WYWIADY MIESIĄCA. 1. Polska język trudna być. -wywiad z nauczycielem hiszpańskiego

Transkrypt

1 WYWIADY MIESIĄCA 1. Polska język trudna być -wywiad z nauczycielem hiszpańskiego "Język jest labiryntem ścieżek. Przybywasz z jednej strony i orientujesz się w sytuacji; przybywasz do tego samego miejsca z drugiej i już się nie orientujesz." Ludwig Wittgenstein. A jak radzi sobie Pan Campos Monzo, Hiszpan, w labiryncie polskiego języka? Asia: Buenos días (Dzień dobry). Zanim przejdziemy do głównego tematu, czyli naszego kochanego języka polskiego, zapytamy nieco o Pana przeszłość. Dlaczego został Pan nauczycielem? David Monzo Campos: Hmm.. Ja zawsie chciałem być nauczyciel, ale nauczyciel historia. W Hiszpania nauczyciel historia nie ma praca. Tak zostałem nauczyciel języka. Do Polska przybył przez, powiem tak poetycko, bo życie mnie tutaj skierowało. Asia: Jest Pan native speakerem*, więc nie miał Pan problemów ze znalezieniem pracy? D.M.C.: Na to wygląda, że nie. (śmiech) Kinga: Cuanto tiempo esta en Polonia? {Jak długo przebywa Pan w Polsce?} D.M.C.:Jeden rok i dwa miesiąc...tak, czternaście miesiący. Pierwszy raz byłem tu cztery lat temu na wymianie. Kinga: Usted va a su patria mas de unas vacaciones? (Jeździ Pan do ojczyzny tylko w wakacje?) D.M.C.: Nie... Idę do Hiszpanii na wakacje, christmas (święta), co 2-3 miesiące. Asia: A za czym Pan tęskni najbardziej? (pytające spojrzenie pana Monzo) No dobrze, inaczej... Co jest w Hiszpanii, a brakuje tego w Polsce? D.M.C.: (tajemniczy uśmiech) Po pierwsze, słońce; po drugie, rodzina, koledzy... po trzecie, jedzenie. Asia: Ale w takiej kolejności? (śmiech) Kinga: Co Panu się nie podoba w polskiej kuchni? D.M.C.: Ryż. Kinga:Ryż? W sensie ryż? (następuje kilka minut tłumaczenia, czy mówimy o tym samym) D.M.C.:Tak. Tutaj jest zbyt...długi? Ja wolę taki do sushi. On jest krótki. Kinga: En cuantos idiomas hablas? {W ilu językach Pan mówi?} D.M.C.: Espańol, znaczy hiszpański i oczywiście katalan, bo stamtąd jestem. Jeszcze i angielski, trochę polski i trochę włoski. Asia: W ilu językach Pan czyta? D.M.C.: Po hiszpański, angielski. Rozumiem po portugalsku i francusku. Te dwa języki są bardzo podobni do katalan, jednak nie umiem nimi mówić. Kinga: Bien, cual es el mas difacil? {Dobrze, który z nich jest najtrudniejszy?} D.M.C.:Polski! Polski najtrudniejszy,oczywiście. (śmiech) Asia: A zna pan polski slang? W sensie, w angielskim niektórzy mówią police, a tak nieoficjalnie to cop D.M.C.: A! Ta uliczna mowa, tak? Cóż... słyszę to często. Siema! (chwila ciszy) więcej teraz nie pamiętam, ale znam dużo przekleństw. Tutaj

