Z życia przedszkola dzieci z grup I, II, IV, V brały udział w spotkaniu z policjantem i psem policyjnym

Transkrypt

1 1

2 Z życia przedszkola dzieci z grup I, II, IV, V brały udział w spotkaniu z policjantem i psem policyjnym dzieci z grupy III uczestniczyły w Zawodach sportowych Olimpiada Razem 2017organizowanej przez PZSN Start na terenie przedszkola odbył się Dzień Śliwki młodsze grupy malowały owoce, starsze piekły ciasto śliwkowe oraz robiły powidła dzieci z grupy III i IV brały udział w spotkaniu z pisarką A. Urbańską w bibliotece publicznej w ramach akcji Festiwal bajek Rozpoczęcie na terenie przedszkola projektu Przedszkolaki czytają - rodzice czytają dzieciom bajki szwedzkich autorów na terenie przedszkola odbyły się wyścigi rowerkowe z okazji Dnia Chłopaka dla dzieci z grupy II, III, IV odbyły się zajęcia koleżeńskie grupy I i V Owoce- lepienie z masy solnej dla grup starszych odbyła się prezentacja na temat Grzyby jadalne i niejadalne organizowanej przez Sanepid Wizyta listonosza w naszym przedszkolu odbyły się zajęcia koleżeńskie grupy I i II Dzień pocztowego znaczka wycieczka autokarowa grupy IV do Olsztyna dzieci z grupy I z okazji Święta Drzewa posadziły w ogrodzie przedszkolnym dęby warsztaty w ramach programu profilaktycznego Pierwsze emocje dla grupy III i IV 2

3 zajęcia plastyczne Jesienne kompozycje biblioteka publiczna nr 5 dla grupy IV grupa III przygotowała i przedstawiła występ z okazji Dnia Edukacji dla wszystkich pracowników przedszkola zajęcia warsztatowe w bibliotece publicznej nr 5 dla grupy III uroczyste Pasowanie na Starszaka w grupie IV- zaproszenie przyjęła reporterka radia Fiat E. Wróbel warsztaty w ramach programu profilaktycznego Pierwsze emocje dla grupy III i IV warsztaty plastyczne z udziałem absolwentów naszego przedszkola w Olsztynie wyjście do Filharmonii częstochowskiej na koncert Różnorodność kultur mieszkańców Europy grupa III i IV Zmysłolandia zajęcia dla dzieci i rodziców z grupy II 24.! zaproszenie dzieci z grupy IV do Zespołu Szkół Specjalnych nr zajęcia koleżeńskie dzieci z grupy I i II Bawimy się i uczymy z bohaterami polskich bajek zajęcia dla dzieci i rodziców z grupy I wyjście na koncert do Szkoły Muzycznej dzieci z grupy III i IV Zajęcia dodatkowe W naszym przedszkolu odbywają się następujące zajęcia dodatkowe: 1. Język angielski realizowany w ramach podstawy programowej. Zajęcia prowadzone są w dwa razy w tygodniu w każdej grupie. 2. Rytmika z elementami muzykoterapii - raz w tygodniu w poszczególnych grupach wiekowych. 3

4 3. Zajęcia muzyczno- ruchowe z elementami zumby - raz w tygodniu w poszczególnych grupach wiekowych prowadzi : Anna Kot 4. Warsztaty kulinarne 'Kalejdoskop Smaków przedszkolaków" dla dzieci z grup IV - raz w miesiącu, prowadzą: Wiesława Struska i Anna Maciejewska. 5. Zajęcia kulinarne "Eko kuchnia" dla dzieci z grupy V i rodziców, prowadzi Olga Zbień. 6. Warsztaty twórcze "Podróże z Małym Księciem" dla dzieci i rodziców - raz w miesiącu, prowadzi : Jolanta Stanisz 7. Zajęcia z grupą terapeutyczną (elementy metody Ruchu Rozwijajacego W. Sherborne, gimnastyki twórczej R. Labana, metody Aktywnego Słuchania Muzyki Batii Strauss) - raz w tygodniu. 8. Zajęcia rytmiczno-taneczne- zespół "Roztańczone Brzdące" dla dzieci z grupy II - 1 raz w tygodniu, prowadzi: Bożena Długosz, Marta Romanowska 9. Zespół taneczny- taneczne podróże po świecie dla grup starszych - co 2 w tygodnie, prowadzą: Anna Kot i Ewelina Musiał 10. Zabawy literacko-teatralne "Bajkowe figle i przebieranki" dla chętnych dzieci z grup I i III - raz w miesiącu, prowadzą: Ewa Parzęczewska, Aldona Szymanek 11. Zajęcia "Tajemnice grafomotoryki-czyli to co potrafią małe rączki"- 1 raz w miesiącu, prowadzi Danuta Gabryś. 12. Łamigłówki mądrej główki - zabawy matematyczne dla dzieci z grupy III - 2 razy w miesiącu prowadzą : Małgorzata Jezierska i Katarzyna Sowińska 13. Edukacja przez ruch wg Doroty Dziamskiej - dla dzieci z grupy III - 2 razy w miesiącu prowadzą : Ewa Parzęczewska i Małgorzata Jezierska 14. Zmysłolandia Mini Eksperymentarium - zajęcia z sensoplastyki dla dzieci z grupy II prowadzą Marta Romanowska i Ewelina Musiał 14. Zajęcia z rehabilitacji ruchowej dla całych grup oraz ćwiczenia indywidualne. 15. Zajęcia "Do 5 podań"- prowadzi Dagmara Freund Dla dzieci 5- i 6- letnich na życzenie rodziców prowadzone są zajęcia religii. z 4

