji. JeŜeli decyzję wydał Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego, przysługuje kandydatowi prawo złoŝenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wniosek taki składa się do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. 14

15 Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego rozpatruje odwołania (wnioski o ponowne rozpatrzenie sprawy) - w trybie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego. Na decyzję Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarŝącemu decyzji Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Za treść informacji odpowiada: Piotr Gisman Dyrektor Departamentu Prawnego WUG 15

16 Postępowanie odwoławcze w sprawie zakazu wykonywania określonych czynności w ruchu zakładu górniczego Dyrektorzy okręgowych urzędów górniczych, jako organy nadzoru górniczego (art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze) przy wykonywaniu nadzoru i kontroli, działając na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.) decyzją administracyjną mogą zakazać, na czas nieprzekraczający dwóch lat, wykonywania określonych czynności w ruchu zakładu górniczego osobom kierownictwa i dozoru ruchu oraz mierniczym górniczym i geologom górniczym albo wykonywania określonych czynności osobom kierownictwa oraz specjalistom wykonującym czynności w zakresie ratownictwa górniczego i zatrudnionym w podmiotach zawodowo trudniących się wykonywaniem czynności w zakresie ratownictwa górniczego w razie stwierdzenia naruszenia przez te osoby dyscypliny i porządku pracy, a zwłaszcza obowiązków określonych ustawą i wydanymi na jej podstawie przepisami. Decyzję taką mogą wydać po przeprowadzeniu wyczerpującego postępowania, mającego na celu wyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy, w którym uczestniczyć powinna osoba, w odniesieniu do której toczyło się postępowanie. W rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego osoba ta jest stroną tego postępowania. Od decyzji wydanej na podstawie art. 113 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze, stronie przysługuje, za pośrednictwem dyrektora okręgowego urzędu górniczego, odwołanie do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego rozpatruje odwołanie w trybie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Na decyzję Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego stronie przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa 16

17 Stefana Wyszyńskiego 2. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarŝącemu decyzji Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Za treść informacji odpowiada: Piotr Gisman Dyrektor Departamentu Prawnego WUG 17

18 Prowadzenie postępowania w sprawie uprawnień rzeczoznawcy do spraw ruchu zakładu górniczego W myśl art. 78a ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.) rzeczoznawcą do spraw ruchu zakładu górniczego moŝe być jednostka naukowa lub osoba fizyczna. Postępowanie w sprawie uprawnień rzeczoznawcy wszczyna się na wniosek zainteresowanej jednostki naukowej lub osoby fizycznej. Osoba fizyczna moŝe być rzeczoznawcą po spełnieniu następujących wymogów: - korzysta w pełni z praw publicznych, - posiada dyplom ukończenia wyŝszej uczelni technicznej, stwierdzenie kwalifikacji co najmniej osoby wyŝszego dozoru ruchu oraz nie mniej niŝ 5 lat praktyki w wyŝszym dozorze ruchu po uzyskaniu tego stwierdzenia lub co najmniej stopień naukowy doktora w dyscyplinie naukowej związanej z czynnościami, w których ma być wykonywana funkcja rzeczoznawcy, pozytywną opinię właściwego stowarzyszenia zawodowego. Pozytywne załatwienie sprawy następuje w formie upowaŝnienia (dla jednostki naukowej) lub świadectwa (dla osoby fizycznej) wydanych przez Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego nie później niŝ w ciągu miesiąca (w sprawach szczególnie skomplikowanych - nie później niŝ w ciągu dwóch miesięcy) od dnia wszczęcia postępowania tj. od daty wpływu wniosku do WyŜszego Urzędu Górniczego. Przy odbiorze upowaŝnienia lub świadectwa wymagana jest stosowna opłata skarbowa. 18

