Wybór odpowiedniego okablowania w sieciach

Transkrypt

1 Wybór odpowiedniego okablowania w sieciach komputerowych (cz.2) Mateusz Malinowski 2. Skrętka nieekranowana, światłowody i technologie przyszłości Współczesne technologie sieciowe (Ethernet, Token Ring, FDDI, ATM) mogą używać zarówno skrętki, jak i światłowodów osoby projektujące sieci stają przed poważnym dylematem. Menadżerowie i administratorzy sieci są zewsząd zasypywani informacjami dotyczącymi technologii przyszłości w okablowaniu. Jeżeli ufa się wszelkiej maści specjalistom, instalacja odpowiednich kabli może przygotować infrastrukturę sieci na nadchodzącą przyszłość. Warto jednak pamiętać, że na początku lat 90. ubiegłego stulecia osoby zarządzające sieciami w podobnej wierze instalowały w swoich sieciach skrętki kategorii 4, zamiast kategorii 3. Współcześnie, zarządzający, którzy muszą wybrać skrętki z kategorii 5 lub 6 staraja się myśleć przyszłościowo. Każda kategoria jest ulepszeniem potencjalnej przepustowości danych, a zatem miarą ulepszenia w przyszłości. Decyzja o ewentualnym użyciu światłowodu tylko komplikuje sprawę. Do zalet wykorzystania światłowodów należą: wyższa potencjalna przepustowość, która oznacza znacznie większą prędkość przesyłu danych niż w medium miedzianym, odporność na zakłócenia elektromagnetyczne, może przenosić dane na dalekie odległości (mimo że standard ANSI/TIE/EIA-568-B określa tę odległość na 100 metrów), ulepszona technologia zakańczania i wyposażenie ułatwia instalację i implementację, ceny przewodów, połączeń i innych elementów znacznie spadły, jest bardzo przydatny w sytuacjach, gdy wpływ zakłóceń elektromagnetycznych jest szczególnie wysoki, oferuje większe bezpieczeństwo (kabel światłowodowy o wiele trudniej uszkodzić lub monitorować). Mimo że światłowód jest zdecydowanie technologią przyszłości, w większości przypadków nadal wykorzystuje się skrętkę. W porównaniu do światłowodu, instalacje oparte o skrętkę mają poniższe zalety: instalacje światłowodowe są droższe od odpowiadających im instalacji na skrętce przeciętnie o 10-15%, sprzęt sieciowy (karty i koncentratory) w światłowodach jest dwa do trzech razy droższy niż sprzęt obsługujący skrętkę, TIA (stowarzyszenie przemysłu telekomunikacyjnego) szacuje że, połączone koszty instalacji i sprzętu w przypadku światłowodów są o połowę droższe niż w podobnych rozwiązaniach opartych o skrętkę, jeśli wyższa przepustowość (przekraczająca gigabajt na sekundę) nie jest potrzebna, może się okazać, że kabel światłowodowy nie jest w ogóle potrzebny, bezpieczeństwo światłowodu powinno być brane pod uwagę tylko dla sieci, w których bezpieczeństwo jest sprawą priorytetową, zakłócenia elektromagnetyczne należy brać pod uwagę dopiero wtedy, kiedy są one znaczne. Biorąc pod uwagę światłowody, należy pamiętać, że taka sieć nie ma być wymieniana przez bardzo długi czas, niezależnie od przyszłych rozwiązań. Do pytań, które należy sobie zadać podejmując decyzję o użyciu światłowodu należą: czy jest się właścicielem budynku, w którym będzie montowana sieć? przez jaki czas będzie użytkowany budynek? czy planowane są większe remonty, w których należałoby wymieniać sieć? Jeżeli budynek będzie używany w bieżącym stanie przynajmniej przez najbliższe pięć lat, światłowody wydają się być sensownym rozwiązaniem, pod warunkiem, że będziesz pamiętał o wyższych kosztach sprzętu. 