5 Konkursy Czytanie odmienia się przez przypadki - biblioteka publiczna Gabrysia H. z grupy IV zdobyła II miejsce. W konkursie brały udział również nauczycielki: mgr Anna Kot zdobyła III miejsce mgr Jolanta Stanisz zdobyła wyróżnienie Wszyscy jesteśmy równi w zabawie - Kuba K. z grupy III zdobył III miejsce Świat z bajki - Weronika Ś. zdobyła III miejsce, Jowita Z. wyróżnienie obie dziewczynki są z grupy IV Jesień w piosence - konkurs piosenki wyróżnienie zdobyła Wiktoria W. z grupy IV 5

6 Trzylatek poradnik dla rodziców Po co dziecku przedszkole? Wraz z pójściem do przedszkola świat dziecka i jego rodziny ulega niezwykłemu rozszerzeniu. Z dnia na dzień w jego życiu pojawia się coraz więcej ważnych osób. Malec nawiązuje przyjaźnie, ma swoje tajemnice. Po poradzeniu sobie z wrześniowym rozstaniem, zyskuje większą niezależność i nierzadko- drugie po domu najważniejsze miejsce na świecie. Przedszkole to miejsce, gdzie maluchy po raz pierwszy zostają bez rodziców. To tutaj uczą się jak obdarzać zaufaniem osoby spoza rodzinnego kręgu. Nauczycielki wiedzą jak sprawić by maluszek poczuł się pewnie. Przedszkole rozwija samodzielność dziecka to nie tylko radzenie sobie w szatni, toalecie czy podczas posiłków. To też zagospodarowanie sobie wolnego czasu i dogadanie się z kolegą w cztery oczy. Pójście dziecka do przedszkola niektórzy nazywają startem w karierę zawodową w tym okresie człowiek uczy się współpracy z innymi, koncentrowania się na zadaniu, samodzielnego radzenia sobie w wielu okolicznościach wyrażania emocji. Z tych umiejętności będzie korzystać przez całe życie. Adaptacja Każdy mały przedszkolak przez pierwszych kilka tygodni przechodzi naturalny kryzys adaptacyjny, rodzice mają wpływ na to, jak dziecko się adoptuje, wspierając je emocjonalnie, dbając o rytm i odpoczynek oraz nawiązując przyjazne relacje z nauczycielem i stały kontakt, wymieniać informacje na bieżąco i rozmawiać o trudnych sprawach. Porozumienie osób dorosłych daje maluszkowi poczucie bezpieczeństwa. 6

7 Poranne rozstania Aby malec poczuł się dobrze w przedszkolu musi nawiązać się między nim nauczycielką więź. To, że dziecko płacze nie jest niczym złym, bardziej chodzi o to, by potrafiło przyjąć wsparcie od osoby dorosłej i dało się ukoić z jej pomocą. Przy porannych rozstaniach silne emocje opanowują wszystkich, jednak dorosły powinien trzymać je na wodzy. Zdenerwowanie rodzica udziela się dziecku. Najlepiej, aby dziecko zaprowadzane było przez tego rodzica, któremu łatwiej sobie poradzić z emocjami. Pożegnanie powinno być krótkie z przytuleniem, buziakiem i informacją o przyjściu. Ważne jest, aby w okresie adaptacji zrezygnować z dodatkowych zajęć na rzecz spędzania popołudnia z malcem. 7

