UCHWAŁA NR RADY MIEJSKIEJ W BIELSKU-BIAŁEJ. z dnia 2018 r.

Transkrypt

1 Projekt z dnia..., zgłoszony przez... UCHWAŁA NR RADY MIEJSKIEJ W BIELSKU-BIAŁEJ z dnia 2018 r. w sprawie rozpatrzenia skargi z dnia 28 listopada 2017 r. Pani D D na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej Na podstawie art. 18a ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2017r. poz. 1875) oraz 3 ust. 1 Regulaminu Komisji Rewizyjnej Rady Miejskiej w Bielsku-Białej, stanowiącego załącznik Nr 4 do Statutu Miasta Bielska-Białej Rada Miejska p o s t a n a w i a 1. W wyniku przeprowadzonego postępowania w sprawie skargi Pani D D na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej, uznać skargę za bezzasadną. 2. Prawne i faktyczne argumenty decydujące o zajętym stanowisku w sprawie zawiera uzasadnienie do niniejszej uchwały. 3. Upoważnić Przewodniczącego Rady Miejskiej do udzielenia odpowiedzi Skarżącej o sposobie załatwienia skargi. 4. Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia. Przewodnicząca Komisji Rewizyjnej Katarzyna Balicka Id: CA8555BE-5B03-4E4E-9620-E1ED49F6378F. Projekt Strona 1 z 5

2 Załącznik do Uchwały Nr Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia r. Uzasadnienie Komisja Rewizyjna na posiedzeniu w dniu 14 grudnia 2017 r., 28 lutego 2018r. oraz 21 marca 2018 r. rozpatrywała skargę z dnia 28 listopada 2017 r. Pani D D na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej, przekazaną pismem z dnia 1 grudnia 2017 r. przez Zastępcę Prezydenta Miasta Bielska-Białej do rozpatrzenia według właściwości. Komisja Rewizyjna (zwana dalej Komisją ) po analizie zarzutów przedstawionych w skardze oraz uzyskaniu stosownych wyjaśnień pisemnych i ustnych: Prezydenta Miasta, Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej, asystenta rodziny oraz pełnomocnika Skarżącej, a także po przeprowadzonej dyskusji stwierdziła, co następuje. Komisja ustaliła, iż Skarżąca złożyła do Prezydenta Miasta Bielska-Białej pisemną skargę z dnia 28 listopada 2017 r. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej (zwanego dalej Dyrektorem ). Z treści skargi wynika, iż Skarżąca zarzuca Dyrektorowi, iż w żaden sposób nie odniosła się do złożonej skargi na asystenta rodziny i pracownika socjalnego oraz że Skarżąca została pozbawiona jakiejkolwiek pomocy z MOPS w Bielsku-Białej, pomimo tego, że - jak twierdzi - jej sytuacja bytowa wymagała pomocy. Skarżąca podkreśla, iż w konsekwencji złożenia w dniu 7 lutego 2017r. skargi u Dyrektora na pracowników, było złożenie pozwu do Sądu przez asystenta rodziny przeciwko Skarżącej o naruszenie dóbr osobistych. Skarżąca interpretuje postanowienie Sądu o oddaleniu pozwu złożonego przez asystenta rodziny jako wyrok uniewinniający Skarżącą i tym samym uważa swoją skargę z dnia 28 listopada 2017r. za zasadną. Skarżąca została prawidłowo powiadomiona o terminach posiedzenia Komisji Rewizyjnej w przedmiotowej sprawie. Skarżąca nie stawiła się osobiście na żadnym z trzech wyznaczonych posiedzeń (tłumacząc telefonicznie lub za pośrednictwem pełnomocnika powody swojej nieobecności), mimo iż Komisja wyznaczając posiedzenia starała się dostosować ich terminy do sugestii Skarżącej. Komisja, po