3. Architektury sieci Standard ANSI/TIA/EIA-568-B definiuje prawie wszystkie możliwe kombinacje okablowania pozwalające wykorzystać zalety istniejących architektur sieciowych, które można znaleźć w środowisku biznesowym. Do tych architektur należą sieci typu Ethernet, Token Ring, Fiber Distributed Data Interface (FDDI), Asynchronous Transfer Mode (ATM) oraz 100VG-AnyLan. Mimo że dominującą technologią okablowania jest wciąż skrętka, większość tych architektu jest w stanie obsłużyć także inne media. Zrozumienie różnic w architekturach tych sieci jest bardzo ważne dla lepszego projektowania Ethernet Ethernet jest najbardziej dojrzałą i najczęściej spotykaną architekturą sieci. Według analityków z IDC (International Data Corporation), Ethernet jest używany w ponad 80% wszystkich aplikacji sieciowych. Ethernet w niektórych postaciach pojawił się już 30 lat temu. Pierwowzór Ethernetu powstał na Uniwersytecie Hawajskim (nazywał się tam Alohanet) i miał na celu połączenie ze sobą komputerów znajdujących się od siebie daleko w sensie geograficznym. Ta sieć oparta o fale radiowe działała z prędkością 9600 kilobitów na sekundę i używała metody dostępu CSMA/ CD (Carrier Sense Multiple Access/Collision Detection, czyli Wielokrotny Dostęp z Wykrywaniem Nośnej / z Wykrywaniem Kolizji), w którym komputer nasłuchuje medium i przesyła dane kiedy nie jest ono zajęte. Jeśli dwa komputery zaczną nadawać dane dokładnie w tym samym momencie, węzły wykryją kolizję i ponownie rozpoczną transmisję. Bardzo obciążone sieci wyko-

2 rzystujące algorytm CSMA/CD w związku ze znaczną liczbą kolizji działają bardzo powoli. Na początku lat 70. ubiegłego wieku Robert Metcalfe i David Boggs, dwaj naukowcy ze sławnego laboratorium Xerox Palo Alto Research Center (PARC) rozwinęli połączenia i schemat sygnałów wykorzystujący CSMA/ CD, luźno nawiązujący do Alohanet. Wczesna wersja Ethernetu wykorzystywała kabel koncentryczny i pozwalała na transmisję danych z przepustowością 2,94 megabita na sekundę. Jako że sieć działała bardzo dobrze, Xerox (razem z Digital Equipment Corporation oraz Intelem) rozszerzyli pomysł tak, że zaczął on działać z przepustowością 10 megabitów na sekundą. Ethernet stał się podstawą standardu IEEE dla sieci CSMA/CD. Uwaga: Czy spotkałeś się kiedyś z pojęciem DIX lub połączenie DIX? DIX jest skrótem od Digital [Equipment Corporation], Intel i Xerox. Końcówka typu DIX, znana też jako AUI (attachment unit interface), była wykorzystywana do budowy sieci we wczesnych wersjach Ethernet. Przez ostatnie 25 lat, mimo silnej konkurencji innych technologii Ethernet szeroko się rozprzestrzenił. Ostatnie 10 lat doprowadziło do roszerzenia protokołu o prędkości 100 megabitów na sekundę oraz 1000 megabitów na sekundę. Ethernet rozwinął się na tyle, że może być używany w wielu różnych systemach i kablach. Tabela 3.1 przedstawia niektóre z technologii wykorzystywanych w Ethernecie. Liczba z przodu informuje o prędkości w sieci, następna część (Base) wskazuje na pasmo przenoszenia, ostatnia część wskazuje na maksymalną odległość lub wykorzystywane medium. Niektóre używane oznaczenia zostały pokazane w tabeli 3.1. Pasmo podstawowe i szerokie. Sieciowe pasmo Tabela 3.1. Oznaczenie 10Base-2 10Base-5 10Broad-36 10Base-T 10Base-FL 10Base-FB 10Base-FP 100Base-TX 100Base-T2 100Base-T4 100Base-FX 100Base-VG 1000Base-SX 1000Base-LX 1000Base-CX 1000Base-T 1000Base-TX 