8 Nowy rok szkolny to okazja do zwrócenia uwagi na istotną rolę rodzica w terapii logopedycznej dziecka. Jeżeli rodzic sumiennie ćwiczy wraz z dzieckiem w domu, konsekwentnie stosuje się do zaleceń i wskazówek logopedy to z pewnością terapia logopedyczna przyniesie znacznie lepsze i szybsze rezultaty. Rodzic, który w rzeczywistości jest dla swojego dziecka autorytetem i wzorem do naśladowania, w terapii pełni funkcję ogromnej motywacji. To mama i tata sami muszą uwierzyć w możliwy sukces terapii logopedycznej, dostrzec każdy, nawet najmniejszy postęp w prawidłowym rozwoju mowy, chwalić oraz cieszyć się z osiągniętych przez dziecko sukcesów. Zaangażowanie, szczera radość oraz pozytywne nastawienie rodzica sprawiają, iż dziecko ma poczucie, że jego ciężka praca włożona w wykonywanie ćwiczeń przynoszą zamierzone efekty, dlatego też dużo chętniej i efektywniej pracuje. A oto kilka rad dla rodziców - na co powinni zwracać uwagę i o co dbać, by terapia mowy dziecka przebiegała jak najskuteczniej. - Nie zapominajmy o przynoszeniu zeszytu na terapię logopedyczną; - Ćwiczmy z dzieckiem w domu według zaleceń zapisanych w zeszycie; - Dbajmy o zęby dziecka, w szczególności nie dopuścić do rozwoju próchnicy. Ubytki zębowe powstałe w dzieciństwie przyczyniają się do powstawania wad wymowy, które później trudno skorygować. Przeciwdziałajmy wadom zgryzu i w razie potrzeby skonsultujmy się z ortodontą. Usprawnianiu narządów mowy sprzyja żucie nierozdrobnionych pokarmów w miarę możliwości należy dawać dziecku do jedzenia surową marchewkę, jabłko, skórkę od chleba itp. - Zwracajmy uwagę na słuch fizyczny i w razie najmniejszych problemów, od razu zwracajmy się do specjalisty, zwłaszcza jeśli dziecko choruje na zapalenie uszu oraz przyjmuje antybiotyki. 8

9 - Kształtujmy słuch fonematyczny poprzez zachęcanie dziecka do odpowiadania na pytania oraz rozpoznawania różnych odgłosów z otoczenia bez pomocy wzroku. Dobrym przykładem może być zabawa w rozpoznawanie i nazywanie różnych dźwięków, np. warkotu silnika samochodu, szelestu liści, głosów ludzi. Starsze dzieci bawić się mogą w powtarzanie rytmów, wyklaskiwanie, wystukiwanie (np. używając instrumentów muzycznych), a potem w wysłuchiwanie wyrazów w zdaniach, sylab i głosek w wyrazach. - Nie strofujmy, nie wyśmiewajmy, nie karzmy za nieprawidłowo wypowiadaną głoskę - Mówmy spokojnie, bez pośpiechu; - Czytając głośno dziecku, otwierajmy szeroko usta. - Odpowiednio korzystajmy z gestu i mimiki. Bajka logopedyczna Jeżyk Tuptuś Nadeszła jesień. Coraz częściej padał deszcz (naśladowanie odgłosu spadających kropelek kap, kap, kap), było coraz zimniej (wprawianie warg w wibrację), wiał silny wiatr (naśladowanie odgłosów wiatru na dźwiękach: fff, śśś, szszsz wdech nosem, wydech ustami), który szarpał liście na drzewach (ruchy językiem wysuniętym z ust w różnych kierunkach - na boki, do góry i na dół) Jeżyk Tuptus (wyciąganie ściągniętych ust jak najdalej do przodu) poczuł się bardzo głodny (wciąganie policzków do środka) i postanowił jak najszybciej zrobić zapasy na zimę i nazbierać jakichś swoich przysmaków (mniam, mniam, mniam). Gdy więc zapadał zmrok (kładziemy palec na usta i wypowiadamy półg łosem ciiiiiiiii) wychodził ze swojej kryjówki i zaczynał węszyć w poszukiwaniu smakołyków. (ruszanie ustami ułożonymi w kształt dzióbka.) Na szczęście 9

10 udało mu się znaleźć dużo pyszności ślimaków (obrysowywanie językiem warg dookoła), robaków, owadów i dżdżownic (wysuwanie wąskiego języka jak najdalej do przodu) A gdy był już dostatecznie najedzony (nadmuchiwanie policzków) bardzo zachciało mu się spać (energetyczne ziewanie) poszukał dogodnego miejsca do snu. A była to kupka pachnących liści pod murkiem i zaczął się w nich wiercić, żeby jak najwięcej liści przykleiło mu się do kolców (ślizganie się językiem po wewnętrznej stronie dolnych zębów i policzków). A potem zwinął się w kulkę i usnął (naśladowanie chrapania. 10