zapoznaniu się z przedłożonymi wyjaśnieniami oraz zgromadzoną dokumentacją ustaliła, że rodzina Skarżącej z powodu występujących problemów opiekuńczo-wychowawczych od czerwca 2013 r. korzystała ze wsparcia asystenta rodziny. Asystent rodziny został przydzielony na wniosek pracownika socjalnego oraz za zgodą Skarżącej. Od kwietnia 2016 r. rodzina Skarżącej współpracowała z trzecim w kolejności asystentem rodziny. Jak wynika z uzyskanych przez Komisję wyjaśnień, pomimo wykorzystania możliwości będących po stronie asystenta rodziny, nie udało się ostatecznie nawiązać dobrych relacji ze Skarżącą będącą klientką Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bielsku-Białej (zwanego dalej: MOPS w Bielsku-Białej ). Na podstawie otrzymanych wyjaśnień Komisja stwierdziła, iż warunki i zasady współpracy, do jakich zobowiązały się strony określał kontrakt socjalny przygotowany przez MOPS w Bielsku-Białej, będący pierwszym dokumentem, jaki otrzymuje rodzina objęta asystenturą. Dokument ten zawiera między innymi informację, że praca z rodziną konsultowana jest z pracownikiem socjalnym oraz specjalistami Zespołu Poradnictwa Specjalistycznego. Kontrakt informuje również o niezwłocznym zawiadomieniu pracownika socjalnego w przypadku nie wywiązywania się rodziny z wcześniejszych ustaleń. Drugim dokumentem, na podstawie którego prowadzona jest praca z rodziną jest plan pracy, w którym wyznacza się cele do realizacji. Głównym celem współpracy ze Skarżącą było usprawnienie funkcjonowania w związku z trudnościami w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczej. Cel ten zakładał utrwalenie umiejętności u wszystkich członków rodziny Skarżącej zastępowania zachowań agresywnych na rzecz dialogu i konstruktywnych rozwiązań (poprawa komunikacji). Skarżąca miała utrwalić umiejętności sprawowania właściwej kontroli nad nauką szkolną dwójki małoletnich dzieci oraz utrzymać systematyczny kontakt z kadrą pedagogiczną placówek. Skarżąca, jako osoba posiadająca zdolność do czynności prawnych, ww. dokumenty podpisała dwukrotnie, współpracując z asystentami rodziny. Trzeci asystent rodziny zaproponował Skarżącej ponowne przeanalizowanie i wyjaśnienie ww. dokumentów lecz Skarżąca nie była zainteresowana, uzasadniając to doskonałą znajomością zasad współpracy. Id: CA8555BE-5B03-4E4E-9620-E1ED49F6378F. Projekt Strona 2 z 5

3 Stosownie do uzyskanych wyjaśnień Komisja stwierdziła, iż przebieg współpracy zawiera dokumentacja asystenta rodziny, która potwierdza wszystkie powzięte przez asystenta działania. W okresie czteromiesięcznej współpracy ostatniego asystenta rodziny ze Skarżącą odbyły się cztery spotkania (w tym jedno niezapowiedziane, konsultowane wcześniej z przełożonymi). Komisja uzyskała informację, iż na niezapowiedzianą wizytę spowodowaną unikającą postawą Skarżącej, Skarżąca zareagowała w sposób bardzo agresywny, twierdząc, że nie życzy sobie niezapowiedzianych wizyt i dopuszcza spotkania wyłącznie we wcześniej ustalonych terminach. Komisja ustaliła, że zarówno kontakty osobiste, jak i telefoniczne zawsze były inicjowane ze strony asystenta rodziny. Dwa ze spotkań odbyły się w obecności pracownika socjalnego. Z wyjaśnień asystenta