10Gbase 10Gbase-T Opis Ethernet o prędkości 10 megabitów na sekundę na kablu koncentrycznym (50 omów, RG-58), o maksymalnej długości pojedynczego segmentu 185 metrów. Nazwa została zaokrąglona do 10Base-2 zamiast 10Base-185. Ethernet o prędkości 10 megabitów na sekundę na kablu koncentrycznym 50 omów z maksymalną długością segmentu 500 metrów. Szerokopasmowa implementacja Ethernetu o prędkości 10 megabitów na sekundą z maksymalną długością segmentu 3600 metrów. Ethernet o prędkości 10 megabitów na sekundę na nieekranowanej skrętce. Maksymalna długość kabla, liczona od urządzenia sieciowego do karty sieciowej to 100 metrów Ethernet o prędkości 10 megabitów na sekundę na wielomodalnym światłowodzie. Zaprojektowany do połączenia między kartami sieciowymi w komputerze a światłowodowym koncentratorem Ethernetu. Maksymalna długość kabla między koncentratorem a kartą sieciową to 2000 metrów. Ethernet o prędkości 10 megabitów na sekundę przez wielomodalny kabel światłowodowy, zaprojektowany do wykorzystania techniki przesyłania sygnałów która pozwala sieciom 10Base-FB na rozszerzenie maksymalnej liczby regeneratorów sygnału dozwoloną przez standard Ethernet. Maksymalna długość przewodu to 2000 metrów. Ethernet o prędkości 10 megabitów na sekundę przez wielomodalny kabel światłowodowy, zaprojektowany w celu łączenia wielu komputerów bez regeneratora sygnału. Nie jest częsty w użyciu. Pozwala na wykorzystanie 33 komputerów w jednym segmencie, a maksymalna długość kabla to 500 metrów. Ethernet o prędkości 100 megabitów na sekundę wykorzystujący skrętkę kategorii przynajmniej 5 używając par dwóch wiązek. Maksymalna długość kabla to 100 metrów. Eternet o prędkości 100 megabitów na sekundę wykorzystujący skrętkę kategorii 3 lub lepszą używając dwóch par wiązek. Maksymalna długość kabla to 400 metrów. Tak samo jak T2, jednak wykorzystuje 4 pary wiązek. Ethernet o prędkości 100 megabitów na sekundę wykorzystujący wielomodalny kabel światłowodowy. Maksymalna długość kabla to 400 metrów. Jest to raczej bliski kuzyn Ethernetu. Jest to standard znany też jako 100VG-AnyLAN, omówiony później. Ethernet o prędkości 1 gigabita przez światłowód wielomodalny, zaprojektowany do połączeń między stacją roboczą a koncentratorem wykorzystując źródła światła o krótkiej fali. Ethernet o prędkości 1 gigabita wykorzystujący światłowód jednomodalny, zaprojektowany do sieci szkieletowych wykorzystując źródła światła o dużej długości fali. Ethernet o prędkości 1 gigabita on skrętce ekranowanej typu 1, zaprojektowana do takich rozwiązań jak klastry. Maksymalna długość połączenia to 25 metrów. Ethernet o prędkości 1 gigabita przez skrętkę nieekranowaną kategorii 5 lub lepszej, gdzie instalacja spełniła wymagania stawiane przez standard ANSI/TIA/EIA-568-B. Maksymalna odległość w takich sieciach to 100 metrów mierzone od karty do koncentratora. Ethernet o prędkości 1 gigabita wykorzystujący skrętkę kategorii 6 lub lepszej. Maksymalna odległość to 100 metrów między kartą a koncentratorem. Ethernet o prędkości 10 gigabitów przez światłowód. Przygotowano kilka implementacji, oznaczanych końcówkami SR, LR, ER, LW oraz EW, w zależności od wykorzystywanej długości fali światła oraz wykorzystywanej technologii transmisji. Ethernet o prędkości 10 gigabitów korzystający z medium miedzianego. Nie zostało jeszcze zaimplementowane z użyciem skrętki nieekranowanej.