11 Andrzejki wieczór wróżb odprawianych w nocy z 29 na 30 listopada, w wigilię świętego Andrzeja, patrona Szkocji, Grecji i Rosji. Pierwsza polska wzmianka literacka o nim pojawiła się w 1557 za sprawą Marcina Bielskiego. Dzień ten przypada na końcu lub na początku roku liturgicznego. Andrzejki są specjalną okazją do zorganizowania ostatnich hucznych zabaw przed rozpoczynającym się adwentem. Niegdyś wróżby andrzejkowe przeznaczone były tylko dla niezamężnych dziewcząt (męskim odpowiednikiem andrzejek były katarzynki). Początkowo andrzejki traktowano bardzo poważnie, a wróżby odprawiano tylko indywidualnie, w odosobnieniu; w czasach późniejszych przybrały formę zbiorową, organizowaną w grupach rówieśniczych panien na wydaniu, zaś współcześnie przekształciły się w niezobowiązującą zabawę gromadzącą młodzież obojga płci. Pomysłów na andrzejkowe wróżby jest całe mnóstwo! Mogą wróżyć wszyscy niezależnie od wieku, płci i stanu cywilnego i na wszystkie tematy: od uczuć, przez przyszłe zawody, finanse czy szkolne "przewidywania". Choć wielu zabawa andrzejkowa kojarzy się jednoznacznie jako impreza dla dorosłych, to można i co najważniejsze: warto ją spędzić z dziećmi. Zapraszając nie tylko znajome maluchy, ale również ich rodziców. Także tych, których do tej pory nie znaliśmy najlepiej. To doskonały pomysł na wspólną integrację. 11

12 Propozycje zabaw Andrzejkowych Wróżby w balonie Jeszcze przed spotkaniem warto zadbać o odpowiednie atrakcje. W balonach można ukryć wróżby: Już za trzy lata, kupimy brata, Za pięć dni pójdziesz z dzieckiem na długi spacer Pojutrze przeczytasz maluchowi ulubioną książkę na dobranoc, itd. Balony z wróżbami można wcześniej wykorzystać do wspólnej zabawy, odbijania, tańca. A na koniec zabawy przeprowadzamy losowanie, przebijanie i odczytywanie wróżby. Przyszłość za 20 lat Wróżenie można rozpocząć od wręczenia rodzicom kartek papieru oraz ołówków lub kredek i poproszenie o to, by narysowali, jak wyobrażają sobie własne dzieci za 20 lat. Tak przygotowane obrazki może uda się zachować i obejrzeć po dwóch dekadach, sprawdzając, czy nasze wizje okazały się trafione. Co nam się podobało w dzisiejszym dniu? Rodzice i dzieci siedzą w kręgu i każdy po kolei odpowiada na pytanie co mi się dzisiaj podobało, co chciałbym, żeby zdarzało się częściej, czego chciałbym w przyszłości. Odpowiedzi mogą być zabawne, zaskakujące oraz mogą powiedzieć nam coś nowego o sobie nawzajem. Zawód dziecka Kolejnym punktem zabawy może być losowanie z kapelusza wcześniej przygotowanych karteczek z zawodami. W ten sposób maluchy mogą też poznać imiona swoich przyszłych partnerów życiowych, zapisane na niewielkich wyciętych z papieru serduszkach. Inna wersja tej zabawy zakłada wykorzystanie akcesoriów kojarzonych z danym zawodem: np.. grzebienia 12

13 (fryzjer), łyżki (kucharz), kalkulatora (księgowy), które układa się w okrąg. Pośrodku kładziemy plastikową butelkę. Dzieci kręcą i gdy wypadnie na określony przedmiot, starają się zgadnąć, co on symbolizuje i kim według wróżby zostaną w przyszłości. Rozwiązywanie supełków Zabawa doskonała zarówno dla dzieci, jak i dorosłych. Przygotowujemy tasiemki lub sznurówki i zawiązujemy supełki. W wyznaczonym czasie rozpoczynamy rozwiązywanie. Im więcej uda się rozwiązać, tym więcej marzeń uda się spełnić w najbliższym roku. Uwaga: jeśli sznurek będzie dłuższy, w zabawie jednocześnie może wziąć udział więcej osób, podzielonych na grupy. Rzucanie kostką Dzieci generalnie lubią rzucać kostkami do gry. Warto to wykorzystać. Po tym, gdy wypadnie określony wynik, wystarczy, że odczytamy poważnym głosem i ze skupioną miną znaczenie wyniku: 1- skoczysz ze spadochronu 2- pojedziesz w podróż dookoła świata 3- wygrasz milion w totolotka 4- wystąpisz w znanym programie telewizyjnym 5- zagrasz w filmie 6- polecisz na Księżyc Dziecięce buty To bardzo popularna wróżba. Wystarczy, by dzieci przygotowały prawe buciki i z wyznaczonego punktu w pokoju zaczęły krok po kroku przestawiać je do wybranego wcześniej punktu, na przykład drzwi. But dziecka, który dotrze jako pierwszy wskaże właściciela, który jako pierwszy wyjdzie za mąż lub ożeni się albo wygraną osobę, która będzie miała możliwość uzyskania jakiejś 13