19 Odmowa nadania uprawnień rzeczoznawcy do spraw ruchu zakładu górniczego następuje w drodze decyzji administracyjnej Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Wnioskodawcy przysługuje prawo złoŝenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wniosek taki składa się do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Na decyzję Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego wydaną w następstwie złoŝenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarŝącemu decyzji Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Za treść informacji odpowiada: Adam Mirek Dyrektor Departamentu Górnictwa WUG 19

20 Rozpatrywanie wniosków o dopuszczenie wyrobów do stosowania w zakładach górniczych Zagadnienia związane z dopuszczaniem wyrobów do stosowania w zakładach górniczych reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie dopuszczania wyrobów do stosowania w zakładach górniczych (Dz. U. Nr 99, poz i z 2005 r. Nr 80, poz. 695). Rozporządzenie określa: 1) wyroby, których stosowanie w zakładach górniczych wymaga dopuszczenia ze względu na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa uŝytkowania wyrobów w warunkach zagroŝeń występujących w ruchu zakładu górniczego, 2) wymagania techniczne dla wyrobów, o których mowa w pkt 1, 3) podmioty uprawnione do składania wniosku o wydanie dopuszczenia, 4) treść wniosku o wydanie dopuszczenia oraz dokumenty, które naleŝy dołączyć do wniosku, 5) warunki i tryb wydawania, cofania lub uniewaŝniania decyzji o dopuszczeniu wyrobów do stosowania. Wyroby, których stosowanie w zakładach górniczych wymaga dopuszczenia ze względu na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa uŝytkowania w warunkach zagroŝeń występujących w ruchu zakładu górniczego, są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia. Wymagania techniczne dla wyrobów określa załącznik nr 2 do rozporządzenia. 20

21 Projektowanie wyrobów naleŝy prowadzić przy uwzględnieniu między innymi wymagań powyŝszego załącznika. Jednostki upowaŝnione do przeprowadzania badań wyrobów, są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia. Podmiotami uprawnionymi do składania wniosków o wydanie dopuszczenia są producent, jego upowaŝniony przedstawiciel, dystrybutor lub importer wyrobu. W przypadku wyrobów składających się z podzespołów wykonywanych przez róŝnych producentów, z wnioskiem o dopuszczenie do stosowania w zakładach górniczych występuje dostawca wyrobu finalnego. W odniesieniu do wyrobów wykonanych lub zakupionych jednostkowo, z wnioskiem o dopuszczenie wyrobu występuje przedsiębiorca, który wykonał lub nabył wyrób i zamierza stosować go w obrębie własnego zakładu górniczego, lub inny podmiot, który wykonał lub zakupił wyrób. Wniosek o dopuszczenie wyrobu do stosowania w zakładach górniczych powinien zawierać: 1) określenie wyrobu, 2) oznaczenie podmiotu ubiegającego się o wydanie dopuszczenia i jego siedziby oraz wskazanie pełnomocników, jeŝeli zostali ustanowieni, 3) określenie producenta wyrobu, jego siedziby i miejsca produkowania wyrobu. Do wniosku o dopuszczenie wyrobu do stosowania w zakładach górniczych naleŝy dołączyć dokumentację sporządzoną w języku polskim, zawierającą: 1) ogólny opis wyrobu, 21

22 2) niezbędne obliczenia projektowe parametrów mających wpływ na bezpieczeństwo, 3) rysunki lub schematy dotyczące wyrobów, układów oraz podzespołów, od których zaleŝy bezpieczeństwo i higiena pracy oraz bezpieczeństwo poŝarowe, 4) deklarację dotyczącą spełniania przez wyrób wymagań technicznych, a w przypadku wyrobów, o których mowa w art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze, deklarację dotyczącą spełniania przez wyrób wymagań bezpieczeństwa w stopniu odpowiadającym temu, jaki zapewniają wymagania techniczne, 5) wyniki badań wraz z oceną wyrobów sporządzone przez jednostkę upowaŝnioną do przeprowadzania badań i oceny wyrobu, a w przypadku wyrobów, o których mowa w art. 111 ust. 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze, sporządzone w języku polskim dokumenty stanowiące podstawę wyprodukowania lub dopuszczenia wyrobu do obrotu, a w szczególności wyniki jego badań, 6) w przypadku produkcji seryjnej wyrobu - certyfikat systemu zarządzania jakością lub inny sposób udokumentowania powtarzalności cech wyrobu, 7) dokumentację techniczno-ruchową zawierającą następujące informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego stosowania wyrobu: a) dane techniczne, b) identyfikację zagroŝeń powodowanych przez wyrób w czasie jego uŝytkowania, 22