3 podstawowe przekazuje informacje w formie cyfrowej (bitów) przy użyciu jednej częstotliwości sygnału analogowego. Sieci szerokopasmowe przekazują bity przez wiele częstotliwości sygnałów. Pomyśl o sieci z pasmem podstawowym jako o telewizorze z jednym kanałem. Cały obraz przedstawia się na jednym kanale. Zaś sieć szerokopasmową potraktuj jak o wielkiej matrycy wyświetlacza telewizora, gdzie części obrazu są wyświtlane na innym kawałku prostokątnej siatki. Obraz podzielony jest na części i w efekcie przekazywany w różnych kanałach, dzięki czemu możesz go zobaczyć. Dzięki sieci szerokopasmowej możesz osiągnąć większą przepustowość danych, tak samo jak dzięki matrycom wyświetlacza telewizora można zobaczyć znacznie większy obraz Ethernet 10Mbps Dlaczego Ethernet jest tak popularny? Ze względu na właściwie zaprojektowane i sieci kablowe Ethernet jest szybki, łatwy w instalacji, niezawodny i niedrogi. Ethernet może być zainstalowany na niemal każdy rodzaj systemu okablowania, w tym nieekranowaną skrętkę oraz kabel światłowodowy. Ethernet 10Base-T Przez ponad 10 lat 10Base-T (T oznacza skrętkę) Ethernet panował jako król architektury sieciowej. Istnieje prosty powód: 10Base-T Ethernet będzie działać na każdym regular Cathegory 3 lub lepiej na okablowaniu UTP. Okablowanie UTP jest tanie w instalacji i łatwe w zarządzaniu. 10Base-5: Standardowy kabel Ethernet Najstarsza wersja Ethernet działała na sztywnym kablu koncentrycznym, który nazywany był standardowym kablem Ethernet lecz znacznie częściej określano go jako thicknet. Do kabla koncentrycznego dołączane było specjalnie zaprojektowane złącze w celu połączenia go z węzłem. Kiedy złącze było przyczepiane do kabla, odpowiednia końcówka nakłuwała pokrycie kabla, ekran oraz izolację aby połączyć się z właściwym przewodem. Końcówka miała odpowiedni przekaźnik, do którego był podłączony przewód, który z kolei był podłączony z odpowiednim węzłem. Pomimo, iż ciężko pracowało się z thicknet (ponieważ nie był zbyt giętki, oraz ciężko było go zainstalować i połączyć z węzłem) to był on rzetelny i miał użyteczny kabel długości 500 metrów.właśnie stąd pochodzą nazwy 10 i 5. Choć nigdy już nie zobaczysz w nowych instalacjach kabla 10Base-T, może być on obecny w tych starszych, w szczególności użyty jako kabel szkieletowy. Koncentratory10Base-T okablowanie koncentryczne (thinnet) są załączone w róznych miejscach wzdłuż kabla. Ze względu na dużą dostępność urządzeń światłowodowych, niedrogich węzłów i kabli UTP, nie ma powodów aby instalować nowszy system 10Base-5. Uwaga: Jeśli przygotowujesz infrastrukturę sieci 10Base-T, staraj się użyć kabla przynajmniej kategorii 5 i pasujących do nich komponentów sieciowych. Ceny są niewiele wyższe niż kategorii 3, a zapewni to o wiele lepszą ścieżkę rozwoju. W ciągu ostatnich kilku lat 100Base-T zaczął wypierać starszy standard 10Base-T właśnie z powodu coraz częściej spotykanych kabli kategorii 5 oraz spadających cen urządzeń spełniających te standardy. Jeśli ma się dostęp do takich kabli, trudno odmówić dziesięciokrotnie większej przepustowości, jeżeli jedyną przeszkodą są odrobinę droższe koncentratory i karty sieciowe. Kilka istotnych informacji na temat Ethernetu 10Base-T: Maksymalna długość segmentu wynosi 100 metrów (328 stóp), zakładając wykorzystanie kabla kategorii 3. Oczywiście możliwe są większe odległości wykorzystując sprzęt lepszej klasy, jednak wtedy nie zostają spełnione standardy. Minimalna długość przewodu 10Base-T, mierzona od terminala do koncentratora wynosi 2.5 metra (około 8 stóp). Sieć 10Base-T może połączyć maksymalnie 