14 nagrody lub przywileju. Obowiązkowy wosk Lanie wosku przez dziurkę od klucza nie musi być zabawą tylko dorosłych. Jeśli zadbamy o bezpieczeństwo, we wróżbie mogą towarzyszyć również dzieci. Zwłaszcza podczas odgadywania powstałych kształtów nieograniczona niczym wyobraźnia dziecka może być bardzo pomocna. 14

15 Kącik smakosza Zupa z dyni Nic tak bardzo nie kojarzy się z jesienią, jak słonecznie pomarańczowa, słodkowytrawna dynia! Zupa z dyni to propozycja nie tylko na jesienne chłody. Zupa z dyni, zarówno tradycyjna - w formie kremu, jak i z imbirem i curry czy mleczkiem kokosowym, rozgrzeje, a dodatkowo dostarczy wielu witamin i innych substancji odżywczych. Zupa z dyni dostarcza przede wszystkim beta-karoten, czyli prowitaminę A. Beta-karoten obniża poziom złego cholesterolu, zapobiega miażdżycy i związanym z nią chorobom - udarowi mózgu czy zawałowi serca. Regularne jedzenie zupy z dyni może obniżyć ryzyko wystąpienia chorób sercowonaczyniowych nawet o kilkadziesiąt procent. Beta-karoten zapewnia prawidłowe funkcjonowanie wzroku, zwłaszcza o zmierzchu. Poza tym zupa z dyni dostarcza witaminę C, która wzmacnia odporność (co jest nie do przecenienia w sezonie jesienno-zimowych zachorowań) ważny dla kobiet w ciąży kwas foliowy witaminę młodości, czyli witaminę E wzmacniające układ nerwowy witaminy z grupy B 15

16 Zupa z dyni to także propozycja dla osób odchudzających się - pożywna porcja (300 g) zupy z dyni dostarcza niecałe 100 kcal. Indeks glikemiczny zupy z dyni nie jest niski, dlatego porcja zupy dla osoby chorej na cukrzycę musi być umiarkowana. Składniki (na 6 porcji) Przepis na zupę-krem z dyni 1 kg świeżej dyni, 2 l bulionu warzywnego, 100 ml śmietany kremówki, 1 cebula, 2 ząbki czosnku, 2 łyżki masła, 2 bataty, szczypta mielonej gałki muszkatołowej, świeżo zmielony czarny pieprz i sól Sposób przygotowania: 1. Dynię obierz ze skóry, pozbądź się pestek i pokrój ją w kostkę. Następnie obierz i pokrój w kostkę ziemniaki. 2. W garnku rozgrzej masło, dodaj drobno posiekane cebulę i czosnek przeciśnięty przez praskę. Całość zeszklij. Następnie dodaj dynię i ziemniaki. Na koniec wlej do garnka bulion i całość gotuj pod przykryciem na małym ogniu ok. 40 minut. 3. Lekko przestudzoną zupę zmiksuj na gładki krem i dopraw do smaku solą, pieprzem oraz gałką muszkatołową. Następnie wlej śmietankę i zagotowuj. Zupę podaną w półmiskach można posypać posiekanym szczypiorkiem. Źródło: 16

17 Jesień to taka pora roku, którą dzieci zazwyczaj kojarzą z nudą. Dni stają się krótsze, temperatura spada, deszcz psuje humor. Pamiętajcie że nie musi tak być! Poniżej Przedstawiamy kilka propozycji zabaw, które na pewno umilą wam jesienne popołudnia. Zróbcie rodzinkę z kasztanów Z kasztanów, żołędzi i zapałek można w prosty sposób wykonać rodzinę (mamę, tatę, rodzeństwo, psa i kota). To świetna zabawa, przynajmniej tyle pamiętam z dzieciństwa. Tak wykonane ludziki schowajcie na pamiątkę do pudełka, które wspólnie wykonaliście Pomalujcie dynię Stwórz z dzieckiem niepowtarzalne arcydzieło w postaci kolorowej dyni. Do zabawy wystarczy jedynie dynia i farby plakatowe. Poszalejcie z masą solną To świetna zabawa, a do tego prosta i szybka. Woda, mąka i sól a potem kilka maźnięć farbą plakatową i jest szał. 17

18 Pobawcie się w skojarzenia Zacznij zabawę dla dzieci, mówiąc dowolne słowo, np. słońce. Następnie dziecko mówi słowo kojarzące się z tym, co powiedziałaś, np. gorąco. Potem ty szukasz skojarzenia do gorąco, np. lato. I tak na zmianę. Skoki przez drabinkę Wykonaj drabinkę, np. z gazety. Wystarczy pociąć ją na 5-centymetrowe paski, które ułożycie na ziemi na wzór drabinki. Zadanie dziecka polega na sprawnym przeskakiwaniu kolejnych szczebelków. 18