23 c) instrukcje bezpiecznego uŝytkowania wyrobu oraz informację o konieczności podejmowania szczególnych środków bezpieczeństwa, d) warunki stosowania wyrobu uwzględniające sposób przeprowadzania przeglądów, konserwacji, napraw i regulacji. Wyrób dopuszczony do stosowania w zakładach górniczych powinien być oznaczony przez dostawcę znakiem dopuszczenia, jego numerem i rokiem wydania. Znak dopuszczenia, jego numer i rok wydania powinny być umieszczone w sposób trwały i czytelny na kaŝdej jednostce wyrobu, z wyjątkiem wyrobów, których właściwości fizyczne nie zezwalają na takie oznaczenie w takim przypadku znak dopuszczenia umieszcza się na opakowaniu tego wyrobu. W rozporządzeniu Rady Ministrów określono następujące znaki dopuszczenia: 1) GX - dla systemów budowy przeciwwybuchowej, 2) GE - dla systemów w wykonaniu normalnym oraz maszyn i urządzeń elektrycznych, 3) GM - dla maszyn i urządzeń mechanicznych, materiałów oraz taśm przenośnikowych, 4) GG - dla sprzętu strzałowego. Dopuszczenie określa: 1) wyrób, 2) zakres i warunki stosowania wyrobu, 23

24 3) znak dopuszczenia oraz sposób trwałego i czytelnego umieszczania znaku dopuszczenia na kaŝdej jednostce wyrobu, 4) dokumenty, jakie dostawca wyrobu jest obowiązany przekazać uŝytkownikowi, 5) czas przechowywania dokumentacji techniczno-ruchowej przez dostawcę oraz warunki jej udostępniania, 6) zakres dozwolonych zmian wyrobu, które mogą być dokonane w okresie waŝności dopuszczenia. Zmiany te nie mogą dotyczyć: a) obniŝenia wytrzymałości poszczególnych elementów, b) wymiarów wyrobu, których zmiana moŝe powodować ograniczenie zakresu jego stosowania lub wymaga zmiany warunków jego stosowania, c) wyposaŝenia wyrobu słuŝącego do zwalczania zagroŝeń naturalnych oraz zagroŝenia poŝarowego, d) zabezpieczeń mechanicznych i elektrycznych wyrobu, e) miejsca obsługi i jego zabezpieczeń oraz systemów sterowania wyrobem, f) osłon części ruchomych wyrobu, g) zakresu stosowania wyrobu. Od decyzji o dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia wyrobu do stosowania w zakładach górniczych wnioskodawcy przysługuje prawo złoŝenia w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wniosek taki składa się do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Na decyzję Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego wydaną w następstwie złoŝenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego 24