2 [w gimnazjum] każdy cały czas tylko k... i inne. Kinga: Cuales fueron los primeros pasos en nuestra lengua? {Czy pamięta Pan swoje pierwsze kroki w nowym języku?} D.M.C.: Si, było trudne. Ja uczyć się przez cały czas wasz język. Pierwsze słowo to być Cześć!, później już Mam na imię David, Jestem z Hiszpanii. Te znałem z wymiany, potem było już bardziej łatwo. Asia:Jak Pan zabrał się do uczenia Polaków hiszpańskiego? Jakie są Pana metody nauczania? D.M.C.:Mój metody są zabawne! U mnie uczeń ma mówić dużo, to ważne! I mało ważne być jak pisze...mówi finko i pisze finko,wiem, że tak być źle pisownia, ale u mnie na lekcja ma mówić dużo i dobrze. Nieważne, że pisze się cinco! Uczę też logicznie myśleć. Bo hiszpański jest bardzo logicznie. Kinga: Tu favorita parabla polaca? {Pana ulubione polskie słowo?} D.M.C.: (chwila zastanowienia) Moje ulubione... Dużo być moje ulubione. Na przykład prawdopodobnie albo ocziywiście. Kinga: Por que? {Dlaczego?} D.M.C.:Bo to śmieśne! Uczeń jeden mówi tak, a inny ocziywiście i to mądro brzmi.taki ocziywiście!. Albo śmieszne słowo ksiąsz. Ta odmiana ksiąsz, księżom, księdzu. Znam też dużo nazw ryb. A & K: Ryb? D.M.C.: (śmiech) Znam mintaj, łosoś, haliput. Kinga: Por lo regla menos favorita de langua polaca? {Jaka jest Pana najmniej lubiana reguła z języka polskiego?} D.M.C. (cisza): Dużo! Wszystko! Ale najbardziej to e i y, kiedy jest ten sam wyraz i je zamieniać. Ale dla mnie nie ma sens, bo jest to samo słowo, ale zamieniać tylko..., jak wejść i wyjść, albo przyszłość"" i przeszłość". Dla mnie nie ma różnicy. Albo odmiana. Asia", ale potem to Asi". W hiszpańskim tego nie ma. Jest David i David. Asia: A łamańce językowe? D.M.C.: Co to znaczy? Asia: Zna Pan w angielskim wierszyk o Shaley Shelba**? D.M.C.: Twist tongue? W katalon dużo mamy takich rzeczy, więc nie jest to dla mnie trudne. Asia: A w kwestii ortografii? Jak Pan pamięta jak zapisać jakiś wyraz? D.M.C.:Zapamiętuję. Kinga: Uczniowie Pana nie mordują na lekcji? Odlicza Pan minuty do dzwonka? D.M.C.: Hmm...Powiem tak: nastolatki są...crazy. Ale w Hiszpanii też są crazy, więc jest okej. Asia: Czyli lubi Pan pracę w Naszej szkole? D.M.C.: Ta szkoła...od czasu do czasu najlepsza praca na świecie, a czasami najgorsza. To zależy. Kinga: Ahora preguenta muy facil, tu clase favorita en la escuela? {Teraz najłatwiejsze pytanie, Pana ulubiona klasa?} D.M.C.:Ocziywiście (śmiech)... 2D. K & A:W takim razie nie zabieramy więcej czasu. Dziękujemy za tę rozmowę. Adios! {Do widzenia} D.M.C.:Ja również dziękuję. Adios! Przygotowały: Joanna Koper Kinga Gielarowska * osoba pochodząca z danego kraju, uczy swojego" języka ** popularny angielski twist tongue Z racji tego, że pan Monzo jest Hiszpanem wszelkie błędy gramatyczne, stylistyczne etc. w jego odpowiedziach nie są poprawione.

3 2. Nie wyobrażam sobie wyjazdu gdzieś bez książki przy sobie. Na początku października, a dokładniej 8 października 2014 roku miałam przyjemnośd porozmawiad z Panią Danutą Kaprykowską, nauczycielembibliotekarzem Gimnazjum nr 21 we Wrocławiu, która zdradziła mi trochę szczegółów z życia prywatnego oraz służbowego. Ewa Osuch: Witam! Mogłabym przeprowadzid z Panią wywiad na temat pracy w bibliotece i nie tylko? Danuta Kaprykowska: Oczywiście, proszę bardzo. E.O: Może na początek, Dlaczego postanowiła Pani pracowad w bibliotece szkolnej? Jest to coś, co chciała Pani robid w przyszłości, jako mała dziewczynka? D.K.: W zasadzie to nie wiem. Miałam wiele zainteresowao i nie mogłam po prostu wybrad zawodu, który ma w swoim zakresie obowiązków wszystkie przedmioty. W bibliotece zajmuję się praktycznie wszystkimi przedmiotami szkolnymi i nie tylko. Nie jest to nudna praca, gdzie robimy tylko jedno. Tutaj wszystko jest od początku. Od zakupu książek, poprzez opracowanie, wypożyczanie. Wszystko. Trzeba się zająd wszystkim. E.O.: Nie jest to męczące? D.K.: Nie, to dla mnie przyjemnośd. E.O.: A co z młodzieżą? Cieszy się Pani ze współpracy z nami? D.K: Oczywiście, dlatego właśnie tutaj pracuję. Bez młodzieży same książki to Nie ma pracy. Bez czytelnika przebiega praca w bibliotece naukowej, gdzie ma się do czynienia tylko z książką, a nie ma się styczności z czytelnikiem. W szkole jest właśnie coś innego. Przede wszystkim jest czytelnik, któremu trzeba polecid odpowiednią książkę. E.O.: Dlaczego akurat w tym gimnazjum postanowiła Pani prowadzid bibliotekę? D.K.: Przypadek. Moja koleżanka tutaj pracowała i zaproponowała mi właśnie pracę w tej szkole. E.O.: Jakie trzeba mied wykształcenie, by móc pracowad w bibliotece szkolnej? D.K.: Wyższe bibliotekarskie, czyli