19 Wanda Chotomska- poetka, pisarka, autorka ponad dwustu książek i tysięcy wierszy dla dzieci. Urodziła się 26 października 1929 roku, zmarła 2 sierpnia 2017 roku w Warszawie. Najsłynniejsze dzieła to rymowana opowiastka o "Tadku niejadku", kultowe "Kurczę blade", "Chłopak na opak" czy "Gdyby Tygrysy jadły irysy" Twórczyni piosenek, słuchowisk radiowych oraz kultowej dobranocki PRL-u "Jacek i Agatka". Mistrzyni rymu, rytmu i zabawy słowem. Dama Orderu Uśmiechu. Źródło: culture.pl 19

20 Z krasnalem jest dobrze Z krasnalem jest dobrze w przedszkolu i w domu, bo zawsze we wszystkim potrafi dopomóc. Jest zawsze przy tobie czy w słońce, czy w deszcz. W kieszonce go nosisz, bo swoje już wiesz. Z krasnoludkiem nawet ciemna noc jest jasna bardzo jasna, bardzo jasna, bo weselej iść przez świat, gdy jest z tobą taki skrzat, taki śmieszny i pocieszny mały krasnal. Pamiętaj, że krasnal pięć klepek ma w głowie, więc w szkole ci także nie jedno podpowie. W tornistrze do szkoły codziennie go nieś. Tornister jest lżejszy, gdy krasnal w nim jest. Z krasnoludkiem nawet ciemna noc jest jasna bardzo jasna, bardzo jasna, bo weselej iść przez świat, gdy jest z tobą taki skrzat, taki śmieszny i pocieszny mały krasnal. Tak prędko się rośnie, wyrasta się z ubrań, już spodnie za krótkie, za ciasna wiatrówka. Już dziecko nie dziecko, już z chłopca jest chłop. Kochany, zaczekaj! Zastanów się! Stop! Z krasnoludka nigdy w życiu nie wyrastaj! Nie wyrastaj, nie wyrastaj! Bo weselej iść przez świat, gdy jest z tobą taki skrzat, taki śmieszny i pocieszny mały krasnal. 20

21 Astrid Lindgren- szwedzka pisarka, która zasłynęła głównie za sprawą literatury dla dzieci. Urodziła się w 14 listopada 1907 roku, a zmarła 28 stycznia 2002 w Sztokholmie. Na świecie pisarka znana jest przede wszystkim z opowiadań o Pippi Pończoszance. W 1945 roku Astrid Lindgren została nagrodzona za swoją historię o Pippi i przystąpiła do opisywania kolejnych przygód bohaterki. Opowiadania o przygodach Pippi stały się w Szwecji bestsellerem wśród książek dla dzieci. Dzięki nim Astrid Lindgren pozostaje w tej dziedzinie niekwestionowanym autorytetem. Jej opowiadania należą do kanonu literatury dziecięcej. To co charakterystyczne dla pisarstwa Astrid Lindgren, to przede wszystkim wielki humor. Ciekawe w powieściach Lindgren są trafne obserwacje typów psychologicznych, a także całego ówczesnego społeczeństwa. Najpopularniejsze książki dla dzieci tej autorki: Zwierzenia Britt-Mari, Pipi Pończoszanka, Pippi wchodzi na pokład, Dzieci z Bullerbyn, Pippi na Południowym Pacyfiku, Mio, mój Mio, Dzieci z ulicy Awanturników, 21

22 Bracia Lwie Serce, Ronja, córka zbójnika, Jej ostatnią powieścią była "Jak Lisabet wepchnęła groszek do nosa" Książka o Pipi powstała dzięki córce Astrid. Gdy pewnego dnia jej córeczka była chora, leżała w łóżku i strasznie się nudziła, poprosiła mamę by opowiedział jej o Pipi Pończoszance. Astrid nie myśląc długo zaczęła opowiadać, a w 1944 roku powstała powieść o Pipi Pończoszance. Źródło: 22