25 w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarŝącemu decyzji Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Ponadto, w związku z przeniesieniem części przepisów dotyczących dopuszczania wyrobów do stosowania w zakładach górniczych wprost do Prawa geologicznego i górniczego art. 111, Prezes WUG: 1) moŝe przed wydaniem dopuszczenia nakazać w drodze postanowienia przeprowadzenie prób wyrobu w ruchu zakładu górniczego, jeŝeli wymagają tego szczególne względy bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa poŝarowego w ruchu zakładu górniczego, 2) wydaje dopuszczenie na czas określony, nie dłuŝszy niŝ 5 lat, 3) moŝe uchylić lub zmienić dopuszczenie, jeŝeli wyrób nie spełnia wymagań technicznych, mających wpływ na poziom bezpieczeństwa wyrobu, 4) w przypadku, gdy wyrób został zgodnie z prawem: wyprodukowany lub dopuszczony do obrotu w innym państwie Unii Europejskiej lub w Republice Turcji, wyprodukowany w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) będącym stroną umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. dopuszczenie wydaje na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku, z wyłączeniem przepisów ujętych w art. 111 ust. 1, pkt 1 oraz ust. 2 i 3. Odmowa wydania dopuszczenia następuje wyłącznie w przypadku stwierdzenia, Ŝe wyrób nie spełnia wymagań bezpieczeństwa w stopniu odpowiadającym temu, jaki zapewniają wymagania techniczne. Za treść informacji odpowiada: Józef Koczwara Dyrektor Departamentu Energomechanicznego WUG 25

26 Nadawanie materiałom wybuchowym przeznaczonym do uŝytku cywilnego na terytorium RP numeru identyfikacyjnego oraz prowadzenie rejestru tych materiałów Zagadnienia związane z nadawaniem materiałom wybuchowym (MW) przeznaczonym do uŝytku cywilnego na terytorium RP numeru identyfikacyjnego oraz prowadzeniem rejestru tych materiałów reguluje ustawa z dnia 21 czerwca 2002 r. o materiałach wybuchowych przeznaczonych do uŝytku cywilnego (Dz.U. z 2002 r. nr 117, poz z późn. zm.). Zgodnie z cytowaną ustawą materiały wybuchowe przeznaczone do uŝytku cywilnego na terytorium RP podlegają obowiązkowi: posiadania numeru identyfikacyjnego, wpisu do rejestru materiałów wybuchowych. Organem właściwym w sprawach nadawania numeru identyfikacyjnego oraz prowadzenia rejestru jest Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego. Z wnioskiem do Prezesa WUG występuje producent, jego upowaŝniony przedstawiciel lub importer materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego. Wzór wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego oraz rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do uŝytku cywilnego. Do wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego dołącza się dokumentację zawierającą następujące informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego uŝywania materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego: 26

27 1) dane techniczne materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego, 2) parametry materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego mające wpływ na bezpieczeństwo jego uŝywania i bezpieczeństwo powszechne, 3) instrukcje bezpiecznego uŝywania materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego, 4) warunki uŝywania materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego. Ww. informacje wymagane do prawidłowego i bezpiecznego uŝywania materiału wybuchowego mogą być podane w oparciu o świadectwo badania typu WE wydane przez jednostkę notyfikowaną dla MW, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności lub opinię i sprawozdanie z badań dla MW, które są stosowane w oparciu o dopuszczenia do stosowania w zakładach górniczych udzielone przez Prezesa WUG. Nadanie numeru identyfikacyjnego następuje poprzez wydanie świadectwa nadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego. Wydanie świadectwa identyfikacyjnego stanowi podstawę do wpisania do rejestru. Wpis materiału wybuchowego do rejestru dokonywany jest przez opracowanie karty rejestrowej i dokumentu elektronicznego. Kopia rejestru informatycznego udostępniona jest w Biuletynie Informacji Publicznej. Wykreślenie z rejestru oraz zmiany danych w rejestrze w zakresie dotyczącym nazwy producenta MW lub siedziby producenta dokonuje się na wniosek producenta, jego upowaŝnionego przedstawiciela lub importera materiału wybuchowego przeznaczonego do uŝytku cywilnego. Osoba prowadząca rejestr zawiadamia pisemnie o dokonaniu wpisu materiału wybuchowego do rejestru podmiot, który wystąpił z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacyjnego. Do zawiadomienia dołącza się kopię karty rejestrowej. O wykreśleniu z rejestru osoba prowadząca rejestr 27