1024 komputery, jednak wydajność w takiej sieci będzie bardzo niska. Dla starszych sieci, wyposażonych tylko w połączenia typu AUI, można nabyć odpowiednie przekaźniki konwertujące do sieci 10Base-T. Mimo że sieć typu 10Base-T wydaje się pracować w topologii gwiazdy, wewnętrznie jest to topologia magistrali. O ile nie wykorzysta się urządzeń typu przełącznik lub most, sygnał będzie przekazywany do wszystkich segmentów sieci. Sieć 10Base-T wymaga czterech par kabla. Pokazano to na rysunku 4. Transmit + Transmit Receive + Receive Rys.4. 8-pinowe modularne złącze zastosowane w sieci 10Base-T Uwaga: Mimo że 10Base-T wykorzystuje tylko dwie pary przewodów, należy podłączyć wszystkie piny. Pozwoli to na łatwą rozbudowę i modernizacji sieci. Ethernet 10Base-F Specyfikacja sieci Ethernet wykorzystująca łącze optyczne powstała już we wczesnych latach 80-tych ubiegłego wieku. Pierwotnie przewód światłowodowy służył po prostu do połączenia tych wzmacniaczy sygnału, między którymi odległość przekraczała specyfikację thicknetu. Specyfikacja ta nazywała się Fiber Optic Inter Repeater

4 Link (FOIRL, światłowodowe połączenie między wzmacniaczami), które opisywało połączenie dwóch wzmacniaczy za pomocą światłowodu o długości do 1000 metrów. Uwaga: O ile nie podano inaczej, zakłada się, że wszystkie kable światłowodowe są wielomodalne. Koszt wzmacniaczy i przewodów światłowodowych spadł znacznie w latach 80-tych i coraz częściej spotykano komputery podłączane bezpośrednio do koncentratora za pomocą światłowodu. Pierwotnie standard FOIRL nie był zaprojektowany z myślą o pojedynczych stacjach roboczych, więc organizacja IEEE zdecydowała się na wprowadzenie serii specyfikacji medium optycznego. Zestaw tych standardów zwany jest łącznie 10Base-F. Wśród specyfikacji (i metod implementacji) należących do 10Base-F należy wyróżnić: 10Base-FL Specyfikacja będąca zaktualizowaną wersją FOIRL i zaprojektowana do współpracy z istniejącymi urządzeniami FOIRL. Maksymalna odległość między urządzeniami FOIRL a 10Base-FL wynosi 1000 metrów, jednak między dwoma urządzeniami 10Base-FL odległość ta wynosi 2000 metrów. Standard 10Base-FL jest najczęściej używany do połączeń stacji docelowych do koncentratorów oraz do połączeń między koncentratorami. Najnowszy sprzęt do obsługi sieci Ethernet wspiera standard 10Base-FL i jest on najczęstszą implementacją spośród standardów zdefiniowanych w 10Base-F. 10Base-FB Specyfikacja opisuje synchroniczne przesyłanie sygnału w segmencie szkieletowym. Specyfikacja pozwala na stworzenie segmentów szkieletowych, w których liczba wzmacniaczy przekracza maksymalną ich liczbę zdefiniowaną w standardzie Ethernet 10Mbps. Standard 10Base-FB jest dostępny jedynie u niektórych producentów. Wspiera on odległości do 2000 metrów. 10Base-FP Specyfikacja dostarcza rozwiązań pozwalających na segmenty światłowodowe łączące wiele komputerów w systemach światłowodowych bez wzmacniaczy. Segmenty w standardzie 10Base- FP mogą mieć długość do 500 metrów, a pojedynczy segment 10Base-FP (pasywny łącznik gwiazdy) może połączyć do 33 komputerów. Specyfikacja nie została wprowadzona przez wielu producentów i nie jest w powszechnym użyciu. Dlaczego używać 10Base-FL? W przeszłości światłowody były uważane za kosztowne, jednak z roku na rok stają się coraz bardziej dostępne cenowo. W rzeczywistości pod względem kosztów sieci oparte o medium optyczne jest coraz bardziej zbliżone do sieci opartych o medium miedziane UTP. Głównym zarzutem kierowanym przez niektórych zarządzających infrastrukturą sieciową pod adresem światłowodu są wysokie koszta