23 Bajki Pomagajki Bajki Pomagajki to bajki, które mogą pomóc Twojemu dziecku w przezwyciężeniu jego problemów. Niektórzy nazywają je bajki terapeutyczne, inni bajki-pomagajki. Pomagajki to fajna nazwa bo pokazuje, że nie trzeba być chorym, żeby z nich korzystać. One są po to by pomóc we wszystkich tych troskach dzieciństwa, które każde dziecko w mniejszym lub większym stopniu ma. Bajka o słoniku Bartusiu i jego krótszej nóżce -bajka pomagajka dotycząca niepełnosprawności i akceptacji w grupie. Słonik Bartuś miał 6 lat. Razem ze swoimi ukochanymi rodzicami tatą Stefanem, mamą Leokadią i młodszą siostrą Justynką mieszkał w dalekiej i bardzo ciepłej Afryce, wśród gęstych zarośli. Ponieważ był bardzo roztropnym i wesołym słoniątkiem, szybko zaprzyjaźnił się ze słoneczkiem, które codziennie o poranku witało go ciepłym uśmiechem. Bardzo lubił zabawy z siostrą i kolegą Trąbikiem, który był najlepszym przyjacielem Bartusia. Uwielbiali bawić się razem w berka i chowanego. Na wspólnej wesołej zabawie spędzali prawie każdą wolną chwilę. A kiedy czasem było smutno, Bartuś i Trąbik siadali razem w ich ulubionym miejscu w cieniu rozłożystej palmy i o tym rozmawiali. A kiedy skończyli na serduszkach było im dużo, dużo lżej. Oprócz wspólnych zabaw całej trójki i rozmów z przyjacielem, Bartuś uwielbiał także spacery z całą rodziną. przechadzali się pośród wysokich, kokosowych palm, na których rosło mnóstwo wielkich orzechów pełnych kokosowego mleka, które Bartuś uwielbiał pić na deser. Podczas przechadzek z rodziną, czuł, że jest najszczęśliwszym słoniątkiem w całej Afryce. Czuł się tak pomimo, że szło mu się troszkę trudniej niż jego siostrze i rodzicom poruszał się wolniej i szybciej męczył, a bolała go przy tym nóżka, ponieważ była krótsza niż jego pozostałe trzy nóżki. Z powodu krótszej nóżki Bartusia cierpiał także jego kręgosłup, który się wykrzywiał i też dość mocno bolał, kiedy słonik kuśtykał podczas spacerów. Jednak Bartuś nie zwracał na to zbytniej uwagi, najważniejsze było dla niego to, że może wspólnie z najbliższymi cieszyć się i śmiać. Wtedy czuł i wiedział, że jest dla nich ważny i kochają go takim, jakim jest jego i jego krótszą nóżkę 23

24 Kiedy pewnego dnia cała słoniowa rodzina wróciła już ze spaceru mama, jak co dzień upiekła pyszne, cieplutkie bambusowe ciasteczka, podała kokosowe mleko, które Bartuś tak bardzo uwielbiał i powiedziała do niego: Cieszysz się na swój pierwszy dzień w przedszkolu, synku? To już jutro pamiętasz? Tak, tak mamusiu, pamiętam odpowiedział z niepewną minką słonik i dodał: Wiesz, mamusiu, pamiętam, jak mówiłaś mi o tym, że to bardzo przyjazne i radosne miejsce, w którym poznam wielu kolegów i będę się z nimi bawił. Troszkę boję się tam pójść Przecież nie będzie tam ani ciebie, ani tatusia, no i Justynki też nie będzie W tym momencie Bartuś ściszył głos, a jego oczy zalśniły łzami Mama natychmiast to zauważyła i ciepłym głosem, przytulając synka mocno do siebie odpowiedziała: Syneczku, rozumiem, że się boisz, to dla Ciebie coś nowego, ale wiesz, wielu z Twoich kolegów też tam jutro pójdzie pierwszy raz. Myślę, że ich serduszka też będą pełne obaw, ale jestem pewna tego, że pani przedszkolanka wszystkie wasze obawy przegoni daleko za góry, za lasy, a wy o nich zapomnicie i będziecie się radośnie bawić, aż do chwili, kiedy po każde z was przyjdą rodzice, by razem wrócić do domu. Jeśli tak mówisz, mamusiu, to nie będę się bał! powiedział już troszkę uspokojony Bartuś. Już po chwili z rozradowaną miną i wypiekami na policzkach wypił swój przysmak zajadając przy tym pyszne ciasteczkowe łakocie. Nadszedł pierwszy dzień wizyty Bartusia w przedszkolu Niby wszystko było tak, jak mówiła mu mamusia, niby wszystko się zgadzało, koledzy, zabawki, pani przedszkolanka Jednak w pewnym momencie Bartuś zauważył, że wokół niego dzieje się coś dziwnego i po cichutku, pytał sam siebie: Dlaczego nikt nie chce się ze mną bawić? Czemu wszyscy tak dziwnie na mnie patrzą? Bartuś długo, długo nad tym myślał, cichutko stojąc pod ścianą i nic z tego nie rozumiał Tego dnia, wrócił do domu bardzo smutny, opowiedział o wszystkim mamie i rozżalony krzyknął: 24