28 zawiadamia pisemnie o dokonaniu wykreślenia podmiot, który wystąpił z wnioskiem o wykreślenie. Za treść informacji odpowiada: Adam Mirek Dyrektor Departamentu Górnictwa WUG 28

29 Rozpatrywanie wniosków o udzielenie zezwoleń na odstępstwa od określonych wymagań przewidzianych w przepisach wydanych na podstawie art. 78 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze W szczególnych przypadkach, uzasadnionych warunkami bezpieczeństwa lub gdy to jest niezbędne do wprowadzenia postępu technicznego, przeprowadzenia prac naukowo-badawczych lub doświadczalnych, Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego na wniosek przedsiębiorcy moŝe, w drodze decyzji, udzielić zezwolenia na odstępstwo od określonych wymagań przewidzianych w przepisach wydanych na podstawie art. 78 ust 1 i 2. ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.). Zezwolenie na odstępstwo powinno szczegółowo określać zakład górniczy, zakres odstępstwa, warunki jego stosowania oraz okres waŝności zezwolenia. Za treść informacji odpowiada: Józef Koczwara Dyrektor Departamentu Energomechanicznego WUG 29

30 Stwierdzenie posiadania przez jednostki organizacyjne trudniące się szkoleniem pracowników zakładu górniczego odpowiedniej kadry oraz niezbędnych środków umoŝliwiających właściwe przeszkolenie pracowników Jednostki organizacyjne ubiegające się zgodnie z wymogami art. 74 ust.4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.) o uzyskanie decyzji stwierdzającej posiadanie odpowiedniej kadry oraz niezbędnych środków umoŝliwiających właściwe przeszkolenie pracowników zakładów górniczych powinny wystąpić z wnioskiem do właściwego organu nadzoru górniczego (dyrektora okręgowego urzędu górniczego). Od decyzji wydanej na podstawie art. 74 ust 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze, stronie przysługuje, za pośrednictwem dyrektora okręgowego urzędu górniczego, odwołanie do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji. Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego rozpatruje odwołanie w trybie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego. Na decyzję Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarŝącemu decyzji Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Za treść informacji odpowiada: Cezary Kula Dyrektor Departamentu Warunków Pracy WUG 30

31 Uzgadnianie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego Podstawa prawna Art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.) Art. 17 pkt 7 lit. g ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) Dla terenu górniczego sporządza się miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ( plan miejscowy ) w trybie i w sposób określony przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Plan ten powinien zapewniać integrację wszelkich działań podejmowanych w granicach terenu górniczego w celu wykonania uprawnień określonych w koncesji na wydobywanie kopaliny, zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego i ochrony środowiska w tym obiektów budowlanych. Projekt planu miejscowego wymaga uzgodnienia z właściwym organem nadzoru górniczego (dyrektorem okręgowego urzędu górniczego). Zgodnie z art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego, w szczególności: 1) ogłasza o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu i zawiadamia instytucje i organy właściwe do uzgadniania i opiniowania planu, 2) zawiadamia na piśmie o podjęciu uchwały o przystąpieniu do sporządzenia planu instytucje i organy właściwe do uzgodnienia i opiniowania planu, 31

32 3) rozpatruje wnioski do planu w terminie nie dłuŝszym niŝ 21 dni od dnia upływu terminu ich składania, 4) sporządza projekt planu miejscowego wraz z prognozą oddziaływania na środowisko, 5) sporządza prognozę skutków finansowych uchwalenia planu miejscowego, 6) uzyskuje opinie o projekcie planu, 7) - lit. g) uzgadnia projekt planu w zakresie zagospodarowania terenów górniczych z właściwym organem nadzoru górniczego, 8) uzyskuje zgodę na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne, 9) wprowadza zmiany wynikające z uzyskanych opinii i dokonanych uzgodnień, 10) ogłasza o wyłoŝeniu projektu planu do publicznego wglądu na okres co najmniej 21 dni, 11) wyznacza w ogłoszeniu termin, w którym osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej mogą wnosić uwagi dotyczące projektu planu, 12) rozpatruje wniesione uwagi, w terminie nie dłuŝszym niŝ 21 dni od dnia upływu terminu ich składania, 13) wprowadza zmiany do projektu planu miejscowego wynikające z rozpatrzenia uwag, 14) przedstawia radzie gminy projekt planu miejscowego wraz z listą nieuwzględnionych uwag. 32

