SŁUBICE- MOJA GMINA BY CZAS NIE ZAĆMIŁ W MOJEJ MAŁEJ OJCZYŹNIE Gmina Słubice położona jest w zachodniej części Mazowsza na lewym brzegu Wisły. Jej powierzchnia wynosi 94,5 km kwadratowych. W skład gminy wchodzi 18 sołectw. Przez teren gminy przepływa Królowa polskich rzek - Wisła. Nad brzegiem Wisły przeważa krajobraz łąkowo-rolny. Na terenach gminy Słubice występują okazy dębów chronionych. Występują też miejsca chronione ze względu na bogatą przyrodę. W Słubicach znajduje się urząd gminy, bank, szkoła, gminna spółdzielnia, cegielnia, gminna biblioteka i inne mniejsze placówki. Większa część mieszkańców znajduje prace poza terenem gminy. Niska wartość gleb nie dawała mieszkańcom utrzymania się z jej plonów. Julita Zwierzchowska Julita Zwierzchowska kl. II Szkoła Podstawowa w Świniarach ALFONSÓW- MOJA RODZINNA MIEJSCOWOŚĆ Nazwa mojej miejscowości pochodzi od imienia dziedzica Alfonsa Skarżyńskiego, który był właścicielem dóbr w Studzieńcu od kwietnia 1855 r. do 1907r. W tym czasie nastąpiło wiele zmian. Majątek dziedzica przechodził problemy spadkowe, które spowodowały podział na kolonie. Kolonie, które powstały to między innymi Łaziska, Nowe Budy, Stare Budy, Wolska Niwa. Powstała też kolonia nazwana od imienia dziedzica - Alfonsów.
Krajobraz Alfonsowa 2011r. Autor zdjęć Julita Zwierzchowska. Dawniej w mojej miejscowości była szkoła. Teraz budynek ten zamieszkuje jedna z rodzin. Pobudowana była na początku XX wieku. Szkoła była drewniana. Ściany z zewnątrz pokryte były trzciną. Dach był słomiany. Były tylko dwie sale lekcyjne, a klas było sześć. Z powodu braku miejsca wynajmowane były 2 sale u miejscowych gospodarzy. Kierownikiem tej szkoły do 1940 roku był Czesław Świetlik. Przed wojną uczyła się w niej moja ciocia Janina Nowicka. W latach 1950 chodziła do tej szkoły moja babcia Kazimiera Zwierzchowska. Podczas wichury został zerwany słomiany dach. Naprawiono zniszczenia i dalej w szkole mogły uczyć się dzieci. Na zdjęciu mojej babci widać szkołę z zerwanym dachem. Rok 2011. Autor zdjęcia: Julita Zwierzchowska A tak wygląda szkoła dzisiaj. Obok szkoły jest figurka z kamieni budowana w 1925r.
Drugą figurkę z cegły budował mój praprapradziadek - Nowicki ze swoim bratem w 1927 roku. Rok 2011. Autor zdjęcia: Julita Zwierzchowska DOMY I MOJA RODZINA Budynek ten stawiał mój praprapradziadek Andrzej Nowicki w roku 1906. Do dziś mieszka w nim moja ciocia Nowicka Janina- wnuczka Andrzeja. Budynek ten znajduje się w miejscowości Alfonsów po sąsiedzku z moim domem. Budynek mojej cioci Janiny Nowickiej zbudowany jest z cegły tzw. surówki. Fundament jest z kamienia a dach ze słomy. Poza dachem do dziś okna, okiennice i drzwi zewnętrzne są niezmieniane. Zachowało się też wnętrze domu w dużej części takie jak dawniej. Na zdjęciu Janina Nowicka właścicielka domu.
Moja prababcia Józefa Zwierzchowska urodziła się w 1900 roku, a zmarła w 1999. Pracowała w pałacu u dziedzica Skarżyńskiego w 1930 roku. Pracowała tam około 5 lat przy pracach polowych. Mieszkała w miejscowości Łaziska i wychowała troje dzieci. Mąż prababci Michał urodził się w 1899 r. a zmarł w 1966. W roku 1919 był na wojnie polsko-bolszewickiej. W 1926 roku wybudowali dom. Do domu dostawiono budynek gospodarczy w większości z kamienia. Józefa i Michał Zwierzchowscy Dom pradziadków. Na zdjęciu pradziadek Michał. Dom prababci Zwierzchowskiej
PAŁAC W STUDZIEŃCU- MIEJSCE PRACY MOJEJ PRABABCI Pałac i park przez wiele lat niszczał. Teraz jest odnawiany i będzie wyglądał jak dawniej. Prababcia Józefa Zwierzchowska pracowała u dziedzica Skarżyńskiego około 5 lat przy pracach polowych. Ciocia mojego dziadka także pracowała u dziedzica w pałacu i była tam gosposią. Z opowieści moich dziadków wynika, że kiedyś ludziom żyło się ciężej. Prace polowe wykonywane były z pomocą koni. Nie było jeszcze maszyn. W gospodarstwach nie było prądu. Lekcje trzeba było odrabiać przy lampach naftowych. Dziadkowie do kościoła chodzili pieszo. Mimo ciężkich czasów dziadkowie miło wspominają dawne lata. Pałac w Studzieńcu 2011 rok. Figurka przed pałacem w Studzieńcu. Źródełko wypływa spod figurki i płynie przez park. Autor zdjęć Julita Zwierzchowska. Budynek widoczny w tle był budowany około 1862 roku i znajdował się w miejscowości Alfonsów. Rozebrano go w 1969 roku. Mieszkał w nim mój praprapradziadek Michalski. W tym domu wychowywała się moja babcia Kazimiera. Prababcia Kazimiera od lewej na dole w białym kapeluszu.