25 Więcej nie pójdę do przedszkola! po czym odwrócił się na pięcie i pobiegł do swojego pokoju. Po chwili weszła tam mama i ujrzawszy szlochającego synka, powiedziała: Wiesz, kochanie, mi też byłoby bardzo smutno, gdyby nikt nie chciał się ze mną bawić. Na to Bartuś zaszlochał najgłośniej, jak umiał i z żalem zapytał: Ale dlaczego mamusiu? Przecież byłem grzeczny i miły dla wszystkich. Na to mama po chwili odrzekła z troską w głosie: A pamiętasz, syneczku, jak bałeś się pójść do przedszkola i tego, co się tam wydarzy? No tak, mamusiu. odpowiedział zdziwiony Bartuś, a mama dodała: Wiesz, dlaczego się tak bardzo bałeś, prawda? No bo, bo nie wiedziałem, jak tam będzie odpowiedział. A mama na to, mocno go przytulając rzekła: Wiesz Bartusiu, że jedna z twoich nóżek jest troszkę inna, niż pozostałe, prawda? No tak, ale przecież ty też o tym wiesz, mamusiu i tatuś wie, i Justynka i się ze mną bawicie Tak, kochanie odpowiedziała mama bo bardzo cię kochamy i wiemy, że jesteś bardzo wesołym, rezolutnym i mądrym słonikiem. Wiemy też, że twoja krótsza nóżka nie przeszkadza ci w zabawie, i, że nie zrobimy ci krzywdy baraszkując razem. Ale myślę, kochanie, że Twoi koledzy mogli się dziś troszkę twojej nóżki przestraszyć. Może wcześniej nie widzieli nikogo z krótszą nóżką i bardzo się temu dziwili? Może bali się, że w zabawie mogą zrobić ci krzywdę i będzie cię bolało? A może nie wiedzieli, jak się z tobą bawić? Bartuś zamyślił się mocno, słuchając słów mamy i dodał z przejęciem: Wiesz mamuś, jeden kolega chyba chciał się ze mną pobawić, bo podszedł do mnie, ale po chwili uciekł No widzisz syneczku rzekła mama Jak myślisz, dlaczego tak zrobił? Hmm zastanowił się Bartuś pewnie dlatego, że nigdy nie widział takiej nóżki, jak moja i się jej przestraszył, a przecież ona nie gryzie Ha! Ha! roześmiał się Bartuś i z uśmiechem krzyknął Mam pomysł! Mam pomysł! Jaki, syneczku? zapytała zaciekawiona mama, a Bartuś z dumą w głosie rzekł: Pani przedszkolanka powiedziała nam, że jutro opowie nam o tym, dlaczego jest tyle różnych zwierzątek na świecie i dlaczego każde jest ważne. A ja i moi koledzy: lwiątko, żyrafiątko, strusiątko i tygrysek, będziemy opowiadać czym różnimy się od siebie. Pójdę do przedszkola i opowiem wszystkim o mojej nóżce, bo przecież nikt z moich kolegów takiej nie ma i opowiem 25

26 też o tym, że ona wcale nie jest straszna, że nie trzeba się jej bać i że mogę się bawić, bawić i bawić, tak jak wszyscy! Brawo! Świetny pomysł! zawołała mama, a po chwili namysłu, dodała: Dziś wieczorem tatuś odbierze od doktora twoje nowe ortopedyczne buciki. Kiedy pójdziesz w nich jutro do przedszkola, możesz opowiedzieć kolegom o tym, że twoje buciki są bardzo wyjątkowe, z magiczną wkładką, która sprawia, że twoje nóżki są równe, nie utykasz i nie boli cię kręgosłup, no i chodzi ci się dużo wygodniej. Tak, mamusiu! Właśnie tak zrobię! zawołał Bartuś i rozradowany pobiegł bawić się w berka z Justynką i Trąbikiem. Kiedy na drugi dzień Bartuś przyszedł do przedszkola, bardzo cieszył się na to, że będzie mógł wszystkim opowiedzieć o swojej nóżce. Z radością poszedł na zajęcia, grzecznie siadając w kółeczku i tak jak jego koledzy z zaciekawieniem słuchał o tym, że na świecie mieszka bardzo dużo zwierzątek, że wszystkie są tak samo ważne. I chociaż różnią się od siebie są sobie wzajemnie potrzebne A potem w klasie zrobiło się bardzo głośno, bo każdy chciał opowiedzieć coś o sobie. Kiedy Bartuś zaczął opowiadać o swojej nóżce, zwierzątka otworzyły pyszczki z ciekawości i bardzo się dziwiły słysząc, że urodził się z krótszą nóżką i ucieszyły się, kiedy powiedział, że wcale mu ona nie przeszkadza w zabawie. Słonik czuł się dumny z tego, że wszyscy słuchają go z uwagą i pozwolił nawet, by koledzy mogli dotknąć jego nóżki i przekonać się, że wcale nie jest taka straszna A ortopedycznych bucików, które nosił, każdy mu zazdrościł, bo nikt nie miał w swoich magicznej wkładki. Od tamtego dnia nikt z kolegów nie bał się już krótszej nóżki Bartusia i wspólnym zabawom nie było końca. Źródło: 26

27 27