33 Uwagi do projektu planu miejscowego moŝe wnieść kaŝdy, kto kwestionuje ustalenia przyjęte w projekcie planu, wyłoŝonym do publicznego wglądu. Uwagi do projektu planu naleŝy wnieść na piśmie w terminie wyznaczonym w ogłoszeniu. Organy nadzoru górniczego w zakresie swojej właściwości rzeczowej i miejscowej są obowiązane do współpracy przy sporządzaniu projektu planu miejscowego, polegającej na wyraŝaniu opinii, składaniu wniosków oraz udostępnianiu informacji. Uzgodnień dokonują na swój koszt, działając w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego. Uzgadniając projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego organ nadzoru górniczego: 1) powiadamia o tym fakcie właściwych przedsiębiorców zasięgając przy tym ich opinii o projekcie planu, 2) bada, czy w projekcie planu uwzględniono warunki określone w koncesji, a w szczególności jak w treści planu zapisano: a) moŝliwość wykonania uprawnień wynikających z koncesji, b) warunki zachowania bezpieczeństwa powszechnego, c) wymogi ochrony środowiska, w tym ochrony złoŝa oraz obiektów budowlanych, 3) wydaje postanowienie, w którym uzgadnia projekt planu albo odmawia jego uzgodnienia podając warunki, na jakich uzgodnienie będzie mogło nastąpić, powołując przy tym podstawę prawną uzasadniającą ich określenie. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta moŝe uznać za uzgodniony projekt planu miejscowego w przypadku, w którym organ uzgadniający nie określi warunków, na jakich uzgodnienie moŝe nastąpić, albo nie powoła podstawy prawnej uzasadniającej ich określenie. 33

34 Organ, z którym uzgodniono projekt planu miejscowego, ponosi koszty zmiany tego projektu, spowodowane późniejszą zmianą stanowiska. JeŜeli, w związku z uchwaleniem planu miejscowego albo jego zmianą, korzystanie z nieruchomości lub jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemoŝliwe bądź istotnie ograniczone, właściciel albo uŝytkownik wieczysty nieruchomości moŝe Ŝądać od gminy odszkodowania za poniesioną rzeczywistą szkodę albo wykupienia nieruchomości lub jej części. Za treść informacji odpowiada: Zdzisław Kulczycki Dyrektor Departamentu Ochrony Środowiska i Gospodarki ZłoŜem WUG 34

35 Uzgadnianie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy Podstawa prawna Art. 53 ust. 4 pkt 4, art. 60 ust. 1 oraz 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717) Art. 53 ust. 6 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.) W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym: lokalizacje inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego; sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Organami właściwymi do wydania wymienionych decyzji są odpowiednio: wójt, burmistrz albo prezydent miasta (w uzgodnieniu z marszałkiem województwa), wojewoda, dyrektor właściwego urzędu morskiego. W odniesieniu do terenów górniczych, decyzje, o których mowa, wydaje się po uzgodnieniu z właściwym organem nadzoru górniczego (dyrektorem okręgowego urzędu górniczego). Uzgodnienia dokonuje się w trybie art. 106 Kodeksu postępowania administracyjnego. Organ nadzoru górniczego dokonując na wniosek właściwego organu uzgodnienia decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy: 35