rodziny wynika, że Skarżąca współpracę z asystentem pojmowała jako informowanie o istotnych dla niej sprawach z życia codziennego bez konieczności odbywania spotkań i angażowania się w poprawę sytuacji życiowej. Trudności we współpracy ze Skarżącą wynikające z unikającej postawy, przekładanie spotkań, wielokrotne stwierdzanie, iż Skarżąca nie widzi sensu spotkań z uwagi na ustabilizowaną sytuację rodzinną, były wielokrotnie konsultowane z Dyrektorem, pracownikiem socjalnym, kuratorem rodzinnym, a także kadrą pedagogiczną Szkoły Podstawowej nr 37 w Bielsku-Białej, psychologiem Pogotowia Opiekuńczego w Bielsku-Białej oraz pracownikiem ds. przemocy w rodzinie na zespołach interdyscyplinarnych. Z uwagi na brak możliwości prowadzenia dalszej pracy z rodziną została podjęta decyzja o zakończeniu pracy asystenta z rodziną Skarżącej. O decyzji tej Skarżąca została zawiadomiona pismem z dnia 25 lipca 2016 r. Po zakończeniu współpracy od lipca 2016 r. asystent rodziny nie miał kontaktu ze Skarżącą. W toku prowadzonego postępowania, w odniesieniu do zarzutu braku reakcji Dyrektora MOPS na złożoną, zdaniem Skarżącej, podczas spotkania w dniu 7 lutego 2017 r. skargę na asystenta rodziny i pracownika socjalnego, Komisja potwierdziła, iż we wskazanym dniu doszło do spotkania Skarżącej z Dyrektorem w obecności asystenta rodziny. Komisja ustaliła, iż Skarżąca w trakcie spotkania chciała uzyskać informację, dlaczego asystent rodziny zakończył z nią współpracę. Wyrażała niezadowolenie z decyzji asystenta dotyczącej zakończenia współpracy z rodziną. Komisja uzyskała informację, iż w trakcie spotkania Skarżąca wielokrotnie podnosiła głos, kierowała w stosunku do asystenta rodziny zarzuty manipulacji faktami w celu odebrania jej świadczeń socjalnych, nie dopuszczając do głosu pozostałych uczestników spotkania zgłaszała, że oczekuje sprawiedliwości oraz domagała się zwolnienia z pracy asystenta rodziny. Podczas spotkania Skarżąca podniosła, iż asystent rodziny nie posiada wystarczającego doświadczenia życiowego, wiedzy o wychowywaniu dzieci, jest nieprzygotowany do pracy na zajmowanym stanowisku oraz, że nie może doradzać Skarżącej w sprawach opiekuńczo-wychowawczych. Asystent rodziny został oskarżony o skrzywdzenie dzieci Skarżącej oraz zmowę z innymi pracownikami MOPS w Bielsku-Białej w celu działania na szkodę rodziny Skarżącej i pozbawienia pomocy. Asystent rodziny w związku z czynionymi przez Skarżącą oskarżeniami złożył do Sądu pozew cywilny o ochronę dóbr osobistych oraz zadośćuczynienie pieniężne na cel społeczny, występując jako osoba prywatna, nie jako pracownik MOPS w Bielsku-Białej. Postępowanie to zakończyło się oddaleniem pozwu. W swoich pisemnych wyjaśnieniach asystent rodziny wskazywał, iż nieprawdziwym jest stwierdzenie Skarżącej zawarte w piśmie do Prezydenta Miasta, iż motywacją do złożenia pozwu cywilnego było pismo Skarżącej na osobę asystenta, ponieważ Skarżąca nie składała takiej skargi. Z wyjaśnień Dyrektora wynika, że Skarżąca nie przedstawiła żadnych faktów, które mogłyby wskazywać na nieprawidłowe działanie asystenta rodziny czy pracownika socjalnego, nie stwierdziła też jednoznacznie w trakcie spotkania, iż składa