sprzętu. Niedawne porównanie wykazało, że ceny kart sieciowych zgodnych ze standardem 10Base-F były przeciętnie 2.5 razy droższe niż ceny ich odpowiedników działających w standardzie 10Base-T. Z drugiej strony, światłowód, niezależnie od architektury sieci ma kluczowe zalety dla biznesu: światłowody pozwalają w przyszłości na o wiele łatwiejsze wprowadzenie nowych i szybszych technologi, światłowody ani nie generują, ani nie są podatne na zakłócenia elektromagnetyczne, trudno się wpiąć pod przewód światłowodowy i o wiele trudniej jest go podsłuchiwać, przez co jest bezpieczniejszy, potencjalna przepustowość danych przez kabel optyczny jest większa niż obecna lub nawet przyszła przepustowość w medium miedzianym. Tak więc światłowody są bardziej pożądane przez klientów, którym zależy na bezpieczeństwie, rozwoju lub braku zakłóceń elektromagnetycznych. W związku z tym światłowody są używane w wielu szpitalach oraz sieciach wojskowych. Prawidłowe ustawienia światłowodu Niektórzy producenci sprzętu sieciowego oferują urządzenia wspierające sieć Ethernet przez połączenie optyczne. Jednym z najbardziej istotnych elementów przy planowaniu instalacji 10Base-F jest wybranie prawidłowego kabla i sprzętu do połączenia. Wybierając sprzęt należy zwrócić uwagę na kilka rzeczy: światłowód powinien być multimodalny, w standardzie 62.5/150 mikrona lub 50/125 mikrona, każde połączenie poziome powinno mieć przynajmniej dwa pasma wielomodalnego włókna, należy się upewnić, że typy końcówek dla paneli i przewodów pasują do wybranego urządzenia. Niektóre starsze urządzenia wykorzystują wyłącznie końcówki typu ST, nowsze zaś używają nowszych i częściej spotykanych połączeń typu SC. Połączenia między sprzętem z różnymi typami końcówek można uzyskać wykorzystując odpowiednie przejściówki. Przy planowaniu nowej sieci należy korzystać ze standardu, wybierając nowszy typ końcówek. Ethernet 10Base-2 Mimo że współcześnie nie jest aż tak popularny jak w przeszłości, Ethernet w standarzie 10Base-2 jest cały czas doskonałym sposobem na połączenie małej liczby komputerów na małym obszarze fizycznym, jak na przykład biuro, klasa czy laboratorium. Ethernet 10Base-2 wykorzystuje kabel koncentryczny (RG-58/U lub RG-58 A/U) do połączenia komputerów. Taki kabel znany jest również pod nazwą thinnet. Kabel koncentryczny i karty sieciowe używają specjalnego typu gniazd, zwanych BNC. W tego typu końcówkach, końcówka męska jest wkładana w końcówkę żeńską, po czym końcówka męska jest obracana o 90 stopni aby ją zablokować. Złącze BNC typu T pozwala na połączenie dwóch przewodów na obu końcach złącza, a środkowe gniazdo podłączane jest bezpośrednio do karty sieciowej. Kabel koncentryczny nigdy nie jest podłączany bezpośrednio do karty sieciowej. Układ taki został pokazany na rysunku 5. Uwaga: Skrót BNC oznacza Bayonet-Neill-Concelman. Słowo Bayonet oznacza, że złącze jest typu bayonet, zaś Neill i Concelman to wynalazcy tych złączy. Można

5 PC hin BNC BNC T 50-om BNC połączeniami międzywzmacniaczowymi. Ostrzeżenie: Kabel koncentryczny musi być prawidłowo uziemiony (kabel ekranowany powinien być uziemiony tylko na jednym końcu). Jeśli nie zostaną uziemione, mogą się wytworzyć niebezpieczne dla życia ładunki elektryczne. Więcej informacji dostarcza standard ANSI/TIA- EIA-607, należy się także skonsultować z instalatorem. Słyszeliśmy już o wielu użytkownikach sieci porażonych przez urządzenia w nieprawidłowo uziemionych sieciach. BNC Rys.5. Sieć Ethernet 10Base-2 znaleźć również rozwinięcie skrótu jako British Naval Connector (brytyjskie złącze morskie). Standard