36 1) sprawdza, czy nieruchomość, której uzgodnienie dotyczy, usytuowana jest na terenie górniczym, którego granice określa waŝna koncesja, 2) bada czy złoŝony wniosek dotyczący ustalenia warunków zabudowy spełnia wymogi ustawy Prawo geologiczne i górnicze w tym zapisu art. 53 ust 6, 3) zasięga opinii przedsiębiorcy o warunkach geologiczno-górniczych oraz czynnikach i zagroŝeniach mogących szkodliwie oddziaływać na środowisko i obiekty budowlane, 4) bada zgodność opinii przedłoŝonej przez przedsiębiorcę z ustaleniami zawartymi w dokumentacji geologicznej złoŝa, w projekcie zagospodarowania złoŝa oraz w planie ruchu zakładu górniczego, 5) określa, w drodze postanowienia, czynniki geologiczno-górnicze, które mają istotny wpływ na moŝliwość bądź ograniczenie zabudowy, a takŝe na ustalenie przez właściwy organ zakazu zabudowy, z uwagi na wymogi ochrony zasobów złoŝa kopaliny, bezpieczeństwa powszechnego, jak równieŝ na moŝliwość wykonania uprawnień określonych w koncesji. Za treść informacji odpowiada: Zdzisław Kulczycki Dyrektor Departamentu Ochrony Środowiska i Gospodarki ZłoŜem WUG 36

37 Uzgadnianie granic obszaru górniczego i terenu górniczego Podstawa prawna: Art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.). Koncesja na wydobywanie kopalin powinna wyznaczać granice obszaru i terenu górniczego. Granice te wyznacza organ koncesyjny, w uzgodnieniu z Prezesem WyŜszego Urzędu Górniczego. I. Organ koncesyjny (minister właściwy do spraw środowiska, marszałek województwa, starosta) przesyła do Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego wniosek w celu uzgodnienia granic obszaru górniczego i granic terenu górniczego. Do wniosku naleŝy dołączyć: 1. Dokument potwierdzający przyjęcie, przez organ administracji geologicznej, dokumentacji geologicznej bez zastrzeŝeń, 2. Mapę obszaru górniczego sporządzoną zgodnie z wymogami jak dla map górniczych z naniesieniem: granic złoŝa określonych w dokumentacji geologicznej, projektowanych granic obszaru górniczego i terenu górniczego, stan zagospodarowania górniczego w bezpośrednim sąsiedztwie projektowanego obszaru górniczego. II. WyŜszy Urząd Górniczy sprawdza kompletność wniosku. W przypadku braku dokumentów Prezes WyŜszego Urzędu Górniczego wzywa do ich uzupełnienia. III. Przedmiotem uzgodnienia jest: sposób wyznaczenia granicy obszaru górniczego w odniesieniu do granic udokumentowania złoŝa, 37

38 sposób wyznaczenia granic terenu górniczego (przestrzeni objętej przewidywanymi szkodliwymi wpływami robót górniczych zakładu górniczego), połoŝenie granic obszaru górniczego w stosunku do granic innych obszarów górniczych. Uzgodnienie następuje w formie postanowienia. Dokumenty złoŝone do WyŜszego Urzędu Górniczego pozostają w aktach sprawy. WyŜszy Urząd Górniczy prowadzi komputerową bazę danych zawierającą informacje na temat uzgodnionych obszarów górniczych. Rejestr obszarów górniczych prowadzi minister właściwy do spraw środowiska. Za treść informacji odpowiada: Zdzisław Kulczycki Dyrektor Departamentu Ochrony Środowiska i Gospodarki ZłoŜem WUG 38