skargę na asystenta rodziny czy pracownika socjalnego. W ocenie Dyrektora nie było podstaw do potraktowania rozmowy ze Skarżącą jako wniesienia skargi na asystenta rodziny czy pracownika socjalnego. Dyrektor podczas posiedzenia Komisji oświadczyła, iż po spotkaniu ze Skarżącą zbadała przedmiotową sprawę w zakresie kwestii podnoszonych wobec swoich pracowników i nie dopatrzyła się nieprawidłowości w działaniach asystenta rodziny i pracownika socjalnego. Podkreśliła, że z wypowiedzi Skarżącej podczas spotkania w dniu 7 lutego 2017 r. nie wynikało, iż intencją było złożenie skargi. Komisja w trakcie prowadzonego postępowania ustaliła również, iż w okresie współpracy z trzecim asystentem rodziny Skarżąca nie zgłaszała żadnych zastrzeżeń co do osoby asystenta. Nie wpłynęło również żadne pisemne zażalenie na pracę asystenta rodziny lub pracownika socjalnego mimo, iż Skarżąca na spotkaniu w dniu 7 lutego 2017r. podkreślała, że asystent zmówił się z pracownikiem socjalnym. Skarżąca nie przedstawiła w tym zakresie jednak żadnych dowodów, a Dyrektor badając przedmiotową sprawę nie potwierdziła powyższych zarzutów. Komisja zauważyła także, że w trakcie współpracy z trzecim asystentem rodziny oraz po jej zakończeniu, Skarżąca wielokrotnie wyrażała swoje stanowisko, czyniąc to w formie pisemnej np. wnosząc odwołanie do SKO czy składając skargę z dnia 28 listopada 2017 r. Id: CA8555BE-5B03-4E4E-9620-E1ED49F6378F. Projekt Strona 3 z 5

4 Uwzględniając powyższe, Komisja uznała, iż brak jest podstaw do przyjęcia zasadności zarzutu podnoszonego przez Skarżącą. Odnosząc się do zarzutu pozbawienia Skarżącej jakiejkolwiek pomocy z MOPS w Bielsku-Białej w okresie, w którym korzystała z pomocy trzeciego asystenta rodziny oraz po jej zakończeniu, Komisja ustaliła, iż w roku 2016 Skarżąca została objęta pomocą MOPS w Bielsku-Białej w łącznej kwocie 5.599,35 zł, a w roku 2017 w łącznej kwocie 1.683,29 zł. W okresie od kwietnia 2016 do końca grudnia 2016 roku Skarżąca czterokrotnie starała się o pomoc finansową z MOPS w Bielsku-Białej. W dniu 20 kwietnia 2016 r. Skarżąca złożyła wniosek o udzielenie pomocy finansowej. Przedmiotowe postępowanie zakończyło się wydaniem w dniu 10 maja 2016 r. decyzji odmownych ze względu na brak współpracy i niedotrzymanie kontraktu socjalnego, w którym Skarżąca zobowiązała się do regularnego opłacania wydatków mieszkaniowych. Od decyzji tych Skarżąca nie odwołała się. Decyzje są prawomocne i nie podlegają weryfikacji przez Komisję Rewizyjną. W dniu 7 czerwca 2016 r. podczas kolejnego wywiadu środowiskowego Skarżąca podpisała kontrakt socjalny, którego celem miało być nabycie umiejętności gospodarowania posiadanymi środkami finansowymi poprzez regularne opłacanie wydatków mieszkaniowych, a w dniu 10 czerwca 2016 r. objęta została wnioskowaną pomocą w postaci zasiłku celowego na zakup żywności, zasiłku celowego na pokrycie zadłużenia za czynsz oraz zasiłku celowego na podłączenie licznika gazu. Skarżąca starała się realizować uzgodnienia zawarte w kontrakcie socjalnym, przedstawiała pracownikowi socjalnemu potwierdzenia opłaconych rachunków mieszkaniowych i kolejny raz objęta została wnioskowaną na zakup żywności pomocą