ANSI/TIAEIA-568-B nie standaryzuje wykorzystania kabli koncentrycznych. Z własnego doświadczenia można podać argumenty przeciwko wykorzystaniu sieci 10Base-2: standard 10Base-2 nie pozwala na podłączenie więcej niż 10 komputerów, karty sieciowe z thinnetem nie są już powszechnie dostępne. Zwykle są one droższe niż standardowe karty sieciowe. może się okazać, że w sieci opartej o ten standard nie można wprowadzić przełączania pakietów (switching), jeżeli twoja sieć będzie położona w więcej niż jednym pokoju lub na wielu piętrach, to 10Base-2 zdecydowanie się nie nadaje, jeżeli budujesz sieć domową i planujesz podłączyć ją do Internetu używając modemu lub połączenia DSL, lepiej zainwestować w prostą sieć opartą o UTP lub bezprzewodowy Ethernet, kable UTP, rutery 10Base-T oraz karty sieciowe 10Base-T są niedrogie i łatwo dostępne, Mimo że 10Base-2 jest proste w instalacji, należy pamiętać o kilku sprawach podczas implementacji: oba końce kabla muszą być prawidłowo zakończone, uszkodzenie przewodu w którymkolwiek miejscu spowoduje uszkodzenie całej sieci, maksymalna długość kabla to 185 metrów, zaś minimalna to pół metra, do połączenia do komputera należy zawsze wykorzystywać złącza T-kształtne. Przewód koncentryczny nigdy nie powinien być wpinany bezpośrednio do komputera. sieci oparte o thinnet mogą mieć do pięciu segmentów, połączonych czterema wzmacniaczami, jednak tylko trzy z tych segmentów mogą mieć podłączone węzły. Ta reguła nazywana jest czasem regułą Pozostałe dwa segmenty służą tylko do połączenia wzmacniaczy, przez co nazywa się je czasem Ethernet 100Mbps Choć niektórzy krytycy Ethernet mówili, że nigdy nie osiągnie on prędkości 100Mb/s projektanci Fast Ethernt udowodnili im, że byli w błędzie. Dwie metody zostały przedstawione komitetowi IEEE Pierwszym podejściem było po prostu przyspieszenie obecnego Ethernet i wykorzystanie istniejących mechanizmów kontroli dostępu CSMA / CD. Drugim podejściem było zrealizowanie całkowicie nowego mechanizmu kontroli dostępu zwanego priorytetem żądania (demand priority). W końcu IEEE postanowili stworzyć specyfikacje dla obu możliwości rozwiązań. Wersja 100Mbps standardu Ethernet określa wiele różnych sposobów okablowania Fast Ethernet, włączając 100Base-TX, 100Base-T4 oraz 100Base- FX. Fast Ethernet i priorytet żądania (demand priority) nazywany jest 100VG-AnyLAN. 100Base-TX Ethernet Specyfikacja 100Base-TX wykorzystuje specyfikacje medium fizycznych rozwiniętą przez ANSI, które zostały pierwotnie zdefiniowane dla FDDI (X3T9.5 specyfikacji ANSI) i przystosowane do skrętki. 100Base-TX wymaga kategorii 5 lub lepszego okablowania, ale przy użyciu tylko dwóch z czterech par. RJ-45 korzysta z tych samych końcówek co 10Base-T Ethernet. Choć typowa instalacja wymaga koncentratorów lub przełączników, dwa węzły w sieci 100Base-TX można połączyć ze sobą bezpośrednio dwa komputery za pomocą kabla krosowanego przygotowanego w ten sam sposób jak w sieci 10Base-T. Zapoznaj się z następującymi informacjami przy planowaniu sieci 100Base-TX Fast Ethernet: wszystkie części muszą być przynajmniej kategorii 5 lub lepszych certyfikatów, w tym kable, panele i złącza. Właściwa instalacjia musi być przestrzegana. jeśli masz starsze instalacje kategorii 5, okablowanie musi przejść testy wyszczególnione w załączniku N, ANSI/TIA/EIA-568-B.2, maksymalna długość kabla w segmencie to 100 metrów. Dłuższe kable z wyższej półki mogą działać lecz prawidłowy czas sygnału nie jest gwarantowany. sieć używa tych samych końcówek co 10Base-T, jak pokazano wcześniej na rys. 4. } Ciąg dalszy w następnym numerze