4 studia wyższe i specjalizację biblioteka szkolna albo studia pedagogiczne do pracy z uczniami. Są wymagane specjalizacje nauczycielskie. E.O.: No tak, w koocu jakby nie patrzed jest Pani nauczycielem. D.K.: Właśnie. Przecież tak nazywa się zawód, nauczyciel-bibliotekarz, nie tylko bibliotekarz. E.O.: A jak wygląda sprawa z zakupem nowych pozycji zasilających półki naszej biblioteki? D.K.: Ze względu na brak czasu wszystko odbywa się przez Internet. Bardzo rzadko idę do księgarni i kupuję książkę fizycznie, najczęściej zamawiam przez Internet. E.O.: Cały czas mówimy o bibliotece, jako miejscu, a nie o tym, co się w niej znajduje. Czym dla Pani są książki? D.K.: Sposobem na życie, czas wolny. Nie wyobrażam sobie wyjazdu gdzieś bez książki przy sobie. Teraz mamy ułatwienie, można zabrad czytnik, zabrad jakby nie patrzed 10 książek i po kłopocie, nie mamy ciężaru, ale zawsze biorę taką zwykłą książkę. Zazwyczaj mam w torebce jakąś książkę. E.O.: Czyli tradycyjnie. D.K: Tak, dokładnie. E.O.: A po jaki gatunek sięga Pani najczęściej? D.K.: Chyba fantastykę, kryminał. Rzadziej jakieś książki obyczajowe. Historyczne czy biograficzne na samym koocu. E.O.: A ma Pani jakąś swoją ulubioną książkę? D.K.: Nie, nie. Czytam wiele książek, z różnych gatunków, ale żeby wybrad taką jedną, to po prostu nie. E.O.: A co z uczniami? Po jakie książki sięgają najchętniej? D.K.: Dziewczyny to przede wszystkim po serie o wampirach, a chłopcy po te fantastyczne, trochę przygodowych, a więc to, co jest aktualnie na topie. Rzadko, kiedy uczeo sięga po książkę, która wygląda na starą. Najczęściej ta sama książka wydana w nowej okładce zostanie szybciej sięgnięta przez czytelnika niż stary egzemplarz. W bibliotece trzeba dbad, by książka jak najdłużej wyglądała na nową. E.O.: Teraz coś o Pani Poza czytaniem książek, co lubi Pani robid w wolnym

5 czasie? D.K.: Moją pasją jest ogrodnictwo, więc mam piękny ogród. Właśnie tam idę, gdy jestem zła, zmęczona. Praca w ogrodzie mi pomaga. E.O.: Jest jakiś smakołyk, bez którego nie wyobraża sobie Pani życia? D.K.: Czekolada. Zdecydowanie. E.O.: Zwykła, mleczna? D.K.: Gorzka. E.O.: A ma Pani jakiś swój ulubiony kolor? Porę roku? D.K.: Lubię wszystkie pory roku, a kolory ziemi. Zieleo, brązowy, czy jakiś inny. Coś w tym stylu. E.O.: Może tak na koniec Jest jakieś motto, którym kieruje się Pani w życiu? D.K.: Nie, chyba nie. W zasadzie nie mam nic takiego. E.O.: Dziękuję serdecznie za wywiad. D.K.: Proszę bardzo. Wywiad przeprowadziła: Ewa Osuch kl. II D