na podstawie decyzji z dnia 15 lipca 2016 r. W dniu 22 sierpnia 2016 r. Skarżąca ponownie zwróciła się o pomoc finansową, jednak ze względu na brak współpracy z asystentem rodziny wydano decyzje odmawiające pomocy finansowej. Przyznano natomiast pomoc w formie gorącego posiłku w szkołach dla córek Skarżącej w okresie od września 2016 r. do czerwca 2017 r. Od wydanych w sprawie decyzji odmownych Skarżąca wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które utrzymało w mocy zaskarżone decyzje. Decyzje są prawomocne i nie podlegają weryfikacji przez Komisję Rewizyjną. W 2017 roku Skarżąca złożyła wniosek o udzielenie pomocy finansowej w styczniu, po którego rozpatrzeniu, decyzjami z dnia 2 lutego 2017 r. została objęta zasiłkiem okresowym na styczeń i luty 2017 r. oraz zasiłkiem celowym na zakup żywności. Od 1 marca 2017 r. do 23 lipca 2017 r. Skarżąca była zatrudniona jako opiekunka osób starszych na terenie Niemiec i uzyskiwany dochód pozwalał jej na zabezpieczenie potrzeb rodziny we własnym zakresie. W okresie od lutego 2017 r. do kwietnia 2017 r. Skarżąca nie składała żadnych wniosków o udzielenie pomocy finansowej, nie znaleziono zatem podstaw do wszczynania postępowań z urzędu. W maju 2017 r. Skarżąca złożyła wniosek o pomoc finansową na żywność i zasiłek okresowy, jednakże w toku prowadzonego postępowania złożyła pisemną rezygnację z wnioskowanych form pomocy, oświadczając, iż zgłaszane potrzeby zaspokoi z własnych środków uzyskiwanych z pracy. Decyzją z dnia 20 lipca 2017 r. postępowanie zostało umorzone. Z uwagi na brak wniosków strony o udzielenie pomocy w okresie od lipca 2017 r. do listopada 2017 r. ponownie nie znaleziono podstaw do wszczynania postępowań z urzędu. Skarżąca posiadała ciągłość zatrudnienia, ponieważ w firmie Active Care24 pracowała od 23 lipca 2017 r., natomiast w dniu 24 lipca 2017 r. podpisała umowę zlecenie w firmie AJ Partners, do 23 lipca 2018 r., dla której również wykonuje pracę jako opiekunka na terenie Niemiec. Otrzymywane wynagrodzenie pozwalało na zabezpieczenie potrzeb rodziny. Kolejny wniosek o udzielenie pomocy finansowej Skarżąca złożyła w grudniu 2017 r. tj. już po wniesieniu skargi, będącej przedmiotem postępowania prowadzonego przez Komisję Rewizyjną. Decyzjami z dnia 18 grudnia 2017 r. rodzinę Skarżącej objęto pomocą w formie zasiłku okresowego na listopad 2017 r., zasiłku celowego na zakup żywności, zaś córkę Skarżącej objęto gorącym posiłkiem w SP nr 37 od grudnia 2017 r. do czerwca 2018 r. Komisja zwróciła uwagę, iż złożenie skargi z dnia 28 listopada 2017 r. nie miało wpływu - jak mylnie interpretuje to Skarżąca - na przyznaną pomoc socjalną. Zarzut Skarżącej pozbawienia jej jakiejkolwiek pomocy socjalnej nie znajduje potwierdzenia wobec poczynionych przez Komisję ustaleń. Id: CA8555BE-5B03-4E4E-9620-E1ED49F6378F. Projekt Strona 4 z 5

5 Uwzględniając powyższe, Komisja uznała za bezzasadne zarzuty podnoszone przez Skarżącą w piśmie z 28 listopada 2017 r. i w głosowaniu jednogłośnie zaproponowała Radzie Miejskiej uznanie przedmiotowej skargi za bezzasadną. Przewodnicząca Komisji Rewizyjnej Katarzyna Balicka Id: CA8555BE-5B03-4E4E-9620-E1ED49F6378F. Projekt Strona 5 z 5