39 Opiniowanie projektów zadań proekologicznych w górnictwie Podstawa prawna Art. 411 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jednolity Dz. U. Nr 129 poz. 902 z 2006 r.) Przeznaczenie środków na finansowanie potrzeb górnictwa, pochodzących ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW) i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej (WFOŚiGW), wymaga zasięgnięcia opinii ministra właściwego do spraw gospodarki oraz Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. 1. Wniosek przesłany przez NFOŚiGW lub WFOŚiGW do zaopiniowania, kierowany jest do Departamentu Ochrony Środowiska i Gospodarki ZłoŜem. Następuje sprawdzenie kompletności wniosku w zakresie objętym opinią i jego wstępna ocena w celu ustalenia konieczności: - dodatkowego rozpoznania sprawy przez pracowników WyŜszego Urzędu Górniczego w siedzibie wnioskodawcy, względnie przeprowadzenia inspekcji w zakładzie górniczym, - objęcia postępowaniem opiniodawczym dyrektora właściwego okręgowego urzędu górniczego. 2. W przypadku posiadania przez Departament Ochrony Środowiska i Gospodarki ZłoŜem dostatecznej wiedzy w sprawie opiniowanego wniosku, na jej podstawie sporządza się przedmiotową opinię. W razie konieczności pracownicy Urzędu dokonują inspekcji w zakładzie górniczym, zapoznają się z dokumentami, którymi dysponuje wnioskodawca. Z czynności tych sporządza się odpowiednią notatkę, która stanowi podstawę do opracowania opinii. Jeśli zachodzi potrzeba objęcia postępowaniem opiniodawczym dyrektora właściwego 39

40 okręgowego urzędu górniczego, urząd ten podejmuje czynności w zakresie uzgodnionym z WyŜszym Urzędem Górniczym. 3. Wniosek o dofinansowanie opiniuje się w zakresie: - oceny stanu formalno-prawnego przedsięwzięcia w odniesieniu do przepisów powszechnie obowiązujących, - zgodności wniosku z wymogami przepisów prawa geologicznego i górniczego, w szczególności zgodności wniosku z ustaleniami planu ruchu zakładu górniczego, - stanu zaawansowania przedsięwzięcia w odniesieniu do informacji zamieszczonych we wniosku, a w szczególności w odniesieniu do harmonogramu realizacyjnego, - oceny celowości wniosku w odniesieniu do obowiązków przedsiębiorcy wynikających z przepisów dotyczących prowadzenia działalności regulowanej ustawą Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.). 4. Projekt opinii przedkładany jest do akceptacji Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego. Opinia podpisana przez Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego wysyłana jest do zarządu właściwego Funduszu. Za treść informacji odpowiada: Zdzisław Kulczycki Dyrektor Departamentu Ochrony Środowiska i Gospodarki ZłoŜem WUG 40

41 Przejmowanie od przedsiębiorców lub ich następców prawnych dokumentacji mierniczo-geologicznej zlikwidowanych zakładów górniczych Podstawa prawna 1) art. 107 ust. 8 pkt 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz z późn. zm.), 2) rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 19 czerwca 2002 r. w sprawie dokumentacji mierniczo-geologicznej (Dz. U. Nr 92, poz. 819). Zadania, o których mowa w art. 107 ust. 8 pkt 4 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze, związane z wykonywaniem obowiązku gromadzenia, archiwizacji i udostępniania przez Prezesa WyŜszego Urzędu Górniczego dokumentacji mierniczo-geologicznej zlikwidowanych zakładów górniczych, realizuje Archiwum Dokumentacji Mierniczo-Geologicznej. Obejmują one: 1) przejmowanie od przedsiębiorców lub ich następców prawnych dokumentacji mierniczo-geologicznej zlikwidowanych zakładów górniczych, 2) prowadzenie archiwum dokumentacji mierniczo-geologicznej, 3) sporządzanie i uzupełnianie komputerowej bazy danych systemu informacji o terenie po działalności górniczej, na podstawie gromadzonej dokumentacji mierniczo-geologicznej, 4) udostępnianie właściwym organom i zainteresowanym stronom dokumentacji i informacji o środowisku na terenie pogórniczym. Procedura przejmowania dokumentacji mierniczo-geologicznej przewiduje: 41