Ten dom kupili moi dziadkowie w 1969 roku: Stanisław i Kazimiera Zwierzchowscy. Pobudowany był około 1885 roku. Został pobudowany przez Polaka. Później odkupił go Niemiec. W czasie wysiedleń zamieszkał tam Polak i od niego kupili dom dziadkowie. Zbudowany z cegły, fundament z kamienia, dach pokryty słomą. Budynek ten widać na zdjęciu. Kolejne zdjęcie zostało zrobione 2 lata przed rozbiórką. Dom rozebrano 1 marca 1999 roku. KOŚCIÓŁ W SŁUBICACH Kościół w Słubicach zbudowany był w 1791 roku. Ufundował go Józef Mikorski. Wcześniej była drewniana kaplica. Wcześniej parafia należała do kościoła w Jamnie. W tym kościele w 1950 roku moja babcia Kazimiera (Michalska) Zwierzchowska miała I Komunię Świętą. A w 2003 roku był tam mój chrzest. Moja mama z moim bratem. Budynek kościoła w Słubicach Zdjęcie komunijne babci zrobione przy figurce koło kościoła w Słubicach. Rok 1950.
Rok 2003. Mój chrzest. Moi rodzice Marzena i Ryszard Zwierzchowscy. SZKOŁA PODSTAWOWA W ŚWINIARACH Droga wiodąca z Alfonsowa do szkoły w Świniarach. Dawniej Dziś Obecny budynek Szkoły Podstawowej w Świniarach został wybudowany przy dużej pomocy mieszkańców w roku 1952. Szkoła w Świniarach 2009r. Zdjęcie zrobione podczas Pikniku Rodzinnego. Kierownikiem szkoły w latach 60-tych był pan Michalski, w talach 70-tych dyrektorem był Z. Słowiński, w latach 1991 do 1994 dyrektorem była pani Bogumiła Bieniek, w 1994-1999 Danuta
Rogozińska, od roku 1999 dyrektorem szkoły jest pani Jolanta Sokołowska. W latach, gdy moja mama Marzena Zwierzchowska chodziła do szkoły dyrektorem szkoły była pani Kazimiera Powałko, mama mojej pani dyrektor Jolanty Sokołowskiej. Pani Kazimiera była dyrektorem od 1979 roku do połowy lat 80. Gdy mama chodziła do szkoły ogrzewanie w szkole było z pieców, które stały w każdej klasie. Dopiero później było centralne ogrzewanie, ale jeszcze nie tak nowoczesne jak dziś. Toalety były na dworze. Nie było szatni, kurtki zostawiało się w małym korytarzu i zmieniało łapcie. Dzieci ćwiczyły na korytarzu. Dziś mamy salę gimnastyczną w budynku OSP i piękne boisko. W szkole są łazienki. Jest ładnie, kolorowo. Mamy dobrze wyposażone sale. W 2003 roku szkoła otrzymała tytuł Szkoły z klasą. W maju 2010 roku szkoła została zniszczona podczas powodzi. Dzięki dużej liczbie sponsorów, gminie, trudzie wielu ludzi, pani dyrektor, nauczycieli i pracowników szkoły nasza szkoła znów wygląda ładnie. Rok 1984. Szkoła Podstawowa w Świniarach. Na zdjęciu w jasnych spodniach moja mama Marzena (Ambroziak) Zwierzchowska. WISŁA Szkoła położona jest blisko Wisły. Często z rodzicami jeżdżę nad Wisłę. Jest tam dużo ptaków, które obserwuję przez lornetkę. Wzdłuż rzeki utworzone są rezerwaty przyrody, są tam ginące ptaki rybitwy, mewy i inne. Wisła w maju 2010 roku przerwała swoje wały i była powódź. Woda wyrządziła wiele szkód, zalała domy, budynki gospodarcze i moją szkołę. W czasie powodzi bardzo ucierpiało wiele zwierząt. Luty 2011 roku. Wisła koło przerwanego wału podczas powodzi 2010r. Korzystano: 1. Gmina Słubice M. Szymański. 2. Opowieści cioci Janiny Nowickiej. 3. Wspomnienia dziadków Stanisława i Kazimiery Zwierzchowskich. 4. Zdjęcia z rodzinnych zbiorów. 5. Zdjęcia zrobione przez Julitę Zwierzchowską. Praca została zrobiona według pomysłu i materiałów zebranych przez Julitę Zwierzchowską, z pomocą rodziców. Pomocy w opracowaniu graficznym i przepisaniu udzielił Adrian Zwierzchowski - brat Julity.